真相的十公尺前

by Honobu Yonezawa, 米澤穗信, 黃涓芳 (Translator)

收錄日本推理作家協會賞獲獎後第一篇作品〈人死留名〉、為本書寫下的未發表作品〈走鋼索的成功案例〉等……獨立記者太刀洗萬智，直指事件本質的活動記錄。

Genres: Fiction, Japanese Literature, Novels, Mystery

304 pages, Paperback

First published December 21, 2015

About the author

Honobu Yonezawa (米澤穂信), Yonezawa Honobu, born 1978) loved making up stories even as a child and began writing fiction at the age of 14. By the time he got to university he was posting stories on his own website. After graduation he continued writing while working in a bookstore, and first got into print in 2001 when Hyoka (Ice Cream), a YA mystery novel he submitted for the Kadokawa School Novel Prize competition, earned an honorable mention. Sayonara yosei (Farewell, Sprite), a critically acclaimed story of the relationship between Japanese high-school boys and a girl from war-torn Yugoslavia, helped cement his reputation when it was published in 2004. Since then he has been a regular presence on lists of the year's best mysteries. Oreta ryukotsu (Broken Keel) won the Mystery Writers of Japan Award for Novels in 2011. Though known especially for his distinctive and fresh blending of the tale of youth with the whodunit, Yonezawa has also made forays into science fiction, as with 2006’s Botorunekku (Bottleneck) and 2007’s Inshitemiru (Try Indulging), a sinister "murder game" story. In 2013 he published the novel Rikashiburu (Recursible). He is a leading figure among Japan's younger generation of mystery writers.

source：http://www.booksfromjapan.jp/authors/...

Reviews

[ไม้ไต่คู้]

อ่านไม่จบ ยอมแพ้ตอนผ่านไปครึ่งเล่ม

ข้อดีคือมันเป็นเรื่องสั้น นั่นทำให้มันเดินเรื่องเร็วและสนุกประมาณหนึ่ง

แต่ปัญหาคือมันเป็นเรื่องสั้นที่หาจุดพีคไม่ได้เลย Climax ของมันจืดชืดเหมือนองค์หนึ่งของนิยายเรื่องอื่นๆ

มันจืดถึงขนาดที่ว่า ตอนผมอ่านเรื่องแรกจบ ผมยังนึกว่าหนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องยาว และหลงคิดว่า Climax นั้นคือจุดเปิดเรื่อง

จนกระทั่งอ่านไปครึ่งเล่มนั่นแหละ ผมถึงค่อยรู้ตัวว่ามันเป็นเรื่องสั้นๆ และได้แต่เกาหัวแกรกๆ ว่าตกลงไอ้ที่อ่านมาเมื่อกี้คือพีคสุดแล้วใช่มั้ย

ยอมแพ้ เพราะถ้า Climax ยังได้แค่นี้ ผมเอาเวลาไปอ่านเล่มอื่นดีกว่า

[Lily 百合花 · Rating 2 out of 5]

ชื่อเรื่อง – ความจริงระยะ 10 เมตร (真実の10メートル手前 --- Shinjitsu no 10 Metoru Tamae --- How Many Miles to the Truth) ชุดทาจิอาราอิ นักข่าวสาวสืบคดี
ผู้แต่ง – โยเนซาวะ โฮโนบุ (Honobu Yonezawa) เขียน วิลาสินี สาโรวาท แปล


ตัวละคร
ทาจิอาราอิ มาจิ


รีวิวหลังอ่าน

อ่านคำโปรยแล้วรู้สึกว่าน่าอ่าน แต่พออ่านจบเรื่องสั้นแรกที่ตรงกับชื่อเล่มนี้ ก็พบว่าสั้นไปป่ะ ฮ่าๆ คือยังไม่ทันจะอิน ก็จบแล้วอ่ะ แบบทำไมไม่เฉลยให้เราเข้าใจได้มากกว่านี้ หรือตัวละครได้มีส่วนร่วมมากไปกว่านี้

เลยอ่านไปแบบง่วงๆ มึนๆ งงๆ แล้วก็อยากให้จบไวๆ แม้ว่าจะเล่มบางๆ มีเรื่องสั้นในเล่ม 6 เรื่อง แต่ก็อ่านไปแบบเบื่อๆ และไม่ค่อยเข้าใจปมที่เฉลยสักเท่าไร ไม่ว้าว ไม่โอ้ววว ไม่อะไรเลย แล้วก็ไม่เข้าใจตัวละครหลักอย่างทาจิอาราอิสักเท่าไรด้วย

เอาเป็นว่าเป็นแนวสืบสวนที่อ่านแล้วชวนง่วงนอนที่สุดเลย อ่านแล้วรู้สึกเหนื่อยจริงๆ จนบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงดี

[สปอยล์]

- ความจริงระยะ 10 เมตร
มีน้องสาวของเจ้าของบริษัทหายตัวไป บริษัทล้มละลาย น้องสาวของน้องสาวอีกทีก็เป็นห่วง เลยให้นักข่าวสาวและนักข่าวชายช่วยตามหาพี่สาวให้ สุดท้ายก็หาจนเจอจากร้านที่มีขายโฮโตอะไรสักอย่างนี่แหละ แบบสืบจากการที่มีการติดต่อกลับมาว่ามาบ้านย่าหรือยาย แล้วนักข่าวก็วิเคราะห์เอาจากคำพูด ทำให้เจอเด็กหนุ่มฟิลิปปินส์ที่ได้เจอหญิงคนนี้

สุดท้ายเด็กหนุ่มฟิลิปปินส์ก็ยอมบอกว่าหญิงสาวคนนี้เมาแล้วอยู่ในรถหลังร้าน แต่พอไปถึงระยะ 10 เมตรจากรถ ก็พบว่าหญิงสาวได้ฆ่าตัวตายในรถแล้ว ก็จบไปแบบนี้แหละ

- ชายผู้เคารพความยุติธรรม
มีคนตกรางรถไฟตาย ทำเอาต้องปิดรถไฟ คนก็ด่ากันตรึม แต่สุดท้ายนักข่าวสาวก็ทำเป็นสนใจเรื่องราว ด้วยการเข้าใกล้ที่เกิดเหตุ แล้วคนร้ายก็แสดงตัวออกมา เพราะจริงๆ แล้วผู้ตายสร้างความรำคาญให้คนร้าย คนร้ายเลยคิดว่าถ้าหากผลักผู้ตายไป ก็จะลดภาระไรงี้ไง พอคนร้ายแสดงตัวมาทักนักข่าวสาว เลยทำให้จับตัวได้ในที่สุด

- พิษรักอัตวินิบาตกรรม
สองหนุ่มสาววัยรุ่นฆ่าตัวตาย ผู้หญิงท้องด้วย แต่ไม่ได้ออกข่าวว่าท้องนะ แต่นักข่าวสาวสืบจนรู้ แต่ที่น่าสงสัยคือทำไมตายแบบกระจัดกระจาย ผู้หญิงโดนแทงตาย ผู้ชายตกหน้าผาตาย สืบจากอาจารย์ที่เคยสอนเด็กทั้งสอง ก็เลยทำให้สืบพบว่าอาจารย์คนแรกที่ถามไปแหละคือคนร้าย

เพราะว่าต้องการกำจัดฟอสฟอรัสที่มีเกินมา และพอรู้ปัญหาของเด็กทั้งสอง ก็เลยยุแยงให้ฆ่าตัวตายด้วยฟอสฟอรัส เด็กก็ขโมยไป จำนวนก็จะทำให้หายไปแบบที่ไม่โดนสงสัยว่าทำไมมันขาดหายไป แต่เด็กทั้งสองไม่รู้ว่าฟอสฟอรัสนี้ใช้แล้วทรมานมาก กว่าที่จะตายได้ เลยเขียนคำว่าช่วยด้วยตอนที่กินสารพิษเข้าไปแล้วได้รับความทรมานอย่างมาก หญิงสาวให้ชายหนุ่มแทงตัวเอง ส่วนชายหนุ่มทนไม่ไหว ก็วิ่งไปกระโดดหน้าผาตาย

ฟอสฟอรัสคือฟอสฟอรัสเหลืองนะ เหมือนอาจารย์คนก่อเหตุจะส่งสารฟอสฟอรัสนี้เพื่อเตือนสภาผู้แทนที่งีบหลับในที่ประชุมมั้งนะ เราก็จำไม่ได้ เพื่อเอาไปใช้ประโยชน์อะไรบางอย่าง เหมือนทางโรงเรียนจะตรวจสารนี้ว่าทำไมหายไป แล้วเขาเอาไปทำระเบิดมั้ง หรืออะไรก็ไม่รู้ แล้วต้องการให้มันหายไป เลยให้เด็กเอาไปฆ่าตัวตาย

- จารึกไว้ให้โลกจำ
เด็กชายเจอผู้ตาย แล้วต่อมานักข่าวสาวก็มาสืบคดี เด็กชายก็อยู่ด้วยตลอด โดยก่อนผู้ตายตายนั้น ชอบเขียนร้องเรียนเรื่องต่างๆ และจะไม่ยอมเป็นผู้ที่ไม่มีอาชีพ แต่จากไปรษณียบัตรที่เจอในห้องผู้ตายนั้น พบว่าเขียนว่าไม่มีอาชีพ ทำให้พบว่าคนเขียนน่าจะเป็นลูกชายผู้ตายที่ไม่สนใจคนเป็นพ่อล่ะ

ลูกชายผู้ตายคือทอดทิ้งให้พ่ออยู่คนเดียว พอกลับมาเจอพ่อตาย ก็ทำเป็นเขียนใบนี้ เพื่อทำให้เข้าใจผิดว่าตายหลังจากวันนั้นมั้งแหละ เราก็จำไม่ได้แล้ว

- มีดทำลายความทรงจำ
มีคนรัสเซีย เป็นพี่ชายของเพื่อนนักข่าวสาวมาหาที่ญี่ปุ่น นักข่าวสาวมาพบ แล้วบอกว่าสืบคดีหนึ่งอยู่ ซึ่งคดีนั้นเด็กน้อยโดนแทงตาย ทุกคนคิดว่าแม่เด็กเป็นคนแทง แต่จริงๆ กลับพบร่องรอยว่าน้องชายของแม่เด็กเป็นคนแทง ความจริงคือน่าจะเป็นพ่อของแม่เด็ก (ซึ่งทอดทิ้งลูกทั้งสองคนไป และแม่เด็กให้กุญแจพ่อตัวเองไว้ด้วยแหละมั้ง) เข้ามาเจอเด็กร้อง เลยแทงตาย

พอน้องชายเข้ามาเห็นก็คิดว่าพี่สาวแทงลูกตาย เลยปกป้องพี่สาวด้วยการแทงซ้ำไปอีก แต่เพราะเป็นการแทงแบบไม่ใส่เสื้อผ้าแล้ว และจงใจให้ทุกคนเห็น ซึ่งรอยแทงแรกที่ทำให้ตาย มีใยผ้าเข้าไปด้วย ซึ่งเป็นหลักฐานว่าแทงเด็กตอนที่ใส่เสื้อผ้าอยู่ เลยคาดเดาได้ว่าคนเป็นตาของเด็กเป็นคนแทง นักข่าวสาวเจอหลักฐานแหละ แต่ก็ทำเป็นไม่เจอ บอกว่าสักพักตำรวจก็คงจะเจอเอง

จบเรื่องด้วยการที่ผู้ชายคนรัสเซียบอกว่าจะเล่าเรื่องน้องสาว (ที่น่าจะตายจากไปแล้ว) ให้นักข่าวสาวฟัง สลับกับการที่นักข่าวสาวเล่าเรื่องน้องสาวตอนได้เจอกันให้ฟังด้วย

- หนทางรอด
สองตายายโทนามิรอดจากภัยพิบัติมาได้ ทุกคนช่วยเหลือ ตากับยายก็มักจะบอกว่าขอโทษที่รบกวนทุกคน ซึ่งโอบะเองนั้นมีร้านขายของบนรถ ก็ขายของให้สองตายาย สองตายายได้ออกทีวี ก็บอกขอบคุณว่าเพราะคอนเฟลกจากร้านของโอบะ เลยทำให้รอดชีวิตมาได้ แบบอยู่ในบ้านที่ไร้ไฟไร้อะไรก็ยังเอาตัวรอดได้

นักข่าวสาวเข้าพบ หลังจากพบว่าบ้านฮารางุจินั้นเขาเสียชีวิตกันไป แล้วทีนี้สองตายายก็มีท่าทีตกใจตอนเห็นนักข่าวสาว แต่ต่อมาก็ยอมเปิดใจ และบอกว่าเพราะตัวเองเอานมที่มีไปแช่ในตู้เย็นของบ้านฮารางุจิ เลยเอาตัวรอดมาได้ ด้วยการกินคอนเฟลก ซึ่งประเด็นนี้เราก็งงๆ ว่าทำไมสองตายายต้องรู้สึกผิดที่บ้านโน้นไม่รอด เหมือนโดนเฉพาะห้องนอนแหละมั้ง เรื่องการกินคอนเฟลกยังไง นักข่าวสาวบอกว่าออกทีวีไปแล้ว คนอื่นก็คงสงสัย ซึ่งจุดนี้คงต้องบอกให้คนรู้แหละ ตากับยายเองเหมือนอัดอั้นตันใจ อยากจะระบายความรู้สึกออกมาด้วย

โอบะเป็นรุ่นน้องของนักข่าวสาว ก็จะสงสัยหลายๆ อย่าง แล้วก็ถามด้วยว่าทำไมรุ่นพี่ต้องทำแบบนี้ แล้วก็โบกมือจากลากันไป เพราะนักข่าวสาวมีอะไรต้องทำต่ออีกหลายอย่าง

Start 9.10 น. Tue 18 Feb 2020
End 19.54 น. Mon 24 Feb 2020
Review Date 22.14 น. Mon 24 Feb 2020

[Thanawat · Rating 3 out of 5]

สนุกและประทับใจพอประมาณ ด้วยความที่เป็นรวมเรื่องสั้น เลยเห็นดราม่า หรือเหตุจูงใจของตัวละครไม่มากนัก

หนังสือรวมเรื่องสั้นแนวสืบสวนสอบสวน ค้นหาความของคดีที่อยู่นอกเหนือจากความคาดหมาย เดินเรื่องด้วยนักข่าว “ทาจิอาราอิ มาจิ”

พอจะจับ character ของ “ทาจิอาราอิ” ได้บ้าง แต่ด้วยความที่เป็นเรื่องสั้น ทำให้ไม่ได้รู้จักแบบลึกซึ้งเท่าไรนัก

ความเป็นนักข่าวทำให้สไตล์การค้นหาความจริงไม่เหมือนวิธีที่ตำรวจใช้ แต่ได้เห็นฝีไม้ลายมือในความช่างสังเกตและ set ตรรกะในการสืบคดีในแบบที่ “นักข่าวที่ดี” น่าจะมีคุณสมบัติเหล่านี้

ทำเอาเคลิ้มไปเลยว่าถ้าโลกแห่งความจริง นักข่าวเป็นอย่างนี้ก็คงดี

เรื่องสั้นแต่ละเรื่องจบในตัวเอง เดินเรื่องไม่หวือหวา อ่านได้ไหลลื่น และจบได้แบบนุ่มนวล ไม่กระชากอารมณ์ หรือหักมุมแบบรุนแรง

ดราม่าตัวละครแต่ละตัวไม่ได้แรงมาก
แต่จุดที่ชอบคือการแสดงฝีมือในการสอบสวนแบบฉบับนักข่าว
และการแสดงให้เห็นนิสัย character คนญี่ปุ่นที่หลากหลาย ไม่ fixed idea อยู่กับแบบแผนเดิมๆ

อ่านได้เพลินๆ จบอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่เป็นเรื่องสั้น อ่านจบไปทีละตอนๆ ไปๆ มาๆ ก็จบทั้งเล่ม

[BaiLing · Rating 3 out of 5]

以自由記者太刀洗萬智為主角的六個短篇小說。但主述者的「我」，並非這位有著一頭美麗長髮、個子高、嚴肅不苟言笑的自由撰稿女記者，而是每個章節中恰好同行的旁觀者，不但目睹其追蹤細微且看似無關緊要的線索，卻能揭露旁人尚未料想得到的事件真相的過程。

《真相的十公尺前》。攝影記者跟著太刀洗前往偏避鄉下，從難以指認的非法外國打工者口中，找到因公司破產而以汽車廢氣自殺的新聞熱門人物。

《正義之士》。電車發生月台候車乘客墜入鐵軌的事故，同行友人依照太刀洗吩咐合演一齣「怪女子好奇拍攝受害者」的假戲，成功在人群中逮到將吵人乘客推入鐵軌並自許「正義之士」的年輕兇手。

《戀累殉情》。高中生男女殉情疑點重重，周刊記者會合太刀洗到當地勘查，隨著太刀洗的調查訪談後，發現此案與地方上寄毒恐嚇政治人物的案件有關。兇手為隱瞞從學校偷毒而借毒殺人，轉移追查管制毒品不符的問題。

《人死留名》。發現鄰居老人孤獨死的少年，為沒有事先付出更多關懷而耿耿於懷。太刀洗帶著少年走訪老人猥瑣且疏離的獨生子，希冀藉由進一步了解老人的真實面後，明白人生的最終是自作自受的選擇，而非無關旁人的責任。

《把刀子放進失去的回憶中》。16歲「舅舅」大白天被鄰居目擊在二十歲單親媽的姊姊家中，殺害獨自在家、年僅三歲的外甥女。被捕後的少年以一封自白信坦承殘忍的作案過程。因已逝妹妹曾是太刀洗摯友緣故而造訪日本的外國人男子，堅持跟隨仍有工作在身的太刀洗度過一天。期間談論有關記者在悲劇中所擔任的角色，以及該以何種心態呈現自認為的「真相」等等哲學問題。兇案本身反倒像是畫面襯底，小孩可能是不務正業的外公偷東西時，為恐敗露事蹟而殺；也可能是把孩子丟下一整天外出玩樂的年輕母親所為，但所有的證據證明，絕不是這個想要報答姊姊恩情的少年所為。

《走鋼索的成功案例》。老夫婦被大批救難人員辛苦地從強烈颱風的險境中救出，因隔壁的另對老夫婦不幸罹難而十分自責。擔任義消的學弟陪同學姊大刀洗走訪老夫婦，問出：在自家無水電、瓦斯的狀態下受困多日，是如何遵照盒子上的說明沖泡早餐穀片的？老夫婦坦承借用隔鄰已死亡夫婦尚可運作的冰箱，倖存者的罪惡感成為無法說出真相的障礙。

從旁觀角度描繪真正「破案」的主角，是一種蠻新奇有趣的寫法。案情絕不是表面看得那般理所當然，有出人意表的苦衷或曲折的案外案，才是閱讀樂趣的所在。有的故事的安排會佩服作家的高明手法，例如《人死留名》，有些則感到置入性主題的斧鑿，例如《把刀子放進失去的回憶中》。

這是第一次看這位作者的書，不知道為何，以前光看名字以為是位女作家，這回才知道這先入為主的幻覺根本大錯特錯哪！

[Book Beforebed_ · Rating 3 out of 5]

เรื่องของนักข่าวสาว ที่ไม่เชื่อในเนื้อหาข่าวที่รายงานออกไปและขบวนการของตำรวจ เลยลงมือสืบหาความจริงด้วยตัวเอง
ภายในเล่มจะแบ่งเป็นตอนสั้นๆ ไม่ต่อกัน การดำเนินเรื่อง สำหรับเรา นี่ว่าเอื่อยๆไปหน่อย บรรยายซะเยอะ แต่สำหรับส่วนเฉลยในแต่ละเรื่อง นี่ค่อนข้างพีคและน่าติดตาม นักข่าวของเราก็ฉลาดจนตามไม่ทันเลยทีเดียว

[yothebooklover · Rating 4 out of 5]

太刀洗成日睇錯太手洗，可能太拗口；也有可能因為島田莊司既御手洗系列太深刻了。
🤯🤯🤯

透過其他人同佢既對話及相處，佢既人物刻畫好鮮明。對於內心世界描述不多，她只是揭露真相的記者，也是既得利益者。說到底，找出真相對她來說是有利可圖。
——————————
老實講我好怕式壞人奸笑大聲疾呼犯罪計畫or 警探自言自語式破案論述：簡稱畫公仔畫出腸。用第一人式描述或者拍攝好像無可避免落入呢個困局，並不是很多人能拿捏好分寸。