What do you think?
Rate this book
Celibat. Opowieści o miłości i pożądaniu
Ks. profesor Józef Tischner kładąc się do popołudniowej drzemki mówił, że należy go budzić w dwóch przypadkach: gdyby dzwonił Ojciec Święty albo gdyby zniesiono celibat. A może być zniesiony w każdej chwili, bo jest tylko przepisem, nie dogmatem. Mówi się wśród księży, że do piątego roku po święceniach ksiądz jeździ na diable, po piątym diabeł na księdzu.
Celibat. Czym jest? Tylko bezżeństwem, jak twierdzi jeden z bohaterów tej niezwykłej książki, czy nakazem całkowitej wstrzemięźliwości seksualnej? Pomaga w wypełnianiu posługi kapłańskiej, przynosząc nieziemski wręcz pokój w sercu, jak tłumaczy inny ksiądz, czy przeciwnie, powoduje frustrację księży, w związku z tym prowadzących nierzadko drugie życie? Ta świetnie udokumentowana i wyważona książka oddaje głos księżom ukazując ich jako ludzi z krwi i kości. Odczuwających głód, pragnienie, zmęczenie i.. popęd seksualny. Ani sutanna, ani głęboka wiara, ani nawet święcenie kapłańskie tego nie zmienią. Marcin Wójcik w swoich reportażach opowiada nie tylko ich historie, ale także historie ich byłych i obecnych partnerów, partnerek, teściowych, a nawet wnuczek. Są to opowieści zakończone happy endem lub tragedią, proste i niewiarygodnie pogmatwane, pełne miłości ale też te pełne goryczy, podłości i szokującego cynizmu. Autor dzieli się z czytelnikiem tymi historiami z reporterską wirtuozerią, uczciwością i jednocześnie z ogromną wrażliwością.
Celibat. Czym jest? Tylko bezżeństwem, jak twierdzi jeden z bohaterów tej niezwykłej książki, czy nakazem całkowitej wstrzemięźliwości seksualnej? Pomaga w wypełnianiu posługi kapłańskiej, przynosząc nieziemski wręcz pokój w sercu, jak tłumaczy inny ksiądz, czy przeciwnie, powoduje frustrację księży, w związku z tym prowadzących nierzadko drugie życie? Ta świetnie udokumentowana i wyważona książka oddaje głos księżom ukazując ich jako ludzi z krwi i kości. Odczuwających głód, pragnienie, zmęczenie i.. popęd seksualny. Ani sutanna, ani głęboka wiara, ani nawet święcenie kapłańskie tego nie zmienią. Marcin Wójcik w swoich reportażach opowiada nie tylko ich historie, ale także historie ich byłych i obecnych partnerów, partnerek, teściowych, a nawet wnuczek. Są to opowieści zakończone happy endem lub tragedią, proste i niewiarygodnie pogmatwane, pełne miłości ale też te pełne goryczy, podłości i szokującego cynizmu. Autor dzieli się z czytelnikiem tymi historiami z reporterską wirtuozerią, uczciwością i jednocześnie z ogromną wrażliwością.
304 pages, Hardcover
First published September 13, 2017
3 people are currently reading
297 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 49 reviews
October 31, 2017
Jak na szanującego się lewaka przystało, w tym tygodniu czytam pozycje szkalujące KK. :)
Jak wynika z lektury, kościół jest w stanie sam się pogrążyć i nie potrzebuje do tego pomocy. Ohyda.
Jak wynika z lektury, kościół jest w stanie sam się pogrążyć i nie potrzebuje do tego pomocy. Ohyda.
August 17, 2019
Nic specjalnego. Nic odkrywczego w tym reportażu nie ma. I wcale tego nie oczekiwałam. Spodziewałam się, że będzie chociaż dobrze napisany. A jest przeciętnie, jakoś tak niepełnie.
August 29, 2023
Dobra książka, mocne historie, nóż się w kieszeni otwiera.
July 28, 2021
Lubię, gdy reporterzy oddają głos ludziom, a Wójcik robi to świetnie.
January 23, 2018
(takie słabe 3, ale 3)
Dość interesująca pozycja, prezentująca problem celibatu (i w ogóle szeroko pojętej seksualności) w kościele z różnych punktów widzenia. Autor oddaje głos swoim bohaterom, mało jest go w tekście, i dzięki temu łatwo się wczuć w to, o czym opowiadają. Jest to głos (a raczej głosy) przede wszystkim przeciw celibatowi, ale mimo to główny wniosek z lektury jest taki, że zniesienie go i tak niewiele zmieni, ponieważ kościół ma problemy o wiele większe i głębsze. Wystarczy chociaż pomyśleć o stosunku kościoła do nieheteroseksualności oraz jakichkolwiek patologii, od których nie jest wolny.
Sęk w tym, że nie jest to pozycja, która w moim odczuciu wiele by do tematu wnosiła. Trudno mieć o to pretensje do autora, bo przeprowadził bardzo wiele wywiadów, dotarł do najróżniejszych ludzi i wykonał niezłą reporterską robotę. Niestety nie powiem, aby "Celibat" w jakikolwiek sposób poszerzył moje horyzonty, poruszył mnie albo dostarczył wiedzy, której wcześniej bym nie posiadała. Nie jest to też sposób na udział w publicznej debacie, bo społeczeństwo udaje, że problem nie istnieje i ta książka tego nie zmieni. Szkoda tylko, że nawet nie podejmuje próby.
Niemniej jednak warto po "Celibat" sięgnąć. Dla mnie była interesująca książka, bo ciekawią mnie ludzkie historie. Lubię też kościołowi przyglądać się z bezpiecznego dystansu i wyrabiać sobie na wszystko opinie - odciąć się od niego nie odetnę, w końcu mieszkam w Polsce, więc to najlepsza opcja. Jeśli ktoś się boi, że "Celibat" kościół atakuje (kłamliwa lewacka propaganda czy co tam), to może nie jestem odpowiednią (tudzież najbardziej wiarygodną) osobą, żeby o tym zapewniać, ale wydaje mi się, że nie ma tu szukania taniej sensacji i rzucania oskarżeniami. Niektóre fragmenty uznałam za zbędne, jednak dało się przez to przebrnąć i trzeba by się uwziąć, żeby naprawdę czuć się urażonym. Ja czuła się po prostu smutna.
Dość interesująca pozycja, prezentująca problem celibatu (i w ogóle szeroko pojętej seksualności) w kościele z różnych punktów widzenia. Autor oddaje głos swoim bohaterom, mało jest go w tekście, i dzięki temu łatwo się wczuć w to, o czym opowiadają. Jest to głos (a raczej głosy) przede wszystkim przeciw celibatowi, ale mimo to główny wniosek z lektury jest taki, że zniesienie go i tak niewiele zmieni, ponieważ kościół ma problemy o wiele większe i głębsze. Wystarczy chociaż pomyśleć o stosunku kościoła do nieheteroseksualności oraz jakichkolwiek patologii, od których nie jest wolny.
Sęk w tym, że nie jest to pozycja, która w moim odczuciu wiele by do tematu wnosiła. Trudno mieć o to pretensje do autora, bo przeprowadził bardzo wiele wywiadów, dotarł do najróżniejszych ludzi i wykonał niezłą reporterską robotę. Niestety nie powiem, aby "Celibat" w jakikolwiek sposób poszerzył moje horyzonty, poruszył mnie albo dostarczył wiedzy, której wcześniej bym nie posiadała. Nie jest to też sposób na udział w publicznej debacie, bo społeczeństwo udaje, że problem nie istnieje i ta książka tego nie zmieni. Szkoda tylko, że nawet nie podejmuje próby.
Niemniej jednak warto po "Celibat" sięgnąć. Dla mnie była interesująca książka, bo ciekawią mnie ludzkie historie. Lubię też kościołowi przyglądać się z bezpiecznego dystansu i wyrabiać sobie na wszystko opinie - odciąć się od niego nie odetnę, w końcu mieszkam w Polsce, więc to najlepsza opcja. Jeśli ktoś się boi, że "Celibat" kościół atakuje (kłamliwa lewacka propaganda czy co tam), to może nie jestem odpowiednią (tudzież najbardziej wiarygodną) osobą, żeby o tym zapewniać, ale wydaje mi się, że nie ma tu szukania taniej sensacji i rzucania oskarżeniami. Niektóre fragmenty uznałam za zbędne, jednak dało się przez to przebrnąć i trzeba by się uwziąć, żeby naprawdę czuć się urażonym. Ja czuła się po prostu smutna.
November 26, 2019
I believe books like that should be read and talked about. Various stories touching upon the issue of celibacy in the catholic church and how various people try to cope with it, but most of the time fail to do so. Astonishing statistics, non-judgmental tone and diverse points of view helping the reader to shape own opinions about celibacy. This book opens the doors that most of the time stay locked that is why it is even more important.
November 4, 2017
Tendencyjna książka na nośny temat. Książka, która chyba miała na celu szokowanie, natomiast jedyne co robi, to recyklinguje wszystkim znane historie na temat przewin Kościoła Katolickiego. To mogła być dobra książka, ale jest wybitnie przeciętna - przydałby się jej dobry redaktor.
October 29, 2025
Ocena: 3,5/5
Za poruszenie trudnego i wrażliwego tematu, jakim jest Kościół katolicki w kraju o silnie katolickiej tradycji. Sam reportaż jednak wypada przeciętnie – historie są niepełne, urywane, momentami sprawiają wrażenie wyrwanych z kontekstu. Mimo to autorowi udaje się uchwycić najważniejszy przekaz: PO NIEDZIELI SIĘ KASUJE.
Za poruszenie trudnego i wrażliwego tematu, jakim jest Kościół katolicki w kraju o silnie katolickiej tradycji. Sam reportaż jednak wypada przeciętnie – historie są niepełne, urywane, momentami sprawiają wrażenie wyrwanych z kontekstu. Mimo to autorowi udaje się uchwycić najważniejszy przekaz: PO NIEDZIELI SIĘ KASUJE.
February 6, 2025
W tej książce jest cały przekrój. Mamy związki homo, hetero, pedofilię, molestowanie, babki lubiące księży... Warto poczytać i zastanowić się czy Kościół jest jeszcze potrzebny.
March 15, 2025
Hate to say it. Priests fuck more than I do apparently.
January 2, 2018
Zastanówmy się, czy możliwe jest, by jakikolwiek człowiek na ziemi potrafiłby i chciałby żyć bez miłości i bliskości drugiej osoby?
Czy taki człowiek byłby szczęśliwy i spełniony?
Czy można znaleźć coś co zastąpi uczucie, którym może obdarować nas druga osoba?
Dla mnie odpowiedź na to pytanie jest oczywista i tylko jedna, jednak różni się całkowicie od odpowiedzi Kościoła.
„Celibat” Marcina Wójcika jest reportażem poruszającym wbrew pozorom niełatwy, ale uważam, że bardzo ważny temat.
Skupmy się na początek o czym ta książka w ogóle jest.
Autor poprzez przytaczane prawdziwe historie, rozmowy z duchownymi (księżmi, seminariuszami) oraz faktami historycznymi i cytatami m.in. z Biblii, podejmuje temat ogólnie pojętego celibatu.
Na samym początku wyjaśnia czym jest i skąd się wziął. Czy jest tym samym co bezżenność. Co mówi na jego temat Biblia.
Gdy poznajemy wszystkie te fakty, autor przechodzi do samych ludzi i znaczenia celibatu w ich życiu.
Dowiemy się jak wygląda życie młodych mężczyzn zamkniętych na 6 lat za murami seminaryjnymi. Czego się uczą, jak wygląda ich codzienność, jakie zasady ich obowiązują.
Poznamy niejedną historię księży, którzy musieli bić się z własnym sumieniem (albo i nie) i wybierać między miłością do Boga, a miłością do kobiety (mężczyzny).
Dowiemy się z pierwszej ręki jak księża radzą sobie z pożądaniem i jak duszą seksualność – jeśli w ogóle to robią.
W sprawie celibatu jak i na temat jego konsekwencji zostały też zacytowane wypowiedzi m.in. seksuologa Zbigniewa Lew-Starowicza (którego bardzo szanuję za posiadaną wiedzę i podejście do swojej pracy) czy też seksuolożki Alicji Długołęckiej.
Autor nie omija również kontrowersyjnego tematu homoseksualizmu oraz pedofilii wśród duchownych.
Czy patrzą na całokształt tej książki uznałabym ją za kontrowersyjną?
Zdecydowanie nie. Szczególnie dla osób, które widzą co się wokół nich dzieje, nie mają klapek na oczach i mają otwarte umysły, książka ta nie będzie kontrowersyjna, lecz przedstawiająca czyste fakty, które są nieuniknione jeśli chodzi o ludzką naturę, tym bardziej gdy pod uwagę weźmiemy miejsce, warunki, w których młodzi mężczyźni przebywają oraz nauki, które są im wpajane.
Chociaż wielu z Was może mieć całkowicie inne zdanie od mojego to ja osobiście od zawsze uważałam, że księża powinni żenić się i zakładać normalne rodziny z wielu powodów.
Po pierwsze każdy człowiek tego potrzebuje, by normalnie, zdrowo funkcjonować. Po drugie jestem pewna w 100%, że problem pedofilski, wykorzystywania dzieci, znacznie zmalałyby, tak samo homoseksualizm (tu można dyskutować na ten temat, ale to moja subiektywna opinia), oczywiście jeśli przy tym nie zamykałoby się dojrzewających mężczyzn na tyle lat w takim środowisku.
Po trzecie myślę, że podejście księży do wiernych, ich problemów byłoby inne, lepsze, kiedy sami mieliby doświadczenie w budowaniu rodziny i domu.
Książka ta tylko utwierdziła mnie w tych przekonaniach.
Podoba mi się, że z pozycji tej można dowiedzieć się czegoś o strukturze kościoła i zobaczyć jak on prosperuje. Przyznam, że mało wiedziałam na ten temat, a teraz jestem o tę wiedzę mądrzejsza.
Nie jest odkryciem, że duchowni są takimi samymi ludźmi jak my. Zakochują się szczerą miłością, ale potrafią również związać się dla pieniędzy lub innych korzyści. Są to dobrzy ludzie, ale są wśród nich i ci źli. Są księża z powołania i tacy z wygody.
Pan Marcin, a raczej jego rozmówcy jednak odkrywają przed czytelnikiem tę nagą prawdę dość brutalnie i dosadnie, dzięki czemu mam nadzieję, że książka otworzy oczy niektórym czytelnikom na pewne sprawy.
Swoją opinię na temat „Celibatu” napisałam dość osobiście, ujawniając Wam swoje stanowisko w pewnych kwestiach, lecz sam autor książkę napisał bezstronnie, nawet gdy pisał o pedofilii, co jest dużym plusem ponieważ czytelnik po lekturze zostaje z własnymi wyciągniętymi wnioskami, a nie mu narzuconymi.
Bardzo polecam tę książkę, jeśli lubicie literaturę faktu to ta pozycja powinna zaleźć się na waszej liście.
Czy taki człowiek byłby szczęśliwy i spełniony?
Czy można znaleźć coś co zastąpi uczucie, którym może obdarować nas druga osoba?
Dla mnie odpowiedź na to pytanie jest oczywista i tylko jedna, jednak różni się całkowicie od odpowiedzi Kościoła.
„Celibat” Marcina Wójcika jest reportażem poruszającym wbrew pozorom niełatwy, ale uważam, że bardzo ważny temat.
Skupmy się na początek o czym ta książka w ogóle jest.
Autor poprzez przytaczane prawdziwe historie, rozmowy z duchownymi (księżmi, seminariuszami) oraz faktami historycznymi i cytatami m.in. z Biblii, podejmuje temat ogólnie pojętego celibatu.
Na samym początku wyjaśnia czym jest i skąd się wziął. Czy jest tym samym co bezżenność. Co mówi na jego temat Biblia.
Gdy poznajemy wszystkie te fakty, autor przechodzi do samych ludzi i znaczenia celibatu w ich życiu.
Dowiemy się jak wygląda życie młodych mężczyzn zamkniętych na 6 lat za murami seminaryjnymi. Czego się uczą, jak wygląda ich codzienność, jakie zasady ich obowiązują.
Poznamy niejedną historię księży, którzy musieli bić się z własnym sumieniem (albo i nie) i wybierać między miłością do Boga, a miłością do kobiety (mężczyzny).
Dowiemy się z pierwszej ręki jak księża radzą sobie z pożądaniem i jak duszą seksualność – jeśli w ogóle to robią.
W sprawie celibatu jak i na temat jego konsekwencji zostały też zacytowane wypowiedzi m.in. seksuologa Zbigniewa Lew-Starowicza (którego bardzo szanuję za posiadaną wiedzę i podejście do swojej pracy) czy też seksuolożki Alicji Długołęckiej.
Autor nie omija również kontrowersyjnego tematu homoseksualizmu oraz pedofilii wśród duchownych.
Czy patrzą na całokształt tej książki uznałabym ją za kontrowersyjną?
Zdecydowanie nie. Szczególnie dla osób, które widzą co się wokół nich dzieje, nie mają klapek na oczach i mają otwarte umysły, książka ta nie będzie kontrowersyjna, lecz przedstawiająca czyste fakty, które są nieuniknione jeśli chodzi o ludzką naturę, tym bardziej gdy pod uwagę weźmiemy miejsce, warunki, w których młodzi mężczyźni przebywają oraz nauki, które są im wpajane.
Chociaż wielu z Was może mieć całkowicie inne zdanie od mojego to ja osobiście od zawsze uważałam, że księża powinni żenić się i zakładać normalne rodziny z wielu powodów.
Po pierwsze każdy człowiek tego potrzebuje, by normalnie, zdrowo funkcjonować. Po drugie jestem pewna w 100%, że problem pedofilski, wykorzystywania dzieci, znacznie zmalałyby, tak samo homoseksualizm (tu można dyskutować na ten temat, ale to moja subiektywna opinia), oczywiście jeśli przy tym nie zamykałoby się dojrzewających mężczyzn na tyle lat w takim środowisku.
Po trzecie myślę, że podejście księży do wiernych, ich problemów byłoby inne, lepsze, kiedy sami mieliby doświadczenie w budowaniu rodziny i domu.
Książka ta tylko utwierdziła mnie w tych przekonaniach.
Podoba mi się, że z pozycji tej można dowiedzieć się czegoś o strukturze kościoła i zobaczyć jak on prosperuje. Przyznam, że mało wiedziałam na ten temat, a teraz jestem o tę wiedzę mądrzejsza.
Nie jest odkryciem, że duchowni są takimi samymi ludźmi jak my. Zakochują się szczerą miłością, ale potrafią również związać się dla pieniędzy lub innych korzyści. Są to dobrzy ludzie, ale są wśród nich i ci źli. Są księża z powołania i tacy z wygody.
Pan Marcin, a raczej jego rozmówcy jednak odkrywają przed czytelnikiem tę nagą prawdę dość brutalnie i dosadnie, dzięki czemu mam nadzieję, że książka otworzy oczy niektórym czytelnikom na pewne sprawy.
Swoją opinię na temat „Celibatu” napisałam dość osobiście, ujawniając Wam swoje stanowisko w pewnych kwestiach, lecz sam autor książkę napisał bezstronnie, nawet gdy pisał o pedofilii, co jest dużym plusem ponieważ czytelnik po lekturze zostaje z własnymi wyciągniętymi wnioskami, a nie mu narzuconymi.
Bardzo polecam tę książkę, jeśli lubicie literaturę faktu to ta pozycja powinna zaleźć się na waszej liście.
December 30, 2018
Bardzo ciekawa reporterska książka napisana na temat celibatu w kościele rzymsko-katolickim, ale nie tylko ma ten temat. W książce pojawiają się historie dotyczące innych kościołów również takich w których nie ma celibatu.
Głównymi bohaterami książki są księża. Jednak muszę koniecznie podkreślić iż bardzo znaczna cześć książki poświęcona jest również losom kobiet które były w związku z księżmi. Nie mogę również zapomnieć o dzieciach księży. O ich losach też autor sporo pisze.
Kościół to nic innego jak instytucja która rządzi się własnymi prawami. Ustanawia własne zasady i taką właśnie zasadą ustanowioną przez kościół dopiero w XI wieku jest celibat. Przez wiele stuleci księża, biskupi mieli żony. Celibat w kościele katolickim nie został narzucony przez Chrystusa. Ważne jest aby być świadomym tego faktu.
Księża to zwykli ludzie. Ta książka pokazuje to w bardzo dobry sposób. Każdemu człowiekowi chyba nie łatwo przychodzi radzenie sobie z samotnością. W przypadku księży właśnie chyba samotność jest największym wyzwaniem. Chociaż nie każdy to tak odbiera. Jeśli ksiądz radzi sobie z samotnością to I radzi sobie z celibatem. Jeśli jako człowiek szanuje innych ludzi to nie wykorzystuje seksualnie lub w żaden inny sposób innych ludzi. Jednak jeśli mężczyzna w sutannie ma tendencje do wyrządzania krzywdy innym, to będzie krzywdził innych lub ich wykorzystywał. Niestety.
Autor wysuwa tezę iż celibat w wielu przypadkach jest fikcją. Księża nagminnie żyją w związkach hetero jak i homoseksualnych. Hierarchia nie daje dobrego przykładu. Trudno jest tym którzy stają się ofiarami molestowania gdyż niestety zmowa milczenia i chronienie sprawców ma miejsce na porządku dziennym. Brak poczucia sprawiedliwości jest ogromny w przypadku patologii które się pojawiają w kościele.
Sporo jeszcze można się dowiedzieć z tej książki na temat celibatu i tematów pokrewnych. To co dla mnie szczególnie było ciekawe to że nawet w kościołach gdzie małżeństwa księży są dozwolone pojawiają się sytuacje patologiczne. Autor przytacza bardzo ciekawą, ale niestety smutną historie jaka miała miejsce w kościele prawosławnym.
Mocno polecam tą książkę zainteresowanym tym tematem oraz tym którzy są miłośnikami dobrych książek reporterskich.
Głównymi bohaterami książki są księża. Jednak muszę koniecznie podkreślić iż bardzo znaczna cześć książki poświęcona jest również losom kobiet które były w związku z księżmi. Nie mogę również zapomnieć o dzieciach księży. O ich losach też autor sporo pisze.
Kościół to nic innego jak instytucja która rządzi się własnymi prawami. Ustanawia własne zasady i taką właśnie zasadą ustanowioną przez kościół dopiero w XI wieku jest celibat. Przez wiele stuleci księża, biskupi mieli żony. Celibat w kościele katolickim nie został narzucony przez Chrystusa. Ważne jest aby być świadomym tego faktu.
Księża to zwykli ludzie. Ta książka pokazuje to w bardzo dobry sposób. Każdemu człowiekowi chyba nie łatwo przychodzi radzenie sobie z samotnością. W przypadku księży właśnie chyba samotność jest największym wyzwaniem. Chociaż nie każdy to tak odbiera. Jeśli ksiądz radzi sobie z samotnością to I radzi sobie z celibatem. Jeśli jako człowiek szanuje innych ludzi to nie wykorzystuje seksualnie lub w żaden inny sposób innych ludzi. Jednak jeśli mężczyzna w sutannie ma tendencje do wyrządzania krzywdy innym, to będzie krzywdził innych lub ich wykorzystywał. Niestety.
Autor wysuwa tezę iż celibat w wielu przypadkach jest fikcją. Księża nagminnie żyją w związkach hetero jak i homoseksualnych. Hierarchia nie daje dobrego przykładu. Trudno jest tym którzy stają się ofiarami molestowania gdyż niestety zmowa milczenia i chronienie sprawców ma miejsce na porządku dziennym. Brak poczucia sprawiedliwości jest ogromny w przypadku patologii które się pojawiają w kościele.
Sporo jeszcze można się dowiedzieć z tej książki na temat celibatu i tematów pokrewnych. To co dla mnie szczególnie było ciekawe to że nawet w kościołach gdzie małżeństwa księży są dozwolone pojawiają się sytuacje patologiczne. Autor przytacza bardzo ciekawą, ale niestety smutną historie jaka miała miejsce w kościele prawosławnym.
Mocno polecam tą książkę zainteresowanym tym tematem oraz tym którzy są miłośnikami dobrych książek reporterskich.
June 21, 2021
Luźne przemyślenia po lekturze.
Zniesienie celibatu nie naprawi magicznie wielu sytuacji, chociaż wielu naiwnie uważa że tak, ponieważ kościół jest skostniałą, mizogoniczną, antykobiecą, nierównościową instytucją. Jak wiele jest teraz katolickich małżeństw gdzie mężczyzna jest panem, a kobieta i dzieci jego własnością. Żona musi zaciskać zęby i znosić wszystko, nieraz wszytsko co najgorsze.
W przypadku małżeństw księży byłoby to jeszcze podszyte otoczka świętości, że on służy Bogu i wspólnocie a ona jemu, on jest ważny, ona dodatkiem a to wszytsko wiadomo - w imię Boże i Bóg tak chciał, tak mówi Biblia... Zaciskaj zęby i cierp, bo uszlachetnia, tylko rób to cicho, bo co ludzie powiedzą.
Musiałaby się zmienić całą formacja tak, żeby odejść od patriarchatu, co jak wiemy nie nastąpi szybko.
Wszelka przemoc w rodzinie byłaby ukrywana systemowo tak jak obecnie wszelkie skandale seksualne, bo kto miałby pomoc takiej rodzinie, służby państwowe czy kościelne.
Wszytskie problemy, które w dużej mierze doprowadziły do wprowadzenia celibatu, znowu pojawiłyby się na talerzu - kwestie majątkowe, dziedziczenia, co w sytuacji kiedy mąż umrze, co kiedy żona itp, itd.
Łatwo jest powiedzieć, księża powinni mieć żony, celibat powinien być zniesiony, ale problem jest o wiele bardziej złożony. Ale to nie oznacza, że uważam, że powinien być dalej utrzymywany. Osobiście uważam, że problem leży w formacji i tzw. społecznej nauce kościoła. Tym rzeczom możnaby się przyjrzeć ale z drugiej strony kto miał by to zrobić, skoro upoważnione są do tego jedynie osoby, które są uformowane tym samym skostniałym systemem.
Wiele zależy od konkretnych ludzi, kto jest dobrym człowiekiem ten by się jakoś odnalazł w nowej roli, ale patologia systemu bardzo ułatwia bycie tym złym.
Zniesienie celibatu nie naprawi magicznie wielu sytuacji, chociaż wielu naiwnie uważa że tak, ponieważ kościół jest skostniałą, mizogoniczną, antykobiecą, nierównościową instytucją. Jak wiele jest teraz katolickich małżeństw gdzie mężczyzna jest panem, a kobieta i dzieci jego własnością. Żona musi zaciskać zęby i znosić wszystko, nieraz wszytsko co najgorsze.
W przypadku małżeństw księży byłoby to jeszcze podszyte otoczka świętości, że on służy Bogu i wspólnocie a ona jemu, on jest ważny, ona dodatkiem a to wszytsko wiadomo - w imię Boże i Bóg tak chciał, tak mówi Biblia... Zaciskaj zęby i cierp, bo uszlachetnia, tylko rób to cicho, bo co ludzie powiedzą.
Musiałaby się zmienić całą formacja tak, żeby odejść od patriarchatu, co jak wiemy nie nastąpi szybko.
Wszelka przemoc w rodzinie byłaby ukrywana systemowo tak jak obecnie wszelkie skandale seksualne, bo kto miałby pomoc takiej rodzinie, służby państwowe czy kościelne.
Wszytskie problemy, które w dużej mierze doprowadziły do wprowadzenia celibatu, znowu pojawiłyby się na talerzu - kwestie majątkowe, dziedziczenia, co w sytuacji kiedy mąż umrze, co kiedy żona itp, itd.
Łatwo jest powiedzieć, księża powinni mieć żony, celibat powinien być zniesiony, ale problem jest o wiele bardziej złożony. Ale to nie oznacza, że uważam, że powinien być dalej utrzymywany. Osobiście uważam, że problem leży w formacji i tzw. społecznej nauce kościoła. Tym rzeczom możnaby się przyjrzeć ale z drugiej strony kto miał by to zrobić, skoro upoważnione są do tego jedynie osoby, które są uformowane tym samym skostniałym systemem.
Wiele zależy od konkretnych ludzi, kto jest dobrym człowiekiem ten by się jakoś odnalazł w nowej roli, ale patologia systemu bardzo ułatwia bycie tym złym.
October 28, 2017
Niby każdy wie co się dzieje w Kościele, jaka hipokryzja panuje tam miejscami, ale mimo to niektóre historie opisane w tej książce powodowały, że włos jeżył mi się na głowie. Poza kontrowersyjnymi tematami (zamiatanie pod dywan przypadków molestowania, nadużywania władzy itp.) autor pokazuje, że wielu księży łamie celibat, ponieważ szukają miłości i bliskości. Władze kościoła nie mają z tym problemu pod warunkiem, że księża robią to dyskretnie. W książce opisane są punkty widzenia nie tylko księży, ale ich partnerów/partnerek, rodziny. Autor w ciekawy sposób przedstawia historie tych ludzi - poza klasycznymi reportażami w książce znajdują się np. fragmenty pamiętnika czy też list do papieża. Mimo, że książka bulwersuje to jest warta przeczytania.
February 20, 2018
Rozczarowujace. Chyba spodziewałam się czegoś na wyższym poziomie. Szkoda.
October 22, 2020
__________________________________________
Na początek przeczytałam zaledwie dwa rozdziały. Pierwszy z nich wskazywał na to, że książka będzie bardzo wciągająca i będzie się przez nią po prostu płynąć. Drugi z nich to była już trochę droga przez mękę z nudą w kieszeni.
Ale jak to mówią nie oceniaj książki po okładce a ja mówię "Nie oceniaj książki po jej dwóch pierwszych rozdziałach", a więc jeszcze nie będę oceniać, skreślać jej. Zobaczymy co będzie dalej.
Jedno jest pewne te pozycje będzie czytać się naprawdę szybko - raczej tak powinno być bo czcionka w niej jest naprawdę duża.
__________________________________________
Czyta się to zdecydowanie dużo ciekawiej niż przez pierwsze dwa rozdziały. Myślę, że jak dobrze pójdzie to jutro może skończę czytać - a to dopiero mój drugi dzień z tą książką ale nic nie obiecuje.
Jak do tej pory coraz to bardziej czuję jakbym czytała historie fwbulartzowane a nie pozycje z literatury faktu a to właśnie książka z kategorii: literatura faktu.
Czy to dobrze ?
Czy źle?
Sama nie wiem i wątpię, że się dowiem; raczej zostanę w odczuciu pt. "Dziwne to odczucie A może nie powinno się pojawić skoro to dzieło z literatury faktu ?".
__________________________________________
Ponieważ jest to już druga pozycja poruszająca te same bądź bardzo podobne tematy co "Czarni" autorstwa Pawła Reszki stwierdzam już teraz jeszcze w trakcie czytania iż z tych dwóch książek "Czarni" są znacznie lepszą lekturą bardziej dopracowaną. Jednakże Panu Marcinowi nie można zarzucić, że to co napisał jest złe - absolutnie CO TO TO NIE; Po prostu książka ta jako lektura przed czytaniem Czarnych - super natomiast jako do czytania po reportażu Pawła Reszki - no to już jak komu podejdzie.
Dlatego też moja ocena to nie pełne 5 gwiazdek a 4 gwiazdki na Goodreads (bo NIE MOŻNA dawać połówek - a szkoda) i 4,5 gwiazdki w Bookshelf (apka to liczenia przecz. książek i ich oceny - fajna).
__________________________________________
Czy jest to coś co czyta się lekko, łatwo i przyjemnie ?
Lekko napewno NIE;
Łatwo no NIE DO KOŃCA
Przyjemnie RACZEJ NIE
Można natknąć się na urywki ba czasem nawet całe rozdziały, od których bolą oczy, uszy i głowa. Wręcz są one wstrętne, ochydne.
Człowiek chce je pominąć ale wie, że jeśli je opuści NIE BĘDZIE miał oglądu na całokształt książki. Dlatego też były chwilę gdzie starałam się czytać byle szybciej, byle sprawniej, byle było już za mną.
Nie tylko fragmenty te spowodowały, że czułam obrzydzenie aż bywało, że mnie otrząsało ale stało się też tak, że moja ocena uległa zmianie; Po prostu krótko mówiąc zmalała - siup i poleciała w dół.
Przez takie "wstrętne" kawałki rozdziałów bądź całe rozdziały odechciewa się czytania, ma się dosyć a także przez nie zacząłam się zastanawiać czy wogóle mam pisać opinie. W głowie pojawiło się pytanie:
Czy mam/czy powinnam przyznawać się do przeczytania "Celibat Opowieść o miłości i pożądaniu" Marcina Wójcika.
Na tą chwilę (kiedy zapisuję ten frag. moich przemyśleń) jeszcze niewielka część przede mną.
__________________________________________
No siup i już koniec; Z jednej strony nareszcie - książka trochę już męcząca. Z drugiej zaś nie do końca - być może dałoby się jeszcze coś z tego reportażu wyciągnąć. Co do mojej oceny a propo tej książki uległa ona zmianie. NIESTETY !!!
Czemu niestety ?
A no temu iż spadła ona w dół, może niezbyt drastycznie ale spadła i to jest fakt, któremu nie można zaprzeczyć. Finalna ocena to 3 gwiazdki na Goodreads i 3,5 gwiazdki w apce.
__________________________________________
Spodziewałam się zupełnie czegoś innego a dostałam co innego.
Wiecie co?
Lepiej nie nastawiajcie się w żaden ale to żaden sposób do tego reportażu.
__________________________________________
Czy warto sięgnąć po te pozycje sama NIE WIEM; Jeśli macie na tyle odwagi i samozaparcia w sobie aby zacząć ją czytać i skończyć to możecie spróbować ale ja nie gwarantuje co z tego wyjdzie, czy Wam podpasuje i co z tej książki wyniesiecie.
Ja może nie czuję jakiegoś wielkiego zawodu i może nie był to do końca zmarnowany czas ale napewno gdzieś tam są lepsze pozycje poruszające tematykę celibatu, bycia księdzem.
Bo "Celibat Opowieść o miłości i pożądaniu" Marcina Wójcika to nie do końca jest to.
__________________________________________
Na początek przeczytałam zaledwie dwa rozdziały. Pierwszy z nich wskazywał na to, że książka będzie bardzo wciągająca i będzie się przez nią po prostu płynąć. Drugi z nich to była już trochę droga przez mękę z nudą w kieszeni.
Ale jak to mówią nie oceniaj książki po okładce a ja mówię "Nie oceniaj książki po jej dwóch pierwszych rozdziałach", a więc jeszcze nie będę oceniać, skreślać jej. Zobaczymy co będzie dalej.
Jedno jest pewne te pozycje będzie czytać się naprawdę szybko - raczej tak powinno być bo czcionka w niej jest naprawdę duża.
__________________________________________
Czyta się to zdecydowanie dużo ciekawiej niż przez pierwsze dwa rozdziały. Myślę, że jak dobrze pójdzie to jutro może skończę czytać - a to dopiero mój drugi dzień z tą książką ale nic nie obiecuje.
Jak do tej pory coraz to bardziej czuję jakbym czytała historie fwbulartzowane a nie pozycje z literatury faktu a to właśnie książka z kategorii: literatura faktu.
Czy to dobrze ?
Czy źle?
Sama nie wiem i wątpię, że się dowiem; raczej zostanę w odczuciu pt. "Dziwne to odczucie A może nie powinno się pojawić skoro to dzieło z literatury faktu ?".
__________________________________________
Ponieważ jest to już druga pozycja poruszająca te same bądź bardzo podobne tematy co "Czarni" autorstwa Pawła Reszki stwierdzam już teraz jeszcze w trakcie czytania iż z tych dwóch książek "Czarni" są znacznie lepszą lekturą bardziej dopracowaną. Jednakże Panu Marcinowi nie można zarzucić, że to co napisał jest złe - absolutnie CO TO TO NIE; Po prostu książka ta jako lektura przed czytaniem Czarnych - super natomiast jako do czytania po reportażu Pawła Reszki - no to już jak komu podejdzie.
Dlatego też moja ocena to nie pełne 5 gwiazdek a 4 gwiazdki na Goodreads (bo NIE MOŻNA dawać połówek - a szkoda) i 4,5 gwiazdki w Bookshelf (apka to liczenia przecz. książek i ich oceny - fajna).
__________________________________________
Czy jest to coś co czyta się lekko, łatwo i przyjemnie ?
Lekko napewno NIE;
Łatwo no NIE DO KOŃCA
Przyjemnie RACZEJ NIE
Można natknąć się na urywki ba czasem nawet całe rozdziały, od których bolą oczy, uszy i głowa. Wręcz są one wstrętne, ochydne.
Człowiek chce je pominąć ale wie, że jeśli je opuści NIE BĘDZIE miał oglądu na całokształt książki. Dlatego też były chwilę gdzie starałam się czytać byle szybciej, byle sprawniej, byle było już za mną.
Nie tylko fragmenty te spowodowały, że czułam obrzydzenie aż bywało, że mnie otrząsało ale stało się też tak, że moja ocena uległa zmianie; Po prostu krótko mówiąc zmalała - siup i poleciała w dół.
Przez takie "wstrętne" kawałki rozdziałów bądź całe rozdziały odechciewa się czytania, ma się dosyć a także przez nie zacząłam się zastanawiać czy wogóle mam pisać opinie. W głowie pojawiło się pytanie:
Czy mam/czy powinnam przyznawać się do przeczytania "Celibat Opowieść o miłości i pożądaniu" Marcina Wójcika.
Na tą chwilę (kiedy zapisuję ten frag. moich przemyśleń) jeszcze niewielka część przede mną.
__________________________________________
No siup i już koniec; Z jednej strony nareszcie - książka trochę już męcząca. Z drugiej zaś nie do końca - być może dałoby się jeszcze coś z tego reportażu wyciągnąć. Co do mojej oceny a propo tej książki uległa ona zmianie. NIESTETY !!!
Czemu niestety ?
A no temu iż spadła ona w dół, może niezbyt drastycznie ale spadła i to jest fakt, któremu nie można zaprzeczyć. Finalna ocena to 3 gwiazdki na Goodreads i 3,5 gwiazdki w apce.
__________________________________________
Spodziewałam się zupełnie czegoś innego a dostałam co innego.
Wiecie co?
Lepiej nie nastawiajcie się w żaden ale to żaden sposób do tego reportażu.
__________________________________________
Czy warto sięgnąć po te pozycje sama NIE WIEM; Jeśli macie na tyle odwagi i samozaparcia w sobie aby zacząć ją czytać i skończyć to możecie spróbować ale ja nie gwarantuje co z tego wyjdzie, czy Wam podpasuje i co z tej książki wyniesiecie.
Ja może nie czuję jakiegoś wielkiego zawodu i może nie był to do końca zmarnowany czas ale napewno gdzieś tam są lepsze pozycje poruszające tematykę celibatu, bycia księdzem.
Bo "Celibat Opowieść o miłości i pożądaniu" Marcina Wójcika to nie do końca jest to.
__________________________________________
November 21, 2017
Świetna reporterska robota, niezwykle skłaniająca do refleksji.
U Marty Abramowicz ("Zakonnice odchodzą po cichu") głównym uczuciem czytelnika była złość. Kobiety z często biednych rodzin, które chciały w jakikolwiek sposób coś osiągnąć, szły do klasztorów, w których poddawane były terrorowi, dręczeniu, mobbingowi, maltretowaniu psychicznemu i fizycznemu (nie zapomnę sceny z myciem toalet szczoteczkami do zębów). Do tamtej książki miałam zastrzeżenia kompozycyjne i techniczne, ale po lekturze zmienił mi się (chyba na stałe) obraz żeńskich zakonów.
Książka Wójcika z kolei wywołała u mnie głównie poczucie bezsensu. Dlaczego celibat jest wprowadzony, skoro powoduje tyle cierpienia? I dlaczego, cholera, osoby, które są młode, niedoświadczone i nieopierzone uważają, że dadzą radę wyrzec się na zawsze potrzeb ciała? I dlaczego rzeczywiście się wyrzekają, a następnie się łamią? Dlaczego nikt ich nie edukuje, nikt im niczego nie tłumaczy? Dlaczego, wiedząc, na czym celibat polega, nie przemyśliwują dokładnie swojej decyzji ani jej konsekwencji, i po prostu przyjmują święcenia, a potem krzywdzą i siebie, i innych?
Wójcik nie daje łatwych odpowiedzi, oferuje nam za to idealną kompozycyjnie książkę. Właściwie 250 stron opowiada o Kościele katolickim, i o tym, co dzieje się w nim, gdy księża mają stanowczy zakaz zbliżania się do kobiet. O potrzebach zastępczych, o orgiach, trochę o pedofilii (profilowanej!). Ostatnia część natomiast to historia z kościoła prawosławnego, w którym małżeństwo jest dozwolone (choć batiuszka - bo "pop" to określenie bardzo obraźliwe - nie może wziąć drugiej żony po rozwodzie albo śmierci pierwszej, ani gdy zostając duchownym, nie miał żony), która udowadnia, że zgoda na przełamanie celibatu - tzn. dozwolenie małżeństw duchownych - wcale nie oznacza automatycznie, że będzie pięknie i kolorowo.
Przy lekturze musiałam wyciągnąć ołówek, bym (ja - niepisząca po książkach!) mogła zaznaczać co bardziej poruszające cytaty. Obraz kreowany przez Wójcika jest pesymistyczny; pokazuje duchownych i społeczeństwo, którzy o wszystkim wiedzą - ale oczywiście nikt nie reaguje.
Lektura mocna, dobra i ważna. I przeze mnie jak najbardziej polecana.
U Marty Abramowicz ("Zakonnice odchodzą po cichu") głównym uczuciem czytelnika była złość. Kobiety z często biednych rodzin, które chciały w jakikolwiek sposób coś osiągnąć, szły do klasztorów, w których poddawane były terrorowi, dręczeniu, mobbingowi, maltretowaniu psychicznemu i fizycznemu (nie zapomnę sceny z myciem toalet szczoteczkami do zębów). Do tamtej książki miałam zastrzeżenia kompozycyjne i techniczne, ale po lekturze zmienił mi się (chyba na stałe) obraz żeńskich zakonów.
Książka Wójcika z kolei wywołała u mnie głównie poczucie bezsensu. Dlaczego celibat jest wprowadzony, skoro powoduje tyle cierpienia? I dlaczego, cholera, osoby, które są młode, niedoświadczone i nieopierzone uważają, że dadzą radę wyrzec się na zawsze potrzeb ciała? I dlaczego rzeczywiście się wyrzekają, a następnie się łamią? Dlaczego nikt ich nie edukuje, nikt im niczego nie tłumaczy? Dlaczego, wiedząc, na czym celibat polega, nie przemyśliwują dokładnie swojej decyzji ani jej konsekwencji, i po prostu przyjmują święcenia, a potem krzywdzą i siebie, i innych?
Wójcik nie daje łatwych odpowiedzi, oferuje nam za to idealną kompozycyjnie książkę. Właściwie 250 stron opowiada o Kościele katolickim, i o tym, co dzieje się w nim, gdy księża mają stanowczy zakaz zbliżania się do kobiet. O potrzebach zastępczych, o orgiach, trochę o pedofilii (profilowanej!). Ostatnia część natomiast to historia z kościoła prawosławnego, w którym małżeństwo jest dozwolone (choć batiuszka - bo "pop" to określenie bardzo obraźliwe - nie może wziąć drugiej żony po rozwodzie albo śmierci pierwszej, ani gdy zostając duchownym, nie miał żony), która udowadnia, że zgoda na przełamanie celibatu - tzn. dozwolenie małżeństw duchownych - wcale nie oznacza automatycznie, że będzie pięknie i kolorowo.
Przy lekturze musiałam wyciągnąć ołówek, bym (ja - niepisząca po książkach!) mogła zaznaczać co bardziej poruszające cytaty. Obraz kreowany przez Wójcika jest pesymistyczny; pokazuje duchownych i społeczeństwo, którzy o wszystkim wiedzą - ale oczywiście nikt nie reaguje.
Lektura mocna, dobra i ważna. I przeze mnie jak najbardziej polecana.
January 11, 2023
Jaka to jest smutna książka. Cieszę się, że mówi nie tylko o konkretnych przypadkach, ale również o historii celibatu, o tym, że generalnie nie jest to coś, co nie musi być kontynuowane w koście, bo zostało tak wprowadzone dość późno. Konsekwencje zaś są tragiczne. Młodzi ludzie nie rozumiejący swojej seksualności, uważający ją za coś tajemnego, grzesznego, strasznego. Dorośli mężczyźni wykorzystujący dzieci. Geje w skrytych związkach. Książa płodzący dzieci, które porzucają. Skutki celibatu są patologiczne, właściwie trudno się doszukać czegokolwiek dobrego w tej praktyce, która jest nie tylko wbrew naturze, ale przede wszystkim sieje spustoszenie w zdrowiu psychicznym człowieka, zwłaszcza ludzi w wieku, w którym byliby najbardziej aktywni seksualnie. Doceniam tę książkę, bo w Polsce takie tematy dopiero zaczynamy poruszać i mam nadzieję, że jak najwięcej ludzi będzie miało odwagę. A kościół powinien wyeliminować celibat jak najszybciej. Zlikwidować cierpienie, strach, lęk, które powoduje u młodych mężczyzn. Nie mówiąc już o skutkach przeniesienia zachowań seksualnych na dzieci i wciąż skrywanej przez hierarchów pedofilii.
April 30, 2019
Naprawdę ciekawа i niezwykła książka. Jestem praktykującą katoliczką, ale historia prawdziwo pokazuje stan kościóła. Co było i co jest. (Z przeszłości do przyszłości)
Niestety, celibat jest poważny problem. Spotkała w swoim życiu już wiele księży, i wiem co to za trudność. Wiem, jak trudno kiedy ty kochasz człowieka, które nigdy nie będzie twoim mężem. Bowiem jest sługą kościoła oraz mężem Chrystusa.
Sądzę, co jeśli celibat będzie ne wymagane, to nie będzie tyle problemów lech grzechów na dusze kapłanów (pedofila, homoseksualizm, samogwałt, związki z małżeństwem, itp)
Tak, szczerze mówiąc, nieprzyjemne czytasz o takich rzeczach, kiedy jesteś prawdziwym katolikiem. Ale to pomoże otworzyć oczy na tragedii, co jest ukryty pod sutanną.
Niestety, celibat jest poważny problem. Spotkała w swoim życiu już wiele księży, i wiem co to za trudność. Wiem, jak trudno kiedy ty kochasz człowieka, które nigdy nie będzie twoim mężem. Bowiem jest sługą kościoła oraz mężem Chrystusa.
Sądzę, co jeśli celibat będzie ne wymagane, to nie będzie tyle problemów lech grzechów na dusze kapłanów (pedofila, homoseksualizm, samogwałt, związki z małżeństwem, itp)
Tak, szczerze mówiąc, nieprzyjemne czytasz o takich rzeczach, kiedy jesteś prawdziwym katolikiem. Ale to pomoże otworzyć oczy na tragedii, co jest ukryty pod sutanną.
May 3, 2021
"Celibat. Opowieści o miłości i pożądaniu" - myślę, że słowo 'opowieści' stanowi pewien klucz w tej książce. Całość jest bardzo niespójna i czasem miałam wrażenie, że niektóre z historii są ubarwioną wersją zasłyszanych plotek bądź afer publicznych. Bardzo wiele cytatów, jest przeplatanych strzępkami niedokończonych rozmów, wypowiedzi, fragmentów maili bądź przerobionych wpisów z 'pamiętniczka'.
Mówiąc szczerze, spodziewałam się świeżego spojrzenia na temat i rozłożeniu tej trudnej materii na części pierwsze, a następnie swoistej oceny ze strony autora.
Niestety nie otrzymałam żadnej z tych rzeczy, a całość nie wnosi zbyt wiele do mojej wiedzy czy własnych przemyśleń. Można to było zrobić dużo lepiej, więc niestety nie polecam.
https://angeliconpoint.blogspot.com/
Mówiąc szczerze, spodziewałam się świeżego spojrzenia na temat i rozłożeniu tej trudnej materii na części pierwsze, a następnie swoistej oceny ze strony autora.
Niestety nie otrzymałam żadnej z tych rzeczy, a całość nie wnosi zbyt wiele do mojej wiedzy czy własnych przemyśleń. Można to było zrobić dużo lepiej, więc niestety nie polecam.
https://angeliconpoint.blogspot.com/
May 10, 2021
To było obrzydliwe. Niby każdy domyśla się co się dzieje w środku kościoła a jednak gdy ma się już styczność z niejako potwierdzonymi informacjami, to uderzają one w ciebie z całej siły. Przynajmniej w moim przypadku tak było. Ta książka wywarła we mnie tyle emocji, niestety większość negatywnych. Jestem zła, jest mi wstyd, czuję obrzydzenie i wiele innych. Niemniej jednak żałuję, że tak książka zawiera same najgorsze sytuację, a nie są tutaj również dla kontrastu zawarte historie, które nie są już Takei drastyczne, przykro mi, że nie znalazło się tutaj kilka wypowiedzi księży, którzy naprawdę czują się księżami i przestrzegają zasad, które im przysługują.
November 29, 2017
Miałem nadzieję na wyważoną pozycję głęboko dotykającą istoty celibatu i zmagającymi się z nim duchownymi. Dostałem zbiór kilku sensacyjnych opowieści rodem z zapisów czata na Grindr. Nie wiem jakie intencje kierowały autorem, ale jego bezpieczny dopisek na końcu: "zdaję sobie sprawę, że ta książka nie pokazuje całego obrazu Kościoła" nad wyraz wyraźnie pokazuje to co on sam sądzi o jakości tej pracy.
I może się czepiam, ale gdyby książka nazywała się "Historie 10 księży: homoseksualiści, zboczeńcy, niewierzący, kłamcy", to chociaż wiedziałbym, żeby po nią nie sięgać.
I może się czepiam, ale gdyby książka nazywała się "Historie 10 księży: homoseksualiści, zboczeńcy, niewierzący, kłamcy", to chociaż wiedziałbym, żeby po nią nie sięgać.
January 9, 2018
Moja narzeczona ma dziadka, który często powtarza "wszystko, co jest złe na świecie, to wina kleru". Jeśli macie osoby o takich poglądach w swoim otoczeniu, to macie też dla nich świetny prezent (bo temat + całkiem ładne wydanie w twardej oprawie), a jeśli te osoby są po osiemdziesiątce, to już w ogóle wspaniale (bo bardzo duża czcionka). Dla mnie było po prostu okej - sprawnie napisane, bez taniej sensacji, choć niektóre rozdziały były równie pretensjonalne co podtytuł książki.
January 12, 2021
Początkowo obawiałam się lektury, jednak po skończeniu mogę przyznać, że nie żałuję poświęconego na nią czasu. Historie niejednokrotnie mnie poruszyły i skłoniły do przemyśleń apropo celibatu. Bo autor podaje tutaj tak właściwie dwie strony medalu i nie daje nam jednoznacznej odpowiedzi, czy bezżeństwo księży jest dobre. Uważam, że pozycja powinna być przeczytana przez każdego i na jej podstawie można wysnuwać różne wnioski. Bardzo polecam lekturę, by poszerzać swoje horyzonty.
July 12, 2022
Książka dobra, przedstawiająca problem celibatu (ale i nie tylko - bo również pedofilii, homoseksualizmu) z kilku perspektyw. Brakowało mi tylko zgłębienia przedstawianych tematów - większość została omówiona dość ogólnikowo: bez nazwisk, analizy problemu i tego, jak dokładnie zakończyła się sprawa. Brak szczegółowości sprawia niestety, że czyta się to momentami z lekkim niedowierzaniem; przekonaniem, że omawiany problem jest zbyt kontrowersyjny/niecodzienny/tragiczny, by mógł się wydarzyć.
January 19, 2020
2.5
Książka bardzo nierówna, zarówno jej potencjał, jak i sam materiał tematyczny niewykorzystany nawet w połowie. Problemy i zjawiska są tu zaledwie sygnalizowane, zlewają się w jedno, a czytelnik zaledwie się po nich prześlizguje. Temat zinterpretowany przez autora szeroko, a jednak rażąco niepełnie. Szkoda.
Książka bardzo nierówna, zarówno jej potencjał, jak i sam materiał tematyczny niewykorzystany nawet w połowie. Problemy i zjawiska są tu zaledwie sygnalizowane, zlewają się w jedno, a czytelnik zaledwie się po nich prześlizguje. Temat zinterpretowany przez autora szeroko, a jednak rażąco niepełnie. Szkoda.
January 23, 2022
Czyta się a właściwie słucha tego świetnie. Oczywiście dużo z tych opisywanych sytuacji jest mi wiadome bo słucham różnych źródeł. Ale historia z Macharskim …uff zaskoczyła mnie, a to że nie celibat jest problemem to chyba wszyscy czujemy chcąc coś załatwić w kościele. Polecam bo warto wiedzieć a osiądzie wyrobić sobie samemu a nie na podstawie „to ksiądz nie mógłby tego zrobić”
December 11, 2021
3,5. Może nie mówi o niczym nowym, a ton autora momentami jest trochę zbyt pretensjonalny, ale historie wciąż mocno działają na mózg. Boli, gdy o tym wszystkim się myśli. Szczególnie uderza wers, że w celibacie gorsza od wstrzemięźliwości jest samotność.
May 13, 2024
Przerażajace historie.
Nie dlatego, ze celibat księży to fikcja, to nigdy nie ulegało wątpliwościom, tylko ze względu na wszystkie okrucieństwa, jakich się dopuszczają i jakie uchodzą im płazem. Straszne jest to, co dzieje się w seminariach, jaki przykład daje starszyzna.
Nie dlatego, ze celibat księży to fikcja, to nigdy nie ulegało wątpliwościom, tylko ze względu na wszystkie okrucieństwa, jakich się dopuszczają i jakie uchodzą im płazem. Straszne jest to, co dzieje się w seminariach, jaki przykład daje starszyzna.
Displaying 1 - 30 of 49 reviews