Black Venus

Gangreen #1

by Jef Geeraerts

De ophefmakende roman over de blanke koloniaal en zijn verhouding tot de gekleurde, gekoloniseerde vrouwen in het primitieve Kongo. Een romantische lofzang op de levensdrift en het authentieke van de woeste en ongerepte natuur. Een orgiastische uitbarsting van ongebreidelde erotiek, maar ook van geweld in zijn bruutste en gruwelijkste gedaante.

Genres: Fiction, Dutch Literature, Roman, Collections, School, Novels, Africa

211 pages, Paperback

First published January 1, 1967

About the author

Jozef Adriaan Anna (Jef) Geeraerts was een Vlaams schrijver die ook publiceerde onder de naam Claus Trum.

Jef Geeraerts in de Nederlandstalige Wikipedia

Jef Geeraerts in de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren

Jef Geeraerts bij "Schrijversgewijs"

De "inofficiële Jef Geeraerts homepage"


Jozef Adriaan Anna (Jef) Geeraerts was a Flemish writer who also published using the pseudonym Claus Trum.

Jef Geeraerts in the English Wikipedia

Reviews

[Hanneke · Rating 4 out of 5]

Jef Geeraerts maakt in dit boek zijn reputatie van schrijver van orgiastische obsessies en diepe liefde voor de Kongo helemaal waar. Dit boek geeft ons een beeld van het heel plezierige leven van een districtscommissaris ergens op een Kongolese buitenpost. Men kan niet zeggen dat de commissaris heel druk bezig is met zijn werkzaamheden. Het merendeel van zijn tijd lijkt de man door te brengen in het gezelschap van allerlei elkaar opvolgende vriendinnen en daar is hij erg druk mee. Er gaat bijna geen bladzijde voorbij dat er niet minstens twee zaadlozingen plaatsvinden, vergezeld van een nauwkeurige beschrijving van al de seksuele capriolen, die dat veroorzaakt hebben. Ze worden enthousiast in detail en zeer kleurrijk beschreven, maar het begint op den duur wel irritant te worden en dat is dan het enige minpunt van het boek.

Zou ik dit boek als pornografisch willen bestempelen? Niet echt, wat mij betreft heeft pornografie toch altijd een beetje negatieve bijsmaak, maar in dit boek spat het plezier in seks van de bladzijden. No pun intended! Hoewel ... Ook is er geen sprake van dat de Kongolese vrouwen ertoe gedwongen worden met de districtscommissaris een vrijpartij aan te gaan en is het duidelijk dat zij er ook evenveel genot van beleven. Ik heb de hoofdpersoon niet eenmaal op neerbuigend gedrag tegen een Kongolese man of vrouw kunnen betrappen en eigenlijk zijn het de mensen, waar hij zich het liefst mee omringt en zich bij thuis voelt. Ik vermoed dat men tegenwoordig wel ernstig bezwaar zou maken tegen het gebruik van uitdrukkingen als ‘vrouwtjes met lekkere zwarte kontjes’, maar dit soort opmerkingen stoorden mij in het geheel niet. Er sprak alleen maar levensdrift en waardering uit en waren als complimenten bedoeld. Helaas eindigt het boek in zware mineur voor onze districtscommissaris. Kongo wordt onafhankelijk en zijn recente levensstijl, waarbij hij opeens voor het eerst zijn toevlucht tot geweld heeft genomen, heeft hem bepaald niet populair gemaakt bij de plaatselijke bevolking. Om het vege lijf te redden, verlaat hij Kongo halsoverkop zonder bagage.
Ik zou het boek 5* hebben hebben willen geven, ware het niet dat de overdreven seksuele teneur me op den duur de keel uit ging hangen. Ik zou het interessant hebben gevonden als er nu en dan wat meer over omgeving en zijn werkzaamheden werd verteld.

Ik las dat het boek een Belgische staatsprijs heeft gewonnen in 1969, maar dat het ook in beslag werd genomen en later weer vrijgegeven. Ik geloof het onmiddellijk, het is inderdaad niet mals wat je leest! Het boek was een verrassing voor me. Ik vond het interessant en echt de moeite waard. Misschien ga ik nog eens een ander boek van Geeraerts lezen, dat hopelijk dan niet zo doordrenkt van uitspattingen op elke pagina!

[Marc Lamot · Rating 2 out of 5]

Is Gangreen 1 pornografisch? Tja, dat hangt natuurlijk van je definitie af, maar op de 200 bladzijden zijn er minder dan 50 waar het sperma niet van de pagina spat. Maar echt goor kan je het, op een enkele uitzondering na, niet noemen. De ik-persoon die de hele tijd zonder veel scrupules aan het woord is, maakt er geen geheim van dat hij een roofdier is en lak heeft aan alle moraliteit, zodat de scenes waarin hij verkrachtingen of zelfs pedofiele handelingen beschrijft (op dezelfde manier als zijn andere avontuurtjes) naar onze hedendaagse smaak zeker aanstoot geven. Is de man seksistisch? Zeker, wijfjes zijn voor hem "nauwkeurig afgestelde, soepele machines" voor zijn vermaak, maar voor hem lijkt dat een heus compliment, en zijn omgang met enkele geliefden is zelfs bijzonder warm en teder te noemen. Is de man racistisch? Uiteraard, en zijn omgang met de zwarten kan je alleen maar omschrijven als onversneden, misbruikend kolonialisme. Maar...tegelijk is er die diepe bewondering voor wat hij ziet als de eigenheid van de "zwarte beschaving", voor hem vooral het vitalisme en de animale erecode; de man gaat zelfs een bloedband aan met een stam.

Kortom, Gangreen 1 is veel meer dan een schandaalboek. Het laat op een onversneden manier het gezicht van het hypocriete kolonialisme zien. Maar het is ook een (wat opgeschroefd) tijdsdocument dat de chaos en het verval van Belgisch Congo in de verf zet, vooral in het laatste kwart van het boek. Tenslotte is Gangreen 1 ook een echt literair document: de cynisch-sarcastische en zeer zelfbewuste, amorele toon van de ik-persoon is onuitgegeven in ons taalgebied. Het laat je in elk geval niet onverschillig.

[Sebastiaan · Rating 1 out of 5]

Dit is gewoon niet zo goed he. Ik zal het wel niet snappen en zo, maar met elke heroïsche zaadexplosie, elke zelfverheerlijkende brutaliteit, elke banale gewelddaad in het boek pelt Geeraerts een extra laagje van de loser die deze fantasietjes aan elkaar heeft geregen met boeklijm. Als het boek al een verdienste heeft, is het wel onomwonden de gruwel van het koloniale gedachtegoed weer te geven met de 'plausible deniability' van een amorele beschouwing.

[Marieke Camps · Rating 2 out of 5]

Een tirade aan seksscènes en vunzige objectivering van vrouwen. Dit boek heeft echt walgelijke omschrijvingen en laat nog eens zien hoe ontzettend machthebbers in koloniën misbruik maakten van hun positie. De roman is namelijk een ongeveer biografische weergave van wat de auteur (als districtsadministrateur in Kongo) heeft gedaan/meegemaakt. Het gekste vind ik eigenlijk dat zijn vrouw ondanks minstends 30 keer overspel plegen bij hem is gebleven. In het verhaal worden vrouwen enkel in uiterlijk omschreven, en in makkelijk/moeilijk of sekswaardig. Witte mannen krijgen wel een inhoudelijke karakterisering. Zwarte vrouwen op wie de hoofsfiguur verliefd wordt, noemt hij zijn 'slavinnen'.
Helaas kan ik niet zeggen dat dit een slecht boek is. Hoewel de omschrijvingen en plegingen in het verhaal om woest van te worden zijn (in het heden zou de auteur door de media al lang gecanceld zijn), blijf je wel doorlezen, zitten de omschrijvingen goed in elkaar en is het een kunstwerk van zinnen en tijdsverloop.
Omdat het boek er niet uitspringt en zo walgelijk is, wel toch maar 2 sterren

[Louise Marie · Rating 4 out of 5]

Toen ik Black Venus voor het eerst in mijn handen kreeg, wist ik niet dat ik een seksbom vasthad dat fifty shades of gray vér uitsteekt.

Jef Geeraerts bezoedelt vrouwen en de vetzakkerij ligt als vette klei in zijn mond, toch schuilt er enige fascinatie voor Congolezen in dit boek. Weliswaar niet op de meest lovende manier, maar je merkt dat er een stille liefde is voor Congo dat hij op een vunzige manier toont door vrouwen te objectiveren en door de racistische tijdsgeest.

Een hele boterham om te lezen, niet enkel omdat punctuatie blijkbaar niet belangrijk was in 1968 maar ook omdat je nù pas merkt hoe enorm onze denkwijze is veranderd door de jaren heen.

Ondanks dat dit boek allesbehalve overeenkomstig is met mijn morele waarden, ben ik dankbaar dat dit boek me is aangeraden. Als je er met een ‘open mind’ instapt, zul je verrast worden met diepe inzichten over de denkwijzen ten tijde van Belgisch Congo en een unieke schrijfstijl dat leest als zachte boter.

[Ronald_h · Rating 3 out of 5]

Read this book for the first time in high school. Why? There was lots of sex in it, and with all the raging hormones at the time this was pleasantly naughty.

25+ years on, I can see this book for what it really is. It is powerful prose indeed, some of the most powerful I have ever read. But the actions of the main person fly against my own values. Look at me, this liberal soul sounding like a stern conservative Christian.

An endless orgy of concubines, whores and otherwise loose women of every description, marinated in alcohol and superficial violence, against a backdrop of a frustrated marriage and Belgian colonial history.

I can imagine why it was considered so scandalous when it was published, and frankly it still is. Often considered racist, I do not really feel it to be racist exactly. Clashing cultures yes, but not racist per se. It does however lack a basic humanity.

[Bram De longhi · Rating 3 out of 5]

197 ik drukte beide wijfjes een vederlicht zoentje in de hals en liep naar de badkamer, poetste mijn tanden, waste zorgvuldig mijn penis die een beetje pijnlijk aanvoelde aan de eikel van het vlugnaaien en kroop uiterst voorzichtig opnieuw tussen de lakens, in de slaapkamer hing een ranzige geur van hennep, absint, verschaald parfum en bevredigde vrouwen..

Doet me denken aan Henry Miller

[Ruben Deprez · Rating 5 out of 5]

a dodgy subject, but amazing. The fast pace , rithm , the almost animal like spirit of the main caracter, set in a colony falling apart. Reading this will get you a better picture of Belgian Congo than joseph conrad's heart of darkness.
I'm not recommending it to sensible romantic readers though.

[Eva Sevrin · Rating 1 out of 5]

Society sucks when you can write a book about being a colonizer and raping the (often underage) women there and still be seen as a great author. Disgusting lack of self-questioning.

[Benjamin Heirbaut · Rating 3 out of 5]

Koortsachtig en meeslepend. Een uiteenstalling van de hondsheid van de witte mens die probeert te doen geloven dat de [K]ongolees de wilde is… Wat hiervan is Geeraerts de schrijver en wat Geeraerts de mens; moeilijk te achterhalen.

In ieder geval schuurt het regelmatig dit te lezen door een hedendaagse bril. Ongeacht de literaire vrijheid is het vaak op of voorbij het randje van verantwoordbaar. Ook wordt er een beetje in herhaling gevallen.

En wat de seks betreft. Tja, je kan er niet omheen dat het erg goed beschreven is. En zoals met alles op dit gebied, mag iedereen dit persoonlijk te cru of niet vinden, zolang je de ander er maar niet op beoordeeld. In ieder geval is het erg veel en in het lange middendeel van de roman voor mij ook wel iets te veel herhaling.

[Tyra Ngonzele]

Bibliografisch adres:
Jef geeraerts, Gangreen 1 Black Venus, 1969, Brussel, Manteau

Biografie:

Jef Geeraerts (geboren als Jozef Adriaan Anna Geeraerts op 23 februari 1930 in Antwerpen) is een Vlaamse schrijver .

Hij startte zijn literaire carrière begin jaren '60 met het neerschrijven van zijn ervaringen in de Belgische kolonie Kongo, waar hij in de jaren '50 te werk gesteld was als assistent gewestbeheer en in 1959 en 1960 aan het hoofd stond van een militaire eenheid die als opdracht had vechtende Afrikaanse stammen uit elkaar te houden.

Geeraerts verwierf bekendheid met "Black Venus", het eerste boek uit zijn Gangreen-cyclus dat in Vlaanderen heel wat stof deed opwaaien omwille van de al dan niet vermeend racistische en pornografische inslag.

Later schreef hij nog talrijke romans, waarvan de misdaadromans met in de hoofdrollen het politieduo Vincke en Verstuyft, zeer bekend zijn. De verfilming van De zaak Alzheimer met Jan Decleir en Koen De Bouw in de hoofdrollen werd een publiekstrekker in de Vlaamse bioscopen. Naast romans schreef Jef Geeraerts ook reisverhalen, journalistieke stukken, toneelstukken, hoorspelen, ...

De natuur, de jacht, vreemde culturen en erotiek zijn steeds terugkerende elementen in zijn werken

(https://wijsheden.net/auteurs/jef-gee...)

Samenvatting boek:
Jozef trekt naar Belgisch Kongo om er als assistent-gewestbeheerder te werken. De toestand is er echter allesbehalve stabiel en ook in Jozefs leven slaat de onrust toe. Hij ziet langzaam alles waarop hij zo gesteld is uit zijn leven verdwijnen. Ten slotte bereikt hij een stadium waarin hij permanent op de vlucht is. Wanhopig stort hij zich in de drank, seks, en de jacht op groot wild. Maar zijn vlucht nadert angstig snel de grens van zelfvernietiging.

(https://www.boekmeter.nl/book/1131)

Mijn leeservaring:
Mijn leeservaring:
Het boek dat ik heb gelezen is een autobiografie geschreven door een van de grote belgische schrijvers Jef Geeraerts.

Het lezen ging redelijk vlot omdat de schrijver zeer goed schreef en er veel spannende gebeurtenissen in voorkwamen. Het was wel verbazingwekkend dat er noch punten noch hoofdstuk in het boek voorkwamen. Het was een volledig doorlopend boek, zo’n boeken lees ik meestal niet graag omdat ik niet weet wanneer te pauzeren met lezen. Maar door behulp van de beletseltekens, die regelmatig in het boek voorkwamen kon ik me snel terugvinden in het boek . Het ontbreken van hoofdstukken of punten in dit boek vormde hierdoor ook geen probleem meer.

De hoofdpersonage( dus de schrijver zelf) was niet bepaald mijn favoriet . De manier waarop hij zijn seksleven met minderjarigen “negerinnen”besprak, alsof het een alledaagse onderwerp was vond ik redelijk ongepast. Hij zag zijn sekspartners ( allemaal congolese, zwarte vrouwen) als minderwaardig maar prees hen nog steeds, dit is nogal paradoxaal. Het feit dat hij recistische en sexistusche stukken schreef heeft waarschijnlijk te maken met de periode waarin hij leefde. Rekening houdend met deze belangrijke feit kan er abstractie worden gemaakt van zijn gedrag tegenover de zwarten. Wat moeilijk te begrijpen was, was de reden waarom hij hen kleineerde maar toch nog steeds (bijna) aanbad.

De hoofdrolspeler is een serieuze getrouwde man die werkt in het recht en zeer intelligent is maar toch nog steeds “gek” kan zijn. De manier waarop hij schrijft en de thema’s die hij aanhaalt, bewijzen dat hij een slim man was. Voor mij hoefde hij die thema’s niet aan te halen, om een serieus aspect te geven aan het verhaal. Het zorgt ervoor dat het verhaal realistisch klinkt, dit is noodzakelijk omdat bepaalde gebeurtenissen niet realistisch klonken.
Een voorbeeld hiervan is wanneer de hoofdrolspeler samen met een rijke zwarte vrouw en een portugees samen een dronken avond deelden. Er werd met tientallen glazen en borden gegooid. De twee mannen man en de vrouw neukten (sorry dat ik dit woord moet gebruiken) elkaar in een kamer terwijl ze stomdronken waren. Ze aten om 3 uur in de ochtend gebraden kip met grote hoeveelheden pili pili te eten, ze liepen buiten naakt rond en maakten vreemde geluiden. Deze stukken waren het interessantst om te lezen omdat je dit totaal niet verwacht van een man van zijn “soort”. Wat het meest verbazingwekkend is, is het beseffen dat deze scènes werkelijk plaats hebben gevonden, het is tenslotte een autobiografie. Dit maakt het boek zeer interessant. We vergelijken onze eigen levens met die van de hoofdpersoon.

Naast het feit dat de man tot gekke dingen in staat bleek te zijn bleek hij ook zeer romantisch zijn. Door liefde aan het verhaal toe te voegen kwam een gevoel van tederheid in je op.
De man beleefde een kortdurend liefdesverhaal met een congolese vrouw Mbala met wie hij onofficieel trouwde. Hij kon niet officieel met haar trouwen omdat hij al getrouwd was en niet mocht scheiden volgens de wet. Jammer genoeg eindigde zijn liefdesverhaal met de dood van zijn vrouw.

Samengevat was dit boek ondanks zijn oude schrijfstijl zeer interessant om te lezen. Hoe verder men las, hoe meer men het verloop van het verhaal wilde weten.
Het lezen van dit boek gaf me een nieuwe leeservaring die ik nog nooit eerder had gehad. Het is volgens een echte aanrader.

[Elke Wouters · Rating 1 out of 5]

Ik weet dat ik dit boek in zijn historische context moet plaatsen maar ik word letterlijk ziek van het racisme en de vrouwenhaat in dit boek. Bah!

[Anna-Laura Vdz]

Geeraerts kon goed schrijven maar daar blijft het ook bij. Dit boek is pure denigratie van vrouwen en zwarte mensen

[Pascal · Rating 4 out of 5]

Koloniale vetzakkerij van de bovenste boekenplank.

[Reija Haapanen · Rating 4 out of 5]

Mitä tästä nyt voi sanoa? Kauhea asetelma, kauheat asenteet (kolonialismi yleensä, naisiin suhtautuminen vielä erikseen), mielipuolista sekstailua tajunnanvirtana. Mutta kyllä tämä noista huolimatta on kirjana hyvä: päähenkilö koherentisti hullu paska, Belgian siirtomaa-ajan lopusta tulee varmaankin realistinen kuva ja sitä rataa. Ei herkille tai optimistista ihmiskuvaa vaaliville, eikä nuorille sopiva kirja.

[Bart Löfgren · Rating 4 out of 5]

Dit boek beschrijft een verhaal van een blanke Belgische koloniaal in Kongo in de periode voor de onafhankelijkheid, tot aan de onafhankelijkheid. Er wordt geen blad voor de mond genomen en hoewel dit fictie is, kan ik me voorstellen dat er soms zo echt aan toe ging.
Geeraerts heeft dit boek bijna als één lange zin geschreven. Er zijn bijna geen zinspunten. Met momenten wordt hierbij nog van de hak op de tak gesprongen. Sommige stukken zijn bladzijden vol om een moment en de bijhorende sfeer te beschrijven.

[Frederik · Rating 5 out of 5]

Ik ben er nog niet helemaal uit wat te denken van dit boek. Het boek zit vol tegenstellingen: onvervalst racisme en toch een lofzang op het Congolese volk, stuitend seksisme en de verafgoding van vrouwen, de verheerlijking en tegelijkertijd veroordeling van het kolonialisme, ... Ontegensprekelijk grote literatuur wel. Sommige passages zijn adembenemend. Het boek leest als één lange bedwelmende koortsdroom vol seks, drank en geweld. Een uniek boek dat bij de keel grijpt en niet meer loslaat. Heel benieuwd wel wat onze zwarte landgenoten hiervan denken.
Tom Lanoye schreef er een heel lezenswaardig essay over: http://www.humo.be/humo-archief/34311....

[Sascha · Rating 3 out of 5]

Goede schets van een koloniaal tijdperk. Pijnlijk, tikkeltje ranzig, maar literair hoge kwaliteit.

[Kobe · Rating 4 out of 5]

Het allereerste "volwassenen"boek dat ik, in volle onwetendheid van wat ging komen, uitleende in de bib. Was makkelijker mee te nemen dan terug te brengen als 12-jarige.

[Sjors · Rating 3 out of 5]

Sometimes I can appreciate a book for its writing, even if I completely disagree with the contents. This is one of these times.

First picked up in my teens mainly because sex, with a conservatively estimated 150 of 210 pages given to scenes of comprehensive debauchery (boys who grew up with internet porn on tap have no idea what us older generations had to go through to access the more piquant side of this basic desire); now, many years later, re-read and re-appreciated.

The story is that of a young Belgian colonial administrator working in the Congo in the late '50s. He is posted there with his wife and kids, but spends most of his days traveling in this administrative district where he basically f*cks any and all available (black) women. This is an autobiography by the way. The author triumphantly describes his many sexual encounters and makes them out to be these great acts of vitalism, this casting-off from the narrow-minded Western norms, the establishment of uninhibited (never hypocritical!) connections between his desires and actions - but really, that is not what the litany of these escapades sum up to. Instead of heroic exploits, we see the author paying his way into ever-more extreme situations, like a man obsessed. Many of his girls appear to be underage and while he never describes coercing them directly (he fancies himself a gentleman), it is not hard to imagine the circumstances that made them come to him; indeed, in some cases these girls are sent to him to help him decide an administrative issue one way or the other. He f*cks them and leaves them without much afterthought, even if (or perhaps especially if) they come to harm because of him. The playing field rarely tilts the other way. What a gentleman!

In his marriage, our author is also a great hypocrite. Out in the field he is all a-boast about his manly lifestyle and his courageous norm-breaking, but back home he promptly conforms to the type of curmudgeonly cowardly husband. It is actually rather funny to see, if it wasn't so tragic at the same time.

His wife is under no illusions, and he records her saying (after finding proof of yet more of his shenanigans):

"Have you stopped to look at yourself in the mirror lately?" she said, "if you look closely, you will see dull, jaded, covetous eyes that have lost all illusions of and belief in the beautiful; instead of a father and husband, you will see a wretch overflowing with lechery, who, during the few days home each month, never has a kind word for his family, so his children turn away from him and his wife, oh! his wife, I am ashamed of being your wife, had I ever known you like this, I would have never married you, oh you filthy beast, you drip, you reek, I wish you would contract Herod's disease, I hope that one day you will receive a beating from your own son!", but I gave no answer [...] (my own translation)

So, we have here the story of a sexually obsessed man who has been given the free rein. He follows the predictable trajectory of all obsessives, continual intensification of the obsession until the physical limits are hit, then followed by "sublimation" of the obsessive excess into a new direction. By the end of this book, the author describes returning from colonial policing duties in another part of the Congo (not described here but in his next book) and it becomes clear that personal violence now channels the excess of his sexual obsessions. The author escapes the '59 unrest in the last plane, his pocket stuffed with embezzled money and leaving behind his last 'Black Venus' in an unconscious state in the hospital, and at least one unnamed man who hindered him as corpse in a ditch.

Why the stars? Despite the detestable (and also, risible) nature of the autobiographical narrator, the story is written up in a stream-of-consciousness fashion that drags the reader along down the path of obsession and ultimate disintegration.

[Lamia]

Black venus: een pornografisch verhaal?
Black venus is een roman van Jef Geeraerts uit 1968. Dit boek is de eerste deel van de ganggreen cyclus. Het is een soort autobiografie waar hij zijn ervaring verteld in het Belgisch Kongo.
Ik weet niet of ik het een leuk boek vond maar ik vond het wel interessant. Er zijn veel dingen die me schokten. Er zijn veel racistische en seksistische passages. Vrouwen en zwarte mensen worden als minderwaardig gezien. Persoonlijk vind ik wel dat het boek een goed beeld geeft van hoe de Belgische mentaliteit in die tijd was.

In het boek vertelt de ik-verteller Joseph (Jef Geeraerts) zijn ervaring met de Belgisch Kongo tot de onafhankelijkheid. Hij woont daar een tijdje en werkt als assistent-gewestbeheerder. Hij is constant op vlucht door de bevolking die op weerstand kwam tegen het koloniale regime. Doorheen het verhaal heeft hij voornamelijk veel seks met Congolese vrouwen, drinkt en jaagt hij veel. Er zijn veel niet-morele gebeurtenissen. Hij heeft bijvoorbeeld seks met minderjarigen en getrouwde vrouwen. In het hoofdgedeelte van het boek vertelt hij zijn sekservaring met Congolese “slavinnen”. Velen zien dit als pornografie. Ik vind van niet want hij vertelt zijn ervaring en sommige van die vrouwen zijn echt wel belangrijk voor hem geweest. Hij vertelt zijn ervaring doorheen de seks en dat zorgt ervoor dat ik het meer als een erotisch verhaal zie dan gewoon pornografie. Hij laat de lezers ook begrijpen dat hij niet gelovig is en dat hij een probleem heeft met het christendom wat in die tijd de hoofdreligie was.

Ik vond het boek interessant. Je kon alle gevoelens van de ik-verteller meeleven. Ik kon me perfect inleven in het verhaal. Ook al is het racistisch en seksistisch en dat ik dus moreel niet akkoord was, vond ik het verhaal goed.

[Florette Fonteyne · Rating 3 out of 5]

Een boek dat tegelijk fascineert en schuurt. 'Black Venus' dompelt je onder in een koloniaal decor dat vandaag niet meer zonder ongemak te lezen valt. Geeraerts schrijft soms met een zinderende intensiteit, alsof hij elke zin met een machete uit het oerwoud heeft gekapt. Die stijl werkt: het tempo zit hoog, het verhaal heeft vaart en je wordt meteen meegezogen in de hitte, de spanning en het rauwe verlangen.

Maar net dat verlangen is waar het wringt. De exotisering van zwarte vrouwen voelt niet zomaar gedateerd, maar echt problematisch. Alsof er meer gefantaseerd wordt over lichamen dan dat er echt personages bestaan. Het is literatuur die zich te goed doet aan koloniale machtsstructuren en die fundamentele ongelijkheid nooit kritisch bevraagt. Dat maakt de leeservaring ambivalent: je blijft maar bladeren, terwijl je tegelijk denkt "hmm... dit klopt moreel langs geen kanten".

Een harde klassieker in de Vlaamse literatuur? Ja.
Een tekst die we kritiekloos mogen vieren? Zeker niet.
Wel interessant om te lezen binnen de bredere context van koloniale verbeelding en de discussie over representatie in onze literatuur.

Kort: scherp geschreven, maar ideologisch moeilijk te slikken. Een boek dat vragen oproept en dus wel blijft hangen.

[Dvine · Rating 3 out of 5]

Racist (often underage) pornography and Catholic fetishism during the last years of the Belgian Congo colony.
Caused some uproar during the 1960s when it was released, but somehow I think it would cause even more of an uproar if it were released today. More for the racism and underage girls than for the porn itself or the almost medieval obsession with Catholic nonsense.
Also, Jef has no writing skills and just puts commas for several pages before finishing a sentence.
It's a mindless +200-page ramble of a pervert's adventures in Congo exploiting the local women.
If none of the above bothers you however, it's reasonably entertaining, the sex gets old fast though.
It's interesting at first but after a hundred pages pfff I get it, he's horny again and found some other local spreading her legs for a piece of fruit or whatever.

[Yves Surmont · Rating 3 out of 5]

Op zich een goed tijdsdocument van de periode waarin de Belgen heer en meester waren in Congo. Geeraerts gebruikt zijn job om alles wat los of vast zit te n**ken, en als hij daar niet mee bezig is, dan drinkt hij zich lazarus of schiet een wild beest dood. Zijn poging om hier en daar zich wat in te leven in de locale cultuur (naast zijn haast onbestaande pogingen om zijn huwelijk te redden) geeft het wat diepgang, maar uiteindelijk botst ook hij op het verschil in cultuur. De blanke heeft een toekomstvisie en wil iets opbouwen (desnoods ten koste van), de zwart leeft enkel voor vandaag.
De stijl, met ellenlange zinnen, is apart, en als eerste kennismaking met Geeraerts' werk is het best OK, maar niet dat ik meteen meer werk van hem wou lezen.

[ErnstG · Rating 2 out of 5]

Hierdie boek, die eerste van 'n reeks van 4, was 'n sensasie toe dit gepubliseer is. Deels die eksplisiete seks, en deels natuurlik was die Belgiese gewete oor die Kongo nog rou. Meer onlangs krap die styl en rassisme, en is dit verwyder van die lys van belangrike Nederlandse boeke.

Terwyl baie resensies verwys na die eerlikheid en egtheid, is dit waarop ek wonder. Is hierdie die drome van post traumatic stress en dus meestal van sielkundige belang? Om gestuur te word na die woude van die destydse Kongo, en 'n paar jaar daar te bly (insluitend die onafhanklikheidsproses) moes seker 'n groot skok gewees het vir 'n welgestelde brokkie wat deur die Jesuite opgevoed is.

Dit gee in elk geval geen insig in die einde van die Belgiese koloniale periode nie. Om dit te vergelyk met Conrad se Heart of Darkness is belaglik.

[Anouk Vanhorenbeek · Rating 3 out of 5]

'[...], de punt is scherp, met een weerhaak om olifanten te mennen, de hengel neerleggen, de lijn enkele malen rond de hand wikkelen, bijtrekken en dan ademloos: de zware driehoekige kop boven de waterspiegel, de platte leguaanogen, schuin, uitgeput laat hij zich hangen, de maliënkolder verdoft, flash!, de speer erin, bloed, schuimend water, [...]' (p. 165)

Geeraerts kan fantastisch schrijven, maar de hoeveelheid seksistische, racistische en gewelddadige passages (tov Congolezen) in deze autobiografie is gewoon walgelijk.

[Jakob Moorlag · Rating 5 out of 5]

De drie boeken kunnen worden gezien als zeer pornografische literatuur...Als dat zo is dan wordt er volstrekt voorbijgegaan aan de echte strekking van de drie delen nl. de verrotting van een land en haar koloniale overheersers.
Dit alles wordt zó scherp in beeld gebracht door de schrijver zoals ik het nog maar zelden heb gezien. De verrotting van Belgie en haar onderdanen in de Congo.

[Krist · Rating 3 out of 5]

Vreemd boekje, bijwijlen erg denigrerend en racistisch, we zullen het op de tijdsgeest steken.
Volgens mij heeft de auteur echt wel een hart voor (zwarte) vrouwen en Congo, maar steekt hij het weg achter een dikke laag ironie, sarcasme en cynisme.

[Federico · Rating 3 out of 5]

3,5

[Paul · Rating 2 out of 5]

Voor mij gewoon onbegrijpelijk dat Geeraerts ooit de staatsprijs voor literatuur heeft gekregen. De staatsprijs voor provocatie had nog gekund.