Ο κομμουνιστής της Μονμάρτρης

by Michael Kleeberg, Βάνα Χατζάκη (Translator)

Τον Απρίλιο του 1935 το Κ.Κ. της Γαλλίας λαμβάνει εντολή από τη Μόσχα να φέρει στη Γιορτή της Ειρήνης έναν εκπρόσωπο από κάθε λαό ο οποίος στέναζε υπό την καταπίεση του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Επικράτησε πλήρης αμηχανία. Βρήκαν μέλη του κόμματος με καταγωγή από το Αλγέρι, το Βιετνάμ ή την Πολυνησία και μιγάδες της Καραϊβικής. Όμως, όσο κι αν έψαξαν, δεν βρήκαν στις τάξεις του κόμματος ούτε έναν εκπρόσωπο από τις υπό εκμετάλλευση χώρες της μαύρης Αφρικής. Ώσπου, μετά από αγγελία στις εφημερίδες, εμφανίζεται ένας μαύρος με φανταχτερά ρούχα, που μιμούνταν τα νούμερα της Μιστανγκέτ στα καμπαρέ της Μονμάρτρης, χορεύοντας και τραγουδώντας με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Λουτσιάνο ντι Λαμερμούρ (το πραγματικό του όνομα ήταν WatakeN’Komo). Ο αντιπρόσωπος του κόμματος έκανε δύο σκέψεις: «Δόξα τω Θεώ, ΕΙΝΑΙ Μαύρος» και «Χριστέ και Κύριε, είναι “αδελφή”».

Κι όμως, ο Λουτσιάνο ντι Λαμερμούρ θα συμμετάσχει στο ταξίδι, όπου μετά από διάφορα ευτράπελα, θέλοντας να κάνει τη ζωή των συντρόφων της Μόσχας πιο χρωματιστή και πιο χαρούμενη, βγάζει τη γαλλική αποστολή ασπροπρόσωπη.

Μια σπαρταριστή αφήγηση και αστειότατη παρωδία.

Genres: Short Stories, Germany

32 pages, Paperback

First published January 1, 2002

Reviews

[Eternauta · Rating 5 out of 5]

Θα κάνει τους γραφειοκράτες του κόμματος και τους σταλινικούς να φρίξουν. Δεκτό επίσης ότι στις προσωπικές απόψεις του ο συγγραφέας δεν μας τα λέει καθόλου καλά (δες τις μίζερες διαλέξεις του περί ποίησης σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης το 2017), αλλά το κείμενο τα σπάει!!! Άφθονο γέλιο και έξυπνη κριτική της κομματικής νοοτροπίας.

[Aggeliki Spiliopoulou · Rating 4 out of 5]

Με διάθεση σατυρική και ύφος περιπαιχτικό ο Kleeberg, σε αυτό το μικρό διήγημα, ασκεί κριτική στην κομματική νοοτροπία που είθισται να χαρακτηρίζει όσους αποστειρωμένα και μονόπλευρα ακολουθούν τις προσταγές και τις κατευθυντήριες γραμμές της πολιτικής ηγεσίας.
Το 1935 στη Μόσχα λαμβάνει χώρα η Γιορτή της Ειρήνης. Το Κ. Κ. Γαλλίας καλείται να έχει στην αποστολή του εκπροσώπους από κάθε λαό των γαλλικών κτήσεων. Μετά από πλείστες άκαρπες προσπάθειες ανεύρεσης ενός εκπροσώπου αφρικανικής καταγωγής δέχτηκαν τη συμμετοχή του Λουτσιάνο Ντι Λαμερμούρ, ενός καλλιτέχνη του καμπαρέ. Ο πολύχρωμος Λουτσιάνο έρχεται, με την ξανθιά περούκα και τις φανταχτερές τουαλέτες του, να δώσει χρώμα στις γκρίζες ζωές της κομμουνιστικής σοβιετικής ένωσης και να αναδείξει την γαλλική εθνική υπερηφάνεια.

[Nickolas B. · Rating 5 out of 5]

Λαγός Νο23 ή πως αλλιώς μπορείς να σατιρίσεις μια ιδεολογία η οποία στη βάση της είναι περισσότερο γελοία παρά προοδευτική, όπως νομίζουν οι εναπομείναντες οπαδοί της.

[Katerina Koltsida · Rating 5 out of 5]

Υπέροχη διήγηση, που σε στιγμές γίνεται ξεκαρδιστική.
Οι κομμουνιστές ανά την υφήλιο, εκτος όμως των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού είχαν ποικίλα χαρακτηριστικά, με κυριοτερο, κατ εμε, το γεγονός οτι επαιρναν (και παίρνουν) τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά, με παντελη έλλειψη αυτοσαρκασμού και χιούμορ.
Γι αυτό, ίσως, η κατακλείδα αυτού του μικρού εργου είναι τοσο πολύ εύστοχη!

[Nafsika · Rating 3 out of 5]

Ευχάριστο & διαφορετικό.

[Sofia Silverchild · Rating 5 out of 5]

Ξεκαρδιστικό!

[Anna Baboura · Rating 4 out of 5]

Ένα σφηνάκι σάτιρας.

[Φερειπείν · Rating 4 out of 5]

The Communist of Montmartre. Michael Kleeberg.
📖📖📖
Short and concise, this text by Kleeberg resembles the condensed clarification of ideological reality. Smart, funny, ironic, it becomes an interesting parody of the communist regime and its representatives, revealing in a humorous way the internal issues. It was really a pleasant read, with flexible and fast language that flowed easily, without confusing parts or misunderstandings with clear suggestive associations and obvious irony.

Ο κομμουνιστής της Μονμάρτης. Michael Kleeberg.
📖📖📖
Μικρό και συνοπτικό το κείμενο αυτό του Kleeberg μοιάζει με το συμπυκνωμένο ξεκαθάρισμα της ιδεολογικής πραγματικότητας.Έξυπνο, αστείο, ειρωνικό, γίνεται μια ενδιαφέρουσα παρωδια για το κομμουνιστικό καθεστώς και τους εκπροσώπους του, αποκαλύπτοντας με χιουμοριστικό τρόπο τα εκ των έσω θέματα. Ήταν πραγματικά ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, με λόγο εύκαμπτο και γρήγορο που έρεε σαν νεράκι, χωρίς δύσκολα και σκοτεινά σημεία, με ξεκάθαρους υπαινικτικούς συσχετισμούς και εύχρηστη ειρωνία.
Η έγχρωμη αησθητική του βιβλίου ήταν, αν μη τι άλλο, ευχάριστη και αναπάντεχη.
Θα αναζητήσω σίγουρα κι άλλα της ίδιας σειράς.