What do you think?
Rate this book
Unter der Haut
Die atemberaubende Geschichte eines bibliophilen Mörders
New York während des letzten Sommers der 1960-er Jahre: Der Literaturstudent Jonathan Rosen macht die Bekanntschaft des bibliophilen Dandys Josef Eisenstein. Durch den geheimnisvollen älteren Mann lernt der unerfahrene Junge nicht nur die Welt der Kunst und des Geistes, sondern auch die Macht der Verführung kennen und erlebt in diesen hellen Tagen sein Coming of age. Zu einem ersten sexuellen Erlebnis kommt es in Eisensteins Atelier, wo Jonathan mit einer jungen Frau schläft, die beide Männer in einem Diner angesprochen haben. In den folgenden Wochen machen sie sich in den brütend heißen Straßen New Yorks auf die Suche nach neuen »Opfern«. Ihr Muster: Eisenstein, der selber niemals eine Frau berührt, lehrt Jonathan die Kunst der Verführung; sie bringen die Frauen in sein Apartment, wo Jonathan mit ihnen schläft, während Eisenstein sie beobachtet. Mit der Zeit wächst in Jonathan ein Verdacht, dass über seinem Mentor ein dunkles Geheimnis liegt. Doch diese Ahnung wird erst Jahrzehnte später zur Gewissheit, als er in Israel von der ehemaligen FBI-Agentin Sally Goldman aufgesucht wird – denn sie jagt seit langem schon den »Skinner«, einen legendären Serienmörder.
New York während des letzten Sommers der 1960-er Jahre: Der Literaturstudent Jonathan Rosen macht die Bekanntschaft des bibliophilen Dandys Josef Eisenstein. Durch den geheimnisvollen älteren Mann lernt der unerfahrene Junge nicht nur die Welt der Kunst und des Geistes, sondern auch die Macht der Verführung kennen und erlebt in diesen hellen Tagen sein Coming of age. Zu einem ersten sexuellen Erlebnis kommt es in Eisensteins Atelier, wo Jonathan mit einer jungen Frau schläft, die beide Männer in einem Diner angesprochen haben. In den folgenden Wochen machen sie sich in den brütend heißen Straßen New Yorks auf die Suche nach neuen »Opfern«. Ihr Muster: Eisenstein, der selber niemals eine Frau berührt, lehrt Jonathan die Kunst der Verführung; sie bringen die Frauen in sein Apartment, wo Jonathan mit ihnen schläft, während Eisenstein sie beobachtet. Mit der Zeit wächst in Jonathan ein Verdacht, dass über seinem Mentor ein dunkles Geheimnis liegt. Doch diese Ahnung wird erst Jahrzehnte später zur Gewissheit, als er in Israel von der ehemaligen FBI-Agentin Sally Goldman aufgesucht wird – denn sie jagt seit langem schon den »Skinner«, einen legendären Serienmörder.
528 pages, Hardcover
First published March 1, 2018
20 people are currently reading
302 people want to read
About the author
Gunnar Kaiser
7 books15 followersGunnar Kaiser è nato nel 1976 a Colonia, dove ha studiato filosofia e letteratura tedesca. All’attività di scrittore affianca quella di insegnante di tedesco e filosofia a Bonn e Colonia.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 27 of 27 reviews
October 9, 2021
*3.5/5
Οι περισσότεροι κρίνουν τα βιβλία με την όραση, γκρινιάζοντας ενίοτε για τις δυσδιάκριτες γραμματοσειρές που τους χαλάνε την ανάγνωση πάνω σε σεζλόνγκ και ξαπλώστρες, Οι «άρρωστοι» βιβλιόφιλοι, εκτιμούν εξίσου την οσμή και με την αφή. Ανοίγουν μια παλιά, κιτρινισμένη, αξάκριστη έκδοση και οσφραίνονται τις νότες του παλαιωμένου χαρτοπολτού.
Εδώ όμως έχουμε έναν Εβραίο μπον βιβέρ με σκοτεινό παρελθόν, αδιαφανείς προθέσεις και, κυρίως, μια ανατριχιαστική έλξη για το βιβλίο διά της αφής. Συμπρωταγωνιστής, ένας νεαρός φοιτητής λογοτεχνίας, τον οποίο μυεί όχι μόνο σε σπάνιες εκδόσεις βιβλίων αλλά και στην αποπλάνηση εκπάγλου καλλονής νεανίδων. Αρκετές οι ομοιότητες με το «Άρωμα» του Ζίσκιντ, αν αλλάξεις το αρωματοποιείο με βιβλιοδετείο. Το ιστορικό συγκείμενο παλινδρομεί ανάμεσα στη Νέα Υόρκη των 60s και στη Γερμανία των 30s, με ιδιαίτερη εστίαση στο δίπολο ναζισμού-αντισημιτισμού.
Μπορείτε να αγνοήσετε τις φανφάρες τύπου «φιλοσοφικό θρίλερ» που συνοδεύουν την έκδοση (δεν είναι ούτε φιλοσοφικό ούτε θρίλερ) και να απολαύσετε σαν καλό σκοτσέζικο μαλτ, με μικρές γουλιές, την πλοκή. Μια πλοκή (δυστυχώς) αργή, φορτωμένη με πολλά καλολογικά στοιχεία και (κυριολεκτικά) ΟΛΕΣ τις σκέψεις που έκανε ο συγγραφέας την ώρα που έγραφε. Νιώθεις έντονα ότι ανοίγεις δρόμο με στρατιωτικό μαχαίρι ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση του Αμαζονίου, δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις τα πρωτεύοντα από τα δευτερεύοντα στοιχεία.
Ο Γκούναρ όμως είναι ταλαντούχος, φτιαγμένος από το καμίνι των γνήσιων συγγραφέων και όχι από γραμμή παραγωγής των εργαστηρίων δημιουργικής γραφής. Παραβλέποντας τις κατάρες που έχεις ρίξει στους επιμελητές έκδοσης επειδή δεν άφησαν το βιβλίο να «ανασάνει» (αφαιρώντας καμιά 200αριά σελίδες), γεύεσαι έναν πρωτότυπο, λίγο νοσηρό, λίγο ανατριχιαστικό, λίγο θλιβερό, λίγο μυστηριώδη βιβλιοφιλικό ύμνο, με πολύ ενδιαφέρουσες αναφορές σε άλλα βιβλία, που θα σε κάνουν να χαμογελάς συνωμοτικά ενώ καταπίνεις τις σελίδες.
Ιδιαίτερο βιβλίο, θα αποθαρρύνει τους οπαδούς του εύπεπτου αστυνομικού, ενώ αφήνει τους δυνατούς αναγνώστες να αποζητούν το κάτι παραπάνω. Σε αγγίζει όμως μέσα από τις αδυναμίες του, μιας και η τεχνητή τελειότητα σε ένα λογοτεχνικό έργο είναι πολλές φορές βαρετή.
Οι περισσότεροι κρίνουν τα βιβλία με την όραση, γκρινιάζοντας ενίοτε για τις δυσδιάκριτες γραμματοσειρές που τους χαλάνε την ανάγνωση πάνω σε σεζλόνγκ και ξαπλώστρες, Οι «άρρωστοι» βιβλιόφιλοι, εκτιμούν εξίσου την οσμή και με την αφή. Ανοίγουν μια παλιά, κιτρινισμένη, αξάκριστη έκδοση και οσφραίνονται τις νότες του παλαιωμένου χαρτοπολτού.
Εδώ όμως έχουμε έναν Εβραίο μπον βιβέρ με σκοτεινό παρελθόν, αδιαφανείς προθέσεις και, κυρίως, μια ανατριχιαστική έλξη για το βιβλίο διά της αφής. Συμπρωταγωνιστής, ένας νεαρός φοιτητής λογοτεχνίας, τον οποίο μυεί όχι μόνο σε σπάνιες εκδόσεις βιβλίων αλλά και στην αποπλάνηση εκπάγλου καλλονής νεανίδων. Αρκετές οι ομοιότητες με το «Άρωμα» του Ζίσκιντ, αν αλλάξεις το αρωματοποιείο με βιβλιοδετείο. Το ιστορικό συγκείμενο παλινδρομεί ανάμεσα στη Νέα Υόρκη των 60s και στη Γερμανία των 30s, με ιδιαίτερη εστίαση στο δίπολο ναζισμού-αντισημιτισμού.
Μπορείτε να αγνοήσετε τις φανφάρες τύπου «φιλοσοφικό θρίλερ» που συνοδεύουν την έκδοση (δεν είναι ούτε φιλοσοφικό ούτε θρίλερ) και να απολαύσετε σαν καλό σκοτσέζικο μαλτ, με μικρές γουλιές, την πλοκή. Μια πλοκή (δυστυχώς) αργή, φορτωμένη με πολλά καλολογικά στοιχεία και (κυριολεκτικά) ΟΛΕΣ τις σκέψεις που έκανε ο συγγραφέας την ώρα που έγραφε. Νιώθεις έντονα ότι ανοίγεις δρόμο με στρατιωτικό μαχαίρι ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση του Αμαζονίου, δυσκολεύεσαι να ξεχωρίσεις τα πρωτεύοντα από τα δευτερεύοντα στοιχεία.
Ο Γκούναρ όμως είναι ταλαντούχος, φτιαγμένος από το καμίνι των γνήσιων συγγραφέων και όχι από γραμμή παραγωγής των εργαστηρίων δημιουργικής γραφής. Παραβλέποντας τις κατάρες που έχεις ρίξει στους επιμελητές έκδοσης επειδή δεν άφησαν το βιβλίο να «ανασάνει» (αφαιρώντας καμιά 200αριά σελίδες), γεύεσαι έναν πρωτότυπο, λίγο νοσηρό, λίγο ανατριχιαστικό, λίγο θλιβερό, λίγο μυστηριώδη βιβλιοφιλικό ύμνο, με πολύ ενδιαφέρουσες αναφορές σε άλλα βιβλία, που θα σε κάνουν να χαμογελάς συνωμοτικά ενώ καταπίνεις τις σελίδες.
Ιδιαίτερο βιβλίο, θα αποθαρρύνει τους οπαδούς του εύπεπτου αστυνομικού, ενώ αφήνει τους δυνατούς αναγνώστες να αποζητούν το κάτι παραπάνω. Σε αγγίζει όμως μέσα από τις αδυναμίες του, μιας και η τεχνητή τελειότητα σε ένα λογοτεχνικό έργο είναι πολλές φορές βαρετή.
June 8, 2020
Μέσα στον Μάιο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος το ψυχολογικό θρίλερ "Κάτω από το δέρμα" του Γερμανού Gunnar Kaiser. Λίγο η λατρεία μου για το συγκεκριμένο είδος, λίγο ότι στο οπισθόφυλλο μας λέει ότι θα βρούμε έναν συνδυασμό από Το Άρωμα - και την Σιωπή των Αμνών. Δεν χρειαζόμουν πολλά παρά πάνω για να πειστώ και να το διαβάσω!
Το επίκεντρο της πλοκής γυρνάει πάνω σε έναν κατά συρροή δολοφόνο στην Νέα Υόρκη του 1960, εκεί βρίσκουμε τον νεαρό φοιτητή Τζόναθαν Ρόζεν και τον κοσμοπολίτικο φίλο του, Γιόζεφ Άιζενσταιον όπου μοιράζονται την αγάπη τους για την λογοτεχνία και τις όμορφες γυναίκες. Όλα δείχνουν να κυλάνε διασκεδαστικά μέχρι που η τέλεια βιτρίνα τους αρχίζει να διαλύεται και οι υποψίες για ένα φρικτό μυστικό βγαίνουν στην επιφάνεια.
Με προβλημάτισε έντονα το συγκεκριμένο βιβλίο μιας και μέσα στις 616 σελίδες του υπήρξαν πολλές στιγμές που με μάγεψε με την γραφή του και άλλες που με κούρασε. Σίγουρα δεν χρειαζόταν αυτός ο όγκος για να ειπωθεί η συγκεκριμένη ιστορία. Όμως τελικά ίσως το μεγάλο μειονέκτημα του, να είναι ότι θυμίζει σε υπερβολικό βαθμό Το Άρωμα του Patrick Süskind με αποτέλεσμα να χάνει το σασπένς του. Γιατί και αναπόφευκτα αν πας να συγκρίνεις τα δυο αυτά μυθιστορήματα, του Kaiser χάνει σε όλα τα επίπεδα.
Ο Γιόζεφ ζει ένα διφορούμενο εσωτερικό αγώνα μεταξύ του πάθος του και της γενικής κλίσεις του, καθώς η μαθητεία του στις καλές χειροτεχνίες βιβλιοδεσίας, περιγράφονται με ζήλο και μεγάλη ευαισθησία. Γενικά όλα τα κομμάτια του παρελθόντος -- εκτός δηλαδή από το 1969 μου κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον και με συνεπήραν πολύ εύκολα στην ανάγνωση τους. Γενικά Το Κάτω από το δέρμα είναι ένα καλό μυθιστόρημα που αν ο συγγραφέας ξεχνούσε για λίγο την φλυαρία του και έδενε την ιστορία του πιο σφιχτά με αποτέλεσμα να γινόταν και μικρότερη κατά 100 σελίδες το αποτέλεσμα θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερο.
Αν σας αρέσουν τα βιβλία με έντονες περιγραφές και συζητήσεις, με όμορφη ατμόσφαιρα και μια σκοτεινή εσάνς ανατριχιαστικού θρίλερ, τότε το Κάτω από το δέρμα είναι ιδανικό για εσάς!
Το επίκεντρο της πλοκής γυρνάει πάνω σε έναν κατά συρροή δολοφόνο στην Νέα Υόρκη του 1960, εκεί βρίσκουμε τον νεαρό φοιτητή Τζόναθαν Ρόζεν και τον κοσμοπολίτικο φίλο του, Γιόζεφ Άιζενσταιον όπου μοιράζονται την αγάπη τους για την λογοτεχνία και τις όμορφες γυναίκες. Όλα δείχνουν να κυλάνε διασκεδαστικά μέχρι που η τέλεια βιτρίνα τους αρχίζει να διαλύεται και οι υποψίες για ένα φρικτό μυστικό βγαίνουν στην επιφάνεια.
Με προβλημάτισε έντονα το συγκεκριμένο βιβλίο μιας και μέσα στις 616 σελίδες του υπήρξαν πολλές στιγμές που με μάγεψε με την γραφή του και άλλες που με κούρασε. Σίγουρα δεν χρειαζόταν αυτός ο όγκος για να ειπωθεί η συγκεκριμένη ιστορία. Όμως τελικά ίσως το μεγάλο μειονέκτημα του, να είναι ότι θυμίζει σε υπερβολικό βαθμό Το Άρωμα του Patrick Süskind με αποτέλεσμα να χάνει το σασπένς του. Γιατί και αναπόφευκτα αν πας να συγκρίνεις τα δυο αυτά μυθιστορήματα, του Kaiser χάνει σε όλα τα επίπεδα.
Ο Γιόζεφ ζει ένα διφορούμενο εσωτερικό αγώνα μεταξύ του πάθος του και της γενικής κλίσεις του, καθώς η μαθητεία του στις καλές χειροτεχνίες βιβλιοδεσίας, περιγράφονται με ζήλο και μεγάλη ευαισθησία. Γενικά όλα τα κομμάτια του παρελθόντος -- εκτός δηλαδή από το 1969 μου κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον και με συνεπήραν πολύ εύκολα στην ανάγνωση τους. Γενικά Το Κάτω από το δέρμα είναι ένα καλό μυθιστόρημα που αν ο συγγραφέας ξεχνούσε για λίγο την φλυαρία του και έδενε την ιστορία του πιο σφιχτά με αποτέλεσμα να γινόταν και μικρότερη κατά 100 σελίδες το αποτέλεσμα θα ήταν σίγουρα πολύ καλύτερο.
Αν σας αρέσουν τα βιβλία με έντονες περιγραφές και συζητήσεις, με όμορφη ατμόσφαιρα και μια σκοτεινή εσάνς ανατριχιαστικού θρίλερ, τότε το Κάτω από το δέρμα είναι ιδανικό για εσάς!
November 24, 2018
Ein wirklich gut geschriebener Unterhaltungsroman, bei dem man sich auf keiner der über 500 Seiten langweilt.
Im Mittelpunkt stehen ein Serienmörder, der die Haut seiner Opfer zum Einbinden von Büchern benutzt, und sein junger Freund, der sich, ohne etwas von diesen Vorgängen zu ahnen, benutzen lässt bei der Eroberung junger, schöner Frauen. Der Leser weiß schnell Bescheid, obwohl das blutrünstige Treiben erst spät und auch dann nicht in der Ausführlichkeit einschlägiger Thriller beschrieben wird (also bitte nicht von dem spektakulären Motiv abschrecken lassen!). Im Gegenteil, zu einem großen Teil besteht der Roman aus Gesprächen über Bücher, deren Inhalten und Beschaffenheit, dem Schreiben von Büchern, der Nähe zwischen der Leidenschaft für schöne Bücher der für schöne Frauen. Das ist wohl auch der Grund, warum ich auf dieses Buch aufmerksam wurde. Aber oft wird mein Griff zu Büchern, die in der Welt der Bibliophilie angesiedelt sind, bitter bestraft – ganz anders hier.
Als sehr gelungen empfinde ich auch das Einbetten der einzelnen Handlungsstränge in den historischen Kontext. Dass sich junge Frauen so bereitwillig abschleppen lassen, hat natürlich viel mit dem Jahr 1969 und der gerade in New York sexuell freizügigen Atmosphäre zu tun.
In einem anderen Teil des Buches erfahren wir etwas über den Werdegang des Mörders Josef Eisenstein. Aufgewachsen in einem Klima emotionaler Kälte, verschlägt es ihn in seiner Jugend in das Berlin der 1930er Jahre. Er lernt hier nicht nur schöne Bücher, das Handwerk des Buchbindens und des Gerbens sowie seine ersten Lieben kennen, er erlebt die zunehmende Verfolgung der Juden (er ist selbst Jude, lebt aber als „arischer“ Neffe bei seiner Tante und kann den Verfolgungen so entgehen). Er lernt neben Antiquaren auch Schwarzhändler kennen, er stiehlt immer wieder Bücher und treibt sich in dunklen Vierteln rum.
Am Ende wird der Leser ins Jahr 1990 geworfen, der Fall der Mauer hat den Weg in bislang verschlossene Archive geebnet und eine Ermittlerin sucht den seinerzeit jungen Freund Eisensteins in Jerusalem auf und reist mit ihm nach Argentinien. Ob die zuvor erzählte Geschichte die Lebensbeichte Eisensteins oder eine raffiniert erdachte Geschichte ist, diese Frage stellt sich auf den letzten Seiten und bringt so noch einmal eine ganz andere Sicht auf das Gelesene.
Wenn man diesem Roman etwas vorwerfen kann, dann dass er zuweilen recht auffällig an zumindest ein ganz klares Vorbild anknüpft: Patrick Süskinds Das Parfum. Der ungewollte und lieblos aufwachsende Junge, dem andere etwas Unheilvolles andichten, verliert sich früh in eine ungewöhnliche Leidenschaft, die ihn schließlich zum Mörder werden lässt. Die Nähe zwischen verhängnisvoller Leidenschaft und der Liebe zum Schönen. Selbst die erste begehrte Frau, die im Roman erscheint, hat rote Haare wie bei Süskind. Nur kommt Kaiser literarisch an Süskind dann doch nicht ran. Mir kamen zudem Geschichten über den historisch verbürgten Mörder aus Buchleidenschaft, Johann Georg Tinius, in den Sinn (siehe zum Beispiel Huizing Der Buchtrinker und Opitz‘ Der Büchermörder). Und der Psychopath in Das Schweigen der Lämmer natürlich. Ich dachte auch an einen anderen Roman, der zwei Männer in New York zusammenführt, in dem es um alte Bücher und jüdische Identität geht: Steffen Menschings Jacobs Leiter.
Um mich nicht dem Verdacht der Naivität auszusetzen: Ja, ich wurde darauf aufmerksam gemacht, dass der Autor sich in den sozialen Medien sehr weit rechts äußert, dass er möglicherweise etwas mit der Identitären Bewegung zu tun hat. Ich habe mich schnell entschlossen, meine Zeit nicht mit weiteren Recherchen zu verschwenden, sondern dieses Buch kritisch zu lesen (also unfairer Weise noch kritischer als sonst, was rechte Untertöne angeht). So kann ich nichts über politische Haltungen, die Kaiser an anderer Stelle äußert, sagen, aber ich kann eindeutig sagen, dass Unter der Haut in dieser Hinsicht völlig unverdächtig ist. Im Gegenteil, besteht ein großer Teil des Personals aus Juden, und mit der Zeit des Nationalsozialismus, die eine wichtige Rolle spielt, wird besonnen umgegangen.
Also ein guter Unterhaltungsroman, ein guter New York-Roman und auch ein passabler Berlin-Roman, ein guter Roman über die Liebe zu Büchern und ein spannender Roman.
Im Mittelpunkt stehen ein Serienmörder, der die Haut seiner Opfer zum Einbinden von Büchern benutzt, und sein junger Freund, der sich, ohne etwas von diesen Vorgängen zu ahnen, benutzen lässt bei der Eroberung junger, schöner Frauen. Der Leser weiß schnell Bescheid, obwohl das blutrünstige Treiben erst spät und auch dann nicht in der Ausführlichkeit einschlägiger Thriller beschrieben wird (also bitte nicht von dem spektakulären Motiv abschrecken lassen!). Im Gegenteil, zu einem großen Teil besteht der Roman aus Gesprächen über Bücher, deren Inhalten und Beschaffenheit, dem Schreiben von Büchern, der Nähe zwischen der Leidenschaft für schöne Bücher der für schöne Frauen. Das ist wohl auch der Grund, warum ich auf dieses Buch aufmerksam wurde. Aber oft wird mein Griff zu Büchern, die in der Welt der Bibliophilie angesiedelt sind, bitter bestraft – ganz anders hier.
Als sehr gelungen empfinde ich auch das Einbetten der einzelnen Handlungsstränge in den historischen Kontext. Dass sich junge Frauen so bereitwillig abschleppen lassen, hat natürlich viel mit dem Jahr 1969 und der gerade in New York sexuell freizügigen Atmosphäre zu tun.
In einem anderen Teil des Buches erfahren wir etwas über den Werdegang des Mörders Josef Eisenstein. Aufgewachsen in einem Klima emotionaler Kälte, verschlägt es ihn in seiner Jugend in das Berlin der 1930er Jahre. Er lernt hier nicht nur schöne Bücher, das Handwerk des Buchbindens und des Gerbens sowie seine ersten Lieben kennen, er erlebt die zunehmende Verfolgung der Juden (er ist selbst Jude, lebt aber als „arischer“ Neffe bei seiner Tante und kann den Verfolgungen so entgehen). Er lernt neben Antiquaren auch Schwarzhändler kennen, er stiehlt immer wieder Bücher und treibt sich in dunklen Vierteln rum.
Am Ende wird der Leser ins Jahr 1990 geworfen, der Fall der Mauer hat den Weg in bislang verschlossene Archive geebnet und eine Ermittlerin sucht den seinerzeit jungen Freund Eisensteins in Jerusalem auf und reist mit ihm nach Argentinien. Ob die zuvor erzählte Geschichte die Lebensbeichte Eisensteins oder eine raffiniert erdachte Geschichte ist, diese Frage stellt sich auf den letzten Seiten und bringt so noch einmal eine ganz andere Sicht auf das Gelesene.
Wenn man diesem Roman etwas vorwerfen kann, dann dass er zuweilen recht auffällig an zumindest ein ganz klares Vorbild anknüpft: Patrick Süskinds Das Parfum. Der ungewollte und lieblos aufwachsende Junge, dem andere etwas Unheilvolles andichten, verliert sich früh in eine ungewöhnliche Leidenschaft, die ihn schließlich zum Mörder werden lässt. Die Nähe zwischen verhängnisvoller Leidenschaft und der Liebe zum Schönen. Selbst die erste begehrte Frau, die im Roman erscheint, hat rote Haare wie bei Süskind. Nur kommt Kaiser literarisch an Süskind dann doch nicht ran. Mir kamen zudem Geschichten über den historisch verbürgten Mörder aus Buchleidenschaft, Johann Georg Tinius, in den Sinn (siehe zum Beispiel Huizing Der Buchtrinker und Opitz‘ Der Büchermörder). Und der Psychopath in Das Schweigen der Lämmer natürlich. Ich dachte auch an einen anderen Roman, der zwei Männer in New York zusammenführt, in dem es um alte Bücher und jüdische Identität geht: Steffen Menschings Jacobs Leiter.
Um mich nicht dem Verdacht der Naivität auszusetzen: Ja, ich wurde darauf aufmerksam gemacht, dass der Autor sich in den sozialen Medien sehr weit rechts äußert, dass er möglicherweise etwas mit der Identitären Bewegung zu tun hat. Ich habe mich schnell entschlossen, meine Zeit nicht mit weiteren Recherchen zu verschwenden, sondern dieses Buch kritisch zu lesen (also unfairer Weise noch kritischer als sonst, was rechte Untertöne angeht). So kann ich nichts über politische Haltungen, die Kaiser an anderer Stelle äußert, sagen, aber ich kann eindeutig sagen, dass Unter der Haut in dieser Hinsicht völlig unverdächtig ist. Im Gegenteil, besteht ein großer Teil des Personals aus Juden, und mit der Zeit des Nationalsozialismus, die eine wichtige Rolle spielt, wird besonnen umgegangen.
Also ein guter Unterhaltungsroman, ein guter New York-Roman und auch ein passabler Berlin-Roman, ein guter Roman über die Liebe zu Büchern und ein spannender Roman.
June 7, 2020
Ένα πολύ αργό βιβλίο γεμάτο επαναλήψεις. Διαβάστε περισσότερα στο blog μου.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Κλειδάριθμος που μου έστειλαν ένα αντίτυπο του βιβλίου για να γράψω τη γνώμη μου.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Κλειδάριθμος που μου έστειλαν ένα αντίτυπο του βιβλίου για να γράψω τη γνώμη μου.
June 22, 2020
Ο Gunnar Kaiser, Γερμανός στην καταγωγή, καθηγητής γερμανικής γλώσσας και φιλολογίας, αποφάσισε πριν από δύο χρόνια να αξιοποιήσει τις γνώσεις του και να τις πάει ένα βήμα παραπέρα. Ποιο ήταν αυτό; Μα φυσικά, το να γράψει το ολόδικό του μυθιστόρημα, πράγμα που θα μπορούσε να πάει εξαιρετικά καλά, δεδομένης της επαγγελματικής του ταυτότητας, ή πάρα πολύ λάθος, επειδή, όπως έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές σε ανάλογες περιπτώσεις, η υπερβολική αυτοπεποίθηση οδηγεί σε μη σωστά μονοπάτια και κατευθύνσεις, ενώ το να χειρίζεσαι καλά τη γλώσσα δεν είναι πάντοτε το βασικότερο συστατικό για έ��α επιτυχημένο βιβλίο. Σε ποια περίπτωση ανήκει ο Kaiser; Θα το δούμε στην πορεία.
Η υπόθεση του βιβλίου μάς μεταφέρει στο τέλος της δεκαετίας του ’60 και πιο συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη, όπου η ζωή το�� νεαρού φοιτητή της λογοτεχνίας Τζόναθαν Ρόζεν θα αλλάξει δραματικά, όταν θα εισβάλλει σε αυτήν ο Γιόζεφ Αϊζενστάιν και θα τον οδηγήσει σε δρόμους που ποτέ δεν φανταζόταν πως θα εξερευνήσει. Ο Γιόζεφ και ο Τζόναθαν μοιράζονται την αγάπη τους για τα βιβλία και τη λογοτεχνία, αλλά και την απαξίωση που νιώθουν για το γυναικείο φύλο, πάνω στην οποία πατάει ο πρώτος ώστε να διδάξει στον δεύτερο όλα τα μυστικά της τέχνης της αποπλάνησης. Και μπορεί αρχικά ο Τζόναθαν να νιώθει μαγεμένος από τον Γιόζεφ, όμως, όσο καλύτερα τον γνωρίζει, αρχίζει να συνειδητοποιεί πως πίσω από το προσωπείο που με τόση μαεστρία έχει φτιάξει, κρύβεται ένας άλλος, πολύ διαφορετικός εαυτός, ίσως και επικίνδυνος.
Πριν πω οτιδήποτε άλλο, δεν γίνεται να μην αναφερθώ στο γεγονός πως το βιβλίο αυτό φέρει την ταμπέλα του "παντρέματος" δύο βιβλίων που θεωρούνται κλασσικά, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Μιλάω, φυσικά, για "Το άρωμα" και για την "Σιωπή των αμνών" -και στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω πως όσο λατρεύω το δεύτερο, άλλο τόσο σιχαίνομαι το πρώτο, μην πέσετε να με φάτε, αλλά μπορώ, μάλλον, να καταλάβω γιατί κάποιοι το αγαπούν τόσο πολύ. Σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι ένα στοιχείο που προκαλεί στον αναγνώστη πολύ υψηλές προσδοκίες γι' αυτό που επρόκειται να διαβάσει, μα και μια διάθεση σύγκρισης, ακόμα κι αν υπό άλλες συνθήκες δεν θα έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία. Μια σύγκριση που κατά την άποψή μου είναι άδικη, για οποιοδήποτε βιβλίο, γιατί μπορεί να μην υπάρχει παρθενογένεση στην Τέχνη, αλλά κάθε δημιούργημα είναι μοναδικό και πρέπει να κρίνεται γι' αυτό που πραγματικά είναι και όχι για τα κοινά στοιχεία που έχει με κάποιο άλλο. Και κλείνοντας αυτή τη μεγάλη παρένθεση, μπορώ να παραθέσω λίγο πιο ξεκάθαρα την άποψή μου για το "Κάτω από το δέρμα" που ναι, έχει κάποια κοινά στοιχεία με τα προαναφερόμενα βιβλία, αλλά που δεν είναι αρκετά για να το χαρακτηρίσουν.
Αυτό που δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε, είναι η εξαιρετική αφηγηματική ικανότητα του Kaiser, μα και ο μοναδικά όμορφος περιγραφικός του λόγος. Πραγματικά, οι περιγραφές και οι αναφορές του είναι τόσο ζωντανές, που σχεδόν μπορείς να δεις, ν' αγγίξεις, να μυρίσεις, όλα όσα στα οποία αναφέρεται. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να πετύχουν πολλοί συγγραφείς και είναι υπέροχο όταν το συναντάς, όχι μόνο γιατί προσδίδει ρεαλισμό στην αφήγηση, αλλά γιατί καταφέρνει να σε ταξιδέψεις με πολύ περισσότερους τρόπους απ' ότι κάποιοι άλλοι. Ωστόσο, εδώ εντοπίζει κανείς και το πρόβλημα του βιβλίου που δεν είναι άλλο από τον όγκο του, ο οποίος όγκος προκύπτει από τις πάρα πολλές επαναλήψεις που υπάρχουν στο βιβλίο. Μπορεί να μην είναι απαραίτητα τόσο πρόβλημα του Kaiser, γιατί δεν έχει την συγγραφική εμπειρία, αλλά το πάθος του πρωτάρη, πράγμα που μπορεί να τον οδηγεί σε υπερβολές, αλλά περισσότερο του επιμελητή του, για μένα, που θα έπρεπε να έχει λάβει τα μέτρα του, ώστε να αποφευχθεί αυτό -αν και όλοι μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Και αφήνοντας πίσω μας αυτή την αυστηρή παρένθεση, ας συνεχίσουμε με το δεύτερο καλύτερο κομμάτι του βιβλίου που δεν είναι άλλο από τους χαρακτήρες του και την βαθιά ενδοσκόπηση αυτών. Τα ψυχογραφήματά τους, όσο ακραία κι αν φαντάζουν σε κάποιες στιγμές, είναι τόσο στιβαρά και άρτια δομημένα, που νιώθεις το βάρος τους στις πλάτες σου όσο περισσότερο βυθίζεσαι στα σκοτάδια της ψυχής τους. Γιατί αυτοί οι δύο άντρες έχουν μια σχέση εξάρτησης ο ένας με τον άλλον, ο μεν Γιόζεφ επειδή έχει ανάγκη να ασκεί επιρροή και έλεγχο σε κάποιον άλλον που θα τον υπακούσει τυφλά και θα τον έχει σαν θεό του, και ο δε Τζόναθαν επειδή έχει την ανάγκη της αποδοχής, της παραδοχής, μα και της έγκρισης κάποιου που στα δικά του μάτια τουλάχιστον φαντάζει ανώτερος αυτού, πιο ισχυρός, πιο ολοκληρωμένος, ικανός να καθοδηγήσει και άξιος ν' ακολουθηθεί. Και όσο πιο χειριστικός γίνεται ο πρώτος, τόσο περισσότερο μαγεύεται ο δεύτερος. Μέχρι τη στιγμή, τουλάχιστον, που οι μάσκες πέφτουν.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω περισσότερο την πλοκή του βιβλίου, που ναι μεν λόγω της προαναφερόμενης φλυαρίας έχει κάποιες στιγμές που η έντασή της σπάει, αλλά που σε γενικά επίπεδα είναι πολύ δυνατή και ατμοσφαιρική, γιατί θεωρώ πως έχουν ήδη δοθεί αρκετά στοιχεία στο φως και πως αν αυτά ξεφύγουν και πολλαπλασιαστούν, μπορεί να σας χαλάσουν την όποια μαγεία μπορείτε να νιώσετε διαβάζοντας το εν λόγω βιβλίο, που δεν θα σας πω ψέματα, δεν θα μείνει στην ιστορία ως αριστούργημα, αλλά του αξίζει τόσο αυστηρή κρίση, όπως είδα σε διάφορα sites και blogs. Το "Κάτω από το δέρμα" μπορεί να είναι, στην επιφάνειά του, ένα θρίλερ -ακόμα και σκληρό κάποιες στιγμές-, πάνω απ' όλα, όμως, είναι ένα ιστορικό χρονικό, ένα ταξίδι προς την ωριμότητα και την ενηλικίωση, μα και ένας ύμνος απέναντι στα βιβλία και στις τέχνες που απαιτούνται για να φτάσουν αυτά στα χέρια μας, που σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο.
Η υπόθεση του βιβλίου μάς μεταφέρει στο τέλος της δεκαετίας του ’60 και πιο συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη, όπου η ζωή το�� νεαρού φοιτητή της λογοτεχνίας Τζόναθαν Ρόζεν θα αλλάξει δραματικά, όταν θα εισβάλλει σε αυτήν ο Γιόζεφ Αϊζενστάιν και θα τον οδηγήσει σε δρόμους που ποτέ δεν φανταζόταν πως θα εξερευνήσει. Ο Γιόζεφ και ο Τζόναθαν μοιράζονται την αγάπη τους για τα βιβλία και τη λογοτεχνία, αλλά και την απαξίωση που νιώθουν για το γυναικείο φύλο, πάνω στην οποία πατάει ο πρώτος ώστε να διδάξει στον δεύτερο όλα τα μυστικά της τέχνης της αποπλάνησης. Και μπορεί αρχικά ο Τζόναθαν να νιώθει μαγεμένος από τον Γιόζεφ, όμως, όσο καλύτερα τον γνωρίζει, αρχίζει να συνειδητοποιεί πως πίσω από το προσωπείο που με τόση μαεστρία έχει φτιάξει, κρύβεται ένας άλλος, πολύ διαφορετικός εαυτός, ίσως και επικίνδυνος.
Πριν πω οτιδήποτε άλλο, δεν γίνεται να μην αναφερθώ στο γεγονός πως το βιβλίο αυτό φέρει την ταμπέλα του "παντρέματος" δύο βιβλίων που θεωρούνται κλασσικά, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Μιλάω, φυσικά, για "Το άρωμα" και για την "Σιωπή των αμνών" -και στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφέρω πως όσο λατρεύω το δεύτερο, άλλο τόσο σιχαίνομαι το πρώτο, μην πέσετε να με φάτε, αλλά μπορώ, μάλλον, να καταλάβω γιατί κάποιοι το αγαπούν τόσο πολύ. Σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι ένα στοιχείο που προκαλεί στον αναγνώστη πολύ υψηλές προσδοκίες γι' αυτό που επρόκειται να διαβάσει, μα και μια διάθεση σύγκρισης, ακόμα κι αν υπό άλλες συνθήκες δεν θα έμπαινε σε αυτή τη διαδικασία. Μια σύγκριση που κατά την άποψή μου είναι άδικη, για οποιοδήποτε βιβλίο, γιατί μπορεί να μην υπάρχει παρθενογένεση στην Τέχνη, αλλά κάθε δημιούργημα είναι μοναδικό και πρέπει να κρίνεται γι' αυτό που πραγματικά είναι και όχι για τα κοινά στοιχεία που έχει με κάποιο άλλο. Και κλείνοντας αυτή τη μεγάλη παρένθεση, μπορώ να παραθέσω λίγο πιο ξεκάθαρα την άποψή μου για το "Κάτω από το δέρμα" που ναι, έχει κάποια κοινά στοιχεία με τα προαναφερόμενα βιβλία, αλλά που δεν είναι αρκετά για να το χαρακτηρίσουν.
Αυτό που δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε, είναι η εξαιρετική αφηγηματική ικανότητα του Kaiser, μα και ο μοναδικά όμορφος περιγραφικός του λόγος. Πραγματικά, οι περιγραφές και οι αναφορές του είναι τόσο ζωντανές, που σχεδόν μπορείς να δεις, ν' αγγίξεις, να μυρίσεις, όλα όσα στα οποία αναφέρεται. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορούν να πετύχουν πολλοί συγγραφείς και είναι υπέροχο όταν το συναντάς, όχι μόνο γιατί προσδίδει ρεαλισμό στην αφήγηση, αλλά γιατί καταφέρνει να σε ταξιδέψεις με πολύ περισσότερους τρόπους απ' ότι κάποιοι άλλοι. Ωστόσο, εδώ εντοπίζει κανείς και το πρόβλημα του βιβλίου που δεν είναι άλλο από τον όγκο του, ο οποίος όγκος προκύπτει από τις πάρα πολλές επαναλήψεις που υπάρχουν στο βιβλίο. Μπορεί να μην είναι απαραίτητα τόσο πρόβλημα του Kaiser, γιατί δεν έχει την συγγραφική εμπειρία, αλλά το πάθος του πρωτάρη, πράγμα που μπορεί να τον οδηγεί σε υπερβολές, αλλά περισσότερο του επιμελητή του, για μένα, που θα έπρεπε να έχει λάβει τα μέτρα του, ώστε να αποφευχθεί αυτό -αν και όλοι μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Και αφήνοντας πίσω μας αυτή την αυστηρή παρένθεση, ας συνεχίσουμε με το δεύτερο καλύτερο κομμάτι του βιβλίου που δεν είναι άλλο από τους χαρακτήρες του και την βαθιά ενδοσκόπηση αυτών. Τα ψυχογραφήματά τους, όσο ακραία κι αν φαντάζουν σε κάποιες στιγμές, είναι τόσο στιβαρά και άρτια δομημένα, που νιώθεις το βάρος τους στις πλάτες σου όσο περισσότερο βυθίζεσαι στα σκοτάδια της ψυχής τους. Γιατί αυτοί οι δύο άντρες έχουν μια σχέση εξάρτησης ο ένας με τον άλλον, ο μεν Γιόζεφ επειδή έχει ανάγκη να ασκεί επιρροή και έλεγχο σε κάποιον άλλον που θα τον υπακούσει τυφλά και θα τον έχει σαν θεό του, και ο δε Τζόναθαν επειδή έχει την ανάγκη της αποδοχής, της παραδοχής, μα και της έγκρισης κάποιου που στα δικά του μάτια τουλάχιστον φαντάζει ανώτερος αυτού, πιο ισχυρός, πιο ολοκληρωμένος, ικανός να καθοδηγήσει και άξιος ν' ακολουθηθεί. Και όσο πιο χειριστικός γίνεται ο πρώτος, τόσο περισσότερο μαγεύεται ο δεύτερος. Μέχρι τη στιγμή, τουλάχιστον, που οι μάσκες πέφτουν.
Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω περισσότερο την πλοκή του βιβλίου, που ναι μεν λόγω της προαναφερόμενης φλυαρίας έχει κάποιες στιγμές που η έντασή της σπάει, αλλά που σε γενικά επίπεδα είναι πολύ δυνατή και ατμοσφαιρική, γιατί θεωρώ πως έχουν ήδη δοθεί αρκετά στοιχεία στο φως και πως αν αυτά ξεφύγουν και πολλαπλασιαστούν, μπορεί να σας χαλάσουν την όποια μαγεία μπορείτε να νιώσετε διαβάζοντας το εν λόγω βιβλίο, που δεν θα σας πω ψέματα, δεν θα μείνει στην ιστορία ως αριστούργημα, αλλά του αξίζει τόσο αυστηρή κρίση, όπως είδα σε διάφορα sites και blogs. Το "Κάτω από το δέρμα" μπορεί να είναι, στην επιφάνειά του, ένα θρίλερ -ακόμα και σκληρό κάποιες στιγμές-, πάνω απ' όλα, όμως, είναι ένα ιστορικό χρονικό, ένα ταξίδι προς την ωριμότητα και την ενηλικίωση, μα και ένας ύμνος απέναντι στα βιβλία και στις τέχνες που απαιτούνται για να φτάσουν αυτά στα χέρια μας, που σίγουρα δεν περνάει απαρατήρητο.
August 17, 2018
Man nehme ein bisschen "Das Parfüm", ein bisschen "Der Schatten des Windes" und viele, viele Bücher- Mische das Ganze mit einem tollen Schreibstil und heraus kommt: Unter der Haut.
Ein Lesevergnügen mit einem gut kombiniertem Ende. Mit hat das Lesen viel Spass gemacht...
Ein Lesevergnügen mit einem gut kombiniertem Ende. Mit hat das Lesen viel Spass gemacht...
February 10, 2019
Was für ein Meisterwerk 😉
March 19, 2023
2.5
muszę pomyśleć, ale mam w sobie niestety dużo rozczarowania…
muszę pomyśleć, ale mam w sobie niestety dużo rozczarowania…
November 6, 2018
Besonders.
March 22, 2022
Nowy Jork lato 1969r. młody student literatury Jonathan poznaje dużo starszego od siebie miłośnika książek Josefa, który staje się jego mentorem. Za jego pośrednictwem niedoświadczony chłopak zostanie wciągnięty w nieznany świat literatury, sztuki uwodzenia. Burżuazyjny salon zamieni się w jaskinię rozpusty, w której Jonathan przeżyje swoje pierwsze doświadczenia miłosne. To, czego bohater nie dostrzeże na pierwszy rzut oka w zachwycie nad osobą swego mentora odkryje dopiero po latach, wtedy zderzy się z prawdziwym obliczem Josefa. W tej historii obraz Niemiec z lat 30 przeplata się z rzeczywistością Nowego Jorku z 1969r.
Nie odnajdziemy tu typowego dla thrillera schematu, ta historia jest o wiele bardziej wymagająca, jednak nie oczekujmy po niej niespodziewanych zwrotów akcji, napięcia, czy kryminalnej zagadki. Zamiast akcji otrzymamy kunsztownie zapakowaną wyrafinowaną opowieść, w której możemy się długimi godzinami zaczytywać. Główną osią fabularną jest tu historia samego Josefa i jego obsesyjne pragnienie poszukiwania książki idealnej. To literatura przejmuje władzę nad bohaterem staje się wyłącznym celem jego istnienia. Z czasem pragnienie przeradza się w obsesję, jest niczym narkotyk, który zażywany często daje coraz mniej doznań.
"Ból, który wywołuje rządza nigdy nie zostawi cię w spokoju. Nie ma końca. Będziesz musiał szukać sposobów, żeby pobudzać swe pragnienia inaczej i inaczej je zaspokajać" (s.295)
Ta dość prowokacyjna i mroczna opowieść przypomina mi fabułę Pachnidła - tam bohater podążał za idealnym zapachem i zabijał kobiety, tu w pogoni za idealną książką bohater także posuwa się do morderstwa, aby wykorzystać skórę ofiary jako obwolutę do książki. Autor idealnie ukazał obraz obsesji i zepsucia, nadając mu momentami nieco dekadenckiego klimatu. Mroczne pragnienia tkwiące głęboko pod skórą, niemożliwe do zaspokojenia rządze przywodzą mi na myśl książkę "Portret Doriana Greya". Są w tej powieści takie momenty, w których historia etapuje erotyzmem, dominacją, wybujałym pożądaniem, trąca perwersją.
Jestem pełna podziwu dla tego debiutu, na długo zapamiętam tą emocjonującą przygodę o dzikiej fascynacji,. która przerodziła się w uzależnienie.
Nie odnajdziemy tu typowego dla thrillera schematu, ta historia jest o wiele bardziej wymagająca, jednak nie oczekujmy po niej niespodziewanych zwrotów akcji, napięcia, czy kryminalnej zagadki. Zamiast akcji otrzymamy kunsztownie zapakowaną wyrafinowaną opowieść, w której możemy się długimi godzinami zaczytywać. Główną osią fabularną jest tu historia samego Josefa i jego obsesyjne pragnienie poszukiwania książki idealnej. To literatura przejmuje władzę nad bohaterem staje się wyłącznym celem jego istnienia. Z czasem pragnienie przeradza się w obsesję, jest niczym narkotyk, który zażywany często daje coraz mniej doznań.
"Ból, który wywołuje rządza nigdy nie zostawi cię w spokoju. Nie ma końca. Będziesz musiał szukać sposobów, żeby pobudzać swe pragnienia inaczej i inaczej je zaspokajać" (s.295)
Ta dość prowokacyjna i mroczna opowieść przypomina mi fabułę Pachnidła - tam bohater podążał za idealnym zapachem i zabijał kobiety, tu w pogoni za idealną książką bohater także posuwa się do morderstwa, aby wykorzystać skórę ofiary jako obwolutę do książki. Autor idealnie ukazał obraz obsesji i zepsucia, nadając mu momentami nieco dekadenckiego klimatu. Mroczne pragnienia tkwiące głęboko pod skórą, niemożliwe do zaspokojenia rządze przywodzą mi na myśl książkę "Portret Doriana Greya". Są w tej powieści takie momenty, w których historia etapuje erotyzmem, dominacją, wybujałym pożądaniem, trąca perwersją.
Jestem pełna podziwu dla tego debiutu, na długo zapamiętam tą emocjonującą przygodę o dzikiej fascynacji,. która przerodziła się w uzależnienie.
February 23, 2022
Dla Josefa Eisensteina książki to prawdziwa obsesja. Doskonale wydane białe kruki są dla niego najcenniejszym skarbem, a ich posiadanie bez namysłu może okupić nawet najcięższą zbrodnią. Ta fascynacja prowadzi go przez życie, wypełnia je niemożliwym do zaspokojenia pragnieniem.
"Pod skórą" to niewątpliwie wyjątkowy thriller. Powiem Wam szczerze, że na początku trudno było mi czytać tę powieść. Pierwsza część jest dobrze napisanym wstępem do niezwykłej historii, jednak nieco przesadnie rozwleczonym. Odkładałam książkę wiele razy, wracałam i znowu nie potrafiła mnie przy sobie zatrzymać. Kiedy już doszło to właściwej fabuły nastąpiła zmiana.
"Pod skórą" ma duszny, wyjątkowy klimat. Pomimo braku porywających zwrotów akcji, potrafi wywrzeć na czytelniku mocne, niezapomniane wrażenie. Nie da się tego opisać. Losy bibliofila - mordercy są fascynujące, na swój sposób odrażające i ciekawe. Niepokój czai się gdzieś pod powierzchnią, gotowy w każdej chwili zaatakować i pochwycić w swe szpony.
Historia opowiedziana jest plastycznie, mocno, to żywy obraz zepsucia, mrocznych obsesji i braku moralnych zahamowań. Klimatem przypomina też "Pachnidło", a także "Cień wiatru". Ma w sobie piękno, intelektualną głębię, ma też w sobie rozkład, czające się zło i śmierć.
Powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie, zdaję sobie sprawę jednak z tego, że nie każdy może mieć względem niej te same odczucia.
"Pod skórą" to niewątpliwie wyjątkowy thriller. Powiem Wam szczerze, że na początku trudno było mi czytać tę powieść. Pierwsza część jest dobrze napisanym wstępem do niezwykłej historii, jednak nieco przesadnie rozwleczonym. Odkładałam książkę wiele razy, wracałam i znowu nie potrafiła mnie przy sobie zatrzymać. Kiedy już doszło to właściwej fabuły nastąpiła zmiana.
"Pod skórą" ma duszny, wyjątkowy klimat. Pomimo braku porywających zwrotów akcji, potrafi wywrzeć na czytelniku mocne, niezapomniane wrażenie. Nie da się tego opisać. Losy bibliofila - mordercy są fascynujące, na swój sposób odrażające i ciekawe. Niepokój czai się gdzieś pod powierzchnią, gotowy w każdej chwili zaatakować i pochwycić w swe szpony.
Historia opowiedziana jest plastycznie, mocno, to żywy obraz zepsucia, mrocznych obsesji i braku moralnych zahamowań. Klimatem przypomina też "Pachnidło", a także "Cień wiatru". Ma w sobie piękno, intelektualną głębię, ma też w sobie rozkład, czające się zło i śmierć.
Powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie, zdaję sobie sprawę jednak z tego, że nie każdy może mieć względem niej te same odczucia.
March 10, 2022
Całkowicie nie moja książka. Minęłam się z nią właściwe w każdym elemencie od bardzo powolnie snującej się fabuły, przez bohaterów i bardzo plastyczny język. I tym sposobem historia, która z opisu wydawała się ułożona idealnie dla mnie, pozostawiła mnie całkowicie zobojętniałą, zirytowaną i po prostu znudzoną.
I diagnoza w moim przypadku wydaje się dość prosta. Ta powieść jest tak podobna do „Pachnidła”, że po prostu nie mogła mi się spodobać. I jedna i druga okropnie mnie rozczarowały i znudziły. Dlatego, jeśli polubiliście „Pachnidło”, to jest duże prawdopodobieństwo, że „Pod skórą” też wam się spodoba. Jeśli nie, to możecie się gorzko rozczarować.
I diagnoza w moim przypadku wydaje się dość prosta. Ta powieść jest tak podobna do „Pachnidła”, że po prostu nie mogła mi się spodobać. I jedna i druga okropnie mnie rozczarowały i znudziły. Dlatego, jeśli polubiliście „Pachnidło”, to jest duże prawdopodobieństwo, że „Pod skórą” też wam się spodoba. Jeśli nie, to możecie się gorzko rozczarować.
July 15, 2020
https://dominicamat.blogspot.com/2020...
''Νέα Υόρκη, τέλος της δεκαετίας του ’60. Ο σπουδαστής λογοτεχνίας Τζόναθαν Ρόζεν γνωρίζει τον βιβλιόφιλο δανδή Γιόζεφ Άιζενσταϊν. Μέσω του μυστηριώδους αυτού μεσήλικα, ο άβγαλτος νεαρός δεν θα έρθει μόνο σε επαφή με τον κόσμο της τέχνης και του πνεύματος, αλλά θα διδαχτεί επίσης την τέχνη της ερωτικής αποπλάνησης –και εκείνες οι φωτεινές μέρες θα σηματοδοτήσουν την ενηλικίωσή του. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Τζόναθαν αρχίζει να υποψιάζεται ότι πίσω από τη βιτρίνα του μέντορά του κρύβεται ένα φοβερό μυστικό. Αυτή η υποψία όμως δεν θα γίνει βεβαιότητα, παρά μόνο δύο δεκαετίες αργότερα… Μια ιστορία που παρασύρει τον αναγνώστη στον σκοτεινό κόσμο των βιβλίων, ταξιδεύοντάς τον από τη Νέα Υόρκη του '69 στο Βερολίνο και από την εποχή του Μεσοπολέμου στην πτώση του Τείχους.''
(Περίληψη οπισθοφύλλου)
Σαν αναγνώστρια μου αρέσει να διαβάζω,σχεδόν,όλα τα λογοτεχνικά είδη καί ανάλογα με την ψυχική μου διάθεση,κατά καιρούς επιλέγω βιβλία που να ανήκουν σε ένα είδος. Για παράδειγμα,τον τελευταίο καιρό έχω πάθει έναν μικρό εθισμό με τα ψυχολογικά θρίλερ/θρίλερ καί κάθε φορά αναζητώ το επόμενο που θα μου προσφέρει ακόμα πιο δυνατές συγκινήσεις. Αντιλαμβάνεστε,συνεπώς,την χαρά μου,όταν φτάνει στα χέρια μου ένα τέτοιο βιβλίο.
Δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος,το πρώτο ψυχολογικό θρίλερ του συγγραφέα κυρίου Gunnar Kaiser,με τίτλο ''Κάτω από το δέρμα''. Καί όχι,δεν έχει καμία σχέση με το τραγούδι του Frank Sinatra,με τίτλο ''I've got you under my skin''. Είναι ένα βιβλίο που έχει επιφέρει μεγάλες διαμάχες ανάμεσα στο αναγνωστικό κοινό. Υπάρχουν οι υπέρμαχοί του καί αυτοί που το καταδίκασαν. Εγώ για να είμαι ειλικρινής,βρίσκομαι κάπου στην μέση. Δεν το θεωρώ κακό βιβλίο. Θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω όσο πιο αντικειμενικά γίνεται καί να μην το κρίνω τόσο αυστηρά-σκληρά.
Ας τα πιάσουμε καλύτερα από την αρχή. Είναι φανερό πως ο συγγραφέας,για να γράψει το παρόν βιβλίο,έχει επηρεαστεί -όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο- από τα πολύ γνωστά βιβλία ''Το άρωμα'' του Πάτρικ Ζίσκιντ καί την ''Σιωπή των Αμνών'' του Τόμας Χάρις. Αυτό καί μόνο με προϊδέασε για το τι θα συναντήσω μέσα στις σελίδες του καί κάπως σαν μου στέρησε ένα κομμάτι από την μαγεία του. Χωρίς αυτό να με κάνει,να μην θέλω να το διαβάσω μέχρι τέλους,όπερ καί εγένετο.
Ο συγγραφέας έχει μία καλή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται καί αναπτύσσει την ιστορία του. Ο λόγος του διακρίνεται από μία φιλοσοφική εσάνς,η οποία εμένα μου άρεσε αρκετά. Είμαι εξοικειωμένη μαζί της λόγω της φύσης των σπουδών μου καί δεν με ενοχλεί όταν την συναντώ μέσα στα βιβλία που διαβάζω,πάντα με μέτρο καί ταιριαστά με το κείμενο. Το βιβλίο -κατά την άποψή μου- θα ήταν ακόμη καλύτερο καί πιο ευχάριστο για τους αναγνώστες αν ήταν μικρότερο σε όγκο καί αυτομάτως έλειπαν οι περιττές επαναλήψεις.
Θα αναρωτιέστε,εύλογα,αν έχει θετικά στοιχεία το βιβλίο. Ναι,έχει. Πρώτο ήταν οι ίδιοι οι ήρωες. Εγώ βρήκα την σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους εξαιρετική. Ο συγγραφέας κάνει μία βαθειά ψυχογράφηση των ηρώων του καί τους παρουσιάζει στο αναγνωστικό κοινό με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τους ταιριάζουν καί θα προξενήσουν ποικίλα συναισθήματα. Συναισθήματα κατά κόρον αρνητικά,που τους καθιστούν τόσο αληθινούς την ίδια στιγμή. Δεν γίνεται να αντιπαθείς με τόσο πάθος κάτι που δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Η σκέψη καί μόνο πως μπορεί να κυκλοφορούν εκεί έξω κτήνη με ανθρώπινη μορφή,είναι αποκαρδιωτική. Δεύτερο ήταν οι τόσο περιγραφικές εικόνες που κοσμούν το κείμενο. Ένιωθα ότι μπορούσα να αγγίξω όσα άγγιζαν οι ήρωες καί η μυρωδιά του δέρματος να κατακλύζει όλη την όσφρησή μου. Αν το καλοσκεφτεί κάποιος/α,εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα φρικιαστικό σκηνικό. Τρίτο,καί εξίσου σημαντικό,ο τρόπος με τον οποίο συνδέονταν οι δύο κύριοι πρωταγωνιστές κι αυτή η διεστραμμένη σχέση την οποία είχαν αναπτύξει μεταξύ τους. Αν καί εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους,είχαν ένα περίεργο κώδικα επικοινωνίας. Στα μάτια μου ο ένας φαντάζει ιδιαίτερα οξυδερκής μέσα στην εμμονή καί στην παράνοιά του,κι ο άλλος αφελής καί ευκολόπιστος. Ο ένας είναι ακραίος καί μισογύνης,αφού το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η ηδονή που λαμβάνει από μία ερωτική σχέση καί δεν νοιάζεται για τον άνθρωπο που έχει δίπλα του καί με όμοιο τρόπο ''πλάθει'' τον άβουλο φίλο του. Επίσης,δεν μπορεί να θεωρηθεί βιβλιόφιλος,αφού στην πραγματικότητα νοιάζεται για το περιτύλιγμα καί όχι για την ουσία ενός βιβλίου. Σε αυτήν την φιλική σχέση των δύο αντρών αξίζει να σταθούμε.
Πώς γίνεται να δενόμαστε με αγνώστους τόσο εύκολα κι απόλυτα; Πώς μπορούμε καί τους εμπιστευόμαστε καί δεν μπορούμε να πιστέψουμε το χείριστο για εκείνους,ακόμη κι αν υπάρχουν τρανές αποδείξεις εναντίον τους; Η ανθρώπινη φύση δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει...
Δεν θα επεκταθώ σε περαιτέρω ανάλυση του βιβλίου γιατί φοβάμαι μήπως κάνω κάποιο spoiler. Εγώ μελλοντικά θα ήθελα να διαβάσω κι άλλο έργο του συγγραφέα καί θα επιθυμούσα να δω μία πιθανή εξέλιξή του. Κλείνοντας κάπου εδώ την κριτική μου,θα σας πώ,να αναζητάτε καί να διαβάζετε βιβλία που θα σας γεμίζουν καί θα νιώθετε όμορφα. Γιατί όχι,να μην διαβάσετε κι αυτό;
Καλές σας αναγνώσεις!
''Νέα Υόρκη, τέλος της δεκαετίας του ’60. Ο σπουδαστής λογοτεχνίας Τζόναθαν Ρόζεν γνωρίζει τον βιβλιόφιλο δανδή Γιόζεφ Άιζενσταϊν. Μέσω του μυστηριώδους αυτού μεσήλικα, ο άβγαλτος νεαρός δεν θα έρθει μόνο σε επαφή με τον κόσμο της τέχνης και του πνεύματος, αλλά θα διδαχτεί επίσης την τέχνη της ερωτικής αποπλάνησης –και εκείνες οι φωτεινές μέρες θα σηματοδοτήσουν την ενηλικίωσή του. Με το πέρασμα του χρόνου, ο Τζόναθαν αρχίζει να υποψιάζεται ότι πίσω από τη βιτρίνα του μέντορά του κρύβεται ένα φοβερό μυστικό. Αυτή η υποψία όμως δεν θα γίνει βεβαιότητα, παρά μόνο δύο δεκαετίες αργότερα… Μια ιστορία που παρασύρει τον αναγνώστη στον σκοτεινό κόσμο των βιβλίων, ταξιδεύοντάς τον από τη Νέα Υόρκη του '69 στο Βερολίνο και από την εποχή του Μεσοπολέμου στην πτώση του Τείχους.''
(Περίληψη οπισθοφύλλου)
Σαν αναγνώστρια μου αρέσει να διαβάζω,σχεδόν,όλα τα λογοτεχνικά είδη καί ανάλογα με την ψυχική μου διάθεση,κατά καιρούς επιλέγω βιβλία που να ανήκουν σε ένα είδος. Για παράδειγμα,τον τελευταίο καιρό έχω πάθει έναν μικρό εθισμό με τα ψυχολογικά θρίλερ/θρίλερ καί κάθε φορά αναζητώ το επόμενο που θα μου προσφέρει ακόμα πιο δυνατές συγκινήσεις. Αντιλαμβάνεστε,συνεπώς,την χαρά μου,όταν φτάνει στα χέρια μου ένα τέτοιο βιβλίο.
Δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος,το πρώτο ψυχολογικό θρίλερ του συγγραφέα κυρίου Gunnar Kaiser,με τίτλο ''Κάτω από το δέρμα''. Καί όχι,δεν έχει καμία σχέση με το τραγούδι του Frank Sinatra,με τίτλο ''I've got you under my skin''. Είναι ένα βιβλίο που έχει επιφέρει μεγάλες διαμάχες ανάμεσα στο αναγνωστικό κοινό. Υπάρχουν οι υπέρμαχοί του καί αυτοί που το καταδίκασαν. Εγώ για να είμαι ειλικρινής,βρίσκομαι κάπου στην μέση. Δεν το θεωρώ κακό βιβλίο. Θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω όσο πιο αντικειμενικά γίνεται καί να μην το κρίνω τόσο αυστηρά-σκληρά.
Ας τα πιάσουμε καλύτερα από την αρχή. Είναι φανερό πως ο συγγραφέας,για να γράψει το παρόν βιβλίο,έχει επηρεαστεί -όπως αναφέρεται στο οπισθόφυλλο- από τα πολύ γνωστά βιβλία ''Το άρωμα'' του Πάτρικ Ζίσκιντ καί την ''Σιωπή των Αμνών'' του Τόμας Χάρις. Αυτό καί μόνο με προϊδέασε για το τι θα συναντήσω μέσα στις σελίδες του καί κάπως σαν μου στέρησε ένα κομμάτι από την μαγεία του. Χωρίς αυτό να με κάνει,να μην θέλω να το διαβάσω μέχρι τέλους,όπερ καί εγένετο.
Ο συγγραφέας έχει μία καλή βάση πάνω στην οποία στηρίζεται καί αναπτύσσει την ιστορία του. Ο λόγος του διακρίνεται από μία φιλοσοφική εσάνς,η οποία εμένα μου άρεσε αρκετά. Είμαι εξοικειωμένη μαζί της λόγω της φύσης των σπουδών μου καί δεν με ενοχλεί όταν την συναντώ μέσα στα βιβλία που διαβάζω,πάντα με μέτρο καί ταιριαστά με το κείμενο. Το βιβλίο -κατά την άποψή μου- θα ήταν ακόμη καλύτερο καί πιο ευχάριστο για τους αναγνώστες αν ήταν μικρότερο σε όγκο καί αυτομάτως έλειπαν οι περιττές επαναλήψεις.
Θα αναρωτιέστε,εύλογα,αν έχει θετικά στοιχεία το βιβλίο. Ναι,έχει. Πρώτο ήταν οι ίδιοι οι ήρωες. Εγώ βρήκα την σκιαγράφηση των χαρακτήρων τους εξαιρετική. Ο συγγραφέας κάνει μία βαθειά ψυχογράφηση των ηρώων του καί τους παρουσιάζει στο αναγνωστικό κοινό με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τους ταιριάζουν καί θα προξενήσουν ποικίλα συναισθήματα. Συναισθήματα κατά κόρον αρνητικά,που τους καθιστούν τόσο αληθινούς την ίδια στιγμή. Δεν γίνεται να αντιπαθείς με τόσο πάθος κάτι που δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Η σκέψη καί μόνο πως μπορεί να κυκλοφορούν εκεί έξω κτήνη με ανθρώπινη μορφή,είναι αποκαρδιωτική. Δεύτερο ήταν οι τόσο περιγραφικές εικόνες που κοσμούν το κείμενο. Ένιωθα ότι μπορούσα να αγγίξω όσα άγγιζαν οι ήρωες καί η μυρωδιά του δέρματος να κατακλύζει όλη την όσφρησή μου. Αν το καλοσκεφτεί κάποιος/α,εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα φρικιαστικό σκηνικό. Τρίτο,καί εξίσου σημαντικό,ο τρόπος με τον οποίο συνδέονταν οι δύο κύριοι πρωταγωνιστές κι αυτή η διεστραμμένη σχέση την οποία είχαν αναπτύξει μεταξύ τους. Αν καί εκ διαμέτρου αντίθετοι μεταξύ τους,είχαν ένα περίεργο κώδικα επικοινωνίας. Στα μάτια μου ο ένας φαντάζει ιδιαίτερα οξυδερκής μέσα στην εμμονή καί στην παράνοιά του,κι ο άλλος αφελής καί ευκολόπιστος. Ο ένας είναι ακραίος καί μισογύνης,αφού το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η ηδονή που λαμβάνει από μία ερωτική σχέση καί δεν νοιάζεται για τον άνθρωπο που έχει δίπλα του καί με όμοιο τρόπο ''πλάθει'' τον άβουλο φίλο του. Επίσης,δεν μπορεί να θεωρηθεί βιβλιόφιλος,αφού στην πραγματικότητα νοιάζεται για το περιτύλιγμα καί όχι για την ουσία ενός βιβλίου. Σε αυτήν την φιλική σχέση των δύο αντρών αξίζει να σταθούμε.
Πώς γίνεται να δενόμαστε με αγνώστους τόσο εύκολα κι απόλυτα; Πώς μπορούμε καί τους εμπιστευόμαστε καί δεν μπορούμε να πιστέψουμε το χείριστο για εκείνους,ακόμη κι αν υπάρχουν τρανές αποδείξεις εναντίον τους; Η ανθρώπινη φύση δεν θα πάψει ποτέ να μας εκπλήσσει...
Δεν θα επεκταθώ σε περαιτέρω ανάλυση του βιβλίου γιατί φοβάμαι μήπως κάνω κάποιο spoiler. Εγώ μελλοντικά θα ήθελα να διαβάσω κι άλλο έργο του συγγραφέα καί θα επιθυμούσα να δω μία πιθανή εξέλιξή του. Κλείνοντας κάπου εδώ την κριτική μου,θα σας πώ,να αναζητάτε καί να διαβάζετε βιβλία που θα σας γεμίζουν καί θα νιώθετε όμορφα. Γιατί όχι,να μην διαβάσετε κι αυτό;
Καλές σας αναγνώσεις!
March 3, 2022
📚Wow, co to za historia. Jestem pod wrażeniem kunsztu literackiego Gunnara Kaisera.
"Pod skórą" to jego debiut👍- chapeau bas.
To niezwykle oryginalna, nieoczywista, wielwymiarowa i wielowątkowa powieść.
Odważna, prowokacyjna i mroczna.
Inteligentnie łącząca style i gatunki.
📚Wszystko zaczyna sie w latem 1969 r. w Nowym Jorku.
Młody student literatury Jonathan Rosen, przemierza ulice miasta wypatrując najładniejsze dziewczyny. Jest jeszcze bardzo nieśmiały, ale wkrótce pozna eleganckiego, tajemniczego miłośnika książek i piękna, Josefa Eisensteina.
Bibliofil staje się dla Jonathana mentorem, który wprowadza go w świat książek, literatury, pięknych dziewczyn i sztuki uwodzenia. Bywa perwersyjnie, dziwnie i niepokojąco. Ale dopiero po latach Jonathan odkryje to najmroczniejsze oblicze swojego nauczyciela.
Wspomnienia młodego Jonathana przywodzi mi na myśl Holdena Caulfielda z "Buszującego w zbożu" J.D.Salingera, choć to dwie zupełnie odmienne historie.
📚Z czasem poznajemy tez historię Josefa Eisensteina, który urodził się w żydowskiej rodzinie w Weimarze w 1919r. A dorastał w Berlinie w latach 30. Tam poznał rzemiosło introligatorskie i garbarskie. Tam zrodziła się jego obsesja na punkcie książek i pięknych kobiet. Tam narodziła się obsesja chęci stworzenia książki idealnej. Takie dążenia nigdy nie mogą zostać zaspokojone, takie dążenia są chore.
Postać Eisenstejna jest enigmatyczna, niepokojąca, mroczna, ale na swój sposób, i fascynująca.
Opowiadając historię bibliofila autor przemyca obrazy z narastających prześladowań Żydów, które doprowadzą do dramatycznych wydarzeń w Europie ogarniętej wojną. Ale to już nie ta historia.
Historia Eisensteina, nie jednemu skojarzy się z "Pachnidłem" Patrica Süskinda, zresztą ja tych literackich skojarzeń mam więcej.
📚"Pod skórą" to książka w książce i o książkach, to opowieść o obsesji, literaturze i zatrważających morderstwach.
Ach, jak pięknie autor pisze o książkach, niemal z czcią i uwielbieniem. Czuć ich wartość, zapach, fakturę, wyjątkowość. Oczywiście pomijam te oprawiane w ludzką skórę, na myśl o tym aż mnie ciary przechodzą😱.
To powieść mroczna, fascynująca, intrygująca, aczkolwiek wymagająca i pewnie nie każdemu przypadnie do gustu.
Mnie autor kupił, jestem pod urokiem jego warsztatu pisarskiego.
Jedna z lepszych pozycji, które czytałam w ostatnim czasie👍.
"Pod skórą" to jego debiut👍- chapeau bas.
To niezwykle oryginalna, nieoczywista, wielwymiarowa i wielowątkowa powieść.
Odważna, prowokacyjna i mroczna.
Inteligentnie łącząca style i gatunki.
📚Wszystko zaczyna sie w latem 1969 r. w Nowym Jorku.
Młody student literatury Jonathan Rosen, przemierza ulice miasta wypatrując najładniejsze dziewczyny. Jest jeszcze bardzo nieśmiały, ale wkrótce pozna eleganckiego, tajemniczego miłośnika książek i piękna, Josefa Eisensteina.
Bibliofil staje się dla Jonathana mentorem, który wprowadza go w świat książek, literatury, pięknych dziewczyn i sztuki uwodzenia. Bywa perwersyjnie, dziwnie i niepokojąco. Ale dopiero po latach Jonathan odkryje to najmroczniejsze oblicze swojego nauczyciela.
Wspomnienia młodego Jonathana przywodzi mi na myśl Holdena Caulfielda z "Buszującego w zbożu" J.D.Salingera, choć to dwie zupełnie odmienne historie.
📚Z czasem poznajemy tez historię Josefa Eisensteina, który urodził się w żydowskiej rodzinie w Weimarze w 1919r. A dorastał w Berlinie w latach 30. Tam poznał rzemiosło introligatorskie i garbarskie. Tam zrodziła się jego obsesja na punkcie książek i pięknych kobiet. Tam narodziła się obsesja chęci stworzenia książki idealnej. Takie dążenia nigdy nie mogą zostać zaspokojone, takie dążenia są chore.
Postać Eisenstejna jest enigmatyczna, niepokojąca, mroczna, ale na swój sposób, i fascynująca.
Opowiadając historię bibliofila autor przemyca obrazy z narastających prześladowań Żydów, które doprowadzą do dramatycznych wydarzeń w Europie ogarniętej wojną. Ale to już nie ta historia.
Historia Eisensteina, nie jednemu skojarzy się z "Pachnidłem" Patrica Süskinda, zresztą ja tych literackich skojarzeń mam więcej.
📚"Pod skórą" to książka w książce i o książkach, to opowieść o obsesji, literaturze i zatrważających morderstwach.
Ach, jak pięknie autor pisze o książkach, niemal z czcią i uwielbieniem. Czuć ich wartość, zapach, fakturę, wyjątkowość. Oczywiście pomijam te oprawiane w ludzką skórę, na myśl o tym aż mnie ciary przechodzą😱.
To powieść mroczna, fascynująca, intrygująca, aczkolwiek wymagająca i pewnie nie każdemu przypadnie do gustu.
Mnie autor kupił, jestem pod urokiem jego warsztatu pisarskiego.
Jedna z lepszych pozycji, które czytałam w ostatnim czasie👍.
February 13, 2022
Specyficzny. Wymagający skupienia. Nieoczywisty. Trudny. "Pod skórą" to kryminał, ale z pogranicza literatury pięknej. Może się podobać, ale nie każdemu.
I tym "nie każdym" będę ja. Do czytania podeszłam trochę z wymaganiami, bo opis mnie zaintrygował. A potem, z każdą stroną wchodziłam w książkę, której chyba nie zrozumiałam. Ciężko mi się czytało, brakowało mi napięcia, klimatu, a przedłużające się wątki sprawiały, że po prostu się nudziłam. Autor ma bardzo stateczny, nieśpieszny styl. Jest trochę wzniosłych słów, które może by się obroniły, gdyby nie to, że nie prowadziły do niczego dużego. Sama fabuła nie jest niczym odkrywczym i nawet trochę szybsze zakończenie nie jest w stanie sprawić, że docenię kunszt tej powieści.
I tym "nie każdym" będę ja. Do czytania podeszłam trochę z wymaganiami, bo opis mnie zaintrygował. A potem, z każdą stroną wchodziłam w książkę, której chyba nie zrozumiałam. Ciężko mi się czytało, brakowało mi napięcia, klimatu, a przedłużające się wątki sprawiały, że po prostu się nudziłam. Autor ma bardzo stateczny, nieśpieszny styl. Jest trochę wzniosłych słów, które może by się obroniły, gdyby nie to, że nie prowadziły do niczego dużego. Sama fabuła nie jest niczym odkrywczym i nawet trochę szybsze zakończenie nie jest w stanie sprawić, że docenię kunszt tej powieści.
April 29, 2020
Ich muss zugeben: beim ersten Teil habe ich noch gedacht: was soll das denn eigentlich?
Jetzt muss ich dazu sagen: ich habe auf dem Buchrücken "Die atemberaubende Geschichte eines bibliophilen Mörders" überlesen. Hätte es vielleicht klarer gemacht...
Aber ab dem zweiten Teil hat es mich gepackt. Tatsächlich eine atemberaubende Geschichte aus verschiedenen Perspektiven und Zeiten geschildert.
Absolute Leseempfehlung!
Und noch was: ich habe noch nie so lange Sätze mit so vielen Kommas gelesen.
Jetzt muss ich dazu sagen: ich habe auf dem Buchrücken "Die atemberaubende Geschichte eines bibliophilen Mörders" überlesen. Hätte es vielleicht klarer gemacht...
Aber ab dem zweiten Teil hat es mich gepackt. Tatsächlich eine atemberaubende Geschichte aus verschiedenen Perspektiven und Zeiten geschildert.
Absolute Leseempfehlung!
Und noch was: ich habe noch nie so lange Sätze mit so vielen Kommas gelesen.
November 11, 2022
Połowy książki mogłoby nie być; perypetie "przyjaciela mordercy" są nudne i przydługie. Ciekawa perspektywa mrocznego człowieka, również niecodzienna perspektywa zagłady Żydów z perspektywy Niemiec czy też niemieciego Żyda. Zakończenie słabe, rozczarowujące.
February 9, 2023
Nieoczywista i niebanalna a zarazem zrozumiała dla czytelnika. Momentami przypomina mi „Pachnidło” Suskinda, „Niewidzialne życie Addie LaRue” i trylogię Dana Browna (zdecydowanie na plus!). Książkę kupiłam bez większych oczekiwań i bardzo pozytywnie się zaskoczyłam poziomem tej lektury. Polecam:)
March 3, 2019
Slowly creeping in: pure horror.
February 26, 2023
3,5 powiedzmy, bo była bardzo przyjemna, ale trzecia część mocno popsuła wrażenia na koniec
February 21, 2024
2.5
Rip-off "Pachnidła" z marnym zakończeniem bez puenty. Książka, z którą wiązałam naprawdę wysokie nadzieje, okazała się bądź co bądź stratą czasu.
Rip-off "Pachnidła" z marnym zakończeniem bez puenty. Książka, z którą wiązałam naprawdę wysokie nadzieje, okazała się bądź co bądź stratą czasu.
March 31, 2024
Oj no była tragiczna. Nie tego się spodziewałam. Strasznie rozciągnięta i niesatysfakcjonująca.
April 20, 2025
3,5 .. αυτό ακριβώς που αναφέρεται και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου "Ένας ιδιοφυής συνδυασμός: από Το Άρωμα του Πάτρικ Ζίσκιντ στη Σιωπή των Αμνών του Τόμας Χάρις... πολύ ενδιαφέρον βιβλίο.
May 23, 2025
Que patéticos son los hombres persiguiendo mujeres todo el tiempo, se creen que las mujeres no nos damos cuenta de sus artimañas jaja.
June 3, 2021
Als der Student Jonathan Rosen den älteren Josef Eisenstein trifft, eröffnen sich ihm neue Welten. Er wird sein Schüler in der Wahrnehmung der Schönheit, der Künste, der Frauen. Der Roman wird in drei Büchern erzählt, vom New York der 60er Jahre beginnend, über Eisensteins Vergangenheit im Deutschland der 20er und 30er Jahre bis nach Israel 1990. Zunächst erleben wir die Faszination des Ich-Erzählers Jonathan für seinen Lehrer, der als schillernde Gestalt dargestellt wird und schwer zu (be)greifen ist. In dessen Rückblende lernen wir Eisenstein als einen auf sich allein gestellten Jungen kennen, der Erfüllung in Büchern findet, sie zu lesen, zu besitzen und schließlich selbst herzustellen. Doch seine Leidenschaft wird schnell zur Besessenheit, und in dieser erinnert der Protagonist an Grenouille in Süßkinds "Das Parfum". Das Buch ist intensiv! Die Schilderung jüdischen Lebens während der Nazi-Zeit anhand von Einzelschicksalen schockiert, obwohl der aufgeklärte Leser nichts anderes erwarten kann. Die Handlungen der Hauptfiguren, wenn auch manchmal kaum auszuhalten, fesseln, weil wir in ihre Gedanken eintauchen und sie verstehen. Der Autor schreibt so sensibel, dass wir ihm nicht übelnehmen können, dass Frauen benutzt und getötet werden. Er bedient sich teilweise kunstvoller Schachtelsätze, um an anderer Stelle etwas ohne viele Worte implizit auszudrücken. Und so bleibe ich nach der Lektüre atemlos und begeistert zurück. Das Buch an sich ist ein Kunstwerk mit seinem gestanzten Umschlag, der den Inhalt unterstreicht. Auch die Schriftart und Rechtschreibung wird je nach Abschnitt angepasst. Eine gebührende Gestaltung für einen großartigen Roman.
Displaying 1 - 27 of 27 reviews