Oude meesters

by Joost de Vries

Het grootste drama van de broers Sieger en Edmund van Zeeland is dat ze in de verkeerde tijd zijn geboren.

Edmund zou anderhalve eeuw geleden op zijn best zijn geweest, toen je nog in je eentje een continent kon veroveren of de bron van de Nijl kon ontdekken. Nu reist hij van cruiseschip naar vijfsterrenhotel, dromerig op zoek naar iets betekenisvols. Pas als hij een vage, geladen vriendschap aangaat met zijn broers al dan niet weggelopen vrouw Sarie, voelt hij zich verleid zich ergens aan te verbinden.

Sieger leeft in zijn hoofd in de tijd dat de krant een Deftige Meneer was en journalisten nog vertrouwd werden. Net als zijn krant aan de zoveelste populariserende restyling begint, is hij de enige getuige van een aanslag op een Russische politicus: een scoop die zo groot is, dat hij hem met niemand wil delen. Ook als dat betekent dat hij alle veiligheidsdiensten en complotdenkers van Europa achter zich aan krijgt.

Oude meesters schakelt speels van familiedrama naar satire, van thriller naar romance, terwijl zich een groots, enerverend verhaal ontvouwt over heerszucht en compassie, kennis en onvermogen, vertrouwen winnen en liefde verspelen, en over het privilege van mannen die ervan uitgaan dat de wereld zonder meer van hen is - en de vrouwen die het daar niet direct mee eens zijn.

Genres: Fiction, Dutch Literature, Roman

303 pages, Paperback

First published September 29, 2017

Reviews

[Eline Rootsaert · Rating 2 out of 5]

Waren de volle zinnen niet zo meesterlijk geschreven, ik had de roman als geouwehoer bestempeld. De eerste hoofdstukken zijn veelbelovend, de personages krachtig, de bespiegelingen en dialogen heerlijk. Maar het boek staat ook vol overbodige wauwel en de plot die uiteindelijk met een sisser afloopt, laat me als lezer teleurgesteld achter.

[Frans Pollux · Rating 5 out of 5]

Supergoed. Zoals alle boeken van Joost de Vries. Slim, grappig, heerlijk verteld. Met aan het einde nog een paar verrassingen en extra lagen, zoals prinses Beatrix en de blik in de toekomst van Edmund.
Heel erg ‘mijn ding’, maar ook zonder die toevoeging een sterk boek.

[Wim Oosterlinck]

Gelezen: Oude meesters, een roman uit 2017 van de Nederlandse schrijver Joost de Vries.

Oude meesters is een verhaal over twee broers: Sieger en Edmund van Zeeland. Sieger werkt als journalist voor een krant. Edmund is rijk geworden door een succesvolle app die voor veel geld verkocht werd.

Edmund zien we in de roman als winnaar: hij wordt gevraagd om een column te schrijven voor de krant van zijn broer, terwijl hij in het buitenland contact heeft met de (quasi-, niet zo duidelijk) ex van Sieger. Hij heeft zichzelf ook een rolletje cadeau gedaan in een beroemde televisieserie. Zijn broer Sieger is in eerste instantie het slachtoffer: in Berlijn belandt hij in een explosie in een veilinghuis en hij wordt neergeslagen tijdens een betoging. Hij keert terug naar Amsterdam om in het archief van een overleden collega op zoek te gaan naar wat er in Berlijn echt gebeurd is.

Oude meesters toont zich vooral als grote speeltuin van Joost de Vries. Het boek bulkt van de culturele verwijzingen, regelmatig beland je als lezer in situaties die filmscènes blijken te zijn. Ook de scène achteraan het boek met de Nederlandse koningin is een heerlijke spielerei van een auteur die graag het hoofd van de lezer op hol brengt. De schrijver pakt via zijn personages uit met zijn kennis, en citeert zelfs zijn eigen werk; op een bepaald moment neemt een personage het boek 'Rituelen' vast, een vorige roman van Joost de Vries.

In het hele boek wordt gedold met de waarheid. Was er echt een aanslag? Is het slachtoffer van de aanslag echt dood? Is het waar wat in de krant staat en wat op televisie komt? Sieger is tijdens de aanslag zijn telefoon kwijtgeraakt, en wordt in de pers als een misdadiger voorgesteld puur omdat hij niét reageert en niet bereikbaar is. Zijn terugkeer naar Amsterdam wordt voorgesteld als een vlucht, maar is dat wel zo? Wie van de broers is écht een winnaar?

Ook het spel van verleden en toekomst (Edmund heeft het gevoel dat hij in de verkeerde tijd leeft, dat hij vroeger moest geleefd hebben) zorgt voor een fascinerende trip in het hoofd van de lezer. Noem het: postmodernisme.

Oude meesters werd mij aangeraden door Marc Buelens in de podcast 'drie boeken'.

https://wimoosterlinck.wordpress.com/...

[Esmé Boom · Rating 3 out of 5]

3,5. Altijd mooi als je je kapotergert aan een roman die je toch niet weg kan leggen, als je niet meer weet door hoeveel misogyne, homofobe en racistische uitspraken je heen moet kijken en of het nou juist bevestiging van de status quo is of die ondermijnt (maar moet ik al die lelijkheid echt nog eens lezen? Echt?). Maar ergens is het ook onweerstaanbaar, al die gekkigheid (een scene met de boys op Cuba? Van 'de nieuwe Mulisch? HA! De serie Swords&Lovers introduceren?) Je moet het allemaal maar durven, het heeft iets schaamteloos en iets breekbaars en het past perfect bij de bravoure van het met Engels gelardeerde proza. Maar goed, deze recensie brengt mijn mening over deze roman nog veel beter onder woorden http://www.dereactor.org/home/detail/...

[Marc Buelens · Rating 5 out of 5]

Joost de Vries meets Peter Buwalda. Een episch postmodernistisch verhaal, knap uitgewerkt, meesterlijk vorm gegeven, en verder natuurlijk de klassieke 'de Vries': intellectualistisch, dure citaten, pretentieus. Narcistisch lef... maar je moet het kunnen waarmaken

[Dieuwke · Rating 4 out of 5]

Ik geloof dat ik nog maar één Nederlandse auteur met plezier lees, Joost de Vries doet het in “Oude Meesters” weer. Slim zijn, grappig zijn, tongue-in-cheek. Tegelijk, punt van kritiek, doet hij het weer: die haargrens die zich terugtrekt als Napoleon voor de Russen - die las ik eerder, in een ander boek.

Enfin, De vergelijkingen zijn zo grappig, het meta zo op het huidige tijdsbeeld, dat hij bijna wegkomt met wéér een hoogopgeleide narcistische blanke betweter - en daar dan weer op reflecteert. Ik zeg het maar: “de” vrouw komt er niet goed vanaf. De omschrijving van een losgeslagen (letterlijk) hand-met-horloge is misschien nog het meest vriendelijk. Dat is wel zuur als je als vrouw leest.

[Anton Segers · Rating 2 out of 5]

Jammer. Hoe je met zo veel intelligentie, stijl en schrijfvaardigheid toch zo weinig te zeggen hebt, een verhaal en personages creëert die me zo zelden vermogen te betrekken. De belofte van 'De republiek' wordt vooralsnog niet waargemaakt.

[Wieneke · Rating 4 out of 5]

Na 'De Republiek' keek ik er naar uit om aan deze roman te beginnen. Hoewel ik aanvankelijk niet direct in het verhaal zat, werd ik door de schrijfstijl, de humor in het verhaal en de goed uitgewerkte personages van De Vries wel aangemoedigd om door te lezen. Zeker geen spijt van!

[Floris · Rating 4 out of 5]

Wat is deze man toch grappig.

[Marjolijn · Rating 4 out of 5]

Dit is zo’n boek waarover ik volgend jaar zeg: “Geen idee meer wat de plot is, maar wel echt mooi en fijn geschreven”.

[Twan Vet · Rating 4 out of 5]

Slimme, grappige, intertekstuele maar bij vlagen ook een beetje kabbelende roman. De uit marmer gebeeldhouweelde zinnen maken veel goed. (3.5 sterren)

[Olivier · Rating 4 out of 5]

Het probleem van ons leven is dat we het alleen terugblikkend kunnen begrijpen, maar dat we het vooruitblikkend moeten leven. - pag 296

Na het zeer genietbare Hogere Machten van dit jaar, had ik met dit boek opnieuw een bijzonder aangename leeservaring. De verhalen van de twee hoofdpersonages neigen soms naar het koldereske, maar blijven boeiend. De taal is vlot en de kleine grapjes en slimmigheden geven het geheel net dat extra pigment. Een verfrissende stijl - ik ben fan.

[Mieke · Rating 4 out of 5]

Er is iets in die Joost de Vries dat mij heel erg aanspreekt. Dit boek, over twee broers die allebei heel anders maar allebei heel vreemd in de wereld staan, las ik graag. Zijn het die verwijzingen naar muziekteksten die ik herken, gaat het om het idee 'de wereld is een schouwtoneel, ieder krijgt zijn rol en speelt zijn deel', de vele zinnen-voor-in-het boekje (dat ik niet meer heb), de rake details waarmee karakters diepgang krijgen, de slimmigheid waarmee wordt uitgepakt, de tristesse die er in zit, ik weet het niet, maar hier wil ik graag VEEL meer van lezen. Ik vond het in die verhaal alleen jammer dat de moederfiguur geen aandacht kreeg. Hoe die zo'n zonen grootgebracht heeft, daar was ik ook wel benieuwd naar.

[Pi · Rating 4 out of 5]

De vorige romans van Joost de Vries zochten af en toe het experiment op, maar dat ontbreekt in Oude Meesters. Dit is een klassieke roman, een verhaal over twee broers en hun zoektocht naar... ja, waar zoekt een mens tegenwoordig nog naar? Geld heb je genoeg, liefde is ouderwets, vrienden zitten in je telefoon. Sieger, de oudste broer, wilt de grootste journalistieke scoop van Europa voor zichzelf houden en Edmund, het blonde kind, probeert te leven als een ontdekkingsreiziger maar dat valt niet mee in een wereld waar alles al ontdekt is. De broers kunnen elkaar niet uitstaan ondanks het feit dat ze erg op elkaar lijken. Of beter: ze lijken allebei erg op Joost de Vries. Dat is een ziekte waaraan eveneens elk ander personage in dit boek lijdt: ze zijn allemaal Joost de Vries. Dat stoort niet echt, want Joost de Vries heeft wel gevoel voor humor en kan goed schrijven, maar Borisov - Russische politicus/terrorist/spion/slechterik - valt wel wat uit de toon wanneer hij vrolijk begint mee te kwekken met de andere Joosten in het boek. Helemaal kierewiet wordt het wanneer de koningin van Nederland ook een Joost blijkt te zijn. Op dit moment in het boek besefte ik dat het misschien niet om een beperking van Joost de Vries zijn schrijfkunde gaat, maar om een experiment, en ik begon nog wel met te beweren dat dit boek geen experimenten meer bevat. Curses, foiled again!
Ik heb genoten van het rappe intellect waarmee dit boek geschreven is. Joost de Vries is volwassen aan het worden, zijn verhalen worden doordachter en minder jongensachtig, maar zijn pientere humor blijft overeind.

[Mahatma · Rating 2 out of 5]

Ik ben een fan van de Vries. Alles heb ik gretig verslonden en ik keek ook erg uit naar dit boek.
Het duurde lang eer ik er écht in kwam, zo'n 130 pagina's, maar zelfs toen ik er in zat, beklijfde het boek nog niet. De personages lijken een ander doel te hebben dan het aanspreken van mijn empathie. Het geheel deed me nog het meest denken aan die kinderencyclopediën die ik als kind zo graag las. Je krijgt feitjes, weetjes die er weinig toe doen, maar die zo boeiend zijn dat je ze toch wilt lezen. Ze zijn echter in een erg artificiële setting gezet, waardoor ook de feitjes te weinig boeien. Het plot, als je dat al zo kunt noemen, is belabberd. De personages zijn niets bijzonder (buiten het feit dat ze bijzonder zijn), maar gelukkig is er Joosts fenomenale schrijfstijl. Die heeft ervoor gezorgd dat ik het toch uitgelezen heb. De man kan zinnen en betogen bouwen.
Ach, op naar een volgend boek zeker?

[Mark · Rating 4 out of 5]

Oude Meesters is meesterlijk geschreven, althans als je het gedeelte over die figurantenrol in een veelbekeken serie van één van de broers niet meerekent. Tot die tijd zat ik op vijf sterren vanwege de tamelijk briljante metaforen, de scherpzinnige overpeinzingen en de manier waarop De Vries de twee ongelukkige levens van Edmund en Sieger heeft verweven. Beiden hebben een vorm van grootheidswaanzin, cynisme en verdienen meer. Het komt naar voren in talloze verwijzingen naar grote literaire werken of historische gebeurtenissen. Steeds had ik het gevoel deze terug te moeten zoeken, om meer te begrijpen van het denken en doen van de hoofdpersonen. Heel knap geschreven boek, dat leest als een trein en erg sterk eindigt.

[Benedict De Meulemeester · Rating 1 out of 5]

Zelden zo geërgerd geweest bij het lezen van een boek. Het verhaal op zich zit wel snor. Maar de hoofdpersonages zijn karikaturen eerder dan karakters. De schrijver weet op geen enkele wijze diepte toe te voegen aan de schets. En dan is er die schrijfstijl. Zelden zo’n collectie van de pot gerukte metaforen bij elkaar gelezen. Ik snap wel dat dit vooral het karakter van Edmund moet duiden, maar toch, pagina na pagina had ik echt iets van: “zeg het nu toch gewoon”. Als Vlaming kan ik me er wel vaker aan ergeren dat Nederlanders er te pas en te onpas Engelse zinsneden tussen gooien. Maar om dat dan drie / vier keer per pagina neergeschreven te zien doet tenen krullen.

[Rowella · Rating 2 out of 5]

Dit boek spreekt mij persoonlijk niet aan. Ik snap de verhaallijn niet, de ironie niet en de karakters spreken me ook niet aan. Het boek gaat over twee broers die zichzelf veel succes toedichten terwijl wat hen ten deel valt eerder te wijten is aan geluk of toeval dan aan hun eigen prestaties. Eigenlijk zijn het twee onopvallende personen die graag belangrijk willen zijn op hun eigen manier. Er wordt veel verwezen naar literatuur en geschiedenis, waarbij ik ook de relatie met het verhaal niet zie, maar dat zal ongetwijfeld te maken hebben met mijn gebrek aan kennis op die gebieden.

[Maura · Rating 2 out of 5]

Vreselijk goed geschreven, echt vreselijk. Maar ach, het is zo niet van deze tijd. Hoe schrijf je in 2017 een boek waarin de koningin van Nederland jaloers is op het zielige Indiase meisje dat het hoofdpersonage, een blanke, rijke, witte man (surprisesurprise) gaat neuken?
De tijd van je verstoppen achter leuke geschiedenisfeitjes is voorbij (en daarbij reeds uitbesteed aan Ilja Leonard Pfeijffer)
Bravo hoor, maar wijd je talenten toch aan iets neerzetten in plaats van iets uitkauwen.

[Erik Snel · Rating 3 out of 5]

Mijn favoriete redacteur bij de Groene Amsterdammer. Maar ik blijk toch steeds een beetje teleurgesteld in zijn romans. De personages, de interactie, het plot, het blijft voor mij allemaal slim verzonnen, erudiet samengesteld maar net niet tot leven komen.

[Tom Wijgert · Rating 4 out of 5]

Ieder boek met een verwijzing naar Jozef en zijn broers verdient een ster extra. Hoe dan ook, tof boek; genoten.

De combinatie lever, MH17, en de schijnbare figuranten Witteveen beukte er even in. Al blijft de MH17-ramp - naast één gigantisch menselijk drama - een moderne opvoering van Antigone.

[Nikki · Rating 5 out of 5]

Joost de Vries is officieel één van mijn favoriete schrijvers.

[Marcel Uljee · Rating 4 out of 5]

'Wat ongelooflijk stompzinnig om hier dood te gaan, wat naïef, wat ongelooflijk zonde. En zo ouderwets ook, zo middeleeuws.'

[Ludo Spaepen · Rating 2 out of 5]

Met ‘de Republiek’ won De Vries in 2014 de Gouden Boekenuil (niet gelezen).
Dit boek was een tegenvaller voor mij.

[Dries · Rating 4 out of 5]

Beste boek over 'mansplaining' sinds 'Men Explain Things To Me', maar ook meer dan dat...

[Woutervangysel · Rating 3 out of 5]

Onderhoudend en verrassend maar te onsamenhangend en pseudo elitair om echt te overtuigen

[Agnes · Rating 4 out of 5]

Met plezier en af en toe ergernis gelezen. Te veel etaleren, irritante mannen, bedachte vrouwen maar het leest als een trein.

[Bonne De · Rating 4 out of 5]

Voelt wat losser dan het gebruikelijke werk van Joost. Gelukkig nog steeds vlijmscherp geschreven.

[Marie-Christine Wattiez · Rating 4 out of 5]

Leurs ailes de géants , le titre du livre fait penser au poème L’albatros de Baudelaire ´ Leurs ailes de géants les empêchent de marcher ´
Leurs ailes de géants c’est le premier roman d’un jeune auteur néerlandais, c’est un roman original , atypique qui nous raconte la vie romanesque , épique , de deux frères , Sieger et Edmund .
Enfant , Edmund a toujours pensé que leur mère préférait l’aîné , il en a beaucoup souffert .
Pourtant , enfant , le frère aîné l’a toujours protégé plus même que la plupart des frères aînés .
Adultes , il y a toujours entre eux une rivalité qui ne se dit pas , Edmund est d’ailleurs secrètement amoureux de la femme de son frère ,la mystérieuse Sarie .
Beaucoup de rencontres insolites comme celles de la reine des Pays bas , enfin l’ex reine des Pays bas , la reine Béatrix, ce passage est l’un de mes préférés, entre nostalgie et anticonformisme des relations avec l’ancienne souveraine .
Si vous cherchez un roman différent , poétique , qui doit s’apprivoiser petit à petit celui ci est pour vous .