ویسنده کتاب با آوردن آمار و ارقام و به استناد متون فراوانی که به آنها رجوع کرده است، به مسئله حجاب از زمان رضا شاه تا کنون پرداخته است. او هم چنین در تمام فصول کتاب که به ترتیب تقدمِ تاریخیِ دورانِ مورد بررسی، دسته بندی شده، رویکرد و برخورد روشنفکران به مسئله حجاب را از نگاه خود بیان کرده است. چاپ زمستان ۱۳۹۰ انتشار در وبسایت نویسنده
نوشین احمدی خراسانی (۱۳۴۸–) نویسنده فمینیست، جامعهشناس، مترجم، ناشر و از فعالان جنبش زنان در ایران است.
Nooshin Ahmadi Khorasani is a notable Iranian journalist, women's rights activist and community activist. She is among activists behind One Million Signatures campaign. She was also a founder of Women’s Cultural Center.
احمدی خراسانی از بنیانگذاران مرکز فرهنگی زنان، از اعضای کمپین یک میلیون امضا و از فعالان جنبش زنان در ایران است.
نوشین خراسانی نشر توسعه را از سال ۱۳۶۹ به همراه همسرش اداره میکند. او از سال ۱۳۷۳ در نشریات مختلف به نوشتن مقالههایی درباره مسایل زنان و چاپ کتاب میپردازد. همچنین فصلنامه جنس دوم که از نخستین نشریههای مستقل زنان بعد از انقلاب است و شامل مجموعه مقالاتی درباره مسایل زنان میشود را از سال ۱۳۷۷ منتشر میکند. نوشین احمدی خراسانی نخستین «سالنامه زنان ایران» را نیز منتشر کردهاست که در نوع خود پژوهشی بیسابقهاست. او با نشریههایی همچون نامه نیز همکاری داشت و فصلنامه فصل زنان را با همکاری پروین اردلان و فیروزه مهاجر در انتشارات روشنگران و مطالعات زنان منتشر میکند.
زندگی احمدی خراسانی زاده ۱۳۴۸ است و در رشته بهداشت در دانشگاه تهران کارشناسی گرفت و کارشناسی ارشد خود را در رشته مطالعات زنان در همین دانشگاه ادامه داد.
کتابشناسی از ۱۳۷۳ - فصلنامه جنس دوم سالنامه زنان ایران ۱۳۸۰ - زنان زیر سایه پدرخواندهها (مجموعه مقالات) ۱۳۸۱ - ۱۳۸۳ فصلنامه فصل زنان، مجموعهی آراء و دیدگاههای فمینیستی (با همکاری پروین اردلان و فیروزه مهاجر) ۱۳۸۲ - سناتور، فعالیتهای مهرانگیز منوچهریان بر بستر مبارزات حقوقی زنان در ایران، (با همکاری پروین اردلان) ۱۳۸۲ - فرهنگ نظریههای فمینیستی (با همکاری فیروزه مهاجر و فرخ قرهداغی) ۱۳۸۴ - (ترجمه) جنبش حقوق زنان در ایران، طغیان، افول و سرکوب از ۱۲۸۰ تا انقلاب ۵۷ / الیز ساناساریان ۱۳۸۶ - کمپین یک میلیون امضا: روایتی از درون
این کتاب به نوعی بازخوانی دو واقعه کشف حجاب اجباری در زمان رضاخان و برقراری قانون حجاب اجباری بعد از انقلاب سال ۵۷ است. این بازخوانی با تمرکز بر عملکرد روشنفکران و فعالان حقوق زنان و نیز فضای فرهنگی و سیاسی غالب در هر دوره، انجام شده است مهمترین نتیجه این کتاب، این است که عمده فعالیتهای حقوق زنان در این دو دوره، تحتالشعاع فعالیتهای سیاسی قرار گرفته و حقوق زنان به ابزاری برای ایجاد مرزبندی میان گروههای سیاسی و منافع آنها تبدیل شده است. دوگانههای زن باحجاب/بیحجاب یا زن سنتی/مدرن و امثال آن، به از بین بردن وحدت گروههای مختلف فعال در عرصه حقوق زنان و نیز عدم تحمل مخالف و نقص در برقراری دموکراسی انجامیده است. راهحل نهایی از نظر نویسنده، جدا کردن مسائل مربوط به حقوق زنان از منافع سیاسی گروههای مختلف و پایبندی به دموکراسی و تکثرگرایی است.