Witte onschuld: Paradoxen van kolonialisme en ras

by Gloria Wekker

In Witte Onschuld verkent Gloria Wekker de voornaamste paradox van de Nederlandse cultuur: de ontkenning van het bestaan racisme en koloniaal geweld, die plaats vindt naast agressief racisme en xenofobie. Wekker analyseert deze paradox aan de hand van het concept van het cultureel archief, de gedachtepatronen die ontstaan zijn door 400 jaar Nederlands kolonialisme, en toont aan dat de mythes die Nederland over zichzelf vertelt als een sociale, ethische natiestaat niet houdbaar zijn. Ze verkent de weergave van zwarte mannen en vrouwen in de Nederlandse media, het gebrek aan een raciale analyse binnen de Nederlandse academie, de rol van de mythe van tolerantie in racistische politiek, en Zwarte Piet. Wekker legt hiermee de invloed van het Nederlandse koloniale verleden op de vormgeving van de witte Nederlandse identiteit bloot. In deze Nederlandstalige editie schrijft Wekker ook over de Nederlandse ontvangst van de oorspronkelijke, Engelstalige publicatie van dit boek.

Genres: Nonfiction, History, Race, Feminism, Politics, Sociology, Anti Racist

343 pages, Paperback

First published April 29, 2016

About the author

Gloria Daisy Wekker is an Afro-Surinamese Dutch emeritus professor (Utrecht University) and writer who has focused on gender studies and sexuality in the Afro-Caribbean region and diaspora. She was the winner of the Ruth Benedict Prize from the American Anthropological Association in 2007.

Reviews

[jade · Rating 3 out of 5]

white innocence: paradoxes of colonialism and race is an incredibly important work.

it centers and showcases the netherlands’ imperialist past, and mostly how the legacy of that past still influences and stimulates dutch politics, behavior, and thought. it’s a unique thesis in how it analyzes racist comments in media, personal stories of how racist minorities are treated this day, and the cultural phenomenon of the figure of black pete through a post-colonialist framework.

wekker is not afraid to criticize the utter lack of intersectionality, even in areas such as gender studies, lgbtq+ communities, and general ‘woke’ leftist spaces. she picks apart different historical events, such as the heavily sexualized slant of early psychoanalysis regarding people of color, and the assassination of far right politician pim fortuyn, who was openly gay.

in the dutch version (which i read), she also includes a final chapter on the reception of white innocence. the contrast of the international reactions to the english release versus how dutch folk reacted once the dutch translation came out is… jarring, to say the least.

it is a well-written academic work. i’ve seen a lot of criticism on wekker’s thesis not being “real science”, which is bullshit. she openly explains why she uses case studies in certain chapters to examine instances of racism, and she clearly states which theoretical frameworks she uses to analyze data, events, and broader swaths of history.

anyway, the book is divided into six chapters: (1) case studies of everyday racism, (2) hidden racist systems in society using critical race theory (with government ministries and universities being the two most focused settings), (3) early dutch psychoanalysis and racism, (4) the racism in white gay communities, (5) the folkloric figure of black pete, and (6) the aforementioned reception of white innocence in both the netherlands and internationally.

though wekker’s writing can be a bit dry at times, she brings both an academic approach and a personal one: through her experiences in dutch governmental policy on ethnic minorities, and her feminist activist work in black lesbian circles (such as founding the activist group sister outsider, named after the book by audre lorde). her family was one of the first black families immigrating to the netherlands from suriname in the 1950s.

it’s very obvious that she knows exactly what she’s talking about, and i thought the balance of the academic and the personal was a great touch to this book. her insight in governmental policy in chapter two, especially, was amazing.

i highlighted so many quotes in this that perfectly encapsulate how systemic racism operates and unfolds, and it was refreshing to see wekker tackle how dutch people view their own national identity. i grew up hearing this day after day, both in class and out in society: we’re a small, tolerant society; a multicultural society.

sure, once upon a time we might’ve been a naval power with a huge chunk of slave trade and colonies but hey, not these days. we’re innocent, your honor. we celebrate diversity here as long as you shut up and adhere to our main viewpoints of life. or, as wekker puts it, dutch society’s mainstream views of race boil down to, “... race was reported missing”.

error 404, not found.

i do have a number of criticisms that weigh a little heavy on my mind which made this book less of a good read than i would’ve liked. regardless, i would recommend it to any dutch person who wants to learn more about these sorts of topics.

warning: this will get long. my greatest grievance is with how wekker talks about indos -- i’ll save that one for last.

a personal hangup that i have as a psychologist is the focus on psychoanalysis and stuff like, “... archetypal female and male reactions” (when discussing the gendered difference in reacting to racism).

i’ll recognize right off the bat that not all people might be bothered by it and that it’s a bit of a nitpick; the historical discussion on early psychoanalysis and its racist overtones was a good one, and one that definitely bleeds into current medical practices. but a lot of aspects of it are also dated, and i never quite enjoy it when gendered stuff is talked about as immutable, inherent or archetypal.

it mostly comes down to me not expecting it, because wekker focuses so much on the concept of intersectionality and how we desperately need more of it, with which i agree.

but she disappoints regarding that in several ways. first, she argues that non-western cultures often have a much more free, fluid outlook on things such as sexualities and gender that need not adhere to any western binaries [yay!]…

… and then continues to, during the whole book, label things only as “gay and lesbian rights / policies / groups”, only mentioning the lgbtq+ acronym once or twice, and not even touching upon bisexuality / pansexuality let alone transgender and non-binary identities [nay...].

which i would not have been so let down by had she not dedicated a whole chapter to the quote-unquote Gay Community. wekker discusses the lgbtq+ community in-depth enough to take her time and get it right, but despite her being aware of the more inclusive terminologies she just chooses not to use them.

very strange, as well as disappointing.

and now we come to how wekker describes indo people.

i was so looking forward to her discussions on the topic because indos make up a huge part of the dutch colonial past, as well as the people that immigrated from the former colony of suriname (which is where wekker’s own roots lie).

but the few things wekker does have to say about indos rubbed me the wrong way entirely. i felt a distinct lack of nuance as well as poor wording; i hope the quotes below will illustrate my problems more accurately.

for those of you that don’t know, indos are euroasian descendants of mixed race: originated from (not always consensual) relations between european / dutch settlers and the native population of indonesia. this goes back for a LONG time, because indonesia was colonized by the netherlands for roughy 400 years. so indos are incredibly diverse and varied: from white passing to brown-skinned, and from being brought up predominantly dutch to being brought up more ‘indo’.

anyway, wekker discusses ethnic minority groups and their integration into dutch culture, and she states the following:

“... in recent decades, some groups have been able to break free from the ethnic minority category. for example, indos have succeeded and surinamese are working on it, and it is now mainly muslims, as the ultimate other, who still seem to be firmly stuck in it.” [1]

which i am definitely not rebutting. islamophobia is at an all time high, and muslims and people from predominantly muslim countries have a fucking shitty time here right now regarding racism and prejudice.

really, though, wording this as ‘breaking free’?

indos are the only ethnic minority group who were not considered an actual ethnic minority BY LAW. they were (and are!) considered native dutch citizens. though this has shielded the community in some ways, many aspects of their culture and lives were also completely erased. a lot of the academic work on indos out there is focused on the lack of or destroyed cultural identity that this group possesses.

and then wekker even adds this:

“i want to take the characteristic state of mind of indos into account, in later decades considered a ‘model minority’ in the netherlands... [indos] were known for their outspoken willingness to assimilate with the culture of the dutch metropolis; they put the dutch language, culture and royal family [...] on a high pedestal...” [1]

i’ll be honest, this bit disgusted me with how casually it’s dropped without any further discussion. there is no nuance on what this situation was like for a person of color with a mixed race identity stuck between a rock and a hard place.

forced assimilation is not breaking free.

creating an enormous group of mixed race people by colonizing a country for 400 years and then brainwashing them into thinking dutch things are the pinnacle of culture and that they’re not allowed to speak any language at home but dutch is NOT an “outspoken willingness to assimilate”.

it is plainly and obviously fostered by centuries of colonization and the incredible horrors of both ww2 and indonesia’s rightful fight for independence, which caused indos to not have anywhere else to turn and live in except the netherlands. the idea that an assimilating group in that sort of situation has any legitimate decision power over whether or not to assimilate is just ridiculous.

have some nuance, please.

it seems painfully inconsiderate of wekker, especially considering how she shares what it was like for her own family to immigrate from suriname to the netherlands in the 1950s. how they were kept under a tight watch to see if they were employing ‘dutch traditions’. were they eating meatballs and potatoes on wednesdays, and not serving any rice for dinner?

i wonder… what did wekker think happened to the indo families? that they weren’t kept under the same tight watch and allowed to happily eat nasi goreng and shower two times a day? [2]

there’s another quote in the book that only further enforces how she views indos:

“... [he] looked like an indo-european person, an indo, or a descendant of the racially mixed population of the east indies colony; he was handsome and distinguished, with a thick head of hair.” [1]

... really? we spend a couple of chapters musing on how people of color are otherized and sexualized in dutch society thanks to our colonial legacy, and wekker writes this down with her own two hands?



i spent a good five minutes scouring the text around this to see if wekker was being sarcastic because i didn’t want to believe what i read was real, but i don’t think she employs that sort of tone ANYWHERE else in this book.

so now that i’ve gotten that off my chest… where does that leave us?

i opened this review by saying that this book is an important work. which still holds true; wekker smartly and academically approaches a topic that is not discussed enough in dutch society. and it should be; we should acknowledge race in our discussions, as well as the fact that the dutch colonial legacy has greatly influenced the society and belief systems we have today.

i just wish with all my heart that someone advocating for intersectionality to such an extent would be just as inclusive and nuanced as she is asking everyone else to be.

which was NOT something i got from this book -- not when it came to various lgbtq+ identities, nor when it came to indos. and yes, as an indo i absolutely did take this personally. you can quote me on that.

the weird thing is that wekker referenced plenty of academic sources on the quotes i’ve listed above (except the last one, which is 100% of her own making), and the ones i could access managed to provide the nuance and proper wording that the topic requires. many were even written by indos themselves. so i have no idea how we ended up with these badly worded surface-level hot takes.

i will be honest, i am conflicted on how to rate this. i might even change my rating in the future. but for now, it stands at a solid three because it left a bad taste in my mouth. i simply expected better from a knowledgeable activist and academic who has rightfully been bringing the discourse on these topics in the netherlands for years.

✎ 3.0 stars.


[1] all quotes in here were translated by me, since i own the dutch version of white innocence. obviously, i tried my very best, but they might still differ from the official english version of the book.

[2] my grandfather was told he was only allowed to take a bath once a week. because those tropical habits of showering twice a day had no place in the netherlands.

[Sander Philipse · Rating 5 out of 5]

Gloria Wekker gives an outstanding jumping-off point to understand the Dutch reaction toward 'accusations' of racism, the 'cultural archive' from which we draw, and the fragility, defensiveness and hostility inherent in Dutch Whiteness. As a queer theorist she focuses heavily on the sexual undertones and gendered nature of many of the problems of White Dutch Innocence. Given the reactions this book and her performances have engendered, this book may prompt some re-examination and public discussion -- though her theory, if correct, suggests that may not actually happen. At minimum, this should be an important book in the academic framing and discussion of Dutch racism in particular, and potentially the racism inherent in other Western European countries as well.

[Jeroen Kraan · Rating 3 out of 5]

Interesting and insightful. Wekker makes many important observations about Dutch society. She is absolutely right that there is still plenty of racism left in The Netherlands, and provides convincing examples of it. The final chapter, on Black Pete, is the strongest of the book and makes this point very well. I find White Innocence problematic in other parts.

To get this out of the way: I'm a white dude criticising a book on white privilege and racism. You may stop reading here if you feel so inclined.

I admire Wekker for her work at the University of Amsterdam, where she arranged for the instatement of a diversity officer. And she makes convincing points about the way people of colour (allochtonen, before the government stopped using that word) are regularly framed as 'the other', who should conform to white norms, by Dutch government and society.

Wekker's book suffers from Academic Writing Syndrome, where fuzzy language and overenthusiastic introducing and concluding of every section and chapter make this a much more difficult read than it needs to be. I feel like White Innocence could have been a really great 50-page pamphlet for the masses.

Wekker also strays into generalisations here and there. For example, chapter four is about gay people supporting Geert Wilders' anti-Islamic PVV. She writes that in a 2010 poll by Gaykrant, the most popular party among gay people was PVV, creating the impression that Wilders' extreme ideas have garnered majority support in the gay community. What she does not note is that in that poll 'only' 24 percent of respondents said they supported Wilders' PVV; over three quarters did not. (Another thing Wekker doesn't note: in a Gaykrant poll held a year later, Wilders' support had dropped to under 17 percent. The moderate party D66 had become most popular among gay people.)

This is not to say there aren't valid points to be made about (some) gay people's lack of empathy when it comes to matters of religious diversity. A quarter of the population (gay or otherwise) supporting Wilders is just one of the signs that racism and intolerance are alive and well in The Netherlands. But this book could have been a stronger contribution to an open and helpful debate on racism by providing more nuance.

We've all had enough of the anger and polarisation surrounding Black Pete and other issues of race; Wekker herself calls the furious responses to an art exhibition on the issue "an undiluted dose of poison". I understand why she doesn't seem to care for Dutch pragmatism when it comes to these debates. You have to stand up for your beliefs and call out racism where you see it. But we could surely all do with a constructive voice or two. As a white man, I'm sure I've been insensitive to race in the past; I want to identify my prejudices and move past them. Wekker's portrayal of white people as a homogeneous angry, colonial mass isn't helping me move forward. We could all do with a dose of empathy and understanding for one another's point of view.

[Sara Salem · Rating 5 out of 5]

Must read!

[Radoua · Rating 5 out of 5]

Mandatory for every Dutch citizen.

[Marcia · Rating 4 out of 5]

Hoewel Witte onschuld iets minder toegankelijk geschreven is dan Why I’m No Longer Talking To White People About Race heb ik dit boek van begin tot eind met mijn volle aandacht gelezen. Qua thematiek is dit academisch geschreven boek minstens net zo interessant als het boek van Reni Eddo-Lodge - niet in de laatste plaats omdat Witte Onschuld zich richt op structureel racisme en koloniaal denken in Nederland. Dichtbij huis dus. Professor Gloria Wekker beschrijft oa. hoe de media onze beeldvorming rond zwarte mensen bepaalt en het gebrek aan kennis over ons koloniale verleden.
De Zwarte Piet discussie, die de afgelopen maanden heviger dan ooit is losgebarsten, komt uitvoerig aanbod. Maar ook uitspraken in de media dienen als voorbeeld in deze indrukwekkende analyse.
Mijn complete recensie lees je op Boekvinder.be.

[Whitlaw Tanyanyiwa Mugwiji · Rating 4 out of 5]

An insightful read on racism in the Netherlands. The book confirms my own personal experiences with racism in the Netherlands. And looking at their cultural archive, the book explains where the Dutch attitude of "white innocence" comes from. Whiteness is not acknowledged as a race but taken as the norm, lacking in characteristics and devoid of meaning.

[Ruby · Rating 4 out of 5]

sometimes I wished Wekker had used a little less space to outline her plans for each chapter and a little more to push her arguments a bit further, but otherwise, essential reading.

[Bram Joziasse · Rating 1 out of 5]

Ik heb heel lang getwijfeld of ik deze review wel durfde te plaatsen. 1 ster is weinig én het ligt gevoelig om in deze context dit boek slecht te beoordelen, zeker als de witte man die ik ben.
Ben ik aan het mansplainen of heb ik zelf last van witte onschuld? Waarschijnlijk wel als je het aan Gloria Wekker vraagt.

Ik heb mijn best gedaan om het boek met een welwillende bril te lezen. Gloria haalt veel voorbeelden van alledaags racisme in Nederland aan en legt de vinger op de zere plek. De Nederlandse maatschappij is op veel vlakken inderdaad racistisch, daar heeft ze me wel van overtuigd. Waarom dan toch maar één ster?
- Allereerst ben ik geneigd om te zeggen dat ze overdrijft, weinig wetenschappelijk bezig is en te subjectief is. Maar eigenlijk denk ik dat ik het gewoon niet snap. Ik snap niet hoe het is gediscrimineerd te worden. Maar ik snap ook niet wat er fout is aan de PVDA’er in het laatste hoofdstuk die geïnteresseerd is naar het leven van de kapitein. Deze politicus wordt tussen neus en lippen door ‘fout’ genoemd, maar dat wordt niet uitgelegd, of in ieder geval niet afdoende voor mij om het te snappen. Dit is slechts een voorbeeld, maar er zijn meerdere situaties in het boek waarin hetzelfde speelt. Wellicht een idee om een nieuwe versie te schrijven waarin zulke situaties beter uitgelegd worden aan de witte man? Welwillendheid om het te begrijpen is zeker aanwezig, maar expliciteer deze gevallen beter.
- Ten tweede is de helft van het boek gevuld met metataal. De aankondiging dat iets grondig onderzocht gaat worden in de volgende alinea is soms langer dan dat ‘grondige’ onderzoek zelf. Vervolgens wordt er na dat onderzoek verteld wat er onderzocht is, terwijl mij nog niet duidelijk was dat het onderzoek überhaupt al gestart was. Verder zijn deze onderzoeken veelal anekdotisch zonder controlegroep. Ik zeg niet dat ik het niet geloof, maar ik vind het te voorbarig om daarop een hele conclusie te bouwen.
- Als laatste vind ik het problematisch hoe er over witte mannen wordt geschreven. Impliciet doen zij alles fout wat er maar fout kan gaan. Deze demonisering riep bij mij persoonlijk zoveel aversie op dat ik het lastig vond om de rest serieus te nemen.

Mensen die willen lezen over racisme in Nederland zou ik aanraden om ‘hallo witte mensen’ te lezen en niet dit boek. Hallo witte mensen is veel toegankelijker geschreven, coherenter en begrijpelijker. De thematiek is hetzelfde en met de adviezen kun je tenminste wat.

[Christien]

Ik kan eigenlijk moeilijk een sterren-rating op dit boek gooien, maar ik moet wel zeggen dat ik het een heel belangrijk werk vind. Wekkers analyse van het idee van 'onschuld' in de Nederlandse samenleving is scherp en geeft woorden aan een onbewust denkbeeld dat ik in de media of de politiek maar zeker ook bij mezelf kan terugzien.

[Alexander Peterhans · Rating 5 out of 5]

Ik heb me op latere leeftijd altijd verbaasd hoe weinig les mijn generatie had gekregen over het slavernij- en koloniaal verleden van Nederland. Ik kon als tien of elfjarige een heel verhaal houden over de Tweede Wereldoorlog en de jodenvervolging (en terecht, overigens), maar als je me gevraagd zou hebben over ons eigen koloniale verleden, zou het angstvallig stil zijn gebleven.

Blijkt dus dat het een systematisch gemis is, dat ingebakken zit in onze samenleving. Het automatisch vergeten en ontkennen van dat verleden, hoewel het ons land rijk heeft gemaakt en cultureel heeft beïnvloed. Het is de Nederlandse mythe van het overtuigd zijn dat wij niet racistisch zouden zijn - de titulaire 'witte onschuld'.

Wekker pakt die mythe stevig aan in zeer academische tekst, vooral in opbouw - ze begint elk hoofdstuk met waar ze het over gaat hebben en in welke volgorde. Dat gezegd hebbende, het blijft goed leesbaar voor de gewone man/vrouw.

Wekker's betoog is goed onderbouwd, waarbij ze het af en toe persoonlijk maakt, wat volgens sommigen not done is in wetenschappelijke teksten. Ze legt later dan ook uit waarom ze die houding achterhaald vindt. Ik moet zeggen dat ik er geen last van had, ik kon het juist waarderen.

Hoewel goed leesbaar, is het misschien wat taai voor de gemiddelde lezer. Als je echt geïnteresseerd bent in het onderwerp, raadt ik het iedereen aan om het te proberen, het is het meer dan waard.

[Leni Huyghe · Rating 5 out of 5]

I consider this book by Gloria Wekker to be a central guideline to understand and deal with structural racism in European societies, not only the Netherlands but any country with a colonial past, like my own country Belgium. It deepens the thought process and teaches generously about the way white innocence and white privilege works from an intersectional point of view where gender, race and sexuality interconnect. The book gives many in depth case studies: the binary thinking of government administrations and women movements and the case of Pim Fortuyn. For me the book was especially enlightening in the last three chapters where Gloria Wekker gives clear incentives to deconstruct power relations by looking into the public debate concerning the blackface situation of Zwarte Piet. She further gives tools to the reader to break down colonial society perspectives not only by learning and listening but also by engaging in dialogue and briefly bringing up the potential of healing rituals.

[Celien · Rating 4 out of 5]

Wat een werk... Ik ga dit boek 3 keer opnieuw moeten lezen voor in het compleet begrijp. Dat komt grotendeels door de complexe, academische taal, die ik niet had zien aankomen, maar die zowel genuanceerd als soms bijna onverstaanbaar is. Wekkers theorie over het cultureel archief is hoe dan ook enorm nuttig en ik zou het graag toegepast zien op België. Voor iemand die nog niet zo lang met post-/ dekoloniale theorie bezig is, knoopt het boek oudere, belangrijke inzichten samen. Vooral Wekkers inzichten in verschillende soorten onwetendheid en Zwarte Piet neem ik mee. Maar zoals gezegd: het herlezen waard.
Voor kritiek op Wekkers taalgebruik verwijs ik naar een andere Goodreads-review door "jade".

[Malou Hamers · Rating 5 out of 5]

4,5
Beetje lastig om in te komen, maar het boek heeft me hele waardevolle inzichten gebracht over het wit zijn en met name hoe het postkolonialisme in Nederland uit ons collectieve geheugen verbannen is. Hierdoor hebben we in Nederland een groot gebrek aan zelfreflectie, iets wat door dit boek hopelijk wat meer gestimuleerd wordt.

[Nicole]

Read June 2020
An interesting read about an important subject. I loved that it specifically spoke about the Netherlands.

I did have a really hard time with the academic writing though. Especially the first half (chapters 1, 2 & 3.) Not sure why that changed in the second half (chapters 4, 5 & 6.) They felt easier to read, but I don’t know if that’s because something changed in the writing or if I just got more used to the academic style.

[memma · Rating 3 out of 5]

Познавательно, но какие же долгие вступления у каждой главы… 🫠🫠🫠

[Julia · Rating 3 out of 5]

Wekker’s insights on the hidden (and not so hidden) racism in Dutch society make an important contribution to discussions on race and decoloniality.

However, the book could benefit from a more concise and engaging approach to strengthen the power of its argument.

The conclusion was also somewhat underwhelming: I was left with a feeling of ‘so what?’ and would have appreciated the author’s perspective on possible ways forward to address racism (beyond the general call for “multiple narratives”).

[Daan · Rating 5 out of 5]

Enorm interessant en verhelderend om thema's uit de filosofie/wetenschap van gender en etniciteit toegepast te zien op de Nederlandse samenleving. Grote aanrader

[Luc De Coster · Rating 2 out of 5]

Ik was ooit eens getrouwd met een vrouw die mijn overtuigingen en gedachten beter kende dan ik zelf. Als ik bijvoorbeeld zei dat ik X dacht, dan bleek dat ik dat misschien wel kon zeggen, maar dat ik in werkelijkheid Y dacht. Daarbij was Y steeds een veel minder aangename mening waarmee een mens met een normaal gevoelsleven het moeilijk eens kon zijn.

Ik kon protesteren wat ik wilde, maar zeggenschap over mijn eigen gedachten- en gevoelswereld dat ging wel een beetje ver. Uit zorgvuldig uitgekozen anekdotiek uit vele jaren, op geheel eigen wijze door haar geïnterpreteerd, kwam een merkwaardig consistent beeld naar voor dat mijn denkwijze wel degelijk Y was. Daar viel niet veel meer tegen in te brengen.

Dat is ongeveer wat Gloria Wekker doet in “Witte Onschuld”, maar dan in het heel groot, met de collectieve inborst van Nederland. De Nederlanders denken veel goeds over zichzelf maar in werkelijkheid zijn het zelfingenomen, niet zo heel verstandige, in koloniale racistische denkbeelden vastgeroeste, ja .. eikels eigenlijk. Met veel wellust zet ze dan die zelfgecreëerde Nederlander in zijn ondergoed.

Zelf noemt ze haar manier van werken een voddenrapers-methodologie en daar kunnen we het mee eens zijn. “Ze maakt gebruik van inzichten uit de gender- en seksualiteitsstudies, de discursieve en narratieve analyse en de psychoanalyse. Ze werkt met interviews, kijkt naar de televisie en leest romans, ze analyseert e-mailcorrespondentie, haar eigen ervaringen en die van anderen, organisatiestructuren en herleest historische teksten en doet op diverse manieren aan close reading, om uiteindelijk -door al die lijntjes bij mekaar te brengen- in staat te zijn een beeld te schetsen van het culturele archief, het dominante witte zelf en zijn representatie”. Wat eigenlijk betekent dat ze sprokkelt uit haar ervaringswereld en lectuur om tot haar narratief te komen. Op zich geen probleem; iedereen mag zijn visie op de wereld opschrijven. Ze kan het zelfs een academische etnografische studie noemen, al lijkt dat wat overdreven.

Zelden heb ik zo een concentraat van chagrijn en rancune gelezen, verhuld in een soort wellustige grijns, waarmee de zogezegd alomtegenwoordige koloniale witheid ontbloot wordt. Multatuli komt in dit boek -dat het toch heeft over de culturele sporen die 400 jaar kolonialisme heeft nagelaten- niet voor. Het is één onafgebroken stroom van structureel racisme, “wit” bewustzijn bestaande uit superioriteit en onschuld, slavernij, Zwarte Piet, enz. Een tweede thema is de stereotypering en onderdrukking van gekleurde vrouwelijk seksualiteit, die natuurlijk helemaal anders is dan de “cishetero” norm zou opleggen.

De universele waarden van gelijkheid en rechtvaardigheid die toch aan de theoretische basis liggen van de Nederlandse maatschappij en ook op vele manieren concreet vorm krijgen, komen in dit boek niet aan bod. Het gaat uitsluitend over het tekort. En over de onvolmaaktheid.
Eens je niet meer op zoek gaat naar een evenwichtig relaas bij het lezen van dit boek, is het best wel leerrijk. Uitstekende diepere kennismaking met dekoloniaal en intersectioneel activisten en hun manier van denken. Goed lijstje van boeken en denkers uit dezelfde denkschool.

Maar om Gloria wat te pesten zou ik haar het volgende willen zeggen:

Take up the White Man's burden -
And reap his old reward,
The blame of those ye better,
The hate of those ye guard -
The cry of hosts ye humour
(Ah slowly !) towards the light:-
"Why brought ye us from bondage,
"Our loved Egyptian night ?"

(Kipling, of course)

[Frank Van De P · Rating 2 out of 5]

One sided and often just not true. Some interesting lines of thought but in general a divisive book that will not help any issues solve at all.

[Ruby · Rating 4 out of 5]

De voorbeelden uit Witte onschuld spraken mij het meeste aan. Zij maakten de verder zeer complexe, academische tekst levendig, vatbaar, grijpbaar. De vele inzichten en concepten die Gloria Wekker aandraagt in haar boek hebben mij laten nadenken over vele situaties in mijn eigen leven die getuigen van witte onschuld, zowel van mijzelf als van de mensen in mijn omgeving. Wat ik erg waardeerde, was de intersectionaliteit van dit boek. Als indo en als LHBTI'er maakte de links die Wekker legde niet alleen de voorbeelden van zwarte personen duidelijker en herkenbaarder (dan ik eerder dacht dat ze voor mij als witte Nederlander waren) ook hielpen die links om te zien waar minderheden elkaar juist soms tegenwerken (zoals in haar hoofdstuk over "waar zijn de witte homomannen"). De dynamiek in hoe verschillende minderheden zich proberen aan te passen aan de dominante meerderheid en er daarvoor zorgen dat ze zich afzetten tegen andere minderheden, heeft mij aan het denken gezet.

Het boek was de moeite waard, maar ik zeg wel dat het gewoon alledaags boek is. Het is oprecht zeer academisch - ook geschreven met die intensie en daarom te verwachten. Dat maakt het wellicht moeilijk voor velen om het geesteswetenschappenjargon te volgen... voor mij op meerdere momenten in ieder geval wel.

[Lou Braibant · Rating 5 out of 5]

Inspirerend om over dit boek en witte onschuld na te denken in een Belgische (en transnationale/Europese) context! Helder geschreven, helaas nog steeds uiterst relevant, diepgaand en geen-doekjes-omwindend, maar ook bemoedigend en hoopvol. Laat dit boek dé inspiratie zijn voor een betere samenleving die niet draait om performatieve gelanterfanter maar om concrete, realistische+ambitieuze, materiële, reële daden en veranderingen.

[Esmé Boom · Rating 5 out of 5]

Gloria Wekker has written an astonishing collection of interlinked essays in which she analyzes the Dutch variety of white fragility and institutional racism. I've learned so much about recent Dutch political history, as well as about women's rights and lgbt+ rights (and honestly I'm ashamed I didn't know or remembered these things).

[Bete Boe · Rating 5 out of 5]

Onmisbare kennis voor iedereen in Nederland en daarbuiten.

[Annorah · Rating 5 out of 5]

Precies wat ik verwachtte en juist daarom zo goed! Ik hoopte te leren en dat is niet minder dan makkelijk met dit boek. Blijf nadenken en om je heen kijken lieve lezers! :)

[Anton Alexandrov · Rating 5 out of 5]

6/5. This is now one of my favourite books. Even though it is about the Netherlands I believe it is very relevant to other countries and their relationship with racism and colonialism, as well as other areas of oppression. Basically, I'd recommend it to everyone. The only problem I have with this book is that it doesn't give a comprehensive answer to the question "so what the fuck do we do with all this?" but this is probably a topic worthy of a separate book.

[l'naan · Rating 5 out of 5]

hoewel Wekker zich vooral focust op de zelf-representatie van en gebeurtenissen in Nederland, is haar werk iedereen overal sterk aan te raden. ze legt belangrijke problemen bloot en daagt zo de witte reflex om zichzelf onschuldig te verklaren uit.. echt een briljant boek

[Warre Thevelin · Rating 5 out of 5]

Iedereen - witte mensen voorop - moet dit lezen! Zoveel essentiële anti-racistische theorie in één boek! Waar blijft een analyse van Belgische Witte Onschuld!?

[Jante · Rating 5 out of 5]

Essentieel boek dat elke witte Nederlander zou moeten lezen.

[Lily · Rating 2 out of 5]

I found that the arguments of the book got lost in abstract and dense writing. For example, complicated quotes without sufficient context served as a substitute for rather than supportive of an argument. While I'm very interested in the content, I gave up on the book as the writing style was too demanding.