Πέντε άνθρωποι βασανίζονται κάθε νύχτα για έναν χρόνο από τον ίδιο εφιάλτη.
Ανακαλύπτοντας ότι είναι υπαρκτά τα πρόσωπα που βλέπουν στον ύπνο τους, ως συνεπιβάτες ενός λεωφορείου που ταξιδεύει νύχτα με έναν μυστηριώδη οδηγό στο τιμόνι, συγκλονίζονται και αρχίζουν την προσπάθεια να συνθέσουν το παζλ, για να ανακαλύψουν τι κρύβεται πίσω από τον κοινό εφιάλτη.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το παράλογο, το αλλόκοτο και το απόκοσμο.
Ένας εφιάλτης που είναι κάτι περισσότερο από εφιάλτης. Είναι η γέφυρα που ενώνει το σκοτεινό παρελθόν με το παρόν. Η γέφυρα που ενώνει το κοσμικό με το απόκοσμο.
Ο Γιώργος Δάμτσιος γεννήθηκε το 1978 και μένει στη Νάουσα Ημαθίας. Είναι ιδιοκτήτης του βιβλιοπωλείου Bookstagram. Από τις εκδόσεις BELL κυκλοφορεί η crime fiction σειρά του με τίτλο «Ευγενείς Άγριοι», η οποία βρίσκεται ήδη στο έκτο βιβλίο. Έχει συνεργαστεί επίσημα με συγκροτήματα όπως οι Judas Priest και Nightwish, καθώς και με συγγραφείς όπως οι Adam Nevill και Graham Masterton, για λογαριασμό του λογοτεχνικού/μουσικού project «The Metal Chapters». Παίζει μπάσο στο Heavy Metal συγκρότημα Silent Vortex ενώ αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του φεστιβάλ φαντασίας Fantasmagoria στη Θεσσαλονίκη, το οποίο έχει λάβει τη διεθνή πιστοποίηση EFFE που αποτελεί την ευρωπαϊκή σφραγίδα ποιότητας. Πραγματοποιεί σεμινάρια δημιουργικής γραφής για λογαριασμό του Γραφείου Πολιτισμού του Δήμου Η. Π. Νάουσας, και είναι μέλος της Επιτροπής Ισότητας του ίδιου Δήμου. Έχει κυκλοφορήσει δεκαέξι βιβλία και έχει συμμετάσχει με διήγημά του σε είκοσι συλλογικά έργα ή βιβλία άλλων συγγραφέων, συχνά κατόπιν διακρίσεων σε διαγωνισμούς. Βρείτε τον στον προσωπικό του ιστότοπο: georgedamtsios.com https://linktr.ee/georgedam
Οι κυκλοφορίες του: –Μέχρι την τελευταία του ανάσα (Νοέμβριος 2015, εκδόσεις Momentum μυθιστόρημα). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram). –Το Τρίπτυχο των Ευχών (Απρίλιος 2017, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, μυθιστόρημα). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram). –Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών (Σεπτέμβριος 2017, εκδόσεις Λυκόφως, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram). –The Metal Chapters Vol. I (Απρίλιος 2018, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, λογοτεχνικό/μουσικό πρότζεκτ, γραμμένο σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα Αγγλικά τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. –Μυστικά στο λυκόφως (Ιούλιος 2018, εκδόσεις Λυκόφως, συλλογή διηγημάτων). (Επανεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2023 από τις εκδόσεις Bookstagram). –Σκοτεινό πέπλο (Νοέμβριος 2018, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα). –Εξημέρωση (Οκτώβριος 2019, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα). –The Metal Chapters Vol. II (Ιούνιος 2020, πρότυπες εκδόσεις Πηγή, λογοτεχνικό/μουσικό πρότζεκτ, γραμμένο σε συνεργασία με τον συγγραφέα Μάριο Δημητριάδη). Το βιβλίο κυκλοφόρησε ταυτόχρονα και στα Αγγλικά. –Κάθε μυστικό σου (Σεπτέμβριος 2020, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα). –Ο κρυφός μας εαυτός (Σεπτέμβριος 2021, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα). –Πρέπει να σώσουμε τον Χάρη! (Νοέμβριος 2021, εκδόσεις Υδροπλάνο, μυθιστόρημα). –Ένα με το σκοτάδι (Σεπτέμβριος 2022, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα). –Από χρυσάφι και φωτιά (Δεκέμβριος 2022, εκδόσεις Bookstagram, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τον συγγραφέα Βαγγέλη Βουραζάνη). –Το τραγούδι της θύελλας (Μάρτιος 2023, εκδόσεις Bookstagram, μυθιστόρημα που γράφτηκε σε συνεργασία με τη συγγραφέα Γεωργία Καλαμαρά). –Φεγγαρόπετρα (Ιούνιος 2023, εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα, μυθιστόρημα). –Πίσω από τις μάσκες (Σεπτέμβριος 2023, εκδόσεις BELL, μυθιστόρημα).
Έχει συμμετάσχει επίσης και στα εξής έργα: –Ψίθυροι μέσα στη νύχτα, (2016, δωρεάν e-book για λογαριασμό του site nyctophilia.gr) –Το Άγνωστο, (2016, εκδόσεις Ανάτυπο), καταλαμβάνοντας την πρώτη θέση ανάμεσα σε εκατόν τριάντα συμμετέχοντες στον αντίστοιχο διαγωνισμό των εκδόσεων. –Το έπος της φαντασίας: Αδιέξοδο, (2017, εκδόσεις iWrite). –Τρόμος, (2017, εκδόσεις Ανάτυπο). –Αντίθετο Ημισφαίριο 4, (2017, εκδόσεις gamecraft). –Zombie στην Ελλάδα, (2017, εκδόσεις iWrite). –Ιστορίες του τόπου μας: Νάουσα, (2018, εκδόσεις iWrite). –Ημερολόγια Ψυχοπλάνης, (2018, εκδόσεις Rising Star). –Βρόχος, (2019, εκδόσεις Λυκόφως). –Κόκκινος συναγερμός, (2020, δωρεάν e-book της ομάδας του Facebook «Φίλοι αστυνομικής λογοτεχνίας»). –Πολεμικές Ιαχές (Στα Όνειρα Της Φαντασίας #1), (2020, εκδόσεις Allbooks). –savechristmasgr.blogspot.com (2020, Χριστουγεννιάτικο blog). –Με όλες τους τις δυνάμεις, (2020, εκδόσεις Χρονικό). –Once upon a Horror Time, (2021, δωρεάν e-book από το
Πώς θα ένιωθες αν οι άνθρωποι που βλέπεις στον επίμονο εφιάλτη σου του τελευταίου χρόνου, είναι πρόσωπα υπαρκτά?
Ο Τηλέμαχος, κατεβαίνοντας παραλία για τον πρώτο καφέ πριν πάει στο γραφείο, βλέπει μπροστά του μια συνεπιβάτη του από το λεωφορείο στο οποίο πρωταγωνιστεί στον επαναλαμβανόμενο εφιάλτη του ένα χρόνο τώρα.
Αντιλαμβανόμενοι κι οι 2 ότι τα πρόσωπα που ονειρεύονται είναι υπαρκτά, αποφασίζουν να ανακαλύψουν από κοινού τι τους συμβαίνει.
Οι 2 συγγραφείς ενώνουν τις δυνάμεις τους και δημιουργούν ένα καλογραμμένο μεταφυσικό θρίλερ.
Χαίρομαι ειλικρινά που το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν η πρώτη μου επαφή με το έργο τους και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία.
Δίπλα όμως χαίρομαι, που η νέα γενιά Ελλήνων συγγραφέων, ανθεί σε είδη που δεν θα περίμενα στο παρελθόν.
Έχουν περάσει λίγα λεπτά από τη στιγμή που έκλεισα αυτό το βιβλίο και είμαι ακόμα συυναισθηματικά φορτισμένη. Ένα μυθιστόρημα μυστηρίου και τρόμου που δυο Έλληνες συγγραφείς, ο Γιώργος Δάμτσιος και ο Μάριος Δημητριάδης χάρισαν απλόχερα, σε εμάς τους λάτρεις αυτού του είδους.
Όλα ξεκινάνε, ένα συνηθισμένο πρωινό στη Θεσσαλονίκη. Ένας νέος άντρας, ο Τηλέμαχος ετοιμάζεται να ξεκινήσει για τη δουλειά του. Όμως στο δρόμο τυχαίνει να δει μια κοπέλα. Μια κοπέλα που είναι συνεπιβάτης του σε ένα λεοφορείο που βλέπει στο ύπνο του ένα ολόκληρο χρόνο. Μαζί με αυτούς, στον ίδιο εφιάλτη είναι κι άλλα τρία άτομα και ένας μυστηριώδης οδηγός. Όταν επιτέλους ανακαλύπτουν ότι είναι υπαρκτά πρόσωπα όλοι μεταξύ τους, αποφασίζουν να λύσουν το μυστήριο του κοινού τους εφιάλτη. Όλα τα δεδομένα που ανακαλύπτουν, τους οδηγούν στη Νάουσα και σε ένα χωριό, στη Δρυπή. Πιο συγκεκριμένα στη "Γέφυρα των χαμένων ψυχών". Εκεί η μοίρα θα τους ενώσει ώστε να προσπαθήσουν να βρουν τις απαντήσεις που θέλουν.
Ποιος είναι ο οδηγός; Γιατί και μόνο στη σκέψη του, η ψυχή τους γεμίζει με τρόμο; Που τους πηγαίνει; Και τι θέλει από αυτούς;
Οι δύο συγγραφείς ενώθηκαν και έδωσαν στο κοινό ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα, που θα ικανοποιήσει τους αναγνώστες του. Ένα μυθιστόρημα που κόβει την ανάσα σε κάθε σελίδα του και είναι τόσο εθιστικό που δεν θες να το αφήσεις από τα χέρια σου, μέχρι να φτάσεις στο τέλος του. Η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν ήταν ατμοσφαιρική, πολλές στιγμές όπως το διάβαζα γύρισα και κοίταξα πίσω από τον ώμο μου (ναι, το έκανα το παραδέχομαι), ένιωθα το αλλόκοτο της υπόθεσης να με κυριεύει και το απόκοσμο να μου κόβει την ανάσα. Ελπίζω και στο μέλλον να δούμε κι άλλα τέτοια βιβλία από Έλληνες συγγραφείς.
Ένα βιβλίο μεταφυσικού τρόμου που δείχνει την αναγέννηση της ελληνικής γραφής σε σύγχρονα είδη. Πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή που δεν κρύβει το μεταφυσικό αλλά δεν προσβάλει τη νοημοσύνη του αναγνώστη. Η υπόθεση εξελίσσεται σταδιακά και τραβάει τον αναγνώστη που καθώς προχωράει γυρίζει τις σελίδες όλο και πιο γρήγορα. Κυλάει εύκολα και ευχάριστα και διαβάζεται σε ένα απόγευμα. Μόνο σημείο που με δυσαρέστησε (αλλά όχι ιδιαίτερα σοβαρό) η ασυμφωνία μεταξύ του τρόπου παρουσίασης ενός από τους χαρακτήρες και του τρόπου που μιλούσε. Επαναλαμβάνω ότι έχει μεταφυσικό στοιχείο το βιβλίο επομένως αν δεν σας αρέσει ως είδος μην κατηγορείτε το βιβλίο.
Πριν από το συνεργατικό αυτό μυθιστόρημα είχα διαβάσει δυο βιβλία του Γιώργου Δάμτσιου και τέσσερα βιβλία του Μάριου Δημητριάδη, οπότε είχα μια πολύ καλή εικόνα για το έργο και το στιλ γραφής των δυο συγγραφέων, ενώ φυσικά είχα και σχετικά υψηλές προσδοκίες για αυτό το βιβλίο, έχοντας μείνει πολύ ικανοποιημένος από τα προηγούμενα έργα τους. Όμως, κάτι δεν πήγε καλά εδώ. Δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά στο τέλος ένιωσα ότι απλώς διάβασα ένα καλούτσικο μεταφυσικό θρίλερ με στοιχεία τρόμου, όχι κάτι το φοβερό και το τρομερό που να με κάνει να ανατριχιάσω. Η αλήθεια είναι ότι διαβάστηκε μονορούφι και η όλη ιστορία με κράτησε, από τη μια λόγω της εξαιρετικά ευκολοδιάβαστης γραφής και από την άλλη λόγω των εκατό μικρών κεφαλαίων (ξέρετε πώς πάει, λες ότι θα διαβάσεις ένα ακόμα κεφάλαιο και μετά θα πας για ύπνο, τι γίνεται όμως όταν τα κεφάλαια είναι τριών ή τεσσάρων σελίδων το πολύ;). Απλώς, να, η γραφή δεν με συγκίνησε, δεν κατάφερε να μου δημιουργήσει ιδιαίτερη αγωνία, πέρα ίσως από ελάχιστες σκηνές. Επίσης δεν δέθηκα ιδιαίτερα με κάποιον χαρακτήρα, κατά συνέπεια δεν με ένοιαζε και τόσο τι μπορεί να πάθαιναν οι πρωταγωνιστές στο τέλος. Όσον αφορά το φινάλε, θα μπορούσε ίσως να είναι κάπως πιο απλωμένο, η τελική αναμέτρηση να είναι πιο συγκλονιστική, ίσως και πιο αγχωτική. Όπως και να'χει, είναι ένα ψυχαγωγικό και ευκολοδιάβαστο μεταφυσικό θρίλερ που αν μη τι άλλο θα κρατήσει καλή παρέα στους λάτρεις του είδους. Απλώς έχω εντυπωσιαστεί περισσότερο από άλλα βιβλία των συγγραφέων, έτσι θα τα αδικούσα αν έβαζα στο "Η γέφυρα των χαμένων ψυχών" την ίδια βαθμολογία με αυτά.
Φαντάσου πως ταξιδεύεις με ένα λεωφορείο, μαζί με άλλους τέσσερις τρομαγμένους συνεπιβάτες κι έναν αλλόκοτο οδηγό. Τι συμβαίνει όταν κάθε νύχτα βαλτώνεις στο ίδιο τρομακτικό όνειρο που σε στοιχειώνει για περισσότερο από έναν χρόνο; Και πώς αντιδράς, όταν ανακαλύπτεις σταδιακά ότι, οι άνθρωποι που συμμετέχουν στον εφιάλτη σου είναι υπαρκτοί και βασανίζονται όπως κι εσύ ψάχνοντας να λύσουν το ίδιο μυστήριο; Τι είναι αυτό που συμβαίνει στη γέφυρα των χαμένων ψυχών; Ποιος είναι ο τρομακτικός οδηγός που δείχνει να κινεί τα νήματα, ελέγχει το όνειρο και σε γεμίζει με τρόμο; Δύο σπουδαίοι συγγραφείς του ελληνικού φανταστικού ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μας χαρίσουν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα. Μια ιστορία που κόβει την ανάσα με τη διαρκώς κλιμακούμενη, κινηματογραφική της ροή. Ένα αγωνιώδες ταξίδι, γεμάτο συναισθήματα, ανατριχιαστική ατμόσφαιρα, ανατροπές και ένα απρόσμενο τέλος! Ένα βιβλίο που το συστήνω ανεπιφύλακτα όχι μόνο στους λάτρεις του φανταστικού, αλλά και σε όσους αγαπούν την καλή λογοτεχνία.
Πως θα ένιωθες αν ανακάλυπτες ότι οι άνθρωποι που πρωταγωνιστούν στον επίμονο εφιάλτη σου είναι πραγματικοί; Πως θα ένιωθες αν ανακάλυπτες ότι ο εφιάλτης σου είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα όνειρο;
Ο Τηλέμαχος, ένας τριαντάρης Θεσσαλονικιός, συναντάει αναπάντεχα μια κοπέλα από έναν εφιάλτη που βλέπει επί ένα χρόνο συνεχόμενα. Και ανακαλύπτει ότι ο εφιάλτης του είναι και δικός της. Μαζί αποφασίζουν να ψάξουν και τα υπόλοιπα άτομα του ονείρου και να λύσουν το μυστήριο που κρύβεται μέσα σ' αυτό. Πόσο έτοιμοι είναι όμως να μάθουν τις απαντήσεις στα ερωτήματά τους;
Ένα βιβλίο φαντασίας και μυστηρίου που μας ταξιδεύει στη Βόρεια Ελλάδα. Είναι πολύ ευκολοδιάβαστο, με πολύ μικρά κεφάλαια. Ο ρυθμός του είναι γρήγορος, η δράση συνεχόμενη και η υπόθεση καλοστημένη. Η ατμόσφαιρα και το μέρος όπου διαδραματίζεται η υπόθεση είναι ιδανικά. Οι βασικοί χαρακτήρες παρ' όλα αυτά με άφησαν αδιάφορη, ιδικά το love story το βρήκα πολύ βεβιασμένο. Βρήκα αρκετά ενοχλητικό το γεγονός ότι όλες οι γυναίκες που υπάρχουν στο βιβλίο (με εξαίρεση μια) παρουσιάζονται ως ευάλωτες και αδύναμες. Η λύση του μυστηρίου και το τέλος είναι αυτό που περίμενα πάνω - κάτω, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ήταν καλό. Εντάξει, εκτός από την τελευταία σκηνή που πραγματικά βρήκα πολύ αστεία και κλισέ. Είχε πάντως μερικές ενδιαφέρουσες ανατροπές και αυτό δείχνει ότι οι συγγραφείς έχουν προσέξει αρκετά τις λεπτομέρειες. Το σίγουρο είναι ότι πέρασα καλά διαβάζοντάς το και αυτό είναι το σημαντικό με μια περιπέτεια σαν αυτή.
Δ��αβάστηκε μέσα σε δύο ημέρες. Πολύ καλή ροή ,με πολλά και μικρά κεφάλαια. Κύριος λόγος της βαθμολογία είναι ότι θα το πρότεινα σε κάποιον που θα ήθελε να διαβάσει ένα μεταφυσικό, άλλα όχι σκληρό θρίλερ.
"...τίποτα δεν έδινε έστω και το παραμικρό σημάδι ζωής. Τίποτα δεν ήταν ζωντανό. Κι αυτό ήταν που έκανε τα πράγματα ακόμη πιο εφιαλτικά. Μονάχα η φωτεινή λωρίδα του φακού έδειχνε να κινείται μπροστά του, κι αυτήν την έτρεμε μήπως και αποκαλύψει κάτι που δεν ήθελε να δει. Δεν τολμούσε με τίποτα να φανταστεί τι θα μπορούσε να είναι αυτό"... Ατμοσφαιρικό; Εννοείται! Πρωτότυπο; Βεβαίως. Ελπίζω το απόσπασμα να σας έβαλε στο mood! Ιστορία τρόμου που εκτυλίσσεται σε κάποιο ορεινό χωριό της βόρειας Ελλάδας. Αν σας αρέσουν τα δάση και τα στοιχειώματα, σίγουρα θα σας ενθουσιάσει
Ένα μπράβο μέσα από την καρδιά μου στους συγγραφείς αυτού του βιβλίου! Τα θρίλερ φαντασίας δε συνηθίζονται από Έλληνες συγγραφείς και είναι πραγματικά κρίμα… Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι πολύ καλογραμμένο και με άκρως ενδιαφέρουσα πλοκή!
Τα έχει όλα… Creepy όνειρα με λεωφορεία … Δαιμονικές επικλήσεις… Και ανάγκη για εκδίκηση… Με έβαλε στο κλίμα αμέσως και με έκανε να μην θέλω να το αφήσω από τα χέρια μου! Είναι ιδανικό ανάγνωσμα καθώς συνδυάζει με υπέροχο τρόπο το μυστήριο και τη δράση! Έξτρα βαθμολογία για το υπέροχο εξώφυλλο!
Έχοντας τη χαρά να είμαι φίλος και με τους δύο συγγραφείς, τολμώ να πω πως περίμενα κάτι λιγάκι πιο τρομακτικό, πιο έντονο. Βίωσα την αγωνία των πρωταγωνιστών αλλά όχι τον φόβο τους για τα όσα υπερφυσικά τους συμβαίνουν. Θεωρώ, μιας και έχω επαφή με πολλά προηγούμενα έργα τους, πως κάτι τέτοιο σαφέστατα είναι εντός των ικανοτήτων τους. Από εκεί και πέρα, μου άρεσε πολύ το ταξίδι ανάμεσα στις δύο πόλεις της ζωής μου, βρήκα πολύ όμορφες τις περιγραφές τους, μου άρεσαν οι χαρακτήρες που ήταν σκιαγραφημένοι με τα τικ και τα κολλήματά τους, και χάρηκα ιδιαίτερα αυτό το κλείσιμο του ματιού με την αναφορά σε παλιότερα βιβλία τους. Μοναδικό αρνητικό, πέρα από το καθαρά υποκειμενικό θέμα με την απουσία του τρόμου από πλευράς μου, το γεγονός ότι βρήκα κάπως άνισο το στήσιμο του μυθιστορήματος. Ήθελα και άλλη δράση μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις. Γνωρίζω πως έτσι θα μειωνόταν ίσως η αγωνία, αλλά θα ήθελα και άλλη αλληλεπίδραση μεταξύ 'καλών' και 'κακών', πέραν της τελικής αναμέτρησης. Αναμφίβολα πρόκειται για μια αξιέπαινη και άκρως ενδιαφέρουσα προσπάθεια, πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε πως έχει γραφτεί συνεταιρικά από δύο διαφορετικούς ανθρώπους.
Δεν θα αναφερθώ καθόλου στην ιστορία. Άλλωστε η περίληψη τα λέει μια χαρά, απλά και κατανοητά. Το βιβλίο είναι πολύ ευκολοδιάβαστο, εχει μικρα κεφάλαια που δεν κουράζουν καθόλου στην ανάγνωση και βοηθάνε στην γρήγορη εξέλιξη της ιστορίας (λατρεύω να μικρά κεφάλαια). Προσωπικά το ξεκίνησα για να κάνω ένα διάλειμμα από το βιβλίο που διάβαζα και τελικά δεν σταμάτησα μέχρι να μάθω για ποιον αναθεματισμένο λόγο έβλεπαν αυτοί τον ίδιο εφιάλτη! Από την πρώτη σελίδα η ιστορία μπαίνει κατευθείαν στο ψητό και δεν σταματάει μέχρι να λύσει το μυστήριο! Το αγαπημένο μου τέχνασμα ήταν η εναλλαγή των χρόνων ανάμεσα στην τρέχουσα ιστορία, όπου χρησιμοποιείται παρελθοντικός χρόνος, και τις σκηνές με τον εφιάλτη που τις βλέπουμε σε ενεστώτα, κάτι που αμέσως έδινε πνοή και ζωντάνια στα κομμάτια αυτά!!! Μου άρεσε πολύ αυτό το παιχνίδι και το παντρεμα των χρονων!! 💖
Ένα αναγνωστικό ταξίδι που ξεκινάει σε ήρεμα νερά και καταλήγει σε μια μαινόμενη θάλασσα! Έτσι θα χαρακτήριζα αυτό το βιβλιο... Πιστεύετε στις υπερφυσικές δυνάμεις; Στο κακό που μπορεί να εξουσιάζει την ψυχή κάποιου ; Στην αιωνιότητα της ψυχής που μπορεί να γυρίσει πίσω για εκδίκηση ; Ότι και να πιστεύετε αυτό το βιβλιο θα σας κάνει να τα ζήσετε! Ξεκινώντας το βιβλιο θα γνωρίσουμε τον Τηλέμαχο έναν νέο άνθρωπο που κάθε βράδυ στον ύπνο του βλέπει τον ίδιο εφιάλτη..βρίσκετε κάπου μαζί με άλλους πέντε ανθρώπους..κάποιος όμως οδηγεί αυτόν τον εφιάλτη και αποσκοπεί σε πολλά πράγματα ...διψάει η ψυχή του για κάτι,το λαχταράει πολλά χρόνια και ήρθε να το διεκδικήσει!! Ο Τηλέμαχος ξετυλίγοντας αυτό το κουβάρι θα έρθει αντιμέτωπος πρώτα με την αγάπη που θεριεύει μέσα του για το κορίτσι που εμπλέκεται στο όνειρο του ,αψηφώντας τους κινδύνους που υπάρχουν... Μέσα από αυτό το ταξίδι εκτός από την αγάπη θα έρθει και η φιλία,θα γνωρίσει όμως και άλλα πρόσωπα που δεν μπορεί να κατανοήσει ένας απλός νους...πρόσωπα που θα του δείξουν έναν άλλον κόσμο που μέχρι πρότινος αγνοούσε την ύπαρξη τους... Θα μάθει για την απληστία των ανθρώπων,το πόσα πολλά μπορεί να θυσιάσει κάποιος για λίγη ευημερία στην ζωή του,για τα πλούτη...θα μάθει για συμφωνίες που έχουν κλειστεί με άλλες υπάρξεις για όλα αυτά τα ωφέλη...συμφωνίες που δυστυχώς θα επηρεάσουν και την δίκη του ζωή. Ενα ανελέητο κυνηγητό της αλήθειας που μας βάζει στο κλίμα όμορφα και σιγά σιγά μας κόβετε η ανάσα στην κυριολεξία,φτάνοντας στη μέση του βιβλίου αρχίζουν οι καταιγιστικές αποκαλύψεις..και στο τέλος έρχεται η αποκορύφωση που πραγματικά είναι ανατρεπτική και δαιδαλώδης...γυρνάς την σελίδα με τόση αγωνία για το τη πρόκειται να συμβεί ,ποια θα είναι η συνέχεια, έρχεται η μια ανατροπή πάνω στην άλλη,τρόμος επικρατεί και αγωνία σε κάθε σελίδα...και ένα τέλος συγκλονιστικό! Και όλα αυτά με τις πένες δυο συγγραφέων που κατάφεραν να συνεργαστούν,όσο δύσκολο και αν είναι να συμβεί αυτό και να μας προσφέρουν αυτό το υπέροχο κατά εμε βιβλιο γεμάτο με συναισθήματα τρυφερά μπλεγμένα με τρόμο...πως γίνετε αυτό ; μάλλον πρέπει να ρωτήσουμε τους συγγραφείς του βιβλίου ! Το συστήνω ανεπιφύλακτα όχι μόνο στους λάτρεις του τρόμου-υπερφυσικού αλλά σε όλους γιατί έχει και πολλά ηθικά διδάγματα παράλληλα και αυτό ξέρουμε ποσό δύσκολο είναι να συνυπάρξει!
Περίληψη
Πέντε άνθρωποι βασανίζονται κάθε νύχτα για έναν χρόνο από τον ίδιο εφιάλτη. Ανακαλύπτοντας ότι είναι υπαρκτά τα πρόσωπα που βλέπουν στον ύπνο τους, ως συνεπιβάτες ενός λεωφορείου που ταξιδεύει νύχτα με έναν μυστηριώδη οδηγό στο τιμόνι, συγκλονίζονται και αρχίζουν την προσπάθεια να συνθέσουν το παζλ, για να ανακαλύψουν τι κρύβεται πίσω από τον κοινό εφιάλτη. Ξετυλίγοντας το κουβάρι, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το παράλογο, το αλλόκοτο και το απόκοσμο.
Ξεκινάει όπως θα ξεκινήσει αύριο η μέρα σου. Απλά και καθημερινά σε μια ρουτίνα, που για τον Τηλέμαχο περιλαμβάνει σταθέρα έναν εφιάλτη. Η συνέχεια δεν είναι καθόλου συνηθισμένη, η εξέλιξη της ιστορίας καθολου αναμενόμενη. Δύο πολύ δυνατές πένες μας δίνουν ένα μυθιστόρημα δυνατό, αγωνιώδες, καλοδουλεμένο, με συμπαγή δόμη. Εξαιρετική ατμόσφαιρα, πρωτοτυπία, ανατροπή. Πραγματικά ένα βιβλίο που αξίζει να διαβάσουν οι λάτρεις της λογοτεχνίας τρόμου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ένα συνεργατικό βιβλίο είναι από μόνο του πολύ δύσκολο. Και οι δύο συγγραφείς τα κατάφεραν μια χαρά. Στο μυαλό μου το βιβλίο χωρίζεται σε δύο κομμάτια (δεν νομίζω όμως ότι αυτό έχει να κάνει με τους δύο διαφορετικούς συγγραφείς). Στο πρώτο μισό περίπου του βιβλίου, έχουμε μια περιπέτεια μυστηρίου, με αστυνομικά στοιχεία. Φυσικά, πάντα υπάρχουν τα στοιχεία του υπερφυσικού. Στο δεύτερο μισό, το υπερφυσικό κυριαρχεί όπως περιμέναμε από δύο τόσο καλούς συγγραφείς του χώρου και σχεδόν το βιβλίο γίνεται τρόμου. Μια ακόμη διαφορά κατά τη γνώμη μου είναι και η ταχύτητα. Το πρώτο μισό, αν και έχει δράση και κυλάει όπως ακριβώς πρέπει, δίνει τη θέση του σε ένα καταιγιστικό δεύτερο μέρος, όπου ο αναγνώστης απλά ακολουθεί με κομμένη την ανάσα. Αυτό ίσως είναι και το μόνο σημείο που με χάλασε. Ήθελα περισσότερο τρόμο και ίσως λιγότερο καταιγιστικό. ίσως είμαι υπερβολικός, αλλά ήθελα να καταλάβω καλύτερα τα πράγματα που διάβαζα πριν περάσω στα επόμενα συμβάντα. Αλλά αυτό μάλλον είναι αυτό που δεν ήθελαν οι συγγραφείς! Έτσι με έμπλεξαν στην ίδια περιπέτεια με τους ήρωές τους και καταλάβαινα όσα σχεδόν και αυτοί. Το ότι παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο όνειρό ένα λεωφορείο με... σκοτεινό οδηγό, μου θυμίζει πάρα πολύ το αγαπημένο μου "Εφιάλτης στο δρόμο με τις Λεύκες 2" (χωρίς φυσικά να αποτελεί αντιγραφή). Και το τέλος είναι σίγουρα στα συν, αν και ομολογώ ότι το περίμενα. Συνολικά, ένα πολύ ωραίο βιβλίο που διαβάζεται παραπάνω και από ευχάριστα. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους αρέσκονται σε βιβλία με έντονο στοιχείο υπερφυσικού, χωρίς όμως υπερβολικό τρόμο.
Μερικά φαντάσματα μπορεί να κοιμούνται για χρόνια, αλλά όταν ξυπνήσουν, δεν είναι εύκολο να τα ξαναστείλεις για ύπνο..
Η γέφυρα των χαμένων ψυχών είναι ένα δυνατό, κινηματογραφικό μυθιστόρημα που σε καθηλώνει από τις πρώτες κιόλας σελίδες, σπέρνοντας ερωτηματικά και αγωνίες. Πρωτότυπη κεντρική ιδέα. Χαρακτήρες οικείοι και ως τέτοιοι ολοζώντανοι. Πλοκή τοποθετημένη γύρω σου. Σε κάνει να πιστεύεις πως ο καθένας - κι εσύ ο ίδιος - θα μπορούσε να βρεθεί μυστηριωδώς σε κάποια απ τις κενές θέσεις αυτού του λεωφορείου που στοιχειώνει τα όνειρα των πρωταγωνιστών. Ανατριχιαστικά καλογραμμένες σκηνές που αποτυπώνονται στη μνήμη του αναγνώστη. Συγκλονιστική ατμόσφαιρα, βασισμένη όχι σε πρόχειρες-ωμές αγριότητες αλλά στην απειλή του κακού, που πλανάται διαρκώς μέσα στις λέξεις. Στον κίνδυνο για τους πρωταγωνιστές που μοιάζει να καραδοκεί σε κάθε σελίδα. Αφήγηση που εκτυλίσσεται με μαεστρία. Κατάληξη; Δαιμόνια! Μια ιστορία σαν ιστός αράχνης, με τα νήματά της να ενώνουν μοίρες πολλών ανθρώπων, που η τύχη, η συγκυρία - ή και κάτι άλλο πιο σκοτεινό - φέρνει κοντά, σε μια αναμέτρηση καλού και κακού, ζωής και θανάτου.
Το πόνημα των δημιουργών να γράψουν από κοινού, δε θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστο. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, απέδειξε πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όταν υπάρχει ταλέντο, ενθουσιασμός και πνεύμα συνεργασίας. 2 γραφές που δεν ανταγωνίστηκαν η μία την άλλη και γι αυτό αναδείχθηκαν εξίσου, ενώνοντας τις μοναχικότητές τους. Γιατί τί είναι αλήθεια το ταξίδι της γραφής μέχρι να φτάσει να το κάνει κι ο αναγνώστης; Μια μοναχική, ψυχική πάλη. Μάριε και Γιώργο, μέσα απ αυτήν, σίγουρα βγήκατε και οι δύο κερδισμένοι..
Πρωτότυπη ιστορία με έντονα μεταφυσικά στοιχεία και πολύ γρήγορη πλοκή. Δεν νομίζω να ήθελα ούτε περισσότερα αλλα ούτε και λιγότερα από ένα βιβλίο που μου άρεσε από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα. Εξαιρετική γραφή, εκπληκτική συνεργασία.
Έχω διαβάσει έργα και του Δάμτσιου και του Δημητριάδη. Στη συλλογή «Με όλες τους τις δυνάμεις» έχω την τύχη να βρίσκομαι ανάμεσά τους, συγγραφικά. (πάρτε το, τα έσοδα πάνε σε φιλανθρωπικό σκοπό). Με περίμενε στη στοίβα το βιβλίο αυτό. Εντάξει, πέρα από το ότι διαβάζεται νερό, είναι καλογραμμένο με σωστές δόσεις αγωνίας, περιπέτειας, τρόμου και χιούμορ. Περισότερο ρέπει προς το μυστήριο γενικά. Αυτό που μου αρέσει, πέρα από τη φρεσκάδα, είναι το έντονο άρωμα Ελλάδας. Ελληνική γη, ελληνικά τοπία, από Έλληνες συγγραφείς. Για την πλοκή δεν θα αποκαλύψω κάτι, νομίζω ότι το οπισθόφυλλο είναι επεξηγηματικό. Το ίδιο το βιβλίο είναι καλαίσθητο και ποιοτικό σαν έκδοση. Αρνητικά: Καθαρά υποκειμενικό, αλλά θα ήθελα τους χαρακτήρες ένα κλικ πιο τρομαγμένους και την πλοκή ένα κλικ πιο σφιχτοδεμένη, αλλά αυτό είναι για απαιτητικούς αναγνώστες. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι όποιος/όποια το διαβάσει θα το ευχαριστηθεί, θα του αρέσει. Είναι τίμιο. Βαθμολογία: 8/11 το πόσο μου άρεσε υποκειμενικά. 1/3 η απήχηση στον μέσο αναγνώστη καθώς και η συνολική του προσφορά στην ελληνική λογοτεχνία, 3/3 αξία έναντι τιμής. Με τιμή γύρω στα 10 ευρώ ή/και πιο κάτω είναι εξαιρετικό. Σύνολο 12/17. Προσθέστε το!
Αρχικά να δώσω πολλά μπράβο στους συγγραφείς που μας έδωσαν ένα τόσο αξιόλογο έργο και που περιέπλεξαν τόσο ομαλά τις πένες τους, για να έχουμε εμείς αυτή τη δυνατή ιστορία στα χέρια μας. Φαντάζομαι, δεν είναι δα και εύκολη υπόθεση η "συν-συγγραφή".
Τι να πρωτοπώ για τη Γέφυρα;; Η ατμόσφαιρα τόσο ζοφερή, ανατριχιαστική (το ξαναπα, ε;;😁), εφιαλτική, με τους πρωταγωνιστές έρμαια της μοίρας τους. Παρόλο που στην αρχή φαίνεται να τους έρχονται όλα εύκολα και απλόχερα, έρχεται το συγγραφικό δίδυμο Δ.& Δ. και τους λέει: «Hold my beer...» 😬
Το δεύτερο μισό του βιβλίου κυριολεκτικά με καθήλωσε. Είχε έναν ρυθμό που ένιωθες ότι σε απορροφούσαν οι σελίδες και γινόσουν θεατής των γεγονότων από πολυυυυ κοντά. Τόσο που, σε αρκετά σημεία -ειδικότερα προς το τέλος- η ιστορία με έκανε να κοιτάζω δεξιά και αριστερά, ενώ οι αισθήσεις μου σαν να οξύνθηκαν απότομα. Υπέροχη, κλιμακωτή κορύφωση, με ένα τέλος που κόβει ανάσες και που σε κάνει να θες και συνέχεια... συνέχεια, λέω... Ακούτε εκεί στις εκδόσεις Bookstagram;;; 😌
Ένα βιβλίο που -ναι, θα το πω- με τάραξε, με αναστάτωσε νυχτιάτικα! Οι λάτρεις του μεταφυσικού τρόμου (ιδίως σε μεταφορικά μέσα), διαβάστε το ΧΤΕΣ!!
Έχοντας διαβάσει όλα τα έργα και των δύο συγγραφέων εντυπωσιάζομαι από το γεγονός ότι κατάφεραν να δώσουν κάτι εξίσου αξιόλογο με τη μορφή συνεργατικής δουλειάς.
Γνωρίζοντας από την παρουσίαση του ότι τα κεφάλαια έχουν γραφτεί εναλλάξ από τον καθένα τους, θα περίμενα κάτι πιο χαλαρό σε δομή και με διακριτή τη γραφή του ενός και του άλλου. Τον τρόπο γραφής του κάθε συγγραφέα, ξέρω να τον ξεχωρίζω καλά. Ο Μάριος εστιάζει πιο πολύ στις καταιγιστικές εξελίξεις και στις ανατροπές, ενώ ο Γιώργος παίρνει τον χρόνο του κάπως περισσότερο για να δώσει έμφαση στους διαλόγους και στους χαρακτήρες.
Κι όμως, στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, τα δύο αυτά στυλ έχουν ομογενοποιηθεί τόσο, που δεν καταλάβαινα ποιανού κεφάλαια διαβάζω κάθε φορά. Το ύφος που έχει προκύψει είναι κάτι το ενδιάμεσο και αντλεί τα θετικά στοιχεία από το ύφος του καθενός εξ’ αυτών.
Ειδικά οι 100 τελευταίες σελίδες, από τη στιγμή δηλαδή που εμφανίζεται μια ηλικιωμένη γυναίκα και δίνει τη λύση στο μυστήριο μέχρι το τέλος, η δράση, οι εξελίξεις και οι ανατροπές κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο. Προσφέρουν ένταση και σασπένς.
Επειδή έχω κι εγώ εμπειρία από συνεργατική συγγραφή, γνωρίζω από πρώτο χέρι πως κάθε άλλο παρά εύκολο εγχείρημα μπορεί να χαρακτηριστεί. Πολλές φορές χρειάζεται αυτοί που συνεργάζονται να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις ακόμη κι όταν δεν υπεισέρχεται ο εγωισμός. Διότι όσοι ασχολούμαστε με το γράψιμο, ουσιαστικά μας αρέσει να γράφουμε αυτό που θα θέλαμε να διαβάσουμε σαν αναγνώστες. Και αυτός είναι ο βασικός λό��ος που οι γνώμες στη συνεργατική συγγραφή, δεν συμπίπτουν πάντα.
Ωστόσο η «γέφυρα των χαμένων ψυχών» είναι η απόδειξη ότι αυτό το είδος συνεργασίας, όταν εφαρμόζεται με σύστημα και με κανόνες, μπορεί να δώσει κάτι πολύ δυνατό.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρώ ότι αξίζει να διαβαστεί από όλους τους φαν των μεταφυσικών θρίλερ.
Μια συγκλονιστική ιστορία μεταφυσικού τρόμου. Οι δύο εξαιρετικοί συγγραφείς, ο Γιώργος Δάμτσιος και ο Μάριος Δημητριάδης, ξεπέρασαν με μαεστρία τις δυσκολίες του συνεργατικού γραψίματος, καταλήγοντας σε ένα ανάγνωσμα με ομοιόμορφο γλωσσικό ύφος και μεστότητα λόγου.
Η παρουσία του μεταφυσικού στοιχείου προμηνύεται από την αρχή, με απρόβλεπτη όμως μορφή, ενώ η κλιμάκωση της αγωνίας κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Πρωτότυπη πλοκή, ζωντανοί χαρακτήρες, περιβάλλον με άρωμα βόρειας Ελλάδας και καλότεχνη γραφή. Όμορφα δομημένο σε πολλά μικρά κεφάλαια, που δεν διέκοπταν την ομαλή ροή του κειμένου.
Βιάστηκα να το τελειώσω μέσα σε μια μέρα (δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω) και την επόμενη μου έλειπε.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα στους οπαδούς του φανταστικού και όχι μόνο.
Όσο είμαι λάτρης των αισθηματικών άλλο τόσο αγαπώ τις ιστορίες τρόμου με ψυχές που ψάχνουν για λύτρωση-εκδίκηση!!Αυτό το βιβλίο ήταν ακριβώς αυτό.Μια ψυχή εγκλωβισμένη που ψάχνει διέξοδο!! Πέντε άνθρωποι βλέπουν τον ίδιο εφιάλτη κάθε νύχτα για ένα ολόκληρο χρόνο.Είναι συνεπιβάτες σε ένα λεωφορείο που κινείται νύχτα με ένα μυστηριώδη οδηγό στο τιμόνι.Ενώ τα πρόσωπα των επιβατών είναι ξεκάθαρα,του οδηγού είναι απροσδιόριστο και τους εμπνέει ανησυχία και φόβο. Ο Τηλέμαχος ξυπνώντας μετά από έναν εφιάλτη που βλέπει κάθε νύχτα για έναν ολόκληρο χρόνο,ακολουθώντας την καθημερινή του ρουτίνα,βλέπει μπροστά του μια κοπέλα η οποία είναι συνεπιβάτης στο παράξενο λεωφορείο του ονείρου του!!Μιλώντας τελικά μαζί της συνειδητοποιούν ότι αφού αυτοί υπάρχουν άρα και οι υπόλοιποι επιβάτες θα είναι υπαρκτοί.Ξεκινά λοιπόν ένας αγώνας δρόμου για να ανακαλύψουν τους υπόλοιπους με τα λιγοστά στοιχεία που έχουν.Ο δρόμος θα τους οδηγήσει στην Δρύπη,ένα ορεινό χωριό στην Καστοριά! Τι συνδέει αυτούς τους πέντε ανθρώπους που είναι άγνωστοι μεταξύ τους;Γιατί βλέπουν τον ίδιο εφιάλτη;Ποιός ο ρόλος του παράξενου οδηγού και που τους κατευθύνει; Η αγωνία και ο φόβος των πρωταγωνιστών σε καταλύει!Σε κάποια σημεία νιώθεις έντονη ανατριχίλα,τρόμο και περιέργεια!! Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη γέφυρα των χαμένων ψυχών!!Είναι μια απλή γέφυρα;Γιατί την ονόμασαν έτσι;Είναι δυνατόν να είναι μία γέφυρα μεταξύ δύο κόσμων;Μήπως χωρίζει το καλό και το κακό;Το επίγειο με το απόκοσμο,το παρόν με το παρελθόν;Και τι θα συμβεί αν η πύλη ανοίξει και η γέφυρα γίνει η δίοδος; Μου άρεσε πάρα πολύ!!Είχε τη σωστή δόση απ'όλα!!Μέχρι και έρωτα!!Το τέλος είχε μια μικρή ανατροπή!! Ένα μεγάλο μπράβο στον Γιώργο και τον Μάριο που κατάφεραν να γράψουν ένα τόσο καλό μυθιστόρημα βάζοντας ο καθένας την προσωπική του υπογραφή!!Δεν έχω διαβάσει ακόμα κάποιο βιβλίο του Μάριου αλλά θα φροντίσω να το αλλάξω αυτό!!Ελπίζω να μην τρομάξω πάρα πολύ!!
Ένα βιβλίο γεμάτο ένταση, αγωνία, μυστήριο, τρόμο, επικλήσεις σε σκοτεινές ψυχές και ανατροπές. Ένα βιβλίο για τα όνειρα και για τις χαμένες ψυχές, ένα ταξίδι στο παρελθόν που παραμονεύει ακόμη και μια γέφυρα που ενώνει το κοσμικό με το απόκοσμο. Όλα αυτά συνθέτουν ένα ατμοσφαιρικό και σκοτεινό μυθιστόρημα. Το αποτέλεσμα σίγουρα θα σας ικανοποιήσει...μόνο μην αρχίσετε την ανάγνωση αυτού του βιβλίου νύχτα...θα σας βρει το ξημέρωμα!!! Μια καλογραμμένη και καλοδομημένη ιστορία, χωρίς περιττές περιγραφές και λεπτομέρειες, που να κουράζουν τον αναγνώστη. Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα θρίλερ και τρόμου δια χειρός Ελλήνων συγγραφέων, που συστήνεται να διαβαστεί.
" ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ" Συγγραφείς: Γιώργος Δάμτσιος - Μάριος Δημητριάδης Εκδόσεις Λυκόφως
Ευτυχώς που δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο! Αυτή, είναι η πρώτη φράση που μου ήρθε στον νου, αφού γύρισα την τελευταία σελίδα του μυθιστορήματος, «Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών». Ευτυχώς, δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο, διότι η παρουσία των συνανθρώπων μας, μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε τον φόβο. Τον φόβο της ζωής, τον φόβο του θανάτου, τον φόβο μας για το άγνωστο. Ένας φόβος, που είναι αναπόσπαστα δεμένος με την ύπαρξη μας, ως έμβια όντα με συνείδηση. Τη συνείδηση, πως είμαστε μόνο ένα χτυποκάρδι, μια ανάσα, μια τρεμάμενη φλόγα στο άπειρο της αιωνιότητας και στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι! Το βιβλίο, «Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών», κρύβει καλά το παιχνίδι του. Αρχίζει, βουτώντας τον ανυποψίαστο νου σου στο μυστήριο. Παρασύρει σταδιακά, το ερεθισμένο πνεύμα σου στη φαντασία και βυθίζει τελικά τα γαμψά νύχια του τρόμου, στην ανήσυχη ψυχή σου. Αρχικά, πιστεύεις πως κρατάς στα χέρια σου ένα θρίλερ μυστηρίου. Έτσι σε κάνουν να πιστεύεις, οι δημιουργοί του έργου. Εξάλλου, το όπλο της παραπλάνησης, ανήκει στη φαρέτρα, κάθε έμπειρου μετρ της φαντασίας. Όμως το δαιμόνιο πνεύμα, που κρύβεται πίσω από την ιστορία, δεν έχει σαν πραγματικό στόχο τους ήρωες του μυθιστορήματος, αλλά τον ίδιο τον αναγνώστη. Εφιάλτες, πνεύματα και βίαιοι φόνοι, ξεπετάγονται από τις σελίδες του βιβλίου, μόνο ως αντιπερισπασμός, μόνο για να μας αποπροσανατολίσουν, για να μας απογυμνώσουν, για να βρεθούμε ανυπεράσπιστοι, όταν μας χτυπήσει ξαφνικά η συνειδητοποίηση της αλήθειας. Ο σκοπός των δημιουργών, δεν είναι ούτε να σε ξαφνιάσουν, ούτε να σε τρομάξουν, ούτε να σε ταξιδέψουν, αν και τα καταφέρνουν άριστα σ’ αυτούς τους τομείς. Αυτές, δεν είναι παρά μόνο οι διαδοχικές μάσκες, οι διαδοχικές φιγούρες μιας πονηρής μπαμπούσκας. Μιας Ρωσικής κούκλας, που κρύβει στη μήτρα της τη γνώση, που εν τέλη, θέλουν να μοιραστούν μαζί μας ο Γιώργος Δάμτσιος και ο Μάριος Δημητριάδης. Τη γνώση, πως το πραγματικό όπλο ενάντια στο τρόμο του σκοτεινού και άγνωστου δάσους της ζωής μας, δεν πρέπει να το ψάχνουμε ούτε στο φως, ούτε στη λογική, αλλά απλά στον χτύπο μιας άλλης καρδιάς. Οι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος, εμφανίζονται ένας - ένας, απομονωμένοι από τον φόβο, ή φοβισμένοι από την απομόνωση. Μαζί θα σηκώσουν το βλέμμα. Μαζί θα τολμήσουν το πρώτο βήμα. Μαζί θα αναζητήσουν το πεπρωμένο. Όσο νοιαζόντουσαν αποκλειστικά για τον εαυτό τους, ο καθένας τους είχε αναδιπλωθεί στην απατηλή αίσθηση ασφάλειας της εμβρυακής στάσης. Μόνο όταν άρχισαν να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον, βρήκαν το κουράγιο και τη δύναμη, να αντιμετωπίσουν το δαίμονα τους. Τα κοινά στοιχεία του χαρακτήρα τους, όπως ο αυθορμητισμός, η αφέλεια και η απότομη εναλλαγή συναισθημάτων, καθώς και η τονισμένη έλλειψη των γονέων, προδίδουν την ύπαρξη μιας παιδικότητας, που προσθέτει στην ανάγκη τους να βρουν ένα χέρι να κρατήσουν. Αν και είναι όλοι ενήλικες, η απόφαση τους να εναποθέτουν τις ελπίδες τους για καθοδήγηση, στη προστατευτική φιγούρα μιας «γιαγιάς», μας αποδεικνύει περίτρανα, πόσο η πρόωρη απώλεια το γονιών τους, έχει καθυστερήσει τη συναισθηματική τους ωριμότητα. Το στυλ γραφής των δημιουργών ενισχύει αυτή την εντύπωση, καθώς τρέχει με την ταχύτητα αντίδρασης ενός μικρού παιδιού, χωρίς να πλατιάζει σε αχρείαστες και άσκοπες ατελείωτες περιγραφές και επιτηδευμένες βαθιές σκέψεις. Έτσι το κείμενο, απαλλαγμένο από κάθε βαρίδιο, τρέχει χωρίς να σκαλώνει και κυλάει χωρίς να χάνεται σε ανούσιες διακλαδώσεις. Ο Γιώργος Δάμτσιος και ο Μάριος Δημητριάδης, θέλοντας να στηρίξουν τα λόγια με τις πράξεις, δεν δίστασαν να επιχειρήσουν ένα ομολογουμένως πολύ δύσκολο εγχείρημα για να μας αποδείξουν πόσο πιστεύουν σ’ αυτό που πρεσβεύουν . Γράφοντας από κοινού το μυθιστόρημα τους, πήραν ένα μεγάλο ρίσκο, που τελικά αποδείχτηκε, εκτός από θαρραλέο, και άκρως δικαιολογημένο. Η συλλογική τους προσπάθεια, σίγουρα προσδίδει μια επιπλέον διάσταση στο έργο, και σε καμιά περίπτωση δεν το αποδυναμώνει. Εν τέλη, το βιβλίο «Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών», δεν είναι ένα απλό μυθιστόρημα φαντασίας, αλλά μια λεπτή και προσεχτική κατάθεση για την ενδόμυχη μοναξιά της ανθρώπινης ψυχής. Μην ανησυχείτε όμως Γιώργο και ο Μάριε, ευτυχώς, δεν είσαστε μόνοι!
Το βιβλίο αυτό μου καταλήγει στο πιο ανούσιο, ασήμαντο και πανηλιθιο τέλος αφήνοντας και ολίγο υποψίες ότι ίσως μπορεί και να βγεί και η συνέχεια του δηλαδή ένα δεύτερο βιβλίο.... Η Γιαγιά Μαριώ και Αντώνης Δρεττός ήταν οι αγαπημένοι μου χαρακτήρες και οι μόνοι πιο σημαντικοί και ενδιαφέροντες από τους υπόλοιπους- που ήταν ξένοι, ενοχλητικοί και αντιπαθητικοί και χωρίς ουσία- αλλα πεθαναν δυστηχώς για να παραμεινουν ζωντανοι οι υπολοιποι χαρακτηρες που ειναι αντιπαθητικοι, ανουσιοι και ενοχλητικοι χωρις ουσια και συμπαθεια. Είμαι παρά πολύ εκνευρισμένος και απογοητευμένος μεχρι τωρα και εχω χασει μεχρι τωρα το πιο πολυ ενδιαφερον και ορεξη που ειχα για το βιβλιο αυτο με την άσχημη κατάσταση και εξέλιξη και θανατο αυτων των δυο πολυλατρεμενων μου χαρακτηρων: της γιαγιάς Μαριώς και του Αντωνη Δρεττου....!!!! Η πλοκή ενδιαφέρον αλλά δεν εξελίχθηκε πολύ σωστά και ήταν ορισμένα σημεία και η ατμόσφαιρα αργά και βαρετά με ολίγο κοιλιά. Το ρομάντζο έπρεπε να είναι πολύ πιο ρομαντικό και δραματικό και γλυκό. Ο κακός και η τελική σύγκρουση Δεν ήταν και παρά πολύ ενδιαφέρον και καλές. Οι ανατροπες, η σκοτεινη γκριζα και ομιχλωδης ατμοσφαιρα και υποθεση δεν βγήκαν τόσο καλά στα πιο πολλά μέρη του βιβλίου και ούτε χρησιμοποιήθηκαν σωστά μαζί με τις υπόλοιπες ενδιαφέρον ιδέες που είχαν οι συγγραφείς για το βιβλίο αυτό..... Το ρομαντζο η και το σεξ ηταν πολύ ξαφνικο και σαχλο και καθολου γλυκο, ρομαντικο και γεμάτο πάθος. Περίμενα πολύ πιο τρόμο που να με κανει να τρομαξω εστω και για μια ωρα αλλά μόνο φόβο, αγωνία και μυστήριο πήρα(τα οποία πήγαιναν και αριθμούσαν πολύ καλά αλλά σε πολλά ορισμένα σημεία τα χαλούσαν οι συγγραφείς) και ούτε φοβήθηκα καθολου η νοιάστηκα εστω και ολιγο για τους περισσότερους χαρακτήρες και τα περισσότερα γεγονότα, ανατροπές και εξελίξεις..... Περίμενα κάτι που μπορεί να λατρεύω τον τρόμο και το φανταζυ και να ήθελα να ήταν σαν το insidious τα evil dead που λατρεύω παρά πολύ μα και ούτε αυτά με τρομάζουν η με κάνουν να φοβηθώ παρά μόνο να αηδιασω και να σοκαριστώ η να φρικαρω για λίγα δευτερόλεπτα όπως κάνω όταν βλέπω ορισμένες εικόνες με ορισμένα horror icon charactes όπως την Regan από τον εξόριστη http://www.namespedia.com/image/Maze_... τον Jason Voorhees το αγαπημένο μου horror icon character and slasher από τα Friday the 13th my favourite slasher horror movie series http://ih1.redbubble.net/image.468142... αλλά και πάλι δεν θα τρομάξω εφόσον λατρεύω και βλέπω, παίζω η διαβάζωπαρά μα παρα πολύ ότι έχει σχέση κυρίως με το horror genre και ειδικά το αγαπημένο μου sub category του horror το slasher genre.... Ορισμένα σημεια του βιβλίου ειχαν παρα πολύ ωραία και καλλιτεχνικη απαλή απλή και μαγευτικη, λυρική ποιητικη γραφη, ατμόσφαιρα, ιδέεες και περιγραφες αλλα δεν δεν τις εκτελεσαν και τις συνεχισαν σωστα οι συγγραφεις στο υπολοιπο μερος του βιβλιου και της ιστοριας ακόμη και με τους χαρακτήρες του...!!! Το βιβλίο σε όλο το μέρος του κατέληξε να είναι το κυρίως υβρίδιο παιδί των 2 πολύ λατρεμενων μου και αγαπημένων μου horror συγγραφέων και προσωπικοτήτων και καλλιτεχνων που αγαπάω και λατρεύω τόσο αυτούς όσο και τα βιβλία τους: τους Stephen King and Howard Philips Lovecraft αλλά διαδραματίζεται στην Ελλάδα και όχι στο Εξωτερικό συγκεκριμένα στην Αμερική -έχει επίσης καταλήξει και ολιγο στον δημιουργο του Nightmare on Elm Street με τον Freddy Krueger, του The Hills have Eyes, The Last House on the Left και πολύ λίγο στον James Carpenter του Halloween and the Thing αν προσθέσει κανείς και πολύ ελαχιστα το Japanese horror franchise The Crudge με τα φαντάσματα Kayako and Toshiro- κάτι που είναι πολύ ωραιο εφόσον επιρρεαστηκαν οι συγγραφείς και εμπνεύστηκαν από αυτούς του καλλιτέχνες και horror icon creator artists αλλά εκτελέστηκε και βγήκε λάθος με μέτρια αποτελεσματα από τους συγγραφείς που γραφουν πολύ καλά και εχουν πολυ ενδιαφέρον ιδέες, συνεργασία, πολύ στενή φιλική σχέση και πλοκή αλλά τους βγήκε δυστυχώς λάθος στο συγκεκριμένο αυτό βιβλίο που και σε ελάχιστα πάλι σημεία προσπαθούσε το βιβλίο αυτό να βρεί τον εαυτό του, την κατηγορία και την πλοκή να την βγάλει και να την τελειώσει σωστά και πολύ ωραία αλλά σκόνταψε παρά πολυ ευτυχώς όμως στάθηκε μετά στα πόδια του και ολοκλήρωσε την ιστορία που είχε το βιβλίο αυτό να πει σε εμάς τους αναγνώστες και κυρίως σε εμενα...!!!!! Με απλά λόγια δύομισι αστερακια αν και θα του έβαζα 3για τους λογους: αν ήταν λίγο πιο πολύ σαν τα evil dead η το insidious εφόσον η πλοκή από την αρχή του βιβλιου εκεί το πηγαινε, αν ο μεγάλος κακός ήταν λίγο πιο μοχθηρός, σκοτεινός, φρικιαστικός και επικίνδυνος κάπως σαν τον lame Freddy Krueger η τον αγαπητό Cenobite Demon Lord Pinhead του Helraiser series, είχε λίγο blood and gοry, το supernatural and the otherworldly element κυριαρχούσε πιο πολύ στο βιβλίο και επικρατούσε ειδικά στο τέλος του, το τέλος περίμενα επίσης να ήταν πολύ πιο σκοτεινό και για πρώτη φορά να με κάνει να τρομάξω όσο δεν έχω τρομάξει ποτέ μου, περίμενα τρόμο που να με κάνει να τρομάξω αλλά μόνο φόβο και αγωνία με πολύ μέτριο μυστήριο πήρα και δεν φοβήθηκα καθόλου ούτε τρόμαξα. Τελος να ειχε ένα ξεκάθαρο γλυκό happy ending και να ζούσαν η γιαγιά και ο Δρεττός. Περίμενα να είναι τρόμου αλλά είναι μόνο μαι ιστορία με εφιάλτες, στοιχειωματα, φαντασματα, δαιμονισμους και εξορκισμους. Τίποτα το παραπάνω αλλά τίποτα το παρακάτω επίσης παρά μόνο μια ιστορία για να περάσει κάποιος απλά καλά και απασχοληθεί με κάτι για μερικές ώρες. Παντως ηταν μετριο που με έκανε να περάσω κάποιες ώρες και λίγες μέρες απλά ωραία αλλά ολίγο κουραστικά και αργά αλλά και βαρετά τελειώνοντας το εντελως. Δεν θέλω να σκεφτεί κανείς ότι μισώ το βιβλιο και τους συγγραφείς, κάθε άλλο παρά το οτι εγώ συμπαθώ παρά πολύ και τους δυο συγγραφείς του βιβλίου αυτού και τα εργα τους και εκτιμαω που οι άλλοι αναγνωστες και συγγραφεις απολαυσαν και εγιναν ενα με το βιβλιο αυτό από ότι εγω δεν εγινα και το βρηκα μονο μετριο για να σκοτωσω τις προσφατες και μερικες ωρες της εβδομαδας αυτης, και οπωσδήποτε θα αγοράσω και θα διαβάσω τα άλλα βιβλία τους που θα μου αρέσουν πιο πολύ και από αυτό εδω. Αργησα παντως να το τελιωσω εφοσον ειχα πιο καλυτερες ασχολιες από το συγκεκριμενο βιβλιο το οποιο με κουραζε λίγο και βαριόμουν πολλά και ορισμένα σημεία του σε πολλά κεφάλαια αλλά πιο πολύ εκνευριζομουν και αντιπαθουσα τον Τηλέμαχο, την Μαρία με τον Ιακωβο και ήθελα να τους τυρραναω εγώ ο ίδιος παρά ο οδηγός του λεωφορείου.... Τελως πάντων συ γνώμη για το πρήξιμο απλώς αυτή όλη είναι η κριτική μου , η γνώμη μου και οι σκέψεις μου και γράφω και κάνω τόσα λάθη στο κείμενο επειδή γράφω βιαστικά στο ταμπλετ μου την κριτική για να την τελειώσω όσο πιο γρήγορα και να ξεκουραστώ ένα λεπτό πριν πω και την επόμενη κριτική μου για άλλο ένα βιβλίο υπερφυσικού τρόμου και φαντασίας λίγο πιο νεανικό και εφηβικό εφηβικό σύντομο. Μου αρε επίσης όμως το ότι σε βιβλίο φαντασίας και τρόμου από τις εκδόσεις λυκόφως τα πιο πολλα κεφαλαιΑ ήταν 3 με 4 σελίδες σύντομα και Μικρά και το κάθε κείμενο δεν ήταν πυκγνογραμμενο αλλά απλό με απλή ανάλαφρη και ωραία γραφή με προοπτικές που δυστηχώς δεν εκτελέστηκαν σωστά παντού μεσα στο βιβλιο αυτό το οποιο βιβλιο ειχε προωσπικοτητα που εκτιζε και ανεπτυγε πιο πολυ αλλα δεν ηξερε τι ακριβωε προσωπικότητα και με ποιο τρόπο την εφτιαχνε. Εύχομαι πάντως και αλλά πολλά βιβλία από τους ίδιους συγγραφείς να γραφτούν ως κοινού πάλι στα επόμενα χρόνια.
Υπάρχουν πολλά βιβλία,τα οποία ενδεδυμένα την ταυτότητα του θρίλερ προσπαθούν να παραπλανήσουν το αναγνωστικό κοινό δίνοντάς τους τελικά ιστορίες που μόνο τρόμο δεν αναδίδουν αλλά τείνουν κυρίως προς το είδος της φανταστικής λογοτεχνίας. Έχοντας καιρό να νιώσω αυτό το συναίσθημα από ένα ανάλογο βιβλίο,καρτερούσα να φτάσει στα χέρια μου ένα που θα με ταρακουνούσε καί θα ''στοίχειωνε'' το μυαλό μου για καιρό. Η πολυπόθητη ''λύτρωση'',που θα ξεδιψούσε αυτή μου την λαχτάρα,ήρθε με το βιβλίο ''ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ ΨΥΧΩΝ'' από τους συγγραφείς κυρίους Γιώργο Δάμτσιο καί Μάριο Δημητριάδη. Ένα βιβλίο που όχι μόνο πραγματοποιεί όσα υπόσχεται,αλλά φτάνει ένα επίπεδο παραπέρα. Εύστοχα καί οι δύο συγγραφείς ρίχνουν στα βαθειά νερά τους αναγνώστες από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου. Η ανατριχίλα που προκαλεί ο φόβος σε όλο μας το κορμί μοιάζει σαν ένας ψυχρός αέρας που τρυπάει το δέρμα μας καί εμείς δεν μπορούμε να προστατευτούμε... Οι συγγραφείς έχουν καταφέρει να γράψουν σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους την ιστορία του βιβλίου από κοινού,σε σημείο που να μην είναι εύκολα αντιληπτό που ξεκινάει καί που σταματάει η γραφή του ενός καί παίρνει τα ηνία στα χέρια του ο άλλος. Αρκετά δύσκολο ως εγχείρημα. Στην προκειμένη όμως περίπτωση στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Αν καί περιέχονται μέσα στις σελίδες του 100 κεφάλαια,ναι καλά διαβάσατε 100,είναι τόσο περιεκτικά καί καλογραμμένα που διαβάζεται όλο το βιβλίο με κομμένη την ανάσα σε ταχύτατο ρυθμό. ''Αναγκάζεται'' ο αναγνώστης να μην το αποχωριστεί μέχρι να φτάσει στο τέλος καί μάθει τον τρόπο με τον οποίο θα κλείσει η υπόθεση. Θεωρώ ότι τίποτα δεν είναι τυχαία τοποθετημένο μέσα στην πλοκή από τους συγγραφείς. Υπάρχει ένα πλάνο πάνω στο οποίο πρέπει να περπατήσουν τόσο οι ήρωες,όσο κι οι αναγνώστες για να κινηθεί ομαλά η ιστορία. Δεν πρέπει να ξεφύγει η παραμικρή λεπτομέρεια. Ακόμη καί οι πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι απλοί,καθημερινοί όμοιοι σαν κι εμάς. Πιθανότατα,εκεί να έγκειται το γεγονός ότι αρκετοί θα ταυτιστούν μαζί τους καί θα τους διακατέχει ο φόβος μήπως τους συμβούν αντίστοιχα γεγονότα. Εν ολίγοις είναι ένα μυθιστόρημα τρόμου που το κατατάσσω με σιγουριά στην λίστα με τα καλύτερα του είδους που έχω διαβάσει έως σήμερα. Περιέχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία. Όπως είναι ο φόβος,η αγωνία,το σασπένς,η ασταμάτητη δράση,ο δραματικός τόνος που χαρακτηρίζει τους ήρωες καί το ανατριχιαστικό,διφορούμενο τέλος που αφήνει τον αναγνώστη να φαντάζεται πολλά... Αν δεν το έχετε διαβάσει μέχρι τώρα,σας προτρέπω να το κάνετε άμεσα. Να είστε σίγουροι/ες ότι η ανάγνωσή του θα σας δικαιώσει καί θα σας κάνει να θέλετε να διαβάσετε κι άλλα βιβλία του είδους. Καλά καί spooky αναγνώσματα!