What do you think?
Rate this book
Греховни нощи
Тя е бунтарка по природа, а той е обрекъл себе си в името на другите. Тя е бледа северна красавица, а той е изваян от абанос южен бог. Разделят ги религия, традиции, богатство и разстояния. И тонове предразсъдъци и омраза. Но пътеките на любовта неизменно намират правилния път независимо от жертвите, годините и изпитанията. Само трябва да се вслушаш в сърцето си и да му се довериш…
Този роман сгрява душата и възражда надеждата, че любовта е способна да преодолее всичко и да надживее времето и пространството. Сюжетът е талантлива вариация на вечните мотиви за всеопрощението и страстта.
Този роман сгрява душата и възражда надеждата, че любовта е способна да преодолее всичко и да надживее времето и пространството. Сюжетът е талантлива вариация на вечните мотиви за всеопрощението и страстта.
- Genres20th Century
192 pages, Paperback
First published April 1, 1984
3 people are currently reading
27 people want to read
About the author
Annie Vivanti
57 books7 followersAnna Emilia (Annie) Vivanti (Norwood, 7 aprile 1866 – Torino, 20 febbraio 1942) è stata una poetessa italiana.
Visse ed operò all'interno di varie culture e fu scrittrice eccentrica, personaggio dagli interessi multiformi, protagonista della vita intellettuale e mondana di molti paesi.
Figlia di Anselmo Vivanti, patriota mantovano di antico ceppo ebraico, e di Anna Lindau (scrittrice tedesca, sorella dei celebri letterati Paul e Rudolph, d'importante casata germanica), Annie Vivanti nacque il 7 aprile 1866 a Londra, dove il padre, seguace degli ideali mazziniani, aveva trovato rifugio politico in seguito ai moti di Mantova del 1851.
Cresciuta fra l'Italia, l'Inghilterra, la Svizzera e gli Stati Uniti, dopo aver vissuto esperienze stravaganti come artista di teatro la Vivanti esordì nel mondo letterario con la raccolta poetica Lirica (Milano, Treves 1890), pubblicata in Italia con la prefazione di Giosuè Carducci, che le dette subito un vasto successo di pubblico e legò il suo nome a quello del grande poeta italiano per il quale Annie nutrì un intenso sentimento che durò fino alla morte di lui. Nel 1891 pubblicò il primo romanzo, Marion artista di caffè concerto (Milano, Galli) ma dopo il matrimonio con l'irlandese John Chartres - celebrato in Inghilterra nel 1892 - la Vivanti trascorse quasi venti anni fra l'Inghilterra e gli U.S.A., scrivendo soltanto in inglese racconti (Perfect, 1896; En Passant, 1897; Houp-là, 1897; A fad, 1899), romanzi (The Hunt for Happiness, 1896; Winning him back, 1904) e opere teatrali (That man, 1898; The ruby ring, 1900). In Italia sembrò aver lasciato la letteratura, con l'unica eccezione del dramma La rosa azzurra, rappresentato in teatro fra il 1898 e il 1899, l'unico clamoroso insuccesso della sua fortunata carriera, mai pubblicato.
Un nuovo capitolo della sua vita si aprì dopo il 1900, anche a seguito di un difficile periodo vissuto a cavallo fra i due secoli, quando la figlia Vivien - nata nel 1893 - cominciò ad affermarsi come enfant prodige del violino ed in breve divenne una acclamata celebrità internazionale. Dall'esperienza del successo di Vivien, Annie trasse motivo per un suo rilancio in letteratura, prima col racconto The true story of a Wunderkind (1905) e poi con l'opera sua più celebre, The devourers, scritta e pubblicata in Inghilterra nel 1910 e poi riscritta in italiano col titolo I divoratori (1911) con cui, dopo vent'anni, tornò a dominare il mercato editoriale italiano. Da questo momento in poi, fino alla fine degli anni trenta, Annie Vivanti conobbe un successo ininterrotto con romanzi come Circe (1912), Vae Victis (1917), Naja tripudians (1920), Mea culpa (1927); raccolte di novelle (Zingaresca, 1918; Gioia, 1921; Perdonate Eglantina, 1926); drammi (L'Invasore, 1915; Le bocche inutili, 1918); opere per l'infanzia (Sua altezza, 1924; Il viaggio incantato, 1933); réportages di viaggio (Terra di Cleopatra, 1925). Le sue opere furono accompagnate sempre da un notevole successo internazionale di pubblico e di critica, furono tradotte in tutte le lingue europee e recensite da grandi nomi della cultura quali Benedetto Croce (che le dedicò due saggi critici nel I e nel VI volume della Letteratura della nuova Italia) e Giuseppe Antonio Borgese in Italia, George Brandes, Jaroslav Vrchlický, Rado Antal e Paul Heyse in Europa.
Durante la Prima guerra mondiale, la Vivanti si impegnò a difendere la causa italiana sulle colonne dei principali giornali inglesi e nell'immediato dopoguerra abbracciò la causa delle nazionalità oppresse principalmente in chiave antibritannica, avvicinandosi sempre di più a Mussolini e al nascente fascismo. Contemporaneamente sostenne col marito - attivista sinnfeiner - la causa dell'indipendenza irlandese, impegnandosi su varie testate giornalistiche europee e facendo da assistente alla delegazione irlandese a Versailles nel 1919, dove strinse un rapporto d'amicizia personale anche con Zagloul Pascià d'Egitto.
Stabilitasi da anni definitivamente
Visse ed operò all'interno di varie culture e fu scrittrice eccentrica, personaggio dagli interessi multiformi, protagonista della vita intellettuale e mondana di molti paesi.
Figlia di Anselmo Vivanti, patriota mantovano di antico ceppo ebraico, e di Anna Lindau (scrittrice tedesca, sorella dei celebri letterati Paul e Rudolph, d'importante casata germanica), Annie Vivanti nacque il 7 aprile 1866 a Londra, dove il padre, seguace degli ideali mazziniani, aveva trovato rifugio politico in seguito ai moti di Mantova del 1851.
Cresciuta fra l'Italia, l'Inghilterra, la Svizzera e gli Stati Uniti, dopo aver vissuto esperienze stravaganti come artista di teatro la Vivanti esordì nel mondo letterario con la raccolta poetica Lirica (Milano, Treves 1890), pubblicata in Italia con la prefazione di Giosuè Carducci, che le dette subito un vasto successo di pubblico e legò il suo nome a quello del grande poeta italiano per il quale Annie nutrì un intenso sentimento che durò fino alla morte di lui. Nel 1891 pubblicò il primo romanzo, Marion artista di caffè concerto (Milano, Galli) ma dopo il matrimonio con l'irlandese John Chartres - celebrato in Inghilterra nel 1892 - la Vivanti trascorse quasi venti anni fra l'Inghilterra e gli U.S.A., scrivendo soltanto in inglese racconti (Perfect, 1896; En Passant, 1897; Houp-là, 1897; A fad, 1899), romanzi (The Hunt for Happiness, 1896; Winning him back, 1904) e opere teatrali (That man, 1898; The ruby ring, 1900). In Italia sembrò aver lasciato la letteratura, con l'unica eccezione del dramma La rosa azzurra, rappresentato in teatro fra il 1898 e il 1899, l'unico clamoroso insuccesso della sua fortunata carriera, mai pubblicato.
Un nuovo capitolo della sua vita si aprì dopo il 1900, anche a seguito di un difficile periodo vissuto a cavallo fra i due secoli, quando la figlia Vivien - nata nel 1893 - cominciò ad affermarsi come enfant prodige del violino ed in breve divenne una acclamata celebrità internazionale. Dall'esperienza del successo di Vivien, Annie trasse motivo per un suo rilancio in letteratura, prima col racconto The true story of a Wunderkind (1905) e poi con l'opera sua più celebre, The devourers, scritta e pubblicata in Inghilterra nel 1910 e poi riscritta in italiano col titolo I divoratori (1911) con cui, dopo vent'anni, tornò a dominare il mercato editoriale italiano. Da questo momento in poi, fino alla fine degli anni trenta, Annie Vivanti conobbe un successo ininterrotto con romanzi come Circe (1912), Vae Victis (1917), Naja tripudians (1920), Mea culpa (1927); raccolte di novelle (Zingaresca, 1918; Gioia, 1921; Perdonate Eglantina, 1926); drammi (L'Invasore, 1915; Le bocche inutili, 1918); opere per l'infanzia (Sua altezza, 1924; Il viaggio incantato, 1933); réportages di viaggio (Terra di Cleopatra, 1925). Le sue opere furono accompagnate sempre da un notevole successo internazionale di pubblico e di critica, furono tradotte in tutte le lingue europee e recensite da grandi nomi della cultura quali Benedetto Croce (che le dedicò due saggi critici nel I e nel VI volume della Letteratura della nuova Italia) e Giuseppe Antonio Borgese in Italia, George Brandes, Jaroslav Vrchlický, Rado Antal e Paul Heyse in Europa.
Durante la Prima guerra mondiale, la Vivanti si impegnò a difendere la causa italiana sulle colonne dei principali giornali inglesi e nell'immediato dopoguerra abbracciò la causa delle nazionalità oppresse principalmente in chiave antibritannica, avvicinandosi sempre di più a Mussolini e al nascente fascismo. Contemporaneamente sostenne col marito - attivista sinnfeiner - la causa dell'indipendenza irlandese, impegnandosi su varie testate giornalistiche europee e facendo da assistente alla delegazione irlandese a Versailles nel 1919, dove strinse un rapporto d'amicizia personale anche con Zagloul Pascià d'Egitto.
Stabilitasi da anni definitivamente
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
September 22, 2017
Романтиката на пустинята и източния свят винаги ме е примамвала с някаква магическа сила, така че тази книга бе едно наистина голямо удоволствие за сетивата. Още повече ми допадна , че освен романтика и любов, книгата засяга една много сериозна тема, а именно окупацията на т.нар. велики страни и борбата на местното население за свобода и независимост. Красиво написана приказка за невъзможната любов и за съдбата, която преплита пътищата на избраниците си по невероятни начини , за да ги доведе до съвместен живот и щастливо бъдеще. Единственото , което не ме впечатли особено в този роман, бе нерешителността на главната героиня и постоянното й непостоянство. Единствено древната карта на гените и прищявките на съдбата я върнаха в ръцете на истинската й любов, която подозирам Астрид до последно не осъзнаваше. Но всичко е добре, когато свършва добре предполагам :)
October 19, 2021
Спечелих тази книга от giveaway, но когато избрах да участвам, реално не се замислих за самата книга. Защо избирам нея и т.н. По заглавието и корицата предположих, че може и да ми допадне. Резюме не съм чела, както винаги.
Е, оказах се в грешка.
Признавам, че резюмето също звучи добре, но книгите не винаги са това, което очакваме да бъдат. Като идея, историята е добра, има потенциала да бъде нещо хубаво, интересно, вълнуващо. Но всичко се случи прекалено бързо. Развитието се побира на скромните 189 страници и през цялото време имах чувството, че просто слушам исторя, която някой ми разказва.
Стилът на авторката изобщо не ми допада. Може би защото съм свикнала с по-тежък и оплетен стил и начинът, по който е написана тази книга е твърде семпъл и скромен. Някакси ми напомня на фикшъните, които се пишат.
Като цяло книгата не ми допадна. Прочетох я изключително бързо, защото дори и да не ти е интересна, тя просто си върви леко. Не бих я препоръчала на по-голямата част от хората, които познавам, дори и да си падате изцяло по любовните романи и драмите, и търсите авантюри с арабския свят.
Е, оказах се в грешка.
Признавам, че резюмето също звучи добре, но книгите не винаги са това, което очакваме да бъдат. Като идея, историята е добра, има потенциала да бъде нещо хубаво, интересно, вълнуващо. Но всичко се случи прекалено бързо. Развитието се побира на скромните 189 страници и през цялото време имах чувството, че просто слушам исторя, която някой ми разказва.
Стилът на авторката изобщо не ми допада. Може би защото съм свикнала с по-тежък и оплетен стил и начинът, по който е написана тази книга е твърде семпъл и скромен. Някакси ми напомня на фикшъните, които се пишат.
Като цяло книгата не ми допадна. Прочетох я изключително бързо, защото дори и да не ти е интересна, тя просто си върви леко. Не бих я препоръчала на по-голямата част от хората, които познавам, дори и да си падате изцяло по любовните романи и драмите, и търсите авантюри с арабския свят.
August 9, 2017
I need a new copy of this book. One I have was published in the early 50s and fell apart.
Displaying 1 - 3 of 3 reviews