I en flække i det nordvestlige Island driver nogle lidt forkomne mænd fiskeri uden fiskekvoter! En af dem, Halldor, skriver dagbog. Det viser sig at ikke bare Halldor, men også præsten og flere af fiskerne på forskellig måde er på flugt fra fortiden. Vi får indblik i deres liv og svære oplevelser, der skildres med lavmælt sympati og varme. Mændenes filosoferinger om tilværelsen viser sig hurtigt at være mindre naive, end man umiddelbart tror. Vi følger Halldors tur til havs, hans længsel efter en kvinde og hans kejtede forsøg på at virkeliggøre den. En smuk og underfundig fortælling om fisk og kærlighed!
Bergsveinn has a PhD in Nordic Studies from the University of Bergen. He has published two volumes of poetry, Íslendingurinn (The Icelander) and Innrás liljanna (The Invasion of the Lilies), and four novels, Landslag er aldrei asnalegt (Landscape is Never Stupid), Handbók um hugarfar kúa (A Handbook on the Attitude of Cows), Svar við bréfi Helgu (Answer to Letters from Helga), and Den Svarte Vikingen (The Black Viking) which is written in Norwegian. He has also helped with the Norwegian translation of the Icelandic medieval saga Flateyarbók
Frå den nordliggjande islandske fjordlandskapet artikulerer Birgisson med eit vakkert språk eit samanfletta bilete, både av vêret og det indre sjeleliv til sitt subjekt. Haldor er ein ung fiskar som har tatt seg til rette med eit nokså stillfarande liv, der det er lange perioder mellom minneverdige hendingar. For Halldor er himmelen og vêret, slik for så mange av oss andre, ein stad ein retter dei store spørsmåla. Spørsmål om døden, kjærleiken, livet og havet. Desse vert reflektert kring gjennom boka som prøver å skildre eit heilheitleg svar, kanskje best oppsummert gjennom ein dialog mellom dei lokale og ein filosof som kjem innom fjorden har. Filosofen kjem med sitt tankebry som omfattar tiologien, gud, og seier at verda ikkje alltid er god å forstå seg på. Då ser dei lokale fiskarane på kvarandre, så opp ut gjennom fjordlandskapet dei er plassert i. Og seier "Kva er deet, gode ven, som du ikkje forstår?"
Ég þekki aftur Strandirnar og Árneshrepp. Presturinn í bókinni á sér fyrirmynd sem ég held að sé Jón sem við sjáum í heimildarmyndinni Jón og Séra Jón sem vann til verðlauna á Skjaldborgarhátíðinni 2011 og var síðar sýnd í sjónvarpinu. Bensi og Ebbi eru karakterar sem eru náskyldir raunverulegum persónum en samt ekki raunverulegar persónur sem slíkir. Ráðskonu lýsingarnar koma heim og saman við t.d. pælingar föðurbróður míns um ráðskonur. Kvæðið um Ebba sem skáldamaðurinn hnoðaði er "paraphrasing" á kvæði sem afi minn orti um mann er hét Benedikt í raun en kallaður var Bensi og þótti ótilhlýðilega kvenlegur. Sjálfur hugarheimurinn og atburðarásin er hinsvegar uppskáldað og sérstaklega öldungurinn Jónmundur virkar sem kontrast í sögunni.
Skemmtileg bók og áhugaverð að lesa í ljósi þess sem höfundur átti eftir að láta frá sér fara eftir þessa frumraun sína. Hér blandast saman raunsæ trillukarlarómantík og súrrealískar upplifanir sögumanns. Ég er nýbúinn að lesa Lifandilífslækur og hérna finnst mér ég líka greina í áhrif Halldórs Laxness, ekki endilega í stíl heldur frásögn. Ekki síst í hinni frábæru senu með og hvernig hann gæðir persónur lífi með því að púsla saman litlum brotum úr venjulegu/óvenjulegu fólki. Ég fann til með persónunum (eitthvað sem ég svo sannarlega geri ekki alltaf) og viðurkenni að ég var alveg í keng á tímabili í bókinni.
Það tók mig nokkurn tíma að ná takti við bókina því mér fannst einhvern veginn þetta ekkert koma mér við — Líf trillukarla í pínulitlu sjávarþorpi. En svo gerðist eitthvað og mér fór að þykja vænt um þessa menn og ég fór að láta líf þeirra mig varða. Málið er pínu upphafið og stíllinn stundum svolítið forn svo mér fannst ég vera að lesa enn eina söguna um lífið hér áður fyrr, nema þetta var ekki lífið hér áður fyrr. Þessir menn horfðu á bláar spólur, pirruðu sig á stopulli útsendingu sjónvarpsins og viss um netið þótt það næðist ekki í þessum útnára. Trillukarlinn er kannski deyjandi stétt en þeir eru nú samt enn til sem kjósa að sækja sjóinn á litlum bátum, kannski einir allan daginn, til að draga björg í bú. Ég fór að halda með Halldóri og vinum hans í verbúðinni. Þegar upp var staðið reyndist þetta hin besta lesning og nú er ég svolítið upplýstari um hinn íslenska trillukarl.
Veldig fin bok! Og flott oversatt! Jeg hadde nok gitt denne fem stjerner dersom slutten ikke hadde vært så brå. Litt mer forklaring hadde gjort seg, for min smak. Boka er ekstra gøy å lese når man vet at personene er bygget på mennesker forfatteren møtte da han jobbet i denne fjorden en sommer. For meg gir det en ekstra dimensjon til historien.
I denne boka vil du sinne et nydelig språk, og enkel filosofi som får deg til å tenke.
Vel skrifuð í stuttkafla formi, góð lýsing á fiski, köllum, ráðskonum, oddvita, presti og veðri á Norðurfirði á Ströndum, sem er einstakur staður og einn af heimsins bestu. Margir góðir sprettir, endaslepptur lokaspretturinn. Ferlegt þegar Fiskistofulið'ið mætti á staðinn, hvílík sóun á mannskap og fiski. Höfundurinn puðar mikið og á oft góða spretti í sínum verkum, "Leitin að Svarta víkingnum" er nýjasta bók Bergsveins skrifuð af mikillri ástríðu og áráttu. Flestar bækur hans þarf að lesa tvisvar til að vera sáttur við þær, líklega er það gæðamerki. Bergsveinn býr til margar spurningar, m.a. þessvegna þarf að lesa allt sem hann skrifar, allar bækur og ljóð.
Ein wundervoll feinfühliges Buch aus und über Island.
Birgisson nimmt sich Zeit. Zeit für seine Figuren, Zeit für das Wetter, Zeit für die Landschaft. Es ist kein eiliges Buch, denn wofür sollte man sich beeilen am Ende der Welt? Oder zumindest am Ende des Fjordes.
Ausnahmsweise sind hier auch mal wilde Wasser tief und je länger desto mehr erfahren wir von den Tiefen, die hier auf uns lauern. Trotz der berührenden Themen in diesem Werk, die oftmals nicht einfach auszusprechen sind, enthält dieses Buch viel Wärme und Zuneigung.
Ein spezielles Stück Literatur für Islandfreunde und jene, die auf der Suche nach etwas Anderem sind.
Bergsveinn fór framhjá mér lengi vel, þar til ég las Bréf til Helgu sem var frábær. Bergsveinn skrifar eins og hann sé hundrað ára og ferst það vel úr hendi, líka í þessari bók. Sjálfsagt finnst mörgum hann líkur Jóni Kalman, en auðvitað er þetta engin stæling - þeir koma einfaldlega úr sama jarðvegi.
Hæglát þjóðleg saga framan af en reisir sig upp á afturlappirnar í síðustu köflunum og sýnir manni inn í hugskot manns með djúpstæð sár á sálinni. Einstaklega fallegur texti og með hversdagslegu sögusviði nær höfundur að draga fram skarpar heimspekilegar vangaveltur - sammannlegar öllum en sérstaklega áhugaverðar í samhengi íslenskrar sveitar.
Bókin er sett upp sem dagbók íslensks trillukarls af norðanverðum Vestfjörðum. Söguþráðurinn er prýðilegur og persónusköpunin nokkuð góð. Þó svo að bókin hafi hvorki skilið mikið eftir sig né vakið upp sterkar tilfinningar þá var hún fínasta afþreying.
Normalement fan des romans islandais descriptifs, je me suis vraiment ennuyée... je n’ai pas pu aller jusqu’au bout, ce qui ne m’arrive quasiment jamais!