In 2016 trok de bekende tv-maakster en auteur Annemie Struyf naar Frankrijk. Niet om te stoppen met werken - ze zou er twee tv-reeksen draaien en gaan schrijven - maar wél om op een andere manier te gaan werken. Geen meetings meer, geen werkplek in het drukke Brussel, gewoon zo klein en flexibel mogelijk werken. In Frankrijk zelf de verhalen sprokkelen van mensen die hun droom hebben waargemaakt.En verder wilde ze meer groen en stilte, meer zuurstof en ruimte, meer tijd voor zichzelf en haar geliefden, meer tijd om te lezen, te schrijven, te ontmoeten, te luisteren en te beleven. Ten minste, dat was het plan. Maar uiteindelijk liep alles toch anders dan verwacht.Dit boek is het hoogstpersoonlijke relaas van Annemie. Het bevat impressies van haar tijd in Frankrijk. Gedachten en verhalen, maar ook ontmoetingen met mensen die haar leven in Frankrijk niet alleen smaak en kleur hebben gegeven, maar bovenal inzicht, troost, plezier, kracht en beschutting.
Mijn hoofd zat lange tijd te vol om te lezen. Zelfs dit boek wilde niet vlotten. Om het hoofd te legen was ik al een paar weekends na elkaar aan het opruimen. Gisteren stond de boekenkast op het programma. Wat een ruimte bracht dit, letterlijk en figuurlijk. Met een tas deca en een paar gemberkoekjes nestelde ik me in de zetel tot de vermoeidheid toesloeg en een uur extra slaap wenkten. Deze morgen las ik verder met een vers bakje troost, terwijl de kinderen één voor één aan de ontbijttafel wakker kwamen worden. Wat een mooi leven hebben we toch. Hoeveel raakpunten hebben we ook met de verhalen van anderen. Dit boek was fijn om te lezen. Het was het verhaal van vele anderen, maar brengt rust in eigen hoofd en vrede met de barstjes in mijn eigen verhaal.
Na het lezen van 'Durf dromen' van Annemie Struyf besloot ik 'Ma vie en rose' te kopen en te lezen. Zoals altijd lagen mijn verwachtingen heel hoog. Toch werd ik zeker niet teleurgesteld want ik las het boek in één ruk uit. Natuurlijk is mijn persoonlijke mening geen maatstaf voor anderen. Daarom wil ik graag hieronder enkele argumenten weergeven, waarom ik 'Ma vie en rose' zo heerlijk vond.
Eerst en vooral schrijft de auteur zoals ze denkt en praat: vlot. De korte stukjes lezen heel aangenaam maar geven de nodige diepgang.
Bovendien laat 'Ma vie en rose' je nadenken! Heb ik een grote droom en hoe kan ik die praktisch uitvoeren? De raad van de auteur is niet te nemen of te laten.
Ik heb grote bewondering voor het werk van Annemie Struyf, maar omdat ze een gekend mediafiguur is, waar sowieso al veel reclame rond wordt gemaakt, blijf ik haar koppig een 4 sterren op 5 geven. 😛
Beschouwingen over het ontvluchten van de 'ratrace', de gelukte of mislukte avonturen van de Vlamingen die zich in Frankrijk willen vestigen zijn interessant, maar verder toch veel gezever in dit boek