Γέλιο μέχρι δακρύων από ένα αλάνι της πιάτσας που πιάστηκε στα δίχτυα μιας καθηγήτριας ...Τελικά όλα τα αλάνια αγαπάνε και βρίζουν με πάθος .Αν δε σας πειράζει η σκληρή λαική γλώσσα του ήρωα πιάστε το εχθές . Τα απίστευτα σκονάκια (''Μολών Λαβέ'' ) του Λάμπρου, η άποψη του για τον Γαλλικό κινηματογράφο τη Γαλλική κουζίνα όπως και το λεξιλόγιό του θα μου μείνουν αξέχαστα.Το απόλαυσα στο έπακρο.
Εχοντας διαβασει αρκετα εργα της Θωμαης Μπρεντα, αυτο ηταν Η μεγαλη εκπληξη! Διαφορετικο εντελως στυλ, χωρις να κρυβεται το παθος και το ταλεντο της στη συγγραφη. Μου αρεσε παρα πολυ που μπηκε στη δοκιμασια να ασχοληθει και με το χιουμοριστικο υφος γιατι καταφερε να παρουσιασει ενα υπεροχο εργο και να περασει κοινωνικα μηνυματα (και οχι μονο) με πολυ ευστοχο τροπο! Ο Λαμπρος ειναι Μορφη!!! Ο Λαμπρος ειναι μια κατηγορια απο μονος του!!!!