What do you think?
Rate this book
Artemisia
L’incroyable destin de la première femme peintre officiellement reconnue par l’Académie. Épaulée par le dessin sublime de Tamia Baudouin, Nathalie Ferlut nous emmène sur les traces d’une artiste hors du commun.
Lorsque Artemisia Gentileschi pousse son premier cri, le Caravage commence à développer son art magnifiquement ténébreux. La peinture est alors un art réservé aux hommes : une femme ne peut ni entrer à l’Académie, ni signer ses toiles, ni être payée pour elles. C’est pourtant ce que l’une d’entre elles va faire… Sa force lui permettra de triompher de tout et de tous, et de révéler au monde une peinture dont la puissance n’a rien à envier à celle des hommes.
Lorsque Artemisia Gentileschi pousse son premier cri, le Caravage commence à développer son art magnifiquement ténébreux. La peinture est alors un art réservé aux hommes : une femme ne peut ni entrer à l’Académie, ni signer ses toiles, ni être payée pour elles. C’est pourtant ce que l’une d’entre elles va faire… Sa force lui permettra de triompher de tout et de tous, et de révéler au monde une peinture dont la puissance n’a rien à envier à celle des hommes.
91 pages, Hardcover
First published August 17, 2017
4 people are currently reading
411 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 84 reviews
January 7, 2025
3.5/5
Styl rysunku nie do końca mi odpowiadał — momentami był mocno groteskowy. Sama historia, choć nieco chaotyczna (przeskoki czasowe łatwo przeoczyć), ma w sobie wiele niesprawiedliwości, wywołuje emocje (głównie złość) i szokuje.
Styl rysunku nie do końca mi odpowiadał — momentami był mocno groteskowy. Sama historia, choć nieco chaotyczna (przeskoki czasowe łatwo przeoczyć), ma w sobie wiele niesprawiedliwości, wywołuje emocje (głównie złość) i szokuje.
November 27, 2021
I first learned about Artemisia Gentileschi (1593-1653) from the book, The Passion of Artemisia, by Susan Vreeland. Thus when I became aware of this graphic novel rendering of her life through a Kickstarter project I was immediately interested in obtaining a copy. This book was originally published in French, and the Kickstart project via the publisher Beehive Books called for it to be translated into English and published in a high quality hardback format. I had to wait about three years to receive the finished copy, but it finally arrived.
This book's account of her life is told from the perspective of the one daughter, Prudenzia, who survived into adulthood and a handmaid named Marta. The narrative glosses over Artemisia's mid-life era when she had four additional children. However, this book goes into more detail than The Passion of Artemisia in a description of the rape trial that occurred when Artemisia was nineteen years old.
This edition is hardback with high quality paper and printing. I think it's worthy of being a coffee table book left out for guests to peruse.
This book's account of her life is told from the perspective of the one daughter, Prudenzia, who survived into adulthood and a handmaid named Marta. The narrative glosses over Artemisia's mid-life era when she had four additional children. However, this book goes into more detail than The Passion of Artemisia in a description of the rape trial that occurred when Artemisia was nineteen years old.
This edition is hardback with high quality paper and printing. I think it's worthy of being a coffee table book left out for guests to peruse.
June 12, 2021
Artemisia Gentileschi was a Renaissance Italian Baroque painter who was one of very few woman painters, and unlike most woman painters who were only able to paint still lifes and baby portraits, her talent and ambition allowed her to establish a name and a career for herself.
She was the daughter of Orazio Gentileschi, a famous painter in his own right. Although Artemisia was acclaimed from Italy to England in her lifetime, she faded into obscurity for the next few centuries, with many of her works being attributed to her father, until modern art historians revived her reputation in the 20th century.
This graphic novel, which I backed on Kickstarter, tells the story of Artemisia's life. While obviously fictionalized, all the names and historical details are accurate from what little Googling I did.
It's translated from French. I found some of the dialog a little stilted, as often the case in translated Euro graphic novels. The art is very stylized, also typical of Euro comics.
I enjoyed this tale, of a woman who from an early age was as obsessed as her father with painting, and could never be happy as anything but an artist. She is portrayed here as somewhat cold, very much aware of the constraints on her because she's female, and not so much angry at the sexism (she doesn't get up on an ahistorical feminist soapbox) but the unfairness of being denied the same opportunities to paint.
Besides being a painter, Artemesia was famous for bringing her rapist to trial, no easy thing to do in 17th century Italy. Her rapist was another painter, Agostino Tassi, whom her father had supposedly hired to tutor Artemisia. Being subjected to an embarrassing inquisition and even torture (standard practice at the time to prevent false accusations), Artemisia persisted, and Tassi was actually convicted (though he was never really punished).
Many of Artemisia's subsequent paintings had a certain... theme which historians did not fail to notice.
In fact, Artemisia often inserted both herself and Tassi in her paintings.
While the dialog and details of her personality were obviously extrapolated for this graphic novel, it was quite interesting to learn about her.
She was the daughter of Orazio Gentileschi, a famous painter in his own right. Although Artemisia was acclaimed from Italy to England in her lifetime, she faded into obscurity for the next few centuries, with many of her works being attributed to her father, until modern art historians revived her reputation in the 20th century.
This graphic novel, which I backed on Kickstarter, tells the story of Artemisia's life. While obviously fictionalized, all the names and historical details are accurate from what little Googling I did.
It's translated from French. I found some of the dialog a little stilted, as often the case in translated Euro graphic novels. The art is very stylized, also typical of Euro comics.
I enjoyed this tale, of a woman who from an early age was as obsessed as her father with painting, and could never be happy as anything but an artist. She is portrayed here as somewhat cold, very much aware of the constraints on her because she's female, and not so much angry at the sexism (she doesn't get up on an ahistorical feminist soapbox) but the unfairness of being denied the same opportunities to paint.
Besides being a painter, Artemesia was famous for bringing her rapist to trial, no easy thing to do in 17th century Italy. Her rapist was another painter, Agostino Tassi, whom her father had supposedly hired to tutor Artemisia. Being subjected to an embarrassing inquisition and even torture (standard practice at the time to prevent false accusations), Artemisia persisted, and Tassi was actually convicted (though he was never really punished).
Many of Artemisia's subsequent paintings had a certain... theme which historians did not fail to notice.
In fact, Artemisia often inserted both herself and Tassi in her paintings.
While the dialog and details of her personality were obviously extrapolated for this graphic novel, it was quite interesting to learn about her.
August 14, 2021
This graphic novel is a brief, fictional account of the Italian Baroque master Artemisia Gentileschi (1593-1652). This brief look into Artemisia’s life as a female painter and rape survivor not only highlight the misogyny and societal struggles of women at the time, but it’s also an inspiring story of a woman who, despite her hardships, perseveres and goes on to become a self made success. Artemisia became the first woman in the Accademia delle Arti del Disegno in Florence - a painters guild. This meant that legally she was recognized as having the same rights and status as male artists (fuck it up, sis).
Her oeuvre includes scenes such as Judith Slaying Holofernes (1614-1620) and Susanna and the Elders (1610). It is said that Holofernes being gruesomely decapitated is actually a portrait of her rapist, Agostino Tassi. While this could be true, it would also be fair to say that these are paintings that drip with Artemisia’s rage from living as a woman in 17th century Europe. Her work speaks volumes of her lived experience.
She remains one of the most renowned and prolific artists in western art history to this day.
Her oeuvre includes scenes such as Judith Slaying Holofernes (1614-1620) and Susanna and the Elders (1610). It is said that Holofernes being gruesomely decapitated is actually a portrait of her rapist, Agostino Tassi. While this could be true, it would also be fair to say that these are paintings that drip with Artemisia’s rage from living as a woman in 17th century Europe. Her work speaks volumes of her lived experience.
She remains one of the most renowned and prolific artists in western art history to this day.
July 18, 2024
More like 3.5 stars but rounded down for reasons I explain below.
While Artemisia, a real life female artist in Baroque Italy, eventually came out on top, becoming one of the most accomplished and successful artists of her time, this book is not a pleasant read. Her life was difficult. From a father who only loved her for her artistic ability, who put on blinders to what happened to her as a teenager, when her painting tutor raped and gaslighted her; to the very public trial in which she was vindicated, but only because she did not change her testimony when brutally tortured and her subsequent marriage to a man who was infatuated but really only wanted to take advantage of her talent and became increasingly possessive and restrictive. That despite huge obstacles placed before women artists to even acquire materials to paint with and on by any means other than through a male family member, she managed to be admitted as the first woman to the Accademia delle Arti del Disegno (Academy of Visual Arts) in Florence, is due to her perseverance, talent and grit and was granted the same rights and privileges as any male artist. She must have been a true force to be reckoned with.
Her life was eventful to say the least and makes an excellent story even while it awakens ire. The writing is quite good, and the biography at the back of the book is excellent, but the artwork does not do it justice. The facial features of the people are actually ugly and the panels too busy. The book itself is beautifully produced, but it would’ve benefitted hugely from simply being larger. The busy panels and the tiny print made it difficult to read. With those deficits in mind I took a full star off the rating, which just for the writing and the production might have made it 4.5 stars.
While Artemisia, a real life female artist in Baroque Italy, eventually came out on top, becoming one of the most accomplished and successful artists of her time, this book is not a pleasant read. Her life was difficult. From a father who only loved her for her artistic ability, who put on blinders to what happened to her as a teenager, when her painting tutor raped and gaslighted her; to the very public trial in which she was vindicated, but only because she did not change her testimony when brutally tortured and her subsequent marriage to a man who was infatuated but really only wanted to take advantage of her talent and became increasingly possessive and restrictive. That despite huge obstacles placed before women artists to even acquire materials to paint with and on by any means other than through a male family member, she managed to be admitted as the first woman to the Accademia delle Arti del Disegno (Academy of Visual Arts) in Florence, is due to her perseverance, talent and grit and was granted the same rights and privileges as any male artist. She must have been a true force to be reckoned with.
Her life was eventful to say the least and makes an excellent story even while it awakens ire. The writing is quite good, and the biography at the back of the book is excellent, but the artwork does not do it justice. The facial features of the people are actually ugly and the panels too busy. The book itself is beautifully produced, but it would’ve benefitted hugely from simply being larger. The busy panels and the tiny print made it difficult to read. With those deficits in mind I took a full star off the rating, which just for the writing and the production might have made it 4.5 stars.
April 14, 2019
Une BD de qualité pour découvrir qui était Artemisia, première femme à obtenir un statut et des droits équivalents à ceux des autres artistes - les hommes quoi.
"Vivez, belle amie ! Et peignez, bien-sûr ! Faites votre art, soyez forte ! Soyez heureuse si vous le pouvez et surtout, inventez une vie qui nous inspire !"
"Vivez, belle amie ! Et peignez, bien-sûr ! Faites votre art, soyez forte ! Soyez heureuse si vous le pouvez et surtout, inventez une vie qui nous inspire !"
May 7, 2023
The art and lettering are a little scratchier than I'd like, but this graphic novel provides a moving, fictionalized portrait of the life of Italian painter Artemisia Gentileschi. All her strength and talent are on display even as she suffers emotional abuse from her father and sexual abuse from the art tutor foisted upon her. The storyline jumps between her teen years in Rome the 1610s and a road trip she is on with her own teen daughter in the 1630s.
If you want more factual details about Gentileschi's life and Italian politics in graphic novel form, you might seek out the much duller I Know What I Am: The Life and Times of Artemisia Gentileschi by Gina Siciliano.
If you want more factual details about Gentileschi's life and Italian politics in graphic novel form, you might seek out the much duller I Know What I Am: The Life and Times of Artemisia Gentileschi by Gina Siciliano.
September 9, 2025
J'ai découvert l'existence et la vie d'Artemisia Gentileschi je ne sais plus comment (une de mes pérégrinations internet féministes) et j'avais envie de lire cette BD depuis longtemps pour en apprendre un peu plus.
Point de technique ici, c'est vraiment une biographie, avec des traits qui je trouve collent bien à l'esprit baroque et loin d'être repoussant comme j'ai pu lire dans certains avis.
Le point de vue adopté par la scénariste permet de dynamiser un peu le récit qui aurait sinon été un peu trop linéaire.
On en apprend beaucoup et peu en même temps, résumé une vie n'est pas aisé. Je serais ravie de voir un de ses tableaux en vrai, ils ont l'air aussi époustouflant que la vie de la peintresse elle même
Point de technique ici, c'est vraiment une biographie, avec des traits qui je trouve collent bien à l'esprit baroque et loin d'être repoussant comme j'ai pu lire dans certains avis.
Le point de vue adopté par la scénariste permet de dynamiser un peu le récit qui aurait sinon été un peu trop linéaire.
On en apprend beaucoup et peu en même temps, résumé une vie n'est pas aisé. Je serais ravie de voir un de ses tableaux en vrai, ils ont l'air aussi époustouflant que la vie de la peintresse elle même
December 5, 2023
Great story (life wrote it) but I am not a fan of the drawings... just my personal opinion.
June 6, 2025
historia, która wywołuje miażdżące poczucie niesprawiedliwości, jednak wytrwałość i siła Artemisii budzą podziw.
Chętnie przeczytałabym więcej komiksów na podstawie biografii róznych artystów.
Chętnie przeczytałabym więcej komiksów na podstawie biografii róznych artystów.
March 21, 2022
I love biography as graphic novel, it's a really special art form when done right. I have loved Artemisia Gentileschi's work for a long time, and was really interested in how her (at times quite awful, wrenching) story would be portrayed this way.
I really liked the art style, particularly the depiction of the women and their dresses, always the heart of any panel. I also liked the way that Gentileschi's work (and to a lesser extent, that of her father) appears here and there, as works in progress, sketchy and shadowy hints.
I did appreciate that Artemisia's most famous works were beautifully reproduced at the end so you could see them in full splendour.
And then there's the story. At times a little hard to parse because of flitting back and forth through time, we learn of Artemisia's origins and the horrendous rape trial that defined her reputation via the next generation, as her eldest daughter pulls the story from a beloved family servant. Artemisia herself comes across beautifully on the page -- powerful and uncompromising, her rage depicted far more often than her submission. Hers is a complex story and was filtered for so long through the horrendous misogyny of her era, so it's nice to see it told so boldly and sensitively here. The rape scenes are distressing but not gratuitous -- ultimately the story is of her struggles and triumphs as a woman, not as a victim of men or the time in which she lived.
I knew a lot of this story. The part that made me rage most this time around was that women were not ALLOWED TO BUY THEIR OWN PAINTS.
I really liked the art style, particularly the depiction of the women and their dresses, always the heart of any panel. I also liked the way that Gentileschi's work (and to a lesser extent, that of her father) appears here and there, as works in progress, sketchy and shadowy hints.
I did appreciate that Artemisia's most famous works were beautifully reproduced at the end so you could see them in full splendour.
And then there's the story. At times a little hard to parse because of flitting back and forth through time, we learn of Artemisia's origins and the horrendous rape trial that defined her reputation via the next generation, as her eldest daughter pulls the story from a beloved family servant. Artemisia herself comes across beautifully on the page -- powerful and uncompromising, her rage depicted far more often than her submission. Hers is a complex story and was filtered for so long through the horrendous misogyny of her era, so it's nice to see it told so boldly and sensitively here. The rape scenes are distressing but not gratuitous -- ultimately the story is of her struggles and triumphs as a woman, not as a victim of men or the time in which she lived.
I knew a lot of this story. The part that made me rage most this time around was that women were not ALLOWED TO BUY THEIR OWN PAINTS.
May 6, 2019
Artemisia è un'icona. Al giorno d'oggi questa espressione è abusata, me ne rendo conto, ma non mi viene in mente altro modo per definire una persona che si è scrollata di dosso i panni imposti dalla società quanto lei, tanto nella vita privata che in quella pubblica.
La graphic novel è una biografia curata e avvincente. Parte dalla fine e, attraverso i ricordi della stessa Artemisia e delle persone a lei vicine, ci porta da Roma in giro per l'Italia e l'Europa.
La storia è nota e la disegnatrice le rimane fedele. La cosa interessante è appunto veicolarla attraverso il fumetto, più immediato di un libro e più personale di un film.
La graphic novel è una biografia curata e avvincente. Parte dalla fine e, attraverso i ricordi della stessa Artemisia e delle persone a lei vicine, ci porta da Roma in giro per l'Italia e l'Europa.
La storia è nota e la disegnatrice le rimane fedele. La cosa interessante è appunto veicolarla attraverso il fumetto, più immediato di un libro e più personale di un film.
February 21, 2024
it just made me hate men even more
November 10, 2024
4.5/5
jestem zachwycona stylem autorki
jestem zachwycona stylem autorki
April 14, 2024
Pięknie narysowany i przede wszystkim genialna historia malarki, która w swoich czasach nie miała prawa stać się znana.
____________________________________
Reread 2024
Sonia Kisza i jej "Histeria sztuki" przypomniała mi o Artemizji, którą byłam już zafascynowana wcześniej. Do tej malarki lata temu przyciągnął mnie jeden konkretny obraz, który przedstawia moją imienniczkę Judytę - "Judyta odcinająca głowę Holofernesowi". Jako dzieciak z oryginalnym jak na lata 90te imieniem i często wyśmiewanym, zostałam poinformowana przez mamę, że jest w Biblii fragment o Judycie, która bohatersko ocaliła swoje miasto i ta przypowieść sprawiła, że poczułam dumę z mojego imienia. Przez lata przeszło mi przejmowanie się tym, że komuś może moje imię się nie podobać, ale historia tej konkretnej Judyty utknęła we mnie na zawsze. Oglądając obrazy ją przedstawiające widzimy zazwyczaj piękną kobietę, która dumnie dzierży uciętą głowę lub jeżeli jest w trakcie tego aktu to widzimy ją jako delikatną niewiastę, która tę czynność wykonuje z gracją (no wiadomo ucinanie głowy to sytuacja niezwykle elegancka). Jednak obraz Artemizji jest brutalny, widzimy krew, widzimy emocje na twarzy Judyty, która nie jest w tym akcie "ładna", ale pełna gniewu, odrazy i zemsty.
Co ciekawe... znając historię życia Artemizji (którą można poznać dzięki temu komiksowi) - wiemy, że wzorowała twarz Judyty na sobie, a twarz Holofernesa na swoim oprawcy - człowieku, który ją wielokrotnie zgwałcił, zrobił z jej życia piekło, a jej ojcu ukradł obrazy (za to ostatnie tatuś najbardziej się oburzył i postanowił wytoczyć proces).
Życie Artemizji to opowieść o niezwyklej sile, talencie i cholernej niesprawiedliwości, która przez wieki była udziałem kobiet (zresztą do tej pory walczymy). Obrazy Artemizji są wybitne, wzbudzające emocje i przemawiające do odbiorców przez wieki. Niestety, ale po jej śmierci przez wiele, wiele lat była artystką zapomnianą, a jej dzieła często były przypisywane jej ojcu. To się skończyło, bo teraz wiele artystek "powraca zza grobu" i z zapomnianych kart historii właśnie między innymi dzięki tam osobom jak Sonia Kisza. Chwała im za to! A komiks bardzo polecam.
____________________________________
Reread 2024
Sonia Kisza i jej "Histeria sztuki" przypomniała mi o Artemizji, którą byłam już zafascynowana wcześniej. Do tej malarki lata temu przyciągnął mnie jeden konkretny obraz, który przedstawia moją imienniczkę Judytę - "Judyta odcinająca głowę Holofernesowi". Jako dzieciak z oryginalnym jak na lata 90te imieniem i często wyśmiewanym, zostałam poinformowana przez mamę, że jest w Biblii fragment o Judycie, która bohatersko ocaliła swoje miasto i ta przypowieść sprawiła, że poczułam dumę z mojego imienia. Przez lata przeszło mi przejmowanie się tym, że komuś może moje imię się nie podobać, ale historia tej konkretnej Judyty utknęła we mnie na zawsze. Oglądając obrazy ją przedstawiające widzimy zazwyczaj piękną kobietę, która dumnie dzierży uciętą głowę lub jeżeli jest w trakcie tego aktu to widzimy ją jako delikatną niewiastę, która tę czynność wykonuje z gracją (no wiadomo ucinanie głowy to sytuacja niezwykle elegancka). Jednak obraz Artemizji jest brutalny, widzimy krew, widzimy emocje na twarzy Judyty, która nie jest w tym akcie "ładna", ale pełna gniewu, odrazy i zemsty.
Co ciekawe... znając historię życia Artemizji (którą można poznać dzięki temu komiksowi) - wiemy, że wzorowała twarz Judyty na sobie, a twarz Holofernesa na swoim oprawcy - człowieku, który ją wielokrotnie zgwałcił, zrobił z jej życia piekło, a jej ojcu ukradł obrazy (za to ostatnie tatuś najbardziej się oburzył i postanowił wytoczyć proces).
Życie Artemizji to opowieść o niezwyklej sile, talencie i cholernej niesprawiedliwości, która przez wieki była udziałem kobiet (zresztą do tej pory walczymy). Obrazy Artemizji są wybitne, wzbudzające emocje i przemawiające do odbiorców przez wieki. Niestety, ale po jej śmierci przez wiele, wiele lat była artystką zapomnianą, a jej dzieła często były przypisywane jej ojcu. To się skończyło, bo teraz wiele artystek "powraca zza grobu" i z zapomnianych kart historii właśnie między innymi dzięki tam osobom jak Sonia Kisza. Chwała im za to! A komiks bardzo polecam.
April 8, 2020
4.5-5* pour l'histoire/le scénario et 3.5 pour le dessin.
A vrai dire, je n'aurais (probablement) pas lu ce livre si je n'avais pas déjà lu le manga Arte en 2019, qui était un coup de coeur... Ensuite il y avait filles rebelles (good night stories for rebel girls) qui parlait d'elle et je pense culottées (Brazen) mais pas sûre... Bref, mon intérêt avait été ravivé et quand j'ai su que c'est la même personne qui a écrit Eve sur la balançoire, j'ai dit, let's go!
Maintenant que je sais que son vrai histoire est beaucoup plus intéressant que l'histoire inventé pour Arte, je pense que je n'aurait pas autant d'amour pour le manga, a l'époque c'était un coup de coeur, mais cela n'a pas osé traiter le sujet de son procès autour du viol et à la place, l'auteur a créé une histoire d'amitié, certes distante et difficile mais une vrai relation de maître et étudiant, entre elle et un homme qui ressemble un peu à Tassi.
Je ne sais pas si cette BD vaut 5* mais c'est un histoire qui est toujours intéressant - même si ce n'est plus interdite de travailler dans la domaine, les femmes ont toujours du mal à réussir dans les arts. Et il est toujours difficile de parler d'un viol, et d'être crédible, légitime...
Je trouve que Ferlut arrive à éviter le problème de vignettes déconnectés qu'on voit souvent dans ce genre de BD avec le voyage en carrosse avec la fille d'Artemisa où sa gouvernante raconte les éléments fortes de la vie de sa mère.
A vrai dire, je n'aurais (probablement) pas lu ce livre si je n'avais pas déjà lu le manga Arte en 2019, qui était un coup de coeur... Ensuite il y avait filles rebelles (good night stories for rebel girls) qui parlait d'elle et je pense culottées (Brazen) mais pas sûre... Bref, mon intérêt avait été ravivé et quand j'ai su que c'est la même personne qui a écrit Eve sur la balançoire, j'ai dit, let's go!
Maintenant que je sais que son vrai histoire est beaucoup plus intéressant que l'histoire inventé pour Arte, je pense que je n'aurait pas autant d'amour pour le manga, a l'époque c'était un coup de coeur, mais cela n'a pas osé traiter le sujet de son procès autour du viol et à la place, l'auteur a créé une histoire d'amitié, certes distante et difficile mais une vrai relation de maître et étudiant, entre elle et un homme qui ressemble un peu à Tassi.
Je ne sais pas si cette BD vaut 5* mais c'est un histoire qui est toujours intéressant - même si ce n'est plus interdite de travailler dans la domaine, les femmes ont toujours du mal à réussir dans les arts. Et il est toujours difficile de parler d'un viol, et d'être crédible, légitime...
Je trouve que Ferlut arrive à éviter le problème de vignettes déconnectés qu'on voit souvent dans ce genre de BD avec le voyage en carrosse avec la fille d'Artemisa où sa gouvernante raconte les éléments fortes de la vie de sa mère.
July 30, 2018
Si je reconnais l'importance et l'attrait du sujet, la force des messages passés et la richesse historique du propos, je suis malheureusement restée totalement hermétique aux graphismes et aux choix de mise en page, qui m'ont rendu la lecture pénible et l'immersion impossible.
January 23, 2022
I picked this as my first book of the year just to help me get out of a reading slump and I certainly think it did the trick. I had seen a few of Artemisia's iconic works in my life but had no idea about her sad but very impressive history. This book did a lovely job of showing what a vivacious, bold and strong woman Artemisia was from a very young age and the hardships she endured before eventually gaining the freedom and independence she craved. I really appreciated the summary at the end which highlighted the importance of not reducing Artemisia's art as being driven by trauma. After all, doing so would reduce her to simply " a victim" taking away from her talent and strengths. Aside from the amazing work by the author, I also appreciated the unique art style of the illustrator. This book has inspired me to look into this great artist some more and I definitely recommend it to anyone with a keen interest in art history.
May 17, 2022
Zdecydowanie najlepsza powieść graficzna, z wszystkich, które dotychczas przeczytałam. Pełna ekspresji zarówno lirycznej, jak i artystycznej. W prosty, lecz niezwykle angażujący sposób przekazuje życiorys fascynującej kobiety, można by powiedzieć, że jednej z pierwszych feministek, które podjęły się zawodu malarki. Zdecydowanie wzbudziła we mnie głód pogłębiania wiedzy o tej wyjątkowej postaci. Wielki plus za krótkie, lecz wystarczające literackie przybliżenie wszystkich postaci, znajdujące się na samym końcu książki. Pięknie wieńczy całą treść lektury. Nie wspominając o oprawie graficznej, która jest absolutnie piękna. Z całego serca polecam!
January 12, 2025
Quick read, really lush. The graphic artist and writer clearly have a lot of love for Artemisia and knew their stuff and their compassion shines through.
Really enjoyed that her story was being told to her daughter. Though we strive for greatness, what we really want for our children are easier lives.
I’ve seen pictures of Judith slaying Holofernes countless times and never knew anything about the woman who painted it!! Will never look at it the same way again.
Really enjoyed that her story was being told to her daughter. Though we strive for greatness, what we really want for our children are easier lives.
I’ve seen pictures of Judith slaying Holofernes countless times and never knew anything about the woman who painted it!! Will never look at it the same way again.
January 3, 2022
Picked this up on a whim, glad I did. It's a comic book telling the life story of Artemisia Gentileschi, the great artist. It was actually great and told the story in a compelling way. Now I gotta read a grown up book about her, because she is awesome.
May 15, 2022
From the back "Warning: this book contains depictions of sexual assault and violence"
Artemisia sounds like a fascinating and powerful woman who dealt with a troublesome and unfair society in 1600s Rome
Artemisia sounds like a fascinating and powerful woman who dealt with a troublesome and unfair society in 1600s Rome
December 1, 2022
Un bel ritratto di una donna e di una pittrice unica nel suo contesto.
Il libro aggiunge anche un messaggio positivo in ottica di diritti e libertà della donna, invece i disegni non mi hanno fatta impazzire.
Il libro aggiunge anche un messaggio positivo in ottica di diritti e libertà della donna, invece i disegni non mi hanno fatta impazzire.
August 9, 2024
★2,5★
May 23, 2024
Przyjemna i dość krótka biografia Artemizji. Bardzo ładne ilustracje
April 9, 2020
Chciałbym być łaskawszy dla “Artemizji”, ale im dłużej o niej myślałem, tym mniej mi się ten komiks podobał. Po prostu nie lubię tak prostego dydaktyzmu, który może i jest potrzebny, ale ja już jestem gdzie indziej i kolejna oczywista w wydźwięku opowieść z kategorii “herstory” i “empowerment” niekoniecznie do mnie trafia.
Nathalie Ferlut i Tamia Baudouin stworzyły komiks o Artemizji Gentileschi (a przetłumaczyła Olga Mysłowska), wybitnej, siedemnastowiecznej malarce, która dzisiaj, gdy historia sztuki próbuje przywrócić równowagę w narracji i pokazać tworzące kobiety, jest fetowana wielkimi wystawami, pokazującymi niezwykłą siłę jej talentu.
Zaczniemy w powozie, którym jadą Artemizja, jej córka - Prudenzia i Marta, wieloletnia służąca i najbliższa powiernica malarki. Prudenzia wypytuje o przeszłość matki, co jest świetnym wstępem do historii. Autorki przedstawiają historię, którą zasadniczo łatwo zrekonstruować - Artemizja uczy się malarstwa od swojego ojca, Orazia i choć nie umie czytać i pisać, to malowanie wychodzi jej coraz lepiej. Orazio wpada na pomysł, że trzeba włączyć w edukację młodej malarki lekcje perspektywy. Te ma poprowadzić Agostino Tassi, malarz, który do perfekcji opanował sztukę malarstwa iluzjonistycznego, a jak wiemy nadchodzi epoka, w której klasyczne freski zastąpią wariacje przestrzenne, do dziś zdumiewające perspektywami i matematyczną wręcz maestrią. Przyspieszmy - Tassi zgwałci Artemizję, ta nie będzie oczywiście mogła o tym powiedzieć ojcu, a gdy to zrobi i pójdzie do sądu, to choć udowodni winę malarza, sama będzie “nieczysta”. Wykorzysta to Pierantonio Stiattesiego i jego rodzina, którzy biorąc Artemizję pod opiekę przejmują jednocześnie kontrolę nad jej malarstwem i zyskami z niego. Artemizja wbrew woli nowej rodziny wstąpi do florenckiej Accademia del Disegno, ucieknie od Stiatessich i zacznie pracować “na własną rękę”.
To pozornie wspaniała opowieść o sile kobiet, które się wspierają (spotkana na wystawie “księżna” zapewni, że Artemizja zawsze może się na nią powołać), mężczyznach, którzy wykraczają poza swoje czasy, ale i takich, jakich dalej możemy spotkać. To również historia o ofierze gwałtu, z motywami wciąż niestety aktualnymi - to ofiara jest winna i musi się bronić przed oskarżeniami. To też historia o przemocy ekonomicznej - wykorzystująca sytuację malarki zamożna rodzina sądzi, że Artemizja nie poradzi sobie bez ich pomocy. Udowodni im, że się mylą.
I wszystko to byłoby słuszne, ale jest jakoś nadmiernie słuszne. Autorki sprytnie ominęły najnowsze odkrycia dotyczące biografii Artemizji, nie znajdziemy tu wzmianki o jej romansie z Francesco Marią Maringhim, okres życia u Stiatessich jest przedstawiony jak więzienie, choć dostępne biografie przedstawiają go o wiele łagodniej. Warto też zauważyć, że Artemizja jest osobą uprzywilejowaną i przypadkiem bardzo odosobnionym.
Można to oczywiście uznać za czepienie się, ale mam poczucie, że autorki postanowiły biografię Gentileschi tak opakować, by jak najbardziej pasowała do współczesnych potrzeb - portretu kobiety, która walczyła z opresją zarówno poprzez sztukę jak i życiowe wybory. Do tego nacisk na kobiecą wspólnotę i mamy idealny komiks dla poprawności politycznej anno domini 2019. I nie jest tak, że to komiksowa forma sprawia, że wykład wydaje mi się boleśnie łopatologiczny, ale wyraźne kładzenie nacisku na momenty zgodne z dzisiejszymi tendencjami zdecydowanie ograniczają samą biografię i czynią ją produktem mocno programowym. Rozumiem, że takie opowieści są potrzebne, ale nie mogę odeprzeć od siebie wrażenia, że w “Artemizji” program zwyciężył nad historią.
Rysunkowo mi się również przeciętnie podobało - mocno szkicowe, celowo niedopracowane, bez nadmiernego skupiania się na dokładności rysunku, w przygaszonych barwach. Taka klasyka francuskiego komiksu - nie odstająca od przeciętnej, ale też nieszczególnie ciekawa. Nie mam poczucia, że przeczytałem coś naprawdę dobrego. Poprawne, politycznie i artystycznie. A to dla mnie za mało.
Nathalie Ferlut i Tamia Baudouin stworzyły komiks o Artemizji Gentileschi (a przetłumaczyła Olga Mysłowska), wybitnej, siedemnastowiecznej malarce, która dzisiaj, gdy historia sztuki próbuje przywrócić równowagę w narracji i pokazać tworzące kobiety, jest fetowana wielkimi wystawami, pokazującymi niezwykłą siłę jej talentu.
Zaczniemy w powozie, którym jadą Artemizja, jej córka - Prudenzia i Marta, wieloletnia służąca i najbliższa powiernica malarki. Prudenzia wypytuje o przeszłość matki, co jest świetnym wstępem do historii. Autorki przedstawiają historię, którą zasadniczo łatwo zrekonstruować - Artemizja uczy się malarstwa od swojego ojca, Orazia i choć nie umie czytać i pisać, to malowanie wychodzi jej coraz lepiej. Orazio wpada na pomysł, że trzeba włączyć w edukację młodej malarki lekcje perspektywy. Te ma poprowadzić Agostino Tassi, malarz, który do perfekcji opanował sztukę malarstwa iluzjonistycznego, a jak wiemy nadchodzi epoka, w której klasyczne freski zastąpią wariacje przestrzenne, do dziś zdumiewające perspektywami i matematyczną wręcz maestrią. Przyspieszmy - Tassi zgwałci Artemizję, ta nie będzie oczywiście mogła o tym powiedzieć ojcu, a gdy to zrobi i pójdzie do sądu, to choć udowodni winę malarza, sama będzie “nieczysta”. Wykorzysta to Pierantonio Stiattesiego i jego rodzina, którzy biorąc Artemizję pod opiekę przejmują jednocześnie kontrolę nad jej malarstwem i zyskami z niego. Artemizja wbrew woli nowej rodziny wstąpi do florenckiej Accademia del Disegno, ucieknie od Stiatessich i zacznie pracować “na własną rękę”.
To pozornie wspaniała opowieść o sile kobiet, które się wspierają (spotkana na wystawie “księżna” zapewni, że Artemizja zawsze może się na nią powołać), mężczyznach, którzy wykraczają poza swoje czasy, ale i takich, jakich dalej możemy spotkać. To również historia o ofierze gwałtu, z motywami wciąż niestety aktualnymi - to ofiara jest winna i musi się bronić przed oskarżeniami. To też historia o przemocy ekonomicznej - wykorzystująca sytuację malarki zamożna rodzina sądzi, że Artemizja nie poradzi sobie bez ich pomocy. Udowodni im, że się mylą.
I wszystko to byłoby słuszne, ale jest jakoś nadmiernie słuszne. Autorki sprytnie ominęły najnowsze odkrycia dotyczące biografii Artemizji, nie znajdziemy tu wzmianki o jej romansie z Francesco Marią Maringhim, okres życia u Stiatessich jest przedstawiony jak więzienie, choć dostępne biografie przedstawiają go o wiele łagodniej. Warto też zauważyć, że Artemizja jest osobą uprzywilejowaną i przypadkiem bardzo odosobnionym.
Można to oczywiście uznać za czepienie się, ale mam poczucie, że autorki postanowiły biografię Gentileschi tak opakować, by jak najbardziej pasowała do współczesnych potrzeb - portretu kobiety, która walczyła z opresją zarówno poprzez sztukę jak i życiowe wybory. Do tego nacisk na kobiecą wspólnotę i mamy idealny komiks dla poprawności politycznej anno domini 2019. I nie jest tak, że to komiksowa forma sprawia, że wykład wydaje mi się boleśnie łopatologiczny, ale wyraźne kładzenie nacisku na momenty zgodne z dzisiejszymi tendencjami zdecydowanie ograniczają samą biografię i czynią ją produktem mocno programowym. Rozumiem, że takie opowieści są potrzebne, ale nie mogę odeprzeć od siebie wrażenia, że w “Artemizji” program zwyciężył nad historią.
Rysunkowo mi się również przeciętnie podobało - mocno szkicowe, celowo niedopracowane, bez nadmiernego skupiania się na dokładności rysunku, w przygaszonych barwach. Taka klasyka francuskiego komiksu - nie odstająca od przeciętnej, ale też nieszczególnie ciekawa. Nie mam poczucia, że przeczytałem coś naprawdę dobrego. Poprawne, politycznie i artystycznie. A to dla mnie za mało.
May 18, 2022
The back of the book warns that this book contains depictions of sexual assault and violence. Adding my own content notes, I would also highlight nudity, teacher on student abuse, and trial by torture.
Looking at how these different kinds of violence play out on the page. I would say that enough is shown to clearly communicate what is happening, but as you will see as we flip through there is no fascination with or focus on the violation and or torture. For me, the steady clip of the story struck a good balance of covering Artemisia life and not looking away but also not over emphasizing the bad things that happened to her. According to the final essay that concludes the volume, there are apparently some that have tried to argue that Artemisia's rapist is actually to thank for her more striking paintings. Which is certainly a bad take in my opinion that I do think that Ferlut does a good job of pushing against.
According to the Lambiek Comiclopedia "Nathalie Ferlut got her diploma in plastic arts in Nîmes, and then went to Montpellier where she got her degree in art history and audiovisual techniques. She joined the comics atelier in Angoulême, and worked in animation for several years."
And bouncing over to their portfolio website "Hello there! My name is Tamia Baudouin, I am a French comic books author. I also make illustration, gif, storyboard, character design and concept art."
What kinds of keywords came to mind reading Artemisia: baroque, Rome, painters, mission, misogyny, patriarchy, purity, marriage, and an absentee father.
The synopses is "This full-color graphic novel recounts the remarkable story of Artemisia, whose life story is told through the lens of Artemisia's daughter as she questions her mother about their family history. The ensuing tale spans most of the artist's life, beginning with her childhood in Rome in her father’s painting studio, to the sexual abuse she experienced at the hands of a tutor and the arduous trial that followed, as well as the highlights of her prolific career in which she received commissions from clients as powerful as the Medici and the English royal family and became the first woman admitted to the prestigious Academy of Arts in Florence."
Looking back at this book I would say that while I found the story to be really interesting I did end up feeling like it fell a bit short on a few technical things. The art, while certainly very much in a style that I expect from French language comics, did feel a bit rough to me from time to time. I also felt like some of the time jumps were pretty confusing. Obviously Ferlut is trying to interweave different parts of Artemisia's life, but I wasn't always sure where in the timeline we were. I certainly did not initially realize that the whole story was being told by Artemisia to her own daughter.
And while queer people have always existed. Unsurprisingly this work of historical fiction based on a real story treats gender as binary and sexuality as exclusively heterosexual. Although as I have started to note, it certainly highlights the shortcomings of this set of dominant assumed identities.
Watching Artemisia struggle through such an abusive patriarchal society is certainly difficult but I will admit I really enjoyed watching her largely succeed in leaving her mark which rendered the book overall very satisfying.
Race was white washed over entirely. Similarly ability vs disability, as far as I recall, did not really come up at all.
And while there's certainly some examples of Artemisia obviously using class to her advantage. I feel like there could have been some more obvious and blatant discussion of it.
Overall I think I would give this a very satisfactory three stars. It's certainly one of the more interesting european comics I've read of late. I will certainly look for more translated work from Ferlut.
Looking at how these different kinds of violence play out on the page. I would say that enough is shown to clearly communicate what is happening, but as you will see as we flip through there is no fascination with or focus on the violation and or torture. For me, the steady clip of the story struck a good balance of covering Artemisia life and not looking away but also not over emphasizing the bad things that happened to her. According to the final essay that concludes the volume, there are apparently some that have tried to argue that Artemisia's rapist is actually to thank for her more striking paintings. Which is certainly a bad take in my opinion that I do think that Ferlut does a good job of pushing against.
According to the Lambiek Comiclopedia "Nathalie Ferlut got her diploma in plastic arts in Nîmes, and then went to Montpellier where she got her degree in art history and audiovisual techniques. She joined the comics atelier in Angoulême, and worked in animation for several years."
And bouncing over to their portfolio website "Hello there! My name is Tamia Baudouin, I am a French comic books author. I also make illustration, gif, storyboard, character design and concept art."
What kinds of keywords came to mind reading Artemisia: baroque, Rome, painters, mission, misogyny, patriarchy, purity, marriage, and an absentee father.
The synopses is "This full-color graphic novel recounts the remarkable story of Artemisia, whose life story is told through the lens of Artemisia's daughter as she questions her mother about their family history. The ensuing tale spans most of the artist's life, beginning with her childhood in Rome in her father’s painting studio, to the sexual abuse she experienced at the hands of a tutor and the arduous trial that followed, as well as the highlights of her prolific career in which she received commissions from clients as powerful as the Medici and the English royal family and became the first woman admitted to the prestigious Academy of Arts in Florence."
Looking back at this book I would say that while I found the story to be really interesting I did end up feeling like it fell a bit short on a few technical things. The art, while certainly very much in a style that I expect from French language comics, did feel a bit rough to me from time to time. I also felt like some of the time jumps were pretty confusing. Obviously Ferlut is trying to interweave different parts of Artemisia's life, but I wasn't always sure where in the timeline we were. I certainly did not initially realize that the whole story was being told by Artemisia to her own daughter.
And while queer people have always existed. Unsurprisingly this work of historical fiction based on a real story treats gender as binary and sexuality as exclusively heterosexual. Although as I have started to note, it certainly highlights the shortcomings of this set of dominant assumed identities.
Watching Artemisia struggle through such an abusive patriarchal society is certainly difficult but I will admit I really enjoyed watching her largely succeed in leaving her mark which rendered the book overall very satisfying.
Race was white washed over entirely. Similarly ability vs disability, as far as I recall, did not really come up at all.
And while there's certainly some examples of Artemisia obviously using class to her advantage. I feel like there could have been some more obvious and blatant discussion of it.
Overall I think I would give this a very satisfactory three stars. It's certainly one of the more interesting european comics I've read of late. I will certainly look for more translated work from Ferlut.
June 23, 2018
J'avais lu "Actes d'un procès pour viol en 1612" à sa parution aux (défuntes) éditions "des femmes". C'est donc avec élan que je me suis dirigée vers cette bd en l'apercevant à la librairie.
L'histoire d'Artemisia Gentileschi y est racontée par personne interposée. Artemisia voyage avec sa fille et sa dame de compagnie. C'est cette dernière qui répond aux questions de la fille au sujet de sa mère et finit par lui raconter les grands événements de la vie d'Artemisia.
Plus qu'une biographie, c'est bien une fresque de la condition féminine en Italie au début du XVIIe siècle qui nous est présentée. Et le tableau n'est pas glorieux!
L'exploit d'Artemisia qui a réussi à se sortir de ce carcan et à prendre en main sa vie et son indépendance est au moins aussi remarquable que son talent de peintre.
La seule raison de ma note de 4/5 est pour le dessin. Les décors, les arrière-plans, les tissus, les tableaux sont présentés avec une richesse de détails qu'on ne retrouve pas pour les visages des personnages et cela m'a déçue.
L'histoire d'Artemisia Gentileschi y est racontée par personne interposée. Artemisia voyage avec sa fille et sa dame de compagnie. C'est cette dernière qui répond aux questions de la fille au sujet de sa mère et finit par lui raconter les grands événements de la vie d'Artemisia.
Plus qu'une biographie, c'est bien une fresque de la condition féminine en Italie au début du XVIIe siècle qui nous est présentée. Et le tableau n'est pas glorieux!
L'exploit d'Artemisia qui a réussi à se sortir de ce carcan et à prendre en main sa vie et son indépendance est au moins aussi remarquable que son talent de peintre.
La seule raison de ma note de 4/5 est pour le dessin. Les décors, les arrière-plans, les tissus, les tableaux sont présentés avec une richesse de détails qu'on ne retrouve pas pour les visages des personnages et cela m'a déçue.
April 13, 2021
3.5 ⭐
.
BD biographique sur Artemisia Gentileschi, première femme peintre reconnue par l'Académie et pouvant ainsi vivre légalement de son art.
.
C'est une véritable fresque de la condition féminine en Italie, au XVIIe siècle, qu'on découvre et qu'on vit à travers elle... pour le meilleur, mais surtout pour le pire.
.
Je l'ai littéralement dévoré, c'est bien écrit : on vit toutes les émotions et tous les évènements ayant forgé la femme et l'artiste qu'elle a été! Féministe avant l'heure! J'aurais aimé qu'on me parle plus d'elle (et de femmes comme elle) dans mes cours d'histoire de l'art!
.
Seul bémol, pour moi : les illustrations... j'aurais aimé des visages bien dessinés, des traits fins et détaillés, des clairs-obscurs... Quelque chose de plus proche de l'art d'Artemisia, sans doute.
.
BD biographique sur Artemisia Gentileschi, première femme peintre reconnue par l'Académie et pouvant ainsi vivre légalement de son art.
.
C'est une véritable fresque de la condition féminine en Italie, au XVIIe siècle, qu'on découvre et qu'on vit à travers elle... pour le meilleur, mais surtout pour le pire.
.
Je l'ai littéralement dévoré, c'est bien écrit : on vit toutes les émotions et tous les évènements ayant forgé la femme et l'artiste qu'elle a été! Féministe avant l'heure! J'aurais aimé qu'on me parle plus d'elle (et de femmes comme elle) dans mes cours d'histoire de l'art!
.
Seul bémol, pour moi : les illustrations... j'aurais aimé des visages bien dessinés, des traits fins et détaillés, des clairs-obscurs... Quelque chose de plus proche de l'art d'Artemisia, sans doute.
September 25, 2019
Une belle découverte d'Artemisia Gentileschi, première femme à être entrée dans l'Académie au XVIIe siècle, et dont le parcours mouvementé rappelle à quel point être une femme n'a décidément jamais été facile... Le graphisme de la BD ne plaira sans doute pas à tout le monde, mais j'ai beaucoup aimé l'ensemble. À découvrir !
Displaying 1 - 30 of 84 reviews