'Basorexie.' 'Wat?' 'Ken je dat woord, Helena?' Hij zegt haar naam heel nadrukkelijk. Ze schudt neen. 'Het is een lelijk woord voor een geweldig gevoel. De plotse aandrang om iemand te kussen.' Ze slikt. Ze herkent het gevoel. Heel even zitten ze stil, alsof iemand ergens op een pauzeknop geduwd heeft, hun gezicht op amper een paar centimeter van elkaar. Helena glimlacht, ze weet wat er nu komt. Net als Klaus zich vooroverbuigt, gaat de deur van de gang open. 'Hola!' Milla kijkt verbaasd. 'Jullie zitten gewoon wat te kussen. Jezus, op jullie leeftijd.' De tiener loopt met haar neus in de lucht de keuken in. Terwijl alleenstaande moeder én eeuwige vrijgezel Helena op haar nichtjes past en een acute aanval van basorexie probeert te bedwingen, kust haar schoonzus Anouk op een bruiloft een man die niet de hare is. In een garderobekast. Patriarch en weduwnaar Bob rijgt ondertussen de internetdates aan elkaar en Helena's zoon Alex vraagt zich af of samenwonen met zijn vriendin Anna wel zo'n goed idee was. Een lente en een zomer lang raast een storm door de familie Van Antwerpen die de relatiekaarten stevig door elkaar schudt. En dan is er nog dat telefoontje van een televisiezender.
Monteny, N.I., weg van jou, Van Halewyck, 2017, 325 PG
Biografie
Tijdens het schrijven van haar scriptie over Monty Python’s Flying Circus, bedacht Nathalie Le Blanc dat professioneel scriptieschrijver haar ideale beroep zou zijn. Maar dat is illegaal, dus werd ze journalist. Ze werkte 16 jaar als freelancer voor bladen als Libelle en Feeling, en voor weekendbijlages van kranten als De Morgen en De Standaard.Daarnaast schreef ze ook een vijftal boeken als ghostwriter, iets wat verrassend dicht bij die thesis-droom kwam. Sinds februari 2016 werkt ze als redacteur en coördinator Human Intrest op de redactie van Knack Weekend. Ze woont haar hele volwassen leven alleen, vandaar ook haar interesse in het onderwerp. Met Solo schreef ze haar eerste non-fictie boek, waarin ze op zoek ging naar het antwoord op de vraag waarom vandaag steeds meer mensen alleen wonen en wat dat betekent voor die alleenwoners en voor de maatschappij. In mei 2017 verscheen haar eerste fictieboek, Weg van Jou, onder het pseudoniem N.I.Monteny. Niet om geheimzinnig te doen, maar om een duidelijk onderscheid te maken tussen realiteit en fantasie. Is een artikel of boek gesigneerd met Nathalie Le Blanc, dan is het gebaseerd op onderzoek, interviews en meer van dat. Is het gesigneerd met N.I.Monteny, dan komt het volledig uit haar verbeelding. De N staat voor Nathalie, de I voor Iréne en dat was samen met Monteny de naam van haar oma. De Monteny's waren een vissersgeslacht uit de Oostendse Vuurtorenwijk, ook bekend als den Opex en Iréne was de jongste van elf. Ze deelde haar liefde voor lezen, zwart-wit films en alles Brits met haar kleindochter. Rafie Bron: http://www.nathalieleblanc.be/index.p...
Een heerlijk boek voor tussendoor. Romantisch en luchtig. Wel erg Vlaams taalgebruik, wat ik als nepvlaming natuurlijkwel kon waarderen. Een uitgebreide recensie volgt.
In vijf delen neemt de schrijfster je mee in het leven van de familie Van Antwerpen. Een leven dat aardig op zijn kop gezet wordt. Veranderingen in relaties lijken wel schering en inslag in het hele verhaal. Terwijl Helena van haar sokken geblazen wordt door een onbekende, rijdt haar schoonzus een scheve schaats met iemand die ze op een cursus van het bedrijf heeft leren kennen. Helena’s vader is op zoek naar ene nieuwe en de zoon van Helena worstelt met het samenwonen. En als rode draad door het verhaal is er nog het jeugdhuis dat wordt afgebroken. Alle ingrediënten dus voor een echte chicklit. Het is een leuk en ontspannend boek, een aanrader voor de vakantiemaanden. Alles in het boek is mooi uitgebalanceerd. De verdeling van de vijf delen, de aandacht die naar de verschillende verhaallijnen gaat, de combinatie tussen goede raad, alledaagse gebeurtenissen en de sporadische liefdesscènes. Voor elk wat wils. Hoewel het boek alle ingrediënten heeft om een echte chicklit te zijn, is het soms wat te braaf, geeft het soms iets teveel goede raad. Maar dit maakt het langs de andere kant ook weer net een atypische chicklit, die toch nog even blijft nazinderen. De schrijfstijl is aangenaam om te lezen, niet te zeemzoeterig. De afwisseling is zeer leuk, naast het vertellen van het verhaal speelt de schrijfster bijvoorbeeld met korte sms-conversaties die worden weergegeven, of een interview dat wordt uitgeschreven.
Het is een chicklit met duiding. Neem niet alles voor vanzelfsprekend aan. Wees eerlijk en rechtuit voor jezelf en je partner. Het verhaal dat verteld wordt zou uit het leven gegrepen kunnen zijn. Je moet niet ver zoeken om jezelf of iemand uit je naaste omgeving te vinden die zich kan vereenzelvigen met één of meerdere verhaallijnen.
Mooi liefdesverhaal waarbij ondanks moeilijkheden binnen huwelijk/relatie de liefde blijft. Verhaal is wat langdradig en weinig spannends in verhaallijn. Daarnaast in een situatie geplaatst over jeugdhuis die wij in NL zo niet kennen.
De relatieproblemen van drie generaties Van Antwerpen. Beschreven in het Vlaams, wat het lezen nogal vertraagde. Als de inhoud dan ook nog niet erg interessant is (de hele familie trekt bedden langs van de één na de andere partner) dan wordt het uitlezen een hele opgave. Wat een oppervlakkigheid!
Leuk om eens een boek in het Vlaams te lezen. Gek toch hoe weinig we daarvan hebben hier in Nederland.... Op zich goed geschreven maar jeetje wat is het langdradig. Er gebeurt niks. Heb het na 100 blz weggelegd.