Trogen intill döden

Nathalie Svensson #4

by Jonas Moström

En augustimorgon hittas den tjugofemårige landslagsstjärnan i fotboll, Henrik Borg, död i sängen i sin sommarstuga utanför Ystad. Det mesta tyder på att det är ett naturligt dödsfall, men en detalj förbryllar polisen: på Henrik Borgs bröst, under hans knäppta händer, ligger en blå ros.
Inom en vecka, men på helt andra ställen i Sverige, påträffas ytterligare två dödsfall under likadana omständigheter: en fyrtiosjuårig pilot i Kiruna och en ung kvinnlig dansare i Göteborg.
Rikskriminalens gärningsmannaprofilgrupp, GMP, kallas in, och psykiatrikern Nathalie Svensson avbryter sin semester för att delta i arbetet. Hennes kollega, kriminalkommissarie Johan Axberg, tvekar däremot till en början - han har fullt sjå med sitt privatliv. Men ett telefonsamtal får honom att trots allt ansluta till gruppen.
En intensiv jakt på en oförutsägbar seriemördare tar sin början. Hur begås morden? Vad är motivet? Och framför allt: Var kommer han eller hon - att slå till nästa gång?

Genres: Crime, Audiobook, Fiction, Swedish Literature

409 pages, ebook

Published July 11, 2017

About the author

Jonas Moström är författare och läkare. Han debuterade 2004 med thrillern Dödens pendel. Uppföljaren Svart cirkel kom år 2006 och blev hans genombrott med över 80 000 sålda exemplar. Sedan dess har Moström nått stora framgångar med böckerna om kriminalkommissarie Johan Axberg. 2014 kom första boken om Nathalie Svensson, Himlen är alltid högre. I Dominodöden förenas de två serierna.

Reviews

[Silvie Klokgieter · Rating 3 out of 5]

De vijfentwintigjarige nationale voetbalspeler Henrik Borg wordt dood aangetroffen in zijn bed in zijn zomerhuisje net buiten Ystad, Zuid-Zweden. Alles wijst erop dat hij een natuurlijke dood stierf.

Een detail stelt de politie echter voor een raadsel: tussen zijn handen op zijn borst ligt een blauwe roos. In dezelfde week worden nog twee slachtoffers aangetroffen in dezelfde pose – een piloot in Kiruna en een danser.

Nathalie Svensson onderbreekt haar vakantie om de daderprofielgroep van de rijksrecherche te helpen. Wanneer het volgende slachtoffer een bekende van hoofdinspecteur Johan blijkt, sluit deze zich aan.

Ze gaan op jacht naar de onberekenbare seriemoordenaar. Wat verbond de doden tijdens hun leven? Waarom moesten ze dood? En: waar zal de moordenaar vervolgens toeslaan?

'Tot de dood ons scheidt' is het vierde deel van de serie met Nathalie Svensson in de hoofdrol. Deze keer begint het meteen met de dood van voetbalspeler Henrik Borg en dit zorgde ervoor dat ik graag verder wilde lezen. Er is namelijk iets vreemds aan dit slachtoffer: er ligt een blauwe roos op zijn borst. Niet veel later worden er nog twee slachtoffers dood gevonden en ook zij hebben allebei een blauwe roos in hun handen.

Voor mij begon dit deel dus erg goed. Ik was benieuwd waarom de slachtoffers een blauwe roos op hun borst hadden en of ze misschien wat met elkaar gemeen hadden. Natuurlijk vroeg ik mij ook af wie de dader was en wat de motieven van diegene waren.

Helaas werd dit deel toch een beetje eentonig voor mij. Het kabbelt maar een beetje voort en ik miste de nodige spanning. Ik moet dan ook eerlijk zeggen dat dit deel niet het beste van de serie is. Het is niet onaardig, maar vergeleken met de voorgaande delen vond ik dit gewoon net even iets minder.

Toch ben ik zeker weer benieuwd naar een volgend deel, want ik hoop gewoon dat dit mij dan weer meer zal bevallen.

Beoordeling: 3,0/3,5 ⭐

[Lotten · Rating 4 out of 5]

rogen intill döden är en ytterst lättläst deckare av klassiskt svenskt snitt. Jag läste ut den på en dag, varav en hel del tillbringades i solstolen på balkongen. Det är så en sådan här deckare ska läsas – som avkoppling. Trogen intill döden är välskriven, och på det sättet en av Moströms bättre. Miljöskildringarna, som brukar vara lite väl detaljerade, är färre vilket får upp tempot. Men för mig är det också på ett sätt en nackdel. En anledning till att jag tycker om Moströms deckare är Sundsvalls och Uppsalaanknytningen. Med undantag för den del som utspelas i Östersund samt några Uppsalascener så skulle Trogen intill döden kunna utspelas varsomhelst, de andra orterna tycks ha valts mer eller mindre slumpmässigt. Jag är ofta i Östersund, så den delen uppskattar jag, men det blir inte samma leende på läpparna av igenkänning.

I Trogen intill döden är det främst Nathalie och Johan som är huvudpersonerna, samt Nathalies chef i viss mån. Jag är rätt less på Johan, han är alldeles för egoistisk för min smak, och tyvärr så börjar jag tröttna på Nathalie också. Karaktärerna behöver utvecklas mer, det känns som den delen går på rutin, efter en given mall. En nackdel med Trogen intill döden är också att mysteriet kommer alltför nära några av huvudpersonerna – en sjuka som tycks drabba nästan alla svenska deckarförfattare.

Jonas Moström är läkare, och arbetar som sådan parallellt med författarskapet. I Trogen intill döden så drar han nytta av det och det är en styrka i boken. Det märks att han funderat över etiska dilemman inom vården, och har kunskap om vardagen för läkare och patienter. Att väva in det i berättelsen gör han snyggt. ”Mysteriet” är intressant och slutet tål att tänkas på.

Trogen intill döden är en passande sommardeckare att läsas i en solstol nära dig. Jag ser i vanlig ordning fram mot nästa bok av Jonas Moström.

Omdöme: Lättläst sommardeckare med etiska frågeställningar i fokus
Betyg: 4-

https://lottensbokblogg.wordpress.com...

[Ulrica Kulturladyn · Rating 4 out of 5]

Det är härligt när man bara kan plöja en serie man gillar och beta av del efter del efter varandra. Jonas Moströms kriminalromaner slutar på ett sätt som ger en föraning om vad som väntar i nästa bok och då är det ju perfekt att bara lyssna vidare, man är liksom redan inne i storyn.

Boken berör en viktig fråga som kan diskuteras, eller ja egentligen fler än en men man vill ju inte spoila. Spännande och fängslande i ett högt tempo.

[Kim Coenen · Rating 4 out of 5]

Van Uitgeverij AmboAnthos kreeg ik de vraag of ik deze nieuwe thriller wilde lezen. Het is het vierde deel van een thrillerserie, maar ik heb nog niets van deze serie gelezen. Aangezien me gezegd werd, dat de serie ook losstaand te lezen was, wil ik deze serie erg graag ontdekken. Het boek heeft een intrigerende en mooie cover die me erg aanspreekt. In een vreemde vlek zien we in oranje-paars tinten van een vrouw die op de vlucht lijkt. De ondertitel: "Zal de seriemoordenaar weer toeslaan?" maakt me nieuwsgierig waardoor ik hoop op een spannend verhaal waarbij ik op het puntje van mijn stoel zit.

De vijfentwintig jarige profvoetballer, Henrik Borg, wordt dood aangetroffen in zijn zomerhuisje net buiten Ystad. Het lijkt erop dat hij stierf aan een natuurlijke dood. Het enige merkwaardige is dat de overledene een blauwe roos op zijn borst heeft liggen. In diezelfde week volgen er nog twee nieuwe slachtoffers met net zo'n blauwe roos. Nathalie Svensson is net van haar vakantie aan het genieten als ze wordt opgeroepen voor deze zaak. Niet veel later wordt een bekende van de hoofdinspecteur Johan Axberg slachtoffer van deze "vreemde moorden" waardoor hij zich ook bij het team aansluit. Ze gaan samen op jacht naar een onbekende seriemoordenaar. Wat is zijn motief? Wat verbindt de slachtoffers met elkaar? Waarom moesten deze mensen sterven?

Jonas Moström heeft een levendige, maar ook meeslepende en gedetailleerde schrijfstijl. Hier moest ik in het begin even aan wennen, vooral omdat het verhaal direct van start ging, maar ik vind zijn schrijfstijl ook erg bijzonder, intrigerend en het heeft iets eigens waardoor het me erg fascineerde.

Het verhaal is geschreven vanuit meerdere perspectieven en het verhaal kent vrij veel personages. Hierdoor moet je wel als lezer erg scherp blijven en goed op blijven letten. De personages zijn realistisch, levendig en sterk neergezet. Het zijn duidelijk uiteenlopende persoonlijkheden, waarbij Jonas Moström bij een aantal van hen buiten de politiezaak die speelt ook het privéleven in de verhaallijn mee neemt. Daarbij verwacht ik, dat als je de vorige delen ook leest, deze personages meer diepgang krijgen en je ook daarin een vervolg in hun levens te zien krijgt.

Het is een super interessante, boeiende en sterke verhaallijn die erg goed in elkaar zit. Jonas Moström heeft duidelijk over de structuur en opbouw van het verhaal nagedacht. Het is wel een gedetailleerd en veelomvattend verhaal, waardoor je echt scherp moet blijven om alle gebeurtenissen, wendingen en personages bij te houden. Juist dit zorgt voor een goed uitgediept, sterk en scherp verhaal. Het verhaal neemt meermaals een wending die ik niet aan zag komen. Het is geen thriller waarbij ik op het puntje van mijn stoel zit, al wordt het verhaal tegen het einde nog even erg spannend. Toch ben ik verrast en onder de indruk van het sterke en goede verhaal. De zaak wordt volledig afgerond en er blijven geen zaken onduidelijk. Wel eindigt het verhaal met een cliffhanger van het privéleven van Johan, waardoor ik erg benieuwd ben naar het volgende boek.

Tot de dood ons scheidt is een boeiende, fascinerende en gedetailleerde politiethriller. Jonas Moström heeft een levendige en meeslepende schrijfstijl. Naast de boeiende en interessante politiezaak van meerdere moorden geeft Jonas Moström ook een interessant kijkje in het privéleven van verschillende personages. Het is een verhaal met veel personages en gebeurtenissen, waardoor je scherp en alert moet blijven, maar hierdoor is het wel een sterk en goed uitgediept verhaal. Ik ben erg benieuwd naar de andere delen.

[Natalia · Rating 4 out of 5]

Na początku nie mogłam się połapać w fabule. Ciągle wplątane nowe wątki, informacje, postacie. W połowie książki akcja zaczyna nabierać tempa, ale mimo to fabuła coraz bardziej się rozjaśnia. Bardzo ciekawy pomysł na sprawę kryminalną, jeszcze się z takim nie spotkałam. Podobało mi się to, że do samego końca nie byłam pewna co może się wydarzyć. Świetna książka, może nawet lepsza niż poprzednie części.

[Karschtl · Rating 3 out of 5]

3,5 Sterne

Der 4. Fall des Ermittlerteams rund um Nathalie Svensson hat mich nicht so stark packen können wie der vorherige. Das liegt aber glaube ich nicht am Thema (bzw. Motiv der Morde), das war recht interessant. Doch irgendwie ziehen sich die Ermittlungen ziemlich hin und ständig springt die Handlung von einem Ort zum anderen, hinzu kommen noch mysteriöse Rückblenden - da blieb für mich die Spannung und der Drang, immer weiterzulesen, auf der Strecke. Ich brauchte mehr als doppelt so lange als normalerweise für dieses Buch, und das lag nicht nur daran dass ich durch die Corona-Sache etwas abgelenkt war. Meine Neugier hielt sich eindeutig in Grenzen, was bei einem Krimi natürlich nicht wirklich wünschenswert ist.

Wenn man aber doch mal reingekippt ist in die Geschichte, erwartet einen ein solider Schwedenkrimi mit authentischen Charakteren und - wie schon gesagt - auch einem interessanten Thema. Es hätte alles nur etwas straffer erzählt werden sollen, vor allem wenn man weiß dass Jonas Moström das viel besser kann! Zudem bleibt "Hauptfigur" Nathalie lange Zeit im Hintergrund, und kann ihre Stärke als Psychologin diesmal kaum einbringen in die Ermittlungen. (Sehr verwunderlich fand ich es, dass hier sogar die Pathologin und der IT-Nerd aktiv auf Spurensuche geschickt werden und die Arbeit der Ermittler übernehmen. Normalerweise hat doch jeder im Team sein Aktionsradius aufgrund seines Spezialgebietes.) Und last but not least verläuft die Ablenkungs-Storyline am Ende einfach im Sande, als ob der Autor drauf vergessen hätte.

[Roland Jakobsson · Rating 4 out of 5]

Fjärde boken om Nathalie Svensson och Johan Axberg handlar om en mystisk seriemördare, som lämnar rosor vid brottsplatserna och som väljer sina offer på väldigt besynnerliga vis. Jämfört med bok 3 är själva mysteriet av betydligt högre kvalitet, vilket behövdes tycker jag. Dock är fokuset på Nathalie och Johan mindre i den här boken eftersom det finns flera berättare än vanligt, t ex Tim och Ingemar. Men intriger och spänning mellan karaktärerna finns.

I den här boken tycker jag Moströms bakgrund som läkare skiner igenom extra tydligt, och skildringarna av sjukhusvardagen känns mycket trovärdiga. Det känns också som att Moström skriver med lite extra låga eftersom bokens tema handlar om svåra etiska ställningstaganden inom vården, ett tema som jag tycker boken handskas väl med. Vissa brister finns dock, till exempel att trots att karaktärerna ingår i en rikstäckande gärningsmannaprofilgrupp så är återigen fallet väldigt tätt knutet till karaktärernas privatliv och till personer i dess närhet, vilket inte känns alltför trovärdigt tyvärr. Trots detta en underhållande läsning i jullovsmörkret.

[Anna · Rating 2 out of 5]

Den sämst korrekturlästa bok jag har kommit över på länge. (Och det är slarv, för jag tror t ex att meningen om att Turning Torso har utsikt över ÖreGRUND är ett hederligt typo/autocorrect som någon borde ha fångat. Dessutom - onödigt att hitta på spårvagnshållplatser i Göteborg som inte existerar när det i verkligheten finns tre eller fyra som hade gjort jobbet.) Synd, för det förtar en helt okej deckarhistoria på ett intressant och aktuellt ämne.

[Eva Boktokig Boström · Rating 4 out of 5]

http://boktokig.blogspot.se/2017/08/t...

[Jeanette Blom · Rating 4 out of 5]

Leest makkelijk leuke schrijver waar ik vast meer van ga lezen

[Henrik · Rating 3 out of 5]

Mere god underholdning

[Terese · Rating 3 out of 5]

Har lite svårt för Nathalie, tycket hon verkar lite omständlig ibland. Och jag tycker att det är ett väldigt tjat om att hon har högklackat på sig. Inte en särskilt lämplig klädsel när man ska jaga bovar för övrigt, och det känns som att hon är för fåfäng och att det är ett för stort fokus på hennes utseende i alla böcker. Jag tycker att det stör berättelsen ibland eftersom jag inte fattar varför det är viktigt att hon måste vara vacker.

På samma sätt är det nämns det väldigt ofta att Johan har gröna ögon och skinnjacka.

Det finns ju lite saker som inte stämmer i böckerna, dels skrivs vissa ord ihop fast de inte ska göra det och i slutet av boken finns det ett hus som har nummer 54 och på nästa sida har huset plötsligt nummer 53, vilket jag tyckte var lite konstigt.

[Jeanette Eriksson · Rating 4 out of 5]

första kontakten med detta gång av moström & övermin förväntan, han lyckas få till en kriminalare, med ett ständigt aktuellt tema, som berör, både hemskt och vackert, jag fick fram några tårar, hade några kapitel kvar som jag brände igenom nu å morgonen....för att få plocka en ny oläst från högen senare idag.=)
det kommer definitivt läsas mer från mr.Jonas framöver, gillar skapt.<09 handling, tempo, miljöer its all nice

[AurelyAzur · Rating 3 out of 5]

Nathalie Svensson und das Team der OFA werden mit prominenten Fällen konfrontiert, die sich ähneln. Alle Opfer wurden mit einer blauen Rose auf der Brust aufgefunden, als wären sie friedlich eingeschlafen. Schnell wird klar, dass sie nicht die letzten Opfer bleiben und noch weitere folgen. Fieberhaft versuchen sie einen Zusammenhang zwischen den Opfern herzustellen, um den Täter schnellstmöglich zu entlarven. Währenddessen kommen sich Nathalie und Johan näher und setzen vieles aufs Spiel...

Nach dem Vorgängerband (Teil 3) erwartete ich den Nachfolger mit Freude und Spannung und fand ihn lesenswert, wenn auch nicht sehr gut. Aber eins nach dem anderen. Der Aufhänger der Geschichte mit den prominenten Fällen hat mir nicht so zugesagt, da ich ihnen eher weniger abgewinnen kann. Die Inszenierung mit der Rose brachte frischen Wind in die augenscheinlich wie Selbstmord wirkenden Tode und konnte mein Interesse dann doch wecken. Der Wechsel der Protagonisten und deren Perspektiven bringen eine eigene Dynamik und Spannung in die Geschichte. Vor allem bei den Kapiteln aus Sicht des Täters habe ich mit Freude gerätselt und überlegt wer es sein könnte. Auch das Motiv blieb zuerst im Dunkeln und konnte mich ziemlich überraschen.

Die Protagonisten, die schon vorher bekannt waren, haben für mich nicht so gut harmonisiert. Im Vergleich zum Vorgänger fehlte mir das Gemeinschaftsgefühl der Gruppe und die Aufrichtigkeit zwischen den Personen. Das fiel mir besonders auf, weil die gesamte Gruppe in kleinen Grüppchen ermittelt und jeder irgendwie was Eigenes macht, aber di gemeinsame Ermittlung fehlte. Durch die sprunghaften Wechsel der Orte und Personen ging einiges an Hochspannung verloren und es war schwierig das Gesamtbild im Auge zu behalten.

Kleine Wendungen peppen die Handlungen etwas auf und bringen Abwechslung rein, aber wirklich fesselnd wird es erst ganz zum Schluss, als sowohl Täter als auch Tatmotiv endlich schlüssig sind und für eine große Überraschung bei mir führten. Die Intention hat eher weniger mit einem kaltblütigen Mord zu tun, als es anfangs den Anschein macht. Dadurch wurden moralische Fragen zu einem ganz bestimmten Thema eröffnet, das in der Gesellschaft viel diskutiert wird und wohl Ansichtssache ist. Da hätte man durchaus mehr rausmachen können und das tiefer aufgreifen, was leider ausblieb. Insofern ist dieser Kriminalfall definitiv anders, als zuerst angenommen und die Hintergründe der Taten sind ungewöhnlich, fragwürdig und auf jeden Fall diskussionswürdig.

Fazit: Eine schleppende Geschichte, in der mir die Sympathie zu den Protagonisten fehlte. Das Ende ist jedoch sehr gut gelungen und die Motive des Täters sehr interessant dargestellt.

[Inge Weis · Rating 5 out of 5]

Der Wert menschlichen Lebens - Brandaktuell und Zeitnah. Psychiaterin Nathalie Svensson unterstützt die Polizei bei besonders drastischen Fällen. Eine Mordserie hält ganz Schweden in Atem. Nathalie Svensson, fünfundvierzig Jahre, Psychiatrische Oberärztin an der Uniklinik Uppsala, in den nordischen Ländern führende Expertin für Psychopathen und Mitglied der Einheit für operative Fallanalyse (OFA) am schwedischen Zentralkriminalamt, gewöhnt sich nach der Trennung von ihrem Ex-Mann Håkan Svensson, mit dem sie zwei Kinder hat: Gabriel, neun Jahre, und Tea, sieben Jahre, gerade an ihr neues Leben, das ihr einiges abverlangt. Da erreicht sie ein Anruf der Polizei: Die Spezialeinheit für besonders schwere Fälle wird einberufen, ihre Expertise ist gefragt. Gemeinsam mit ihrem Team soll die Psychiaterin ein Persönlichkeitsprofil eines mysteriösen Täters herstellen. Drei Menschen wurden ermordet aufgefunden. Gibt es einen Zusammenhang zwischen den Morden? Nichts scheint sie zu verbinden. Der Täter hat jedoch jedes seiner Opfer mit einer blau gefärbten Rose auf der Brust hinterlassen, es gibt keine Anzeichen von Gewaltanwendung. In Ystad wurde der Fußballstar Hendrik Borg tot in seinem Sommerhaus gefunden – auf seiner Brust liegt eine blaue Rose. Es scheint fast, als wäre er friedlich eingeschlafen. Doch ein natürlicher Tod kann schnell ausgeschlossen werden. Innerhalb von einer Woche kommt es zu weiteren Todesfällen. Gemeinsam mit Kriminalhauptkommissar Johan Axberg beginnt ein Wettlauf gegen die Zeit. Was hat die Toten zu Lebzeiten miteinander verbunden? Warum mussten sie sterben? Und vor allem: Wo wird der Killer als nächstes zuschlagen und können sie den Rosenmörder fassen, bevor er ein weiteres Mal zuschlägt? Es ist eine großartig stille Spannung in diesem Roman, die sich langsam anschleicht beim Lesen, wie es sich für einen wirklich guten Krimi gehört. Der Autor Jonas Moström schreibt mit einer nie nachlassenden Intensität, die den Leser durch die Nacht treibt, typisch Skandinavisch, brutal, spannend, verzwickt. Die zunächst in keiner Beziehung stehenden Erzählstränge verschmelzen immer mehr miteinander. Gegen Ende nimmt der komplexe Krimi so richtig an Fahrt auf. Die Ermittler decken erschreckende politische und gesellschaftliche Hintergründe auf und verbinden Zusammenhänge, die so nicht zu erahnen waren. Ein packender Krimi aus Schweden gut geschrieben und spannend mit einem außergewöhnlichen Fall. Gut zu lesen mit ständig sich steigernder Spannung und düsterer skandinavischer Atmosphäre - perfekte Lektüre für ein langes Winter-Wochenende, der 4. Fall einer Ermittlerin mit Ecken und Kanten. Geniale Auflösung und überraschendes Ende. Eine packende Story mit brisanten Themen – Nicht nur für Schweden-Krimi Fans und nichts für Zartbesaitete! Ein komplexer fesselnder Thriller für den man starke Nerven benötigt.

[Eric · Rating 3 out of 5]

Het eerst wat opvalt zijn de kleurrijke levendige kleuren op de cover. De drie vorige delen in de serie die in Nederland en België verschenen, hebben soortgelijke covers, maar kregen in tegenstelling tot het geel, oranje en paars van dit boek eerder neutralere aardtinten mee. Een zeer modern design dat jammer genoeg wel niets te zien heeft met de inhoud.

Zoals het van een Scandinavische thriller verwacht wordt, wordt zeer veel tijd en werk gestoken in de personages en hun relaties.
Dit is al meteen te merken als je het boek openslaat, want vooraleer het verhaal begint krijg je één bladzijde proza waarin de 22 weerkerende personages bondig worden voorgesteld.
De belangrijkste personages dragen hun kruis, in de vorm van familiale problemen of verslavingen.

Het plot van deze typische policier speelt een ondergeschikte rol. Het dient enkel en alleen om aan te klagen dat in Zweden - in tegenstelling tot in Nederland en België - euthanasie nog steeds strafbaar is. Daar de auteur zelf een arts is, heeft hij gewoon een alternatieve manier gevonden om dit aan te kaarten bij een groter publiek en wellicht zijn standpunt kenbaar gemaakt.
Technisch gezien is het plot vrij rechtlijnig en de eerst echte verdachte die de politie in het vizier krijgt is meteen ook de dader, wat aangeeft dat er niet heel veel werk aan besteed werd.

De auteur heeft ervoor gekozen om bijna nooit twee opeenvolgende hoofdstukken te hebben met dezelfde personages. Hierdoor creëert hij wel zeer veel cliffhangers, maar tegelijk haalt dit ook veel spanning weg, want tegen de tijd dat het draadje van de cliffhanger weer aan bod komt, is de lezer het al bijna weer vergeten.

Deze reeks loopt al heel lang; sinds 2004 om juist te zijn. De auteur schreef al 10 boeken met dit hoofdpersonage (waarvan er tot op dit moment 4 vertaald werden naar het Nederlands. Dit boek verscheen in Zweden al in 2017) en een voorgaande reeks van nog eens acht boeken had 2 andere hoofdpersonages die nu nog altijd aanwezig zijn.
Hierdoor staan de personages er al en is er op uitzondering van wat amoureuze perikelen weinig evolutie.
Maar ik kan mij best voorstellen dat een groot deel van de trouwe lezers vooral blijft omwille van het soap-gehalte, en de spannende lijn daaraan ondergeschikt vinden.

[Nellsche · Rating 4 out of 5]

Der Fußballstar Hendrik Berg wird tot aufgefunden, mit einer blauen Rose auf seiner Brust. Ein natürlicher Tod kann schnell ausgeschlossen werden. Dann gibt es weitere Opfer, alle mit einer blauen Rose auf der Brust. Die Psychiaterin Nathalie Svensson beginnt gemeinsam mit ihren Kollegen von der Spezialeinheit zu ermitteln. 

Da ich Krimis, die in Skandinavien spielen, total gerne lese, war ich auf dieses Buch wahnsinnig gespannt. Auch das super Cover hatte mich direkt angesprochen. 
Das Buch ließ sich aufgrund des flüssigen Schreibstils hervorragend lesen. Ich kam schnell in die Geschichte rein und konnte problemlos folgen. Die Beschreibungen waren sehr eindringlich und bildhaft, so dass ich alles bestens vor Augen hatte. 
Bei „Eisige Dornen“ handelte es sich bereits um den vierten Band der Nathalie Svensson Reihe. Für mich war es das erste Buch, das ich davon gelesen hatte. Das Personenregister, das sich zu Beginn des Buches findet, hat mir den Einstieg sehr erleichtert. Insofern kann ich sagen, dass man auch als Quereinsteiger dieses Buch prima lesen kann. 
Die Charaktere haben mir sehr gut gefallen, denn sie waren authentisch und menschlich dargestellt. Ich konnte sie mir gut vorstellen und eine Beziehung zu ihnen aufbauen. Besonders Nathalie Svensson hat mir mit ihrer intelligenten Art sehr gut gefallen. Auch die Einblicke in das Privatleben war gelungen und in einem passenden Umfang. 
Der Kriminalfall war gut durchdacht und gab mir ausreichend Raum für Überlegungen und Spekulationen zum Täter und dessen Motiv. Welche Gemeinsamkeiten gab es zwischen den Opfern, die scheinbar nichts verband? Ich konnte sehr gut miträtseln. Sehr gut haben mir auch die Perspektivwechsel gefallen. Dadurch kam zusätzlich Abwechslung in die Handlung. Es war eine gute Spannung vorhanden, die mich am Buch festgehalten hat. 

Mir hat dieser solide Krimi sehr gut gefallen und ich bin neugierig auf die anderen und weiteren Fälle. Ich vergebe 4 von 5 Sternen.

[Chrisje Stultiens · Rating 4 out of 5]

Een ongeziene thriller

Tot de dood ons scheidt heeft echt een bijzonder plot met Nathalie Svensson in de hoofdrol.

Auteur
De Zweedse Jonas Moström oefent zijn job als huisarts nog steeds uit. Zijn kennis gebruikt hij vernuftig in zijn boek. Hij begon trouwens te schrijven tijdens zijn vaderschapsverlof.

Cover
Een herkenbare omslag met het hoofdpersonage Nathalie Svensson.

Het verhaal
Een aantal doden hebben een opmerkelijk detail: ze houden een blauwe roos voor hun borst. Ingemar Granstam roept zijn speciale daderprofielgroep bij elkaar om deze curieuze zaken te onderzoeken. Nathalie maakt een belangrijk deel uit van dit team als experte psychopathie. Meteen komen ze tot de conclusie dat het om meerdere moorden gaat. Kunnen ze de dader vatten voordat hij weer toeslaat?

Mijn gedacht
Even stond mijn hart even stil als ik de eerste bladzijdes las met de beschrijvingen van de personages. OMG, dat zijn er teveel… Toch helpt het kleine overzicht, vooral omdat deze karakters in alle boeken van de serie voorkomen. Slim, zo kan Moström ze laten groeien.

Ongelooflijk origineel plot met een ongezien einde. De spanningsboog verloopt netjes gestaat in lijn met de opdracht van de daderprofielgroep. Absolute opsteker: de zijverhalen, die aparte stories vertellen en heel veel body geven. Knap!


Als ik schrijf, open ik de deur naar een parallelle wereld waarin alles mogelijk is. Het uitgangspunt is dat ik zelf kan bepalen wat er precies gaat gebeuren. Na een tijdje beginnen de personages in de roman echter hun eigen leven te leiden, krijgen ze hun eigen wil en slaan ze soms een andere kant op dan ik aanvankelijk dacht. Wanneer dit dilemma zich voordoet, wordt het pas echt interessant en wordt het verhaal hopelijk levendiger. (Jonas Moström)

[Gesil · Rating 3 out of 5]

Der Fußballstar Henrik Borg wird – mit einer blauen Blume auf der Brust – tot aufgefunden: Mord oder Selbstmord?
Innerhalb kürzester Zeit kommt es zu weiteren Todesfällen und immer ist eine blaue Rose mit im Spiel, sodass die Polizei einen Serienmörder zu suchen beginnt. Doch was verbindet die Opfer miteinander?
„eisige Dornen“ ist der vierte Teil der Natalie-Svensson-Reihe von Jonas Moström, aber leider der erste, den ich gelesen habe. Möglicherweise liegt es am Stil des Autors, aber ich empfand 2/3 des Kriminalromans als ziemlich schleppend. Es werden zwar viele handelnde Personen eingeführt und auch der Schauplatz wechselt ständig, aber ich hatte nicht den Eindruck, als würde die eigentliche Handlung zielstrebig vorangetrieben. Stattdessen verlieren sich die Ermittler im Klein-Klein ihrer Besprechungen. Auch wird viel „Snus“ - also Kautabak – konsumiert, was ich persönlich einfach nur eklig finde. Das machte die jeweilige Person nicht gerade sympathischer. Immer wieder ertappte ich mich zudem bei dem Gefühl, dass mir wesentliche Vorkenntnisse zu den einzelnen Personen rund um Natalie Svensson fehlten, sodass ich die Geschehnissen nicht immer richtig einzuordnen verstand. Mich interessiert eben auch das gesamte Umfeld um den „Fall“, weshalb ich Serien normalerweise auch lieber der Reihe nach lese.
Spannend wurde es für mich erst, als die Ermittler langsam die einzelnen Bruchstücke zusammensetzen können – wobei sie vom Täter quasi unterstützt werden – und sich ein Name herauskristallisiert.
Alles in allem ein sicher solider Krimi, wenn man die Reihe von Anfang an verfolgt hat. Als Einstieg eignet er sich meiner Meinung nach nicht.

[Bogens Liv · Rating 3 out of 5]

Find anmeldelsen her: https://www.instagram.com/p/CiM8auOLE9s/

Tusind tak til @forlagetpeoples og @jonasmostrom for anmeldereksemplaret!

“Trofast indtil døden” af Jonas Moström er fjerde bind i serien om psykiater og profiler Nathalie Svensson og kriminalinspektør Johan Axberg.

Fodboldspilleren Henrik Borg findes død i sit sommerhus uden for Ystad. Umiddelbart ser det ud til at være et naturligt dødsfald, men en blå rose findes i hænderne på fodboldspillerne, hvilket undrer politiet. Der sker yderligere to dødsfald, der på bemærkelsesværdig vis minder utroligt meget om hinanden. Nathalie Svensson tilkaldes og hun er med det samme på sagen. Også kriminalinspektør Johan Axberg er på sagen, men han har mange distraktioner, og er derfor ikke helt så investeret som Nathalie Svensson.

Der er utroligt mange karakterer i bogen, og der er derfor en del at finde rundt i. Det er den samme opfattelse jeg har haft af Jonas Moströms andre bøger, og det må derfor være en smagssag, om man kan lide denne stil. Dog må det nævnes, at selvom det kan virke komplekst med antallet af karakterer fra start, bliver det bedre i løbet af fortællingen.

Tempoet i bogen er forholdsvist langsomt, og det kan derfor føles som om, at der er mange beskrivelser, der ikke direkte fører noget sted hen. Men det hele kommer til at have en betydning mod slutningen, hvor tempoet også bliver hurtigere.

Særligt den sidste del af bogen er utroligt spændende. Her kommer tempoet lidt op og det gør, at fortællingen bliver endnu mere spændende.

“Trofast indtil døden” af Jonas Moström er endnu en vel plottet krimi af den dygtige forfatter.

Antal stjerner af 6: ⭐️⭐️⭐️

[Gavroche · Rating 4 out of 5]

Und dies ist nun schon der vierte Fall für die Psychiaterin Nathalie Svensson und ihre Kollegen von der Spezialeinheit aus Südschweden. Jonas Moström hat somit mittlerweile gut unter Beweis stellen können, dass es neben dem Kommissar Wallander von Henning Mankell auch weitere fähige Ermittler in Ystad gibt und inzwischen denken Leser wohl nicht immer nur an Wallander bei der Erwähnung von Ystad. Auch dieser Fall ist hochspannend und aktuell. Was hat es mit den blauen Rosen auf sich, die der Täter bei seinen Opfer hinterlässt, welche Bedeutung steckt dahinter und welche Verbindung gab es zwischen den Opfern zu deren Lebzeiten? Wen wird es wohl als Nächsten treffen? Das Team muss unter Hochdruck ermitteln. Die Auflösung ist gut nachvollziehbar und es bleibt bis zum Ende spannend. Ich werde wohl auch noch die fehlenden Teile lesen, denn mir gefällt hier auch die Hintergrundgeschichte.

[SalMar · Rating 4 out of 5]

*Sehr spannender skandinavischer Krimi*

Die schwedische Profiler-Gruppe um Nathalie Svensson beschäftigt sich mit einer Reihe mysteriöser Todesfälle, die augenscheinlich das Werk eines Serienmörders sind: Alle Opfer liegen scheinbar friedlich schlafend in ihren Betten, mit einer blau gefärbten Rose auf ihrer Brust. Zunächst ist noch völlig unklar, was die Todesursache ist und wie die Morde zusammenhängen.

Das Buch ist Band 4 der Reihe um Nathalie Svensson. Da ich die ersten Bände nicht gelesen hatte, musste ich mich auf den ersten Seiten etwas einlesen, aber das gestaltete sich sehr unproblematisch. Die Geschichte war sehr fein gesponnen und hat mich schnell gefangen. Sie nimmt recht schnell Fahrt auf und daher liest sich das Buch im Nu weg. Neben der durchweg gehaltenen Spannung haben mir aber insbesondere auch die Einblicke in die privaten Leben und Beziehungen der Mitglieder der Profiler-Gruppe sehr gefallen - definitiv ein Anreiz, auch noch die vorherigen bzw. mögliche weitere Bände zu lesen.

Der Aufbau des Buches mit vielen Erzählperspektiven hat mir persönlich gut gefallen - das Hin und Her ist nicht ausgeufert, sondern hat vielmehr zur Spannung beigetragen. Den "Showdown" am Schluss fand ich auch sehr gelungen: Durch die alltägliche Situation, in der er stattfand, fühlte man sich mittendrin und fieberte direkt mit.

Einzig für die symbolische Auflösung hätte ich mir etwas mehr Substanz gewünscht, da die Rosen doch vom Buchtitel bis zum Schluss eine große Rolle spielen.

Ansonsten gebe ich eine klare Leseempfehlung!

[yesterday · Rating 4 out of 5]

Die Einheit für operative Fallanalyse des schwedischen Kriminalamts ist zum vierten Mal aktiv: Nathalie, Johan, Ingemar, Angelica, Tim und Maria jagen in besten Skandinavien-Krimi-Manier einen Serienmörder. Die Opfer scheinen nichts gemeinsam zu haben. Abgesehen von ihrem Mörder und seiner verstörenden Inszenierung.

Zahlreiche illustre Figuren, Verbrecher und Unschuldige, säumen den Weg der zur Lösung führt. Der Leser bekommt Rückblicke aus den Augen des Täters vorgesetzt, die aber so kryptisch sind, dass er selbst keinen extrem großen Ratevorteil hat.

Ermittler Johan Axberg und Psychiaterin Nathalie Svensson (zwischen denen irgendwie nie und dann doch was läuft?) werden auch wieder persönlich in die Sache hineingezogen, wenn auch nicht so extrem wie schon früher in dieser Serie.

“Eisige Dornen” ist Band 4, nach “So tödlich nah”, “Dominotod” und “Mitternachtsmädchen”. Die Titel der Bände die ich nun kenne, haben gemein, dass sie immer direkt mit den Opfern oder deren Erscheinung beziehungsweise der Tat oder den Taten an sich zu tun haben. Dennoch spoilern sie in keinster Weise.

Kurze Kapitel laden dazu ein, “nur noch schnell eines” zu lesen, daher ist man mit diesem Krimi recht flott durch, obwohl er mit 516 Seiten der bisher dickste Band ist. Ein unterhaltsamer, spannender Plot, der keine Fragen offenlässt.

[Carola Paro · Rating 2 out of 5]

Den här boken är klart sämre än de tidigare i serien. Den är aningen rörig men framför allt engagerar inte storyn. Karaktärerna blir endimensionella och det känns som de alla är väldigt tillrättalagda. De som har varit bra tidigare tappar det mesta av det som gjorde dem bra. Jag vet inte riktigt varför det är så, kanske har just den här storyn hastats fram. Tråkigt är det i alla fall.
Det finns dock några ljuspunkter, som när Nathalies son Gabriel dyrkar upp lås och Nathalie kommer på att hon kanske borde talat om för honom att det är okej att han gör så hemma, men att han hos andra inte bör hålla på så.

Betyg: 3/10

[Marran · Rating 3 out of 5]

Har lyssnat på den här under sömnlösa nätter men nej nåt mästerverk är det inte..

Granström käkar sobril som smågodis men är klar och redig.. Uh..oook?

Gillade inte intrigen sådär jättemycket heller faktiskt och otrohet är aldrig OK och inget jag gillar att läsa om. Men är. Man brilliant polis som Johan är det visst ok.. Och ofta jättebra att sexa runt i arbetsgruppen

[emmakicki · Rating 2 out of 5]

Ganska förutsägbar men ändå på ett sätt som mer lockade mig att fundera på hur allt hängde ihop än att det blev alltför tråkigt. Men den känns ändå lite väl "babblig" på något sätt och jag stör mig på en manlig författare som skriver om en kvinnlig huvudroll och har sånt fokus på hennes utseende, blä.

[Deborah · Rating 3 out of 5]

Der Fall war an sich spannend, aber mich störten ein paar Hauptcharaktere der Ermittlungseinheiten. Johan und Nathalie sind alt genug und benehmen sich wie Teenager. Natahlie ist eine gestandene, geschiedene Frau mit Kindern an einem wichtigen Fall als Psychologin und ihre Gedanken gehen immer zu Johan. Wo ist er? Was macht er? Warum? Dadurch wurde es etwas mühsamer die Story zu lesen.

[Cristofer Enroth · Rating 4 out of 5]

En bra deckare. Varför har jag inte läst Moström tidigare?

[Armonia · Rating 3 out of 5]

3.5⭐️

[Lisa Persson · Rating 5 out of 5]

En perfekt deckare, fjärde boken i en serie så kända karaktärer. Spännande hela vägen och väl ihopvävd på slutet. Hoppas det finns fler i serien!