Córka pedofila

by Ewa Pirce

Są wydarzenia, które poruszają do głębi.
Są ludzie, obok których nie jesteś w stanie przejść obojętnie.
Są opowieści, co – raz opowiedziane – już na zawsze z Tobą pozostają.
Są doświadczenia zmieniające nas na całe życie...

Taka właśnie jest historia Lexi – nastolatki, jaką możesz znać, dziewczyny innej niż wszystkie.

Historia zainspirowana prawdziwymi zdarzeniami.

300 pages, Paperback

Published October 27, 2017

Reviews

[Angie · Rating 1 out of 5]

Ta książka to ZŁO!

C.P porusza bardzo trudny temat, ale autorka kompletnie się do niego nie przygotowała, a co za tym idzie, nie poradziła sobie z nim. Więcej czasu poświęciła pisaniu przekleństw niż obczajeniu tego jakże trudnego tematu i zastanowieniu się co w ogóle pisze.
Mało tego, pedofilia sama w sobie okazała się zbyt mało dramatycznym tematem i trzeba było na wciskać do książki tyle tragedii ile się dało. Brakuje tylko inwazji kosmitów i klęski żywiołowej.
Jest tam wszystko i zarazem nic. Dramat ścigał dramat, i przy tej ilości tematów, które poruszała, powinna być przepełniona emocjami, tym czasem jedyne co czułam to zażenowanie.
Co mnie pokusiło i za jakie grzechy???

NIE POLECAM!!!

[Ola Es · Rating 5 out of 5]

O matko! Co za książka! Śmiałam się razem z nimi, płakałam razem z nimi i im bliżej byłam końca, tym bardziej się go obawiałam. Dziękuję Ci autorko tej wspaniałej książki, że oszczędziłaś Lexi i Jamesa, bo tym samym oszczędziłaś również mnie. Gdy czytałam jej ostatnie strony, zaczęłam przeklinać w myślach zarówno tę książkę jak i siebie samą za to, że po nią sięgnęłam. Na szczęście oszczędziłaś mi kolejna dawkę łez. Dziękuję Ci za tę wspaniałą książkę. Jest bardzo poruszająca i pełna cytatów do zapamiętania... z pewnością jeszcze do niej wrócę...

[Katarzyna Nowicka · Rating 4 out of 5]

"Corka pedofila " - jesli chodzi o sam tytul to bardzo, ale to bardzo mi sie nie podoba 😡, jest jak dla mnie wrecz odpychajacy. Nie ma wiekszej zbrodni na swiecie niz krzywda wyrzadzona dziecku. Nie znajduje absolutnie zadnych slow na usprawiedliwienie kogos, kto krzywdzi dziecko, zabija jego dusze i naznacza na cale zycie.
Ksiazka jest bardzo emocjonalna, skierowana wedlug mnie do mlodziezy (tylko ten tytul 😐!!!!).
Opowiada o mlodej dziewczynie, Lexi, ktora doswiadczyla okrucienstwa i przemocy z rak osoby, ktora powinna ja kochac nad zycie - wlasnego ojca 😠. Dziewczyna jest samotna, pelna bolu i nienawisci, ze sklonnosciami autodesyrukcyjnymi. Pewnego dnia na jej drodze staje dwoch chlopakow, ktorzy powoduja, ze jej zycie wkracza na inny tor.
Nie bede pisac o slabych stronach ksiazki, ale nalezy do tych, co czyta sie jednym tchem.

[Justyna · Rating 4 out of 5]

"Bać powinniśmy się jedynie ludzi, bo to oni stanowią przyczynę wszelkiego zła, od nich wszystko się zaczyna i oni potrafią zniszczyć, zabić i pozbawić drugiego człowieka siebie. To ludzie są największymi potworami żyjącymi na Ziemi i chyba już tak pozostanie."

Słowem wstępu

Do czego jest zdolna cier­piąca nasto­latka? Wie­cie? Ja wiem, bo sama nią prze­cież kie­dyś byłam, mia­łam przy­ja­ciół i zna­jo­mych, któ­rzy bory­kali się z róż­nymi pro­ble­mami. Okres buntu mło­dzień­czego, nie­po­wo­dze­nia z sym­pa­tią, złe towa­rzy­stwo – wszystko to spra­wia, że zacho­wa­nie tej mło­dej osoby zmie­nia się o 360 stopni. Co, jeśli bunt prze­ciwko światu i ludziom jest spo­wo­do­wany czymś innym? Co, jeśli osoba, która powinna dawać poczu­cie bez­pie­czeń­stwa mło­dej, nie­świa­do­mej do końca dziew­czy­nie, wła­śnie jest tym powo­dem znie­na­wi­dze­nia całego świata? No wła­śnie, dobre pyta­nie. „Córka pedo­fila” Ewy Pirce przybliży Wam trochę ten obraz.

Temat, który został poru­szony w książce, może prze­ra­żać, znie­sma­czyć i odstra­szać. Dla­czego? Bo na­dal, mimo wielu podob­nych histo­rii, jakie widzimy w tele­wi­zji i sły­szymy w radiu, lub czy­tamy w inter­ne­cie, jest to pew­nego rodzaju temat tabu, temat, o któ­rym się nie mówi, uda­jąc czę­sto, że tego pro­blemu nie ma. Jed­nak dla Waszej wia­do­mo­ści, autorka nie wywlo­kła całego „brudu” na wierzch, nie uży­wała słów czy też opi­sów sytu­acji w spo­sób nie­smaczny, prze­ra­ża­jący, wul­garny. Zro­biła to na tyle deli­kat­nie, o ile było to moż­liwe. Więc zanim zde­cy­du­je­cie, że ni­gdy nie się­gnię­cie po tę książkę, bo boicie się zwy­czaj­nie, co tam znaj­dzie­cie, prze­czy­taj­cie kilka recen­zji tej debiu­tanc­kiej powie­ści Ewy Pirce u innych, porów­naj­cie i wtedy zde­cy­duj­cie. Zanim jed­nak zaj­rzy­cie na jakie­kol­wiek recen­zje, wiedz­cie o tym, że ta książka jest inspi­ro­wana praw­dzi­wymi wyda­rze­niami. Nie została więc do końca zmy­ślona przez autorkę. Wiele osób o tym nie wie lub zapo­mina.

"Nie ma takiego zła, które nie zostałoby ukarane ani takiego dobra, które nie zostałoby wynagrodzone."

Fabuła – Ból i strach

Lexi to młoda dziew­czyna, która w życiu doświad­czyła już wiele złego ze strony doro­słych. Nieufna, agre­sywna, pyskata i wul­garna dziew­czyna pró­buje w jakiś spo­sób iść przez życie. Życie, które ni­gdy nie było usłane roż­nami, a tylko codzien­nie przy­no­siło cier­pie­nie i ból. Jak pora­dzić sobie, kiedy wszystko jest prze­ciwko Tobie? Lexi radziła sobie w spo­sób, który dla wielu jest nie­do­rzeczny, zły, straszny, co w rezul­ta­cie dopro­wa­dziło ją nie­mal do auto­de­struk­cji. Samo­oka­le­cze­nie się przy­no­siło jej ulgę, bo tylko w ten spo­sób miała kon­trolę nad swoim cia­łem. Cia­łem, które zostało już wiele razy zranione, dusza zrów­nana z zie­mią. A to wszystko za sprawą kogoś, kto powi­nien dawać auto­ry­tet, kogoś, kto powi­nien być obok, kiedy dzieje się źle, dbać o nas – rodzic. Przez wiele lat krzyw­dzona przez ojca pedo­fila, nauczyła się, żeby nie ufać nikomu, była out­si­de­rem i w życiu pry­wat­nym i szkol­nym. Nie pozwa­lała nikomu zbli­żyć się zbyt bli­sko, by nie zostać bar­dziej skrzyw­dzoną.

"Lepiej poznać ogrom uczuć, jakie oferuje nam życie, niż znać tylko smutek."

Pew­nego dnia poznaje osobę, dzięki któ­rej na jej twa­rzy w końcu poja­wia się uśmiech. Henry, pulchny ruda­sek wywraca jej życie do góry nogami, spra­wia­jąc, że dziew­czyna zaczyna wie­rzyć, że ktoś może ją poko­chać, że i ona może poko­chać tę drugą osobę, że może mieć w końcu przy­ja­ciela. Że może zaufać. Osobą, która także skra­dła jej serce, jak i duszę, jest James – przy­stoj­niak, który także jak ona, skrywa pewną tajem­nicę. Ich rela­cje na początku nie są dobre – dziew­czyna nie chce go wpu­ścić do swo­jego świata. Boi się, że ten ją skrzyw­dzi, że to tylko żarty. Wszystko się zmie­nia, kiedy w trudnej dla niej sytu­acji ON jest przy niej. Podaje jej pomocną dłoń, ściąga z kra­wę­dzi roz­pa­czy. Czy udało jej się trzy­mać z dala od Jamesa? Czy może wpu­ściła go do swo­jego życia i żyli hap­pily ever after (z ang. szczę­śliwi do końca życia)? Tego dowie­cie się, czy­ta­jąc tę książkę.

Przemyślenia

Co myślę o tej książce? Szcze­rze, to jestem pod wiel­kim wra­że­niem talentu autorki Ewy Pirce, która poru­szyła mnie tą histo­rią tak bar­dzo, że kiedy czy­ta­łam ją pierw­szy raz, nie mogłam poha­mo­wać łez. Z taką dokład­no­ścią opi­sała uczu­cia Lexi, tak praw­dzi­wie prze­ka­zała emo­cje, że po pro­stu odpły­nę­łam. Czu­łam razem z boha­te­rami każdy gest, każdy drobny szcze­gół, sły­sza­łam każdą myśl. W pew­nym sen­sie poko­cha­łam tę dziew­czynę, bo życie nie było dla niej łaskawe i oprócz takiego auto­ma­tycz­nego dla czło­wieka współ­czu­cia, bolało mnie serce z każdą prze­wró­coną stroną. Mimo że temat pedo­fi­lii wydaje się tym głów­nym wąt­kiem, przy­jaźń i miłość domi­nują w tej histo­rii, bo to dzięki nim ta dziew­czyna zaczęła wie­rzyć, że w życiu czeka ją coś dobrego, że Bóg ma dla niej inne zada­nie, niż zakoń­cze­nie swo­jej wege­ta­cji.

Kie­dyś zna­łam osobę, która w podobny spo­sób radziła sobie z trud­no­ściami, jakie przy­nosi życie, kale­czyła swoje ciało, brała nar­ko­tyki, „sprze­da­wała” swoje ciało innym, byleby tylko prze­stać czuć. Była tak samo wul­garna, pyskata i zła na cały świat, jak boha­terka tej książki. Co ja wtedy zro­bi­łam? Gdzie byłam? Obok niej. Wspie­ra­łam ją, jak tylko mogłam, tłu­ma­czy­łam jej, że jest warta wię­cej, niż myślą inni. Pró­bo­wa­łam wycią­gnąć ją z tego dołka, a czy mi się udało? Myślę, że w pew­nym sen­sie tak, bo poszła na tera­pię, zaczęła ina­czej patrzeć na świat. Dała sobie radę. Kiedy skoń­czy­łam czy­tać „Córkę pedo­fila”, pierw­szym obra­zem, jaki mia­łam przed oczami, była wła­śnie ona, moja dawna przy­ja­ciółka. Roz­pła­ka­łam się wtedy. Mia­łam wra­że­nie, że Ewa Pirce opi­sała życie osoby, którą znam i wiem, jak trudno jej było po pro­stu żyć.

Autorka ma wielu czy­tel­ni­ków i fanów, ale są też osoby, które otwar­cie kry­ty­kują tę histo­rię, bo dziew­czyna jest zbyt wul­garna, bo takich ludzi nie ma, bo tak się nie zacho­wują. Otóż myli­cie się, jeśli sądzi­cie, że życie nie potrafi dać porząd­nie po [motyla nóżka]. Myli­cie się, jeśli myśli­cie, że takich ludzi jak Lexi nie ma. Są i moż­liwe, że miesz­kają tuż obok Was. Ja zna­łam taką osobę i wiem, że Ci ludzie nie krzy­czą na głos „ojciec mnie krzyw­dzi”. Te osoby mil­czą, ukry­wają się, zamy­kają w sobie i czę­sto wpa­dają w ciężką depre­sję. Nie są akcep­to­wani przed śro­do­wi­sko, bo nie potra­fią się wpa­so­wać. Bo są inni, ina­czej myślą, ina­czej ubie­rają. Takich ludzi się nie lubi, bo nie są tacy jak reszta.

"Nie sztuką jest skończyć to życie, kruszynko, sztuką jest stawić mu czoła i pokazać środkowy palec."

Podsumowanie

„Córka pedo­fila” jest debiu­tancką powie­ścią autorki Ewy Pirce, która zaczy­nała pisać na plat­for­mie Wat­t­pad, i muszę przy­znać, że jest to naprawdę udany debiut. Książka napi­sana jest z per­spek­tywy Lexi, co pomaga czy­tel­ni­kowi ide­al­nie usły­szeć każdą myśl, poczuć każdy oddech i dotyk. Autorka dzięki temu zbli­żyła nas jesz­cze bar­dziej do boha­terki. Ta nie­gruba książka sprawi, że czy­tel­nik poczuje się miej­scami, jakby był Lexi, dzięki dokład­nym opi­som. Cza­sem trzeba otwo­rzyć oczy tro­chę sze­rzej, dostrzec to, co gołym okiem jest niewidoczne. Autorka w swo­jej książce poka­zała nam świat z per­spek­tywy osoby, która woła o pomoc. Z każ­dym nacię­ciem na skó­rze, z każ­dym wul­gar­nym odze­wem, szuka pomocy. Dostrzec to można w jej oczach, w któ­rych kryje się strach, ból, nie­moc. Ta książka to wul­kan emo­cji, wybuch­nie wtedy, kiedy naj­mniej się tego spo­dzie­wasz.

[Agnieszka · Rating 5 out of 5]

🔪 Dziś zacznę z “grubej rury” - to co zrobiła ze mną ta książka to jakieś emocjonalne morderstwo. Czytając - tyle razy ile miałam łzy w oczach, gulę w gardle i zmiażdżone serce to wiem tylko ja.

💔 Alexia Georgia May - nienawidząca swego imienia, stąd ksywka Lexi, daje się poznać czytelnikowi w sytuacji, w której chce zakończyć swe nędzne życie popełniając samobójstwo. Stojąc na krawędzi, będąc sekundy od skoku czuje na sobie czyjeś spojrzenie. Chłopak stojący po drugiej stronie ulicy, wpatrując się w nią, nieświadomie powstrzymuje dziewczynę od desperackiej próby zabicia się.

🖤 Nie chcąc zdradzić całej fabuły, bo uważam, że po takie lektury warto sięgnąć samodzielnie i dać emocjom wziąć górę, powiem tylko, że osobiście było mi ciężko. Zagłębiając się w historię Lexi, Jamesa i Henry’ego przeszłam przez niemal wszystkie najgorsze koszmary, jakie można sobie tylko wyobrazić.

🏴Motyw 1 - krzywdzenia córki przez własnego ojca. Wielokrotnie dziewczyna przechodzi przez okrutne wspomnienia i niemal daje czytelnikowi wejść do swojej głowy. To co się w niej dzieje, przechodzi ludzkie pojęcie. Tyle krzywdy, cierpienia i męki co zaznało dziecko - nie powinno mieć miejsca. Chociaż wiem, że takie rzeczy się dzieją, po prostu moja świadomość nie mogła tego przyjąć.

🏴 Motyw 2 - samookaleczanie. Lexi nie potrafiąc inaczej, daje upust swoim negatywnym emocjom poprzez cięcie swego ciała żyletkami. Mimo, że przynosi to chwilową ulgę, na dłuższą metę nie zdaje egzaminu. Na samą myśl, że tak młoda osoba, nie mająca znikąd wsparcia uciekała się do takich czynów, boli niemiłosiernie.

🏴 Motyw 3 - samobójstwo. Temat przejawia się przez powieść wielokrotnie. Każdy z bohaterów przeżywa swoje własne traumy. Nie mnie oceniać ich skalę, jedyne co mogę ocenić, to ogrom cierpienia, które przeżywają. Według mnie, z tym, z czym mierzyli się bohaterowie - problem miałby niejeden dorosły.

🏴 Motyw 4 i 5 - śmierć oraz śmiertelna choroba. Tak, tak, te dwa motywy również są poruszone w powieści. Sprawiają, że momentami od nadmiaru emocji robi się duszno i ciężko gdzieś tam w środku. Są to niepowtarzalne chwile, w których bohaterowie dają upust wszystkiemu co w nich nagromadzone. Nawet czasem, przynoszą ulgę.

🖤 Podsumowując: jeśli lubicie książki, w których poruszane są naprawdę trudne emocjonalnie tematy, to coś dla Was. Nie zapominajcie jednak, że czasami, mimo złych doświadczeń, warto zobaczyć światełko w tunelu.

[Iga · Rating 5 out of 5]

Długo zastanawiałam si�� czy sięgnąć po tę książkę, ze względu na tyle negatywnych opinii które przeczytałam. Powiem szczerze, że osoby je piszące nie mają racji. Skupiły się na mniej istotnych rzeczach nie dostrzegając tych nad którymi warto się skupić. Zabolało mnie osobiście ocenianie głównej bohaterki - Lexi. Jak można powiedzieć, że jest ona denerwująca, rozkładającą przed każdym nogi dziewczyną. Ktoś kto nie zna z własnego doświadczenia tego co przeżyła Lexi nigdy nie będzie potrafił zrozumieć. Pewnie ktoś pomyśli kim jestem aby oceniać osoby krytykujace tę książkę ? Jestem osobą, która coś podobnego przeżyła nie byłam gwałcona ale molestowana przez 10 lat i wiem jak coś takiego zmienia psychikę. Jedni uciekają przed bliskością drudzy tak jak bohaterka wybierają sex i samookaleczanie jako uwolnienie się na chwilę od tego.
Wracając do książki autorka nieźle namieszał mi w głowie, w szczególności na końcu historii, oczywiście pozytywnie🙂 Wątek przyjaźni i miłości łapie za serce nawet takie twarde osoby jak ja. Łez tu nie wylałam ale wzruszenie ściskało za gardło 😢
@lubie_czytac90

[Martyna /Bookishgirl · Rating 3 out of 5]

Książka była wciągająca, szybko się ją czytało i, mimo trudnej tematyki, została napisana w lekkim stylu. Myślę, że mogę ją polecić, chociaż zauważyłam pewne braki. Po pierwsze, uważam, że niektóre dialogi po prostu wyszły sztucznie, a wypowiedzi bohaterów są przepełnione wulgaryzmami wstawionymi w nieodpowiednich momentach. Jest też kilka drobnych błędów logicznych. Jednak biorąc pod uwagę, że trudno było ją odłożyć i przekazuje pewne wartości, skłania do refleksji, uważam, że warto po nią sięgnąć.

[Ula · Rating 5 out of 5]

Nie sądziłam, że ta książka tak bardzo mną wstrząśnie... Bardzo ciężko czytało się niektóre strony, te opisy były straszne. Nie spodziewałam się czegoś takiego po tej książce. Naprawdę nie wiem co mogę jeszcze napisać o tak ciężkiej książce, nie wiem czy mogę powiedzieć, że mi się podobała, bo to co się w niej wydarzyło nie było wcale miłe. Nie zmienia to jednak faktu, że była to dobra książka. Polecam każdemu ją przeczytać.

[Jadwiga Kapitan · Rating 1 out of 5]

Autorce udało się sprowadzić trudny i ciężki temat pedofili do ckliwej i banalnej opowieści dla nastolatek. Zero zagłębienia się w temat, wielka szkoda. Coś co powinno być na pierwszym planie, jest tak naprawdę tlem dla mdłej miłosnej histori. Ktoś kto sięgając po ten tytuł nastawia się na jakąś rzetelnie napisaną historię, bardzo się zawiedzie.

[Pani Oczywista · Rating 5 out of 5]

Ta książka wywołuje sporo emocji. Jest smutna i jednocześnie wesoła. Pokazuję inny punkt widzenia z jednej strony mamy osobę która nie chce żyć, a z drugiej osobę która o to życie walczy, czego domyślamy się w połowie książki, ale dowiadujemy się o tym pod koniec książki. Moim zdaniem jest to książka warta polecenia, ale nie jest ona dla każdego czytelnika.

[Nisiam · Rating 1 out of 5]

Straszny syf

[DeVi · Rating 4 out of 5]

Trudno jest ocenić książkę, która ma w sobie tyle zła, dobroci i nijakości, a zarazem wyjątkowości jednocześnie.
Warto samemu sie przekonać.

[Gabriela · Rating 4 out of 5]

ta ksiazka wywolala we mnie tak wiele sprzecznych emocji, ze to hit