What do you think?
Rate this book
Verkruimeld land
Een vroedvrouw met amandelvormige en amandelkleurige ogen die niets anders dan sterfelijkheid ziet bij de baby’s die ze ter wereld brengt, een jongedame die ’s nachts in het donkere woud stiekem gaat zwemmen maar beticht wordt van bezetenheid, een straatschildereres die zich in de loop van haar levensjaren als waarzegster gaat verkleden. Water en droogte, oorlog en vrede, leven en sterven, haat en liefde, heerschappij en machteloosheid. Aya Sabi schuwt de grote thema’s niet. Ze vertelt over de zoektochten van verschillende personages in een duizelingwekkend verhaalmozaiëk dat een eigentijdse draai geeft aan de verteltraditie van Duizend-en-een-nacht.
128 pages, Paperback
First published September 18, 2017
10 people are currently reading
430 people want to read
About the author
Aya Sabi
10 books56 followersAya Sabi (1995) is schrijver. In 2020 werd ze door NRC benoemd tot een van de literaire talenten van het jaar. Haar debuutroman Half leven werd genomineerd voor de Confituur Boekhandelsprijs, de Hebban Debuutprijs en de Opzij Literatuurprijs en won de PrixFintro Publieksprijs. In 2024 ontving Sabi de Jonge Veer en de Ultima voor Opkomend Talent.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 30 reviews
February 10, 2018
Verkruimeld land is een heel bijzondere verhalenbundel van Aya Sabi. De schrijfstijl is erg authentiek en het verhaal kabbelt met een zekere poëzie voorbij, al is de rauwe werkelijkheid nooit ver weg. Een dun en klein boek qua formaat, dat een grootse indruk achterlaat.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.
September 30, 2022
Heerlijk poëtisch. Elke zin is zo onwijs mooi geschreven, dat ik af en toe wegdroomde toen ik het las. En het gemak waarmee grote thema’s worden behandeld is bewonderenswaardig.
January 10, 2021
Uitgelezen! Het boek bestond uit een reeks poëtische kortverhalen over naamloze personages die leven in een land vol honger, oorlog en aanslagen. De verhalen ontroeren, doen pijn en zijn doordrongen van symboliek. Over vriendschappen, zonen, ongeboren kinderen & al dan niet aanwezige vaders. Mooi.
November 25, 2017
Merkwaardig, interessant debuut van Aya Sabi (1995), Belgische schrijfster/journaliste en uitgegeven door Atlas Contact.
In het zogenaamde land van uitersten tekenen zich enkele massieve thema's af die Aya Sabi vervat in vier bondige verhalen. Ze vertelt ze vanuit het perspectief van enkele krachtige stemmen die het land rijk is. Een vroedvrouw die worstelt met het idee dat ze leven geeft maar enkel nog dood en verderf krijgt. Een tienermeisje beticht van bezetenheid omdat ze stiekem gaat zwemmen in het woud, een straatschilderes die tracht in te grijpen op het beleid door waarzegster te worden, een jonge beschaamde wapenbouwer die naar zijn gezin terug keert en een jongeman die de avondklok niet respecteert omdat hij zijn geliefde wil zien. Er zit frictie in de verhalen van de personages die gewoon heel hard willen leven maar voor wie het dorre land, bezaaid met oorlog en machtshebbers dit genadeloos beneemt. Aya Sabi schetst een land waarin mensen een voortdurende honger hebben naar vrijheid, voor wie onsterfelijkheid zij het realistisch pijnlijk expliciet onder de neus gewreven wordt als iets exclusief voor de Griekse goden. En zo bouwt Aya Sabi een permanent discours van mensen die met het mes tussen de tanden en een genadeloze druk op de schouders een strijd voeren voor het leven, met de dood als spanningsboog, de oorlog als constante en een soort permanente angst vergeten of zelfs doodgezwegen te worden.
Net dat maakt deze bundel maatschappelijk relevant, zelfs broodnodig om net nu in de boekenwinkel te liggen.
Aya Sabi schrijft daarenboven met een bijzonder beeldrijke, poëtische taal, ze werpt interessante beelden op, de verhalen zijn erg romantisch geschreven, vanuit een sterke plot en rijgen knap aan elkaar. Echter, misschien nog het best geschreven zijn het voorwoord en de outro, waarin Aya Sabi het kader van de verhalen voortreffelijk neer zet.
Echter mocht de schrijfster haar hoop en constructivisme nog wat explicieter aan bod laten komen. Mocht het net wat meer pragmatiek zijn en wat minder gepredik in de woestijn, dan zou haar bundel nog wat langer kunnen dragen. Het mist nog wat handvaten voor de lezer om effectief tot verandering te sturen. Al kan dat net zo goed niet de intentie van de auteur geweest zijn.
In ieder geval stemt 'Verkruimeld land' van Aya Sabi tot nadenken en zet de auteur haar ongetwijfeld in de etalage als een krachtige, invloedrijke stem van haar generatie.
3,75 op 4, met afronding naar boven.
Uit 'Verkruimeld land':
Ze maakte een nachtelijke tocht langs de zeven bergen, tot bij het huisje van de vroedvrouw, waar de schoorsteen rookte en een geur van warme, zachte pannenkoeken de atmosfeer vulde. Dit was het land waar moeders stierven terwijl ze leven gaven waar vaders van honger omkwamen terwijl zij voedden, waar meisjes van veertien zichzelf verkochten voor niet en een beetje, waar jongens van zeven hun dagen werkten en hun nachten sliepen, hun dromen speelden, waar een hoop golfplaten een thuis was voor velen en weinigen hun munten begroeven. Ze klopte drie keer op de houten deur en wachtte op de vrouw die te laat arriveerde toen zijzelf in de schoot van haar moeder draaide en keerde om het levenslicht te zien. De deur piepte en een lichtbundel onthulde haar gezicht. Haar huid zo bleek als een zandstrand, haar amandelvormige, amandelkleurige ogen. Ze prevelde 'Alstublieft vroedvrouw, leer me leven geven.'
Vanaf toen werd ze omgeven door leven en hing de geur van dood en verderf om haar heen. Ze rook het in haar kleren, hoe goed ze zich ook waste, hoe vaak ze ook lavendelblaadjes in haar haren wreef en haar hals met rozenwater besprenkelde. Bij iedere geboorte van een kind dat in haar haren krijste, nat, blauw en vol verlangen te overleven, zag zij hoe de dood zou naderen. Soms als een stil teken, als een laatste fluistering, als een hevige liefdesverklaring, vaak als een verafschuwde siddering: zij die stierven terwijl hun kinderen om de erfenis ruzieden, zij die kermden van pijn en doodsangst, zij die smeekten om vergeving voor het geval dat de dood meer was dan niets. Zij die achterover vielen in het bloed van hun medesoldaten, zij die zelfmoord pleegden omdat ze niet vonden wat ze roekeloos zochten. Met haar amandelvormige, amandelkleurige ogen die zo groot waren dat je er nauwelijks naast kon kijken zag zij de geboorte en dood van de kinderen.
In het zogenaamde land van uitersten tekenen zich enkele massieve thema's af die Aya Sabi vervat in vier bondige verhalen. Ze vertelt ze vanuit het perspectief van enkele krachtige stemmen die het land rijk is. Een vroedvrouw die worstelt met het idee dat ze leven geeft maar enkel nog dood en verderf krijgt. Een tienermeisje beticht van bezetenheid omdat ze stiekem gaat zwemmen in het woud, een straatschilderes die tracht in te grijpen op het beleid door waarzegster te worden, een jonge beschaamde wapenbouwer die naar zijn gezin terug keert en een jongeman die de avondklok niet respecteert omdat hij zijn geliefde wil zien. Er zit frictie in de verhalen van de personages die gewoon heel hard willen leven maar voor wie het dorre land, bezaaid met oorlog en machtshebbers dit genadeloos beneemt. Aya Sabi schetst een land waarin mensen een voortdurende honger hebben naar vrijheid, voor wie onsterfelijkheid zij het realistisch pijnlijk expliciet onder de neus gewreven wordt als iets exclusief voor de Griekse goden. En zo bouwt Aya Sabi een permanent discours van mensen die met het mes tussen de tanden en een genadeloze druk op de schouders een strijd voeren voor het leven, met de dood als spanningsboog, de oorlog als constante en een soort permanente angst vergeten of zelfs doodgezwegen te worden.
Net dat maakt deze bundel maatschappelijk relevant, zelfs broodnodig om net nu in de boekenwinkel te liggen.
Aya Sabi schrijft daarenboven met een bijzonder beeldrijke, poëtische taal, ze werpt interessante beelden op, de verhalen zijn erg romantisch geschreven, vanuit een sterke plot en rijgen knap aan elkaar. Echter, misschien nog het best geschreven zijn het voorwoord en de outro, waarin Aya Sabi het kader van de verhalen voortreffelijk neer zet.
Echter mocht de schrijfster haar hoop en constructivisme nog wat explicieter aan bod laten komen. Mocht het net wat meer pragmatiek zijn en wat minder gepredik in de woestijn, dan zou haar bundel nog wat langer kunnen dragen. Het mist nog wat handvaten voor de lezer om effectief tot verandering te sturen. Al kan dat net zo goed niet de intentie van de auteur geweest zijn.
In ieder geval stemt 'Verkruimeld land' van Aya Sabi tot nadenken en zet de auteur haar ongetwijfeld in de etalage als een krachtige, invloedrijke stem van haar generatie.
3,75 op 4, met afronding naar boven.
Uit 'Verkruimeld land':
Ze maakte een nachtelijke tocht langs de zeven bergen, tot bij het huisje van de vroedvrouw, waar de schoorsteen rookte en een geur van warme, zachte pannenkoeken de atmosfeer vulde. Dit was het land waar moeders stierven terwijl ze leven gaven waar vaders van honger omkwamen terwijl zij voedden, waar meisjes van veertien zichzelf verkochten voor niet en een beetje, waar jongens van zeven hun dagen werkten en hun nachten sliepen, hun dromen speelden, waar een hoop golfplaten een thuis was voor velen en weinigen hun munten begroeven. Ze klopte drie keer op de houten deur en wachtte op de vrouw die te laat arriveerde toen zijzelf in de schoot van haar moeder draaide en keerde om het levenslicht te zien. De deur piepte en een lichtbundel onthulde haar gezicht. Haar huid zo bleek als een zandstrand, haar amandelvormige, amandelkleurige ogen. Ze prevelde 'Alstublieft vroedvrouw, leer me leven geven.'
Vanaf toen werd ze omgeven door leven en hing de geur van dood en verderf om haar heen. Ze rook het in haar kleren, hoe goed ze zich ook waste, hoe vaak ze ook lavendelblaadjes in haar haren wreef en haar hals met rozenwater besprenkelde. Bij iedere geboorte van een kind dat in haar haren krijste, nat, blauw en vol verlangen te overleven, zag zij hoe de dood zou naderen. Soms als een stil teken, als een laatste fluistering, als een hevige liefdesverklaring, vaak als een verafschuwde siddering: zij die stierven terwijl hun kinderen om de erfenis ruzieden, zij die kermden van pijn en doodsangst, zij die smeekten om vergeving voor het geval dat de dood meer was dan niets. Zij die achterover vielen in het bloed van hun medesoldaten, zij die zelfmoord pleegden omdat ze niet vonden wat ze roekeloos zochten. Met haar amandelvormige, amandelkleurige ogen die zo groot waren dat je er nauwelijks naast kon kijken zag zij de geboorte en dood van de kinderen.
November 19, 2025
Taal om in te verdwalen. Een sprookjesachtige vertelling met een ontstellend warm hart. Lastig te doorgronden, maar soms moet je ook niet alles willen snappen, alleen maar voelen. Van Aya Sabi gaan we nog veel horen.
September 22, 2022
Letterlijk elke zin was zo poëtisch , lov it
Read
August 2, 2020Dit was niks voor mij.
March 31, 2023
In één middag/ in één ruk uitgelezen. Zo mooi, zo ruw, zo hartverscheurend.
January 8, 2021
'Naamlozen' is een bijzonder kortverhaal.
February 1, 2022
Hartverscheurend prachtig.
March 14, 2018
Voordat ik naar de boekvoorstelling van "Verkruimeld Land" van Aya Sabi in de bibliotheek van Genk ging, dacht ik niet dat ik het boek zou kopen. Ter plekke besloot ik om toch iemand die Literaire Creatie heeft gevolgd bij Kaat Vrancken te steunen en een eigen exemplaar aan te schaffen en te laten signeren.
Het boek is weliswaar mooi geschreven, maar ik heb eigenlijk geen idee waarover het gaat. Het is voor mij te vaag, te etherisch. Sabi zegt niet rechttoe rechtaan wat ze eigenlijk wil zeggen. Er is veel ontcijferwerk nodig om het echte verhaal eruit te halen. Mede doordat de ik-verteller bij elk nieuw hoofdstuk van geslacht en leeftijd verandert, zonder dat er verder verschillen zijn in het taalgebruik.
Als laatste boek van de leesclub dit jaar, hoop ik het toch nog ergens tussendoor een tweede keer te lezen om er dan misschien wat meer uit te halen en het een extra sterretje te kunnen geven. Want het begin en einde, in een 3e persoon vertelperspectief, vond ik best goed geschreven.
Het boek is weliswaar mooi geschreven, maar ik heb eigenlijk geen idee waarover het gaat. Het is voor mij te vaag, te etherisch. Sabi zegt niet rechttoe rechtaan wat ze eigenlijk wil zeggen. Er is veel ontcijferwerk nodig om het echte verhaal eruit te halen. Mede doordat de ik-verteller bij elk nieuw hoofdstuk van geslacht en leeftijd verandert, zonder dat er verder verschillen zijn in het taalgebruik.
Als laatste boek van de leesclub dit jaar, hoop ik het toch nog ergens tussendoor een tweede keer te lezen om er dan misschien wat meer uit te halen en het een extra sterretje te kunnen geven. Want het begin en einde, in een 3e persoon vertelperspectief, vond ik best goed geschreven.
February 18, 2018
Verkruimeld land is het debuut van de jonge Aya Sabi (1995). Met deze bundel van vijf korte verhalen geeft Sabi een draai aan de verteltraditie van Duizend-en-een-nacht, aldus de achterflap. De verhalen zijn haken in op de huidige maatschappij in de landen van oorlog en vrede, maar hebben ook een poëtische klank.
Moeiteloos wisselt Sabi tussen vertelperspectieven in haar verhalen. Alle korte verhalen beginnen met een 'ik', maar bevatten soms ook een 'wij'. De verhalen lijken hierdoor verbonden, en het is niet meteen duidelijk wat zich in het heden en wat zich in het verleden afspeelt. Hierdoor voelt het alsof de verhalen verbonden zijn aan elkaar. In alle verhalen kaart Sabi onrechtvaardigheid aan, maar op verschillende manieren. In de epiloog van de vroedvrouw stelt ze hiervoor de mensheid verantwoordelijk:
Ondanks de sluimerende hoop in de korte verhalen lijkt hier het scepticisme de overhand te nemen.
De taal in Verkruimeld land is vol, bloemrijk en poëtisch. Naast korte, beschrijvende zinnen weet Sabi ook goed beelden te schetsen met haar taalgebruik:
Van een tienermeisje dat 's nachts stiekem gaat zwemmen in het donkere woud tot een jongen die zich verantwoordelijk voelt voor een drama in zijn familie, de personages zijn tijdloos en hebben geen vaste plaats. Het is de fantasie van de lezer die ervoor moet zorgen dat de verhalen gaan leven.
Met een scherpe opmerkzaamheid weet Sabi haar personages en de wereld te schetsen, net als de schilderes in 'Naamlozen':
Verkruimeld is een klein boekje met een grootse boodschap. Het voelt zachtaardig door de taal die Sabi gebruikt, maar de boodschap is hard en kraakhelder. Een boek om je aan het denken te zetten. Een aanrader.
Moeiteloos wisselt Sabi tussen vertelperspectieven in haar verhalen. Alle korte verhalen beginnen met een 'ik', maar bevatten soms ook een 'wij'. De verhalen lijken hierdoor verbonden, en het is niet meteen duidelijk wat zich in het heden en wat zich in het verleden afspeelt. Hierdoor voelt het alsof de verhalen verbonden zijn aan elkaar. In alle verhalen kaart Sabi onrechtvaardigheid aan, maar op verschillende manieren. In de epiloog van de vroedvrouw stelt ze hiervoor de mensheid verantwoordelijk:
Ik klaag de hele mensheid aan, die zich op de knieën werpt voor genadeloze heersers die macht drinken op verderfelijke avonden en ’s ochtends vragen hoeveel doden er zijn gevallen in de veldslagen die verveling en vrede verdrijven.
Ondanks de sluimerende hoop in de korte verhalen lijkt hier het scepticisme de overhand te nemen.
De taal in Verkruimeld land is vol, bloemrijk en poëtisch. Naast korte, beschrijvende zinnen weet Sabi ook goed beelden te schetsen met haar taalgebruik:
De lucht was, door een bijna eindeloze hitte, zwaar van verdampt water die lange tijd niet door regen bekoeld werd.
Van een tienermeisje dat 's nachts stiekem gaat zwemmen in het donkere woud tot een jongen die zich verantwoordelijk voelt voor een drama in zijn familie, de personages zijn tijdloos en hebben geen vaste plaats. Het is de fantasie van de lezer die ervoor moet zorgen dat de verhalen gaan leven.
Met een scherpe opmerkzaamheid weet Sabi haar personages en de wereld te schetsen, net als de schilderes in 'Naamlozen':
Mensen veranderen niet. Ze worden steeds meer zichzelf.
Verkruimeld is een klein boekje met een grootse boodschap. Het voelt zachtaardig door de taal die Sabi gebruikt, maar de boodschap is hard en kraakhelder. Een boek om je aan het denken te zetten. Een aanrader.
January 19, 2023
Verkruimeld land – Aya Sabi
Verhaal
In dit boek vertelt Aya Sabi verschillende verhalen vanuit het perspectief van vijf verschillende personages. Daarnaast belicht zij verschillende tegengestelde thema's. Water en droogte, oorlog en vrede, leven en sterven, haat en liefde heersen en onmacht. Ze vertelt en verbindt de verhalen op een poëtische manier die samen het verkruimeld land vormen. Dat is niet alleen de titel van het boek, maar ook het motief. In de verhalen zijn er relaties die afbrokkelen, een land dat geleidelijk verkruimeld wegens onderdrukking en corruptie en tenslotte zelfs mensen die doodgaan.
Review
Ik zal snel even met de deur in huis vallen en al direct zeggen dat ik in de poëtische wereld nog maar een beginner ben. Toch had het boek me vanaf het begin tot en met hoofdstuk vier in zijn greep. Aya’s schrijfstijl is gewoonweg bewonderingswaardig. Wat me echt is bijgebleven is hoe ze het motief van deze verhalen op verschillende manieren heeft geschreven, op een tedere, maar toch aangrijpende manier. Ze toont het contrast niet alleen door de thema's, maar ook in woordbeelden, goed doordachte zinnen en geloofwaardige personages die hun verhaal rauw en meeslepend vertellen en laten zien hoe heftig het leven voor de meesten kan zijn. Aya geeft de personages met een scherpe en poëtische pen een stem, zodat ook zij gehoord, gezien en gewaardeerd worden.
Verhaal
In dit boek vertelt Aya Sabi verschillende verhalen vanuit het perspectief van vijf verschillende personages. Daarnaast belicht zij verschillende tegengestelde thema's. Water en droogte, oorlog en vrede, leven en sterven, haat en liefde heersen en onmacht. Ze vertelt en verbindt de verhalen op een poëtische manier die samen het verkruimeld land vormen. Dat is niet alleen de titel van het boek, maar ook het motief. In de verhalen zijn er relaties die afbrokkelen, een land dat geleidelijk verkruimeld wegens onderdrukking en corruptie en tenslotte zelfs mensen die doodgaan.
Review
Ik zal snel even met de deur in huis vallen en al direct zeggen dat ik in de poëtische wereld nog maar een beginner ben. Toch had het boek me vanaf het begin tot en met hoofdstuk vier in zijn greep. Aya’s schrijfstijl is gewoonweg bewonderingswaardig. Wat me echt is bijgebleven is hoe ze het motief van deze verhalen op verschillende manieren heeft geschreven, op een tedere, maar toch aangrijpende manier. Ze toont het contrast niet alleen door de thema's, maar ook in woordbeelden, goed doordachte zinnen en geloofwaardige personages die hun verhaal rauw en meeslepend vertellen en laten zien hoe heftig het leven voor de meesten kan zijn. Aya geeft de personages met een scherpe en poëtische pen een stem, zodat ook zij gehoord, gezien en gewaardeerd worden.
June 7, 2021
3,5 sterren.
Ik vond Verkruimeld Land moeilijk te beoordelen. Misschien omdat ik de schrijfstijl van de auteur in haar ander werk eigenlijk vaak mooier vind. Misschien omdat ik het hoopvolle maar moeilijk kon ontaarden in sommige verhalen. En misschien omdat "verkruimeld" iets te vaak als geforceerd terugkomt. Misschien omdat de verhalen te kort, vluchtig en vaag zijn om helemaal ingeleefd te raken, ondanks de sfeer die Sabi weet te scheppen. Of misschien kom ik inlevingsvermogen tekort.
Nochthans is het taalgebruik verder heel erg poëtisch en zit er een niet mis te verstane boodschap als rode draad door de verhalen heen waar ik me volmondig achter kan scharen - eentje dat ik aan de lezer zal overlaten om te ontdekken.
Moeilijk om te beoordelen dus. Maar wel de moeite waard om te lezen, over na te denken en zelf te beoordelen.
Geleend via CloudLibrary met een e-bib account.
Ik vond Verkruimeld Land moeilijk te beoordelen. Misschien omdat ik de schrijfstijl van de auteur in haar ander werk eigenlijk vaak mooier vind. Misschien omdat ik het hoopvolle maar moeilijk kon ontaarden in sommige verhalen. En misschien omdat "verkruimeld" iets te vaak als geforceerd terugkomt. Misschien omdat de verhalen te kort, vluchtig en vaag zijn om helemaal ingeleefd te raken, ondanks de sfeer die Sabi weet te scheppen. Of misschien kom ik inlevingsvermogen tekort.
Nochthans is het taalgebruik verder heel erg poëtisch en zit er een niet mis te verstane boodschap als rode draad door de verhalen heen waar ik me volmondig achter kan scharen - eentje dat ik aan de lezer zal overlaten om te ontdekken.
Moeilijk om te beoordelen dus. Maar wel de moeite waard om te lezen, over na te denken en zelf te beoordelen.
Geleend via CloudLibrary met een e-bib account.
November 24, 2022
Een collega raadde me ‘Half leven’ aan, het recentste boek van deze auteur. Dat bleek uitgeleend in de bib, dus besloot ik me eerst te wagen aan het debuut van Aya Sabi, de verhalenbundel ‘Verkruimeld land’. Wat meteen vanaf blad één duidelijk is, is dat Aya Sabi heel poëtisch schrijft en dat ze een heel eigen, authentieke stijl heeft. De verhalen in deze bundel staan enerzijds los van elkaar, maar lijken anderzijds toch verbonden door een zekere onderstroom en terugkerende thema’s. Het geheel maakt wat dat betreft een vrij coherente indruk. Toch kan aan één en ander nog gewerkt worden. Het bloemrijke taalgebruik en de vaak aanwezige symboliek verhullen dat sommige verhaallijnen toch maar vrij dun zijn. En soms gaat de gekozen stijl ook ten koste van de helderheid. Al bij al blijft dit echter een veelbelovend debuut, dat me verder nieuwsgierig maakt naar de roman ‘Half leven’.
January 6, 2018
De reden waarom ik dit boek zo een hoge score geef, is omdat ik het fantastisch geschreven vind. Het is een literair meesterwerk. Het is de enige roman die tot nu toe mijn ziel zo diep heeft kunnen raken. Automatisch leef je je volledig in, in de wereld waar zij over schrijft. Het is werkelijk inspirerend hoe Aya Sabi heeft geschreven, zonder ook maar één naam te noemen. Dit is zeker een boek dat ik meerdere malen ga lezen. En het zal vanaf nu ook telkens bij mij op de bovenste plank staan. Nog nooit heeft een roman zo een grote invloed gehad op mijn leven.
Dit boek is zeker een aanrader. En de schrijfster? Een persoon om naar uit te kijken.
Dit boek is zeker een aanrader. En de schrijfster? Een persoon om naar uit te kijken.
November 9, 2022
Dit is een collectie van kortverhalen (en ze zijn echt kort). Thematisch zijn ze met elkaar verbonden doordat ze over land gaan en familierelaties. Het land wordt niet benoemd, maar deed mij eerst aan Palestina (met bezetters) en dan aan Irak (wordt gebombardeerd om wapens die er niet zijn) denken.
De stijl is opvallend; heel metaforisch, een beetje gezwollen en niet concreet. Het blijft over algemene concepten gaan: de jongens van het land ...
De toon is nogal melancholisch: het eerste verhaal gaat bvb over een vader die gedood wordt met een wapen gemaakt door de zoon.
De stijl is opvallend; heel metaforisch, een beetje gezwollen en niet concreet. Het blijft over algemene concepten gaan: de jongens van het land ...
De toon is nogal melancholisch: het eerste verhaal gaat bvb over een vader die gedood wordt met een wapen gemaakt door de zoon.
December 21, 2022
Mijn hart is vol! “Verkruimeld Land” is een verzameling van 5 korte verhalen. 5 droevige verhalen waarbij je elke keer in de hoofdpersonage’s gedachte en leven wordt gegooid.
Ik ben niet zo’n liefhebber van poëtische verhalen, maar dit was echt adembenemend. Het boek vraagt wel om een goede dosis inlevingsvermogen want de auteur schrijft heel beschrijvend, maar de lezer moet zelf begrijpen wat er gebeurt (if that makes any sense 😅)
Mijn favoriete hoofdstukken zijn 3. Wacht op me, lief en 5. Bestofte gordijnen.
Het boek krijgt van mij een welverdiende 4 (3,50) sterren.
Ik ben niet zo’n liefhebber van poëtische verhalen, maar dit was echt adembenemend. Het boek vraagt wel om een goede dosis inlevingsvermogen want de auteur schrijft heel beschrijvend, maar de lezer moet zelf begrijpen wat er gebeurt (if that makes any sense 😅)
Mijn favoriete hoofdstukken zijn 3. Wacht op me, lief en 5. Bestofte gordijnen.
Het boek krijgt van mij een welverdiende 4 (3,50) sterren.
April 24, 2023
It was ok. Ik kon weinig met de hoofdpersonages, die slechts zeer sumier beschreven worden, of zelfs helemaal niet. Maar dat kan je waarschijnlijk ook moeilijk verwachten van een boekje van 120 pagina's waar 5 kortverhalen in staan. Toch heb ik al heel wat betere kortverhalen gelezen, die wel een indruk nalieten.
February 17, 2021
Omwille van de poezie in de gebruikte taal heb ik dit boek toch nog 1/5 gegeven. Ze is echter zo wollig en overladen dat veel van de boodschap verloren gaat in oeverloos geleuter. Over de inhoud kan ik kort zijn. De vijf hoofdpersonages van de verhalen zijn in hun denken en handelen zo bezeten door vermeend onrecht dat alles stokt; Is dit enigszins nog te begrijpen voor de wroedvrouw, dat is het niet voor de anderen, zeker niet voor de mogelijke zelfmoordterrorist. Wat hen zielig maakt is dat ze niet willen begrijpen dat hun handelen en overtuiging ook een innerlijke eigen keuze zijn. De auteur mist daarmee de diepere psychologie van de mens volkomen. Voor mij dus eigenlijk totaal waardeloos geschrijf.
April 19, 2018
*** 1/2
August 8, 2019
Het is eerst wat wennen aan de poëtische schrijfstijl. Maar een absoluut topboek dat ik met veel plezier gelezen heb. Ik kijk met veel verwachting uit naar verder werk van dit opkomende talent!
February 12, 2021
Heel hard in de war bij deeltje twee omdat ik niet doorhad dat het afzonderlijke verhalen waren 🙃 voor de rest: heel heel aandoenlijke verhalen die warm geschreven zijn. Leuk tussendoortje!
January 15, 2023
Inspiring, well written. The poetry of this is really moving.
May 6, 2023
‘Van zo dichtbij was je als een nooit ontloken roos. Je rook naar toekomst’ (66)
December 29, 2023
Collectie van kortverhalen door Marokkaans-Belgische auteur Aya Sabi. Wou al lang eens iets van haar lezen (zeer goede columns in De Morgen) en zo haal ik hopelijk nog mijn 20 boeken-challenge
February 6, 2024
mooi geschreven, maar toch niet helemaal mijn ding
Read
June 30, 2024Dusdanig verkruimeld dat het land niet kan worden gedacht, verloren in een poëtische stijl die mij persoonlijk niet kon meeslepen.
November 11, 2025
Prachtig vanaf de eerste zin! Poëtisch, maar toch meeslepend geschreven. Een boekje dat ik in de toekomst nog eens ga herlezen.
Displaying 1 - 30 of 30 reviews