پرسشنامه‌ی مارسل پروست

by Marcel Proust, اسماعیل جمشیدی (Editor), منوچهر آتشی

نويسندگان و شاعران ايران به پرسشنامه مارسل پروست پاسخ داده‌اند

120 pages, Paperback

Published April 1, 1970

About the author

Marcel Proust was a French novelist, best known for his 3000 page masterpiece À la recherche du temps perdu (Remembrance of Things Past or In Search of Lost Time), a pseudo-autobiographical novel told mostly in a stream-of-consciousness style.

Born in the first year of the Third Republic, the young Marcel, like his narrator, was a delicate child from a bourgeois family. He was active in Parisian high society during the 80s and 90s, welcomed in the most fashionable and exclusive salons of his day. However, his position there was also one of an outsider, due to his Jewishness and homosexuality. Towards the end of 1890s Proust began to withdraw more and more from society, and although he was never entirely reclusive, as is sometimes made out, he lapsed more completely into his lifelong tendency to sleep during the day and work at night. He was also plagued with severe asthma, which had troubled him intermittently since childhood, and a terror of his own death, especially in case it should come before his novel had been completed. The first volume, after some difficulty finding a publisher, came out in 1913, and Proust continued to work with an almost inhuman dedication on his masterpiece right up until his death in 1922, at the age of 51.

Today he is widely recognized as one of the greatest authors of the 20th Century, and À la recherche du temps perdu as one of the most dazzling and significant works of literature to be written in modern times.

Reviews

[مهسا · Rating 4 out of 5]

خوبانِ ادبیاتِ چهل‌ساله‌ی ایران جمع شدند و به پرسشنامه‌ی معروفِ مارسل پروست پاسخ دادن
پرسشنامه‌ی پروست که بعد زمان انتشارش در مجلات ادبی فرانسه،نقل همه‌ی محافل شده بود و سلبریتیِ اروپایی و اِمریکایی‌ای نبود که بهش جواب‌نداده باشه و اون جواب رو توی مجلات چاپ‌نکنن
اما از بین این سلبریتی‌ها،برای ما بی‌شک پاسخِ نویسندگان و شاعران،جذّاب‌تر هستن

این پرسشنامه نهایتا تو سالِ پنجاه به دست اسماعیل جمشیدی(یکی از دبیران مجله‌ی سیاه و سپید) رسید و اون هم از همون خوبانِ ادبیات چهل ساله‌ی ایران که بالا گفتم و شامل رضا براهنی،احمدرضا احمدی،بیژن ترقی،سیمین بهبهانی،بهمن فرسی،بهرام صادقی و... سوال‌ها رو پرسید و به‌صورت هفتگی توی مجله چاپ کرد؛ این کتاب،آرشیو همون مصاحبه‌هاست
جواب‌ها بعضا بسیار جدی و عاری از شوخی(مثل بهرام صادقی،اسدالله رویایی و رضا براهنی) و بعضا بسیار طنزآلود و همراه با شوخ‌طبعی(احمدرضا احمدی،بیژن ترقی) بودند

بریده:


-به نظر شما نهایت بدبختی چیست؟

اسدالله رویایی: ننوشتن و ساکت شدن

احمدرضا احمدی:این که انسان با لکنت زبان امتحان جدول ضرب بدهد

بهمن فرسی:اجابت مزاج در روشویی‌ای که ارتفاعش زیاد باشد


-بالاترین تصور شما از سعادت دنیوی چیست؟

رویایی:بیکاری

احمدی: اینکه دیگر سعادتمندِ قمی آواز نمی‌خواند

براهنی: چاپ شدن رمانم


-شخصیت محبوب شما در تاریخ کیست؟

بهبهانی: حسین بن علی

رویایی:زینب و مادرم

صادقی:در جغرافیا دنبالش می‌گردم


-عیب اساسی شما؟

ترقی:خر و پف

فرسی:مسواک نزدن

احمدی:همه اساسی‌اند

براهنی: ندارم

رویایی: باور

-شاعر محبوب شما؟

رویایی:خودم

براهنی:گلسرخی

بهبهانی:قرن هفتمی‌ها

ترقی:رویایی


-پیام شما؟

رویایی:بدگمان باش

بهبهانی:دیری‌ست که دلدار پیامی نفرستاد

احمدی:به کوک ساعت مراجعه‌شود

ترقی:کتاب نخوانید

[Behzad · Rating 2 out of 5]

تفریح گذرای خوبی بود
غیر از بخش بهرام صادقی
که عااااااااااااااااالی بود

[Hosna · Rating 2 out of 5]

کتاب خوبی، برای اینکه ببینیم این به اصطلاح روشنفکران ما در دهه‌ی پنجاه چه اندازه عقب‌افتاده و نادان بودند. پیشامد جمهوری اسلامی هیچ ناگهانی نبود زمانیکه شاعران و نویسندگان ما الگوهایشان بیشتر اسلامی و گفته‌هایشان همه ضدزن بود.