What do you think?
Rate this book
สู่ฝันนิรันดร
เจ้าสัวเจิมศักดิ์ นักธุรกิจสูงวัย ได้รับภารกิจสืบทอดมาแต่บรรพบุรุษในการตามหา “เฟื่อง” หญิงสาวจากบันทึกที่เขียนขึ้นในสมัยกรุงธนบุรี กระทั่งได้พบช่างภาพสาวผู้มีใบหน้าเหมือนกับภาพหญิงสาวในบันทึกโบราณเล่มนั้น แถมยังชื่อ “พัชร์เฟื่อง” ซึ่งสอดคล้องกับชื่อหญิงสาวที่กำลังตามหาอีกด้วย
นับตั้งแต่พบกับเจ้าสัว พัชร์เฟื่องได้เจอเหตุการณ์ประหลาดเรื่อยมา นั่นคือ เธอเริ่มฝันถึงชายในยุคอดีตคนหนึ่งซึ่งมักเรียกเธอในความฝันว่า “นางเฟื่อง” ต่อมา เจ้าสัวได้ออกอุบายนำพัชร์เฟื่องไปชมเรือนไทยพร้อมกับนำภาพวาดของบรรพบุรุษ “หลวงพิพิธราชเสนา” มาให้ดู แล้วเธอก็ต้องตะลึงเมื่อพบว่า ภาพชายผู้นี้ก็คือคนที่เธอฝันถึงนั่นเอง พร้อมกันนั้นเจ้าสัวได้มอบจี้หินสีดำและกำชับให้ท่องคาถาบทหนึ่งกำกับอย่าได้ขาด วันหนึ่งพัชร์เฟื่องได้ยินเสียงสวดคาถา “โอมพะพะ โลกะระ ทวารัง” ตลอดเวลา ด้วยนิสัยขี้เล่น หญิงสาวสวดบทสวดกลับหลังนั้น...ให้ประสานเป็นเสียงเดียวกันกับบทสวดที่ได้ยิน เกินความคิดใดทั้งมวล สะพานทั้งสะพานก็สว่างด้วยแสงจากฟ้าดังสนั่นหวั่นไหวสะท้านไปทั่วทั้งบริเวณ ร่างของหญิงสาวหายไปในบัดดลอย่างไร้ร่องรอย
กระทั่งรู้สึกตัวอีกครั้งหนึ่ง เธอค้นพบว่าตัวเองอยู่ในยุคสมัยกรุงธนบุรีปี 2312 ทันใดนั้น ชายโบราณผู้หนึ่งได้เข้ามากระชากร่างของเธอเข้าสู่อ้อมแขน...โครงหน้านั้นชัดเจนเกินจะพรรณณา
ชายผู้นั้น...ชายโบราณที่เธอหลงใหลในรูป “หลวงพิพิธราชเสนา”
นับตั้งแต่พบกับเจ้าสัว พัชร์เฟื่องได้เจอเหตุการณ์ประหลาดเรื่อยมา นั่นคือ เธอเริ่มฝันถึงชายในยุคอดีตคนหนึ่งซึ่งมักเรียกเธอในความฝันว่า “นางเฟื่อง” ต่อมา เจ้าสัวได้ออกอุบายนำพัชร์เฟื่องไปชมเรือนไทยพร้อมกับนำภาพวาดของบรรพบุรุษ “หลวงพิพิธราชเสนา” มาให้ดู แล้วเธอก็ต้องตะลึงเมื่อพบว่า ภาพชายผู้นี้ก็คือคนที่เธอฝันถึงนั่นเอง พร้อมกันนั้นเจ้าสัวได้มอบจี้หินสีดำและกำชับให้ท่องคาถาบทหนึ่งกำกับอย่าได้ขาด วันหนึ่งพัชร์เฟื่องได้ยินเสียงสวดคาถา “โอมพะพะ โลกะระ ทวารัง” ตลอดเวลา ด้วยนิสัยขี้เล่น หญิงสาวสวดบทสวดกลับหลังนั้น...ให้ประสานเป็นเสียงเดียวกันกับบทสวดที่ได้ยิน เกินความคิดใดทั้งมวล สะพานทั้งสะพานก็สว่างด้วยแสงจากฟ้าดังสนั่นหวั่นไหวสะท้านไปทั่วทั้งบริเวณ ร่างของหญิงสาวหายไปในบัดดลอย่างไร้ร่องรอย
กระทั่งรู้สึกตัวอีกครั้งหนึ่ง เธอค้นพบว่าตัวเองอยู่ในยุคสมัยกรุงธนบุรีปี 2312 ทันใดนั้น ชายโบราณผู้หนึ่งได้เข้ามากระชากร่างของเธอเข้าสู่อ้อมแขน...โครงหน้านั้นชัดเจนเกินจะพรรณณา
ชายผู้นั้น...ชายโบราณที่เธอหลงใหลในรูป “หลวงพิพิธราชเสนา”
560 pages, Paperback
Published January 1, 2008
2 people are currently reading
15 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 3 of 3 reviews
March 2, 2020
แนวพีเรียดที่ย้อนกลับไปในสมัยพระเจ้าตากสิน การดำเนินเรื่องเป็นแบบที่ผู้อ่านไม่ต้องเดาอะไร เป็นไปตามรูปแบบทุกอย่าง
เป็นไปตามที่คิดทุกครั้ง (แต่อ่านรีวิวนี้ให้จบก่อนนะครับ)
หนังสือปูพื้นเรื่องไปเกือบสองร้อยหน้า กว่าจะย้อนไปในอดีต (มันมีเหตุผลให้ต้องปูพื้นนาน) มีการใช้ตัวละครเยอะมาก
(ในภาคปัจจุบันปี2551 ใช้ 30 ตัว ย้อนไปในอดีตปี2312มีอีก 30 ตัว แต่บางตัวเอยเพียงครั้งเดียว)
เรื่องราวในประวัติศาสตร์ เน้นพื้นที่บริเวณวังเดิม เช่น ย่านบางหลวง บางล่าง สวนมังคุด สวนลิ้นจี่(วังหลัง)
จุดที่ชอบตรงที่ตัวนางเอกไม่ปิดบังความจริงมากมายนัก มีให้ความรู้บรรยากาศยุคนั้นพอควร
จุดที่ไม่ชอบ(ส่วนตัวนะ) นางเอกมัวแต่เศร้าใจกับการคิดถึงบ้านบ่อยมาก น่าจะเยอะที่สุด ที่เคยอ่านเรื่องสไตล์ย้อนอดีต และ
เหมือนอ่อนแอพอควรเลย เป็นลมบ่อยไปนิด (มันมีเหตุที่ต้องทำให้เป็นเช่นนั้น)
พระเอกก็ดูงี่เง่าตามสไตล์ละครน้ำเน่า เช่น เข้าใจผิดเรื่องง่ายๆไม่สอบถามให้รู้ความ คิดไปเอง และเหมือนฉากบังคับที่พระเอกก็ต้องมีคนชอบ ตบตีแย่งชิง
การโลดแล่นของตัวเอก ก็ยังไม่จุใจ ไม่ใช้ความรู้ความสามารถที่ตัวเองมีให้เต็มที่
และจุดที่จะให้นางเอกเสียที ก็ดูง่ายไปมาก เหมือนหมดมุขเลย
ข้าพเจ้าได้ให้ 4 ดาว ก่อนที่จะอ่านจบ เพราะเหลืออีกเพียง 6 แผ่นสุดท้าย เพียง 12 หน้าเท่านั้น (ใครจะคิดว่ามีอะไรอีก)
ใครจะคิดว่าหนังสือที่เราเดาได้มาตลอด จะมีการซ่อนตอนจบที่ดีเช่นนี้ ทำให้ตอบโจทย์ได้หมดเลย
จนต้องกลับมาให้ 5 ดาว เพราะตอนจบแท้ๆ เรื่องนี้เหมาะแก่การนำมาทำหนังยิ่งกว่าละคร
เป็นไปตามที่คิดทุกครั้ง (แต่อ่านรีวิวนี้ให้จบก่อนนะครับ)
หนังสือปูพื้นเรื่องไปเกือบสองร้อยหน้า กว่าจะย้อนไปในอดีต (มันมีเหตุผลให้ต้องปูพื้นนาน) มีการใช้ตัวละครเยอะมาก
(ในภาคปัจจุบันปี2551 ใช้ 30 ตัว ย้อนไปในอดีตปี2312มีอีก 30 ตัว แต่บางตัวเอยเพียงครั้งเดียว)
เรื่องราวในประวัติศาสตร์ เน้นพื้นที่บริเวณวังเดิม เช่น ย่านบางหลวง บางล่าง สวนมังคุด สวนลิ้นจี่(วังหลัง)
จุดที่ชอบตรงที่ตัวนางเอกไม่ปิดบังความจริงมากมายนัก มีให้ความรู้บรรยากาศยุคนั้นพอควร
จุดที่ไม่ชอบ(ส่วนตัวนะ) นางเอกมัวแต่เศร้าใจกับการคิดถึงบ้านบ่อยมาก น่าจะเยอะที่สุด ที่เคยอ่านเรื่องสไตล์ย้อนอดีต และ
เหมือนอ่อนแอพอควรเลย เป็นลมบ่อยไปนิด (มันมีเหตุที่ต้องทำให้เป็นเช่นนั้น)
พระเอกก็ดูงี่เง่าตามสไตล์ละครน้ำเน่า เช่น เข้าใจผิดเรื่องง่ายๆไม่สอบถามให้รู้ความ คิดไปเอง และเหมือนฉากบังคับที่พระเอกก็ต้องมีคนชอบ ตบตีแย่งชิง
การโลดแล่นของตัวเอก ก็ยังไม่จุใจ ไม่ใช้ความรู้ความสามารถที่ตัวเองมีให้เต็มที่
และจุดที่จะให้นางเอกเสียที ก็ดูง่ายไปมาก เหมือนหมดมุขเลย
ข้าพเจ้าได้ให้ 4 ดาว ก่อนที่จะอ่านจบ เพราะเหลืออีกเพียง 6 แผ่นสุดท้าย เพียง 12 หน้าเท่านั้น (ใครจะคิดว่ามีอะไรอีก)
ใครจะคิดว่าหนังสือที่เราเดาได้มาตลอด จะมีการซ่อนตอนจบที่ดีเช่นนี้ ทำให้ตอบโจทย์ได้หมดเลย
จนต้องกลับมาให้ 5 ดาว เพราะตอนจบแท้ๆ เรื่องนี้เหมาะแก่การนำมาทำหนังยิ่งกว่าละคร
May 21, 2025
วันนี้อ่านจบแล้ว เราเจอเรื่องนี้มาจากกระทู้หนึ่งใน Pantip หัวข้อนิยายย้อนอดีต ตอนนั้นกลัวอ่านเจอสปอยล์เลยอ่านข้ามๆ จับได้แค่ว่าสนุกอยู่และตัดจบจนแบบตกใจ แถมมีทำเป็นละครด้วย (แต่เรายังไม่เคยดูนะ)
เนื้อเรื่องยาวทีดี แบบรอนานมากว่านางเอกจะย้อนอดีตไปยังไง ไปด้วยวิธีไหน เจ้าสัวจะส่งกลับไปยังไง ตรงนี้ลุ้นอยู่นาน เพราะเนื้อหาปาไปสองร้อยกว่าหน้าแล้ว
พอย้อนอดีตไปได้ก็เหมือนเพิ่งเริ่มเล่าเรื่องใหม่อีก ค่อยๆ ไปเนิบๆ พระเอกนางเอกก็รักกันดี แต่รู้สึกที่บรรยายมายังไม่แสดงถึงว่าเขาไปรักกันมากๆ ตอนไหน นอกจากความรู้สึกคุ้นเคยผูกพัน ถูกตาต้องใจ (หรือเพราะเราไม่มีความรักแบบนี้หนา เลยยังไม่เข้าใจ)
ขัดจริงนิดนึงที่คนผิดตัวร้ายโดนลงโทษไม่หมด สงสารสายมากจริงๆ โหดร้ายรุนแรงมาก อ่านไปร้องไห้
กลับมาร้องไห้อีกทีก็จวนจะจบนี่แล้ว สงสารนางเอก สงสารครอบครัวทั้งปัจจุบันและอดีต สงสารไม่ไหว
เนื้อหาในเล่มก็มีสอดแทรกเรื่องประวัติสมัยกรุงธนบุรีอยู่ บ้านเมืองแร้นแค้น ทุกคนใช้ชีวิตลำบากกันน่าดู
พล็อตก็เหมาะไปทำละครแหละ ต่อไปเราจะไปหาดูละครต่อ แต่เราดูภาพปกละครมาแล้ว ตอนอ่านนี่ก็จินตนาการหน้าพระเอกตามคุณนก ฉัตรชัย อีกคนนึกคือเราเห็นหน้าพุดซ้อนเป็นคุณอ๋อม สกาวใจ😅 ถือว่าสมบทบาทมาก ขนาดยังไม่ได้ดู แค่เห็นภาพปกเฉยๆ นะ
เนื้อเรื่องยาวทีดี แบบรอนานมากว่านางเอกจะย้อนอดีตไปยังไง ไปด้วยวิธีไหน เจ้าสัวจะส่งกลับไปยังไง ตรงนี้ลุ้นอยู่นาน เพราะเนื้อหาปาไปสองร้อยกว่าหน้าแล้ว
พอย้อนอดีตไปได้ก็เหมือนเพิ่งเริ่มเล่าเรื่องใหม่อีก ค่อยๆ ไปเนิบๆ พระเอกนางเอกก็รักกันดี แต่รู้สึกที่บรรยายมายังไม่แสดงถึงว่าเขาไปรักกันมากๆ ตอนไหน นอกจากความรู้สึกคุ้นเคยผูกพัน ถูกตาต้องใจ (หรือเพราะเราไม่มีความรักแบบนี้หนา เลยยังไม่เข้าใจ)
ขัดจริงนิดนึงที่คนผิดตัวร้ายโดนลงโทษไม่หมด สงสารสายมากจริงๆ โหดร้ายรุนแรงมาก อ่านไปร้องไห้
กลับมาร้องไห้อีกทีก็จวนจะจบนี่แล้ว สงสารนางเอก สงสารครอบครัวทั้งปัจจุบันและอดีต สงสารไม่ไหว
เนื้อหาในเล่มก็มีสอดแทรกเรื่องประวัติสมัยกรุงธนบุรีอยู่ บ้านเมืองแร้นแค้น ทุกคนใช้ชีวิตลำบากกันน่าดู
พล็อตก็เหมาะไปทำละครแหละ ต่อไปเราจะไปหาดูละครต่อ แต่เราดูภาพปกละครมาแล้ว ตอนอ่านนี่ก็จินตนาการหน้าพระเอกตามคุณนก ฉัตรชัย อีกคนนึกคือเราเห็นหน้าพุดซ้อนเป็นคุณอ๋อม สกาวใจ😅 ถือว่าสมบทบาทมาก ขนาดยังไม่ได้ดู แค่เห็นภาพปกเฉยๆ นะ
July 24, 2021
พล็อตดีค่ะ น้ำตาไหลตามตอนนางเอกเจอพระเจ้าตากสิน แล้วก็เสียน้ำตาตามนางอีกหลายตอนเลย อินมากอยู่
การดำเนินเรื่องเนือยๆไปหน่อย อ่านๆวางๆ แต่ก็อ่านจนจบ ด้วยความอยากให้พระนางรู้ใจกันสักที
ส่วนที่ทำให้หักดาวอย่างสำคัญ คือตัวละครทุกตัวมีความน่ารำคาญอย่างไม่น่าเชื่อ… และประเด็นรักหลายเศร้า ตัวร้ายนางร้ายที่น่าเอาเปลือกทุเรียนฟาด ไม่ชอบแนวๆนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้วค่ะ
ช่วงท้ายๆ จะอินหนักเป็นพิเศษ และค่อนข้างลังเลที่จะให้ดาวแค่นี้ แต่ก็ตัดสินใจให้แค่นี้ เพราะเกือบตลอดเรื่องที่อ่านมา เรารู้สึกหงุดหงิดกับหลายอย่างที่ว่าไว้ข้างต้นจริงๆ 5555 แต่ก็ถือว่าใช้ได้ค่ะ ถ้าใครไม่ติดเรื่องที่ว่า ก็คงอ่านสนุกเลย
การดำเนินเรื่องเนือยๆไปหน่อย อ่านๆวางๆ แต่ก็อ่านจนจบ ด้วยความอยากให้พระนางรู้ใจกันสักที
ส่วนที่ทำให้หักดาวอย่างสำคัญ คือตัวละครทุกตัวมีความน่ารำคาญอย่างไม่น่าเชื่อ… และประเด็นรักหลายเศร้า ตัวร้ายนางร้ายที่น่าเอาเปลือกทุเรียนฟาด ไม่ชอบแนวๆนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้วค่ะ
ช่วงท้ายๆ จะอินหนักเป็นพิเศษ และค่อนข้างลังเลที่จะให้ดาวแค่นี้ แต่ก็ตัดสินใจให้แค่นี้ เพราะเกือบตลอดเรื่องที่อ่านมา เรารู้สึกหงุดหงิดกับหลายอย่างที่ว่าไว้ข้างต้นจริงๆ 5555 แต่ก็ถือว่าใช้ได้ค่ะ ถ้าใครไม่ติดเรื่องที่ว่า ก็คงอ่านสนุกเลย
Displaying 1 - 3 of 3 reviews