What do you think?
Rate this book
Miedzianka: Příběh zániku
Vítejte v Miedziance (Kupferbergu) v česko-polském pohraničí, městečku, které neexistuje.
Polský reportér Filip Springer přes dva roky hledal odpověď na otázku, jak je vůbec možné, že město se sedm set let dlouhou historií a hornickou tradicí jednoduše zmizí z map i ze světa. Může za to ruská těžba uranu v letech 1948–1952? Nebo byly příběhy o škodách způsobených hornickou činností jen zastíracím manévrem vlády, která chtěla zakrýt ještě temnější historii tohoto městečka?
Neexistuje pivovar, papírna ani hřbitov, nejsou tady lidé a už ani jejich vzpomínky.
Všechno, co bývalo v někdejším krásném a bohatém hornickém městečku Miedzianka, zrekonstruoval Filip Springer v této krásné a dojímavé knize, která se dostala do finálního výběru nejprestižnější polské literární ceny Nike.
Polský reportér Filip Springer přes dva roky hledal odpověď na otázku, jak je vůbec možné, že město se sedm set let dlouhou historií a hornickou tradicí jednoduše zmizí z map i ze světa. Může za to ruská těžba uranu v letech 1948–1952? Nebo byly příběhy o škodách způsobených hornickou činností jen zastíracím manévrem vlády, která chtěla zakrýt ještě temnější historii tohoto městečka?
Neexistuje pivovar, papírna ani hřbitov, nejsou tady lidé a už ani jejich vzpomínky.
Všechno, co bývalo v někdejším krásném a bohatém hornickém městečku Miedzianka, zrekonstruoval Filip Springer v této krásné a dojímavé knize, která se dostala do finálního výběru nejprestižnější polské literární ceny Nike.
272 pages, Paperback
First published October 26, 2011
67 people are currently reading
2534 people want to read
About the author
Filip Springer
34 books388 followersFilip Springer (ur. 1982) — reporter i fotograf współpracujący z największymi polskimi tytułami prasowymi. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2010) oraz programu Młoda Polska Narodowego Centrum Kultury (2012). Swoje prace prezentował na wystawach w Poznaniu, Warszawie, Łodzi, Gdyni, Lublinie i Jeleniej Górze. Jego reporterski debiut – książka Miedzianka. Historia znikania – znalazł się w finale Nagrody im. R. Kapuścińskiego za reportaż literacki 2011 i był nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2012. Jest także finalistą Nagrody Literackiej Nike 2012 i laureatem trzeciej edycji konkursu stypendialnego dla młodych dziennikarzy im. Ryszarda Kapuścińskiego. 13 pięter to jego czwarta książka. Wcześniej ukazały się: Źle urodzone. Reportaże o architekturze PRL-u, Wanna z kolumnadą. Reportaże o polskiej przestrzeni i Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 150 reviews
April 14, 2017
ATTENTION! This book is now available in English from Restless Books. Go buy!
I always have a hard time explaining the phenomenon of Polish reportage to non-Polish people. The word itself, ubiquitous in Polish, is a bit of a rarity in English. While in Poland reportage has its awards, festivals, dedicated shelves in bookshops (or even entire ‘reportage bookshops’), in the UK or US those books are spread between various categories, such travelogues, essays, history or just general non-fiction. In Poland there are publishing houses dedicated mostly to publishing ‘reportage’, and every self-respecting publisher will have a reportage imprint, so most Polish people assume that the term ‘reportage’ is recognised everywhere. It’s not. If you want to know what Polish people mean when they say reportage, think of Kapuściński – the father of Polish reportage (there have been others before him, but he really started the franchise), think of some of the New Yorker pieces (‘reporter at large’) or think of any non-fiction book which uses many techniques normally reserved for fiction writing. The subject of your reportage could be anything: a place, a person, a phenomenon, an industry, a crime – it doesn’t matter, what matters is that it is a reportage, the pinnacle of literary achievement in Poland, where fiction writing is treated as a frivolous and trivial pursuit.
Springer did what every good reporter should do – he spent two years researching the story, found the documents, photographs, newspapers and talked to the people. He then blended it all together and produced quite a beautiful tale of a small town of Miedzianka in south-west Poland, which disappeared almost entirely, and that, ironically, is its claim to fame. Miedzianka literally fell on itself, and now there is only a church left sticking out like a sore thumb from the grass and shrubs. But once upon a time, there was a thriving little town here, with cafes, hotels, a brewery, even a cinema, and mines, of course.
The story of Miedzianka is pretty much a miniature version of Polish history. It has it all: Germans, Jews, Polish, Roma, partitions, wars, repatriation refugees* and communism. This tale starts about 700 years ago in a biblical way – with fratricide. And to this day there is a cross with the word ‘Memento’ on it, commemorating the event. Maybe that was what put the curse on the town? Or maybe it was people’s greediness in trying rip out the treasures from the mountain: silver, copper and, finally, uranium.
Whatever it was, Miedzianka is no more. There are 82 people left there according to the 2008 census (and honestly, God knows where they’re hiding – just look at those photos, taken by Jacek Zych)
Coppferberge, later Kopferberg, later Kupferberg, later Miedzianka (all meaning, more or less, Copper Mountain) burnt down many times: during the Thirty Years’ War it was burnt down by Croatians fighting against Swedish-French alliance in 1637. Six years later the Swedes did it again. There were more fires in 1728 and 1824 but surprisingly the two big world wars passed it by. They made the best beer in the region there, and it was for a short time a popular tourist destination. Now, all of it disappeared.
After WWII, when Poland shifted to the West, Kupferberg became Miedzianka. Here was Poland now! The Germans were unceremoniously kicked out by the Poles, who in turn were kicked out from the Eastern parts of former Poland. The newcomers were poor and did not care to preserve the German heritage. What they found in their new homes they often destroyed, or left it to waste. There was a sense of transiency, the fear of the ‘German’ returning and taking back what was his. It’s when Springer talks about Miedzianka’s postwar history when the book really picks up. The town comes to life with its vibrant cast of characters.
The chapter that followed was the most fascinating one to me – probably because of my fixation on the history of communism in Poland. It was discovered that the Copper Mountain had something more valuable than copper to offer - uranium. A super secret mine was set up. There were no signs of it in official documents, even the cans to store uranium were manufactured on site so as not to give anyone any clue as to what is being dug up there and how much of it exactly. Once dug up, the uranium quietly disappeared in the USSR. The whole operation was overlooked by the Soviets and the Polish government had little say in it and of course didn’t see any profits from it. Many of the people hired in the mine were the so called ‘enemies of the state’ of various kinds and no one told any miners about how dangerous their work was and there were basically no safety measures to prevent radioactive contamination. Sometimes a friendly Russian would warn his favourite miner not to eat his lunch underground but come up instead. Some miners disappeared when they became somehow inconvenient but by then Miedzianka was used to disappearances of all sorts. At some point there was even a Belgian spy working underground. He was discovered but could’ve still escaped if he didn’t foolishly fall in love with one beautiful resident of Miedzianka. He didn’t want to leave without her, was captured and sentenced to death. That should teach you to fall in love with Polish women.
In 1969 all of it was just a memory. All that was left of all the mines of Miedzianka were just holes in the ground that would sometimes swallow up a cherry-tree in your garden, or a cart and two horses, or part of your house if you were particularly unlucky. Therefore the government ordained evacuation and relocation of all its inhabitants to the newly built estate on the outskirt of the local town of Jelenia Góra (formerly Hirschberg). But was that the real reason or did the government just want to literally bury their shameful uranium secret? And who really ruined Miedzianka? Germans said it was the drunk Poles and the Poles said it was the wild Roma gypsies, and so it goes, just like in many other Miedziankas all over Poland.
I enjoyed this book, especially the second part, although Springer’s style gave me a bit of vertigo occasionally. It was too chaotic, zooming in, zooming out, speeding up and slowing down. Nonetheless I’d like to praise the author for his objectivity. I read an interview with him where he reveals his very angry feelings (deservedly so) towards the actions of the new postwar inhabitants of Miedzianka, who not only completely destroyed the German heritage but also desecrated the old German cemetery (playing football with skulls, anyone?). I’m surprised he kept that anger in check in the book.
*- “The term repatriation was often used by Communist governments to describe the large-scale state-sponsored ethnic cleansing actions and expulsion of national groups. Poles born in territories that were annexed by the Soviet Union, (referred to by Poles as the Kresy) although deported to the State of Poland, were settled in the annexed former German territories (referred to in Polish as the Regained Territories). In the process they were told that they had returned to their Motherland.” As per Wikipedia
I always have a hard time explaining the phenomenon of Polish reportage to non-Polish people. The word itself, ubiquitous in Polish, is a bit of a rarity in English. While in Poland reportage has its awards, festivals, dedicated shelves in bookshops (or even entire ‘reportage bookshops’), in the UK or US those books are spread between various categories, such travelogues, essays, history or just general non-fiction. In Poland there are publishing houses dedicated mostly to publishing ‘reportage’, and every self-respecting publisher will have a reportage imprint, so most Polish people assume that the term ‘reportage’ is recognised everywhere. It’s not. If you want to know what Polish people mean when they say reportage, think of Kapuściński – the father of Polish reportage (there have been others before him, but he really started the franchise), think of some of the New Yorker pieces (‘reporter at large’) or think of any non-fiction book which uses many techniques normally reserved for fiction writing. The subject of your reportage could be anything: a place, a person, a phenomenon, an industry, a crime – it doesn’t matter, what matters is that it is a reportage, the pinnacle of literary achievement in Poland, where fiction writing is treated as a frivolous and trivial pursuit.
Springer did what every good reporter should do – he spent two years researching the story, found the documents, photographs, newspapers and talked to the people. He then blended it all together and produced quite a beautiful tale of a small town of Miedzianka in south-west Poland, which disappeared almost entirely, and that, ironically, is its claim to fame. Miedzianka literally fell on itself, and now there is only a church left sticking out like a sore thumb from the grass and shrubs. But once upon a time, there was a thriving little town here, with cafes, hotels, a brewery, even a cinema, and mines, of course.
The story of Miedzianka is pretty much a miniature version of Polish history. It has it all: Germans, Jews, Polish, Roma, partitions, wars, repatriation refugees* and communism. This tale starts about 700 years ago in a biblical way – with fratricide. And to this day there is a cross with the word ‘Memento’ on it, commemorating the event. Maybe that was what put the curse on the town? Or maybe it was people’s greediness in trying rip out the treasures from the mountain: silver, copper and, finally, uranium.
Whatever it was, Miedzianka is no more. There are 82 people left there according to the 2008 census (and honestly, God knows where they’re hiding – just look at those photos, taken by Jacek Zych)
Coppferberge, later Kopferberg, later Kupferberg, later Miedzianka (all meaning, more or less, Copper Mountain) burnt down many times: during the Thirty Years’ War it was burnt down by Croatians fighting against Swedish-French alliance in 1637. Six years later the Swedes did it again. There were more fires in 1728 and 1824 but surprisingly the two big world wars passed it by. They made the best beer in the region there, and it was for a short time a popular tourist destination. Now, all of it disappeared.
After WWII, when Poland shifted to the West, Kupferberg became Miedzianka. Here was Poland now! The Germans were unceremoniously kicked out by the Poles, who in turn were kicked out from the Eastern parts of former Poland. The newcomers were poor and did not care to preserve the German heritage. What they found in their new homes they often destroyed, or left it to waste. There was a sense of transiency, the fear of the ‘German’ returning and taking back what was his. It’s when Springer talks about Miedzianka’s postwar history when the book really picks up. The town comes to life with its vibrant cast of characters.
The chapter that followed was the most fascinating one to me – probably because of my fixation on the history of communism in Poland. It was discovered that the Copper Mountain had something more valuable than copper to offer - uranium. A super secret mine was set up. There were no signs of it in official documents, even the cans to store uranium were manufactured on site so as not to give anyone any clue as to what is being dug up there and how much of it exactly. Once dug up, the uranium quietly disappeared in the USSR. The whole operation was overlooked by the Soviets and the Polish government had little say in it and of course didn’t see any profits from it. Many of the people hired in the mine were the so called ‘enemies of the state’ of various kinds and no one told any miners about how dangerous their work was and there were basically no safety measures to prevent radioactive contamination. Sometimes a friendly Russian would warn his favourite miner not to eat his lunch underground but come up instead. Some miners disappeared when they became somehow inconvenient but by then Miedzianka was used to disappearances of all sorts. At some point there was even a Belgian spy working underground. He was discovered but could’ve still escaped if he didn’t foolishly fall in love with one beautiful resident of Miedzianka. He didn’t want to leave without her, was captured and sentenced to death. That should teach you to fall in love with Polish women.
In 1969 all of it was just a memory. All that was left of all the mines of Miedzianka were just holes in the ground that would sometimes swallow up a cherry-tree in your garden, or a cart and two horses, or part of your house if you were particularly unlucky. Therefore the government ordained evacuation and relocation of all its inhabitants to the newly built estate on the outskirt of the local town of Jelenia Góra (formerly Hirschberg). But was that the real reason or did the government just want to literally bury their shameful uranium secret? And who really ruined Miedzianka? Germans said it was the drunk Poles and the Poles said it was the wild Roma gypsies, and so it goes, just like in many other Miedziankas all over Poland.
I enjoyed this book, especially the second part, although Springer’s style gave me a bit of vertigo occasionally. It was too chaotic, zooming in, zooming out, speeding up and slowing down. Nonetheless I’d like to praise the author for his objectivity. I read an interview with him where he reveals his very angry feelings (deservedly so) towards the actions of the new postwar inhabitants of Miedzianka, who not only completely destroyed the German heritage but also desecrated the old German cemetery (playing football with skulls, anyone?). I’m surprised he kept that anger in check in the book.
*- “The term repatriation was often used by Communist governments to describe the large-scale state-sponsored ethnic cleansing actions and expulsion of national groups. Poles born in territories that were annexed by the Soviet Union, (referred to by Poles as the Kresy) although deported to the State of Poland, were settled in the annexed former German territories (referred to in Polish as the Regained Territories). In the process they were told that they had returned to their Motherland.” As per Wikipedia
May 16, 2020
I have been meaning to read this non-fiction for years. I was lucky to have received a copy several days ago, and it took me just two days to read it and to travel in time and learn about a place which for hundreds of years managed to rise after wars, plagues or fires. And then the time came when Miedzianka disappeared for good. People of different nationalities used to inhabit this small town in the course of history, and mining, and then brewing were its main sources of relative prosperity until another collapse. And yet, the community retained its will to start again, against all odds.
Mr Springer collected all pieces possible to present a portrayal of the town and the people. I often visit Lower Silesia, especially the region of Jelenia Góra, and this summer I hope to find time to visit the place whose history I found amazing. And the next time I see a stone cross of penance, I will remember Medzianka.
Mr Springer collected all pieces possible to present a portrayal of the town and the people. I often visit Lower Silesia, especially the region of Jelenia Góra, and this summer I hope to find time to visit the place whose history I found amazing. And the next time I see a stone cross of penance, I will remember Medzianka.
February 15, 2021
Była sobie Miedzianka, a nad nią krążyła klątwa. Złe licho co i rusz spadało na głowy mieszkańców, odbijając sobie w ten sposób za przewinienia praprzodków tych ziemi.
A tak naprawdę to było jak zawsze. To znaczy, że Miedziankę toczyła choroba ludzkich zaniedbań, a na zaklęcia składały się brak poszanowania, szabrownictwo, zawiść... Tak po prostu i tak po polsku.
Trzeba mieć naprawdę niezłą smykałkę do rzemiosła reportażu aby utrzymać moją uwagę na temacie, który zazwyczaj mam bardzo w nosie. Brawo, panie Springer!
A tak naprawdę to było jak zawsze. To znaczy, że Miedziankę toczyła choroba ludzkich zaniedbań, a na zaklęcia składały się brak poszanowania, szabrownictwo, zawiść... Tak po prostu i tak po polsku.
Trzeba mieć naprawdę niezłą smykałkę do rzemiosła reportażu aby utrzymać moją uwagę na temacie, który zazwyczaj mam bardzo w nosie. Brawo, panie Springer!
June 8, 2023
Solidny reportaż o Miedziance, aż chciałoby się wsiąść do pociągu bylejakiego (niestety to nie takie proste w Polsce) i tam pojechać.
Wciągająca opowieść o znikaniu Miedzianki, górniczego miasteczka na Dolnym Śląsku, trudne, poważne tematy opowiedziane typowym springerowskim językiem, choć może czasem pewne maniery autorskie powodują lekkie przewracanie oczami - co nie zmienia faktu, że to kawał dobrej, reporterskiej pracy.
Wciągająca opowieść o znikaniu Miedzianki, górniczego miasteczka na Dolnym Śląsku, trudne, poważne tematy opowiedziane typowym springerowskim językiem, choć może czasem pewne maniery autorskie powodują lekkie przewracanie oczami - co nie zmienia faktu, że to kawał dobrej, reporterskiej pracy.
November 22, 2019
[image error]
Historia miasteczka, ktorego juz nie ma. Doskonale opowiedziane, czesto tragiczne, losy Niemcow, Polakow oraz przedstawicieli innych narodowosci czasowo mieszkajacych w Miedziance, dawniej Kupferbergu. Wyzysk, rabunki, bieda, przemoc - smutny to obraz niestety i autor nie ubarwia tu niczego i niczego nie pomija.
Zadziwia ogrom pracy, bo dotarcie do zrodel na pewno nie bylo latwe.
Ksiazke czyta sie jednym tchem, nie spodziewalam sie zreszta niczego innego po tym autorze.
Historia miasteczka, ktorego juz nie ma. Doskonale opowiedziane, czesto tragiczne, losy Niemcow, Polakow oraz przedstawicieli innych narodowosci czasowo mieszkajacych w Miedziance, dawniej Kupferbergu. Wyzysk, rabunki, bieda, przemoc - smutny to obraz niestety i autor nie ubarwia tu niczego i niczego nie pomija.
Zadziwia ogrom pracy, bo dotarcie do zrodel na pewno nie bylo latwe.
Ksiazke czyta sie jednym tchem, nie spodziewalam sie zreszta niczego innego po tym autorze.
January 8, 2020
„-Nie pojadę, panie kierowniku, ja dziś w ogóle do pracy nie przyjdę. Nie przyjdę, bo mi w ogrodzie czereśnia zniknęła.
Idą, patrzą. Była czereśnia, nie ma czereśni. Jest tylko dziura w ziemi i woda się leje. W dziurze, jak poświecić latarką, widać czubek drzewka z kilkoma czereśniami, co ich jeszcze dzieciaki nie zdążyły oberwać. Dzieciaki też stoją na brzegu tej dziury, patrzą, milczą. Czaplowa tylko raz po raz chwyta się za głowę i Bogu dziękuje, że to się wszystko nie stało w nocy, bo obok tej czereśni cała rodzina do wychodka chodzila”.
Miedzianka (przed wojną znana jako Kupferberg) to położone na górze dolnośląskie miasteczko, które powoli jak ta czereśnia zaczęło znikać pod ziemią, aż w końcu zniknęło na dobre. Ale Miedziana Góra nie znikała tylko raz w swojej historii. Po raz pierwszy dzieje się to już w XVI wieku z rąk Chorwatów walczących po stronie Habsburgów. Przez następne lata kolejne plagi nawiedzają miasteczko - wielokrotne pożary, szarańcza, wojny. Wciąż jest też przekazywana z rąk do rąk, a w końcu doszczętnie podziurawiona szybami i tunelami górniczymi za czasów radzieckich. A jak doszło do zniknięcia Miedzanki po raz ostatni?
To moja pierwsza książka Filipa Springera i muszę przyznać, że w końcu rozumiem wszystkie zachwyty nad jego twórczością. Autor w sposób idealny łączy to co najlepsze w reportażu, z tym co najlepsze w literaturze pięknej i dodaje do tego jeszcze szczyptę dreszczyku emocji z lektur sensacyjnych. Bo historię znikania małego miasteczka czyta się z zapartym tchem i w pełnym napięciu.
Idą, patrzą. Była czereśnia, nie ma czereśni. Jest tylko dziura w ziemi i woda się leje. W dziurze, jak poświecić latarką, widać czubek drzewka z kilkoma czereśniami, co ich jeszcze dzieciaki nie zdążyły oberwać. Dzieciaki też stoją na brzegu tej dziury, patrzą, milczą. Czaplowa tylko raz po raz chwyta się za głowę i Bogu dziękuje, że to się wszystko nie stało w nocy, bo obok tej czereśni cała rodzina do wychodka chodzila”.
Miedzianka (przed wojną znana jako Kupferberg) to położone na górze dolnośląskie miasteczko, które powoli jak ta czereśnia zaczęło znikać pod ziemią, aż w końcu zniknęło na dobre. Ale Miedziana Góra nie znikała tylko raz w swojej historii. Po raz pierwszy dzieje się to już w XVI wieku z rąk Chorwatów walczących po stronie Habsburgów. Przez następne lata kolejne plagi nawiedzają miasteczko - wielokrotne pożary, szarańcza, wojny. Wciąż jest też przekazywana z rąk do rąk, a w końcu doszczętnie podziurawiona szybami i tunelami górniczymi za czasów radzieckich. A jak doszło do zniknięcia Miedzanki po raz ostatni?
To moja pierwsza książka Filipa Springera i muszę przyznać, że w końcu rozumiem wszystkie zachwyty nad jego twórczością. Autor w sposób idealny łączy to co najlepsze w reportażu, z tym co najlepsze w literaturze pięknej i dodaje do tego jeszcze szczyptę dreszczyku emocji z lektur sensacyjnych. Bo historię znikania małego miasteczka czyta się z zapartym tchem i w pełnym napięciu.
August 7, 2021
4,5 nawet. Świetnie napisany reportaż, wciągająca, niezwykle fascynująca historia. Gdyby nie to, że przeczytałam go, wiedząc, że jadę do Miedzianki, to już planowałabym podróż.
March 21, 2014
Historia budowy, rozkwitu, stagnacji i wreszcie upadku Kupferbergu, dawniej niewielkiego miasteczka, obecnie wsi leżącej na krańcach województwa dolnośląskiego. Historia miejsca jest jednocześnie historią ludzi, bo losy mieszkańców Miedzianki (polska nazwa) zdeterminowane zostały przez dzieje miasta i kopalni. Kupferberg swoje powstanie i lata świetności zawdzięczał bogactwom rud żelaza spoczywającym we wnętrzach góry, na której zbudowano miasto, zaś jego ostatecznym przekleństwem stały się rudy uranu. Rabunkowe wydobycie oraz brak zabezpieczania starych chodników i sztolni doprowadziły do zapadania się gruntów pod budynkami. Ostatecznie miasto, a od 1945 r. wieś, wyludniło się, zaś dzieła zniszczenia dokonali ludzie, rozszabrowując pozostałości domów. Rabunek odbywający się pod ziemią, został dopełniony przez ten na powierzchni (przykra scena, kiedy proboszcz z pobliskiego miasteczka namawia rodzinę z Miedzianki, do kradzieży na jego zlecenie figur z kościoła protestanckiego, bo "jemu nie wypada ich zabrać"). Smutne dzieje miasteczka, zdawać się może, zapisane w księdze losu, bo początków historii osady sięga historia zbrodni i dwóch krzyży, zaś na jednym wyryty był napis "memento". A może jednak fatum nie ciążyło nad miastem, a tylko i wyłącznie ludzie odpowiedzialni są za to, za co przeklinają los?
February 17, 2019
Když se řekne zaniklá vesnice, vybaví se mi Šumava. Příběh zániku, či přesněji zanikání, polského městečka byl zajímavý z mnoha úhlů. Dostala mě hned první kapitola, dějiny Miedzanky na pár stránkách, dějiny zanikání a opětovného budování, až jsem se pozastavovala nad dějinnou urputností a umanutostí obyvatel pomáhat tomu místu zas a znovu povstávat z popela. Zatímco tato jedna kapitola obsáhla několik statletí, všechny ostatní v knize se věnovaly už jen jednomu, tomu, ve kterém městečko (zase) zaniklo, nejspíš napořád. I když kdo ví, třeba je knížka Filipa Springera prvním zábleskem nového povstání Měděnky. Napsané je to natolik sugestivně, že mám chuť navrhnout doma, ať v létě místo na Slovensko vyrazíme do Polska, i když mi to asi neprojde.
September 16, 2018
Historia miasteczka bardzo ciekawa, ale sposób opowiadania autora mało porywający. Pod koniec już byłam znużona.
November 30, 2020
Lekkim piórem pisana historia o treści ciężkiej: o życiu miasteczka przed i po wojnie, o bratniej pomocy Związku Radzieckiego, o powolnej śmierci spowodowanej przez chorobę zwaną człowiekiem.
UWAGA! Po lekturze może wystąpić nieodparta chęć wyprawy do Miedzianki!
UWAGA! Po lekturze może wystąpić nieodparta chęć wyprawy do Miedzianki!
October 16, 2017
Příběh hornického polsko-německého městečka pod Sněžkou, které bylo a již není, i osudů jeho obyvatel v průběhu staletí. Nač chodit kolem horké kaše... Je to silné „svědectví" o pomíjivosti. Springer rozhodně umí psát, má čich na silné příběhy i potřebnou empatii, aby porozuměl všem stranám. Je i zřejmé, že má „beletrické střevo". Problém je snad jen v tom, že kolísá stylem.
Nejde totiž vždy výhradně o reportáž (přitom se to tak celou dobu tváří), protože doby, kdy se nemůže opřít o pamětníky či dokonce ani pořádné záznamy, tak vaří z vody právě skrze beletristické vsuvky. Sice vaří chutně, ale kontrast s novodobými pasážemi, kdy již má k dispozici bohatou papírovou stopu a pamětníky, je propastný. V dopadu, kvalitou i stylem. Každopádně výtečné a pro nás ještě o to zajímavější, že to není osudy nepodobné mnoha vískám i na naší straně Sněžky.
Nejde totiž vždy výhradně o reportáž (přitom se to tak celou dobu tváří), protože doby, kdy se nemůže opřít o pamětníky či dokonce ani pořádné záznamy, tak vaří z vody právě skrze beletristické vsuvky. Sice vaří chutně, ale kontrast s novodobými pasážemi, kdy již má k dispozici bohatou papírovou stopu a pamětníky, je propastný. V dopadu, kvalitou i stylem. Každopádně výtečné a pro nás ještě o to zajímavější, že to není osudy nepodobné mnoha vískám i na naší straně Sněžky.
January 4, 2020
Prawdę mówiąc, miałem nadzieję na coś ciekawszego. Zniknięcie tego miasteczka to nieco za mało, by uczynić jego historię naprawdę interesującą, miałem wrażenie, że książka - choć niedługa - jest mocno przeciągnięta. Szczególnie jeśli czytało się już o "ziemiach odzyskanych" tuż po wojnie, to historia Miedzianki w tym okresie wypada wręcz blado, bardzo zwyczajnie. Najlepszy rozdział to jeden z ostatnich - o kierowniczce gminy z czasów znikania miasta i o tym jak ją niesłusznie obarczano winą, jak rodziły się plotki i zawiść. Świetny fragmencik o obronie nieużywanego dzwonu kościelnego przed katolickim księdzem. Ładny obrazek z prowincjonalnej Polski ukazujący mentalność mieszkańców.
September 30, 2021
Świetna książka o mieście którego nie ma, które znikło. Aż nabrałem ochoty, by tam pojechać i spróbować zobaczyć to czego tam już nie ma. Mnóstwo tu osobistych dramatów, historii, wspomnień. Dawno nie czytałem tak dobrego reportażu. Polecam.
September 24, 2022
Miedzianka mnie zachwyciła, uwiodła, porwała, nic więcej nie napiszę. Może tylko tyle, że Springer powinien dostać za tę książkę przynajmniej nike, kropka.
January 11, 2023
Poruszający reportaż, nie tylko o mieście, ale bardziej o mieszkańcach ich wojennych tułaczkach, pracy w „tajnej kopalni” oraz o smutnym końcu i wysiedleniach na Zobobrze.
Polecam 🙈
Polecam 🙈
September 9, 2015
Wyśmienita książka. Historię opisaną przez Filipa Springera dosłownie połknąłem. Autorowi udało się połączyć dokumentalny przekaz z pięknem literackiego języka. Jak to możliwe, żeby kilkusetletnie miasteczko w kilkanaście lat zniknęło z powierzchni ziemi? Drobiazgowe śledztwo reportera ujawnia zmowę milczenia wokół powojennych losów Miedzianki. Lektura obowiązkowa dla tych, którzy szukają prawdy w zakamarkach historii. Wybitna pozycja i będę po nią sięgał nie tylko przed wyruszeniem na Dolny Śląsk do Hirschberga, Bad Landeck czy Seitenbergu. I tylko Kupferbergu żal.
PS: Piękna panorama Kupferbergu. Miasta którego już nie ma
PS: Piękna panorama Kupferbergu. Miasta którego już nie ma
February 8, 2018
Výborná věc. Jeden by ani neřekl, že jakési městečko kdesi má za sebou takovou historii. Velká poklona autorovi za poutavě zpracovanou historii i za investigativu např. v podobě rozhovoru s "tou zlou".
October 1, 2018
Bardzo dobrze napisania, Springer zainteresował mnie tematem, który zazwyczaj omijam. Zastanawiam się jak to jest: czy o wszystkim można napisać dobrą książkę, tylko trzeba umieć, czy to jakiś specjalny, reporterski szósty zmysł?
December 28, 2021
I really like how Springer create he’s books. In all the cases place that he describes became some ontological being full of small, modal events, stories, facts that are internal and inherent part of it. This creates story, that you lived in, you became this city and observe from perspective all small and big events that happen here, all people’s drama, and cheerful moments. You acquire identity with it. And you lose it at end because this is the story of city that cease to exist. Amazing book, I would recommend it to everyone.
December 14, 2020
Про те, що зникання міст - це не тільки в далекому минулому, але й відбувається досі. Про пограниччя, про те, що коли війна не пройшлася бомбами й взагалі видається, що обійшла стороною - не означає порятунку. Про поганих "своїх" та хороших "чужих". Про плітки, вигадки, міти. Особливо цікаво було прочитати, що після виходу книжки в Мєджянку почали повертатися люди, закладено броварню. Що кінець - це часом початок.
October 10, 2024
Najlepsze co jest w tej książce to opowiadanie historii losami zwykłych ludzi z różnych rodzin i pokoleń. Daje świadomość, że każde wydarzenie historyczne czy gospodarcze odbija się na życiu człowieka i tworzy milion nowych historii. Dużo pracy na pewno było włożonej w odkopanie tych informacji, a jeszcze więcej w przedstawienie ich w taki sposób, żeby wydawało się, że to jakaś fabularna fikcja.
Read
August 31, 2017This book was featured in the Nota Benes section of the Sept/Oct 2017 issue of World Literature Today Magazine.
https://www.worldliteraturetoday.org/...
https://www.worldliteraturetoday.org/...
July 26, 2018
Miedzanka byla obec v Polsku nedaleko českých hranic. Kdybyste mi dali mapu, tak místo trefím špendlíkem s přesností plus minus 1000 kilometrů.
Obec už není, protože pod ní byly uranový doly a komouši to celý vytěžili a odtahali do Ruska. A tím jak to poddolovali, tak to celý propadlo do země. A to je všechno. Peči - 1/4 stránky, Filip Springer 260 stran. Jako nestranný zůčastněný jasně říkám, že Peči vyhrál.
Zatím zdaleka nejslabší kniha od Absyntu, dávám 4/10 a to jen díky tomu, že zrovna jedu vlakem z práce a ne do práce.
Obec už není, protože pod ní byly uranový doly a komouši to celý vytěžili a odtahali do Ruska. A tím jak to poddolovali, tak to celý propadlo do země. A to je všechno. Peči - 1/4 stránky, Filip Springer 260 stran. Jako nestranný zůčastněný jasně říkám, že Peči vyhrál.
Zatím zdaleka nejslabší kniha od Absyntu, dávám 4/10 a to jen díky tomu, že zrovna jedu vlakem z práce a ne do práce.
June 10, 2023
Lubię książki, których głównym bohaterem jest miejsce. Ciekawie obserwowało się, jak ludzie orbitujący dookoła Miedzianki wpływali na nią i zmieniali ją (chociaż czasami te zmiany wynikały z zaniechania, a nie działania). Szkoda, że to ta książka, w której główny bohater umiera.
Reportaż Filipa Springera rzuca też trochę światło na „ścianę zachodnią” i na to, czemu wiele tamtejszych miejscowości to widma. Ciężko się inwestuje w porzucony przez Niemców 1945 dom i jego otoczenie, będąc przesiedleńcem ze wschodu. Jaką masz pewność, że jutro z zachodu nie powróci poprzedni właściciel?
Reportaż Filipa Springera rzuca też trochę światło na „ścianę zachodnią” i na to, czemu wiele tamtejszych miejscowości to widma. Ciężko się inwestuje w porzucony przez Niemców 1945 dom i jego otoczenie, będąc przesiedleńcem ze wschodu. Jaką masz pewność, że jutro z zachodu nie powróci poprzedni właściciel?
November 12, 2020
Mesto, ktoré sa prepadlo pod zem. Toto je veľmi poetická reportáž, no plná výpovedí a faktov, autor sa na udalosti či osoby snaží pozerať z viacerých uhlov, čo je super. Niektoré pasáže boli trošku nezáživné, lebo kam všade sa vyvážalo miestne pivo, to veľmi nie je dychberúce. Ale! Je fascinujúce, koľko informácií sa dá vyhrabať na miesto, ktoré už ani neexistuje.
June 5, 2016
Ciężko uwierzyć, że ma się do czynienia z debiutem wydawniczym Springera. Historia znikania Miedzianki jest opisana fascynująco, a momentami wręcz sensacyjnie. Brawa dla autora.
June 10, 2020
+ Książka pozwala podróżować w czasie. Świetnie opisany każdy z najnowszych okresów Miedzianki - przedwojnie, czasy kopalni i czasy schyłku. Ciekawie poprowadzona - historia miejsca opowiadana historiami ludzi. Po sprawdzeniu fotografii z tego miejsca, planów porównałem obraz wytworzony w głowie, z tym jak to wygląda/wyglądało.
+ Pokazuje nastroje społeczne, zwyczaje ludzi, podejście do życia i do miejsca zamieszkania. Widać jak zachowywali się przyjezdni, jak zachowywali się pozostali Niemcy. Ile każdy z nich przeszedł. Co zrobił, co postanowił po wojnie i co zostało postanowione za niego.
+ Pokazuje nastroje społeczne, zwyczaje ludzi, podejście do życia i do miejsca zamieszkania. Widać jak zachowywali się przyjezdni, jak zachowywali się pozostali Niemcy. Ile każdy z nich przeszedł. Co zrobił, co postanowił po wojnie i co zostało postanowione za niego.
May 3, 2024
3,5/5
Typowy Springer. Historia niesamowita, super do zagłebienia się. Jednocześnie sam sposób przedstawienia zanudzał mnie niemiłosiernie. Opisy w formie przedługich emocjonalnych monologów przeczących sobie to nie moja bajka, ale rozumiem że to zabieg nadający historii autentyczności. Chciałbym kiedyś odwiedzić Kupferberg dzięki tej książce.
Typowy Springer. Historia niesamowita, super do zagłebienia się. Jednocześnie sam sposób przedstawienia zanudzał mnie niemiłosiernie. Opisy w formie przedługich emocjonalnych monologów przeczących sobie to nie moja bajka, ale rozumiem że to zabieg nadający historii autentyczności. Chciałbym kiedyś odwiedzić Kupferberg dzięki tej książce.
July 19, 2017
Wreszcie przeczytałam! „Miedzianka” to niezwykle ciekawa opowieść o dolnośląskim miasteczku i jego mieszkańcach. Dzieje Miedzianki - Kupferbergu zmieniają się jak w kalejdoskopie, przeobrażając się w rytm wydarzeń historycznych XX-wieku. Dużo tu tragedii, sporo tajemnic i wiele niedopowiedzianych historii, które wpływają na to, że tematyka, z pozoru zwyczajna, wciąga i nie daje wytchnąć aż do ostatniej strony książki. Z całego serca polecam ten świetnie napisany reportaż.
Displaying 1 - 30 of 150 reviews