What do you think?
Rate this book
Kryptogramm
Der preisgekrönten niederländischen Thriller-Autor Donald Nolet geht in seinem Spannungsroman "Kryptogramm" einem der größten ungelösten Rätsel der Menschheit nach: Das circa 600 Jahre alte Voynich-Manuskript, verfasst in einer unbekannten Schrift und Sprache, versehen mit sorgfältig angefertigten, teils unheimlichen Illustrationen – welches Wissen oder welchen Wahnsinn mag es enthalten?
Als die brillante junge Mathematikerin Zina Welter auf einer Fachtagung von Voynich-Experten bekannt gibt, das Manuskript demnächst mit einem von ihr entwickelten Algorithmus entschlüsseln zu können, wird sie über Nacht zum Ziel verschiedenster Interessengruppen. Eine Hetzjagd quer durch Europa beginnt, doch je näher Zina der Wahrheit kommt, desto weniger weiß sie, wem sie noch trauen kann.
Als die brillante junge Mathematikerin Zina Welter auf einer Fachtagung von Voynich-Experten bekannt gibt, das Manuskript demnächst mit einem von ihr entwickelten Algorithmus entschlüsseln zu können, wird sie über Nacht zum Ziel verschiedenster Interessengruppen. Eine Hetzjagd quer durch Europa beginnt, doch je näher Zina der Wahrheit kommt, desto weniger weiß sie, wem sie noch trauen kann.
384 pages, Paperback
Published November 2, 2017
11 people are currently reading
102 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 23 of 23 reviews
June 1, 2016
Ik heb dit boek gelezen voor de leesclub van Hebban. https://www.hebban.nl/p/leesclub-hand...
Op mijn blog zal ik uitgebreider vertellen over het Voynich Manuscript.
Voor de leesclub over “Handschrift van de duivel” van Donald Nolet op Hebban had ik mij opgegeven en was ingeloot, waar ik heel blij mee was. Het boek leek me razend interessant, omdat het over een manuscript ging, welke in een taal geschreven was, die nog niet ontcijferd was. De inleiding, die we vooraf al konden lezen, beloofde een spannend verhaal te worden. Ik had al gegoogled naar het Voynich Manuscript, want het bleek echt te bestaan, en ik heb een aantal mooie links gevonden, die ik in een blog zal toelichten. Ik houd erg van historische verhalen en vooral als het nog echt gebeurd is ook. Eigenlijk heet het dan geen fictie, maar factie. “Handschrift van de duivel” is het tweede boek van Donald Nolet, die was gedebuteerd met “Versleuteld”, welke in 2014 zowel de Gouden Strop als de Schaduwprijs won.
Zina Welter is de hoofdpersoon in het verhaal. Zij heeft vroeger bij een bank in New York gewerkt en heeft als klokkenluider misstanden aan de kaak gesteld en informatie aan de overheid medegedeeld. Als ze het leven niet meer ziet zitten en gedeprimeerd thuis zit, krijgt ze een mailtje met een link over het Voynich Manuscript van haar professor aan de universiteit van Princeton. Ze stort zich er helemaal in en met haar kennis over algoritmes heeft ze een plan bedacht om de kracht van computers aan elkaar te koppelen om dingen sneller door te kunnen doorrekenen. Tijdens een Voynich- weekend in Londen houdt ze hier een presentatie over. Ze is ervan overtuigd, dat dit een doorbraak zou kunnen betekenen.
Daar ontmoet ze boekhandelaar Simon Walcott, die het weekend heeft georganiseerd. Ook Perenelle, een spiritueel therapeute en Jan Svoboda, een Tsjechische professor zijn deelnemers. Allen zijn ze geïntrigeerd door het Voynich Manuscript. Zij vragen Zina of ze mee wil zoeken naar de waarheid over het Manuscript en dat wil ze, onder één voorwaarde, dat Currier, haar professor van Princeton, ook wordt uitgenodigd, want die kent ze tenminste. Samen reizen ze af naar Wenen, Rome en Praag om de waarheid boven water te krijgen over het Voynich Manuscript. Er overkomt hen van alles, van inbraak tot overvallen aan toe.
De verhaallijnen van heden en verleden wisselen elkaar af. In die van het verleden worden we meegenomen naar het Praag van 1610, waar we kennis maken met Jacobus de Tepenec, die hofbotanist was van keizer Rudolf de Tweede. Samen met een groep van vier wetenschappers, onder wie de astronoom Kepler en de Nederlander Cornelis Drebbel hebben ze een geheime vergadering. Stukje bij beetje komen we meer te weten over het Voynich Manuscript.
De schrijfstijl van Donald Nolet is vlot. Hij gebruikt korte zinnen. Hij schrijft zoals je spreekt, met strak gestileerde zinnen. De hoofdstukken zijn ook kort. Ik vind zijn schrijfstijl heel plezierig om te lezen. No nonsense. Het boek is niet nagelbijtend spannend. Er gebeurt genoeg en dat had wel spannender uitgewerkt kunnen worden. Zina ontdekt, dat er is ingebroken en dat constateert zij gewoon. Haar hart gaat iets sneller kloppen als zij naar een andere hotelkamer is verhuisd en ze daar de kamerdeur opent. Ik weet wel, dat ik daar niet gebleven zou zijn. Toen er bij ons was ingebroken, hebben we nog maanden slecht geslapen. Toch was ik wel geboeid door het verhaal, omdat het zo intrigerend is.
Hoofdthema's zijn spirituele transformatie en de zoektocht naar het eeuwige leven, wat ook wel " De steen der wijzen" of Lapis Philosophici genoemd wordt. Ook is er nog het thema verraad. Dit wordt uitgewerkt door de zoektocht naar het werk, verborgen in papier. Wat ze geschreven hebben, was genoeg voor hun doodvonnis. Zina vraagt zich af in Wenen als ze het mozaïek van het Laatste Avondmaal ziet of er bij hun groepje ook een judas tussen zit. Het verraad blijkt tijdens de zoektocht.
Donald Nolet heeft met “Handschrift van de duivel” een intrigerend en origineel boek geschreven. Hij heeft er een fan bij.
Op mijn blog zal ik uitgebreider vertellen over het Voynich Manuscript.
Voor de leesclub over “Handschrift van de duivel” van Donald Nolet op Hebban had ik mij opgegeven en was ingeloot, waar ik heel blij mee was. Het boek leek me razend interessant, omdat het over een manuscript ging, welke in een taal geschreven was, die nog niet ontcijferd was. De inleiding, die we vooraf al konden lezen, beloofde een spannend verhaal te worden. Ik had al gegoogled naar het Voynich Manuscript, want het bleek echt te bestaan, en ik heb een aantal mooie links gevonden, die ik in een blog zal toelichten. Ik houd erg van historische verhalen en vooral als het nog echt gebeurd is ook. Eigenlijk heet het dan geen fictie, maar factie. “Handschrift van de duivel” is het tweede boek van Donald Nolet, die was gedebuteerd met “Versleuteld”, welke in 2014 zowel de Gouden Strop als de Schaduwprijs won.
Zina Welter is de hoofdpersoon in het verhaal. Zij heeft vroeger bij een bank in New York gewerkt en heeft als klokkenluider misstanden aan de kaak gesteld en informatie aan de overheid medegedeeld. Als ze het leven niet meer ziet zitten en gedeprimeerd thuis zit, krijgt ze een mailtje met een link over het Voynich Manuscript van haar professor aan de universiteit van Princeton. Ze stort zich er helemaal in en met haar kennis over algoritmes heeft ze een plan bedacht om de kracht van computers aan elkaar te koppelen om dingen sneller door te kunnen doorrekenen. Tijdens een Voynich- weekend in Londen houdt ze hier een presentatie over. Ze is ervan overtuigd, dat dit een doorbraak zou kunnen betekenen.
Daar ontmoet ze boekhandelaar Simon Walcott, die het weekend heeft georganiseerd. Ook Perenelle, een spiritueel therapeute en Jan Svoboda, een Tsjechische professor zijn deelnemers. Allen zijn ze geïntrigeerd door het Voynich Manuscript. Zij vragen Zina of ze mee wil zoeken naar de waarheid over het Manuscript en dat wil ze, onder één voorwaarde, dat Currier, haar professor van Princeton, ook wordt uitgenodigd, want die kent ze tenminste. Samen reizen ze af naar Wenen, Rome en Praag om de waarheid boven water te krijgen over het Voynich Manuscript. Er overkomt hen van alles, van inbraak tot overvallen aan toe.
De verhaallijnen van heden en verleden wisselen elkaar af. In die van het verleden worden we meegenomen naar het Praag van 1610, waar we kennis maken met Jacobus de Tepenec, die hofbotanist was van keizer Rudolf de Tweede. Samen met een groep van vier wetenschappers, onder wie de astronoom Kepler en de Nederlander Cornelis Drebbel hebben ze een geheime vergadering. Stukje bij beetje komen we meer te weten over het Voynich Manuscript.
De schrijfstijl van Donald Nolet is vlot. Hij gebruikt korte zinnen. Hij schrijft zoals je spreekt, met strak gestileerde zinnen. De hoofdstukken zijn ook kort. Ik vind zijn schrijfstijl heel plezierig om te lezen. No nonsense. Het boek is niet nagelbijtend spannend. Er gebeurt genoeg en dat had wel spannender uitgewerkt kunnen worden. Zina ontdekt, dat er is ingebroken en dat constateert zij gewoon. Haar hart gaat iets sneller kloppen als zij naar een andere hotelkamer is verhuisd en ze daar de kamerdeur opent. Ik weet wel, dat ik daar niet gebleven zou zijn. Toen er bij ons was ingebroken, hebben we nog maanden slecht geslapen. Toch was ik wel geboeid door het verhaal, omdat het zo intrigerend is.
Hoofdthema's zijn spirituele transformatie en de zoektocht naar het eeuwige leven, wat ook wel " De steen der wijzen" of Lapis Philosophici genoemd wordt. Ook is er nog het thema verraad. Dit wordt uitgewerkt door de zoektocht naar het werk, verborgen in papier. Wat ze geschreven hebben, was genoeg voor hun doodvonnis. Zina vraagt zich af in Wenen als ze het mozaïek van het Laatste Avondmaal ziet of er bij hun groepje ook een judas tussen zit. Het verraad blijkt tijdens de zoektocht.
Donald Nolet heeft met “Handschrift van de duivel” een intrigerend en origineel boek geschreven. Hij heeft er een fan bij.
July 5, 2020
Met momenten saai en onbegrijpbaar. Het idee van het boek is goed en geweldig.
Ik vond het met tijden echt een worsteling om door heen te komen.
Wat dan wel weer leuk is, is dat het gedeeltelijk waarheid is.
Ik vond het met tijden echt een worsteling om door heen te komen.
Wat dan wel weer leuk is, is dat het gedeeltelijk waarheid is.
July 7, 2016
Het Voynich-manuscript is een interessant gegeven om een verhaal rond neer te pennen. Donald Nolet heeft een thriller geschreven die in het begin misschien wat te serieus van toon is, maar na een paar hoofdstukken heeft het verhaal de lezer beet en beginnen ook de hoofdpersonages aan te spreken. Zina Welter is verfrissend in de rol van door een mysterie gebeten wiskundige en het allegaartje aan medestanders dat ze rond zich verzamelt intrigeert voldoende en bezit de nodige tegenstellingen om het verhaal schwung te geven. De geschiedkundige uitstapjes naar het hof van Rudolf II in Praag geven het boek dat beetje extra dat nodig is om de nieuwsgierigheid verder te prikkelen.
June 9, 2020
Handschrift van de Duivel is een literair niemendalletje, een allegaar aan her en der verzamelde ideeën die soms verdacht veel doen denken aan andere boeken of films.
Het boek begint saai en komt erg traag op gang. De vier (!) hoofdpersonen met al hun gedachtes en gesprekken verhullen dat er eigenlijk nauwelijks wat gebeurt in het boek. Als je dat alles weghaalt, blijft er van het echte plot heel weinig over. Binnen vier à vijf stappen is het 'mysterie' al opgelost. En het einde is behoorlijk anticlimactisch en onbevredigend. Een geheime kamer, compleet met een planetarium die lijkt te zijn weggelopen uit de eerste Tomb Raider-film. De 'schat' is teleurstellend saai. Als je als schrijver moet schrijven dat de geheime kamers vol liggen met, citaat: 'de meest complete collectie esoterische geschriften in de wereld' en een kunstcollectie die 'honderden miljoenen euro's waard zal zijn', dan heb je als schrijver gefaald. Dit soort beschrijvingen wekken namelijk totaal geen interesse op bij de lezer, want ze dóén niets. Een lezer kan niets met woorden als 'kunstcollectie' of superlatieven, want ze scheppen geen beeld. Ze beschrijven niets reëels, niets waarmee een lezer daadwerkelijk een geheime ruimte kan creëren in zijn verbeelding. Het is gemakzuchtig.
Een karakter in het begin wordt beschreven als 'een jongeman met vlezige wangen'. Dan denk ik aan een groteske verschijning met hamwangen. Even verderop wordt één van de zeven doodzonden van het schrijverschap begaan: een persoon wordt vergeleken met een beroemd figuur: hij is "een Italiaanse aristocratische versie van Matthew McConaughey". En wat het woordje 'aristocratisch' ook moet beschrijven is mij een wonder. Praag staat vol 'kloeke en weerbarstige' huizen. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Vergelijk bijvoorbeeld deze zin wanneer de auteur de wanden van de geheime kamer beschrijft: "Zina herkent de verwijzingen naar de elementen. De tekens van de dierenriem. En nog veel meer. Het is alsof de kunstenaar opdracht heeft gekregen om in deze muurschilderingen alles te verbeelden. (...) Er wordt gegeten, gedronken, gevreeën. Verraad, wraak, het hemelse en het aardse. Noem het en het heeft een plek in dit hypnotiserende pulserende geheel."
Zo'n zin zul je niet tegen komen bij de toch wel bekendste en populairste boeken binnen dit genre, namelijk die van Dan Brown. Daar waar Dan Brown het talent heeft om een levend verhaal te schrijven, bijna als een film (door alles stuk voor stuk bij langs te gaan en gedetailleerd te beschrijven (maar niet saai!), waardoor je als lezer ook nog eens wat leert van steden als Rome en Parijs), schiet Donald Nolet te kort, waardoor het verhaal onaf voelt.
Het boek leest heel makkelijk en snel, omdat minstens driekwart van de zinnen uit opvulling bestaat. Verder speelt de auteur leentjebuur bij Hollywoodfilms en popcultuur (een saaie seksscène 'uit het boekje', de beschrijvingen van programmeren die me doen denken aan de suffe 'voortgangscènes' uit CSI, de Voynich 'gang' met het sexy bolleboosje Zina, de alternativo Perenelle, de geitenwollensokken Svoboda, de doorsnee buurman Simon (waar Zina uiteraard meteen mee het bed induikt) en de korzelige professor wiens naam ik nu alweer vergeten ben, o ja, professor Xavier, en het makelaarsduo dat wordt beschreven als een kopie van het modeduo Viktor & Rolf, compleet met 'designer-bril', ja, zo kan ik me ook makkelijk vanaf maken als schrijver), en er wordt veel te snel van uitgegaan dat de lezer de gebouwen en locaties in het boek wel kent, zodat de auteur niets meer hoeft uit te leggen. Ik heb nog nooit zo'n statische, nietszeggende beschrijving van Praag gelezen. Ik herken het er haast niet in terug (en ik ben er vijf keer geweest).
Verder staan er wat knullige foutjes in die met beter nalezen (ik kijk jou aan, editor) zouden zijn opgespeurd, zoals het levenselixer ('danswater' genoemd in het boek) dat in het boek wordt vertaald met het Perzische Aab-e Hayat, maar wat waarschijnlijk Ain al Hayat zou moeten zijn. Deze laatste term wordt namelijk daadwerkelijk gebruikt binnen het soefisme en Islamitische esoterie. De eerste krijgt maar één hit: de titel van een boek.
Al met al heb ik het vermoeden dat de uitgever stiekem véél te snel akkoord is gegaan en eigenlijk een first draft heeft uitgegeven als eindresultaat om snel te kunnen cashen. Zonde, want op zich is de Voynich-tekst natuurlijk een uitgelezen object om een spannend boek over te schrijven.
Het boek begint saai en komt erg traag op gang. De vier (!) hoofdpersonen met al hun gedachtes en gesprekken verhullen dat er eigenlijk nauwelijks wat gebeurt in het boek. Als je dat alles weghaalt, blijft er van het echte plot heel weinig over. Binnen vier à vijf stappen is het 'mysterie' al opgelost. En het einde is behoorlijk anticlimactisch en onbevredigend. Een geheime kamer, compleet met een planetarium die lijkt te zijn weggelopen uit de eerste Tomb Raider-film. De 'schat' is teleurstellend saai. Als je als schrijver moet schrijven dat de geheime kamers vol liggen met, citaat: 'de meest complete collectie esoterische geschriften in de wereld' en een kunstcollectie die 'honderden miljoenen euro's waard zal zijn', dan heb je als schrijver gefaald. Dit soort beschrijvingen wekken namelijk totaal geen interesse op bij de lezer, want ze dóén niets. Een lezer kan niets met woorden als 'kunstcollectie' of superlatieven, want ze scheppen geen beeld. Ze beschrijven niets reëels, niets waarmee een lezer daadwerkelijk een geheime ruimte kan creëren in zijn verbeelding. Het is gemakzuchtig.
Een karakter in het begin wordt beschreven als 'een jongeman met vlezige wangen'. Dan denk ik aan een groteske verschijning met hamwangen. Even verderop wordt één van de zeven doodzonden van het schrijverschap begaan: een persoon wordt vergeleken met een beroemd figuur: hij is "een Italiaanse aristocratische versie van Matthew McConaughey". En wat het woordje 'aristocratisch' ook moet beschrijven is mij een wonder. Praag staat vol 'kloeke en weerbarstige' huizen. Wat moet ik me daarbij voorstellen? Vergelijk bijvoorbeeld deze zin wanneer de auteur de wanden van de geheime kamer beschrijft: "Zina herkent de verwijzingen naar de elementen. De tekens van de dierenriem. En nog veel meer. Het is alsof de kunstenaar opdracht heeft gekregen om in deze muurschilderingen alles te verbeelden. (...) Er wordt gegeten, gedronken, gevreeën. Verraad, wraak, het hemelse en het aardse. Noem het en het heeft een plek in dit hypnotiserende pulserende geheel."
Zo'n zin zul je niet tegen komen bij de toch wel bekendste en populairste boeken binnen dit genre, namelijk die van Dan Brown. Daar waar Dan Brown het talent heeft om een levend verhaal te schrijven, bijna als een film (door alles stuk voor stuk bij langs te gaan en gedetailleerd te beschrijven (maar niet saai!), waardoor je als lezer ook nog eens wat leert van steden als Rome en Parijs), schiet Donald Nolet te kort, waardoor het verhaal onaf voelt.
Het boek leest heel makkelijk en snel, omdat minstens driekwart van de zinnen uit opvulling bestaat. Verder speelt de auteur leentjebuur bij Hollywoodfilms en popcultuur (een saaie seksscène 'uit het boekje', de beschrijvingen van programmeren die me doen denken aan de suffe 'voortgangscènes' uit CSI, de Voynich 'gang' met het sexy bolleboosje Zina, de alternativo Perenelle, de geitenwollensokken Svoboda, de doorsnee buurman Simon (waar Zina uiteraard meteen mee het bed induikt) en de korzelige professor wiens naam ik nu alweer vergeten ben, o ja, professor Xavier, en het makelaarsduo dat wordt beschreven als een kopie van het modeduo Viktor & Rolf, compleet met 'designer-bril', ja, zo kan ik me ook makkelijk vanaf maken als schrijver), en er wordt veel te snel van uitgegaan dat de lezer de gebouwen en locaties in het boek wel kent, zodat de auteur niets meer hoeft uit te leggen. Ik heb nog nooit zo'n statische, nietszeggende beschrijving van Praag gelezen. Ik herken het er haast niet in terug (en ik ben er vijf keer geweest).
Verder staan er wat knullige foutjes in die met beter nalezen (ik kijk jou aan, editor) zouden zijn opgespeurd, zoals het levenselixer ('danswater' genoemd in het boek) dat in het boek wordt vertaald met het Perzische Aab-e Hayat, maar wat waarschijnlijk Ain al Hayat zou moeten zijn. Deze laatste term wordt namelijk daadwerkelijk gebruikt binnen het soefisme en Islamitische esoterie. De eerste krijgt maar één hit: de titel van een boek.
Al met al heb ik het vermoeden dat de uitgever stiekem véél te snel akkoord is gegaan en eigenlijk een first draft heeft uitgegeven als eindresultaat om snel te kunnen cashen. Zonde, want op zich is de Voynich-tekst natuurlijk een uitgelezen object om een spannend boek over te schrijven.
September 25, 2016
Met zijn eerste boek, Versleuteld, won Donald Nolet direct de Schaduwprijs en de Gouden Strop. Zoals hij zelf ook schrijft in het nawoord, dan denk je dat het tweede boek een stuk makkelijker zal gaan. Het klonk logisch, maar lag ver van de waarheid af.
In Handschrift van de duivel is de hoofdrol voor de Nederlandse wiskundige Zina Welter. Via haar professor Currier op Princeton wordt zij op het spoor gezet van het Voynisch manuscript, een eeuwenoud manuscript van rond 1611, vol illustraties en een onbekende taal. Zina besluit een algoritme te schrijven om het manuscript te ontcijferen. Op een bijeenkomt van Voynisch-kenners ontvouwt zij haar plannen en wordt ze meegesleurd in een zoektocht door Europa. Maar wie kan ze nog vertrouwen als ze dichterbij de ontknoping komen?
Voor Handschrift van de duivel zou je een nieuwe thrillercategorie kunnen ontwikkelen, de "puzzelthriller". Zina en haar mede-deskundigen proberen al puzzelend het Voynisch manuscript te ontcijferen. Een combinatie van het verleden en het algortime in het heden lijkt langzaam naar de oplossing te leiden. Om dit voor elkaar te krijgen moeten verbanden worden gelegd tussen de illustraties in het manuscript, maar ook in de levensloop van de verwachte schrijvers. Door middel van flashbacks naar rond 161o in Praag naar de auteurs, weet je als lezer dat ze op de goede weg zijn.
Een andere puzzel is het feit wie van de Voynisch deskundigen nu wel of niet te vertrouwen is. Vooral de gelauwerde expers met wie Zina samenwerkt, lijken elkaar niet te vertrouwen en beschuldigen elkaar van van alles en nog wat. Zina vraagt zich regelmatig af waar ze eigenlijk is ingestapt. Donald Nolet gebruikt de ontwetendheid van Zina om feiten rond het manuscript uit de doeken te doen. Dit is een hele slimme manier, want het boek heeft het nodig, aangezien de oplossing in de kleinste details zit.
Met Handschrift van de duivel heeft Donald Nolet een heerlijk spannende "puzzelthriller" geschreven, Als lezer wordt je gedwongen mee te denken in de oplossing van het manuscript, wat een heel leuk en prettig effect is. Het voegt een mee-puzzeleffect toe aan het boek en maakt het tot een absolute pageturner. De combinatie van het heden en verre verleden zijn een goede combinatie, zoals auteurs als Dan Brown reeds hebben bewezen. Handschrift van de duivel kan in hetzelfde rijtje worden opgenomen als Nederlands equivalent. Een thriller waarvan ik heb genoten!
In Handschrift van de duivel is de hoofdrol voor de Nederlandse wiskundige Zina Welter. Via haar professor Currier op Princeton wordt zij op het spoor gezet van het Voynisch manuscript, een eeuwenoud manuscript van rond 1611, vol illustraties en een onbekende taal. Zina besluit een algoritme te schrijven om het manuscript te ontcijferen. Op een bijeenkomt van Voynisch-kenners ontvouwt zij haar plannen en wordt ze meegesleurd in een zoektocht door Europa. Maar wie kan ze nog vertrouwen als ze dichterbij de ontknoping komen?
Voor Handschrift van de duivel zou je een nieuwe thrillercategorie kunnen ontwikkelen, de "puzzelthriller". Zina en haar mede-deskundigen proberen al puzzelend het Voynisch manuscript te ontcijferen. Een combinatie van het verleden en het algortime in het heden lijkt langzaam naar de oplossing te leiden. Om dit voor elkaar te krijgen moeten verbanden worden gelegd tussen de illustraties in het manuscript, maar ook in de levensloop van de verwachte schrijvers. Door middel van flashbacks naar rond 161o in Praag naar de auteurs, weet je als lezer dat ze op de goede weg zijn.
Een andere puzzel is het feit wie van de Voynisch deskundigen nu wel of niet te vertrouwen is. Vooral de gelauwerde expers met wie Zina samenwerkt, lijken elkaar niet te vertrouwen en beschuldigen elkaar van van alles en nog wat. Zina vraagt zich regelmatig af waar ze eigenlijk is ingestapt. Donald Nolet gebruikt de ontwetendheid van Zina om feiten rond het manuscript uit de doeken te doen. Dit is een hele slimme manier, want het boek heeft het nodig, aangezien de oplossing in de kleinste details zit.
Met Handschrift van de duivel heeft Donald Nolet een heerlijk spannende "puzzelthriller" geschreven, Als lezer wordt je gedwongen mee te denken in de oplossing van het manuscript, wat een heel leuk en prettig effect is. Het voegt een mee-puzzeleffect toe aan het boek en maakt het tot een absolute pageturner. De combinatie van het heden en verre verleden zijn een goede combinatie, zoals auteurs als Dan Brown reeds hebben bewezen. Handschrift van de duivel kan in hetzelfde rijtje worden opgenomen als Nederlands equivalent. Een thriller waarvan ik heb genoten!
May 24, 2016
Zina Welter heeft een link doorgestuurd gekregen van professor Currier. De link verwijst naar het eeuwenoude Voyninch-manuscript. Ze raakt in de ban van het manuscript.
Het is geschreven in een onbekende taal die nog niet niemand heeft ontrafeld. Zina heeft een algoritme ontwikkeld en dat zou dit raadsel moeten kunnen oplossen. Tijdens een bijeenkomst van Voynich-deskundigen is ze gastspreektser en vertelt ze haar plan.
Zina wordt vervolgens benaderd te samen gaan werken met een aantal deskundigen in een zoektocht door Europa. Dan wordt het steeds duidelijker wat het Voynich manuscript inhoudt en vallen ze van de ene verbazing in de andere en raken ze betrokken in bijzondere situaties ...
Toen ik aan dit boek begon had ik nooit van het Voynich-manuscript gehoord en heb ik dit opgezocht om te kijken wat het inhield.
Het verhaal speelt zich in het heden en verleden af. Het verleden de 17e eeuw in-, de tijd van keizer Rudolf- die geïnteresseerd was in de wetenschap en een aantal zeer deskundige wetenschappers om zich heen verzamelde ,waaronder de Nederlandse uitvinder Drebbel.
In het heden spitst de zoektocht zich toe op de oplossing van het Voynich-manuscript.
Zodra je begint te lezen neemt het verhaal je volledig in beslag en wil je nog maar één ding weten en dat is hoe ze het manuscript ontrafelen. Door het volgen van aanwijzingen in Londen,Rome en Praag raken ze verzeild in bijzondere situaties waardoor de spanningsboog aantrekt.
De karakters, die allen wetenschappers zijn ,beschikken ieder over hun eigen expertise om de oplossing te vinden. Zonder samenwerking is dit echter niet mogelijk. Dat wil ook zeggen dat ze elkaar tot het uiterste drijven en dit komt heel goed tot zijn recht in het boek.
Handschrift van de duivel is beeldend geschreven waardoor je het verhaal heel goed in je opneemt.
De schrijfstijl van David Nolet is gegroeid, waardoor hij een heel eigen stijl heeft ontwikkeld.
Het is geschreven in een onbekende taal die nog niet niemand heeft ontrafeld. Zina heeft een algoritme ontwikkeld en dat zou dit raadsel moeten kunnen oplossen. Tijdens een bijeenkomst van Voynich-deskundigen is ze gastspreektser en vertelt ze haar plan.
Zina wordt vervolgens benaderd te samen gaan werken met een aantal deskundigen in een zoektocht door Europa. Dan wordt het steeds duidelijker wat het Voynich manuscript inhoudt en vallen ze van de ene verbazing in de andere en raken ze betrokken in bijzondere situaties ...
Toen ik aan dit boek begon had ik nooit van het Voynich-manuscript gehoord en heb ik dit opgezocht om te kijken wat het inhield.
Het verhaal speelt zich in het heden en verleden af. Het verleden de 17e eeuw in-, de tijd van keizer Rudolf- die geïnteresseerd was in de wetenschap en een aantal zeer deskundige wetenschappers om zich heen verzamelde ,waaronder de Nederlandse uitvinder Drebbel.
In het heden spitst de zoektocht zich toe op de oplossing van het Voynich-manuscript.
Zodra je begint te lezen neemt het verhaal je volledig in beslag en wil je nog maar één ding weten en dat is hoe ze het manuscript ontrafelen. Door het volgen van aanwijzingen in Londen,Rome en Praag raken ze verzeild in bijzondere situaties waardoor de spanningsboog aantrekt.
De karakters, die allen wetenschappers zijn ,beschikken ieder over hun eigen expertise om de oplossing te vinden. Zonder samenwerking is dit echter niet mogelijk. Dat wil ook zeggen dat ze elkaar tot het uiterste drijven en dit komt heel goed tot zijn recht in het boek.
Handschrift van de duivel is beeldend geschreven waardoor je het verhaal heel goed in je opneemt.
De schrijfstijl van David Nolet is gegroeid, waardoor hij een heel eigen stijl heeft ontwikkeld.
June 27, 2016
Dit is opnieuw een knap geconstrueerde, originele thriller met een internationale setting. Ik ga deze schrijver zeker blijven volgen!
Zina Welter is een briljante wiskundige die voor een grote bank heeft gewerkt op Wall Street in Amerika. Ze heeft zich na enkele tegenslagen teruggetrokken in haar thuisland Nederland en wordt plots door een ex professor van haar op het spoor gezet van het mysterieuze Voynich-manuscript waarover geleerden zich al eeuwen gebogen hebben. Zij kijkt er met een nieuwe wiskundige blik naar en wilt een algoritme ontwikkelen om dit manuscript te kunnen ontcijferen. Ze ontvouwt dit plan op een bijeenkomst van Voynich-adepten en vanaf dan wordt ze meegesleurd in een zoektocht langs Wenen, Rome en tenslotte Praag. Natuurlijk beginnen ook andere partijen interesse te tonen voor haar doorbraak en krijgt ze te maken met meer en meer tegenkanting en bedreigingen. Wie zijn haar mede zoekgenoten echt en wie kan ze nog vertrouwen? Het eeuwenoude manuscript blijkt toch nog veel betekenis te hebben voor bepaalde krachten in de hedendaagse maatschappij die dit niet aan de oppervlakte willen brengen.
Net zoals zijn vorige thriller, Versleuteld, is dit boek gebaseerd op ware feiten en mengt de schrijver hierin mogelijke ontknopingen en spanningselementen. Het boek is intelligent, goed geschreven en heeft goed uitgewerkte hoofdpersonages die in het boek mee evolueren. Het is een boeiend verhaal waarvan je nog iets kan opsteken over het echt gevonden Voynich Manuscript. Het einde van deze thriller heeft mijns inziens nog een beetje last van de geloofwaardigheid van hoe je dit soort historisch thrillers laat aflopen, wat me ook zeer moeilijk lijkt trouwens, maar toch word ik er voldoende in meegezogen. Petje af !
Zina Welter is een briljante wiskundige die voor een grote bank heeft gewerkt op Wall Street in Amerika. Ze heeft zich na enkele tegenslagen teruggetrokken in haar thuisland Nederland en wordt plots door een ex professor van haar op het spoor gezet van het mysterieuze Voynich-manuscript waarover geleerden zich al eeuwen gebogen hebben. Zij kijkt er met een nieuwe wiskundige blik naar en wilt een algoritme ontwikkelen om dit manuscript te kunnen ontcijferen. Ze ontvouwt dit plan op een bijeenkomst van Voynich-adepten en vanaf dan wordt ze meegesleurd in een zoektocht langs Wenen, Rome en tenslotte Praag. Natuurlijk beginnen ook andere partijen interesse te tonen voor haar doorbraak en krijgt ze te maken met meer en meer tegenkanting en bedreigingen. Wie zijn haar mede zoekgenoten echt en wie kan ze nog vertrouwen? Het eeuwenoude manuscript blijkt toch nog veel betekenis te hebben voor bepaalde krachten in de hedendaagse maatschappij die dit niet aan de oppervlakte willen brengen.
Net zoals zijn vorige thriller, Versleuteld, is dit boek gebaseerd op ware feiten en mengt de schrijver hierin mogelijke ontknopingen en spanningselementen. Het boek is intelligent, goed geschreven en heeft goed uitgewerkte hoofdpersonages die in het boek mee evolueren. Het is een boeiend verhaal waarvan je nog iets kan opsteken over het echt gevonden Voynich Manuscript. Het einde van deze thriller heeft mijns inziens nog een beetje last van de geloofwaardigheid van hoe je dit soort historisch thrillers laat aflopen, wat me ook zeer moeilijk lijkt trouwens, maar toch word ik er voldoende in meegezogen. Petje af !
September 12, 2017
Grappig boek voor tussendoor, maar is eigenlijk een soort slap aftreksel van Dan Browns werken. Inclusief overbodige romance die niets aan het verhaal toevoegt. Tot slot was het einde ook nog eens lichtelijk teleurstellend, zeker nadat je al die trage hoofdstukken hebt weten door te werken.
June 29, 2016
Voorspelbaar plot. Weinig historische diepgang.
May 25, 2017
Het pakt me totaal niet. De schrijfstijl is saai. Ik geef het na een paar pagina's al op. Jammer.
May 15, 2018
Nadat hij zijn studie Japanse taal en cultuur aan de Universiteit van Leiden had afgerond, wist Donald Nolet nog niet precies wat hij wilde gaan doen. Die periode heeft maar kort geduurd en al snel ging hij aan het werk als copywriter in de reclamebusiness. Omdat hij interesse heeft in taal besloot Nolet een manuscript te gaan schrijven. Dit resulteerde uiteindelijk in zijn debuutthriller Versleuteld, die meteen al goed was voor de Gouden Strop en de Schaduwprijs voor de beste thriller van 2014. Zijn tweede boek, Handschrift van de duivel, is in mei 2016 verschenen.
Nadat Zina Welter, een jonge en briljante wiskundige, door haar werkgever, die ze De Bank noemt, op straat gezet is, heeft ze zich ruim drie maanden teruggetrokken in haar ouderlijk huis. In die periode is ze zich, op advies van haar voormalig professor Currier, in het Voynichmanuscript, dat in een onbekende taal geschreven is, gaan verdiepen. Het manuscript bevat volgens deskundigen een code. Zina probeert deze via een door haar ontwikkeld algoritme te ontcijferen. Nadat ze haar plan op een Voynich-congres bekend heeft gemaakt, wordt ze door de organisator benaderd. Samen met hem en een aantal andere deskundigen begint ze een zoektocht die hen dwars door Europa leidt. Ze slagen erin het raadsel steeds verder op te lossen, maar dat heeft wel een prijs. En kan ze de andere onderzoekers nog wel vertrouwen?
Opvallend aan Handschrift van de duivel is het omslag: de afbeelding van een omgekeerd kruis. Dat kruis, dat ook wel petruskruis wordt genoemd, is niet zomaar gekozen, want het wordt gezien als het symbool van het satanisme. Satan is natuurlijk een ander woord voor duivel en dat verklaart de titel van het boek ten opzichte van de gekozen afbeelding. Daarnaast wordt in het verhaal zelf ook nog verwezen naar het handschrift.
Het boek bestaat uit twee verhalen. Het meest uitgebreide speelt zich in het heden af en daarin proberen de onderzoekers het mysterie rond het manuscript te ontrafelen. In het andere verhaal, dat zich vooral in de zeventiende eeuw afspeelt, hebben de botanist van keizer Rudolf en een aantal wetenschappers aan zijn hof een belangrijke rol. De rode draad in beide verhalen is echter het werkelijk bestaande Voynichmanuscript, hoewel het in het verleden logischerwijs nog niet als zodanig genoemd werd.
Omdat de historische feiten in Handschrift van de duivel tot de verbeelding spreken en je het mysterie rond het manuscript bij wijze van spreken zelf ook wilt oplossen, is het boek vanaf het begin intrigerend. Dit wordt versterkt doordat Nolet ook gebruikmaakt van namen van personen die echt geleefd hebben. De locaties waar de fictieve personages naartoe reizen zijn goed beschreven en daardoor proef je ook wat van de sfeer van die plekken.
Zonder dat het verhaal overal zinderend spannend wordt, is er wel degelijk spanning aanwezig. Het willen weten maakt daar deel van uit, maar ook de laatste zin of zinnen van veel hoofdstukken hebben daar invloed op. Nolet creëert op die momenten een drang naar nieuwsgierigheid waardoor de lezer het verhaal zo snel mogelijk wil vervolgen. De verrassing in het verhaal bestaat niet uit plotwendingen waardoor de lezer op het verkeerde been wordt gezet, maar wél doordat je op een bepaald moment niet meer weet wie je wel of niet kunt vertrouwen. Dit pakt soms anders uit dan je feitelijk verwacht.
Donald Nolet heeft, voordat hij dit boek begon te schrijven, uitvoerig onderzoek gedaan. Deze inspanningen worden beloond, want Handschrift van de duivel is, mede dankzij die voorbereidende werkzaamheden, een boek dat kwalitatief niet onderdoet voor die van de inmiddels al gevestigde orde.
Nadat Zina Welter, een jonge en briljante wiskundige, door haar werkgever, die ze De Bank noemt, op straat gezet is, heeft ze zich ruim drie maanden teruggetrokken in haar ouderlijk huis. In die periode is ze zich, op advies van haar voormalig professor Currier, in het Voynichmanuscript, dat in een onbekende taal geschreven is, gaan verdiepen. Het manuscript bevat volgens deskundigen een code. Zina probeert deze via een door haar ontwikkeld algoritme te ontcijferen. Nadat ze haar plan op een Voynich-congres bekend heeft gemaakt, wordt ze door de organisator benaderd. Samen met hem en een aantal andere deskundigen begint ze een zoektocht die hen dwars door Europa leidt. Ze slagen erin het raadsel steeds verder op te lossen, maar dat heeft wel een prijs. En kan ze de andere onderzoekers nog wel vertrouwen?
Opvallend aan Handschrift van de duivel is het omslag: de afbeelding van een omgekeerd kruis. Dat kruis, dat ook wel petruskruis wordt genoemd, is niet zomaar gekozen, want het wordt gezien als het symbool van het satanisme. Satan is natuurlijk een ander woord voor duivel en dat verklaart de titel van het boek ten opzichte van de gekozen afbeelding. Daarnaast wordt in het verhaal zelf ook nog verwezen naar het handschrift.
Het boek bestaat uit twee verhalen. Het meest uitgebreide speelt zich in het heden af en daarin proberen de onderzoekers het mysterie rond het manuscript te ontrafelen. In het andere verhaal, dat zich vooral in de zeventiende eeuw afspeelt, hebben de botanist van keizer Rudolf en een aantal wetenschappers aan zijn hof een belangrijke rol. De rode draad in beide verhalen is echter het werkelijk bestaande Voynichmanuscript, hoewel het in het verleden logischerwijs nog niet als zodanig genoemd werd.
Omdat de historische feiten in Handschrift van de duivel tot de verbeelding spreken en je het mysterie rond het manuscript bij wijze van spreken zelf ook wilt oplossen, is het boek vanaf het begin intrigerend. Dit wordt versterkt doordat Nolet ook gebruikmaakt van namen van personen die echt geleefd hebben. De locaties waar de fictieve personages naartoe reizen zijn goed beschreven en daardoor proef je ook wat van de sfeer van die plekken.
Zonder dat het verhaal overal zinderend spannend wordt, is er wel degelijk spanning aanwezig. Het willen weten maakt daar deel van uit, maar ook de laatste zin of zinnen van veel hoofdstukken hebben daar invloed op. Nolet creëert op die momenten een drang naar nieuwsgierigheid waardoor de lezer het verhaal zo snel mogelijk wil vervolgen. De verrassing in het verhaal bestaat niet uit plotwendingen waardoor de lezer op het verkeerde been wordt gezet, maar wél doordat je op een bepaald moment niet meer weet wie je wel of niet kunt vertrouwen. Dit pakt soms anders uit dan je feitelijk verwacht.
Donald Nolet heeft, voordat hij dit boek begon te schrijven, uitvoerig onderzoek gedaan. Deze inspanningen worden beloond, want Handschrift van de duivel is, mede dankzij die voorbereidende werkzaamheden, een boek dat kwalitatief niet onderdoet voor die van de inmiddels al gevestigde orde.
October 29, 2025
Dacht op een bepaald moment dat ik het script van een jeugdfilm aan het lezen was. Niets fout mee, ontspannend verhaal, maar teveel losse eindjes, onuitgewerkte plotwendingen en uiteindelijk een slap einde.
March 20, 2020
wat een boek, echt een thriller en leest echt vlot. zeker lezen zou ik zeggen. een mooi verhaal met een stukje geschiedenis. vlot geschreven en intressant verhaal.
March 9, 2025
Soort verhaal ligt helemaal in mijn straatje en vond het een leuk boek om te lezen. Af en toe wel wat lastig te volgen en vond het einde een beetje meh.
May 29, 2016
Zina Welter is wiskundige, slim, jong, heeft op Wall Street gewerkt voor een grote bank waar snel denken en het ontwikkelen van het juiste algoritme het verschil maakt tussen winst en verlies, waar men denkt in termen van miljoenen en zelfs miljarden dollars. Nu heeft ze geen werk meer en leeft ze als een kluizenaar sinds ze via een mailtje van een van haar docenten op Princeton op de hoogte gebracht is van het bestaan van het Voynich manuscript.
Voor het eerst in maanden komt ze nog eens buiten om een presentatie te geven over het manuscript, in Londen aan een groep van mensen die ook gefascineerd is door dit manuscript. Haar presentatie en haar nieuwe frisse voorstel om met dit manuscript te werken zorgen voor een sneeuwbal effect. Voor het eerst in jaren, decenia, ja zeg maar eeuwen, is er een mogelijkheid tot het kraken van de code, op het vinden van de waarheid.
Samen met Simon Walcott, eigenaar van een boehandel in Londen, hoogleraar William Currier en haar vroegere docent, Perenelle, spirituele therapeute in Berlijn en hoogleraar Svoboda uit Praag gaat Zina op zoek naar de betekenis van het Voynich manuscript. Het gezelschap reist naar verschillende belangrijke plaatsen in Europa en de ware aard van het gezelschap komt naar boven. Niet iedereen heeft hetzelfde doel en meerdere personen hebben een dubbele agenda.
Zina zelf is een beetje naïef en wordt weeral verraden.
Het boek springt van het heden naar het verleden in de periode van 1610-1612 waar we kennis maken met Johannes Kepler, inderdaad de astroloog, maar ook met Nederlander en duizendpoot Cornelius Drebbel en uiteraard ook Jacob Horcickery de Tepenec wiens naam op het Voynich manuscript staat.
Dit boek doet van ver denken aan boeken van Dan Brown waarvan ik geen fan ben. Na Versleuteld is dit het tweede boek van Donald Nolet en ik ben wel fan. De reden dat ik hiervan wel fan ben en niet van Dan Brown is dat de boeken van Dan Brown voor mij naar egotripperij neigen, naar 'kijk eens wat ik allemaal weet over kunst' en dat gevoel heb ik helemaal niet bij de boeken van Nolet. Dit is meer een gezamelijke zoektocht zonder te stoefen over kennis.
Het zal wel te maken hebben met de manier van schrijven over het onderwerp.
Ik heb dit boek gelezen omdat ik mee mocht doen aan de leesclub op Hebban.nl en het boek heeft me positief verrast. Ik was benieuwd of Nolet na zijn bejubelde en bekroonde debuut weer in staat was een goed boek te schrijven en het antwoord is heel duidelijk ja.
Voor het eerst in maanden komt ze nog eens buiten om een presentatie te geven over het manuscript, in Londen aan een groep van mensen die ook gefascineerd is door dit manuscript. Haar presentatie en haar nieuwe frisse voorstel om met dit manuscript te werken zorgen voor een sneeuwbal effect. Voor het eerst in jaren, decenia, ja zeg maar eeuwen, is er een mogelijkheid tot het kraken van de code, op het vinden van de waarheid.
Samen met Simon Walcott, eigenaar van een boehandel in Londen, hoogleraar William Currier en haar vroegere docent, Perenelle, spirituele therapeute in Berlijn en hoogleraar Svoboda uit Praag gaat Zina op zoek naar de betekenis van het Voynich manuscript. Het gezelschap reist naar verschillende belangrijke plaatsen in Europa en de ware aard van het gezelschap komt naar boven. Niet iedereen heeft hetzelfde doel en meerdere personen hebben een dubbele agenda.
Zina zelf is een beetje naïef en wordt weeral verraden.
Het boek springt van het heden naar het verleden in de periode van 1610-1612 waar we kennis maken met Johannes Kepler, inderdaad de astroloog, maar ook met Nederlander en duizendpoot Cornelius Drebbel en uiteraard ook Jacob Horcickery de Tepenec wiens naam op het Voynich manuscript staat.
Dit boek doet van ver denken aan boeken van Dan Brown waarvan ik geen fan ben. Na Versleuteld is dit het tweede boek van Donald Nolet en ik ben wel fan. De reden dat ik hiervan wel fan ben en niet van Dan Brown is dat de boeken van Dan Brown voor mij naar egotripperij neigen, naar 'kijk eens wat ik allemaal weet over kunst' en dat gevoel heb ik helemaal niet bij de boeken van Nolet. Dit is meer een gezamelijke zoektocht zonder te stoefen over kennis.
Het zal wel te maken hebben met de manier van schrijven over het onderwerp.
Ik heb dit boek gelezen omdat ik mee mocht doen aan de leesclub op Hebban.nl en het boek heeft me positief verrast. Ik was benieuwd of Nolet na zijn bejubelde en bekroonde debuut weer in staat was een goed boek te schrijven en het antwoord is heel duidelijk ja.
May 21, 2016
Het Handschrift Van De Duivel is het nieuwe boek van Gouden Strop 2014 winnaar Donald Nolet, zodat mijn verwachtingen van dit boek toch wel hooggespannen waren.
Hoofdpersoon in deze thriller is de jonge teruggetrokken wiskundige Zina Welter, die gefascineerd raakt door een eeuwenoud geïllustreerd manuscript, het Voynich Manuscript, geschreven in een totaal onbekende taal, waar al jaren onderzoek naar wordt gedaan. Zina ontwikkelt een algoritme, waarmee ze probeert de code te kraken.
Tijdens een bijeenkomst van deskundigen/gelijkgestemden ontvouwt ze haar plan, niet wetende dat zo hiermee in gevaar komt en dat men probeert haar onderzoek te stelen.
De cover van het boek ziet er mooi uit, het lijkt op een pagina uit voornoemd manuscript.
Het verhaal is geschreven in de tegenwoordige tijd, waar ik even aan moest wennen. Daarna leest het verhaal vlot. Zelfs voor diegenen onder ons die niet wiskundig zijn aangelegd, wordt het algoritime gemakkelijk uitgelegd.
Ik vond het niet echt een thriller, meer een avonturenroman. Door de manier van vertellen, heden en verleden door elkaar, blijf je geboeid. Op deze wijze heeft de auteur een manier gevonden om het ontstaan van dit bijzondere manuscript te vertellen, op zijn eigen wijze uiteraard. Het zou best kunnen dat dit manuscript op deze manier is ontstaan. De titel wordt tijdens het lezen duidelijker. Complottheorieën komen ook aan de orde.
Het karakter van Zina komt sympathiek over, door haar verleden begrijp je waarom ze teruggetrokken is. Tijdens haar onderzoek reist ze door Europa en gebeuren er vreemde dingen, wat het verhaal bij vlagen spannend maakt. Maar wie kan Zina vertrouwen? Is het haar oude professor, of degene van wie ze constant aanwijzingen/waarschuwingen ontvangt?
De opbouw van de plot wordt goed uitgewerkt. De afloop van de zoektocht van Zina en de ontknoping/vertaling (?) van het manuscript kwamen toch wel als een verrassing.
Aan het slot van het boek vertelt de auteur nog iets over hoe het boek tot stand is gekomen en wie waarschijnlijk verantwoordelijk is voor het Voynich Manuscript.
Ik vond het een goed, spannend boek, een aanrader voor diegenen die houden van een verhaal met historische elementen. En voor diegenen die houden van een goede puzzel wellicht een reden om eens een kijkje te nemen op het internet naar dit bijzondere en mysterieus document.
Hoofdpersoon in deze thriller is de jonge teruggetrokken wiskundige Zina Welter, die gefascineerd raakt door een eeuwenoud geïllustreerd manuscript, het Voynich Manuscript, geschreven in een totaal onbekende taal, waar al jaren onderzoek naar wordt gedaan. Zina ontwikkelt een algoritme, waarmee ze probeert de code te kraken.
Tijdens een bijeenkomst van deskundigen/gelijkgestemden ontvouwt ze haar plan, niet wetende dat zo hiermee in gevaar komt en dat men probeert haar onderzoek te stelen.
De cover van het boek ziet er mooi uit, het lijkt op een pagina uit voornoemd manuscript.
Het verhaal is geschreven in de tegenwoordige tijd, waar ik even aan moest wennen. Daarna leest het verhaal vlot. Zelfs voor diegenen onder ons die niet wiskundig zijn aangelegd, wordt het algoritime gemakkelijk uitgelegd.
Ik vond het niet echt een thriller, meer een avonturenroman. Door de manier van vertellen, heden en verleden door elkaar, blijf je geboeid. Op deze wijze heeft de auteur een manier gevonden om het ontstaan van dit bijzondere manuscript te vertellen, op zijn eigen wijze uiteraard. Het zou best kunnen dat dit manuscript op deze manier is ontstaan. De titel wordt tijdens het lezen duidelijker. Complottheorieën komen ook aan de orde.
Het karakter van Zina komt sympathiek over, door haar verleden begrijp je waarom ze teruggetrokken is. Tijdens haar onderzoek reist ze door Europa en gebeuren er vreemde dingen, wat het verhaal bij vlagen spannend maakt. Maar wie kan Zina vertrouwen? Is het haar oude professor, of degene van wie ze constant aanwijzingen/waarschuwingen ontvangt?
De opbouw van de plot wordt goed uitgewerkt. De afloop van de zoektocht van Zina en de ontknoping/vertaling (?) van het manuscript kwamen toch wel als een verrassing.
Aan het slot van het boek vertelt de auteur nog iets over hoe het boek tot stand is gekomen en wie waarschijnlijk verantwoordelijk is voor het Voynich Manuscript.
Ik vond het een goed, spannend boek, een aanrader voor diegenen die houden van een verhaal met historische elementen. En voor diegenen die houden van een goede puzzel wellicht een reden om eens een kijkje te nemen op het internet naar dit bijzondere en mysterieus document.
May 8, 2016
Allereerst wil ik Uitgeverij Cargo bedanken voor het toesturen van de drukproefversie van dit boek.
Achterflap:
Zina Welter, een briljante jonge wiskundige, heeft zich teruggetrokken uit de maatschappij. In haar afzondering is ze gefascineerd geraakt door het Voynich Manuscript, een eeuwenoud geïllustreerd werk, geschreven in een onbekende taal. Zina begint te werken aan een algoritme dat dit mysterie eindelijk moet ontcijferen. Op een bijeenkomst van Voynich-deskundigen ontvouwt ze haar plan. Vanaf dat moment wordt ze meegesleurd op een zoektocht die haar naar Wenen, Rome en uiteindelijk naar een verborgen tombe in Praag zal brengen. Terwijl de ware betekenis van het manuscript steeds duidelijker wordt, stapelen de verontrustende gebeurtenissen zich op. Wie kan Zina nog vertrouwen?
Het karakter van Zina wordt niet uitgebreid omschreven maar wel genoeg om je in haar te kunnen verplaatsen. Ze raakt gefascineerd door dit bijzondere manuscript, de personen die samen haar proberen het mysterie te ontrafelen zijn al net zo bijzonder. Simon lijkt haar het aardigste. Het vreemde van alles is, dat er steeds vreemde dingen gebeuren, vooral bij haar. Is het toeval of is het manuscript van de duivel? Van de andere hoofdpersonen kom je steeds meer te weten, je kan je in allemaal wel inleven.
Het verhaal leest vlot, hoewel er op de voorkant van het boek staat dat het een thriller is, vind ik het meer een roman. Het is een zoektocht naar antwoorden in een manuscript, wie heeft het geschreven, waar komt het vandaan.Er is genoeg actie en er zijn zeker spannende momenten, maar je zit niet voortdurend op het puntje van je stoel. Je wilt wel weten wat er in het manuscript staat en wie de groep onderzoekers wil tegenwerken.’
Er zijn twee verhaallijnen, de ene speelt zich af in de 17e eeuw en de andere in het heden. Dit is absoluut nodig om de aanleiding van het maken van het manuscript te kunnen uitleggen. De opbouw naar het plot is goed, steeds kom je meer te weten en het uiteindelijk plot heeft me zeker verrast.
Het is een goed boek, bij vlagen spannend.
Ik geef het 4 sterren.
Achterflap:
Zina Welter, een briljante jonge wiskundige, heeft zich teruggetrokken uit de maatschappij. In haar afzondering is ze gefascineerd geraakt door het Voynich Manuscript, een eeuwenoud geïllustreerd werk, geschreven in een onbekende taal. Zina begint te werken aan een algoritme dat dit mysterie eindelijk moet ontcijferen. Op een bijeenkomst van Voynich-deskundigen ontvouwt ze haar plan. Vanaf dat moment wordt ze meegesleurd op een zoektocht die haar naar Wenen, Rome en uiteindelijk naar een verborgen tombe in Praag zal brengen. Terwijl de ware betekenis van het manuscript steeds duidelijker wordt, stapelen de verontrustende gebeurtenissen zich op. Wie kan Zina nog vertrouwen?
Het karakter van Zina wordt niet uitgebreid omschreven maar wel genoeg om je in haar te kunnen verplaatsen. Ze raakt gefascineerd door dit bijzondere manuscript, de personen die samen haar proberen het mysterie te ontrafelen zijn al net zo bijzonder. Simon lijkt haar het aardigste. Het vreemde van alles is, dat er steeds vreemde dingen gebeuren, vooral bij haar. Is het toeval of is het manuscript van de duivel? Van de andere hoofdpersonen kom je steeds meer te weten, je kan je in allemaal wel inleven.
Het verhaal leest vlot, hoewel er op de voorkant van het boek staat dat het een thriller is, vind ik het meer een roman. Het is een zoektocht naar antwoorden in een manuscript, wie heeft het geschreven, waar komt het vandaan.Er is genoeg actie en er zijn zeker spannende momenten, maar je zit niet voortdurend op het puntje van je stoel. Je wilt wel weten wat er in het manuscript staat en wie de groep onderzoekers wil tegenwerken.’
Er zijn twee verhaallijnen, de ene speelt zich af in de 17e eeuw en de andere in het heden. Dit is absoluut nodig om de aanleiding van het maken van het manuscript te kunnen uitleggen. De opbouw naar het plot is goed, steeds kom je meer te weten en het uiteindelijk plot heeft me zeker verrast.
Het is een goed boek, bij vlagen spannend.
Ik geef het 4 sterren.
May 19, 2016
Handschrift van de Duivel
Donald Nolet
Thriller/TRC
Uitgeverij Cargo
Zina kijkt naar de man die ze meende te kennen. De humor, de bescheidenheid.
Het relativeringsvermogen. Allemaal dekmantels voor iets anders.
Zina Welter, een briljante wiskundige word op het spoor gebracht van een geheimzinnig manuscript. Samen met een groep mensen met dezelfde interesse gaan zij op een zoektocht om het geheim te ontrafelen. Op haar weg naar de waarheid blijken mensen niet te zijn wie ze dacht dat ze waren. Ze komt in een wereld vol intriges terecht. Wie kan ze nog vertrouwen? Is het de offers waard? zal haar algoritme de waarheid kunnen achterhalen? De zoektocht door Europa leid haar naar een verrassende ontknoping.
Vanaf de eerste bladzijdes was ik gelijk geboeid. Twee sterke verhaallijnen vloeien door elkaar met een aantal verrassende wendingen. Het verhaal vind plaats in het verleden en het heden. De balans is precies goed. Na het lezen van de alinea’s die in het verleden plaats vinden was ik telkens nieuwsgierig waar ze toe zouden leiden. Heel interessant is ook dat er gebruik is gemaakt van geschiedkundige feiten en personages. Dat maakt het verhaal tastbaar.
Ik vond het boek vanaf het begin spannend! Bij elke bladzijde die ik verder las werd ik nieuwsgieriger. Het is een boek dat lekker vlot leest. Niet echt een heel eng, maar meer een light thriller. Dat doet zeker geen afbreuk aan het verhaal! Ikzelf was verrast door de ontknoping, die was anders dan ik verwachte. Een echte aanrader.
Donald Nolet
Thriller/TRC
Uitgeverij Cargo
Zina kijkt naar de man die ze meende te kennen. De humor, de bescheidenheid.
Het relativeringsvermogen. Allemaal dekmantels voor iets anders.
Zina Welter, een briljante wiskundige word op het spoor gebracht van een geheimzinnig manuscript. Samen met een groep mensen met dezelfde interesse gaan zij op een zoektocht om het geheim te ontrafelen. Op haar weg naar de waarheid blijken mensen niet te zijn wie ze dacht dat ze waren. Ze komt in een wereld vol intriges terecht. Wie kan ze nog vertrouwen? Is het de offers waard? zal haar algoritme de waarheid kunnen achterhalen? De zoektocht door Europa leid haar naar een verrassende ontknoping.
Vanaf de eerste bladzijdes was ik gelijk geboeid. Twee sterke verhaallijnen vloeien door elkaar met een aantal verrassende wendingen. Het verhaal vind plaats in het verleden en het heden. De balans is precies goed. Na het lezen van de alinea’s die in het verleden plaats vinden was ik telkens nieuwsgierig waar ze toe zouden leiden. Heel interessant is ook dat er gebruik is gemaakt van geschiedkundige feiten en personages. Dat maakt het verhaal tastbaar.
Ik vond het boek vanaf het begin spannend! Bij elke bladzijde die ik verder las werd ik nieuwsgieriger. Het is een boek dat lekker vlot leest. Niet echt een heel eng, maar meer een light thriller. Dat doet zeker geen afbreuk aan het verhaal! Ikzelf was verrast door de ontknoping, die was anders dan ik verwachte. Een echte aanrader.
May 20, 2016
Handschrift van de duivel is een heerlijk lezende historische thriller. Ik had nog nooit van het Voynich Manuscript gehoord en wist dus ook niet dat het echt bestaat.
Ik viel in eerste instantie op de cover, die vond ik erg duister aandoen. Het boek zelf is niet perse heel duister of nagelbijtend, op het puntje van je stoel spannend, maar het heeft een soort onderhuidse spanning dat maakte dat ik door wilde lezen omdat ik echt benieuwd was naar hoe het verder zou gaan.
Het verhaal verspringt veelvuldig in tijd, er lopen 2 verhaallijnen door elkaar. Dit is echter zodanig gedaan dat het niet de vaart uit het verhaal haalt. Juist niet, de verhaallijnen vullen elkaar perfect aan.
Het feit dat de schrijver gebruik maakt van waargebeurde feiten maakte dat het boek voor mij nog meer ging leven.
Ik viel in eerste instantie op de cover, die vond ik erg duister aandoen. Het boek zelf is niet perse heel duister of nagelbijtend, op het puntje van je stoel spannend, maar het heeft een soort onderhuidse spanning dat maakte dat ik door wilde lezen omdat ik echt benieuwd was naar hoe het verder zou gaan.
Het verhaal verspringt veelvuldig in tijd, er lopen 2 verhaallijnen door elkaar. Dit is echter zodanig gedaan dat het niet de vaart uit het verhaal haalt. Juist niet, de verhaallijnen vullen elkaar perfect aan.
Het feit dat de schrijver gebruik maakt van waargebeurde feiten maakte dat het boek voor mij nog meer ging leven.
Read
June 14, 2016Voor een boek dat zo juichend ontvangen werd, viel het een beetje tegen. De hoofdpersoon wil maar geen sympathie opwekken. De actie is nooit om op het randje van de stoel bij te zitten. Lange reizen worden van begin tot eind beschreven. De ouders van de hoofdpersoon hadden zonder enige afbreuk helemaal weggelaten kunnen worden. Ik had het gevoel dat er meer in het onderwerp zat; een Dan Brown is het geenszins. Niettemin heb ik het in korte tijd uitgelezen, en het einde is wél heel fascinerend.
June 12, 2016
Goed boek! Zoals anderen al hebben gezegd is het meer een thriller 'light': niet zozeer bloederige horror maar wel een erg pakkend verhaal met een sterke spanningsboog. Het oplossen van de Voynich puzzel is wat maakt dat je wilt blijven lezen; de personages en het verraad voelen een beetje als bijzaak (en ietwat cliché) - maar dat drukt de pret niet. Ik kon het boek bijna niet wegleggen. 'Versleuteld' gaat op mijn to-read lijstje!
October 22, 2016
In dit tweede boek van Donald Nolet probeert een jonge wiskundige het Voynich Manuscript te ontcijferen, samen met een paar andere Voynich deskundigen. Dit leidt tot een zoektocht door Europa. En niet iedereen lijkt gecharmeerd van deze zoektocht... Een spannend en boeiend boek!
June 7, 2017
spannende zoektocht met aantrekkelijke personages. onverwachte wendingen en intriges houden je aan de pagina's gekluisterd
Displaying 1 - 23 of 23 reviews