Το Καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του όταν ο Άρης Μαρκάκης φτάνει στα Κύθηρα, με την αποστολή να τιμωρήσει τους υπεύθυνους μιας ανεξιχνίαστης δολοφονίας. Κυνηγημένος από τα φαντάσματα της προηγούμενης ζωής του και εγκλωβισμένος στις υπαρξιακές του αναζητήσεις για το Χρόνο και το Θάνατο, έχει αποφασίσει ότι αυτή θα είναι η τελευταία του δουλειά. Στο παράξενο αυτό νησί όπου κυριαρχεί η «Προβέντζα», το μαύρο σύννεφο της ομίχλης που φέρνει μαζί του ο δυτικός άνεμος, συναντά τη Μάρθα, μια ξεχωριστή γυναίκα με σκοτεινό παρελθόν. Η σχέση που θα αναπτυχθεί ανάμεσά τους μοιάζει ικανή να ανατρέψει τα πάντα… Η ομορφιά της Ζωής και η δύναμη του Έρωτα μάχονται ενάντια στο Χρόνο που κυλά αμείλικτος και το Θάνατο που καραδοκεί παντού, σ’ έναν φαινομενικά μάταιο αγώνα με φόντο τα γκρίζα πέπλα της Προβέντζας.
Την άποψή μου μπορείτε να βρείτε και στον Βιβλιολόγο εδώ.
Βαθμολογία: 4/5
Το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και ο Άρης Μαρκάκης εμφανίζεται στα Κύθηρα με μια μυστική αποστολή: να ερευνήσει μια δολοφονία και να τιμωρήσει τον υπεύθυνο. Στις μέρες που θα παραμείνει στο νησί θα μπλέξει με την Μάρθα, μια τραγουδίστρια που εμφανίζεται σε μπαρ των Κυθήρων, την αδερφή της και τον φίλο της. Οι έρευνές του θα τον οδηγήσουν στο γηροκομείο, το νοσοκομείο, το μοναστήρι και άλλα μέρη της περιοχής. Η σχέση του με τη Μάρθα θα περιπλέξει την κατάσταση. Όταν η αστυνομία μυριστεί τα σχέδιά του, πρέπει να βιαστεί να ολοκληρώσει την αποστολή του για να φύγει εγκαίρως από το νησί.
Ένα αρκετά καλογραμμένο βιβλίο μυστηρίου που με εξέπληξε ευχάριστα. Η πλοκή κυλάει με γρήγορους ρυθμούς, αρκετό ενδιαφέρον και φυσικά δε λείπουν και οι ανατροπές. Τα Κύθηρα αποτυπώνονται ολοζώντανα και ο αναγνώστης αισθάνεται κι ο ίδιος την αποπνικτική ατμόσφαιρα της προβέντζας. Οι χαρακτήρες είναι σωστά ανεπτυγμένοι, συμπάθησα ιδιαίτερα τη σχέση του Άρη με τη Μάρθα. Το μοναδικό σημαντικό ελάττωμα της υπόθεσης θα έλεγα ότι είναι η ανικανότητα της αστυνομίας και η έλλειψη επαρκούς έρευνας, αλλά το συγχώρεσα, επειδή το μυθιστόρημα δεν προσποιείται ότι είναι αστυνομικό.
Στο σύνολό της, η «Προβέντζα» είναι ένα αξιόλογο βιβλίο που θα σας κρατήσει πολύ καλή συντροφιά και θα σας ξεναγήσει σε ένα από τα ιστορικότερα νησιά της Ελλάδας (υπάρχει άραγε άλλο μυθιστόρημα που να διαδραματίζεται στα Κύθηρα;). Το προτείνω ανεπιφύλακτα, ειδικά αν το βρείτε με 50% έκπτωση που κάνει κατά καιρούς ο εκδοτικός οίκος.
Προβέντζα είναι το πυκνό σύννεφο υγρασίας, που απλώνεται αργά το βράδυ, πάνω από τα Κύθηρα. Ένα μαύρο σύννεφο που εκτός από την αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιουργεί, φέρνει μαζί του και κακά προμηνύματα, αισθήματα και γεγονότα. «Προβέντζα» είναι και ο τίτλος του νέου βιβλίου, του συγγραφέα Ηλία Τζιτζικάκη. Ο Άρης Μαρκάκης, ένας μυστηριώδης άντρας, φτάνει στο νησί των Κυθήρων λίγο προτού το καλοκαίρι φτάσει στο τέλος του. Σκοπός της επίσκεψης του είναι να φέρει σε πέρας την τελευταία του αποστολή, την εξιχνίαση μιας δολοφονίας. Στο νησί ο Άρης θα γνωρίσει την αινιγματική Μάρθα, μια γυναίκα με σκοτεινό παρελθόν, που τον τραβάει σαν μαγνήτης. Εξελίξεις και απρόοπτα γεγονότα, θα τον φέρουν αντιμέτωπο με τους δαίμονες και τα φαντάσματα της αμαρτωλής ζωής του. Η Προβέντζα όμως θα είναι εκεί σε κάθε του βήμα. Αυτή λοιπόν είναι με λίγα λόγια η υπόθεση του βιβλίου. Από την περιγραφή θα αναρωτιέστε αν πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία. Δεν θα έλεγα πως είναι καθαρά ένα αστυνομικό βιβλίο. Ναι μεν έχει κάποια στοιχεία, θα το χαρακτήριζα δε, ως ένα αγωνιώδες μυστηριακό βιβλίο με έντονες τις υπαρξιακές αναζητήσεις. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ένας πληρωμένος δολοφόνος, που στην αρχή συστήνεται ως δημοσιογράφος, φτάνει λοιπόν στο νησί με σκοπό να εξιχνιάσει τα αίτια θανάτου, του Παναγιώτη Ανδρόνικου. Καθώς ο Άρης αρχίζει να εκτελεί το σχέδιο και να ολοκληρώνει τις εντολές, (που έρχονται πάντα μέσα σε έναν άσπρο φάκελο, με άγνωστο αποστολέα) έρχεται αντιμέτωπος, με ένα μπλεγμένο κουβάρι, μυστικών και ψεμάτων που πρέπει να ξεμπερδέψει. Στο δρόμο του θα συναντήσει την Μάρθα, μια γοητευτική γυναίκα, κάτοικο του νησιού και τραγουδίστρια στο επάγγελμα, αλλά και την Λίζα, την πανέμορφη αδερφή της. Ύστερα από τον ξυλοδαρμό της τελευταίας και την νοσηλεία της στο νοσοκομείο, ο Άρης και η Μάρθα έρχονται πιο κοντά, δημιουργώντας έναν παράξενο δεσμό, που περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα, όσον αφορά την αποστολή που έχει αναλάβει ο Άρης. Ο ήρωας μας σκέφτεται, ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του, πως θα είναι το μέλλον του μαζί της. Τον βλέπουμε να αλλάζει και να μεταμορφώνεται από ψυχρό εκτελεστή σε ένα ον που επιτέλους νιώθει και αφήνεται στα χέρια του έρωτα. Στο βιβλίο επικρατεί σε κάθε σελίδα, ένα σκοτεινό συναίσθημα, που με κάθε περιγραφή της πυκνής ομίχλης που σκεπάζει το νησί, την Προβέντζα, γίνεται όλο και πιο σκοτεινό. Μυστήριο και αγωνία περιμένουν τον αναγνώστη σε κάθε γωνιά της ιστορίας. Ανατροπές και αναπάντεχες εξελίξεις, έρχονται από εκεί που δεν το περιμένετε. Η αφήγηση του συγγραφέα κυλάει σαν ήρεμο ποτάμι, που όμως πολλές φορές θα σας παρασύρει σαν ένας άγριος χείμαρρος. Εδώ θα ήθελα να προσθέσω, χωρίς να συγκρίνω το έργο του συγγραφέα με άλλους λογοτέχνες, πως τα υπαρξιακά ζητήματα που θέτονται καθώς ο κεντρικός ήρωας δρα, μου θύμιζαν κάτι από Όσκαρ Γουάιλντ και Paulo Coelho. Επαναλαμβάνω πως δεν συγκρίνω τον Ηλία Τζιτζικάκη και την Προβέντζα με άλλα λογοτεχνικά κείμενα, αυτό το στοιχείο όμως της γραφής του, με έκανε να διαβάσω την ιστορία απνευστί και να της αφοσιωθώ απόλυτα. Για να κλείσω αυτή την παρουσίαση θα ήθελα να σας τονίσω πως η ανατροπή στο τέλος του βιβλίου, με εξέπληξε ευχάριστα. Πραγματικά με έπιασε απροετοίμαστη. Παρόλο που κάποια στιγμή, θα οδηγηθείτε σε ένα συμπέρασμα για τον δολοφόνο του Παναγιώτη Ανδρόνικου, μην βιαστείτε, γιατί στις επόμενες κιόλας σελίδες θα πέσετε έξω. Ναι, το ομολογώ πως την πάτησα σε αυτό το σημείο, αν και ήμουν απόλυτα σίγουρη για τον εγκληματία. Το βιβλίο του Ηλία Τζιτζικάκη «Προβέντζα» είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσετε, ειδικά εσείς που αγαπάτε τις ιστορίες μυστηρίου με έντονο το νουάρ ύφος. Ανοίξτε το και χαθείτε και μέσα στο πυκνό μαύρο σύννεφο της Προβέντζας, της ομίχλης που σκεπάζει τα πάντα, ακόμα και τις ψυχές σας.
Γραφή περιγραφική, σχεδόν λυρική. Η υπόθεση εξελίσσεται μυστηριωδώς μιας και η πρωτοπρόσωπη αφήγηση που επιλέγει ο συγγραφέας αποκαλύπτει ψήγματα της ιστορίας που κρύβεται πίσω από τα γεγονότα. Πολλες ενέργειες του Μαρκάκη θα μπορούσαν να έχουν γίνει αλλιώς ώστε να μην ενοχοποιηθεί τόσο εύκολα από την τοπική Αστυνομία(το μόνο σημείο του βιβλίου που με ξένισε). Πολύ όμορφη επιλογή τίτλου και ρεαλιστικό αλλά και ανατρεπτικό τέλος.