Στο Βέρμιο, έξω από το χωριό Καστανιά, το εστιατόριο «Γρα-Γρου» ορίζει το πέρασμα από την Κεντρική στη Δυτική Μακεδονία. Πολλοί περνούν αποκεί, λίγοι όμως προσέχουν, χαμένο στην ομίχλη, ένα τοξωτό γεφύρι στην άκρη του δρόμου. Κανένας δεν ξέρει πού οδηγεί. Όσοι το βλέπουν, έχουν τον λόγο τους. Ένα πρωί μια κοπέλα φτάνει στο «Γρα-Γρου» με σκοπό να περάσει το γεφύρι. Καθώς διστάζει να το διασχίσει, ενώ περιμένει στο εστιατόριο, γνωρίζεται με τους θαμώνες και ακούει τις αφηγήσεις τους. Οι μήνες περνούν. Στο μεταξύ ο νέος δρόμος που παρακάμπτει την Καστανιά ετοιμάζεται να ανοίξει. Η ηρωίδα πρέπει να πάρει την απόφασή της.
Το graphic novel των Τάσου Ζαφειριάδη, Γιάννη Παλαβού και Θανάση Πέτρου ξετυλίγει μια ατμοσφαιρική ιστορία, όπου η παράδοση τέμνεται με το σήμερα και η ρεαλιστική αφήγηση υπονομεύεται από τις δοξασίες και τους θρύλους. Με φόντο το ομώνυμο εστιατόριο, σημείο αναφοράς για τη Βόρεια Ελλάδα επί μια ολόκληρη εποχή, το Γρα-Γρου φιλοτεχνεί μια γοητευτική πινακοθήκη χαρακτήρων λίγο πριν ο καθένας τους διαλέξει το «μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι».
Η έκδοση συνοδεύεται από πρωτότυπη μουσική που συνέθεσε ο Μιχάλης Σιγανίδης.
Ο Τάσος Ζαφειριάδης (1981), γνωστός και ως ΤΑΖ, είναι Έλληνας σεναριογράφος και, ενίοτε, σχεδιαστής κόμικς. Με τίτλους όπως οι Σπιφ & Σπαφ, Χαρακώματα - Ιστορίες από την Οδό Γάγγραινας και Το Πτώμα, έχει αναδειχθεί σε έναν από τους σημαντικότερους και πιο παραγωγικούς δημιουργούς της ελληνικής σκηνής. Ωστόσο, η κύρια δουλειά του Ζαφειριάδη είναι αυτή του ορθοδοντικού, καθώς είναι πτυχιούχος της οδοντιατρικής του ΑΠΘ και έχει ειδικευτεί στην ορθοδοντική, κάνοντας μεταπτυχιακές σπουδές στο ΕΚΠΑ.
Για κάποιον περίεργο λόγο, το κόμικ μου κίνησε την προσοχή από την στιγμή που έμαθα για την επερχόμενη κυκλοφορία του, χωρίς να υπάρχει περίληψη τότε και χωρίς να έχω δει το σχέδιο. Η αλήθεια είναι ότι ούτε με τον Ζαφειριάδη ούτε με τον Πέτρου είχα κάποια επαφή σαν αναγνώστης μέχρι τώρα, ενώ, αντίθετα, με τον Παλαβό ήταν αλλιώς τα πράγματα, μιας και είχα διαβάσει τόσο την ωραία συλλογή διηγημάτων "Αστείο" (εκδόσεις Νεφέλη) και το διήγημα "Σαν Άνγκρε", όσο και δυο-τρία βιβλία που έχει μεταφράσει. Όμως είχα δει δουλειές του Θανάση Πέτρου και ήμουν σίγουρος ότι θα άξιζε τον κόπο να διαβάσω τελικά το "Γρα-Γρου".
Λοιπόν, ναι, τον κόπο τον άξιζε και με το παραπάνω. Νιώθω ότι διάβασα κάτι το ιδιαίτερο και το ξεχωριστό, απορροφήθηκα εντελώς από την όλη ιστορία και μεταφέρθηκα στα υπέροχα τοπία έξω από το χωριό Καστανιά του Βέρμιου. Η ιστορία συνδυάζει αρμονικά το κοινωνικό δράμα με κάποια αλληγορικά στοιχεία που μπορεί να πει κανείς ότι ανήκουν και στο είδος του Φανταστικού, και πιστεύω ότι δίνει λίγη τροφή για σκέψη. Οι διάλογοι είναι οι απολύτως απαραίτητοι, μιας και υπάρχουν πάμπολλα καρέ όπου οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους. Το σχέδιο και ο χρωματισμός είναι, πραγματικά, σε εξαιρετικό επίπεδο ποιότητας. Ένιωσα στο πετσί μου το κρύο, την μελαγχολία, την μοναξιά, την μουντάδα, την άγρια ομορφιά των τοπίων στα οποία εξελίσσεται η ιστορία, ήταν σαν να ήμουν και εγώ ο ίδιος παρών στο εστιατόριο Γρα-Γρου και τα γύρω μέρη.
Χάρηκα πολύ που διάβασα το "Γρα-Γρου". Πρόκειται για μια πολύ όμορφη δουλειά, που έχει να προσφέρει πράγματα τόσο στους έμπειρους αναγνώστες κόμικς, όσο και στους πιο άπειρους. Σίγουρα το σχέδιο και ο χρωματισμός είναι τα πιο δυνατά σημεία του κόμικ, όμως προσωπικά και η ιστορία μου άρεσε πολύ. Τώρα δεν ξέρω κατά πόσο θα συγκινήσει ή θ'αγγίξει άλλους αναγνώστες, εμένα όμως με κράτησε μέχρι το τέλος. Όσον αφορά την έκδοση του Ίκαρου, είναι πραγματικά πολύ προσεγμένη και όμορφη, από την γραμματοσειρά και την επιμέλεια, μέχρι το χαρτί, την βιβλιοδεσία και την όλη εξωτερική εμφάνιση. Προτείνεται με κλειστά μάτια!
Ένα άκρως ενδιαφέρον graphic novel για ένα ιστορικό καφενείο, που εμπλέκει την μυθοπλασία με τις λαϊκές αφηγήσεις για το μέρος. Θα ήθελα, παρόλα αυτά, να ήταν πιο μεγάλο για να απολαύσω περισσότερο την ιστορία.
Παρόλο που δεν είμαι φανατική των graphic novels ήταν από εκείνα που μου τράβηξαν την προσοχή και μου δημιούργησαν την επιθυμία να τα διαβάσω. Ιδιαίτερο, ξεχωριστό, λαογραφικό με μια απίστευτα επιμελημένη και καλαίσθητη έκδοση. Πολύ έξυπνη προσθήκη του soundtrack. Κάτι μου έλειψε στην ιστορία όμως ειδικά στο τέλος. Μου φάνηκε λίγο απότομο και σαν να μην ολοκληρωθηκε αυτό που ξεκίνησε να ειπωθεί. Καλή προσπάθεια σίγουρα προτείνεται αλλά στο κομμάτι της ιστορίας δε μου δημιούργησε τόσο συναίσθημα όσο θα περίμενα
Σενάριο / Ιστορία : Απολαυστική, πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα! Η έρευνα για να υποστηριχτεί με την ελληνική παράδοση απλά εξαιρετική! Έμαθα πολλά που αγνοούσα και είναι κάτι που πάντα με χαροποιεί. Θα ήθελα να έχει περισσότερες σελίδες αυτή η άκρως ενδιαφέρουσα ιστορία και να μου δείξει πολλά παραπάνω. Ίσως μια συνέχεια; Η υποστήριξη του κειμένου με το soundtrack επίσης πρόσθεσε στην αξία του έργου. Για μένα η ιστορία είναι για 4 αστέρια!
Σχέδιο: Θα πρέπει να παραδεχτώ πως δεν είναι το σχέδιο που μου αρέσει. Τα καρέ υποστηρίζουν την ιστορία και λένε αυτά που πρέπει να πουν όταν δεν υπάρχει διάλογος και πρέπει να δείξουν συναίσθημα και σκέψεις. Αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι είχα την αίσθηση ότι μου έλειπε η “κίνηση”. Μπορεί να είναι η τεχνική του σχεδιαστή με την οποία ήρθα πρώτη σε επαφή. Αυτό αφορά απλά το προσωπικό μου γούστο.
Η τριπλέτα Ζαφειριάδης/Πέτρου/Παλαβός ήταν πολύ δυνατή για να περάσει απαρατήρητο το ‘Γρα-Γρου’ από το στόχαστρό μου και τελικά δεν είχα άδικο, το διασκέδασα όσο περίμενα.
Το κόμικς φαίνεται να ακολουθεί ένα από τα microtrends του 2017 [των τελευταίων χρόνων;] για την Ελλάδα: Θρύλοι της ελληνικής επαρχίας που χρησιμοποιούνται ως έναυσμα για πρωτότυπες ιστορίες, οι οποίες ζωντανεύουν την ατμόσφαιρα και τις παραδόσεις που κρύβονται σε αρκετές γραφικές τοποθεσίες της υπαίθρου, με μια ή περισσότερες δόσεις φανταστικού στο περιεχόμενό τους.
Το ‘Γρα-Γρου’ βέβαια πατάει μάλλον σταθερότερα πάνω στην αλληγορία παρά πάνω στο fantasy, αλλά ας μην το κουράσουμε, δε θα το έβαζα σε διαφορετικό [θεματικό] ράφι από τις ‘Παγανιστικές δοξασίες της θεσσαλικής επαρχίας’, για παράδειγμα. Η αφήγηση είναι ήρεμη και βαριά, τα λόγια του λίγα, η ταχύτητά του αργή, με αυτό να επιτυγχάνεται τόσο από το σενάριο των Ζαφειριάδη και Παλαβού, όσο και με το υπέροχο σχέδιο του Πέτρου που, χωρίς να υποτιμώ την ιστορία των 2 δημιουργών, είναι ο ξεκάθαρος νικητής σε αυτό το κόμικς. Η χρωματική παλέτα με την οποία παίζει ανά 3 ή 4 σελίδες ο Πέτρου είναι υπέροχη, από τα μωβμπλέ της νύχτας στην Καστανιά μέχρι τα πορτοκαλοκαφέ των flashbacks. Τα τοπία και τα σκηνικά αποκτούν την ένταση που χρειάζεται η ιστορία, με τη διήγηση να προχωρά εξίσου με τις σιωπές των καρέ του όσο και με τους διαλόγους. Ένιωσα το κρύο, ένιωσα την απόγνωση, ένιωσα τη μοναξιά, ένιωσα τη νοσταλγία του βιβλίου.
Χάρηκα που είδα ένα πρωτότυπο ελληνικό κόμικς από μεγάλο εκδοτικό, σε ένα χώρο που τα τελευταία χρόνια κυριαρχούν οι λογοτεχνικές μεταφορές, οι κομιξικές βιογραφίες και τα ιστορικά γεγονότα που μετατρέπονται σε σχέδιο και χρώμα. Τώρα όμως θα ήθελα να αρχίσουμε να ξεφεύγουμε εντελώς από την ελληνική παράδοση και να δοκιμάσουμε νέες αφηγήσεις που δεν κοιτούν μόνο στο παρελθόν της χώρας και στις αμιγώς ελληνοκεντρικές ιστορίες. Και ένα παράπονο: Τα ελληνικά κόμικς [και μέσα σε αυτά εννοώ και εκείνα που μεταφράζονται από τους εκδοτικούς] σπάνια ξεπερνούν τις 100 σελίδες. Οι ιστορίες τους πολλές φορές θυμίζουν διηγήματα, από εκείνα τα σύντομα που η αφήγηση δεν προλαβαίνει να σηκωθεί από το έδαφος πριν προσγειωθεί ξανά. Νομίζω θα πρέπει να τολμήσουμε και κάτι μεγαλύτερο πια. Εμείς οι αναγνώστες είμαστε [από καιρό] έτοιμοι.
Ενδιαφέρουσα ιστορία που ίσως ήθελε λίγο χώρο ακόμα να αναπτυχθεί, καλό το σχέδιο και συμπαθείς χαρακτήρες. Το τέλος θα μπορούσε να είναι καλύτερο, πιο δυνατό, το βρήκα πολύ "ανοιχτό" για τις προσωπικές μου προτιμήσεις.
Τρίτη φορά που αγοράζω γραφική νουβέλα κατά λάθος! Ή ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα, θα άξιζε ίσως να την αναπτύξει ο συγγραφέας σε διήγημα ή και μυθιστόρημα. Ή εικονογράφηση αδιάφορη και στις τελευταίες σελίδες κακή, αν καιγια το τελευταίο ίσως φταίει η εκτύπωση
Μια ιστορία φαντασίας σε μορφή graphic novel, που μπλέκει την παράδοση, την ιστορία και το μυστήριο, και είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα κόμιξ που έχω διαβάσει. Κάθε graphic novel με σχέδιο του Θανάση Πέτρου είναι ένα έργο τέχνης, αλλά και το σενάριο των Ζαφειριάδη- Παλαβού του δίνει ένα επιπλέον ατού. Μπορείτε να δείτε τη βιντεο-κριτική μου εδώ για περισσότερες λεπτομέρειες.
Με λαχτάρα διάβασα επιτέλους το Γρα-γρου, ένα βιβλίο που κλωθογύριζε στο μυαλό από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Ο ρυθμός του είναι αργός, οι παλέτες των χρωμάτων ακολουθούν έξυπνα την εναλλαγή των εποχών, στιγμές στιγμές φέρνει στο νου τα σιωπηλά κάδρα στο σινεμά του Αγγελόπουλου. Η ιστορία είναι αρκετά "άδεια" για την γεμίσει ο αναγνώστης με τα δικά του νοήματα και ερμηνείες. Ίσως σε κάποιους αυτό να φανεί ως μειονέκτημα, αλλά σε εμένα γέννησε μια αργή ζύμωση, με την ιστορία να επεκτείνεται οσο κυλάει ο χρόνος ύστερα απο την πρώτη, εωθινή ανάγνωση. Υπέροχη η εμβόλιμη αναπαράσταση του κτισίματος ενός γεφυριού στα οθωμανικά χρόνια με τους χτίστες να μιλούν την ιδιόλεκτο της τέχνης τους, τα "κουδαρίτικα"! Ακατάληπτη και σφριγηλή η γλώσσα τους σφραγίζει με μυστήριο το αινιγματικό γεφύρι, που αποτελεί και τον ομιχλώδη πυρήνα της ιστορίας. Μεταφράσεις και λοιπά πραγματολογικά παρατίθενται όμορφα στο τέλος του βιβλίου. Θα το ξαναδιαβάσω, με την προτεινόμενη ηχητική επένδυση του Μιχάλη Σιγανίδη.
Πολύ ατμοσφαιρικό. Θα ήθελα να ειναι μεγαλύτερο εννοειται. Μου άρεσε ο τρόπος του, το ότι δεν ήταν μια γραμμική ιστορία και το ότι έπρεπε να μαντέψεις κάποια πράγματα. Το σχέδιο δεν με τρέλανε ιδιαίτερα, αλλά σαν ιστορία ήταν καλή και λιτή. Ίσως είναι υπερβολή τα 5 αστεράκια αλλά δεν πειράζει.
Εξαιρετικό. Ωραία ιστορία και πολύ καλό σχέδιο. Μου άρεσε που σου άφηνε χώρο να "ανασάνεις" και να χρησιμοποιήσεις την φαντασία σου. Εικόνες χωρίς λόγια για να σε ταξιδέψουν και να αφηγηθουν την ιστορία. Τι τελικά σε περιμένει όταν διασχίσεις το γεφύρι?
Γρα-Γρου: Ένα ταξίδι στην μυσταγωγία της ελληνικής παράδοσης
Η ελληνική παράδοση, πρόσφατη και παλαιότερη, αποτέλεσε συχνά έμπνευση για τους Έλληνες συγγραφείς, ειδικά σε περιόδους κρίσης. Έχει κάτι το μαγευτικά ανανεωτικό το να γυρίζεις στον τόπο σου, ή καλύτερα, να τον (ξανά) βλέπεις μέσα από μάτια αλλαγμένα από τον καιρό, τις διαφορετικές (και όχι πάντα ευχάριστες) εμπειρίες. Όπως άλλωστε έχει ειπωθεί πολλάκις, ότι είναι βαθιά εθνικό είναι συγχρόνως και βαθιά διεθνές, και σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, αυτή η μαγεία της γλυκόπικρης νοσταλγίας έχει κάτι το λυτρωτικό.
Το Γρα-Γρου (εκδόσεις Ικαρος), το νέο κόμικ των Γιάννη Παλαβού και Τάσου Ζαφειριάδη, σε σχέδιο του πάντα εξαιρετικού Θανάση Πέτρου, ακουμπά βαθιά τόσο στην εθνική, όσο και στην προσωπική παράδοση των κατοίκων της βόρείας Ελλάδας, αφηγούμενο με έναν ιδιαίτερο τρόπο την ιστορία του ομώνυμου εστιατορίου στο χωριό Καστανιά. Το κτίσμα αυτό σημάδεψε την ευρύτερη περιοχή τόσο χωρογραφικά, αφού αποτελούσε το πέρασμα παλιά εθνική οδό Βέροιας-Κοζάνης, όσο και πολιτισμικά, αφού προσέφερε, σε δύσκολους καιρούς, ένα φιλόξενο σπίτι (ίσως το Τελευταίο Φιλόξενο σπίτι…) στους οδοιπόρους. Το άνοιγμα της Εγνατίας οδού, το 2004, έριξε το κτίριο σε αχρηστία, προσφέροντας μεν ταχύτητα, στερόντας όμως από το ταξίδι αυτή την έννοια της περιπέτειας που είχε παλαιότερα.
Η ιστορία του κόμικ δεν μένει μόνο στην απλή περιγραφή του εστιατορίου Γρα-Γρου. Με αφορμή την ονομασία του, από τον ήχο των απομακρυσμένων, ταξιδιάρικων μηχανών, ξεκινά μια πορεία αφηγηματικής και οπτικοποιητικής αναπαράστασης του πικρού αισθήματος της μυσταγωγίας και της νοσταλγίας για το αναπάντεχο που συνόδευει τους οδοιπόρους στα κρύα βουνά της Κεντρικής Μακεδονίας. Πλάθοντας ουσιαστικά μια ιστορία φανταστικού μυστηρίου, το Γραγ-Γρου (ξανά)ορθώνεται μπροστά μας όπως ήταν στο μυαλό των δημιουργών: ένα πέρασμα από το άγνωστο της φαντασίας στο πραγματικό του δρόμου, ένα προσωπικό ταξίδι για το άγνωστο χ της επιθυμίας, όποια μορφή και αν παίρνει αυτό.
Η ατμόσφαιρα του κόμικ είναι βαριά. Μέσα από τα ακανόνιστα καρέ, το δωρικό, με έμφαση στην σωματικότητα μοντάζ του, σε συνδυασμό με τις κοφτές, τελεσίδικες ατάκες των χαρακτήρων του καταφέρνουν και φέρνουν τον αναγνώστη αντιμέτωπο με την τραχύτητα των βουνών του Βερμίου, που κρύβει ένα κρύο βαθύτερο και πιο παγωμένο από αυτό του χειμώνα. Κύρια πηγή των φαντασιακών στοιχείων της ιστορίας είναι μια γέφυρα, η άλλη άκρη της οποίας χάνεται στην ομίχλη. Τι κρύβεται πέρα από αυτή κανείς δεν ξέρει.
Με όχημα την ιστορία της γέφυρας, αλλά και τις γλωσσικές υπερβάσεις, με τα μυστικά κουραδίτικα, την γλώσσα που μιλούσαν οι τεχνίτες την περίοδο της Τουρκοκρατίας οι δημιουργοί μας μεταφέρουν στο παρελθόν του τόπου αλλά και στην βαθύτερη έννοια ίδιου του ταξιδιού, δίνοντας σε ανθρώπους που ίσως έχουν βολευτεί με αυτοκίνητα και αεροπλάνα να καταλάβουν πως το πέρασμα από τον έναν τόπο στον άλλον έχει μια ομορφιά που ξεπερνά την απλή μεταφορά. Είναι μια εμπειρία που σε σημαδεύει, που σε αφήνει να περιηγηθείς στα σύννεφα, ενώ τα πόδια σου είναι γερά ριζωμένα στην γη.
Ταυτόχρονα, η έμφαση που δίνει η ιστορία στην παράδοση τόσο των εννοιών όσο και του τόπου, αποδίδεται με εξαιρετικό τρόπο και οπτικά από τον Θανάση Πέτρου. Το σχέδιο του, βαθιά επηρεασμένο από μεγάλους Έλληνες ζωγράφους , με βασικότερο ίσως ανάμεσα τους τον Τσαρούχη βασισμένο σε ευδιάκριτες, λιτές μορφές και ρεαλιστικά χρώματα που αναπλάθουν το φως, καταφέρνει και μας μεταφέρει την αίσθηση του μακρινού, χρονικά και χωρικά Γρα-Γρου, ενώ ταυτόχρονα μας μεταδίδει λίγη από την νοσταλγία των δημιουργών για το μέρος αυτό. Σε αυτή την μαγεία συμβάλει και τα μέγιστα η πρωτότυπη μουσική του Μιχάλη Σιγανίδη, η οποία συμπληρώνει τις εικόνες του κόμικ και το μεταπλάθει σε μια πλήρη οπτικοακουστική πρόταση.
Εν κατακλείδι, το Γρα-Γρου αποτελεί ένα σοβαρό βήμα για την στροφή των ελληνικών κόμικ στην εγκόλπωση και θεμάτων αμιγώς ελληνικών, τόσο σε επίπεδο αφήγησης όσο και ιστορίας, χωρίς ωστόσο να χάνουν την επαφή τους με τις εξελίξεις της 9ης Τέχνης, μια ισορροπία πολύ δύσκολη. Έχουμε όμως δημιουργούς ικανούς να την επιτελέσουν και δούμε τρομερά πράγματα στο μέλλον. Μάλιστα, πολλά τα βλέπουμε ήδη!
Πανέμορφα σκίτσα, καταπληκτική η ιστορία, αριστούργημα! Στα 15 σχεδόν χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου, από μικρή ηλικία μέχρι και φοιτητή, αργότερα μπήκε σε λειτουργία η Εγνατία Οδός, καθοδόν από την πόλη μου Πτολεμαΐδα προς Θεσσαλονίκη, περνούσες σχεδόν πάντα από το χωριό Καστανιά, οπότε η στάση στο Γρα-Γρου ήταν πάντα φυσικό επακόλουθο, μετά από ατελείωτες στροφές και υψομετρικές διαφορές. Αφήνω λοιπόν και εγώ εδώ κάπου την δικιά μου αφιέρωση, για αυτό το ιστορικό εστιατόριο-καφενείο με το οποίο μεγάλωσα και μου κράτησε ιδιαίτερη συντροφιά και παρέα στα ταξίδια μου προς τα ανατολικά. Πάντα εκεί, αγέρωχο, έτοιμο να σε καλοδεχτεί και να σε φιλέψει. Το Γρα-Γρου. Αθάνατο.
Προσπαθώ να βρω τις λέξεις για να περιγράψω αυτό το βίωμα-graphic novel. Μια αδιανόητη σκοτεινιά, νομίζεις ότι ακούς μέχρι και το τρίξιμο των παπουτσιών πάνω στο χιόνι. Νιώθεις τον πόνο στα βλέμματα. Αυτο το βιβλίο, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, κρατά την ψυχή σου στις χούφτες του.
Μια ιδιαίτερα ατμοσφαιρική δουλειά, με πολύ οικείες μορφές και χαρακτήρες, με σχέδιο και χρώμα που εκφράζει τέλεια το συναίσθημα της κάθε στιγμής, και με αρμονικά καρέ και λέτερινγκ. Η πρωτοτυπία της μουσικής υπόκρουσης σε συνδυασμό με την παράξενη μαγεία του συγκεκριμένου έργου το καθιστούν μια πολύ ενδιαφέρουσα επιλογή. Για μένα προσωπικά του έλειπε μόνο ένας δυνατός, ενδιαφέρων πρωταγωνιστικός χαρακτήρας για να γίνει τέλειο, αλλά παρ' όλ' αυτά, πιστεύω ότι πετυχαίνει το σκοπό του.
Προσοχή: Graphic novel ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ, παρά τα βραβεία του.
Το μόνο ενδιαφέρον που έχει είναι ο πειραματισμός του να το διαβάσεις ακούγοντας το ειδικό ost (σκανάροντας έναν κωδικό QR) προκειμένου να κρατήσουν παραπάνω τα αργόσυρτα καρέ, με πιθανό ενδεχόμενο να φανούν στον αναγνώστη πιο ατμοσφαιρικά.
Χωρίς συνοδεία μουσικής, ως αυτοτελής ιστορία, είναι απίστευτα κακογραμμένη, τσαπατσούλικα φτιαγμένη και τα ελαφρώς ενδιαφέροντα σημεία είναι τόσο random και αραιά, που όταν κάτσεις και σκεφτείς τι ακριβώς διάβασες, δε θα βγάλεις άκρη. Εγώ προσωπικά κατάλαβα ότι η γέφυρα υποτίθεται πως είναι ένα πέρασμα στην άλλη μεριά.
Θα μπορούσαν να το χειριστούν απείρως καλύτερα. Ενδεικτικά, εάν δε σας άρεσε Το Πτώμα, που ήταν το προηγούμενο αποτέλεσμα αυτής της αλλόκοτης τριμερούς συνεργασίας, συμβουλεύω να μην ασχοληθείτε καν με δαύτο. Αναζητήστε οτιδήποτε άλλο από Ζαφειριάδη και Πέτρου, που έχουν βγάλει πολλά και καλά.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Μια ατμοσφαιρική, όμορφη ιδέα που σε τραβάει από την πρώτη στιγμή, τόσο, που εύχεσαι να είχε περισσότερο χώρο να αναπνεύσει. Το Γρα-Γρου διαθέτει ενδιαφέροντες χαρακτήρες και μια ιστορία που θα στεκόταν άνετα και ως διήγημα ή μυθιστόρημα. Η εικονογράφηση… μέτρια. Σε σημεία λειτουργεί, σε άλλα μοιάζει βιαστική. Παρόλα αυτά, το βιβλίο έχει ατμόσφαιρα, έχει γοητεία, έχει «κάτι». Απλώς χρειάζεται ένα πιο δυνατό κλείσιμο και λίγη ακόμη ανάπτυξη για να γίνει αξέχαστο.
#readathon18 Ένα κόμικς (που δεν είναι βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα ή σε λογοτεχνικό έργο)
Εγγυημένη ποιότητα όταν βλέπει κανείς τα ονόματα των συντελεστών αυτού του τόμου, η ιστορία στοιχειώνει, το σχέδιο υπέροχο, με τη χρήση του χρώματος να βοηθάει στην ατμόσφαιρα και την πρόοδο της πλοκής. Μου άρεσε πολύ!
Ωραίο, ατμοσφαιρικό, με όμορφο σχέδιο. Έξυπνο το εύρημα της αφήγησης σε δύο χρονικά επίπεδα. Μόνη ένστασή μου ότι μου φάνηκε πολύ σύντομο. Θα ήθελα μεγαλύτερη έκταση. *Έχω φάει αρκετές φορές στο "Γρα-Γρου", οπότε ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη το ότι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για graphic novel!
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον σενάριο με πολύ εύστοχη εικονγράφηση. Όλοι εμείς που ζήσαμε το πέρασμα που περιγράφεται στο βιβλίο νοιώσαμε έντονα την αναφορά σε αυτό. Το συνιστώ σε όσους αγαπούν αληθινά τα κομικς με βαθιά νοήματα.
Πολυ ατμοσφαιρικό, απιστευτη εικονογραφηση, αλλά το τέλος ειναι σχετικά γλυκόπικρο. Απο τη μία θελεις παραπάνω, από την άλλη σου αφηνει ένα κενο μεσα σου, οτι κάτι λείπει, ίσως στους χαρακτήρες ίσως στο ίδιο το σεναριο. Αξια προσπαθεια, συγχαρητηρια