Στο μικρό νησί της Περγούσσας, ένας φόνος θα ταράξει την ήσυχη ζωή των κατοίκων. Ο καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Δημήτριος Μαγγελάνος βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιό του. Το έγκλημα καλείται να εξιχνιάσει ο υπαστυνόμος Όμηρος Βαρθακουλάκης, ένας παρορμητικός αλλά έντιμος Κρητικός, που πήρε μετάθεση στο νησί για να ενισχύσει το αστυνομικό τμήμα κατά την τουριστική περίοδο του καλοκαιριού. Στο εγχείρημά του, θα δεχτεί, απρόθυμα, τη βοήθεια του πεθερού του Σεβαστιανού Κατάλευκου, καταξιωμένου δημοσιογράφου, ο οποίος, αν και δε συμπαθεί διόλου τον άξεστο γαμπρό του, θα του προσφέρει διόδους εκεί όπου όλοι οι άλλοι πέφτουν σε αδιέξοδο. Οι ύποπτοι είναι πολλοί: ο Παντέλος, αυτοδίδακτος ζωγράφος που βγάζει τα προς το ζην πουλώντας το καλοκαίρι στους τουρίστες τοπιογραφίες, ο Αποτσίγαρος, ο τρελός του χωριού, ένα ζευγάρι Ελλήνων τουριστών που εξαφανίζεται ως διά μαγείας από το απομονωμένο νησί, ο Φαλακροκοτσιδάκιας, ιδιοκτήτης του μοναδικού μπαρ και του κάμπινγκ όπου κατασκηνώνουν χασικλήδες νεαροί, αλλά και ο εφοπλιστής Χατζησωκράτης με τον ανιψιό του Άλεξ, που έχουν στην ιδιοκτησία τους ένα κομμάτι του νησιού. Ποιος είναι τελικά ο ένοχος; Και τι σχέση έχει η δημοπράτηση του πίνακα ενός μυστηριώδους καλλιτέχνη από τον διάσημο οίκο Κρίστις στο Λονδίνο; Ο Δημήτρης Καμπουράκης μάς προσφέρει ένα πανόραμα χαρακτήρων, αναδεικνύοντας τα πάθη της ανθρώπινης φύσης, αλλά και τη διαφθορά σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας.
Ο Δημήτρης Καμπουράκης γεννήθηκε στα Χανιά το 1961 και σπούδασε οικονομικά. Είναι δημοσιογράφος και σήμερα παρουσιάζει την τρίωρη καθημερινή ενημερωτική πρωινή εκπομπή "Κοινωνία ώρα Mega". Διατηρεί επίσης στον ΒΗΜΑ FM το καθημερινό ραδιοφωνικό ένθετο "Μια σταγόνα ιστορία". Αρθρογραφεί τακτικά στο www.protagon.gr. Έχει εργαστεί σε πολλούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, σε εφημερίδες, περιοδικά και ιστοσελίδες.
Ε λοιπόν ναι, πέντε αστεράκια. Νομίζω ότι ο Καμπουρακης επέλεξε το συγγραφικό του δρόμο από δω και πέρα. Χιούμορ, ιδιαίτεροι χαρακτήρες, αξιοπρεπέστατη πλοκή, εύστοχες αιχμές για το σύστημα, και ένας αξιολατρευτος ήρωας κανονικός λίγο αντιπαθητικός, αλλά "τσαχπινης".Ενας ήρωας που δεν έχει ψυχολογικά αδιέξοδα και δεν είναι μισάνθρωπος , αλκοολικος, η γοητευτικά ασυμβιβαστος. Με την αύρα του Μαρη και του Μάρκαρη, ένα στέρεο και αληθοφανές αστυνομικό μυστήριο που δεν προσπαθεί να είναι και δεν είναι νουάρ. Είναι απλά κατανοητό και διασκεδαστικό.
3,5 αστέρια!! Διασκεδαστικό και σατυρικό! Νομίζεις οτι βλέπεις ελληνική ταινία της δεκαετίας του 60 με τον Λαμπρό Κωνσταντάρα στο ρόλο του Κατάλευκου, τον Κώστα Βουτσά στο ρόλο του υπαστυνόμου και το Φαίδωνα Γεωργίτση στο ρόλο του Αλεξ σε ένα σκηνικό που θυμίζει Γοργόνες και μάγκες!
Ένα fun to read αστυνομικό με αρκετή δόση χιούμορ (κατά βάση μαύρου) και κοινωνικού σχολιασμού. Η πλοκή καλή και θα σας κρατήσει ευχάριστη συντροφιά, ιδανικά ένα καλοκαιρινό Σαββατοκύριακο.
Ενώ έχει πολλά καλά στοιχεία πλοκής και ενδιαφέροντες χαρακτήρες που το κάνουν συνολικά ευχάριστο καλοκαιρινό αστυνομικό ανάγνωσμα τελικά φλυαρεί πολύ. Η πλοκή σε μικρό νησί του Αιγαίου με φόνους, απαγωγές είναι συμπαθητικός, οι πρβταγβνιστες χαρακτήρες του αστυνομικού και του δημοσιογράφου ενδιαφέροντες πολλά στοιχεία επαναλαμβάνονται και κουράζουν. Αν δεν είχα την αίσθηση ότι το τραβά από τα μαλλιά καί χρησιμοποιεί πολλά στερεότυπα θα το χαιρόμουν περισσσοτερο.
Η Περγούσσα, είναι ένα μικρό νησί του ελληνικού αρχιπελάγους. Γραφικό και όμορφο, με το τυπικό άνυδρο τοπίο και τα μικρά χαρακτηριστικά σπιτάκια νησιώτικης αρχιτεκτονικής, παρά την περιορισμένη τουριστική του ανάπτυξη γεμίζει από ζωή και δραστηριότητα τους καλοκαιρινούς μήνες ενώ περνά νωχελικά τους χειμερινούς μήνες, όντας “άγονη γραμμή”. Οι λιγοστοί, μόνιμοι κάτοικοι της Περγούσας έχουν συνηθίσει φαινομενικά να μην συμβαίνει τίποτα, κάτι που θα αλλάξει όταν ο καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Δημήτριος Μαγγελάνος που βρίσκεται για διακοπές στο νησί, βρίσκεται νεκρός στο δωμάτιο του από την σπιτονοικοκυρά του.
Ο σπασμένος λαιμός του άτυχου άντρα αποκλείει την αυτοκτονία, ενώ η ξαφνική φουσκοθαλασσιά αποτρέπει την μεταφορά του πτώματος στο κοντινότερο νησί αλλά και το κλιμάκιο ανθρωποκτονιών που επρόκειτο να αναλάβει την υπόθεση να έρθει στο νησί από την Αθήνα. Ο απρόσμενος και απροσδιόριστης διάρκειας αποκλεισμός του νησιού, ρίχνει το βάρος της εξιχνίασης στον Όμηρος Βαρθακουλάκη, τον αψύ υπαστυνόμο με καταγωγή από την Κρήτη, που πήρε μετάθεση στο νησί για να ενισχύσει το αστυνομικό τμήμα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το κενό εμπειρίας του υπαστυνόμου συμπληρώνει σαν από μηχανής θεός, για κακή του τύχη και παρά τις κακές προσωπικές τους σχέσεις, ο πεθερός του, ο Σεβαστιανός Κατάλευκος, καταξιωμένος δημοσιογράφος, που με την μεγάλη εμπειρία του και την ευφυΐα θα “προσφέρει διόδους εκεί που οι άλλοι πέφτουν σε αδιέξοδα”.
Η έρευνα του αταίριαστου δίδυμου, θα μας γνωρίσει με μια πλειάδα ιδιαίτερων χαρακτήρων, θα ρίξει φως στο σκοτάδι που κρύβεται κάτω από το τουριστικό προσωπείο του νησιού και θα τους φέρει αντιμέτωπους με μια υπόθεση που ξεπερνά τα στενά όρια του μικρού ελληνικού νησιού της Περγούσσας. Ποιός είναι τελικά ο ένοχος και τη σχέση έχει η δημοπρασία ενός πίνακα αγνώστου δημιουργού που αξίζει εκατομμύρια από έναν μεγάλο Λονδρέζικο οίκο;
Με το βιβλίο Δύο Ζωγράφοι, γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Δημήτρης Καμπουράκης, επιχειρεί και φιλοδοξεί να δημιουργήσει την δική του αστυνομική σειρά, όπως μαρτυρά ο υπότιτλος “Κατάλευκός / Υπόθεση 1”. Καταφέρνει αναμφίβολα να μας δώσει ένα βιβλίο που “φωνάζει” από παντού ελληνικό καλοκαίρι και μας μεταφέρει στο γραφικό σκηνικό της Περγούσσας. Παρότι αρκετά ευχάριστο, το βιβλίο πάσχει στο κομμάτι των χαρακτήρων που επισκευάζουν την, όχι άσχημη πλοκή του δολοφόνου του ζωγράφου Μαγγελάνου και του αινιγματικού πίνακα. Τόσο το πρωταγωνιστικό δίδυμο όσο και οι περισσότεροι χαρακτήρες, στερούνται βάθους και αποκαλύπτουν την όχι και τόσο διακριτική προσπάθεια του συγγραφέα να σκιαγραφίσει τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας μέσα από το πρίσμα της πολιτικής του κοσμοθεωρίας, την οποία ο καλοπροαίρετος αναγνώστης θα προσπαθήσει με ευγένεια να ξεχάσει διαβάζοντας το βιβλίο.
Ο χοντροκομμένος χαρακτήρας του υπαστυνόμου, με τις δίχως στάλα ευφυΐα σπασμωδικές κινήσεις κατά τη διάρκεια της έρευνας, ο αντιδιαμετρικά έξυπνος δημοσιογράφος που “έχει φάει ψωμί στο κουρμπέτι και αυτό φαίνεται”, μια κάποια φλυαρία που διατρέχει τις σελίδες του βιβλίου που θα μπορούσε να ήταν άνετα μισό στην έκταση, και μια αδιόρατη προσπάθεια νουθεσίας του αναγνώστη διατυπωμένη από συγκεκριμένη οπτική, στερούν από το κατά τα άλλα ενδιαφέρον στήσιμο του βιβλίου τις πολύ καλές προοπτικές που θα μπορούσε να είχε.
Όπως και να έχει, το Δύο Ζωγράφοι είναι ευχάριστο και εύκολο βιβλίο που θα “αποδώσει” τα μέγιστα αν συντροφεύσει τον αναγνώστη στις καλοκαιρινές διακοπές του, γιατί όχι σε κάποιο νησί όπως η Περγούσσα και ιδανικά χωρίς τους φόνους.