Na het verpletterende – en megasuccesvolle – boek Judas, komt Astrid Holleeder nu met een verrassend intieme opvolger: Dagboek van een getuige.
Waar Judas het verhaal is over de beslissing om te getuigen tegen haar broer Willem Holleeder, gaat Dagboek van een getuige over de consequenties van die ingrijpende beslissing. Wat zijn de gevolgen geweest voor het leven van de familie Holleeder: voor moeder Stien, zus Sonja, de kinderen en hun partners, de kleinkinderen, en vooral: voor Astrid zelf?
Dagboek van een getuige geeft een inkijk in het leven van iemand die noodgedwongen moet onderduiken en voor wie niets ‘normaal’ is. Van boodschappen doen tot een dagje naar het strand met de kinderen: niets is zonder risico. Of daar ooit verandering in komt, zal de toekomst leren. In 2018 vindt het proces tegen broer Willem plaats.
Dagboek van een getuige is een onthullend boek over hoe justitie met ‘gewone’ getuigen omgaat, en is het ontroerende relaas van een vrouw die afscheid heeft moeten nemen van een werkzaam leven, van een moeder die probeert het goede te doen voor haar kinderen en kleinkinderen, van een zuster en vriendin die haar omgeving altijd op sleeptouw neemt, én van een getuige in de zaak tegen haar broer: Astrid Holleeder.
Astrid Holleeder is a Dutch lawyer and author. She is a sister of criminal Willem Holleeder and together with her older sister and an ex-girlfriend of Willem she witnessed her brother in the Passage process.
In 2016 she published the book Judas, about the relationship with her brother Willem, his dominance over their family and the influence of his life in the criminal circuit on his immediate environment.
Waar Judas een compleet en samenhangend geheel was, is Dagboek van een getuige dat niet. Het boek voelt onaf, onsamenhangend en er is géén eenduidige boodschap. Toegegeven, Astrid Holleeder geeft ons weer een ijzingwekkende kijk in haar dagelijks leven en de verve van Judas schijnt hier en daar toch door. Sommige passages grijpen me echt aan, voornamelijk die met haar kleinkinderen. Echter overtuigt het boek niet en valt een beetje in het niet in vergelijking met Holleeders debuut. Als het Holleeders hoogste doel was om de discussie aan te wakkeren omtrent de behandeling van getuigenbeschermingsprogramma's, dan hoop ik dat ze daarin geslaagd is. Als het doel was om een sterk, literair boek neer te zetten, dan denk ik dat dat deze keer niet gelukt is.
I never read Judas, so I can’t compare the two books. But I liked her style. Talking about true crime? Well she is living it daily. I like how open she is, her quick writing and how she talks about her brother in different emotions. And what a shithole of a bureaucracy do we have in The Netherlands 🤨
Dit boek is een vervolg op het eerste deel, Judas. Dit boek is een stuk dunner en leest ook een stuk vlotter dan het eerste deel. Er zit minder herhaling in. Al gaat het boek wel grotendeels over hetzelfde. Hoe het is om getuige te zijn. De beveiliging laat redelijk wat te wensen over. Al wordt het gaandeweg wel wat beter. Ik ben benieuwd naar het derde deel.
Dit boek bleef me boeien. Het raakt me hoe Astrid gedwongen moet leven en hoe het OM haar in de steek laat. Ze focust in dit boek meer op de mentale tol die haar situatie eist, dat vond ik interessant. Het boek voegt voor mij verder niet veel toe als je Judas al gelezen hebt.
Prima boek om problemen in de maatschappij qua getuigen etcetera aan te kaarten. Vooral waardevol voor betrokkenen en (ik vermoed) als therapie voor de schrijfster.
Het is schrijnend om te lezen hoe de staat omgaat met belangrijke getuigen. Het is triest om te lezen hoe het leven van deze familie volledig in puin is gelegd door een systeem dat soms tekortschiet in bescherming en ondersteuning.
Toch vond ik dat het boek ten opzichte van Judas niet per se meer toevoegt: de thematiek en de inhoud komen op veel punten in herhaling en missen daardoor een extra dimensie die het verhaal net even unieker zou maken. Daarnaast was de opbouw van het boek op bepaalde momenten ook weer verwarrend, waardoor het lezen niet altijd even vloeiend verliep. Deze structurele onregelmatigheden deden voor mij afbreuk aan de kracht van het verhaal, al blijft de inhoud wel heel indrukwekkend en ben ik toch weer benieuwd naar deel 3.
Leest lekker vlot, en het is een intrigerend verhaal. Jammer dat het verhaal zo’n open einde heeft.
Door het boek heen volg volg je Astrid terwijl ze tegen haar broer getuigd. Het boek geeft een inzicht hoe het voor haar is en neemt je mee in haar gevoelens, maar een heel samenhangend plot zit er niet in. Al met al wel heel leuk om te lezen maar een onbevredigend einde.
Veel van hetzelfde als je Judas gelezen hebt, maar desondanks blijft het indrukwekkend hoeveel impact getuigen op het leven van Astrid Holleeder en haar omgeving heeft
Na het lezen van haar eerste boek nu dan het tweede. Na het eerste boek was ik erg onder de indruk van haar. Wat een gevolgen heeft zij te verstouwen, omdat ze de zus is van... Nu het tweede boek. Ondanks dat haar kernboodschap is dat ze slecht worden beveiligd, maakt het minder indruk. In het eerste boek zit meer verhaal, dit zouden ook columns kunnen zijn. Het is onsamenhangerder dan het eerste, maar ook geschreven denk ik met een andere insteek. In het eerste boek raakt het me wat ze zich vooraf allemaal bedenkt, als ze de deur uitgaat. In het tweede komt het wat minder uit de verf. De teleurstelling werd nog wel iets groter toen er letterlijk een precies dezelfde scène in zat als in het eerste, namelijk de ontmoeting met een studiegenoot. Ondanks dat ik kritisch ben over de manier van schrijven, begrijp ik en respecteer ik haar wel. Het is niet niets om te getuigen met deze gevolgen en laat justitie in ieder geval zorgen dat dergelijke getuigen goed worden beschermd.
Algemeen (inhoud): Dagboek van een getuige is de opvolger van Judas. Een boek van Astrid Holleeder over het beschermen van getuigen (of eigenlijk meer het gebrek eraan) en hoe zij daar in het dagelijks leven mee omgaat.
Wat viel me op: + Haar schrijfstijl heel erg toegankelijk en bijzonder prettig. - Ik vond het op bepaalde punten wel wat "meer van hetzelfde" waardoor ik, op een gegeven moment, sneller door de pagina's heen vloog dan de bedoeling is wat ik heel erg jammer vind.
Conclusie: Bijzonder intrigerend om te lezen hoe iemand probeert het dagelijks leven (weer) op te pakken terwijl om de hoek continue het gevaar loert. Een (klein) kijkje in de wereld van justitie over hoe getuigenbescherming werkt in, in dit geval, misschien wel de belangrijkste zaak in Nederland.
Astrid Holleeder is en blijft een onmetelijk dappere vrouw. Ik had het echter prima gevonden als Judas en Dagboek samen één boek vormden. Ontluisterend blijft het beeld dat de auteur schetst van het optreden van Justitie: ambtelijk, angstig en totaal niet doortastend. Afschuwelijk is ook om je te realiseren hoe deze vrouw al jaren in doodsangst leeft, de angst om op last van haar eigen broer te worden vermoord. Het boek is echter wel steeds meer van hetzelfde.
Net zoals Judas, vond ik ook dit een onsamenhangend verhaal. Ik ben er wel weer doorheen gevlogen; de blik in haar leven is verslavend en vlot geschreven. Ik miste wel een beetje de anekdotes van vroeger uit haar eerste boek. Al met al een vlot en interessant boek, maar ook onsamenhangend en nietszeggend. Meh.
In 1 dag uitgelezen. En ja dat kwam deels doordat ik in de auto zat van Oostenrijk naar Nederland ;) Maar jeetje wat een verhaal, de frustratie, ongelijkwaardigheid tussen getuigen en hoe je als moeder en oma eigenlijk niet altijd de moeder en oma kunt zijn zoals je wilt. Erg indrukwekkend wat mij betreft.
[RECENSIE: http://www.readabook.nl/2018/09/astri...] Wat mij betreft kun je dit boek overslaan. Ik vond het boek net iets te onsamenhangend en er was weinig nieuws te melden in vergelijking met haar eerste boek.
Met gemengde gevoeld gelezen. Veel mensen vinden dit boek minder dan Judas. Maar als je het leest krijg je een kijkje in haar leven en dat van dr kinderen en familie en zie je de ontberingen en alle moeite om haar leven zo veilig mogelijk te houden.
You just gotta know all of it? So it reads easy. Even though it's not written that well. I feel sorry for her. For them. What crazy shit people get in their lives. Though i don't truly believe she is as easygoing as she wants to portray?
Het vervolg op Judas. De ellende gaat verder. Astrid Holleeder beschrijft haar leven als getuige. Hoe het OM faalt in getuigenbescherming, hoe bang de getuigen zijn, hoe Willem vanuit de gevangenis nog probeert alles naar zijn hand te zetten. Net zo boeiend als het eerste deel.