Jump to ratings and reviews
Rate this book

Танцът на реалността

Rate this book
Кой всъщност е Алехандро Ходоровски Прулански? Роден през 1929 г. в Чили, потомък на украински евреи, креативен, ексцентричен артист с множество превъплъщения – поет, писател, философ, драматург, комик, танцьор, кукловод, режисьор на култовите филми „Къртицата“, „Свещената планина“ и „Света кръв“, автор на пантомими и на комикси, основател на „паническия театър“… Ала преди всичко харизматичен маг, създател на психомагията и психогенеалогията, един от най-енигматичните визионери на нашето време.

Автобиографията му не е традиционно животоописание, а метафора и символ на приключението живот, изпълнено с вечно дирене и стремеж да бъдат преодолени границите на разума и тялото със силата на духа и на едно неистово въображение. За да добием сетива за онзи магически „танц на реалността“, който разкрива фантастични възможности и отваря неочаквани пътища, и да се слеем с неговия ритъм.

Сюрреалистичната коронна творба на митичния Ходоровски представлява терапевтичен акт, извисяващ, просветляващ и целебен. Екранната й версия, режисирана от него и представена за първи път на Международния филмов фестивал в Кан през 2013 г., в. „Гардиън“ определя като „спиращ дъха спектакъл“, съизмерим с творчеството на Фелини и Кустурица.

360 pages, Paperback

First published January 1, 2001

240 people are currently reading
2246 people want to read

About the author

Alejandro Jodorowsky

692 books1,940 followers
Also credited as Alexandro Jodorowsky

Better known for his surreal films El Topo and The Holy Mountain filmed in the early 1970s, Alejandro Jodorowsky is also an accomplished writer of graphic novels and a psychotherapist. He developed Psychomagic, a combination of psychotherapy and shamanic magic. His fans have included John Lennon and Marilyn Manson.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
780 (45%)
4 stars
572 (33%)
3 stars
293 (16%)
2 stars
67 (3%)
1 star
20 (1%)
Displaying 1 - 30 of 129 reviews
Profile Image for Elie.
170 reviews35 followers
October 8, 2017
A book that changed my life.

Opened my inward eye

Jodorwsky forever
Profile Image for Marta Girón.
Author 28 books146 followers
October 6, 2016
Con este libro destapas uno de los grandes misterios de nuestra realidad: la relación que guardan nuestras experiencias con las emociones que hayamos podido experimentar a lo largo de nuestra vida.
Es un libro autobiográfico que al menos te deja descubrir parte de la vida, a veces "alocada", a veces dolorosa, de un hombre con mucho camino recorrido y superado.
Lo recomiendo para ayudarnos a quitar ciertos tabúes.
Profile Image for Pelidelasemana.
151 reviews85 followers
February 5, 2015
Altamente irregular pero con momentos de gran belleza narrativa, esta suerte de autobiografía escrita por el célebre cineasta/titiritero/actor/poeta/psicomago/mimo, etc. Alejandro Jodorowsky, inicia con un cursi acercamiento a su niñez, para posteriormente plasmar un maravilloso recuento de su juventud (perfectamente narrado y con pasajes verdaderamente memorables y de gran interés para los fanáticos de su obra), que finalmente se transforma (por error del autor, ya que convierte a la experiencia lectora en algo tedioso) en un manual de decenas de casos en los que aplicó su famosa psicomagia sanadora.

Libro que con 200 páginas menos sería una obra mayor, 'La danza de la realidad' queda como una pieza literaria muy recomendada para los seguidores del cineasta chileno-mexicano. Si usted no es de esos, extreme sus precauciones.

\\\\\\\\\\\

Notas para uso personal:

INFANCIA:
Entre el relato mágico se su infancia, conceptos interesantes sobre la inmortalidad del alma; la forma en la que todo está intrínsecamente conectado en una red inexpugnable de sufrimiento y placer; el manejo que el pequeño Alejandro hace de la soledad ("soledad es no saber estar consigo mismo"), refugiándose en la biblioteca, humillado por los compañeritos que se fijan en su físico judío y su sensibilidad atípica, deseoso de la aprobación del padre violento, tosco y estalinista, etc

Fuerte relación con el tarot desde un inicio. Concepto de unión religiosa, todas son una unidad conceptual valiosa.

Traumas sensibles. Visiblemente judío en un pueblo de niños morenos; cabellos largos de Alejandro cortados por el padre; la madre cree que Alejandro tiene el espíritu de padre muerto; zapatos rojos de alejandro provocan muerte de un pequeño boleador a quien se los regala. Cadenas de sufrimiento y placer.

LOS AÑOS OSCUROS:

Alejandro se muda con sus padres a Santiago de Chile. "A los 10 años comprendí que la familia era una trampa de la que debía liberarme o morir".

Ver hermoso momento en que un obeso Alejandro decide rebelarse contra su padre y ocurre un gran terremoto.

Encuentro con el micropene de su padre. Discierne (de forma bastante primaria por cierto) que el padre trata de compensar su micropene con una apariencia de macho Alfa.

Humillaciones y hasta leve apuñalamiento en la escuela. Alejandro obeso enflaca por aficion a salto de altura.

Relato sobre hermana de Alejandro y cómo ésta lo opaca en todo. Acaba casándose y arruinando al padre con el gasto de la boda, pero inmediatamente anula el matrimonio con esposo impotente y viejo. Vuelve al padre y el padre se revitaliza. Atracción sexual fuerte del padre a la hija.

Victimización de Alejandro continúa.

PRIMEROS ACTOS:

Compendio de ejercicios en los que un adolescente Alejandro trata de liberarse de las limitaciones y abusos impuestos por sus padres. Aprende a amarse, a liberarse y a canalizar el profundo odio que siente por sus padres y su hermana.

Demasiada palabrería metafórica y poca sustancia. Elementos poéticos pobres pero grandilocuentes.

Termina con una pelea de sobremesa a los 19 años de Alejandro. El padre avienta un par de huevos fritos a Sara, su madre y éstos se estrellan contra un cuadro que siempre le había parecido ridículo a Alejandro pero que con los huevos adquiere una belleza peculiar. Descubre el surrealismo.

"La poesía es accion" –Marinetti.

EL ACTO POÉTICO

Acto en el que corta árbol en reunión familiar. Primeros momentos de rebeldía e inicios de psicomagia mediante el exorcismo familiar que hace con unos títeres.

Conoce a Stella, mujer fatal y poetisa. Encuentro mágico con Nicanor Parra a quien le reclama aparecer de la mano con Stella.

La mujer no deja que Alejandro la penetre, ya que quiere rendir la virginidad ante un ser supremo. Sólo caricias. Eventualmente se embaraza de otro hombre.

Alejandro consigue estudio regalado por un pintor que decide aabandonar Chile y se dedica entonces a sus muñecos.

Conoce a Enrique Lihn, compañero poeta con el que forma teatro de títeres. "El acto poético debe siempre buscar la construcción y no la destrucción".

Gran escena en la que Alejandro se mete en una manifestación a favor de un militar ganador de las elecciones y grita en su contra. La gente lo ignora y su clamor se vuelve parte misma de la marcha de apoyo al tirano.

EL TEATRO COMO RELIGIÓN

Narración de los tres actos que marcaron su gusto por el teatro:

1. Entierro de un bombero
2. Ataque epiléptico de un hombre que los fingía con tal de conseguir algo de comida
3. El canto de un príncipe chino (episodio maravilloso en el que el chino adopta forma de mujer para su performance y al no comprenderlo, el padre de alejandro se ríe y destruye el maravilloso momento.

Constante experimentación junto a Lihn de los límites del acto poético y de la introducción de elementos atípicos en la realidad de la gente.

Por azar del destino encuentra plaza en circo para sustituir a un payaso. Comienza su amor por la interpretación y el circo.

Después entra a trabajar en una obra con actor veterano. Aprende sobre la envidia creativa y al ser corrido por el viejo se mete a una compañía. Forma compañía de mimos y deciden hacer un gran carnaval en la ciudad que deviene en la epifanía de la muerte en forma de piedra que le trae un perro callejero. Ese miedo lo impulsa a tirar su libreta de contactos al mar e irse a París. Gran anécdota en la que llama a Bretón en la madrugada pidiendo audiencia y Bretón le dice que se vean mañana, Alejandro le dice que hoy, Bretón rehusa y Alejandro le dice "entonces nunca" y cuelga. La soberbia se le va cuando se da cuenta que nadie lo pela y debe trabajar.

Decide seguir de mimo y estudia con Decroex y luego con Marceau, a quien tras diseñarle una gran cantidad de actos sigue a una gira por México y se queda ahí como director de teatro y posterior cineasta.

Relato del descubrimiento de los efímeros pánicos. Jodorowsky sin duda es el gran precursor del performance en México. Relato del performance que hizo en Televisa con su respectivo escándalo. Vuelve a Paris con Arrabal y hace efímero de cuatro horas que lo drena por completo. Decide dejar se lado la destructividad y hacer teatro-consejo.

El teatro consejo es el inicio de la psicomagia.
Relato de su semana de meditación con Ejo Takata. "Intelectual, aprende a morir", le dice. (Este capítulo es en su totalidad estupendo)

EL SUEÑO SIN FIN

Interesante capítulo sobre la relación de Jodorowsky con los sueños lúcidos, la forma en la que metódicamente fue ganando control de ellos y cómo los usa para eventualmente sanar conflictos internos. Momentos memorables como cuando habla con su madre fallecida después de mandarle una desgarradora carta dos días después de su muerte; el contacto con su padre; el intenso luto por su hijo Teo, que se asoma dramáticamente también en capítulos anteriores; y varios sueños de gran interés. Todo para llegar a la conclusión de que una vez lograda la posibilidad de contemplar el sueño desde un punto de vista externo, sin dejarse llevar por los impulsos, la vida "real" debe analizarse y someterse a las mismas reglas, con el fin de controlarla e interpretarla del mismo modo que un sueño.

MAGOS MAESTROS CHAMANES Y CHARLATANES

Capítulo valioso sobre los encuentros de Jodorowsky con los maestros que le marcaron la vida. El encuentro con Ejo Takata, maestro budista que conoce por Erik Fromm. La experiencia con LSD que tuvo con Oscar Hichazo (chamán boliviano). La de hongos que tuvo gracias a un envío especial de la chamana María Sabina. El encuentro con Carlos Castaneda y la petición que le hizo para que filmara el primer libro de la saga de Don Juan para luego desaparecer. El encuentro con la curandera Pachita, que perdía el control de su cuerpo para ser poseída por una entidad masculina que curaba extrayendo órganos, huesos, etc con lo que pareciera ser una pantomima mística muy elaborada, y un vasto anecdotario de chamanes y curanderos mexicanos.

DE LA MAGIA A LA PSICOMAGIA

Narración del proceso mediante el que, tras el fracaso de Tusk y la necesidad de mantener a su familia, Alejandro decide comenzar a cobrar por leer el Tarot, y posteriormente evoluciona sus lecturas a intentar sanar psíquicamente a sus "pacientes" mediante actos "psicomágicos" que principalmente tienen que ver con la composición del árbol genealógico de cada paciente. Se plantean varias de las pruebas simbólicas desarrolladas por Jodorowsky para exorcizar las taras afectivas y emocionales de los que a él acuden.

Alejandro sale del atolladero económico después de 4 años gracias a los cómics y comienza a leer gratis el Tarot y arma el Cabaret Místico. Punto de reunión de los que le solicitan consejo.

"La psicomagia se apoya en el hecho de que el inconsciente acepta el símbolo y la metáfora, dándoles la misma importancia que a los hechos reales... Para el inconsciente, actuar sobre una prenda, una fotografía o una tumba es igual que si se actuara sobre la persona real"

DE LA PSICOMAGIA AL PSICOCHAMANISMO

Relato de más casos en los que Jodorowsky adquiere el papel de psicochamán, fundado en una ardua investigación de los poderes y técnicas detrás del masaje. Demasiado largo y tedioso. Se narran una tras otra las experiencias con diversos casos. La mente retiene poco de ellos. El concepto se podría resumir con mejor efecto si no se recurriera tanto a la simple enumeración de casos.
Profile Image for Paulo Hora.
42 reviews12 followers
August 27, 2015
Para quem não conhece Alejandro Jodorowsky aconselho vivamente a que veja este documentario, sobre o que talvez tenha sido o melhor filme nunca feito: http://www.imdb.com/title/tt1935156/?...

Como já tinha visto esse documentario sabia que o autor era um génio daqueles muito sui generis (a roçar a insanidade). Estando o livro ao preço de 3€ online decidi comprar.

Devo dizer que se a obra terminasse na página 283 teria dado 5 estrelas, sendo que foi das melhores histórias de vida que já li. Essa parte é uma autobiografia de Jodorowsky, onde o autor Chileno começa por expor a sua infância extremamente difícil, o seu crescimento no meio artístico da América do Sul e França: como poeta, ator, criador de marionetas, bailarino, palhaço, encenador, mimo e realizador de cinema. Apresenta também um rol imenso de situações caricatas e experiências sociais de intervenção que fez, hoje chamaríamos de Marketing Guerrilha. E tudo isto é contado de uma forma tão lúcida que se torna arrepiante.

A 2ª parte do livro, que vai da pag. 285 à pag. 374 (contando com apêndice) fala sobre Psicomagia e Psicoxamanismo. Não ponho em causa as virtudes destas doutrinas mas é algo que não me interessou muito (e eu faço bastante leitura sobre espiritualidade e psicologia), sendo muito específico e com um ritmo completamente contrastante da 1ª parte do livro, que é genial.

Leiam a Dança da Realidade e fiquem a conhecer o íntimo de um verdadeiro artista. De um verdadeiro criador.
Profile Image for Kei.
5 reviews20 followers
July 3, 2013
been a while since I got so hooked on a book. all because of so many interesting new ideas unknown to me, carried throughout the incredible life of this man. from the practice of lucid dreams, to his voyage through theatre, to psichomagic and psichamanism. all this had origin in what he experienced in his childhood, I can guess. looked up in his own mind, it was something that would stay with him for the rest of his life, making him want to know more and more about what we're made of in our complicated minds.
mainly, psychomagic therapy, which he performed for many years is based on the idea that the unconscious accepts symbols and metaphors giving them the same importance as real facts. all he tells really makes you belief that the it's all about the power of the mind to heal ourselves.
Profile Image for Francesca Matuchina.
1 review1 follower
June 9, 2017
Libro magnifico. Jodorowsky non si risparmia parlandoci di se stesso, ci racconta la sua vita così com'è stata e in più ci rende partecipi di ciò che ha provato, dei suoi cambiamenti e di ogni sua realtà.
sono leggermente di parte, penso che sia una persona fuori dal comune.
lettura consigliatissima
This entire review has been hidden because of spoilers.
Profile Image for Giordana.
126 reviews12 followers
April 16, 2021
Una biografia magica e futuristica di Jodorowsky, senza schemi senza peli sulla lingua.
Non ha niente di classico, rompe tutti gli schemi ed è questo che affascina di questo scrittore.
Profile Image for Marko.
107 reviews
April 12, 2020
Knjiga je idealna za sve one koji su pogledali pokoji film dotične persone i htjeli bi saznati nešto više o njoj. :) Stranice (nad kojima sam visio skoro dva mjeseca!) krase veliki blokovi teksta (filozofsko-mistične naravi?) i od čitatelja se zahtijeva visoki stupanj koncentracije. Nevertheless, ovo je bila... istovremeno zastrašujuća i zadivljujuća vožnja! Nothing but respect for Mr. Jodorowsky.
Profile Image for Je.
671 reviews19 followers
August 17, 2023
Fondamentalmente all’inconscio non importa se risolvi davvero un problema, dagli in pasto anche solo qualcosa di simbolico e lui ne sarà soddisfatto. La poesia forse non salverà il mondo ma salverà te.
Profile Image for Visnja.
107 reviews7 followers
July 5, 2023
A definite trip. Artfully written, though definitely requires reader to suspend disbelief and make room for magical thinking - the beauty of the book is that "fact" did not matter so much (at least to me - I am sure many people would question the validity of many of the claims, experiences, theories shared) - reading it gave way to a resonant *feeling* of being near something magical and divine, and for that I really enjoyed it. Jodorowsky manages to be himself on the page, which is a feat, given the linear "limits" of language and what he is known as a creative in other mediums. Four stars only because at times, he skipped over parts of the story that I would have liked him to go deeper on, and often by writing it too "matter-of-factly," as if I should already know what he's thinking - in the end, i can't take all facts at face value without deeper context, regardless of how much of its truth I want to accept.
200 reviews4 followers
February 21, 2024
Brate ono nez, dobro je počela i taman kad sam na pola mislio da će ući dublje u magiju i šamanizam, samo je krenuo i nastavio i nije stao da nabraja anegdote iz lečenja.. Ok brate verujem ti zato i čitam al postalo je malo Milan Tarotesque

Nadam se da Psihomagija i Psihošamanizam nisu ovakve
Profile Image for Ivan Danev.
40 reviews11 followers
August 22, 2021
Напоследък така се случи, че чета много автобиографии, а художествената литература е отстъпила крачка назад. „Танцът на реалността“ като че ли дойде в точния момент, тъй като си бях купил книгата преди две години, но оттогава само седеше и ме изчакваше. Най-накрая посегнах към нея, а прочетеното сякаш ме върна назад.

Творчеството на чилийският режисьор-сюрреалист Алехандро Ходоровски вече много години е моя муза, а прекрасната му ексцентричност, е нищо повече от творческа заря, която пленява зрителя. Филмите му обаче не са за всеки, тъй като техния открито сексуален характер, съчетан с множество сцени на насилие, биха отблъснали повечето. Често е достатъчен един кадър от негов филм, за да разбереш дали той е за теб или е по-добре да го подминеш.

За мен винаги е вдъхновяващо, когато четеш за нечий живот, тук е същото, въпреки че не мога да нарека „Танцът на реалността“ традиционна биография. В нея няма да намерите почти нищо за филмите на Ходоровски, за сметка на това се акцентира над духовния му път, който обаче е не по-малко интересен. Разбира се, неговите творчески търсения и странствания са част от него, но далеч не са най-главното. Ходоровски, освен творец, режисьор и писател, е отдал живота си на това да лекува.

„Усъмних се в изкуството? За какво служи то? Ако е, за да забавлява хора, които се боят да се събудят, не ме интересува. Ако е дейност, възприета от егото ми, за да изпъкне, не ме интересува. Ако трябва да бъда шут на онези, които държат властта, тровят планетата и обричат милиони на глад, не ме интересува. Каква тогава е целта на изкуството? След толкова дълбока криза, навела ме на мисли за самоубийство, стигнах до извода, че целта на изкуството е да лекува. Казах си: „Ако изкуството не изцелява, значи не е изкуство“, и реших в заниманията си да обединя изкуство и терапия“

Именно по този начин стига до така наречената Психомагия, която не е нищо повече от средство за лечение. Чрез нея, а и чрез филмите си той опитва да достигне до подсъзнателното и да окаже влияние в посока самоцелното излекуване на човека. Това е може би най-лесно смилаемото в цялата книга, тъй като Ходоровски описва десетките си срещи с най-различни шамани, жреци, а и в детайл разказва за осъзнатите сънища, сблъсъка си с халюциногени и много други изживявания, взети като че от страниците на научно-фантастичен роман. А част от тези срещи са заснети в последния му филм „Психомагия: изкуство, което лекува“.

В книгата си той не веднъж изказва недоверчивост към онези, които си преписват свръхестествени способности и затова неговият метод на лечение подтиква лекувания сам да намери търсените отговори, като за целта му се възлагат задачи, богати откъм символика, които лекувания трябва безапелационно да изпълни, за да може първо да изцери ума си, а така и тялото. Ето един от тези психомагични актове:

„Една 30-годишна жена се съмнява в себе си. Пестелива в материален и емоционален план.
Отговор: Когато в живота си искаме плахо, това се дължи на факта, че родителите ни, заслепени от собствените си проекции, не са ни виждали такива, каквито сме. Купи две хубави червени ябълки. Пъхни едната в чантата си, а другата носи в ръка. Вземи метрото и наблюдавай пътниците. Ако ти се прииска да дадеш ябълката на някой, направи го. Не спирай да се возиш, докато не усетиш този импулс, дори да бъде в продължение на дни. След като дадеш ябълката, излез от метрото и тръгни пеша по улицата, хрупайки втората ябълка, която си прибрала в чантата си. Така ще разбереш, че давайки, всъщност получаваш.“


Независимо дали вярвате в духовните практики, описани в книгата или не, едно нещо е сигурно – желанието на Ходоровски да помага и лекува, което е посвоему красиво.

„Танцът на реалността“ не е просто врата към живота на Ходоровски, а портал към духовния свят на твореца. Но както сам той на няколко пъти казва в книгата, не е като винаги да е осъзнавал предназначението на всичко, което му се е случвало. Едва след години е можел да осмисли житейския си път и да придаде гласност на всички онези чувства и копнежи, които са бълбукали под повърхността на детското му сърце.
Profile Image for Rocio Ferrari.
32 reviews
September 25, 2023
Frases célebres:

A veces, en el desamparo más grande, cuando nos sentimos definitivamente abandonados, aparece un signo donde menos lo esperamos que nos indica el camino.

Cuando surgía de la meditación y me veía otra vez como un ser humano, todos los problemas me parecían insignificantes.
Pensé que podía hacer de la mente lo que yo quisiera.

Me di cuenta de que el deseo de unión lo llevaba en cada célula de mi cuerpo, en cada manifestación de mi espíritu. Ya no se trataba de imaginar lazos, sino de darse cuenta de que ellos existían: estaba amarrado a la vida y unido a la muerte, amarrado al tiempo y unido a la eternidad, amarrado a mis límites y unido al infinito, amarrado a la tierra y unido a las estrellas. Unido a mis padres, a mis abuelos, a mis ancestros, unido a mis hijos, a mis nietos, a mi futura descendencia, unido a cada animal, a cada planta, a cada ser consciente. Unido a la materia bajo todas sus formas, yo era lodo, diamante, oro, plomo, lava, piedra, nube, onda magnética, estallido eléctrico, huracán, océano, pluma. Amarrado a lo humano, unido a lo divino. Anclado en el presente, unido al pasado y al futuro. Anclado en la oscuridad, unido a la luz. Atado al dolor, unido
la euforia delirante de la vida eterna.

Me propuse materializar lo abstracto. El odio: cuerno de la abundancia dentro de un cofre del que hemos perdido la llave.
El amor: camino donde las huellas en lugar de seguirnos nos preceden. La poesía: excremento luminoso de un sapo que se ha tragado a una luciérnaga. La traición: persona sin piel que avanza saltando de una piel a otra. La alegría: río lleno de hipopótamos abriendo sus hocicos azules para ofrecer diamantes que han extraído del barro. La confianza: danza sin paraguas bajo una lluvia de puñales. La libertad: horizonte que se despega del océano para volar formando laberintos. La certeza: una hoja solitaria convertida en el refugio de un bosque. La ternura: virgen vestida de luz empollando un huevo morado.

El ser vacío, pudiendo contener al universo, no sabe quién es, pero vive, crea, ama.

¿Y por qué nací en Chile? No tengo la menor duda: es mi encuentro con la poesía lo que justifica mi aparición en ese país.

Me lo explico así: la imagen que tenemos del otro no es el otro, es una representación. El mundo que nos imponen los sentidos dependen de nuestra forma de verlo. Para nosotros, en cierta manera, el otro es lo que creemos que es.

El milagro era uno de los hilos con que estaba tejido el mundo.

Esta aventura nos hizo comprender que identificándonos con las dificultades podíamos convertirlas en aliados. No resistir ni huir del problema, entrar en él, hacerse parte de él, usarlo como elemento de la liberación.

Era como si, una vez decidido el acto, la realidad entera danzara con él.

Años más tarde apliqué esta experiencia a la terapia: no se puede sanar a alguien, sólo se le puede enseñar a sanarse a sí mismo.

La finalidad del arte es curar. Si el arte no sana no es verdadero.

Comprendí que el arte no sólo debía sanar el cuerpo sino también el alma. Todas las finalidades se resumían en una sola: realizar las potencialidades humanas para después trascenderlas. Sacrificar lo personal para llegar a lo impersonal: nada es para mí que no sea para los demás.

Las palabras son dominadas para eliminar de ella la agresividad y ponerlas al servicio del espíritu: la finalidad del lenguaje es mostrar el valor del alma, valor que es entrega absoluta.

Años más tarde llegué al convencimiento de que el terapeuta que no está enfermo no puede ayudar a su paciente. Tratando de curar al otro se cura a sí mismo.

Esta angustia de morir me duraría hasta los 40 años. Angustia que me obligó a recorrer el mundo, estudiar las religiones, la magia, el esoterismo, la alquimia, la cábala. Me hizo frecuentar grupos iniciáticos, meditar al estilo de numerosas escuelas, contactar con maestros, en fin, buscar sin límites, donde fuera, aquello que podía consolarme de mi fugacidad. Si no vencía a la muerte, ¿cómo podía vivir, crear, amar, prosperar?
Me sentí separado no sólo del mundo sino también de la vida.
Los que creyeron conocerme sólo conocieron las máscaras de un muerto. En esos insoportables años todas las obras que realicé, más los amores, fueron anestésicos que me ayudaron a soportar la angustia que corroía mi alma. Sin embargo, en lo más íntimo de mi ser, en forma nebulosa, sabía que ese estado de agonía permanente era una enfermedad a la que tenía que curar, convirtiéndome en mi propio terapeuta. En el fondo no se trataba de encontrar el filtro mágico que me impidiera morir sino, sobre todo, de aprender a morir con felicidad.

Pero en cuanto me entregaba al placer, inevitablemente el sueño me absorbía y se transformaba en pesadilla. El deseo, al apoderarse de mi, hacía que perdiera la lucidez y que los acontecimientos escaparan de mi control. Olvidaba que estaba soñando. Me pasaba igual con la riqueza. Cuando me atrapaba la fascinación del dinero, mi sueño dejaba de ser lúcido. Cada vez que trataba de satisfacer mis pasiones, olvidaba que estaba soñando. Comprendí finalmente que, en la vida como en el sueño, para permanecer lúcido es necesario distanciarse, controlar la identificación.

He aquí algunos sueños felices. Al comienzo los anoté. Hoy en día no lo hago. A aquello que tiene por naturaleza esfumarse, hay que dejarlo que se esfume.

Con ello no quiero dar a entender que desprecio todo esto, porque pienso, al contrario que algunos improvisados gurús, que esa parcela de nuestro espíritu con la que a menudo nos identificamos, el ego, no debe ser destruida ni despreciada. Bien conducida, nuestra egoista personalidad puede convertirse en un admirable servidor. Es por aquello por lo que se representa a Buda meditando sobre un tigre dormido o a Jesucristo montando un asno o a Isis acariciando una gata. Los dioses tienen cabalgaduras y éstas representan el ego. El Yo personal, si se entrega a la voluntad cósmica, es admirable. Si desobedece a la Ley se convierte en un monstruo nefasto que devora a la conciencia.

Todo amor está basado en el conocimiento del otro; todo conocimiento del otro está basado en la experiencia compartida.

Cada barrio tiene su brujo o bruja. Gracias a la fe de sus pacientes, logran muchas veces curarlos. Los médicos surgidos de desprecian estas prácticas. Por supuesto que esa medicina no es científica, sin embargo es un arte. Y para el inconsciente humano es más fácil comprender el lenguaje onírico - las enfer medades desde cierto punto de vista son sueños, mensajes que denuncian problemas no resueltos- que el lenguaje racional.
Los charlatanes, con gran creatividad, desarrollan técnicas muy personales. Los comparo a pintores. Todos pueden pintar paisajes, pero el estilo con que lo hacen es inimitablemente in dividual. Algunos tienen más imaginación o talento que los otros, pero todos, si se les concede la fe, son útiles. Le hablan al hombre primitivo que cada uno de nosotros aún lleva dentro.

Don Arnulfo nos está diciendo que «cada cual debe curar con lo que más ama, sin preocuparse de lo que piensen los demás. Los objetos son receptáculos de energías, positivas o negativas. Ellos no son diabólicos ni sagrados. Es el odio o el amor que depositas en ellos lo que los transforma. Una pelota de fútbol puede llegar a ser santa»

Con don Ernesto comprendemos que para dar no es necesario poseer materialmente.

Con él se aprende que la finalidad de la medicina no es solo curar sino también revelarle al paciente sus valores.

Todos los curanderos afirman que si algunos dañan y otros no, es porque no bastan las operaciones mágicas: es necesario que en el enfermo ocurra un cambio de mentalidad. Aquellos que viven en un constante pedir deben aprender a dar.
Profile Image for Elisabete  Henriques.
64 reviews2 followers
August 14, 2015
Mais do que as obras, interessam-me os Criadores. O seu crescimento, processos criativos, vivências, reflexões, lutas, etc... Adoro diários, autobiografias, partilhas pessoais com substância, genuínas e sensíveis. Experiências, que pela sua profundidade, tocam quem as capta, aportando necessariamente uma semente de cura, consciência e evolução onde caírem (se assim encontrarem solo fértil para isso).

Ora, não foi à toa que me liguei a este livro desde o início e não descansei enquanto não devorei todas as palavras fluídas e envolventes deste homem original que partilha connosco, sem qualquer pudor ou reticências, a sua história. Entenda-se: mais do que a sua história física, a sua história mental, emocional e espiritual. Um Todo inspirador e surpreendente, que muitas vezes me atirou para reflexões interessantes e práticas, outras vezes para um mundo mágico e misterioso, outras mesmo para uma esmagadora sensação de empatia.

Este livro é uma viagem... Uma viagem não, uma dança!..fora dos limites do conceito de realidade.
Profile Image for Wendy E..
Author 15 books10 followers
February 6, 2013
Un excelente libro para iniciarse en la obra de Alejandro Jodorowsky.
En un basto recorrido de anécdotas, entrecruza elementos auto-biográficos con un interesantísimo transfondo filosófico de las diferentes tradiciones espirituales que a lo largo de su prolífica vida aparecieron para que posteriormente lograra desarrollar lo que llamó "psicomagia", como la forma de reprogramar al inconsciente mediante actos simbólicos.
Una exquisita lectura que yo me atrevería a llamar como uno de los libros "básicos" para conocer este gran universo que nos muestra Jodorowsky y en la cual, cada fragmento narrativo se convierte en una experiencia que resuena en lo más profundo del alma.
Profile Image for Sara.
701 reviews24 followers
September 21, 2015
This book is the best of all of Jodorowsky's writing that I've encountered thus far. I loved its mix of autobiography (including his usual hilarious, insane, and wild anecdotes about all the craziness he got up to) as well as his theories on therapy, shamanism, healing, and lucid dreaming. It's mystical without being woo-woo, and woo-woo without being overly credulous. Thrilling, funny, and heart-opening all at once.
2 reviews
February 5, 2012
I have read this book in french (la danse de la realite) and it has just made me aware of so many things...it has triggered so many deep emotions. it is just magnificent. of course I am in adoration of Jodorowsky as well...but even if you don't know him, I strongly recommend this book. full of life.
Profile Image for Vladimir.
227 reviews21 followers
February 26, 2018
A weird book, to put it that way. I could actually recommend this book, with a few disclaimers, but the grade fell down to - whether I would read this book again. And I don't feel as I will.
But there were some fun points, some insightful points, some annoying points, some heavy...
Profile Image for flipperella.
33 reviews
August 30, 2019
Appassionante. Rispecchia in pieno il suo autore: surreale. Sul finale un po' troppo prolisso in esempi. Un libro per capire (non solo Jodorowsky).
5 reviews
February 4, 2021
A powerful book yet unsettling. Opens the mind to the bridge between theater, Shamanism and psychology. Well written and inspiring.
Profile Image for Caos Anemos.
83 reviews3 followers
August 16, 2022
Opera poliedrica che inizia come una sorta di autobiografica per poi concludersi con un manuale di casi riguardanti la psicomagia. Al libro farà poi seguito nel 2013 la trasposizione cinematografica ad opera dell'artista cileno.
Il volume si compone di circa 200 pagine che partono dal tragico resoconto della sua infanzia e giovinezza. Figlio di immagrati ebreo-ucraini Alejandro nasce a Tocopilla nel 1929. Per il colore così pallido della pelle fu spesso vittima di bullismo.
Conflittuale il rapporto con il padre, personalità aggressiva e fervente ammiratore di Stalin, il quale volle inculcargli il culto del vero uomo (un uomo deve essere virile, forte e incutere timore).
Considerato al pari di una donna, il piccolo Alejandro fu costresso a sottoporsi a violenze psicologiche e fisiche,come "non ridere quando le sue narici venivano frugate con le piume, non piangere quando porgeva la sua guancia in cambio di schiaffi" (in una di queste lezione il padre lo picchiò talmente forte da sputare sangue e un pezzetto di dente).
L'amore e l'adorazione che ebbe per il padre furono talmente forti da assecondare ogni sua volontà, sino a quando all'età di 10 anni non si rese conto di essere un bambino fragile, infelice e solo. Ingrassò molto e diverse furono i tentativi di suicidio. Tuttavia, da queste esperienze trasse i primi insegnamenti, comprese che tutto era "intrinsecamente connesso in una rete di sofferenza e piacere" e l'origine dei traumi subiti erano da ricercarsi nell'albero genealogico dell'esistenza.
Jodorowsky iniziò a studiare il suo nucleo familiare controllando date e avvenimenti; capì che da li si generavano blocchi che si ripercuotevano nella sua anima. Praticò la meditazione e il digiuno per connettersi con il suo universo e ampliare la sua immaginazione sensoriale. Inziò a comprendere che il significato di essere e molto più complesso di quanto sembri.
"La percezione di ciò che siamo non definisce chi siamo realmente. La nostra coscienza è una deformazione provocata dall'educazione familiare e dalla società in cui viviamo. Ci mostriamo per come siamo stati modellati e non per chi siamo". Per Jodowsky l'essere è pura arte capace di abbattere i tabù morali e socioculturali. L'arte permette la guarigione.
Iniziò così a praticare ogni forma artistica, dalla poetica al teatro, dalla cinematrografia alla danza. Immerso nell'arte abbozzò la definizione dell'atto poetico come "manifestazione in bontà e bellezza di energie creative represse dentro di noi". Divenne mimo, e dopo aver fondato una sua compagnia teatrale in Cile, diciannovenne si trasferì a Parigi dove abbracciò il surrealismo e il realismo magico. Da qui seguirono performace violente e provocatorie, nonchè le prime opere cinematografiche.

Come anticipato all'inizio l'ultima parte del libro riguarda la tecnica psicomagica.
In seguito ad un viaggio in Messico Alejandro si interfacciò con la magia popolare incarnata dalla figura di Pachita Lauder, una maga consociuta per il suo potere di guarigione.
Da questa esperiennza nascerà lo pscisciamanesimo volto ad indagare i problemi psicogenealogici.Il paziente deve riconettersi con la sua famiglia interiore, perdonarsi e perdonarla. Per questo vengono svolti i cosidetti atti psicomagici, ricette spesso bizzarre, volte a individuare il punto doloroso.
Segue infine una profiqua lista di atti realizzati da Alejandro sui suoi pazienti.
Personalmente sono rimasta profondamente colpita dall'esperienze vissute dall'artista, la cui arte è risultata spesso ai miei occhi inconprensibile. In seguito a questa lettura riesco ad apprezzare maggiormente il suo universo. Un'arte volta alla conoscenza e alla connessione universale, un'arte volta alla riscoperta del divino che è dentro di Noi.
Resto comunque scettica sulla modalità di alcune pratiche che mi sembrano essere esagerate o comunque ingigantite. Dal punto di vista stilistico la scrittura è scorrevole e non mancono pagine di pura poesia.
Mi è piaciuto perchè l'ho trovato autentico.
Profile Image for Jitka Č..
546 reviews100 followers
August 21, 2022
Moje dojmy měly charakter vln.

První třetina mi přišla naprosto úchvatná.

Autorovo dospívání, formativní zážitky, surreálné prostředí Chille, kde vám někdo prostě jen tak předá dům, protože už ho nepotřebuje - to všechno působilo jako vyprávění z jiného světa. Stejně tak m�� fascinovala Jodorowského schopnost reflektovat emoce a prožitky, převádět je do teatrálních kulis a mluvit o nich jako o jakýchsi dramatických vesmírných aktech. Rodinná traumata představoval v jazyce snů a archetypů, stejně tak své interakce s přáteli a obecně s lidmi, kteří měli na jeho život významný vliv.

Druhá třetina znamenala krizi

Opuštění Chille do jisté míry přineslo i změnu narativu. Kniha se přestala tolik zabývat formativními zážitky a důležitými vztahy a zaměřila se na autorův společenský růst. Hledání správné kariéry, zkoušení mnoha divadelních inscenací a učení se od mistrů všeho možného i nemožného - všechno nepochybně fascinující, ale po několika stranách (pro mě) únavné. Ke čtení jsem se musela nutit, několik týdnů jsem se nedokázala dotknout téhle ani jakékoli jiné knihy. To, co se v první třetině jevilo jako zajímavá surreálná interpretace reality se ve druhé třetině překlopilo v (opět pro mě) značně neuchopitelný a do jisté míry i nepřijímaný svět guruů, duchovních vůdců, léčitelů, mnichů a šarlatánů. Nevím, jestli kniha do jisté míry repetitivní a tím ztrácela dech, nebo jestli je to opravdu spíš reakce nějakých mých vlastních hranic reality na něco, co jim odporuje.

Poslední třetina a druhý dech

Po vymanění se ze světa duchovních a jiných vůdců se autor vrací k vlastnímu životu a vlastní praxi. Popisuje psychomagické akty, mnohdy absurdní, jindy pocitově skoro až nebezpečné. Nicméně tenhle návrat k "já", k jeho vlastní praxi a uvažování nad lidmi, pro mě znamenalo také jisté obnovení zájmu o jeho filozofii a učení. Psychodrama vychází do jisté míry z terapeutické praxe, se kterou se dokážu ztotožnit. Čelení vlastním strachům, nahlížení na různé vrstvy vlastní osobnosti, neschopnost své problémy opustit pro sekundární zisky které nám přinášejí... reflektuje realitu, která je mi blízká, ač nazíráno jazykem, který nejsem zvyklá použít. Psychodrama se mi v některých pasážích zdálo jako radikální forma schematerapie, vycházející ale z jiné osobnostní teorie, primárně založené na psychodynamických přístupech. Pro mě jako pro KBT terapeutku nesmírně obohacující střet s jinou formou interpretace terapeutických problémů.

TLDR: Fascinující kniha, kterou si i přes její kontroverznost dost možná jednou přečtu znova. Kromě střetu s úplně jiným terapeutickým náhledem jsem z ní načerpala hned několik "terapeutických příběhů", které mi samy o sobě přijdou hodně nosné. Doporučuju, ale dejte si pozor, co si z ní odnesete.

Profile Image for Maria Teresa.
747 reviews59 followers
April 26, 2018
Alejandro Jodorowsky (classe 1929) è uno scrittore, fumettista, saggista, drammaturgo, regista teatrale, cineasta, studioso dei tarocchi, compositore e poeta cileno naturalizzato francese.
"La danza della realtà" è la sua autobiografia che narra principalmente dell'evoluzione spirituale che lo ha portato alla creazione della psicomagia e dello psicosciamanesimo, terapie che consistono in rituali che, attraverso il linguaggio dei simboli, comunicano con l'inconscio in modo diretto, senza l’interferenza della mente e della parte conscia, al fine di curare patologie fisiche e psicologiche.
Di Jodorowsky mi interessa molto la sua interpretazione dei tarocchi e purtroppo in questo libro l'argomento viene trattato solo marginalmente, tuttavia questo libro mi è stato consigliato proprio come avvicinamento al personaggio e alla sua filosofia di pensiero, al fine di capire meglio i testi successivi (ovvero La via dei tarocchi e Psicomagia).
Non è un testo facilissimo da leggere. Ci sono pagine che scorrono via veloci perché raccontano fatti ed episodi della sua vita, altre parti più concettuali richiedono invece molta concentrazioni per essere comprese. Leggendolo di sera c'erano paragrafi che ho dovuto rileggere 3 o 4 volte per capirli, quindi è un libro che mi sono trascinata per quasi 3 settimane nonostante non sia particolarmente lungo.
Profile Image for Boris.
509 reviews185 followers
September 24, 2025
Бяха ми много интересни ранните години на Ходоровски в Чили, но след средата стана прекалено WTF.
Profile Image for Guillermo Castro.
174 reviews87 followers
February 16, 2024
En el siglo XXI definitivamente no hay espacio para la magia, la metafísica, la parapsicología y el hermetismo. La ciencia (o lo que actualmente entendemos por ciencia) se ha quedado como la dueña del monopolio de la verdad. En consecuencia, todo aquel autor que se aparte ligeramente de sus dictados merece ser ridiculizado y tomado como un vil charlatán. Pues bien, -según esta verdad oficial- el polímata chileno radicado en francia Alejandro Jodorowsky sería uno de los "charlatantes" más célebres de los últimos tiempos, sobre todo cuando se le menciona como creador de una terapia llamada psicomagia, y su amplio aporte en el cine, el teatro experimental, el cómic, la danza, la poesía y finalmente la novela, no debería ser considerado dentro del campo de las artes, sino que formaría parte parte de una serie de performances y desfiguros cuyo objetivo pretende ser terapéutico más que artístico. Sin embargo, Jodorowsky no considera que estás disciplinas estén necesariamente alejadas la una de la otra; incluso ha afirmado que "el arte que no tenga poder sanador no será arte".

Desde luego, tan singular personaje habría de ser favorecido o vilipendiado por la publicidad que genera su propuesta "seudo-cientifica" (así la llaman así sus detractores) e irremediablemente será victima de esa intensa propaganda "woke" que condena todas las manifestaciones que no pasen la prueba de lo políticamente correcto. En el absurdo del mundo actual, Alejandro Jodorowsky viene a ser el señor seudo-todo y gracias a ello debemos reconocerle ciertas habilidades: principalmente su talento para crear, incomodar y provocar. En definitiva, este seudo-cineasta, seudo-poeta, seudo-terapeuta y seudo-escritor  no entraría ni por asomo en la lista de autores que el establishment cultural nos recomendaría leer. Por eso me dije:

"Qué interesante, debería leer algo de Jodorowsky".

En principio, el libro de memorias "La danza de la realidad" (Siruela, 2001) no es literatura propiamente dicha, porque concentra demasiados acontecimientos en muy pocas líneas. En este libro TODO puede ocurrir pues -no exagero- mil historias con su consecuente desarrollo psicológico están contenidas en sus páginas (con este material un verdadero literato podría haber escrito siete volúmenes) y ese evidente defecto de brevedad necesariamente demuestra una imaginación desbordante. Dentro de mi radar la referencia más cercana seria Carlos Castaneda, un autor cuya propuesta la encuentro más cercana a la verdadera literatura, pues supo desarrollar -es decir, dosificar- mucho mejor sus narraciones.

Así pues, el autor chileno narra sorprendentes anécdotas que me recuerdan los crudos ejercicios autobiográficos de Máxim Gorki o del propio Charles Bukowski, en tanto los asuntos familiares son tratados con un desapego y una "desnudez" escalofriante. Mire usted, este tipo de textos no pretenden ahorrarse el menor elemento escatológico; la diferencia radica en que Jodorowsky asocia el turbulento proceso de aprendizaje llamado vida con el descubrimiento y promoción de su vocación terapéutica. Evidentemente, ningún literato en sus sano juicio haría eso.

En efecto, estas memorias serán contadas de manera tan fugaz que nos conmocionan y nos inspiran, pero inevitablemente nos dejarán con la sensación de que pudieron ser mejor escritas. A pesar de ello, su narración cuenta con un esquema bastante coherente: Verá usted: en la niñez el individuo se topa con la realidad contando a su favor con el maravilloso recurso del juego, pero al mismo tiempo confrontándose con el obstáculo perverso del trauma. Posteriormente, en la etapa juvenil la persona posee toda la energía vital pero carece de sabiduría, por lo que se limita a romper paradigmas sin saber lo que va a obtener. Finalmente, en la madurez los elementos se invierten: la sabiduría empieza a ser vasta y compartida, mientras la energía necesitará ser dosificada para que perdure hasta el ultimo aliento.

La mayoría de los escritores narran sucesos ficticios a fin de que los lectores les concedamos una interpretación racional. En cambio, Jodorowsky hace lo contrario; narra hechos reales para otorgarles una explicación fantástica. Y paradójicamente eso también nos lleva a una forma de racionalidad.

Ahora bien, estas memorias -sospecho fuertemente pasadas por la ficción- tienen un notable poder simbólico (a fin de cuentas, el hombre que filmó "El topo", que fundó el teatro pánico tiene mucho material surrealista para ofrecernos) especialmente en lo referente a los sueños y los arquetipos -elementos que sí van en total concordancia con la verdadera literatura-. Jodorowsky es un maestro de la semiótica pues su texto está plagado de signos, símbolos y sucesos significativos. Particularmente notables son sus alegorías en torno a los diferentes actos circenses: payasos, equilibristas, trapecistas, contorsionistas. Vaya, en sí mismo Jodorowsky es una especie de fakir del arte en tanto no le importa participar en canon alguno. Aquel capitulo en el que habla de "los derechos esenciales de los seres humanos" es potentísimo-. transmitiendo una sabiduría que -aún cuando pudiera parecer demasiado personal- surge simple, festiva e imponente.

En esta búsqueda personal -a veces caótica; a veces bizarra- el autor comparte sus experiencias al lado de artistas de vanguardia como André Bretón y Marcel Marceau; poetas como Allen Ginsberg, Enrique Lihn y Nicanor Parra; gente de la farándula y personajes misteriosos e inclasificables como Carlos Castaneda. Destacan dos admirables episodios por demás estrambóticos: la iniciación del autor en el ácido (junto a una personalidad que no vamos a revelar) y su estrafalario encuentro con una famosa curandera mexicana (¿caray, es esto realismo mágico o una alucinante fantasía?). Ambos capítulos advierten que usted ingresará a un territorio bastante especial -que no por ser bizarro dejará de ser interesante y fácil de leer-. Porque la gran cualidad de este texto (independientemente de la valoración que usted conceda al aporte terapéutico que sostiene) radica en el continuo estímulo a la imaginación que muchos escritores de verdadera literatura desearían haber gozado.

La idea central es la siguiente: Jodorowski cree que el mundo es una amalgama de fuerzas misteriosas y que la vida consiste en una sucesión de penas, alegrías, dolores y placeres que se distribuyen de manera fortuita e indistinta entre los seres humanos. En esta teoría los seres vivos interactúan en redes bien estructuradas y con movimientos sincronizados -calificados lúdicamente por el autor como "La danza de la realidad"-. Sin embargo, el margen de maniobra con que cuenta el ser humano es limitado y tan solo podría cambiar su destino al encausar el reducido conjunto de energías que tiene a su disposición. El dominio de ese arte equivaldría a la sabiduría.

Temas como la magia, el árbol genealógico, los sueños lúcidos, los arquetipos, el tarot, la meditación, el chamanismo, las plantas enteógenas, etc. fueron asuntos que en siglos anteriores eran estudiados seriamente por gente muy respetada en el campo de la ciencias -Paracelso, Newton, Jung y tantos otros-. Por eso resulta sospechoso que en la actualidad este tipo de investigaciones queden reducidas a cháchara de merolicos.

Por desgracia, a la altura de la página 325 se rompe el esquema narrativo que proporcionaba al texto cierto sustento artístico. A partir de ahí cesan las fascinantes memorias de Alejandro Jodorowsky y el libro se limita a enumerar una serie de casos exitosos, convirtiéndose en una especie de infomercial en torno a las técnicas terapéuticas que impulsa del autor. Vaya, el tramo final me pareció tan fuera de lugar que sólo complacería a lectores de autoayuda (y las soluciones propuestas podrían parecer ocurrencias facilonas). De cualquier manera, las ultimas cincuenta paginas de "La danza de la realidad" careceiendo por completo de valor artístico, pueden ser de gran curiosidad para el publico interesado en la visión holística y psicológica del escritor. En realidad, este "mago" esta proponiendo el entendimiento del lenguaje subsconsciente y "cura" por medio de actos simbólicos que tendrían un impacto inmediato en la psique del paciente.

De tal suerte que tenemos un ágil y extraordinariamente nutrido libro de memorias en el que encontraremos situaciones de lo más diverso y que -a pesar de la evidente carencia de profundidad literaria- el público encontrará fascinante gracias a su bizarra e irreverente sabiduría. Paradójicamente "La danza de la realidad" también será un texto muy inspirador para un escritor de literatura que se encuentre en un bache creativo y esté en busca de temas inauditos o de originales nudos psicológicos para desarrollar en sus relatos, porque precisamente este tipo de cosas son las que abundan en este libro.

Jamás había leído a un escritor más atento a esas audacias.

Así pues, este libro nos invita a salir de nuestra zona de confort literario. No deje que mis comentarios desfavorables en torno a su tramo final desalienten su interés por esta peculiar autobiografía. No hay duda de que el autor es todo un personaje y -al menos en este libro- su aporte resulta muy inspirador. Recomiendo este libro especialmente a escritores en ciernes, así como a aquel sector del público que no se casa con el concepto de pensamiento único y que tiene el buen tino de alejarse de los dogmas tanto religiosos como científicos -y por añadidura literarios-.

La ciencia obedece al interés de quien la financia y la magia obedece al bolsillo de quien dice practicarla. Pero tenemos que reconocer el conocimiento y la sabiduría en donde quiera que se encuentren. Después de confrontar un texto de estas características cabe preguntarse si en realidad estamos avanzando científica y tecnológicamente; o si por el contrario, estaríamos dándole la espalda al verdadero conocimiento... Usted tiene la ultima palabra.
Profile Image for Ottaviaburzi.
69 reviews2 followers
December 28, 2020
In primo luogo devo dire che ero molto entusiasta di aver finalmente trovato questo libro usato, che peraltro volevo leggere da tempo. Senza parlarci io ed una delle mie migliori amiche lo abbiamo comprato lo stesso giorno e abbiamo iniziato a leggerlo insieme. Un po' di magia in questo devo ammettere che c'è. Quindi, partivo con un'aspettativa molto alta.

Tuttavia ho fatto un po' fatica a finirlo, al di là di alcune perle disseminate qua e là: a tratti l'elenco degli atti psicomagici performati risulta un po' pesante, nonché assurda in alcuni punti.
Sicuramente la vita di Jodorowsky è stato un romanzo e come tale si legge la sua autobiografia, ma il trascendentale che trasuda è un po' stucchevole.

Certo poi si trovano frasi come "ho rinunciato ai soldi senza sentirmi povero" e riflettendo sul significato di queste parole la lettura risulta comunque piacevole e utile.

Certo per persone razionali come me forse non è una lettura che consiglierei.
Profile Image for María Greene F.
1,150 reviews242 followers
February 6, 2017
Esta autobiografía me gustó mucho CONSIDERANDO que tiene una generosa licencia creativa. Él mismo lo dice, que tiene el derecho de reescribir su vida como le parezca o algo parecido (lo cual me parece bastante sano, agregaré). Es la de Alejandro Jorodowsky, a quien muchos consideran como mago, así que uno se esperaba algo medio loco y estimulante.

A mí me dejó feliz. Hay partes que me desolaron y luego me cambiaron, que me hicieron pensar mucho, como cuando se le queman todas las cosas y tiene que empezar de nuevo. Lo que debe haber sido terrible, después fue una suerte de liberación, y lo tomé como un símbolo de renovación, de esperanza. Me fue especialmente útil que este libro lo leí básicamente en mi adolescencia, cuando hay muchos despojos. o uno lo siente de esa forma.

Más adelante, fui a uno de esos encuentros de esos que hace Jorodowsky, “Cabarets mágicos”, se llaman. Ahí él no me gustó nada. Entre otros despliegues de charlatanería, llamó al público a una mujer con cáncer y pidió que le mandáramos energía para sanarla. La gente gritaba “omm” y lloraba. Mis amigos voceaban. Encontré que todo bordeaba lo irreal, lo fanático, o más bien, lo traspasaba directamente.

Al final, fue un circo, lo cual me pareció imprudente, irresponsable, casi infantil y cambió mi impresión de él y de sus enseñanzas (o “enseñanzas”, aún no lo sé). De hecho, para un cumpleaños posterior me regalaron otro libro suyo y ni siquiera lo he abierto, todavía tiene hasta el plastiquito, y ahora que lo pienso no sé ni dónde está.

Sin embargo, este otro libro sigue siendo genial. Lo que dice de los sueños, de los símbolos. Ah… ojalá pudiera creérmelo. Quizá sea cierto, en todo caso. Pero yo ya no lo siento. Igual está muy, pero muy bien escrito. Si se vendiera como realismo mágico, le doy cinco estrellas. Porque es bueno, provocativo, ingenioso, interesante, etcétera, y realmente hace pensar. Pero que se venda como ciencia, me molesta. En especial cuando pobres señoras con cáncer terminan llorando en el centro de un escenario.
Profile Image for Kyle Burley.
527 reviews9 followers
September 9, 2016
Chilean filmmaker/writer/performance-artist and "psychomagician" Alejandro Jodorowsky may be a genuine wise man/shaman or he may be a narcissistic charlatan but he's definitely an original. One thing for sure, he has perfected the ability of living every moment of life as a passionate, committed artist. "Dance of Reality" is alternately, wise, flaky, moving, irritating, profoundly odd and often laugh-out-loud funny.
It was his deadpan sense of humour that got me through the eye-roll-inducing sections of this very strange book. For instance this passage in which he describes accidentally walking in on poet Andre Breton on the toilet:
"The scene had lasted only a few seconds, but I had committed sacrilege by seeing the exquisite poet shitting. Would it be forgiven someday? Doubting so, I decided to emigrate to Mexico".

Oh Alejandro....don't ever change.
Displaying 1 - 30 of 129 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.