What do you think?
Rate this book
Γιοί της στάχτης #1
Κοράκι σε άλικο φόντο
Μια πανίσχυρη αυτοκρατορία σε παρακμή.
Τρεις άντρες που ακολουθούν τον δικό τους, μοναχικό δρόμο δίχως καν να γνωρίζονται. Ο ένας μεγαλώνει μέσα σ’ ένα μοναστήρι, αποκλεισμένος από τον έξω κόσμο αλλά κι από την αληθινή του φύση. Ο δεύτερος μεγαλουργεί στα πεδία των μαχών, με όνομα άλλο από το αληθινό του. Ο τρίτος συνωμοτεί για τα δικά του συμφέροντα στη διεφθαρμένη Αυλή.
Για να σωθεί η αυτοκρατορία, πρέπει κι οι τρεις να πετύχουν τους στόχους τους.
Ταυτόχρονα...
Ένα στιβαρό μυθιστόρημα επικής φαντασίας που θα συνεπάρει τους φανατικούς του είδους – και όχι μόνο.
«Όταν οι δίκαιοι παίρνουν μια ανάσα, οι φαύλοι παίρνουν μύριες».
Τρεις άντρες που ακολουθούν τον δικό τους, μοναχικό δρόμο δίχως καν να γνωρίζονται. Ο ένας μεγαλώνει μέσα σ’ ένα μοναστήρι, αποκλεισμένος από τον έξω κόσμο αλλά κι από την αληθινή του φύση. Ο δεύτερος μεγαλουργεί στα πεδία των μαχών, με όνομα άλλο από το αληθινό του. Ο τρίτος συνωμοτεί για τα δικά του συμφέροντα στη διεφθαρμένη Αυλή.
Για να σωθεί η αυτοκρατορία, πρέπει κι οι τρεις να πετύχουν τους στόχους τους.
Ταυτόχρονα...
Ένα στιβαρό μυθιστόρημα επικής φαντασίας που θα συνεπάρει τους φανατικούς του είδους – και όχι μόνο.
«Όταν οι δίκαιοι παίρνουν μια ανάσα, οι φαύλοι παίρνουν μύριες».
- GenresFantasyEpic Fantasy
480 pages, Paperback
First published October 1, 2010
9 people are currently reading
225 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 53 reviews
May 20, 2018
Υπέροχο!
Εντάξει είχα διαβάσει πολλές θετικές κριτικές οπότε ήμουν και λίγο προετοιμασμένη αλλά δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ!
Για την πλοκή δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω (τα λέει στο οπισθόφυλλο πολύ ωραία, απλά λιτά κι απέριττα) πέραν του ότι αν και δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη είναι πολύ δυνατή και ο συγγραφέας κατάφερε και την έδωσε πάρα πολύ ωραία!
Σε έναν κόσμο που θυμίζει λίγο την βυζαντινή αυτοκρατορία (κάτι που στην αρχή μου κακοφάνηκε αλλά σχεδόν αμέσως έπαψα να προσέχω) παρακολουθούμε τους χαρακτήρες, και κυρίως τους τρεις βασικούς μας, να αγωνίζονται ο καθένας για να εκπληρώσει το δικό του σκοπό και να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα.
Για τους τρεις αυτούς χαρακτήρες δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά, παρα μόνο ότι είναι ξεχωριστοί και ενδιαφέροντες, ο καθένας για διαφορετικό λόγο και θέλω πολύ να δω την εξέλιξη τους στο επόμενο!
Η αλήθεια είναι ότι οι χαρακτήρες είναι πάρα πολλοί! Ξεκινώντας το βιβλίο φοβήθηκα ότι θα χαθώ αλλά ο συγγραφέας κατάφερε να διαχειριστεί όλη αυτή την πληθώρα ονομάτων, τοποθεσιών και εθιμοτυπικών (γιατί φυσικά ο κάθε λαός έχει τα δικά του) πάρα πολύ σωστά και με τρόπο που να μην μπερδεύεσαι. Βέβαια βοηθάει και το ευρετήριο ονομάτων μπροστά. Αξίζει ένα μπράβο σε όποιον σκέφτηκε να το βάλει εκεί, εγώ το εκτίμησα!
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες της εισαγωγής με κέρδισε! Με την γραφή, με τις περιγραφές, με την ατμόσφαιρα. Μπήκα μέσα στον κόσμο του συγγραφέα και απλά ήθελα να συνεχίσω να διαβάζω, να μάθω κι άλλα! Υπήρχαν δε μερικές σκηνές που ήταν γραμμένες εξαιρετικά! Μου άρεσαν τόσο πολύ που τις διάβαζα και 2η φορά!
Ένα εξαιρετικό epic fantasy με ίντριγκες, δολοπλοκίες, στρατηγική, πολιτικά παιχνίδια εξουσίας, πισώπλατα μαχαιρώματα, βάρβαρους, ευγενείς, σφετεριστές, τυχοδιώκτες, φανταστικά πλάσματα, υπερφυσικές δυνάμεις, μυστηριώδεις οντότητες και πολλά ακόμη που είτε προσπαθούν να σταθούν εμπόδιο στο δρόμο των ηρώων μας είτε να τους βοηθήσουν, ανάλογα πάντα με το συμφέρον του καθενός. Αγωνία, ανατροπές, κίνδυνος, με έκαναν να θέλω να διαβάσω παρακάτω!
Γιατί μείον ένα αστεράκι λοιπόν:
πρώτον είχε τεράστια κεφάλαια!! και με κούραζαν! Μπορεί η αφήγηση να άλλαζε τακτικά αλλά τα κεφάλαια ήταν πολύ μεγάλα και μου πήρε καιρό να το συνηθίσω......πιστεύω πως αν ήταν μικρότερα θα μου ήταν πιο ξεκούραστο!
Και δεύτερον μου έλειψαν οι δυναμικοί γυναικείοι χαρακτήρες, οι οποίοι πέραν της μυστηριώδους Χρυσορρόης (για την οποία απολάμβανα πραγματικά να διαβάζω και ανυπομονώ να την ξαναδώ στο επόμενο) ήταν ανύπαρκτοι!
Εκτός αυτών λοιπόν μου άρεσε πάρα πολύ και νομίζω αξίζει να το διαβάσουν οι λάτρεις της epic fantasy λογοτεχνίας!
Ανυπομονώ πολύ να διαβάσω το επόμενο!
B.R.A.CE. 2018: 4 βιβλία με ένα χρώμα στον τίτλο ή στο εξώφυλλο (3/4)
η άποψη μου και εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/...
Εντάξει είχα διαβάσει πολλές θετικές κριτικές οπότε ήμουν και λίγο προετοιμασμένη αλλά δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ!
Για την πλοκή δεν θέλω να πω κάτι παραπάνω (τα λέει στο οπισθόφυλλο πολύ ωραία, απλά λιτά κι απέριττα) πέραν του ότι αν και δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη είναι πολύ δυνατή και ο συγγραφέας κατάφερε και την έδωσε πάρα πολύ ωραία!
Σε έναν κόσμο που θυμίζει λίγο την βυζαντινή αυτοκρατορία (κάτι που στην αρχή μου κακοφάνηκε αλλά σχεδόν αμέσως έπαψα να προσέχω) παρακολουθούμε τους χαρακτήρες, και κυρίως τους τρεις βασικούς μας, να αγωνίζονται ο καθένας για να εκπληρώσει το δικό του σκοπό και να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα.
Για τους τρεις αυτούς χαρακτήρες δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά, παρα μόνο ότι είναι ξεχωριστοί και ενδιαφέροντες, ο καθένας για διαφορετικό λόγο και θέλω πολύ να δω την εξέλιξη τους στο επόμενο!
Η αλήθεια είναι ότι οι χαρακτήρες είναι πάρα πολλοί! Ξεκινώντας το βιβλίο φοβήθηκα ότι θα χαθώ αλλά ο συγγραφέας κατάφερε να διαχειριστεί όλη αυτή την πληθώρα ονομάτων, τοποθεσιών και εθιμοτυπικών (γιατί φυσικά ο κάθε λαός έχει τα δικά του) πάρα πολύ σωστά και με τρόπο που να μην μπερδεύεσαι. Βέβαια βοηθάει και το ευρετήριο ονομάτων μπροστά. Αξίζει ένα μπράβο σε όποιον σκέφτηκε να το βάλει εκεί, εγώ το εκτίμησα!
Από τις πρώτες κιόλας σελίδες της εισαγωγής με κέρδισε! Με την γραφή, με τις περιγραφές, με την ατμόσφαιρα. Μπήκα μέσα στον κόσμο του συγγραφέα και απλά ήθελα να συνεχίσω να διαβάζω, να μάθω κι άλλα! Υπήρχαν δε μερικές σκηνές που ήταν γραμμένες εξαιρετικά! Μου άρεσαν τόσο πολύ που τις διάβαζα και 2η φορά!
Ένα εξαιρετικό epic fantasy με ίντριγκες, δολοπλοκίες, στρατηγική, πολιτικά παιχνίδια εξουσίας, πισώπλατα μαχαιρώματα, βάρβαρους, ευγενείς, σφετεριστές, τυχοδιώκτες, φανταστικά πλάσματα, υπερφυσικές δυνάμεις, μυστηριώδεις οντότητες και πολλά ακόμη που είτε προσπαθούν να σταθούν εμπόδιο στο δρόμο των ηρώων μας είτε να τους βοηθήσουν, ανάλογα πάντα με το συμφέρον του καθενός. Αγωνία, ανατροπές, κίνδυνος, με έκαναν να θέλω να διαβάσω παρακάτω!
Γιατί μείον ένα αστεράκι λοιπόν:
πρώτον είχε τεράστια κεφάλαια!! και με κούραζαν! Μπορεί η αφήγηση να άλλαζε τακτικά αλλά τα κεφάλαια ήταν πολύ μεγάλα και μου πήρε καιρό να το συνηθίσω......πιστεύω πως αν ήταν μικρότερα θα μου ήταν πιο ξεκούραστο!
Και δεύτερον μου έλειψαν οι δυναμικοί γυναικείοι χαρακτήρες, οι οποίοι πέραν της μυστηριώδους Χρυσορρόης (για την οποία απολάμβανα πραγματικά να διαβάζω και ανυπομονώ να την ξαναδώ στο επόμενο) ήταν ανύπαρκτοι!
Εκτός αυτών λοιπόν μου άρεσε πάρα πολύ και νομίζω αξίζει να το διαβάσουν οι λάτρεις της epic fantasy λογοτεχνίας!
Ανυπομονώ πολύ να διαβάσω το επόμενο!
B.R.A.CE. 2018: 4 βιβλία με ένα χρώμα στον τίτλο ή στο εξώφυλλο (3/4)
η άποψη μου και εδώ:
https://wordpress64426.wordpress.com/...
August 19, 2018
Δεν ξέρω αν φταίει το ότι η ηταν η αναθεωρημένη έκδοση ή αν εγώ είχα τελείως διαφορετική εμπειρία, επειδή ήταν η δεύτερη φορά που το διάβασα. Σίγουρα πάντως ειμαι εντυπωσιασμένος.
Το βιβλίο είναι επικό φανταζυ με τα όλα του, με τρεις παράλληλες πλοκές. Αυτό την πρώτη φορά με είχε ξενίσει, αφού κάθε μία τους είναι διαφορετικό υπο-υποείδος (ο Αργυρός είναι military fantasy, ο Σεβαστιανός έχει τις δολοπλοκίες της αυλής, ο Φιλάρετος είναι ένα περίεργο coming of age με υπερδυνάμεις, σκεφτείτε X-men στο Μεσαίωνα.
Η γραφή είναι εξαίρετη, με πολλές λέξεις ταιριαστές με την εποχή που εξελίσσεται, χωρίς να κάνουν το κείμενο ακαταλαβιστικο.
Η πλοκή είναι σύνθετη αλλά δε σταματά στιγμή να πηγαίνει μπροστά - προς το τέλος φαίνεται να συγκλίνει, αν και πότε οι τρεις ήρωες δε συναντιούνται εδώ στο βιβλίο. Περιμένω και άλλη εμβάθυνση τους στο δεύτερο (που θα διαβαστεί σύντομα).
Όπως είχα γράψει και στην πρώτη κριτική (και που μάλλον έχει χαθεί) το βιβλίο είναι εξαιρετικό δείγμα επικού φανταζυ. Και δε μιλάμε για "για ελληνικό καλό είναι", βάζει τα γυαλιά σε πολλά διεθνή μεγαμπεστσελλερ.
Το βιβλίο είναι επικό φανταζυ με τα όλα του, με τρεις παράλληλες πλοκές. Αυτό την πρώτη φορά με είχε ξενίσει, αφού κάθε μία τους είναι διαφορετικό υπο-υποείδος (ο Αργυρός είναι military fantasy, ο Σεβαστιανός έχει τις δολοπλοκίες της αυλής, ο Φιλάρετος είναι ένα περίεργο coming of age με υπερδυνάμεις, σκεφτείτε X-men στο Μεσαίωνα.
Η γραφή είναι εξαίρετη, με πολλές λέξεις ταιριαστές με την εποχή που εξελίσσεται, χωρίς να κάνουν το κείμενο ακαταλαβιστικο.
Η πλοκή είναι σύνθετη αλλά δε σταματά στιγμή να πηγαίνει μπροστά - προς το τέλος φαίνεται να συγκλίνει, αν και πότε οι τρεις ήρωες δε συναντιούνται εδώ στο βιβλίο. Περιμένω και άλλη εμβάθυνση τους στο δεύτερο (που θα διαβαστεί σύντομα).
Όπως είχα γράψει και στην πρώτη κριτική (και που μάλλον έχει χαθεί) το βιβλίο είναι εξαιρετικό δείγμα επικού φανταζυ. Και δε μιλάμε για "για ελληνικό καλό είναι", βάζει τα γυαλιά σε πολλά διεθνή μεγαμπεστσελλερ.
January 10, 2018
4.0/5.0
Δεν έχω πολλά λόγια να πω, το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του φανταστικού και αυτό πρέπει να αρκεί για όσους με γνωρίζουν.
Είναι γνωστή η αγάπη μου για το fantasy και νιώθω ικανοποίηση κάθε φορά που ένα βιβλίο από Έλληνα συγγραφέα επιτυγχάνει να με αφήσει τόσο ικανοποιημένο. Στέκεται ισάξια δίπλα στα καλύτερα της ξένης βιβλιοπαραγωγής.
Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να πρωτοτυπήσει ή να εντυπωσιάσει τεχνηέντως, αντίθετα προσφέρει μια στρωτή ιστορία επικής φαντασίας, με ένα πλούσιο κόσμο, στον οποίο μας εισάγει με τον ρυθμό που πρέπει, με μια πλοκή με αγωνία και ανατροπές και με χαρακτήρες αρκετούς και με ποικιλία γνωρισμάτων αλλά όχι τόσο πολλούς που να χάνεται ο αναγνώστης.
Το επίπεδο του υπερφυσικού είναι σε τέτοιο βαθμό που κάνει το βιβλίο προσιτό και σε αναγνώστες που δεν διαβάζουν τακτικά fantasy, κάνοντάς το ιδιαιτέρως κατάλληλο για βιβλίο εισαγωγικό στον κόσμο της φαντασίας, ιδίως σε όσους αρέσει το ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο και θυμίζει έντονα.
Αρκετά έγραψα, διαβάστε το!
B.R.A.CE. 2018 Ένα βιβλίο που περιλαμβάνει ένα μυθικό πλάσμα
#readathon18 Ένα βιβλίο φανταστικού Έλληνα συγγραφέα
Δεν έχω πολλά λόγια να πω, το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους φίλους του φανταστικού και αυτό πρέπει να αρκεί για όσους με γνωρίζουν.
Είναι γνωστή η αγάπη μου για το fantasy και νιώθω ικανοποίηση κάθε φορά που ένα βιβλίο από Έλληνα συγγραφέα επιτυγχάνει να με αφήσει τόσο ικανοποιημένο. Στέκεται ισάξια δίπλα στα καλύτερα της ξένης βιβλιοπαραγωγής.
Ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να πρωτοτυπήσει ή να εντυπωσιάσει τεχνηέντως, αντίθετα προσφέρει μια στρωτή ιστορία επικής φαντασίας, με ένα πλούσιο κόσμο, στον οποίο μας εισάγει με τον ρυθμό που πρέπει, με μια πλοκή με αγωνία και ανατροπές και με χαρακτήρες αρκετούς και με ποικιλία γνωρισμάτων αλλά όχι τόσο πολλούς που να χάνεται ο αναγνώστης.
Το επίπεδο του υπερφυσικού είναι σε τέτοιο βαθμό που κάνει το βιβλίο προσιτό και σε αναγνώστες που δεν διαβάζουν τακτικά fantasy, κάνοντάς το ιδιαιτέρως κατάλληλο για βιβλίο εισαγωγικό στον κόσμο της φαντασίας, ιδίως σε όσους αρέσει το ιστορικό μυθιστόρημα, το οποίο και θυμίζει έντονα.
Αρκετά έγραψα, διαβάστε το!
B.R.A.CE. 2018 Ένα βιβλίο που περιλαμβάνει ένα μυθικό πλάσμα
#readathon18 Ένα βιβλίο φανταστικού Έλληνα συγγραφέα
August 12, 2018
Γενικό σχόλιο:
Κάθε φορά, σαν την πρώτη φορά <3
Σχόλιο 12/8/2018:
Μικρές λεπτομέρειες που αγαπώ. Μικρά δράματα, κάποια μεγαλύτερα. Η φωνή της Χρυσορρόης, το τρέμουλο του Πολυκράτη. Ο Νικήτας. "Πάρτε, σκυλιά!"
Κάθε φορά, σαν την πρώτη φορά <3
Σχόλιο 12/8/2018:
Μικρές λεπτομέρειες που αγαπώ. Μικρά δράματα, κάποια μεγαλύτερα. Η φωνή της Χρυσορρόης, το τρέμουλο του Πολυκράτη. Ο Νικήτας. "Πάρτε, σκυλιά!"
October 17, 2012
Πρόκειται για ένα μαγευτικό επικό μυθιστόρημα το οποίο, χωρίς υπερβολή, κάνει την ελληνική λογοτεχνία του φανταστικού πλουσιότερη!
Ο φανταστικός κόσμος του Ελευθέριου Κεραμιδά, περιλαμβάνει ιστορικά στοιχεία που παραπέμπουν σε μια εκδοχή ενός ελεύθερου ελληνικού κόσμου την εποχή του μεσαίωνα (όπως θα ήταν ας πούμε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αν δεν κατάρρεε) . Οι ίντριγκες, η κοινωνική δομή και οι συνήθειες των ανθρώπων, επίσης θυμίζουν τη Βυζαντινή εποχή.
Οι πολύπλοκοι τίτλοι ιεραρχίας, τα πολλά ονόματα και τα παράξενα τοπωνύμια δίνονται με τη βοήθεια ευρετηρίων και χάρτη του φανταστικού κόσμου (ο οποίος, πάντως, θυμίζει έντονα την περιοχή της Μεσογείου), έτσι ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να ανατρέξει ανά πάσα στιγμή και να βρει την άκρη. Αυτό, πάντως, είναι κάτι που μπορεί να εξιτάρει τον αναγνώστη αλλά κινδυνεύει να τον κουράσει
Το βιβλίο φαίνεται ότι είναι πολύ δουλεμένο και με υπόβαθρο.
Αναμένουμε με αγωνία την συνέχεια…
Ο φανταστικός κόσμος του Ελευθέριου Κεραμιδά, περιλαμβάνει ιστορικά στοιχεία που παραπέμπουν σε μια εκδοχή ενός ελεύθερου ελληνικού κόσμου την εποχή του μεσαίωνα (όπως θα ήταν ας πούμε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία αν δεν κατάρρεε) . Οι ίντριγκες, η κοινωνική δομή και οι συνήθειες των ανθρώπων, επίσης θυμίζουν τη Βυζαντινή εποχή.
Οι πολύπλοκοι τίτλοι ιεραρχίας, τα πολλά ονόματα και τα παράξενα τοπωνύμια δίνονται με τη βοήθεια ευρετηρίων και χάρτη του φανταστικού κόσμου (ο οποίος, πάντως, θυμίζει έντονα την περιοχή της Μεσογείου), έτσι ώστε ο αναγνώστης να μπορεί να ανατρέξει ανά πάσα στιγμή και να βρει την άκρη. Αυτό, πάντως, είναι κάτι που μπορεί να εξιτάρει τον αναγνώστη αλλά κινδυνεύει να τον κουράσει
Το βιβλίο φαίνεται ότι είναι πολύ δουλεμένο και με υπόβαθρο.
Αναμένουμε με αγωνία την συνέχεια…
Read
September 10, 2018Με μεγάλη άνεση στα πιο καλογραμμένα ελληνικά βιβλία.
Δεν νοείται fantas-ας που να μην το διαβάσει. Είναι η προπαίδεια για όποιον θέλει να μάθει μαθηματικά.
Δεν νοείται fantas-ας που να μην το διαβάσει. Είναι η προπαίδεια για όποιον θέλει να μάθει μαθηματικά.
May 17, 2019
3,5/5
Ο φανταστικός κόσμος του βιβλίου βρίσκεται γεωγραφικά περίπου εκεί που ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στα καλύτερά της. Κυρίαρχος λαός είναι οι Αιγλωείς οι οποίοι είναι κάτοχοι των περιοχών του Βυζαντίου (Βασιλεία των Αιγλωαίων στο βιβλίο).
Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από τα μάτια τριών κύριων χαρακτήρων. Ο Φιλάρετος καταφθάνει ως βρέφος στη μονή Αγιασματαρίου και μεγαλώνει εκεί χωρίς να γνωρίζει τίποτα για την πραγματική του καταγωγή και τις ικανότητές του. Ο Αργυρός ζει αυτοεξόριστος, σχεδόν απομονωμένος, στη Ναντάρ και περιμένει να πάρει την εκδίκησή του. Ο Σεβαστιανός είναι ο μέγας λογοθέτης της βασιλείας των Αιγλωαίων και συνωμοτεί για τα δικά του συμφέροντα στη διεφθαρμένη Αυλή του Σεπτού παλατιού. Η πανίσχυρη αυτοκρατορία παρακμάζει και ίσως, ο μόνος τρόπος για να σωθεί είναι να επιτύχουν αυτοί οι τ��εις, άγνωστοι μεταξύ τους, άνδρες τους σκοπούς τους.
Όπως είναι αναμενόμενο για ένα τέτοιο βιβλίο, οι χαρακτήρες και οι τοποθεσίες είναι άφθονα, οπότε πρέπει να πάρεις το χρόνο σου διαβάζοντάς το μέχρι να μάθεις ποιος είναι ο καθένας και που βρίσκεται. Ευτυχώς έχει αρκετούς χάρτες άλλους πιο γενικούς και άλλους πιο λεπτομερείς οι οποίοι βοηθάνε πολύ στο να κατατοπιστεί ο αναγνώστης. Επίσης έχει μεγάλο ευρετήριο χαρακτήρων και σημαντικών εννοιών. Το γεγονός ότι σε κάθε κεφάλαιο βλέπουμε μικρά αποσπάσματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες κάνει την ιστορία να κυλάει γρήγορα και να κρατάει το ενδιαφέρον. Αυτή η συνεχής εναλλαγή όμως είχε σαν αποτέλεσμα να μην προλαβαίνω να γνωρίσω καλά τους χαρακτήρες ώστε να δεθώ μαζί τους. Ένιωθα συνεχώς παρατηρητής και όχι μέρος της ιστορίας. Αυτό άλλαξε περίπου απ τη σελίδα 300 και μετά όπου πλέον είχα μάθει καλά τους χαρακτήρες και τις τοποθεσίες και άρχιζα να κατανοώ τους απώτερους σκοπούς του καθενός. Σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω πριν διαβάσω το δεύτερο βιβλίο της σειράς, και ξέρω ήδη ότι τη δεύτερη φορά θα μου αρέσει περισσότερο.
Διαβάστε περισσότερα στο blog μου.
Ο φανταστικός κόσμος του βιβλίου βρίσκεται γεωγραφικά περίπου εκεί που ήταν η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στα καλύτερά της. Κυρίαρχος λαός είναι οι Αιγλωείς οι οποίοι είναι κάτοχοι των περιοχών του Βυζαντίου (Βασιλεία των Αιγλωαίων στο βιβλίο).
Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από τα μάτια τριών κύριων χαρακτήρων. Ο Φιλάρετος καταφθάνει ως βρέφος στη μονή Αγιασματαρίου και μεγαλώνει εκεί χωρίς να γνωρίζει τίποτα για την πραγματική του καταγωγή και τις ικανότητές του. Ο Αργυρός ζει αυτοεξόριστος, σχεδόν απομονωμένος, στη Ναντάρ και περιμένει να πάρει την εκδίκησή του. Ο Σεβαστιανός είναι ο μέγας λογοθέτης της βασιλείας των Αιγλωαίων και συνωμοτεί για τα δικά του συμφέροντα στη διεφθαρμένη Αυλή του Σεπτού παλατιού. Η πανίσχυρη αυτοκρατορία παρακμάζει και ίσως, ο μόνος τρόπος για να σωθεί είναι να επιτύχουν αυτοί οι τ��εις, άγνωστοι μεταξύ τους, άνδρες τους σκοπούς τους.
Όπως είναι αναμενόμενο για ένα τέτοιο βιβλίο, οι χαρακτήρες και οι τοποθεσίες είναι άφθονα, οπότε πρέπει να πάρεις το χρόνο σου διαβάζοντάς το μέχρι να μάθεις ποιος είναι ο καθένας και που βρίσκεται. Ευτυχώς έχει αρκετούς χάρτες άλλους πιο γενικούς και άλλους πιο λεπτομερείς οι οποίοι βοηθάνε πολύ στο να κατατοπιστεί ο αναγνώστης. Επίσης έχει μεγάλο ευρετήριο χαρακτήρων και σημαντικών εννοιών. Το γεγονός ότι σε κάθε κεφάλαιο βλέπουμε μικρά αποσπάσματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες κάνει την ιστορία να κυλάει γρήγορα και να κρατάει το ενδιαφέρον. Αυτή η συνεχής εναλλαγή όμως είχε σαν αποτέλεσμα να μην προλαβαίνω να γνωρίσω καλά τους χαρακτήρες ώστε να δεθώ μαζί τους. Ένιωθα συνεχώς παρατηρητής και όχι μέρος της ιστορίας. Αυτό άλλαξε περίπου απ τη σελίδα 300 και μετά όπου πλέον είχα μάθει καλά τους χαρακτήρες και τις τοποθεσίες και άρχιζα να κατανοώ τους απώτερους σκοπούς του καθενός. Σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω πριν διαβάσω το δεύτερο βιβλίο της σειράς, και ξέρω ήδη ότι τη δεύτερη φορά θα μου αρέσει περισσότερο.
Διαβάστε περισσότερα στο blog μου.
October 20, 2018
Συγκεκριμένα 4,5 επικά ⭐⭐⭐⭐ !
Καλογραμμένο ελληνικό επικό fantasy, με πολύ δράση και συναρπαστικές σκηνές.
Το μείον μισό αστεράκι, οφείλεται ότι με μπέρδεψαν τα πάρα πολλά ονόματα - πόλεις/ περιφέρειες/ τοποθεσίες.
Καλογραμμένο ελληνικό επικό fantasy, με πολύ δράση και συναρπαστικές σκηνές.
Το μείον μισό αστεράκι, οφείλεται ότι με μπέρδεψαν τα πάρα πολλά ονόματα - πόλεις/ περιφέρειες/ τοποθεσίες.
May 3, 2018
Η λογοτεχνία του φανταστικού και της επιστημονικής φαντασίας στην Ελλάδα ουδέποτε αντιμετωπίστηκε με τη σοβαρότητα που της αρμόζει. Αυτό οφείλεται σε ένα μεγάλο μέρος και στους υπεύθυνους των εκδοτικών οίκων αλλά και τους εμπόρους βιβλίων, οι οποίοι την αντιμετώπιζαν ως μια μορφή φτηνής λογοτεχνίας ή στην καλύτερη ως λογοτεχνία ξεκομμένη από την πραγματικότητα κι επομένως άνευ ουσίας. Ξεχνούν βέβαια ότι τα πρώτα μας μαθήματα ως άνθρωποι τα μαθαίνουμε από τα παραμύθια και τις παραβολές.
Από την άλλη μεριά είναι και οι ίδιο οι συγγραφείς που ασχολούνται με τη λογοτεχνία αυτή, οι οποίοι τις περισσότερες φορές αρκούνται σε έναν τυφλό και επιφανειακό μιμητισμό γνωστών συγγραφών και συνταγών του είδους αυτού. Ειδικά, δε στο χώρο της ηρωικής φαντασίας η αντιγραφή των δυτικών προτύπων και κυρίως του Τολκιν (ξωτικά, ελφ, ορκς) είναι πέρα για πέρα εμφανής. Έχοντας υπόψη τα παρπάνω πάντα είχα την απορία, γιατί ένας Έλληνας συγγραφέας να μην αντλήσει έμπνευση από τη δική μας μυθολογία αρχαία και μεσαιωνική και να δημιουργήσει ένα ανάλογο ύφους μυθιστόρημα; Γιατί να βλέπουμε την ιστορία μας μέσω του Game Of Thrones (είναι ξεκάθαρο ότι το king's landing δεν είναι άλλη από την Κωνσταντινούπολη);
Για τους παραπάνω, λοιπόν, λόγους το "Κοράκι σε άλικο φόντο" του Ελευθέριου Κεραμίδα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα. Ένα βιβλίο ηρωικής φαντασίας εμπνευσμένο από την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία γεμάτο από μύθους και παραδόσεις της Βαλκανικής χερσονήσου και της εγγύς ανατολής. Ένα βιβλίο ουσιαστικά κοντά στην ψυχοσύνθεσή μας με χαρακτήρες ζωντανούς και δουλεμένους σε κάθε λεπτομέρεια. Το σημαντικότερο δε από όλα είναι ότι το βιβλίο αυτό έχει έναν πολύ καλό ρυθμό που όχι μόνο δεν κουράζει τον αναγνώστη αλλά τον κρατάει σε ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.
Το "Κοράκι σε άλικο φόντο" είναι ένα εξαιρετικά γραμμένο βιβλίο όχι μόνο με τις προδιαγραφές της φανταστικής λογοτεχνίας, αλλά και αυτής που ονομάζουμε κλασσική λογοτεχνία. Είναι ένα βιβλίο που διαλύει τις όποιες προκαταλήψεις έχει το Ελληνικό κοινό απέναντι στην ντόπια λογοτεχνία του φανταστικού και δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχα σπουδαία αναγνώσματα προερχόμενα από το εξωτερικό.
Για μένα πρόκειται για το κορυφαίο βιβλίο σύγχρονης Ελληνικής λογοτεχνίας ηρωικής φαντασίας.
Από την άλλη μεριά είναι και οι ίδιο οι συγγραφείς που ασχολούνται με τη λογοτεχνία αυτή, οι οποίοι τις περισσότερες φορές αρκούνται σε έναν τυφλό και επιφανειακό μιμητισμό γνωστών συγγραφών και συνταγών του είδους αυτού. Ειδικά, δε στο χώρο της ηρωικής φαντασίας η αντιγραφή των δυτικών προτύπων και κυρίως του Τολκιν (ξωτικά, ελφ, ορκς) είναι πέρα για πέρα εμφανής. Έχοντας υπόψη τα παρπάνω πάντα είχα την απορία, γιατί ένας Έλληνας συγγραφέας να μην αντλήσει έμπνευση από τη δική μας μυθολογία αρχαία και μεσαιωνική και να δημιουργήσει ένα ανάλογο ύφους μυθιστόρημα; Γιατί να βλέπουμε την ιστορία μας μέσω του Game Of Thrones (είναι ξεκάθαρο ότι το king's landing δεν είναι άλλη από την Κωνσταντινούπολη);
Για τους παραπάνω, λοιπόν, λόγους το "Κοράκι σε άλικο φόντο" του Ελευθέριου Κεραμίδα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα. Ένα βιβλίο ηρωικής φαντασίας εμπνευσμένο από την Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία γεμάτο από μύθους και παραδόσεις της Βαλκανικής χερσονήσου και της εγγύς ανατολής. Ένα βιβλίο ουσιαστικά κοντά στην ψυχοσύνθεσή μας με χαρακτήρες ζωντανούς και δουλεμένους σε κάθε λεπτομέρεια. Το σημαντικότερο δε από όλα είναι ότι το βιβλίο αυτό έχει έναν πολύ καλό ρυθμό που όχι μόνο δεν κουράζει τον αναγνώστη αλλά τον κρατάει σε ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος.
Το "Κοράκι σε άλικο φόντο" είναι ένα εξαιρετικά γραμμένο βιβλίο όχι μόνο με τις προδιαγραφές της φανταστικής λογοτεχνίας, αλλά και αυτής που ονομάζουμε κλασσική λογοτεχνία. Είναι ένα βιβλίο που διαλύει τις όποιες προκαταλήψεις έχει το Ελληνικό κοινό απέναντι στην ντόπια λογοτεχνία του φανταστικού και δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από αντίστοιχα σπουδαία αναγνώσματα προερχόμενα από το εξωτερικό.
Για μένα πρόκειται για το κορυφαίο βιβλίο σύγχρονης Ελληνικής λογοτεχνίας ηρωικής φαντασίας.
December 16, 2020
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Είχα διαβάσει την προηγούμενη έκδοση του βιβλίου και είχα μείνει το ίδιο εντυπωσιασμένος. Βέβαια, αν είναι δυνατόν, τώρα μου άρεσε ακόμη περισσότερο. Από τις πρώτες σελίδες με έκανε να δεθώ με τους πρωταγωνιστές και παρά το ότι μου σύστηνε χαρακτήρες σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο, δεν ένιωσα στιγμή την ανάγκη να κοιτάξω στο ονοματολόγιο (που υπάρχει στο τέλος για όποιον το θελήσει). Τόσο ζωντανοί και ξεκάθαροι ήταν οι χαρακτήρες του βιβλίου στο μυαλό μου.
Όσο για την πλοκή, αυτή δημιουργούσε εικόνες τόσο έντονες που ακόμη και τώρα δυσκολεύομαι να σβήσω. όχι ότι θέλω κι όλα! Παρά τις τρεις διαφορετικές (κύριες)πλοκές, δεν χάνεσαι από την μία στην άλλη. Και δε βαριέσαι στιγμή. Από τη μία το παλάτι και οι δολοπλοκίες τις αριστοκρατίας, από την άλλη η ενηλικίωση ενός έφηβου που καταλαβαίνει πως έχει σούπερ δυνάμεις (ταιριαστές με το μεσαιωνικό περιβάλλον) και στη μέση ο στρατός και οι μάχες.
Και μια και είπα για μάχες, ας μιλήσω και γι' αυτές! Είμαι πολύ αυστηρός με τα επικά βιβλία. Αν οι περιγραφές των μαχών δεν είναι καλογραμμένες και προσεκτικά δομημένες, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα μου καταστρέψουν το βιβλίο. Εδώ ευτυχώς από τις απλές μονομαχίες, ως τις πολιορκίες, όλα είναι τόσο όσο χρειάζεται για να σας βάλουν δίπλα στους πρωταγωνιστές και να πολεμήσετε κι εσείς μαζί τους. Μέχρι και η μάχη με δράκο (φυσικά και έχει μάχη με δράκο. Επική ιστορία χωρίς μάχη με δράκο δεν υπάρχει)!
Το μόνο που θα μπορούσα να πω σαν αρνητικό, είναι φυσικά το γεγονός πως αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας και έτσι αφήνει κάποια αναπάντητα ερωτήματα. Αλλά ευτυχώς τα δύο επόμενα βιβλία είναι ήδη στην κατοχή μου και έτσι δεν θα μείνουν αναπάντητα για πολύ.
Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και πάρτε το βιβλίο (ή καλύτερα την τριλογία) το συντομότερο δυνατό. Ακόμη και αν δεν λατρεύετε τις επικές ιστορίες, είμαι σίγουρος πως θα βρείτε πάρα πολλά να σας προσφέρει το βιβλίο. Τέλος, να πω ότι έχω σταματήσει να κρίνω αν ένα βιβλίο είναι από Έλληνα ή ξένο συγγραφέα, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω πως το βιβλίο δεν έχει τίποτα απολύτως να ζηλέψει από άλλες επικές τριλογίες τετραλογίες ή εικοσαλογίες! Είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ επική περιπέτεια που θα τη διάβαζα ξανά ευχαρίστως. Τώρα όμως το επόμενο βιβλίο των Γιων της Στάχτης με καλεί.
Όσο για την πλοκή, αυτή δημιουργούσε εικόνες τόσο έντονες που ακόμη και τώρα δυσκολεύομαι να σβήσω. όχι ότι θέλω κι όλα! Παρά τις τρεις διαφορετικές (κύριες)πλοκές, δεν χάνεσαι από την μία στην άλλη. Και δε βαριέσαι στιγμή. Από τη μία το παλάτι και οι δολοπλοκίες τις αριστοκρατίας, από την άλλη η ενηλικίωση ενός έφηβου που καταλαβαίνει πως έχει σούπερ δυνάμεις (ταιριαστές με το μεσαιωνικό περιβάλλον) και στη μέση ο στρατός και οι μάχες.
Και μια και είπα για μάχες, ας μιλήσω και γι' αυτές! Είμαι πολύ αυστηρός με τα επικά βιβλία. Αν οι περιγραφές των μαχών δεν είναι καλογραμμένες και προσεκτικά δομημένες, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα μου καταστρέψουν το βιβλίο. Εδώ ευτυχώς από τις απλές μονομαχίες, ως τις πολιορκίες, όλα είναι τόσο όσο χρειάζεται για να σας βάλουν δίπλα στους πρωταγωνιστές και να πολεμήσετε κι εσείς μαζί τους. Μέχρι και η μάχη με δράκο (φυσικά και έχει μάχη με δράκο. Επική ιστορία χωρίς μάχη με δράκο δεν υπάρχει)!
Το μόνο που θα μπορούσα να πω σαν αρνητικό, είναι φυσικά το γεγονός πως αποτελεί το πρώτο μέρος μιας τριλογίας και έτσι αφήνει κάποια αναπάντητα ερωτήματα. Αλλά ευτυχώς τα δύο επόμενα βιβλία είναι ήδη στην κατοχή μου και έτσι δεν θα μείνουν αναπάντητα για πολύ.
Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και πάρτε το βιβλίο (ή καλύτερα την τριλογία) το συντομότερο δυνατό. Ακόμη και αν δεν λατρεύετε τις επικές ιστορίες, είμαι σίγουρος πως θα βρείτε πάρα πολλά να σας προσφέρει το βιβλίο. Τέλος, να πω ότι έχω σταματήσει να κρίνω αν ένα βιβλίο είναι από Έλληνα ή ξένο συγγραφέα, αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω πως το βιβλίο δεν έχει τίποτα απολύτως να ζηλέψει από άλλες επικές τριλογίες τετραλογίες ή εικοσαλογίες! Είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ επική περιπέτεια που θα τη διάβαζα ξανά ευχαρίστως. Τώρα όμως το επόμενο βιβλίο των Γιων της Στάχτης με καλεί.
January 7, 2019
Ένας τίτλος που πέτυχα τυχαία...
Κάποιος μου είχε μιλησει κάποτε κάπως αόριστα γι' αυτό το βιβλίο αλλά το ξέχασα .
Και μετά το διάβασα.....
Το αποτελεσμα; Λυπάμαι...
Λυπάμαι που μπορώ να δώσω μόνο 5 αστεράκια!
Απίστευτα καλογραμμένο και καλοδουλεμένο και σκάλωσα από την αρχή.
Δεν περίμενα να με ενθουσιάσει σε τέτοιο βαθμό. Είχα πολύ καιρό να διαβάσω κάτι τόσο καλά δομημένο. Στιβαρό από μια άποψη. Ένα περιβάλλον τόσο ρεαλιστικό και fantasy ταυτόχρονα που σε βαζει σ' ενα κλίμα που δε θες να αφήσεις. Ο Αργυρός, ο Φιλάρετος, ο Σεβαστιανός ή η Χρυσορρόη, όπως και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες του βιβλίου, γίνονται αμέσως πραγματικά, υπαρκτά, απτά πρόσωπα που άλλα συμπαθείς (ή/και συμπονάς) και άλλα απεχθάνεσαι ή σιχαίνεσαι!
Ακόμα δεν περίμενα να με ενθουσιάσει σε τέτοιο βαθμό ένα βιβλιο για το οποίο διάβαζα παντου τον χαρακτηρισμό: "ελληνικό fantasy". Με προβλημάτισε και με έκανε επιφυλακτικό και αρνητικά προδιαθετιμένο. Δεν μου άρεσε η τοποθέτηση ταμπέλας γεωγραφικής προέλευσης λες και είναι προϊόν Π.Ο.Π. .Όταν όμως διάβασα λιγες μόνο σελίδες άρχισα να μην μπορώ να συγκρατήσω χαμόγελα ενθουσιασμου. Δύο πράγματα: πρώτον, μου άρεσε που οι ήρωες, που θεωρούνταν "ντόπιοι", είχαν ονόματα που ήταν εύηχα (στη δική μας γλώσσα) και είχαν κάποιο νόημα σχετικό με το χαρακτήρα του (και πάλι στη δικη μας γλώσσα) ενώ οι "ξενοι" είχαν ξενικά. Δεύτερον: οποίο fantasy είχα διαβάσει ως τώρα "πατούσε" σε κέλτικη, σκανδιναβική, κεντροευρωπαϊκή παράδοση και μυθολογία. Τώρα ξαφνικά εμφανιστηκε ο κύριος Κεραμίδας να μου δείξει πως ένα βιβλίο που θέλει να λέγεται fantasy μια χαρά μπορεί να "πατήσει" στην ελληνική παράδοση ή μυθολογία. Δε λέω ότι πήρε δυο βιβλία μυθολογίας, έβαλε δυο σάλτσες κι έφτιαξε βιβλίο. Ίσα ίσα! Εννοώ πως διαβάζεις και νοιώθεις γνώριμα τα όποια υπερφυσικά περιγράφονται. Σαν κάπου να είχες ξαναδιαβάσει κάτι σχετικό, σε κάποιο παλιό αγαπημένο μεν ξεχασμένο δε βιβλίο με λαϊκά παραμύθια του τόπου σου.
Μία ακόμα ��ροκατάληψη που καταρρίφθηκε.Αναρωτιόμουν γιατί άραγε ο συγγραφέας έκατσε και ξαναέγραψε το βιβλίο και άλλαξε εκδότη; Γιατί ο Πατάκης δεν εξέδωσε και τα άλλα βιβλία; Και κατέληγα στο λανθασμένο, με λάμδα κεφάλαιο (ή μαλλον με ολα τα γράμματα κεφαλαία), συμπέρασμα ότι β' κατηγορία ο νέος εκδοτικός το ίδιο θα ισχύει και για το βιβλίο Όπως και πριν, μετά από ελάχιστες σελίδες... νέα χαμόγελα ενθουσιασμού που πλέον φτάνει στα ορια της υστερίας!
Πλέον δηλώνω λάτρης του ελληνικού fantasy και των Γιων της Στάχτης.
Συγχαρητήρια κύριε Κεραμίδα!
Ένα μπράβο και στις εκδόσεις Mamaya για την πολλή καλή δουλειά που έκαναν ώστε το κείμενο να γίνει βιβλίο.
Όσο για τους χάρτες που περιλαμβάνονται μια μόνο λέξη: εκπληκτικοί!
Αφήστε ό,τι άλλο διαβάζετε οι fantasy-όπληκτοι και αναζητήστε το "Κοράκι σε άλυκο φόντο"!
Υ. Γ. Δείτε και το πολύ ενδιαφέρον blog του συγγραφέα (http://sonsofash.blogspot.com)
Κάποιος μου είχε μιλησει κάποτε κάπως αόριστα γι' αυτό το βιβλίο αλλά το ξέχασα .
Και μετά το διάβασα.....
Το αποτελεσμα; Λυπάμαι...
Λυπάμαι που μπορώ να δώσω μόνο 5 αστεράκια!
Απίστευτα καλογραμμένο και καλοδουλεμένο και σκάλωσα από την αρχή.
Δεν περίμενα να με ενθουσιάσει σε τέτοιο βαθμό. Είχα πολύ καιρό να διαβάσω κάτι τόσο καλά δομημένο. Στιβαρό από μια άποψη. Ένα περιβάλλον τόσο ρεαλιστικό και fantasy ταυτόχρονα που σε βαζει σ' ενα κλίμα που δε θες να αφήσεις. Ο Αργυρός, ο Φιλάρετος, ο Σεβαστιανός ή η Χρυσορρόη, όπως και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες του βιβλίου, γίνονται αμέσως πραγματικά, υπαρκτά, απτά πρόσωπα που άλλα συμπαθείς (ή/και συμπονάς) και άλλα απεχθάνεσαι ή σιχαίνεσαι!
Ακόμα δεν περίμενα να με ενθουσιάσει σε τέτοιο βαθμό ένα βιβλιο για το οποίο διάβαζα παντου τον χαρακτηρισμό: "ελληνικό fantasy". Με προβλημάτισε και με έκανε επιφυλακτικό και αρνητικά προδιαθετιμένο. Δεν μου άρεσε η τοποθέτηση ταμπέλας γεωγραφικής προέλευσης λες και είναι προϊόν Π.Ο.Π. .Όταν όμως διάβασα λιγες μόνο σελίδες άρχισα να μην μπορώ να συγκρατήσω χαμόγελα ενθουσιασμου. Δύο πράγματα: πρώτον, μου άρεσε που οι ήρωες, που θεωρούνταν "ντόπιοι", είχαν ονόματα που ήταν εύηχα (στη δική μας γλώσσα) και είχαν κάποιο νόημα σχετικό με το χαρακτήρα του (και πάλι στη δικη μας γλώσσα) ενώ οι "ξενοι" είχαν ξενικά. Δεύτερον: οποίο fantasy είχα διαβάσει ως τώρα "πατούσε" σε κέλτικη, σκανδιναβική, κεντροευρωπαϊκή παράδοση και μυθολογία. Τώρα ξαφνικά εμφανιστηκε ο κύριος Κεραμίδας να μου δείξει πως ένα βιβλίο που θέλει να λέγεται fantasy μια χαρά μπορεί να "πατήσει" στην ελληνική παράδοση ή μυθολογία. Δε λέω ότι πήρε δυο βιβλία μυθολογίας, έβαλε δυο σάλτσες κι έφτιαξε βιβλίο. Ίσα ίσα! Εννοώ πως διαβάζεις και νοιώθεις γνώριμα τα όποια υπερφυσικά περιγράφονται. Σαν κάπου να είχες ξαναδιαβάσει κάτι σχετικό, σε κάποιο παλιό αγαπημένο μεν ξεχασμένο δε βιβλίο με λαϊκά παραμύθια του τόπου σου.
Μία ακόμα ��ροκατάληψη που καταρρίφθηκε.Αναρωτιόμουν γιατί άραγε ο συγγραφέας έκατσε και ξαναέγραψε το βιβλίο και άλλαξε εκδότη; Γιατί ο Πατάκης δεν εξέδωσε και τα άλλα βιβλία; Και κατέληγα στο λανθασμένο, με λάμδα κεφάλαιο (ή μαλλον με ολα τα γράμματα κεφαλαία), συμπέρασμα ότι β' κατηγορία ο νέος εκδοτικός το ίδιο θα ισχύει και για το βιβλίο Όπως και πριν, μετά από ελάχιστες σελίδες... νέα χαμόγελα ενθουσιασμού που πλέον φτάνει στα ορια της υστερίας!
Πλέον δηλώνω λάτρης του ελληνικού fantasy και των Γιων της Στάχτης.
Συγχαρητήρια κύριε Κεραμίδα!
Ένα μπράβο και στις εκδόσεις Mamaya για την πολλή καλή δουλειά που έκαναν ώστε το κείμενο να γίνει βιβλίο.
Όσο για τους χάρτες που περιλαμβάνονται μια μόνο λέξη: εκπληκτικοί!
Αφήστε ό,τι άλλο διαβάζετε οι fantasy-όπληκτοι και αναζητήστε το "Κοράκι σε άλυκο φόντο"!
Υ. Γ. Δείτε και το πολύ ενδιαφέρον blog του συγγραφέα (http://sonsofash.blogspot.com)
September 24, 2018
Απλώς έξοχο. Μεγαλόπνοο μυθιστόρημα της λογοτεχνίας του φανταστικού, πρωτότυπη μυθοπλασία και λεπτομερής κοσμοποιϊα, τρισδιάστατοι και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Η γραφή εξαίρετη, η συναρπαστική πλοκή ρέει ασταμάτητη και σε παρασέρνει. Επιπλέον, αποδίδω μέγιστα εύσημα στον συγγραφέα για την επιλογή του να στραφεί στην βυζαντινή μας ιστορία και τις λαϊκές παραδόσεις για έμπνευση αντί για τον εξαντλημένο από αυτή την άποψη δυτικοευρωπαϊκό μεσαίωνα. Αποτέλεσμα ένα έπος που ανακαλεί μνήμες από τα έργα για τον Διγενή Ακρίτα και δεν αποτελεί ένα ακόμη κακέπτυπο του μύθου του Κάμελοτ ή των έργων του Τόλκιν (το ύφος των οποίων ούτως ή άλλως δύσκολα αποδίδουν με γνήσια φωνή Έλληνες συγγραφείς). Το θεωρώ εφάμιλλο των έργων του Gavriel Kay, ειδικά της διλογίας του Σαράντιουμ και των λοιπών βιβλίων που διαδραματίζονται στο ίδιο σύμπαν, βασισμένα στο ίδιο αρχέτυπο (εναλλακτικό σύμπαν που παραπέμπει στον δικό μας κόσμο).
May 16, 2017
Μετά από πολύ καιρό, πολύ τριβέλισμα και με την παρεμβολή άλλων βιβλίων, εργασιών κλπ κλπ, επιτέλους ολκλήρωσα το βιβλίο του Λευτέρη Κεραμίδα!
Θα πω καταρχήν το εξής: ο ψυχαναγκαστικός με τις λεπτομέρειες αναγνώστης, θα κάνει κάμποσο καιρό να το τελειώσει (εντάξει, μάλλον όχι όσο εγώ), διότι έχει τόσους χαρακτήρες, τόσο λεπτά πλεγμένους μεταξύ τους, τόσα αλληλένδετα γεγονότα, τόσα επίπεδα αποκαλύψεων, που αναμενόμενα κανείς γυρνάει πίσω ξανά και ξανά ώστε να επιβεβαιώσει τις ποικίλες υποψίες που του γεννιούνται και να εκτιμήσει την εκπληκτική λεπτομέρεια στη δομή της ιστορίας.
Το βιβλίο είναι ένα ψευδοβυζαντινό fantasy, που ανακατεύει μέσα ελληνικούς μύθους, ακριτικές αφηγήσεις και στοιχεία πραγματικής ιστορίας, αλλαγμένα τόσο ώστε να διακρίνει κανείς ένα κλείσιμο του ματιού, ανάλογο μ' εκείνο του G.R.R. Martin προς τον Εκατονταετή Πόλεμο και τον Πόλεμο των Ρόδων.
Υπάρχουν τρεις κύριοι άξονες περί τους οποίους στρέφεται η πλοκή (ο μισθοφόρος Αργυρός, ο νεαρός Φιλάρετος και ο Μέγας Λογοθέτης Σεβαστιανός, πράγμα για το οποίο ήδη μας πληροφορεί το οπισθόφυλλο), οι οποίοι με τη σειρά τους κινούν άλλα γρανάζια, στρόφαλα και αφηγηματικούς ιμάντες, ώστε όταν πρωτοβλέπει κανείς το συνολικό τεχνούργημα, φαντάζει ένα μηχανικό χάος. Ωστόσο, καθώς ακολουθεί κανείς τις αλληλουχίες της ιστορίας, κομμάτια του μηχανισμού αποκαλύπτουν τη λογική δομή τους, προτρέποντας τον αναγνώστη να συνεχίσει.
Αν έχω μια μικρή ένσταση, είναι η επιλογή τεμαχισμού κάθε κεφαλαίου σε πολλές παράλληλες αφηγήσεις, που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή παρακολουθούμε συγχρόνως μικρές εξελίξεις περί τον κάθε άξονα, ενώ θα προτιμούσα οι εναλλαγές να είναι λίγο λιγότερο συχνές. Αυτό ωστόσο, αποτελεί καθαρά προσωπική προτίμηση.
Εν κατακλείδι, είναι ένα εξαιρετικά λεπτοδουλεμένο και προσεγμένο βιβλίο που ξεφεύγει από τις τετριμμένες συμβάσεις του fantasy, δίχως όμως να τις αγνοεί.
Αναμένουμε τη συνέχεια ΚΤΘΔ!
Θα πω καταρχήν το εξής: ο ψυχαναγκαστικός με τις λεπτομέρειες αναγνώστης, θα κάνει κάμποσο καιρό να το τελειώσει (εντάξει, μάλλον όχι όσο εγώ), διότι έχει τόσους χαρακτήρες, τόσο λεπτά πλεγμένους μεταξύ τους, τόσα αλληλένδετα γεγονότα, τόσα επίπεδα αποκαλύψεων, που αναμενόμενα κανείς γυρνάει πίσω ξανά και ξανά ώστε να επιβεβαιώσει τις ποικίλες υποψίες που του γεννιούνται και να εκτιμήσει την εκπληκτική λεπτομέρεια στη δομή της ιστορίας.
Το βιβλίο είναι ένα ψευδοβυζαντινό fantasy, που ανακατεύει μέσα ελληνικούς μύθους, ακριτικές αφηγήσεις και στοιχεία πραγματικής ιστορίας, αλλαγμένα τόσο ώστε να διακρίνει κανείς ένα κλείσιμο του ματιού, ανάλογο μ' εκείνο του G.R.R. Martin προς τον Εκατονταετή Πόλεμο και τον Πόλεμο των Ρόδων.
Υπάρχουν τρεις κύριοι άξονες περί τους οποίους στρέφεται η πλοκή (ο μισθοφόρος Αργυρός, ο νεαρός Φιλάρετος και ο Μέγας Λογοθέτης Σεβαστιανός, πράγμα για το οποίο ήδη μας πληροφορεί το οπισθόφυλλο), οι οποίοι με τη σειρά τους κινούν άλλα γρανάζια, στρόφαλα και αφηγηματικούς ιμάντες, ώστε όταν πρωτοβλέπει κανείς το συνολικό τεχνούργημα, φαντάζει ένα μηχανικό χάος. Ωστόσο, καθώς ακολουθεί κανείς τις αλληλουχίες της ιστορίας, κομμάτια του μηχανισμού αποκαλύπτουν τη λογική δομή τους, προτρέποντας τον αναγνώστη να συνεχίσει.
Αν έχω μια μικρή ένσταση, είναι η επιλογή τεμαχισμού κάθε κεφαλαίου σε πολλές παράλληλες αφηγήσεις, που σημαίνει ότι ανά πάσα στιγμή παρακολουθούμε συγχρόνως μικρές εξελίξεις περί τον κάθε άξονα, ενώ θα προτιμούσα οι εναλλαγές να είναι λίγο λιγότερο συχνές. Αυτό ωστόσο, αποτελεί καθαρά προσωπική προτίμηση.
Εν κατακλείδι, είναι ένα εξαιρετικά λεπτοδουλεμένο και προσεγμένο βιβλίο που ξεφεύγει από τις τετριμμένες συμβάσεις του fantasy, δίχως όμως να τις αγνοεί.
Αναμένουμε τη συνέχεια ΚΤΘΔ!
August 4, 2023
Ένα επικό, φάνταζυ μυθιστόρημα που, αναμφισβήτητα, αναβαθμίζει το είδος του στην Ελλάδα! Προσεγμένα γραμμένο και με πολύ καλό λεξιλόγιο, με φοβερές σκηνές δράσης και πολυάριθμους χαρακτήρες -ο καθένας με την δική του κορύφωση. Καλοδουλεμένο και με πρωτότυπο υλικό, ο συγγραφέας βάζει την δική του σφραγίδα στο φάσμα του "φάνταζυ".
October 12, 2017
Η Mamaya τρελάθηκε και επανακυκλοφορεί το βαρύ πυροβολικό του Ελληνικού Φανταστικού. Και εμείς το γλεντάμε. Όχι μόνο γιατί θα το γνωρίσουν νέοι αναγνώστες που ίσως να τους διέφυγε τι είχε βγει το 2010. Ούτε γιατί το «Κοράκι σε άλικο φόντο» έρχεται επιτέλους μαζί με τη συνέχειά του, τα «Βέλη και κρόκινες φλόγες».
Το γλεντάμε γιατί το βιβλίο ξαναγράφτηκε και μπορούμε να το ξαναδιαβάσουμε ανανεωμένο.
«Όπα, μεγάλε, δηλαδή ΠΡΕΠΕΙ να το ξαναδιαβάσουμε;» θα ρωτήσουν οι τεμπέληδες.
Όχι. Αν βαριέστε να το ξαναδιαβάσετε, δεν πρέπει. Δεν είναι καν αναγκαίο για να ξεκινήσετε το επόμενο βιβλίο, καθώς τα «Βέλη…» περιέχουν σύντομη και ουσιαστική περίληψη του πρώτου.
Απλώς αν δεν το κάνετε, εσείς θα χάσετε.
Διότι ο Κεραμίδας έκατσε και ξανάγραψε από την αρχή το βιβλίο δίχως να αφαιρέσει τίποτα, δίχως να προσθέσει τίποτα περιττό, δίχως να το φουσκώσει, αλλά γράφοντάς το καλύτερα, έτσι ώστε να είναι ακόμα πιο ατμοσφαιρικό, ακόμα πιο καλογραμμένο. Ό,τι άρεσε τότε είναι εδώ, με ακόμα πιο προσεγμένη γραφή, πιο ζωντανούς διαλόγους, περιγραφές, όλα. Και για όσους αμαρτωλούς δεν το είχαν διαβάσει τότε, ας πω τι πρόκειται να συναντήσουν.
Είναι το ξεκίνημα των Γιών της Στάχτης, μιας φάντασι τριλογίας που τα χρώματά της θυμίζουν Βυζάντιο. Φάντασι γιατί υπάρχουν διάφορα είδη μαγείας που παίζουν ρόλο στην εξέλιξη του κόσμου αλλά και του κειμένου, και Βυζάντιο γιατί η αυτοκρατορία Αιγλωέων έχει πολλά κοινά με τη Βυζαντινή, δίχως να αποτελεί στείρα αντιγραφή της. Φανταστείτε κάτι σαν αυτό που έκαναν ο Kay, ο Martin και η Robin Hobb, αν και θα τολμήσω να πω πως εδώ η ατμόσφαιρα, οι συνήθειες και τα έθιμα είναι ένα κλικ πιο γνήσια και λιγότερο αόριστα.
Η αυτοκρατορία Αιγλωέων λοιπόν βρίσκεται σε κίνδυνο και εμείς παρακολουθούμε την πορεία τριών κεντρικών χαρακτήρων. Και εδώ είναι το ζουμί, νομίζω, στους χαρακτήρες, που έχουν πορεία, ωριμάζουν, κάνουν λάθη, αλλάζουν και εξελίσσονται. Ορισμένοι, όπως ας πούμε ο Μελέτιος, που είναι από τους αγαπημένους μου, είναι αξέχαστοι, βγαίνουν από το χαρτί.
Η πλοκή τώρα είναι γρήγορη, δίχως περιττές περιγραφές, οι δολοπλοκίες δίνουν και παίρνουν (θυμάμαι πως την πρώτη φορά που το είχα διαβάσει ήταν αυτό που με είχε αφήσει άφωνο), υπάρχουν εκπλήξεις και ανατροπές και γενικά το βιβλίο κυλάει νερό, κάτι στο οποίο βοηθάει και η γραφή που είναι ακριβέστατη και ζωντανή.
«Μα, δεν έχει προβλήματα;» θα ρωτήσουν οι καχύποπτοι.
Όταν είχε κυκλοφορήσει το Κοράκι είχα γράψει το εξής: «Κάποια ζητήματα που δεν με ικανοποίησαν, ήταν ορισμένες περιγραφές μαχών που μου φάνηκαν ελαφρώς αποστασιοποιημένες και κάποια σημεία που η φωνή έπαιρνε θέση υπέρ των πρωταγωνιστών».
Ε, αυτά ήταν ανάμεσα σε όσα εξαφάνισε, άλλαξε ή βελτίωσε ο συγγραφέας. Οι μάχες είναι ολοζώντανες, τρως το αίμα στη μάπα και μυρίζεις τα –νταξ δεν θα το πω, η οπτική γωνία εστιάζει δίχως να παίρνει ποτέ θέση και το βιβλίο έχει ακόμα περισσότερο σασπένς.
Για μένα το «Κοράκι» από την πρώτη κιόλας έκδοση ήταν από τα αγαπημένα μου βιβλία (δίχως «φάντασι» μπροστά από τη λέξη, δίχως «από Έλληνα», μετά) και η νέα έκδοση είναι ακόμα καλύτερη. Είναι ένα βιβλίο δίχως μειονεκτήματα, δίχως «αλλά».
Βάλε και τη συνέχεια που έχει κυκλοφορήσει ήδη και έχουμε ήδη ξεκινήσει να ξερογλειφόμαστε για το τρίτο.
Το γλεντάμε γιατί το βιβλίο ξαναγράφτηκε και μπορούμε να το ξαναδιαβάσουμε ανανεωμένο.
«Όπα, μεγάλε, δηλαδή ΠΡΕΠΕΙ να το ξαναδιαβάσουμε;» θα ρωτήσουν οι τεμπέληδες.
Όχι. Αν βαριέστε να το ξαναδιαβάσετε, δεν πρέπει. Δεν είναι καν αναγκαίο για να ξεκινήσετε το επόμενο βιβλίο, καθώς τα «Βέλη…» περιέχουν σύντομη και ουσιαστική περίληψη του πρώτου.
Απλώς αν δεν το κάνετε, εσείς θα χάσετε.
Διότι ο Κεραμίδας έκατσε και ξανάγραψε από την αρχή το βιβλίο δίχως να αφαιρέσει τίποτα, δίχως να προσθέσει τίποτα περιττό, δίχως να το φουσκώσει, αλλά γράφοντάς το καλύτερα, έτσι ώστε να είναι ακόμα πιο ατμοσφαιρικό, ακόμα πιο καλογραμμένο. Ό,τι άρεσε τότε είναι εδώ, με ακόμα πιο προσεγμένη γραφή, πιο ζωντανούς διαλόγους, περιγραφές, όλα. Και για όσους αμαρτωλούς δεν το είχαν διαβάσει τότε, ας πω τι πρόκειται να συναντήσουν.
Είναι το ξεκίνημα των Γιών της Στάχτης, μιας φάντασι τριλογίας που τα χρώματά της θυμίζουν Βυζάντιο. Φάντασι γιατί υπάρχουν διάφορα είδη μαγείας που παίζουν ρόλο στην εξέλιξη του κόσμου αλλά και του κειμένου, και Βυζάντιο γιατί η αυτοκρατορία Αιγλωέων έχει πολλά κοινά με τη Βυζαντινή, δίχως να αποτελεί στείρα αντιγραφή της. Φανταστείτε κάτι σαν αυτό που έκαναν ο Kay, ο Martin και η Robin Hobb, αν και θα τολμήσω να πω πως εδώ η ατμόσφαιρα, οι συνήθειες και τα έθιμα είναι ένα κλικ πιο γνήσια και λιγότερο αόριστα.
Η αυτοκρατορία Αιγλωέων λοιπόν βρίσκεται σε κίνδυνο και εμείς παρακολουθούμε την πορεία τριών κεντρικών χαρακτήρων. Και εδώ είναι το ζουμί, νομίζω, στους χαρακτήρες, που έχουν πορεία, ωριμάζουν, κάνουν λάθη, αλλάζουν και εξελίσσονται. Ορισμένοι, όπως ας πούμε ο Μελέτιος, που είναι από τους αγαπημένους μου, είναι αξέχαστοι, βγαίνουν από το χαρτί.
Η πλοκή τώρα είναι γρήγορη, δίχως περιττές περιγραφές, οι δολοπλοκίες δίνουν και παίρνουν (θυμάμαι πως την πρώτη φορά που το είχα διαβάσει ήταν αυτό που με είχε αφήσει άφωνο), υπάρχουν εκπλήξεις και ανατροπές και γενικά το βιβλίο κυλάει νερό, κάτι στο οποίο βοηθάει και η γραφή που είναι ακριβέστατη και ζωντανή.
«Μα, δεν έχει προβλήματα;» θα ρωτήσουν οι καχύποπτοι.
Όταν είχε κυκλοφορήσει το Κοράκι είχα γράψει το εξής: «Κάποια ζητήματα που δεν με ικανοποίησαν, ήταν ορισμένες περιγραφές μαχών που μου φάνηκαν ελαφρώς αποστασιοποιημένες και κάποια σημεία που η φωνή έπαιρνε θέση υπέρ των πρωταγωνιστών».
Ε, αυτά ήταν ανάμεσα σε όσα εξαφάνισε, άλλαξε ή βελτίωσε ο συγγραφέας. Οι μάχες είναι ολοζώντανες, τρως το αίμα στη μάπα και μυρίζεις τα –νταξ δεν θα το πω, η οπτική γωνία εστιάζει δίχως να παίρνει ποτέ θέση και το βιβλίο έχει ακόμα περισσότερο σασπένς.
Για μένα το «Κοράκι» από την πρώτη κιόλας έκδοση ήταν από τα αγαπημένα μου βιβλία (δίχως «φάντασι» μπροστά από τη λέξη, δίχως «από Έλληνα», μετά) και η νέα έκδοση είναι ακόμα καλύτερη. Είναι ένα βιβλίο δίχως μειονεκτήματα, δίχως «αλλά».
Βάλε και τη συνέχεια που έχει κυκλοφορήσει ήδη και έχουμε ήδη ξεκινήσει να ξερογλειφόμαστε για το τρίτο.
August 11, 2021
Με βάση τις κριτικές που ειχα διαβάσει αποφάσισα να ξεκινήσω αυτή την τριλογία, αλλά έχω ανάμεικτα συναισθήματα τώρα που ολοκλήρωσα τον πρώτο τόμο.
Ξεκινάμε από τα θετικά:
Ο συγγραφέας έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ως προς την κατασκευή ενός ζωντανού κόσμου (παραπάνω από εμφανής η επιρροή από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία). Πραγματικά του βγάζω το καπέλο σε αυτό το θέμα και ο χάρτης που συμπεριλαμβάνεται βοηθάει πάρα πολύ στην ανάγνωση. Στα συν και το υπεραπαραίτητο ευρετήριο στο τέλος του βιβλίου.
Πάμε τώρα στα αρνητικά:
Οι 200 πρώτες σελίδες είναι πραγματικά ένας αχταρμάς. Πραγματικά τα POV εναλλάσσονται τόσο γρήγορα και είναι τόσο σύντομα που πραγματικά δεν έχεις ιδέα τι γίνεται. Είχα διαβάσει και από άλλους ότι η πλοκή αργεί να πάρει μπρος και πράγματι τα πράγματα ξεκαθαρίζουν πιο κάτω, αλλά άμα είναι έτσι ρε παιδιά να ξεκινάμε από τη μέση του βιβλίου και όχι από την αρχή! Το δεύτερο που μου έκανε αρνητική εντύπωση είναι ότι πέρα από τον Αργυρό (ό��ι τον τραγουδιστή!), δεν κατάφερα να δεθώ με κανέναν άλλον χαρακτήρα. Αυτό οφείλεται κυρίως στην δομή των κεφαλαίων όπως προανέφερα.
Γενικά μία καλή προσπάθεια και θα συνεχίσω με τους υπόλοιπους δύο τόμους της τριλογίας για να έχω μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα.
Ξεκινάμε από τα θετικά:
Ο συγγραφέας έχει κάνει εξαιρετική δουλειά ως προς την κατασκευή ενός ζωντανού κόσμου (παραπάνω από εμφανής η επιρροή από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία). Πραγματικά του βγάζω το καπέλο σε αυτό το θέμα και ο χάρτης που συμπεριλαμβάνεται βοηθάει πάρα πολύ στην ανάγνωση. Στα συν και το υπεραπαραίτητο ευρετήριο στο τέλος του βιβλίου.
Πάμε τώρα στα αρνητικά:
Οι 200 πρώτες σελίδες είναι πραγματικά ένας αχταρμάς. Πραγματικά τα POV εναλλάσσονται τόσο γρήγορα και είναι τόσο σύντομα που πραγματικά δεν έχεις ιδέα τι γίνεται. Είχα διαβάσει και από άλλους ότι η πλοκή αργεί να πάρει μπρος και πράγματι τα πράγματα ξεκαθαρίζουν πιο κάτω, αλλά άμα είναι έτσι ρε παιδιά να ξεκινάμε από τη μέση του βιβλίου και όχι από την αρχή! Το δεύτερο που μου έκανε αρνητική εντύπωση είναι ότι πέρα από τον Αργυρό (ό��ι τον τραγουδιστή!), δεν κατάφερα να δεθώ με κανέναν άλλον χαρακτήρα. Αυτό οφείλεται κυρίως στην δομή των κεφαλαίων όπως προανέφερα.
Γενικά μία καλή προσπάθεια και θα συνεχίσω με τους υπόλοιπους δύο τόμους της τριλογίας για να έχω μία πιο ολοκληρωμένη εικόνα.
November 20, 2019
Τι να πω... Από πού να το πιάσω... Όταν είχα πάρει την πρώτη έκδοση δεν κατάφερα να το τελειώσω το βιβλίο, αλλά με δυο μετακομίσεις αυτό χάθηκε. Πήρα την αναθεωρημένη έκδοση. Και από τη στιγμή που το άνοιξα, μαγεύτηκα. Είναι πραγματικά ένα από τα καλύτερα βιβλία του είδους που έχω διαβάσει. Μεστό, συγκροτημένο, γεμάτο ίντριγκες και δύναμη. Η γλώσσα εξαιρετική. Η δομή εκπληκτική, οι χαρακτήρες ζωντανοί, η δράση στημένη αριστοτεχνικά. Μυστήριο και αγωνία. Ένα μεγάλο μπράβο. Ο λόγος που έβαλα τέσσερα αστεράκια είναι επειδή περιμένω να διαβάσω τα άλλα δυο, ώστε να σχηματίσω πλήρη άποψη. Ανυπομονώ να πάω στα επόμενα.
January 4, 2019
4.5 / 5.0
Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα ελληνικού φανταστικού, που βρίθει από πλούσιο λεξιλόγιο και όμορφες ιδέες. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει αν του δώσεις την ευκαιρία. Η διήγηση ακολουθεί σε παράλληλους συρμούς (θα έλεγα) την οπτική 3 τουλάχιστον πρωταγωνιστών, με διαδοχικές εναλλαγές κατά την αφήγηση, γεγονός που ίσως δυσκολέψει ορισμένους αναγνώστες στην αρχή όσον αφορά την αφομοίωση της κοσμοπλασίας, το στήσιμο και την εξέλιξη της γενικής πλοκής, αλλα και στο δέσιμο με τους χαρακτήρες, όμως μόλις βυθιστεί κανείς στον κόσμο του βιβλίου, εκείνο θα τον ανταμείψει και με το παραπάνω. Όσοι αποθαρρύνονται από το εναλλακτικό του πράγματος, μην πτοούνται: το Κοράκι είναι ένα τιμιότατο βιβλίο. Μέσα στις σελίδες του θα βρουν όλα όσα αγαπούν στα μυθιστορήματα φαντασίας.
Επιγραμματικά, τι μου άρεσε:
-Το πλούσιο λεξιλόγιο.
-Η όμορφη, στρωτή, περιγραφική γραφή. Της λείπει το λυρικό στοιχείο, όμως το στυλ ταιριάζει γάντι στο ύφος του έργου.
-Ωραίες ιδέες. Όχι εξαιρετικά πρωτότυπες, σίγουρα όμως υφασμένες με μεράκι και φροντίδα. Και σε σωστές δόσεις.
-Υπέροχες σκηνές μάχης.
-Πολλές διάσπαρτες προτάσεις, που εξυψώνουν την λογοτεχνική αξία του βιβλίου, σαν αυτή του οπισθόφυλλου: ''Όταν οι δίκαιοι παίρνουν μια ανάσα, οι φαύλοι παίρνουν μύριες''.
-Το βιβλίο είναι πολυδουλεμένο και φαίνεται.
-Προσγειωμένη βασική πλοκή.
Τι δεν μου άρεσε και τόσο:
-Η εξοικείωση με τους χαρακτήρες άργησε να έρθει.
-Όπως και η αποκάλυψη της γενικής ιδέας. Γενικώς, στις πρώτες 250 σελίδες το βιβλίο απαιτεί υπομονή.
-Υπήρξαν, κατ' εμέ, κάποια λογικά άλματα που έγιναν, όσον αφορά την ανάληψη της εξουσίας των αντίπαλων παρατάξεων, τόσο από τον Αργκάν, όσο και από τον Χανσίκο. Βρήκα λίγο βεβιασμένες και βολικές τις συνθήκες που ξαφνικά βρέθηκαν να ορίζουν τα πάντα.
- Θυμίζει τόσο πολύ ιστορικό μυθιστόρημα, που μέχρι να έρθει η εξοικείωση με τον κόσμο του καθετί φανταστικό έμοιαζε λίγο αταίριαστο με το υπόλοιπο σύνολο.
Σε τελική ανάλυση, όπως όλα τα βιβλία, έχει τις αρετές του και τις ιδιαιτερότητές του. Είναι όμως ένα έργο που αξίζει να διαβάσει κανείς, πόσο μάλλον όταν είναι λάτρης του φανταστικού.
Και τελικώς, το βασικό ερώτημα:
Θα ήθελα να διαβάσω τη συνέχεια;
....
Εννοείται πως ναι!
Ένα εξαιρετικά καλογραμμένο μυθιστόρημα ελληνικού φανταστικού, που βρίθει από πλούσιο λεξιλόγιο και όμορφες ιδέες. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που δεν πρόκειται να σε απογοητεύσει αν του δώσεις την ευκαιρία. Η διήγηση ακολουθεί σε παράλληλους συρμούς (θα έλεγα) την οπτική 3 τουλάχιστον πρωταγωνιστών, με διαδοχικές εναλλαγές κατά την αφήγηση, γεγονός που ίσως δυσκολέψει ορισμένους αναγνώστες στην αρχή όσον αφορά την αφομοίωση της κοσμοπλασίας, το στήσιμο και την εξέλιξη της γενικής πλοκής, αλλα και στο δέσιμο με τους χαρακτήρες, όμως μόλις βυθιστεί κανείς στον κόσμο του βιβλίου, εκείνο θα τον ανταμείψει και με το παραπάνω. Όσοι αποθαρρύνονται από το εναλλακτικό του πράγματος, μην πτοούνται: το Κοράκι είναι ένα τιμιότατο βιβλίο. Μέσα στις σελίδες του θα βρουν όλα όσα αγαπούν στα μυθιστορήματα φαντασίας.
Επιγραμματικά, τι μου άρεσε:
-Το πλούσιο λεξιλόγιο.
-Η όμορφη, στρωτή, περιγραφική γραφή. Της λείπει το λυρικό στοιχείο, όμως το στυλ ταιριάζει γάντι στο ύφος του έργου.
-Ωραίες ιδέες. Όχι εξαιρετικά πρωτότυπες, σίγουρα όμως υφασμένες με μεράκι και φροντίδα. Και σε σωστές δόσεις.
-Υπέροχες σκηνές μάχης.
-Πολλές διάσπαρτες προτάσεις, που εξυψώνουν την λογοτεχνική αξία του βιβλίου, σαν αυτή του οπισθόφυλλου: ''Όταν οι δίκαιοι παίρνουν μια ανάσα, οι φαύλοι παίρνουν μύριες''.
-Το βιβλίο είναι πολυδουλεμένο και φαίνεται.
-Προσγειωμένη βασική πλοκή.
Τι δεν μου άρεσε και τόσο:
-Η εξοικείωση με τους χαρακτήρες άργησε να έρθει.
-Όπως και η αποκάλυψη της γενικής ιδέας. Γενικώς, στις πρώτες 250 σελίδες το βιβλίο απαιτεί υπομονή.
-Υπήρξαν, κατ' εμέ, κάποια λογικά άλματα που έγιναν, όσον αφορά την ανάληψη της εξουσίας των αντίπαλων παρατάξεων, τόσο από τον Αργκάν, όσο και από τον Χανσίκο. Βρήκα λίγο βεβιασμένες και βολικές τις συνθήκες που ξαφνικά βρέθηκαν να ορίζουν τα πάντα.
- Θυμίζει τόσο πολύ ιστορικό μυθιστόρημα, που μέχρι να έρθει η εξοικείωση με τον κόσμο του καθετί φανταστικό έμοιαζε λίγο αταίριαστο με το υπόλοιπο σύνολο.
Σε τελική ανάλυση, όπως όλα τα βιβλία, έχει τις αρετές του και τις ιδιαιτερότητές του. Είναι όμως ένα έργο που αξίζει να διαβάσει κανείς, πόσο μάλλον όταν είναι λάτρης του φανταστικού.
Και τελικώς, το βασικό ερώτημα:
Θα ήθελα να διαβάσω τη συνέχεια;
....
Εννοείται πως ναι!
November 8, 2013
Για ένα τέτοιο βιβλίο, τα πολλά λόγια είναι περιττά! Είναι ένα από τα πιο άρτια δομημένα επικά, μυθιστορήματα φαντασίας που έχω διαβάσει. Καλοδουλεμένο, με μεστή γλώσσα και πλούσιες περιγραφές, ένα πραγματικό στολίδι για την ελληνική λογοτεχνία. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
December 31, 2018
Αν δεν κάνω λάθος, είναι το 1ο ελληνικό "επικής φαντασίας" βιβλίο που διάβασα μόλις! Το μυθιστόρημα είναι καλογραμμένο, με πλούσιο λεξιλόγιο, περιγραφές, ζωντανούς διαλόγους, ατμοσφαιρικό, και αν με δυσκόλεψε κάτι, αυτό ήταν ο αριθμός των ιδιαίτερων ονομάτων και τοποθεσιών που πρέπει να θυμάται ο αναγνώστης, κατά τη γνώμη μου τουλάχιστον! Η πλοκή κυλάει σχετικά γρήγορα, δίχως περιττές περιγραφές, υπάρχουν ανατροπές και εκπλήξεις, κι όσο για τις δολοπλοκίες... δεν έχω λόγια! 😀😜😁 Το συστήνω ανεπιφύλακτα στους αναγνώστες του είδους!!! 😀😉😁
November 14, 2017
Γνωστό στους φίλους του ελληνικού Φανταστικού ήδη από το 2010, όταν εκδόθηκε για πρώτη φορά από τον Πατάκη, το Κοράκι σε Άλικο Φόντο του Ελευθέριου Κεραμίδα, επανεκδόθηκε φέτος υπό τη διπλή σκέπη της Άρπης και των εκδόσεων Mamaya. Έχοντας διαβάσει και τις δύο εκδόσεις, ας μου επιτραπεί να σχολιάσω ένα από τα αξιολογότερα βιβλία φαντασίας της ελληνικής παραγωγής.
Από την αρχική έκδοση, το «Κοράκι» έδειχνε ικανό να πετάξει ψηλά, ίσως ψηλότερα από κάθε άλλο βιβλίο του χώρου. Κι αυτό γιατί διαθέτει αρετές ολοφάνερες και περιζήτητες:
1. Η ιστορία είναι συναρπαστική και πολυπρόσωπη. Ξεδιπλώνεται από τ’ αστραφτερό παλάτι της Νεάπολης ως τις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες και από τ’ απομονωμένα μοναστήρια ως τα πεδία της μάχης.
2. Το θέμα του «Κορακιού» είναι όσο δεν παίρνει ελληνοπρεπές, βγαλμένο μέσ’ από τα αρχέτυπα της ντόπιας μυθολογίας και ιστορίας μας. Ταυτόχρονα περικλείει βασικές αρχές του σύγχρονου φανταστικού, έτσι ώστε να μη θυμίζει μυθιστόρημα παρωχημένο ή ανάγνωσμα για «ιδιαίτερους» αναγνώστες.
3. Το στοιχείο της μαγείας [σε αντίθεση με έργα των George RR Martin και Guy Gavriel Kay] είναι εξαιρετικά έντονο και δείχνει να έρχεται σε άμεση αντίθεση ή σύγκρουση με τον υπόλοιπο κόσμο, τις κοινωνίες που είναι δομημένες με τρόπο απόλυτα ορθολογικό.
4. Η γραφή του Λευτέρη Κεραμίδα πετυχαίνει απόλυτα το σκοπό της: μεταφέρει αβίαστα τον αναγνώστη στο σύμπαν της Βασιλείας Αιγλωέων, τον πείθει να νοιαστεί τόσο για τους κεντρικούς όσο και για τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, τον κάνει να ανασαίνει τον ιδιαίτερο «αέρα» που δημιούργησε ο συγγραφέας, ένα πολύ προσωπικό αμάλγαμα αλλοιωμένης ιστορίας και καθαρής φαντασίας.
5. Η παρούσα έκδοση του «Κορακιού», παρότι δεν παρουσιάζει καμιά διαφοροποίηση στην εξέλιξη ή την τελική έκβαση της ιστορίας, μπορεί να θεωρηθεί εξαιρετικά αναβαθμισμένη. Ο Λευτέρης έσκυψε με μεγάλη φροντίδα και αυταπάρνηση πάνω από το κείμενό του και αναβάθμισε τον ήδη άρτιο λόγο του, προσφέροντάς μας ένα «Κοράκι» πολύ πιο στρωτό γλωσσικά, με πρόσθετες οπτικές γωνίες που φωτίζουν καλύτερα τα κίνητρα πίσω απ’ τις πράξεις των προσώπων. Ως κερασάκι στην τούρτα, το βιβλίο, συνοδεύεται από έναν καταπληκτικό διπλής όψεως χάρτη διά χειρός Γιώργου Παούρη που σε βάζει με τη μία «μέσα στο παιχνίδι».
6. Το «Κοράκι σε Άλικο Φόντο» είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, προσεγμένο σε κάθε του λεπτομέρεια και δεν πρόκειται να απογοητεύσει τον αναγνώστη που αναζητεί το στιβαρό, επικό και ελληνοπρεπές φάνταζι με παράλληλες γραμμές δράσης και χαρακτήρες με σύνθετη ψυχολογία. Όντας το πρώτο βιβλίο μιας τριλογίας, θέτει ισχυρή υποψηφιότητα για την καλύτερη ελληνική σειρά φαντασίας.
Από την αρχική έκδοση, το «Κοράκι» έδειχνε ικανό να πετάξει ψηλά, ίσως ψηλότερα από κάθε άλλο βιβλίο του χώρου. Κι αυτό γιατί διαθέτει αρετές ολοφάνερες και περιζήτητες:
1. Η ιστορία είναι συναρπαστική και πολυπρόσωπη. Ξεδιπλώνεται από τ’ αστραφτερό παλάτι της Νεάπολης ως τις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες και από τ’ απομονωμένα μοναστήρια ως τα πεδία της μάχης.
2. Το θέμα του «Κορακιού» είναι όσο δεν παίρνει ελληνοπρεπές, βγαλμένο μέσ’ από τα αρχέτυπα της ντόπιας μυθολογίας και ιστορίας μας. Ταυτόχρονα περικλείει βασικές αρχές του σύγχρονου φανταστικού, έτσι ώστε να μη θυμίζει μυθιστόρημα παρωχημένο ή ανάγνωσμα για «ιδιαίτερους» αναγνώστες.
3. Το στοιχείο της μαγείας [σε αντίθεση με έργα των George RR Martin και Guy Gavriel Kay] είναι εξαιρετικά έντονο και δείχνει να έρχεται σε άμεση αντίθεση ή σύγκρουση με τον υπόλοιπο κόσμο, τις κοινωνίες που είναι δομημένες με τρόπο απόλυτα ορθολογικό.
4. Η γραφή του Λευτέρη Κεραμίδα πετυχαίνει απόλυτα το σκοπό της: μεταφέρει αβίαστα τον αναγνώστη στο σύμπαν της Βασιλείας Αιγλωέων, τον πείθει να νοιαστεί τόσο για τους κεντρικούς όσο και για τους δευτερεύοντες χαρακτήρες, τον κάνει να ανασαίνει τον ιδιαίτερο «αέρα» που δημιούργησε ο συγγραφέας, ένα πολύ προσωπικό αμάλγαμα αλλοιωμένης ιστορίας και καθαρής φαντασίας.
5. Η παρούσα έκδοση του «Κορακιού», παρότι δεν παρουσιάζει καμιά διαφοροποίηση στην εξέλιξη ή την τελική έκβαση της ιστορίας, μπορεί να θεωρηθεί εξαιρετικά αναβαθμισμένη. Ο Λευτέρης έσκυψε με μεγάλη φροντίδα και αυταπάρνηση πάνω από το κείμενό του και αναβάθμισε τον ήδη άρτιο λόγο του, προσφέροντάς μας ένα «Κοράκι» πολύ πιο στρωτό γλωσσικά, με πρόσθετες οπτικές γωνίες που φωτίζουν καλύτερα τα κίνητρα πίσω απ’ τις πράξεις των προσώπων. Ως κερασάκι στην τούρτα, το βιβλίο, συνοδεύεται από έναν καταπληκτικό διπλής όψεως χάρτη διά χειρός Γιώργου Παούρη που σε βάζει με τη μία «μέσα στο παιχνίδι».
6. Το «Κοράκι σε Άλικο Φόντο» είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, προσεγμένο σε κάθε του λεπτομέρεια και δεν πρόκειται να απογοητεύσει τον αναγνώστη που αναζητεί το στιβαρό, επικό και ελληνοπρεπές φάνταζι με παράλληλες γραμμές δράσης και χαρακτήρες με σύνθετη ψυχολογία. Όντας το πρώτο βιβλίο μιας τριλογίας, θέτει ισχυρή υποψηφιότητα για την καλύτερη ελληνική σειρά φαντασίας.
May 2, 2020
Αμφιταλαντευομουν αναμεσα στα 3 και τα 4 αστερια. Μπερδευτηκα αρκετα σε αυτο το βιβλιο, αν και προς το τελος εστρωσε λιγο. Ειπα να ξεκινησω κατευθειαν το δευτερο και Ω μα τι εκπληξη, εχει στην αρχη την περιληψη του πρωτου! Μπορω να πω οτι με εσωσε. Μου λυθηκαν πολλες αποριες, οποτε το 4ο αστερακι, μπαινει με την αξια του.
July 7, 2019
Δεν βάζω εύκολα 5 αστεράκια, παρά μόνο όταν ένα βιβλίο είναι πραγματικά εξαιρετικό.
Θα αποφύγω, επίσης, να κάνω κάποια προσπάθεια να εξηγήσω την πλοκή. Νομίζω πως η περιγραφή στο οπισθόφυλλο αρκεί. Επιπλέον, πρόκειται για ένα τόσο περίτεχνα δεμένο κουβάρι, ώστε σίγουρα οποιαδήποτε απόπειρα μου θα ήταν ανεπαρκής.
Στο ζουμί τώρα:
Κοσμοπλασία, κοινώς worldbuilding: Ένας κόσμος προσεγμένος σε κάθε του λεπτομέρεια. Λαοί πολύχρωμοι, διαφορετικοί και ταυτόχρονα αρκετά οικείοι. Οι Αιγλωείς θυμίζουν τους Βυζαντινούς (και η ίδια η αυτοκρατορία τους το Βυζάντιο του Ηρακλείου), οι Κουβράτοι τους Βούλγαρους, οι Δηώτες τους Πέρσες, οι Περατινοί τους Εβραίους με μια εσάνς Ενετών κλπ. Δεν πρόκειται όμως για ένα απλό φανταστικό προσωπείο. Οι λαοί αυτοί έχουν τις δικές τους ξεχωριστές ιστορίες, παραδόσεις και, φυσικά, επιδιώξεις.
Χαρακτήρες: Είναι οι κινητήρι��ς μηχανές των εν λόγω επιδιώξεων. Πότε είναι Αιγλωείς, πότε όχι. Οι αλληλοεπιδράσεις τους δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό (συνωμοσίες, δολοφονίες, πολιορκίες κλπ), ενώ οι συχνές εναλλαγές σκηνών και οι διαρκείς εξελίξεις καθιστούν το βιβλίο συναρπαστικό. Λάτρεψα, φυσικά, το παιχνίδι με τα ονόματα. Ακόμη, κανένα από τα πρόσωπα που συναντούμε δεν μοιάζει χάρτινο, όλα είναι δουλεμένα με προσοχή.
Σημείωση: Το βιβλίο περιλαμβάνει ένα μεγάλο καστ χαρακτήρων και - ευτυχώς - ένα ευρετήριο προσώπων στο τέλος του, το οποίο είναι τρομερά χρήσιμο αν κ��νεις μια παύση μερικών ημερών πριν διαβάσεις το επόμενο κεφάλαιο.
Καταληκτικά, θα κάνω δυο μικρές παρατηρήσεις:
1. Ο τρόπος που ο Αργυρός αποκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα στους Δέκα. Από τη μια το βρήκα κάπως φτηνό για τον ίδιο τον χαρακτήρα (δεδομένων των όσων ξέρουμε για τη σχέση του με αυτούς τους άνδρες), ενώ από την άλλη αυτό το ξερό "αν είναι να πεθάνει κάποιος από μας, θα ήθελα όλοι να ξέρετε πως το πραγματικό μου όνομα είναι Αρ..." ήταν σαν ένα ατυχές τέχνασμα του συγγραφέα για να μας πει ποιος είναι ο...Αρ. Δεν μας δίνεται ο χρόνος να δούμε τις αντιδράσεις τους και το πώς θα επηρεαζόταν η σχέση του με τους Δέκα όταν δεν θα υπήρχε πια το μυστικό. Δεν υπάρχει πραγματικός αντίκτυπος της αποκάλυψης. Επίσης το είχαν άραγε καταλάβει; Δεν θα μάθουμε ποτέ (εκτός αν έχασα εγώ κάτι, που δεν το θεωρώ και απίθανο).
2. Όταν διάβασα την υπόθεση πρώτη φορά, μου θύμισε Guy Gavriel Kay. Τώρα που το τελείωσα έχω να πω πως πράγματι ένιωσα την ίδια "μαγεία" με όταν διαβάζω Kay, αλλά χωρίς να συναντήσω τα μειονεκτήματα που συνήθως βλέπω στα δικά του βιβλία. Μπράβο, λοιπόν, για αυτή την εξαιρετική προσπάθεια, που το ελληνικό φανταστικό τόσο χρειαζόταν. Αναμένω τη στιγμή που θα πιάσω το δεύτερο μέρος στα χέρια μου!
Θα αποφύγω, επίσης, να κάνω κάποια προσπάθεια να εξηγήσω την πλοκή. Νομίζω πως η περιγραφή στο οπισθόφυλλο αρκεί. Επιπλέον, πρόκειται για ένα τόσο περίτεχνα δεμένο κουβάρι, ώστε σίγουρα οποιαδήποτε απόπειρα μου θα ήταν ανεπαρκής.
Στο ζουμί τώρα:
Κοσμοπλασία, κοινώς worldbuilding: Ένας κόσμος προσεγμένος σε κάθε του λεπτομέρεια. Λαοί πολύχρωμοι, διαφορετικοί και ταυτόχρονα αρκετά οικείοι. Οι Αιγλωείς θυμίζουν τους Βυζαντινούς (και η ίδια η αυτοκρατορία τους το Βυζάντιο του Ηρακλείου), οι Κουβράτοι τους Βούλγαρους, οι Δηώτες τους Πέρσες, οι Περατινοί τους Εβραίους με μια εσάνς Ενετών κλπ. Δεν πρόκειται όμως για ένα απλό φανταστικό προσωπείο. Οι λαοί αυτοί έχουν τις δικές τους ξεχωριστές ιστορίες, παραδόσεις και, φυσικά, επιδιώξεις.
Χαρακτήρες: Είναι οι κινητήρι��ς μηχανές των εν λόγω επιδιώξεων. Πότε είναι Αιγλωείς, πότε όχι. Οι αλληλοεπιδράσεις τους δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό (συνωμοσίες, δολοφονίες, πολιορκίες κλπ), ενώ οι συχνές εναλλαγές σκηνών και οι διαρκείς εξελίξεις καθιστούν το βιβλίο συναρπαστικό. Λάτρεψα, φυσικά, το παιχνίδι με τα ονόματα. Ακόμη, κανένα από τα πρόσωπα που συναντούμε δεν μοιάζει χάρτινο, όλα είναι δουλεμένα με προσοχή.
Σημείωση: Το βιβλίο περιλαμβάνει ένα μεγάλο καστ χαρακτήρων και - ευτυχώς - ένα ευρετήριο προσώπων στο τέλος του, το οποίο είναι τρομερά χρήσιμο αν κ��νεις μια παύση μερικών ημερών πριν διαβάσεις το επόμενο κεφάλαιο.
Καταληκτικά, θα κάνω δυο μικρές παρατηρήσεις:
1. Ο τρόπος που ο Αργυρός αποκάλυψε την πραγματική του ταυτότητα στους Δέκα. Από τη μια το βρήκα κάπως φτηνό για τον ίδιο τον χαρακτήρα (δεδομένων των όσων ξέρουμε για τη σχέση του με αυτούς τους άνδρες), ενώ από την άλλη αυτό το ξερό "αν είναι να πεθάνει κάποιος από μας, θα ήθελα όλοι να ξέρετε πως το πραγματικό μου όνομα είναι Αρ..." ήταν σαν ένα ατυχές τέχνασμα του συγγραφέα για να μας πει ποιος είναι ο...Αρ. Δεν μας δίνεται ο χρόνος να δούμε τις αντιδράσεις τους και το πώς θα επηρεαζόταν η σχέση του με τους Δέκα όταν δεν θα υπήρχε πια το μυστικό. Δεν υπάρχει πραγματικός αντίκτυπος της αποκάλυψης. Επίσης το είχαν άραγε καταλάβει; Δεν θα μάθουμε ποτέ (εκτός αν έχασα εγώ κάτι, που δεν το θεωρώ και απίθανο).
2. Όταν διάβασα την υπόθεση πρώτη φορά, μου θύμισε Guy Gavriel Kay. Τώρα που το τελείωσα έχω να πω πως πράγματι ένιωσα την ίδια "μαγεία" με όταν διαβάζω Kay, αλλά χωρίς να συναντήσω τα μειονεκτήματα που συνήθως βλέπω στα δικά του βιβλία. Μπράβο, λοιπόν, για αυτή την εξαιρετική προσπάθεια, που το ελληνικό φανταστικό τόσο χρειαζόταν. Αναμένω τη στιγμή που θα πιάσω το δεύτερο μέρος στα χέρια μου!
March 7, 2024
Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Το βιβλίο ήταν μια πολύ θετική έκπληξη
Είχα μια ιδέα από πριν σε ποιο είδος «φανταστικού» ανήκει και λίγα πράγματα για τον κόσμο στον οποίο εξελίσσεται, αλλά δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ.
Για παράδειγμα, υπάρχει μαγεία αλλά είναι «στις κατάλληλες για εμένα δόσεις», δεν χρησιμοποιείται, όπως σε πολλά άλλα βιβλία, για να καλύπτει σεναριακά κενά. Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολ. Υπάρχει επίσης η ανταλλαγή οπτικών χαρακτήρων, το οποίο επίσης μου αρέσει πολύ, γιατί δεν βαριέσαι στη ανάγνωση, γιατί οι εναλλαγές σε πηγαίνουν σε αλλά σημεία της πλοκής.
Ο κύριος λόγος για κάποιον να το διαβάσει είναι ότι εξελίσσεται σε ένα πρωτό-Βυζαντινό σύμπαν, το οποίο το διαφοροποιεί από τα άλλα βιβλία που κυκλοφορούν, τα οποία βρίσκονται πολλές φορές σε ένα μεσαιωνικό, κεντροευρωπαϊκό σκηνικό, ή άλλες φορές, πολύ πιο ανατολικά. Η πλοκή του βιβλίου εξελίσσεται σε πιο δικούς μας αλλά και παραμελημένους τόπους.
Το δυνατό του σημείο όμως και αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας τα ένωσε όλα μαζί. Ο τρόπος με τον οποίο συνέθεσε το υλικό του, ο τρόπος που γράφει, και σε κάνει να θέλεις να διαβάζεις όλο και περισσότερο, ενώ φαίνεται σαν να έχει κάνει πολλή προπαρασκευαστική δουλειά, όπως εξήγησε στη μόνη δυστυχώς διαθέσιμη συνέντευξη του που βρήκα στο YouTube.
Κάπως έτσι όσοι το διαβάσαμε παίρνουμε μια ανάσα, και με την πρώτη ευκαιρία, διαβάζουμε το επόμενο μέρος της τριλογίας.
Είχα μια ιδέα από πριν σε ποιο είδος «φανταστικού» ανήκει και λίγα πράγματα για τον κόσμο στον οποίο εξελίσσεται, αλλά δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο πολύ.
Για παράδειγμα, υπάρχει μαγεία αλλά είναι «στις κατάλληλες για εμένα δόσεις», δεν χρησιμοποιείται, όπως σε πολλά άλλα βιβλία, για να καλύπτει σεναριακά κενά. Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολ. Υπάρχει επίσης η ανταλλαγή οπτικών χαρακτήρων, το οποίο επίσης μου αρέσει πολύ, γιατί δεν βαριέσαι στη ανάγνωση, γιατί οι εναλλαγές σε πηγαίνουν σε αλλά σημεία της πλοκής.
Ο κύριος λόγος για κάποιον να το διαβάσει είναι ότι εξελίσσεται σε ένα πρωτό-Βυζαντινό σύμπαν, το οποίο το διαφοροποιεί από τα άλλα βιβλία που κυκλοφορούν, τα οποία βρίσκονται πολλές φορές σε ένα μεσαιωνικό, κεντροευρωπαϊκό σκηνικό, ή άλλες φορές, πολύ πιο ανατολικά. Η πλοκή του βιβλίου εξελίσσεται σε πιο δικούς μας αλλά και παραμελημένους τόπους.
Το δυνατό του σημείο όμως και αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι ο τρόπος με τον οποίο ο συγγραφέας τα ένωσε όλα μαζί. Ο τρόπος με τον οποίο συνέθεσε το υλικό του, ο τρόπος που γράφει, και σε κάνει να θέλεις να διαβάζεις όλο και περισσότερο, ενώ φαίνεται σαν να έχει κάνει πολλή προπαρασκευαστική δουλειά, όπως εξήγησε στη μόνη δυστυχώς διαθέσιμη συνέντευξη του που βρήκα στο YouTube.
Κάπως έτσι όσοι το διαβάσαμε παίρνουμε μια ανάσα, και με την πρώτη ευκαιρία, διαβάζουμε το επόμενο μέρος της τριλογίας.
June 27, 2016
δεν μπορώ να πω ότι δεν ήταν καλό. η γλώσσα πολύ πολύ δυνατή... θα μπορούσε υπό κάποιες προϋποθέσεις να ήταν η ελληνική απάντηση στο game of thrones....Αλλά κάπου χάνεται.... ανοίγει υπερβολικά σε χαρακτήρες και δεν έχει πολύ ξεκάθαρο προσανατολισμο....ήθελα κάτι ακόμα...
June 24, 2018
4.5
Με κούρασε λίγο στην αρχή μέχρι να βρω το ρυθμό του, αλλά με αποζημίωσε και με το παραπάνω μέχρι το τέλος. Τίμιο.
Με κούρασε λίγο στην αρχή μέχρι να βρω το ρυθμό του, αλλά με αποζημίωσε και με το παραπάνω μέχρι το τέλος. Τίμιο.
December 18, 2018
Μετά από οκτώ χρόνια, η αρχική μου άποψή για το βιβλίο ενισχύθηκε: Ένα από τα καλύτερα δείγματα Ελληνικού Φανταστικού, που δεν είναι απλώς «καλό για ελληνικό» (μια έκφραση που πληγώνει άσχημα ανθρώπους που ρίχνουν περισσότερη δουλειά στα βιβλία τους ακόμα και από ξένους συγγραφείς με μεγάλες πωλήσεις) αλλά απολύτως άξιο για τον χρόνο που θα διαθέσει ο αναγνώστης για να γνωρίσει τους δεκάδες χαρακτήρες του και να ξεδιαλύνει τις τρεις σφιχτοπλεγμένες πλοκές του.
Η αναθεωρημένη έκδοση είναι σαφώς βελτιωμένη στη γραφή, κι αυτό φαίνεται σε οποιαδήποτε τυχαία σύγκριση κάνει κανείς ανάμεσα στα δύο κείμενα. Ευχαριστώ τους φίλους που επέμεναν να το ξαναδιαβάσω.
Οι σε καμία περίπτωση καταδικαστικές ενστάσεις μου αφορούν κυρίως τη σπανιότητα των γυναικείων χαρακτήρων, μια μικρή δυσκολία στην παρακολούθηση των πάρα πολλών χαρακτήρων (εξαιρετικά χρήσιμο το ευρετήριο) και το ότι το πρώτο μέρος της τριλογίας των Γιων της Στάχτης δεν κλείνει σε κάποιο σημείο που να είναι τόσο κομβικό ώστε να θεωρηθεί πρόσκαιρο τέλος.
Το λεξιλόγιο και η ονοματοδοσία είναι πραγματική απόλαυση, οι διάλογοι φυσικότατοι και συνάμα ουσιώδεις. Όλες οι μάχες είναι ενδιαφέρουσες (δύσκολο κατόρθωμα) όλα τα κίνητρα είναι σωστά στηριγμένα (εκτός από εκείνα που πρέπει για την ώρα να παραμείνουν κρυφά) και όλοι οι χαρακτήρες δρουν στο μέγιστό των δυνατοτήτων τους ή πολύ κοντά σε αυτό, σύμφωνα βεβαίως με τις ευκαιρίες που τους δίνονται και τα πάθη που τους διακατέχουν.
Δεν θα βρείτε εύκολα τρύπες λογικής ή κινήτρων εδώ, δεν θα βρείτε ευκολίες πλοκής, ατάκες που λέγονται μόνο για τα αυτιά του αναγνώστη. Δεν θα βρείτε εύκολες λύσεις, απλοϊκές εξηγήσεις, παρορμήσεις που να εξυπηρετούν τον συγγραφέα. Θα βρείτε αστείρευτο μεράκι, μεγάλη αγάπη για το Φανταστικό, σοβαρή δουλειά και αταλάντευτο σεβασμό για τη νοημοσύνη και τον χρόνο των αναγνωστών.
Δεν περιμένω τίποτα λιγότερο από τους επόμενους δύο τόμους.
Χαίρεται κανείς να διαβάζει τέτοια βιβλία από ελληνική πένα. Είναι πολύ κρίμα που το Κοράκι, μαζί με κάποια άλλα εξαιρετικά πονήματα του ελληνικού Φανταστικού, δεν χαίρουν μεγαλύτερης προβολής και πνίγονται στη γνωστή θάλασσα του κακώς εννοούμενου ερασιτεχνισμού που τα κρύβει από τα μάτια του ευρέως κοινού.
(Ακολουθεί η πρώτη κριτική μου, του 2010)
Το λεξιλόγιο είναι ιδιαίτερα πλούσιο, σωστά στοχευμένο και απόλυτα ταιριαστό με το περιβάλλον. Αυτό είναι σίγουρα ένα από τα πολύ δυνατά σημεία του βιβλίου. Χαίρεται κανείς να διαβάζει ένα κείμενο που ο συγγραφέας του δεν καταφεύγει στην πρώτη κατάλληλη λέξη που του έρχεται στο μυαλό, αλλά είναι εμφανές ότι έχει ψάξει με υπομονή για την καταλληλότερη, χωρίς σε καμία περίπτωση να καταφεύγει σε στείρο εντυπωσιασμό.
Άψογη και η χρήση της γλώσσας γενικότερα και πλήρως κατανοητή γραφή.
Υπάρχουν ελάχιστοι γυναικείοι χαρακτήρες, κι αυτοί περιορίζονται σε παραδοσιακά «γυναικείους» ρόλους. Καμία γυναίκα (με μία εξαίρεση, κι αυτή όχι ακριβώς εξαίρεση) δεν παίζει πραγματικά σοβαρό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής.
Υπερβολικά πολλοί χαρακτήρες! Εβδομήντα εννέα (αριθμητικώς: 79!) αναφέρονται στο Ευρετήριο. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο συγγραφέας εκ των πραγμάτων δεν προλαβαίνει να τους αναπτύξει επαρκώς, κατά τη γνώμη μου ούτε καν τους πιο πρωταγωνιστικούς.
Από την άλλη, οι πάρα πολλοί χαρακτήρες ενισχύουν την αναμφισβήτητα έντονη αίσθηση αληθοφάνειας του έργου. Δηλαδή, ο αναγνώστης σκέφτεται «Πω πω, παρακολουθώ μια τεράστια αυτοκρατορία και τους γείτονές της. Οπωσδήποτε οι άνθρωποι / πλάσματα που θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο θα ήταν τόσοι πολλοί!» -είναι πραγματικά πολύ πειστικό.
Αν και οπωσδήποτε θα προτιμούσα λιγότερους χαρακτήρες, πρέπει να αναγνωρίσω την εξαιρετικά επιτυχημένη διαχείριση του τεράστιου πλήθους τους. Ο συγγραφέας τούς χειρίζεται με εντυπωσιακή άνεση και αβίαστη ψυχραιμία, χωρίς να ξεχνάει κανέναν, αναλογικά βέβαια με τη βαρύτητα που τους έχει δώσει στην πλοκή.
Η πλοκή αποτελεί ξεκάθαρα το βαρύ πυροβολικό του βιβλίου. Πραγματικά χορτάσαμε! Ίντριγκες, δολοπλοκίες, παιχνίδια εξουσίας. Το βιβλίο είναι εξαιρετικό σ’ αυτόν τον τομέα και, εκμεταλλεύεται υποδειγματικά την ταυτόχρονη εξέλιξη των πολυάριθμων επιμέρους υποπλοκών.
Η ένστασή μου εδώ έχει να κάνει με τους γυναικείους χαρακτήρες και τα σχετιζόμενα με αυτούς σεξ, έρωτα και αγάπη. Όχι επειδή υπάρχει κάποιος κανόνας που λέει ότι για να είναι καλό ένα βιβλίο πρέπει οπωσδήποτε να περιέχει κάτι από αυτά, αλλά επειδή αποτελούν ισχυρότατα κίνητρα για την ανθρώπινη φύση.
Στο τέλος του βιβλίου παραμένουν εκκρεμή πάρα πολλά θέματα, κι αυτό αποτελεί και την κυριότερη ένστασή μου καθώς, ακόμα και στις ν-λογίες, προτιμώ τα βιβλία να είναι πιο αυτόνομα απ’ ό,τι εδώ. Δηλαδή να κλείνουν πιο ξεκάθαρα ένα κομμάτι του μύθου, ακόμα κι αν (αναπόφευκτα) αφήνουν ανοιχτά θέματα για τη συνέχεια.
Δεν μπόρεσα ν’ αποφασίσω ποιο ήταν το κεντρικό θέμα του. Γενικά διέκρινα μια αναποφασιστικότητα στο τι ακριβώς ανέλαβε να μας διηγηθεί αυτό το βιβλίο, αν και πρέπει να διευκρινίσω ότι ο συγγραφέας φαίνεται να το κάνει αυτό με πλήρη επίγνωση, οπότε συμπεραίνω ότι το «Κοράκι» αποτελεί το εισαγωγικό βιβλίο σε κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Μου άρεσε πάρα πολύ η ιδέα της φύσης των Γιων της Στάχτης (κι εδώ πολύ λίγες γυναίκες, μόνο η Ευφημία) καθώς και οι ιδιαιτερότητες του καθενός. Μου εντυπώθηκαν ιδιαίτερα, ο Προφήτης και ο Αλγεινός.
Η ήπια και ομαλή εισαγωγή και χρήση του φανταστικού στοιχείου δουλεύει εξαιρετικά σε συνδυασμό και με το βυζαντινοειδές περιβάλλον.
Γενικά, ένα καλογραμμένο βιβλίο που σίγουρα συστήνω στους φίλους της φάνταζυ, αλλά και σε αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένο μ’ αυτήν. Έχει αδυναμίες, αλλά υπερκαλύπτονται άνετα από το περιβάλλον, την πλοκή, και την ποιότητα της γραφής του.
Κατά τη γνώμη μου, το «Κορακι» είναι ένας από τους αξιοπρεπέστερους εκπροσώπους του Ελληνικού Φανταστικού.
Η αναθεωρημένη έκδοση είναι σαφώς βελτιωμένη στη γραφή, κι αυτό φαίνεται σε οποιαδήποτε τυχαία σύγκριση κάνει κανείς ανάμεσα στα δύο κείμενα. Ευχαριστώ τους φίλους που επέμεναν να το ξαναδιαβάσω.
Οι σε καμία περίπτωση καταδικαστικές ενστάσεις μου αφορούν κυρίως τη σπανιότητα των γυναικείων χαρακτήρων, μια μικρή δυσκολία στην παρακολούθηση των πάρα πολλών χαρακτήρων (εξαιρετικά χρήσιμο το ευρετήριο) και το ότι το πρώτο μέρος της τριλογίας των Γιων της Στάχτης δεν κλείνει σε κάποιο σημείο που να είναι τόσο κομβικό ώστε να θεωρηθεί πρόσκαιρο τέλος.
Το λεξιλόγιο και η ονοματοδοσία είναι πραγματική απόλαυση, οι διάλογοι φυσικότατοι και συνάμα ουσιώδεις. Όλες οι μάχες είναι ενδιαφέρουσες (δύσκολο κατόρθωμα) όλα τα κίνητρα είναι σωστά στηριγμένα (εκτός από εκείνα που πρέπει για την ώρα να παραμείνουν κρυφά) και όλοι οι χαρακτήρες δρουν στο μέγιστό των δυνατοτήτων τους ή πολύ κοντά σε αυτό, σύμφωνα βεβαίως με τις ευκαιρίες που τους δίνονται και τα πάθη που τους διακατέχουν.
Δεν θα βρείτε εύκολα τρύπες λογικής ή κινήτρων εδώ, δεν θα βρείτε ευκολίες πλοκής, ατάκες που λέγονται μόνο για τα αυτιά του αναγνώστη. Δεν θα βρείτε εύκολες λύσεις, απλοϊκές εξηγήσεις, παρορμήσεις που να εξυπηρετούν τον συγγραφέα. Θα βρείτε αστείρευτο μεράκι, μεγάλη αγάπη για το Φανταστικό, σοβαρή δουλειά και αταλάντευτο σεβασμό για τη νοημοσύνη και τον χρόνο των αναγνωστών.
Δεν περιμένω τίποτα λιγότερο από τους επόμενους δύο τόμους.
Χαίρεται κανείς να διαβάζει τέτοια βιβλία από ελληνική πένα. Είναι πολύ κρίμα που το Κοράκι, μαζί με κάποια άλλα εξαιρετικά πονήματα του ελληνικού Φανταστικού, δεν χαίρουν μεγαλύτερης προβολής και πνίγονται στη γνωστή θάλασσα του κακώς εννοούμενου ερασιτεχνισμού που τα κρύβει από τα μάτια του ευρέως κοινού.
(Ακολουθεί η πρώτη κριτική μου, του 2010)
Το λεξιλόγιο είναι ιδιαίτερα πλούσιο, σωστά στοχευμένο και απόλυτα ταιριαστό με το περιβάλλον. Αυτό είναι σίγουρα ένα από τα πολύ δυνατά σημεία του βιβλίου. Χαίρεται κανείς να διαβάζει ένα κείμενο που ο συγγραφέας του δεν καταφεύγει στην πρώτη κατάλληλη λέξη που του έρχεται στο μυαλό, αλλά είναι εμφανές ότι έχει ψάξει με υπομονή για την καταλληλότερη, χωρίς σε καμία περίπτωση να καταφεύγει σε στείρο εντυπωσιασμό.
Άψογη και η χρήση της γλώσσας γενικότερα και πλήρως κατανοητή γραφή.
Υπάρχουν ελάχιστοι γυναικείοι χαρακτήρες, κι αυτοί περιορίζονται σε παραδοσιακά «γυναικείους» ρόλους. Καμία γυναίκα (με μία εξαίρεση, κι αυτή όχι ακριβώς εξαίρεση) δεν παίζει πραγματικά σοβαρό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής.
Υπερβολικά πολλοί χαρακτήρες! Εβδομήντα εννέα (αριθμητικώς: 79!) αναφέρονται στο Ευρετήριο. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο συγγραφέας εκ των πραγμάτων δεν προλαβαίνει να τους αναπτύξει επαρκώς, κατά τη γνώμη μου ούτε καν τους πιο πρωταγωνιστικούς.
Από την άλλη, οι πάρα πολλοί χαρακτήρες ενισχύουν την αναμφισβήτητα έντονη αίσθηση αληθοφάνειας του έργου. Δηλαδή, ο αναγνώστης σκέφτεται «Πω πω, παρακολουθώ μια τεράστια αυτοκρατορία και τους γείτονές της. Οπωσδήποτε οι άνθρωποι / πλάσματα που θα έπαιζαν σημαντικό ρόλο θα ήταν τόσοι πολλοί!» -είναι πραγματικά πολύ πειστικό.
Αν και οπωσδήποτε θα προτιμούσα λιγότερους χαρακτήρες, πρέπει να αναγνωρίσω την εξαιρετικά επιτυχημένη διαχείριση του τεράστιου πλήθους τους. Ο συγγραφέας τούς χειρίζεται με εντυπωσιακή άνεση και αβίαστη ψυχραιμία, χωρίς να ξεχνάει κανέναν, αναλογικά βέβαια με τη βαρύτητα που τους έχει δώσει στην πλοκή.
Η πλοκή αποτελεί ξεκάθαρα το βαρύ πυροβολικό του βιβλίου. Πραγματικά χορτάσαμε! Ίντριγκες, δολοπλοκίες, παιχνίδια εξουσίας. Το βιβλίο είναι εξαιρετικό σ’ αυτόν τον τομέα και, εκμεταλλεύεται υποδειγματικά την ταυτόχρονη εξέλιξη των πολυάριθμων επιμέρους υποπλοκών.
Η ένστασή μου εδώ έχει να κάνει με τους γυναικείους χαρακτήρες και τα σχετιζόμενα με αυτούς σεξ, έρωτα και αγάπη. Όχι επειδή υπάρχει κάποιος κανόνας που λέει ότι για να είναι καλό ένα βιβλίο πρέπει οπωσδήποτε να περιέχει κάτι από αυτά, αλλά επειδή αποτελούν ισχυρότατα κίνητρα για την ανθρώπινη φύση.
Στο τέλος του βιβλίου παραμένουν εκκρεμή πάρα πολλά θέματα, κι αυτό αποτελεί και την κυριότερη ένστασή μου καθώς, ακόμα και στις ν-λογίες, προτιμώ τα βιβλία να είναι πιο αυτόνομα απ’ ό,τι εδώ. Δηλαδή να κλείνουν πιο ξεκάθαρα ένα κομμάτι του μύθου, ακόμα κι αν (αναπόφευκτα) αφήνουν ανοιχτά θέματα για τη συνέχεια.
Δεν μπόρεσα ν’ αποφασίσω ποιο ήταν το κεντρικό θέμα του. Γενικά διέκρινα μια αναποφασιστικότητα στο τι ακριβώς ανέλαβε να μας διηγηθεί αυτό το βιβλίο, αν και πρέπει να διευκρινίσω ότι ο συγγραφέας φαίνεται να το κάνει αυτό με πλήρη επίγνωση, οπότε συμπεραίνω ότι το «Κοράκι» αποτελεί το εισαγωγικό βιβλίο σε κάτι πολύ μεγαλύτερο.
Μου άρεσε πάρα πολύ η ιδέα της φύσης των Γιων της Στάχτης (κι εδώ πολύ λίγες γυναίκες, μόνο η Ευφημία) καθώς και οι ιδιαιτερότητες του καθενός. Μου εντυπώθηκαν ιδιαίτερα, ο Προφήτης και ο Αλγεινός.
Η ήπια και ομαλή εισαγωγή και χρήση του φανταστικού στοιχείου δουλεύει εξαιρετικά σε συνδυασμό και με το βυζαντινοειδές περιβάλλον.
Γενικά, ένα καλογραμμένο βιβλίο που σίγουρα συστήνω στους φίλους της φάνταζυ, αλλά και σε αναγνώστες που δεν είναι εξοικειωμένο μ’ αυτήν. Έχει αδυναμίες, αλλά υπερκαλύπτονται άνετα από το περιβάλλον, την πλοκή, και την ποιότητα της γραφής του.
Κατά τη γνώμη μου, το «Κορακι» είναι ένας από τους αξιοπρεπέστερους εκπροσώπους του Ελληνικού Φανταστικού.
December 19, 2018
Είχα ακούσει πολλά υπερθεματικά σχόλια, και μάλιστα από ανθρώπους που εκτιμώ την γνώμη τους και δεν λένε γενικώς, για να πουν. Η αλήθεια είναι, ότι είχα την ανάγκη, διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, να μην απογοητευτώ... Ήθελα τόσο να πιστέψω, ότι επιτέλους θα βγει στην Ελλάδα και ένα βιβλίο που αρνείται να "ντραπεί" για την ελληνικότητά του, δίχως όμως να πέσει στην παγίδα του εθνοκεντρισμού και του υφέρποντος κρυπτο-φασισμού... Πέρα από αυτά, ήθελα να διαβάσω ένα βιβλίο με φαντασία, χωρίς ρηχότητα, κοινοτοπίες και την κλασσικη συνταγη.
ΤΕΛΕΙΑ!!! Το "Κοράκι Σε Άλικο Φόντο", όχι απλά δεν διέψευσε τις προσδοκίες μου, αλλά με συνάρπασε σε βαθμό ολοκληρωτικό... Μπορώ να δηλώσω ακόμπιαστα πως αποτελεί ένα βιβλίο σταθμό, και μάλιστα όχι μόνο στο είδος του. Είναι ένα βιβλίο που βάζει την Ελλάδα στον λογοτεχνικό χάρτη, αποφεύγοντας την συνταγή του κουτόφραγκου φραγκορωμιού...
Οι χαρακτήρες του είναι πλήρεις και φανταστικά "χτισμένοι", η πλοκή του υπόσχεται δράση, αγωνία και έντονη δραματικότητα. Η γλώσσα του βιβλίου είναι ρευστή, ευχάριστη, τεχνικά άρτια, δίχως να θέλει να διεκδικήσει τα φρούδα διάσημα του "εστετισμού". Οι εικόνες και οι περιγραφές είναι επίσης απολαυστικές, δημιουργώντας άμεσα το κατάλληλο "κλίμα", ώστε ο αναγνώστης να αρχίσει να βιώνει τα τεκτενόμενα. Το ιδεολογικό βάθος που υπάρχει, είναι έντονο και πολύ όμορφο όσον αφορά τις αρχές και το περιεχόμενό του...
Ο Λευτέρης Κεραμίδας ακολουθώντας/χαράζοντας "προμηθαϊκά" μονοπάτια, νομίζω υφαίνει μια επική ιστορία που θελει να διδάξει-να εκπαιδεύσει αν θελετε- ψυχές, δίχως όμως να προσπαθεί να επιβάλλει την διδακτικότητα του βιβλίου ως κάτι τέτοιο. Η ιστορία φυσικά μπορεί να διαβαστεί για τις ψυχαγωγικές της αρετές(κάτι το οποίο επιτυγχάνεται στο έπακρο), αλλά νομίζω ότι οι πιο "υποψιασμένοι" αναγνώστες, δεν θα αγνοήσουν και την αλληγορία της...
Θέλω να προσθέσω και μια πιο "προσωπική" πτυχή σε αυτή μου την "κριτική". Ταξιδεύω συχνά με εμπορικά πλοία στον ινδικό ωκεανό. Είχα την ευλογία ναν διαβάσω το βιβλίο αυτό σε ένα από τα ταξίδια μου. Λίγα βιβλία μου κράτησαν συντροφιά έτσι, όπως και λίγα βιβλία, νιώθω να με επιρεάζουνε τοσο βαθιά... Ήδη μέσα μου, γεννιέται ένα τραγούδι για τους "Γιους Της Στάχτης"...
ΤΕΛΕΙΑ!!! Το "Κοράκι Σε Άλικο Φόντο", όχι απλά δεν διέψευσε τις προσδοκίες μου, αλλά με συνάρπασε σε βαθμό ολοκληρωτικό... Μπορώ να δηλώσω ακόμπιαστα πως αποτελεί ένα βιβλίο σταθμό, και μάλιστα όχι μόνο στο είδος του. Είναι ένα βιβλίο που βάζει την Ελλάδα στον λογοτεχνικό χάρτη, αποφεύγοντας την συνταγή του κουτόφραγκου φραγκορωμιού...
Οι χαρακτήρες του είναι πλήρεις και φανταστικά "χτισμένοι", η πλοκή του υπόσχεται δράση, αγωνία και έντονη δραματικότητα. Η γλώσσα του βιβλίου είναι ρευστή, ευχάριστη, τεχνικά άρτια, δίχως να θέλει να διεκδικήσει τα φρούδα διάσημα του "εστετισμού". Οι εικόνες και οι περιγραφές είναι επίσης απολαυστικές, δημιουργώντας άμεσα το κατάλληλο "κλίμα", ώστε ο αναγνώστης να αρχίσει να βιώνει τα τεκτενόμενα. Το ιδεολογικό βάθος που υπάρχει, είναι έντονο και πολύ όμορφο όσον αφορά τις αρχές και το περιεχόμενό του...
Ο Λευτέρης Κεραμίδας ακολουθώντας/χαράζοντας "προμηθαϊκά" μονοπάτια, νομίζω υφαίνει μια επική ιστορία που θελει να διδάξει-να εκπαιδεύσει αν θελετε- ψυχές, δίχως όμως να προσπαθεί να επιβάλλει την διδακτικότητα του βιβλίου ως κάτι τέτοιο. Η ιστορία φυσικά μπορεί να διαβαστεί για τις ψυχαγωγικές της αρετές(κάτι το οποίο επιτυγχάνεται στο έπακρο), αλλά νομίζω ότι οι πιο "υποψιασμένοι" αναγνώστες, δεν θα αγνοήσουν και την αλληγορία της...
Θέλω να προσθέσω και μια πιο "προσωπική" πτυχή σε αυτή μου την "κριτική". Ταξιδεύω συχνά με εμπορικά πλοία στον ινδικό ωκεανό. Είχα την ευλογία ναν διαβάσω το βιβλίο αυτό σε ένα από τα ταξίδια μου. Λίγα βιβλία μου κράτησαν συντροφιά έτσι, όπως και λίγα βιβλία, νιώθω να με επιρεάζουνε τοσο βαθιά... Ήδη μέσα μου, γεννιέται ένα τραγούδι για τους "Γιους Της Στάχτης"...
May 4, 2018
5 αστερια και δεν το εχω ολοκληρωσει ακομα. Εξαιρετικη κοσμοπλασια (απο την εισαγωγη ακομα), γαματο περιβαλλον που θυμιζει Βυζαντιο και αυτο που λατρεψα (κι εφερε ενα δακρυ στα αναισθητα ματια μου) ηταν η χρηση αποκλειστικα ελληνικων λεξεων - και μη σας φαινεται αυτονοητο, γιατι καποιες λεξεις, οπως πχ το ροζ ή το μωβ κλπ κλπ guess what, δεν εχουν ελληνικη ριζα.
Επισης, τι γαματα εξωφυλλα ειναι αυτα; Κομψοτεχνηματα.
Το καλο ειναι οτι πηρα μαζι και το δευτερο βιβλιο και το αρχιζω καπακι μολις τελειωσω αυτο - κι ελπιζω το τριτο να βγει συντομα, με το καλο!
Επισης, τι γαματα εξωφυλλα ειναι αυτα; Κομψοτεχνηματα.
Το καλο ειναι οτι πηρα μαζι και το δευτερο βιβλιο και το αρχιζω καπακι μολις τελειωσω αυτο - κι ελπιζω το τριτο να βγει συντομα, με το καλο!
November 24, 2018
3.5 Περιέχει μερικές εξαιρετικές σκηνές, ιδίως μαχών...η μόνη μου ένσταση είναι ότι πλατειάζει υπερβολικά στην αρχή.
Displaying 1 - 30 of 53 reviews