Ik nog wel van jou

by Elke Geurts

Het leven is een slechte film. Alleen daarom al is het zaak dat wij mensen er iets beters van maken.

'Ik hou niet meer van je.' Met deze eenvoudige woorden loopt de man van E.G. haar leven uit. De nieuwe werkelijkheid lijkt slechts een nare droom, ook omdat ze elkaar nog elke dag zien; ze hebben twee jonge dochters, delen een huis en 24 jaar van hun leven. E. zet alles op alles om er een ander verhaal van te maken, een béter verhaal. Want zij zijn toch anders dan die andere stellen die uit elkaar gaan? Het kan nog goedkomen, denkt ze steeds, terwijl ze toekijkt hoe haar grootste angst langzaam maar zeker realiteit wordt.

Ik nog wel van jou is het huiveringwekkende en ontroerende verslag van een gezin dat uiteenvalt, maar tegelijkertijd een boek over het geloof in de liefde en de kracht van literatuur.

Genres: Roman, Literature

256 pages, Paperback

First published November 1, 2017

Reviews

[Evi · Rating 5 out of 5]

Lees dit boek niet! E.G. schreef eerder kortverhalen en een roman. Een schitterende roman. Ik zat klaar om nog eens goed te lachen. Prachtig geschifte personages, verrassende wendingen en gedachtekronkels, klaar was ik dus ook dit keer. Ik begon met de grijns op het gelaat, verwachtingen hooggespannen. En dan blijkt alles wat je leest gewoon WAAR te zijn. Verschrikkelijk pijnlijk waar. Steeds meer begon het te dagen, met ieder citaat uit een boek dat ze las en noteerde, met iedere concrete verwijzing uit heden en verleden: "shit, dit is waaaar". Ik vocht tegen mijn eigen rotgevoel - op dat moment louter te wijten aan het lezen van het boek - en voelde me in E.G.'s plek gisteren vreselijk eenzaam (lees dus zeker niet te veel op één dag). Kijk zeker ook tegelijk niet naar de film 'l'economie du couple' dat dezelfde thematiek pijnlijk blootlegt. Tenzij je als resultaat - net als ik - dicht tegen je lief aankruipt en beseft: "Oef! Het is niet mijn waar". Lees het dan vooral wel!

[Alexander Peterhans · Rating 4 out of 5]

"Ik wil je vasthouden en omhelzen, heel simpel, heel leuk"

Mooi geschreven boek. Een mooie ontlading tegen het einde aan, een ontlading die buiten context beangstigend zou zijn, maar hier past het. Maakt het ook minder Een Nederlandsch Boek, waar het normaal vooral veel afgestompte gevoelens zou zijn, en maar niks zeggen.

[JannieTr · Rating 5 out of 5]

Jarenlang hield Elke Geurts een weblog bij onder de titel Elke dag. Ik las het graag. En hoewel je er nooit blindelings van uit mag gaan dat een schrijver in een weblog de waarheid vertelt, werd ik sluipenderwijs het verhaal ingetrokken dat uiteindelijk via de columns in Trouw naar buiten kwam en dat verwerkt is in de autobiografische roman Ik nog wel van jou. Ik vroeg me af of het boek me met deze voorkennis nog wel zou kunnen boeien. Dat bleek alleszins mee te vallen.
(....)
Het boek is bepaald geen verzameling columns of dagboekaantekeningen: de schrijfster speelt afgewogen met de chronologie. Er zijn voldoende flashbacks om ook de achtergronden van Man en E. en het verloop van de twintig jaar voor het "nulmoment" te leren kennen. Tegelijkertijd is het een verslag van een slopende en slepende echtscheidingsprocedure. Met alle onzekerheden, hoop, verdriet, woede, rouw, onbegrip, liefde en haat die daarbij horen. Heel navoelbaar, maar zonder zelfbeklag en vooral niet bedoeld als leidraad voor wie iets dergelijks overkomt. Als er iets duidelijk wordt in deze roman, dan is het wel dat elk mens uniek is, dat elke relatie uniek is en dat uiteraard elke scheiding dat ook is. Het is een compleet verhaal geworden, met een einde dat op berusting lijkt te wijzen, maar dat tegelijkertijd een schrijnend gemis toont. Een verhaal dat naar haar overtuiging ook heel anders had kunnen lopen, dat niet zo had hoeven te eindigen.
(.....)
Wat een bijzondere prestatie om op deze manier een persoonlijk drama om te zetten in literatuur.
Mijn hele recensie kun je hier lezen: https://mijnboekenkast.blogspot.nl/20...

[Leesdame · Rating 5 out of 5]

Elke avond kruip ik met ‘Ik nog wel van jou’ in bed en ga ik verder. Net als E. begin ik zelf ook bijna te hopen op een goede afloop. E. hoopt dat ze met het schrijven het verhaal misschien onbewust wel positiever kan maken. Steeds stop ik even. Ik wil het boek niet uitlezen. De stijl van Elke Geurts is zo mooi en sommige mooie quotes blijf ik opnieuw lezen.

Lees verder op mijn blog :)

[Sieme · Rating 3 out of 5]

3,5

een beangstigend boek als je tot over je oren verliefd bent

[Saar Steverlinck · Rating 4 out of 5]

Vrolijk werd ik er niet van. Maar het was wel echt heel erg genuanceerd, fijngevoelig en pijnlijk - heel pijnlijk.

[Kim · Rating 3 out of 5]

2,5*

[Floor Van renssen · Rating 4 out of 5]

Het verhaal van een huwelijk, een gezin, een scheiding.
Verdrietig, kwetsbaar, ellendig, krachtig, dapper en eerlijk.
Schrijven om niet ten onder te gaan - en dan is er dit boek.

[Charlotte · Rating 3 out of 5]

Misschien speelt het een rol dat ik nu zo ENORM gelukkig ben, maar dit boek raakte me niet zo erg als ik verwacht had. De schrijfster vertelt over haar op handen zijnde scheiding en het afscheid van haar man. Mooi geschreven in korte stukjes, columnfragmenten eigenlijk, het verhaal is herkenbaar en er is eigenlijk niets aan op te merken.

Behalve.... dat het me niet raakte, maar ik denk dat dat dus te maken heeft met mijn huidige staat van zijn♥️

[Wasughy Arumugam · Rating 2 out of 5]

Een unieke schrijfstijl. Een soort kijkje in het dagboek van de schrijfster. Eerst moest ik hieraan wennen. Maar het is mooi (en wellicht voor mensen die in scheiding liggen erg herkenbaar).
Ik vind het interessant om te lezen over een vrouw die afstandelijk is, die weinig zelf reflectie heeft en uiteindelijk toch achter haar schema’s en patronen komt die haar heeft gemaakt tot wie ze was. En dat loslaten van een geliefde niet alleen maar negatief is.
Favoriete zin: “Uiteindelijk zal ik man dankbaar zijn, anders was ik nooit diegene geworden die ik nu bijna ben. Zo mezelf”.
2,5/5 sterren.
Ik zal hem niet perse aanraden. Het is een ‘oke’ boek. Niet mind-blowing.

[Karlou · Rating 5 out of 5]

Pijnlijk echt en eerlijk geschreven 💔

[Juliet · Rating 4 out of 5]

Eng om te lezen als je net helemaal verliefd bent.

[Roosje De Vries · Rating 4 out of 5]

Een zorgvuldig gecomponeerde ego-fictie


‘’Ik weet niet of ik nog gelukkig kan worden met jou’, zei hij.
‘We kunnen het toch op z’n minst proberen?’
Ik wil het denk ik niet meer proberen. Erg hè?’
‘Ja, erg.’
‘Ik voel het niet meer, de koek is op, het vuurtje is uit, ik hou niet meer van je.’ ‘(p.30)


‘Ik wachtte tot alles weer goed was.
In de tussentijd probeerde ik de twijfel van man, de angst voor het uiteenvallen van mijn gezin, in mijn blogstukjes in woorden te vangen, probeerde ik het uit elkaar vallen van onze liefde met woorden tegen te houden, mijn gezin met de taal weer bij elkaar te krijgen. Dat wat ons weer bij elkaar had gedreven, moest ook datgene zijn wat ons weer bij elkaar kreeg.
In de tussentijd vond ik mijn geloof, op een plek waar ik het niet aan het zoeken was. Ik bleek al die tijd bezig te zijn met het boek dat ik niet schrijven wilde.’ (p. 31)



Het boek dat Geurts niet wilde schrijven, dat lees je dus. Wat betekent dat nu eigenlijk? Ze schrijft dit boek tegen wil en dank? Ze schrijft een inhoud waarmee zij het niet eens is? Schrijft zij een therapeutisch boek, voor zichzelf en voor de lezer? Of schrijft het boek zichzelf en gaat het in een richting die zij zelf niet wil, als een self fulfilling prophecy. Is het ook een boek met een snufje maatschappelijke ironie over een vinex-lokatie met allemaal redelijk jonge, hippe mensen die soms een beetje de weg kwijt zijn: een zedenschets? Ik acht het niet uitgesloten dat al deze vragen hun plekje krijgen in dit boek van Geurts.

Haar boek lijkt een simpel geval van een vrouw die tegen haar wil in de steek gelaten wordt door haar man en daarmee moet zien te dealen.
Het lijkt een super eerlijk en kwetsbaar ego-verslag van een verlaten vrouw en moeder. Ik las eerder wat stukjes van Geurts’ hand, en die gedachte kwam als eerste bij me op. Een dergelijke houding van een auteur neemt de lezer direct voor haar in. Je krijgt onmiddellijk sympathie voor die vrouw, die jezelf niet hoopt te zullen worden, of wanneer je zelf wel in een dergelijke situatie bent gekomen, dat je je dan vrouwmoediger zult gedragen en je je niet zult vastklampen aan zijn broekspijp.

Het knappe van dit boek is dat Geurts met deze emoties en bovengestelde vragen op intelligente wijze speelt. Het lijkt een ego-verslag maar het is een zorgvuldig gecomponeerd verhaal van een vrouw. Die vrouw lijkt natuurlijk op Geurts zelf, maar vergis je niet, lezer, het is geen autobiografie. Natuurlijk zitten er sterk autobiografische stukken in, maar Geurts weet haar ervaringen zorgvuldig en deskundig te vermetselen met fictie.

Niet alleen gaat dit boek over een scheiding; minstens even belangrijk is het thema van het schrijven van een boek over de scheiding. Een boek over het schrijven van een boek. Daar ben ik dol op: Droste-verpleegsters-perspectief. Geurts is namelijk ook schrijfdocent. Zij leert anderen te schrijven, waardoor zij ook verder kan met haar eigen schrijfwerk.
Vrijwel onmiddellijk moest ik denken aan de boeken van een schrijfster, die ik die jaar ontdekt heb: Rachel Cusk. Deze schrijft in drie romans over de gevolgen van haar scheiding op haar persoonlijk, op haar rol als moeder en op haar identiteit als schrijfster. Ook Cusk is in haar romans schrijfdocente en weet zich evenmin als Geurts een houding te geven tov haar leerlingen. Ook Cusk heeft een writer’s block, als Geurts.
Geurts kent Cusk, noemt, bespreekt en citeert haar ook uitgebreid (heel toeval kiest Geurts een citaat dat ik ook uitgekozen had, haha). Geurts noemt als nog een aantal schrijfsters die verslag doen van hun scheiding en hun verwerking daarvan, zoals Renate Rubensteins Niets te verliezen en toch bang, een boek dat, dat geef ik schroomvallig toe, ik nog steeds moet lezen en volgens mij al een paar decennia in mijn boekenkast staat.

-- Over Cusks boeken heb ik in 2017 twee recensies geschreven; over Contouren en Transit. Nasleep heb ik onbesproken gelaten. De grappige omstandigheid deed zich voor dat ik Cusks boeken in een totaal verkeerde volgorde heb gelezen. Maar soms is dat helemaal niet erg. Het lezen van romans is een uitermate persoonlijke en eigenzinnige ervaring.--

Geurts is een heel andere auteur dan Cusk. De eerste maakt de indruk een tamelijk wanhopige flapuit te zijn - dat is natuurlijk ook gewoon role playing, maar daar is niets mis mee, haar kwetsbaarheid is zeer innemend. Cusk is een ‘moeilijke’ schrijfster, die haar zinnen beeldhouwt, waardoor zij lezers misloopt, dat is tenminste mijn ervaring; maar zij is veel ingenieuzer, diepgaander en filosofischer dan Geurts. Cusks zinnen, daar moet je wel even je tanden inzetten, maar zij is ongelooflijk meedogenloos in haar observaties en overdenkingen (sic! let op de binnenrijmen met ‘o’, rdv ;-)) Toch is het boek van Geurts niet echt een eenvoudig ‘leessnoepje’. Ze schrijft bepaald niet eendimensionaal en weet goed de weg in haar schrijf-binnenste, met verdubbelingen, vermommingen, grapjes, ironie, observaties, beschouwingen e.d. Maar lees niet zo dat je je beeld van E. (zoals ze zichzelf in het boek noemt) precies laat passen op Elke Geurts, de verlaten vrouw in de realiteit. Het is boek is geen echte autobiografie.


De structuur van Geurts’ boek is strak: ongeveer een jaar, of ruim een jaar, ongeveer de seizoenen rond. Daarbinnen is het een prettig gestoord ‘rommeltje’ van stukjes die alle kanten opgaan, ook in de tijd dansen we op en neer, als een Argentijnse tango, die dan weer netjes in de dansrichting gaat en dan weer terugkeert op zijn schreden.
Maar nergens raak je de weg kwijt en dat is erg knap. Ook zit er in het geheel een bepaalde ontwikkeling, de persoonlijke ontwikkeling van de hoofdpersoon.

Misschien is het boek iets te lang, maar storend is het niet. De boeken van Cusk zijn betrekkelijk dun, maar als je op iedere zin moet kauwen, ben je per saldo meer leestijd kwijt.

Luister naar E’s man / ex, die tegen haar zegt:

‘’Jij verbindt weer eens allerlei zaken met elkaar die niets met elkaar te maken hebben. Jullie schrijvens zetten alles naar jullie hand. Ik schrijf gewoon R. onder aan die briefjes omdat ik R. ben. Laat mijn vader en mijn familie erbuiten. Dat gaat jou niets aan. Daar ga jij niet over.’
‘Sorry, het was nodig je te duiden.’
‘Dit is jouw verhaal,’ zegt hij. ‘Niet het mijne.’
‘Dit is ook jouw verhaal.’
‘Ik heb hier niets mee te maken.’
‘Jij komt erin voor.’
‘Ik heb mijn eigen verhaal’, zegt hij. ‘En daar heb jij niet meer mee te maken.’ (p. 59)

Deze dialoog kun je op minstens twee manieren interpreteren: die van een ex-man tegen zijn ex-vrouw, die dat feit nog wil erkennen. Maar ook van een man in de werkelijkheid die niet wil dat zij, de schrijfster, er met zijn werkelijkheid vandoor gaat. En zij schrijft om zichzelf te redden - therapeutisch.
Zij schrijft niet alleen haar kant van hun gemeenschappelijk verhaal, zij schrijft gewoon FICTIE.

Leve de fictie!

Wat mij betreft een absolute must read.



Over de auteur:

Elke Geurts (1973) studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. Ze schreef toneelstukken en hoorspelen alvorens ze doorbrak met korte verhalen. Ze was de eerste winnaar van de verhalenwedstrijd Duizend Woorden en won de Nieuw Proza Prijs Venlo 2008.

Publicaties
Het besluit van Dola Korstjens, korte verhalen, Nieuw Amsterdam, 2008
Lastmens, lange verhalen, Nieuw Amsterdam, 2010
De weg naar zee, korte roman, Bezige Bij, 2013
Ik nog wel van jou, roman, Lebowski, 2017



Auteur: Elke Geurts
Uitgever: Lebowski
Verschijningsdatum: november 2017
Druk 1
ISBN10 904883533X
ISBN13 9789048835331
Categorieën: Gezondheid & Psychologie Familie & Relaties
Literatuur & Romans Literaire romans
Literatuur & Romans
Nederlandstalig 256 pagina's

[Martijn Nicolaas · Rating 3 out of 5]

Schrijnend, herkenbaar, vlot en helder geschreven, maar ook een beetje zeurderig en saai af en toe.

[Jeanette · Rating 4 out of 5]

De column van Elke Geurts lees ik elke week in dagblad Trouw. Zij deelt haar leven met de lezers. In het boek 'Ik nog wel van jou' doet zij dit eveneens. Meer specifiek; in woorden geeft Elke vorm aan haar huwelijk dat uiteen dreigt te vallen. Door het lezen van de columns en het boek ben ik Elke gaan kennen als iemand die wil gaan voor haar huwelijk en haar kinderen.

Elke schrijft briljant. Ze schrijft zo dat je echt nadenkt over wat erin de woorden zit.

De titel 'Ik nog wel van jou' geeft schrijnend weer dat de liefde bij Elke voor haar man nog aanwezig is. Waarschijnlijk helpt het schrijven om de realiteit onder ogen te zien. Een realiteit die Elke eigenlijk niet wil vatten.

Ik heb bewondering voor de schrijfstijl van Elke Geurts en voor haar moed om haar verhaal te delen. Door haar woorden komen verdriet, wanhoop en woede tot uiting. Elke, als je dit leest: je bent een getalenteerde schrijfster en een mooi mens.

[Charlotte · Rating 4 out of 5]

Dit boek is een MASTERPIECE!
Het beantwoord vragen die ik eerder niet aan mezelf zou gedacht hebben om te stellen.

( wel een dieper boek, waar je geforceerd wordt om bij na te denken )

De verwijzingen die ze maakt zijn ongezien en haar beschrijvingen zijn voor mij allesomvattend.

Pijnlijk, maar zo ontzettend waar. “De waarheid is erg hè?”

Het boek ging van de hak op de tak, maar dat vond ik net geweldig. Het werkt goed met mijn warrig hoofd :)

“Ik wil je vasthouden en omhelzen. Heel simpel. Heel leuk.”

Danku E.G. om situaties uit te leggen zoals ik ze nodig had.

[Casper Veen · Rating 4 out of 5]

Als persoon die recent iets soortgelijks heeft moeten verduren als de auteur kocht ik dit boek gelijk. Ik twijfelde tussen 3 of 4 sterren. ik vond enerzijds dat het boek veel afdwaalde naar allerhande persoonlijke beslommeringen die weg hadden gekund. a
Anderzijds waren het ophalen en delen van die herinneringen vast onderdeel van het verwerkingsproces van de auteur. En alleen al om enkele zinnen die me deden breken tijdens het lezen is het boek de moeite waar. Een zwaar boek, maar goed.

[Judith · Rating 5 out of 5]

Het is zo mooi geschreven wat E.G. voelt en denkt en leert in de periode van liefdesverdriet en twijfel. Verleden en heden lopen op een fijne manier door elkaar. Het gaat niet alleen om haar scheiding maar ook om het schrijven over de scheiding.

[Joost van Hoek · Rating 4 out of 5]

Het verhaal doet in haar frustrerende beklemming erg denken aan Tonio. Je wilt schreeuwen naar de hoofdpersoon: "Ga wat doen! Flikker hem er uit. Ga willekeurig wie neuken." De hoofdpersoon doet dat niet. Ze rouwt op haar eigen tempo in prachtige woorden.

[Maartje J. · Rating 4 out of 5]

Lekker vlot geschreven boek dat meer en meer boeide nadat ik verder las. In het begin las het makkelijk weg tot ik op het punt kwam waarbij ik dacht nu weet ik het wel. Waarna het boek me beetpakte: is het nou fictie of niet en hoe zit het met het perspectief in het verhaal. En zo ineens las ik op internet interviews met de auteur. Heerlijk als een schrijver je zo nieuwsgierig weet te maken en zeker in een boek waar je het niet verwacht.

Waarschuwing: door de korte hoofdstukken en de snelheid van schrijven, kun je als lezer voorbij schieten aan de emotionele momenten. En ook daarin speelt de schrijver met je als lezer #respect

[Elisa · Rating 3 out of 5]

Beklemmend

[Anja Sorber · Rating 4 out of 5]

Prachtig boek over intens liefdesverdriet. Ondanks het rauwe verdriet is de roman lichtvoetig geschreven.

[Anton · Rating 5 out of 5]

Ontzettend persoonlijk en ontroerend. Simplistisch geschreven maar niet minder mooi. Waarschijnlijk niet voor iedereen maar deze persoon heeft er wel een traan bij gelaten op het einde.

[Jasmijn · Rating 4 out of 5]

Dit boek voelt als een soort grafrede van een relatie. Mooi, verdrietig en heel echt.

Een poging om iemand weer tot leven te wekken door over hem te schrijven, herkenbaar.

[Charlotte · Rating 4 out of 5]

Mooi portret van een scheidend stel. Verdrietig en herkenbaar.

[Sam Boone · Rating 4 out of 5]

Lief, leuk, gruwelijk en eenzaam. Inderdaad een grafrede van een relatie, prachtig

[Freya Caris · Rating 5 out of 5]

Tegen elke verwachting in :p
Perfect onvoorspelbaar.

[Jill B · Rating 5 out of 5]

Écht een mooi boek, je wordt helemaal meegesleept in het verhaal van een vrouw die het verliezen van haar partner door een scheiding gewoon niet onder ogen kan zien. Met heel veel plezier en aandacht gelezen!!

[Wouter Zwemmer · Rating 2 out of 5]

Eerst veroorzaken dat je man je verlaat, daar dan nog een jaar aan blijven hangen en vervolgens boos worden dat hij een leukere partner heeft gevonden... en ondertussen met een coach, familieopstellingen en vriendinnen weigeren om de werkelijkheid en haar aandeel daarin onder ogen te zien... de vrouw verwijt de man dat hij opbloeit van zijn hervonden vrijheid, terwijl zij hem dus de hele tijd klein had gehouden... is dit een uitzondering, of is dit de vrouw? Stilistisch onevenwichtig.

Waar zijn de boeken die dit proces vanuit de man beschrijven, die het afstotende, agressieve gedrag van vrouwen beschrijven; de somberheid en depressies, het geclaim, de jaloezie, de beheersingsdrang, het geroddel maar zich zelf geen steek beter gedragen, de man kleineren om zelf niet te hoeven ontwikkelen, de chronische ontevredenheid, de veeleisendheid, het uiterlijke vertoon, de inertie, het onvermogen om conflicten constructief op te lossen, het zich verschuilen achter kinderen, het hangen aan de man om niet zelf verantwoordelijkheid te hoeven nemen - en vervolgens ontevreden zijn met die man want te weinig thuis (werken), te veel van huis (sporten, vrienden), verkeerde tv, niet geïnteresseerd in haar (gezeur, geklaag)... al dat... welke man schrijft daar nou eens een goed boek over. Zooo klaar met klaagvrouwen die hardwerkende welwillende vaders / broers / zoons / echtgenoten wegjagen met hun slechte gedrag en de man vervolgens van alle ellende in hun leven beschuldigen... bah

[Katrien De Schrijver · Rating 4 out of 5]

Ver van mijn bed en toch zo mooi dichtbij beschreven. Ik nog wel van jou leest als een trein en neemt je mee in de gruwelijke ontkenning van de werkelijkheid. Je wil haar wakker schudden, op de rails zetten, roepen. Vier sterren voor de vlotheid waarmee ze haar literaire puzzel legt.