ДОГОВОРЕН БРАК На девојчето му е судено да се омажи за човек со големо богатство. Но, бракот ќе биде вистинска пропаст.
Пророштвото на свештеникот се остварува: наивната девојка од Цејлон, што татко ѝ со измама ја омажил, станува господарка на огромен имот во Малаја. Сепак , тоа е живот без страст, и Парвати копнее верно да сака и да биде сакана.
ЉУБОВНИЦАТА НА ГЕНЕРАЛОТ Ако сакаш да ја поштедиш ќерка ти, можеш да го заземеш нејзиното место.
Јапонците ја окупираат Малаја и на Парвати и ја земаат куќата.Таа е принудена брзоплето да реши и да се согласи да му биде љубовница на човек кој ѝ е заколнат непријател. Првпат ќе доживее сексуална екстаза, а непријателот постепено ѝ станува љубовник за каков што копнеела отсекогаш.
Rani Manicka, an economics graduate, was born and educated in Malaysia and divides her time between Malaysia and England. Her first novel 'The Rice Mother'Infused with her own Sri Lankan family history is a vivid imaginative story about the frailties of human nature and the consequences of war. It won a Commonwealth Writers Prize in 2003.
She has published a further two novels,'Touching Earth'in 2005,a dark and compelling tale of love,betrayal and addiction, her current novel 'The Japanese Lover' was released in 2009, a story set in Malaya during the Japanese occupation, an absorbing story of unconventional love between captor and captured.
Rani Manicka's latest novel, BLACK JACK is out NOW.
Третият роман на Рани Маника, чиято дебютна книга, “Оризовата майка”, заслужено получава различни награди, не е толкова известен, но според мен съдържа много силни послания и горещо ви го препоръчвам!
Рани Маника е малайзийска писателка с цейлонски корени и романите и пресъздават един почти напълно непознат у нас свят. Бедното и невзрачно на пръв поглед 16-годишно момиче от Цейлон Парвати (едно от имената на Божествената майка и съпруга на Шива) е омъжено с измама за баснословно богат и влиятелен мъж от Малайзия. Съдбата и поднася много изненади, които тя посреща мъдро и храбро. Парвати е изключителна по своему жена, но не би могла да се справи толкова добре без помощта на Майа -готвачка в огромното имение, а всъщност жена с голяма духовна сила, тантрини, лечителка и пазител на много древни традиции. “Майа” също е едно от имената, с които бива назовавана женската енергия. В никакъв начин не бих нарекла романа феминистки. Феминизмът е западно понятие.
Заглавието е подвеждащо. Когато Майа посреща новата, неопитна и необразована господарка на дома, и помага да си изгради позиции в него, защото според нея тук Парвати трябва да преживее “своята уникална любов”. Предположих, че става дума за страст с японски любовник, и такава действително присъства, но уникалната любов е всъщност целият живот на Парвати и всички видове любов в него. Човешкият живот е изява на космическия закон на Любовта, въпреки болката, загубата и жестокостта. В този смисъл романът може да бъде разглеждан и като притча.
На фона на изумително красиви природни картини се разгръщат човешки драми. Всички герои правят своя съдбоносен избор, който ги отвежда в привидно напълно различни посоки, често деструктивни. Сцени на интензивна, страстна любов се редуват с жестокостите на Втората Световна война в Малайзия, окупирана от Япония. Генерал Хатори е противоречива личност, но прекалено типизирана според мен. Той е най-слабо развитият образ, въпреки че присъства в заглавието, може би защото е по-скоро катализатор на случващото се, а не централен персонаж.
Трагичните събития в Малайзия по време на войната, а и след нея, показват една разединена нация, в която големите имигрантски общности - индийци и китайци са в опозиция с мюсюлманите малайци. Богата картина на едно кипящо общество. Бях поразена от множеството пророчески пасажи в тази книга! Не забелязвам критиците да са им обърнали внимание. Има тенденция западната критика да дава висока оценка на източни писатели, които творят по западен или предимно по западен образец. Голяма загуба, дано видим промяна в това отношение, но не съм особен оптимист.
Не очаквам тази книга да бъде разбрана от много хора, защото ключът към нея се крие в древните корени на Индия с нейните все още непознати на Запад светоусещане, духовни традиции и практики. Може би ще прозвучи като завладяваща екзотика, каквато всъщност в романа няма. Романът има някои недостатъци в литературно отношение, особено в сравнение с “Оризовата майка”. Има също така пасажи с тромав и дори спънат превод, но въпреки това не пропускайте това преживяване! Ще ви обогати. За мен беше голямо вдъхновение. Отдавна не бях попадала на роман, който толкова да резонира с това, което преживявам в момента.
“ - Ами ако не го промени? - Тогава това е е идеалният резултат от любовта ти. Трудно е да се проумее, но всичко вече е идеално. Вселената е съставена само от три сили: положителна, отрицателна и равновесие. Кога едно махало се укротява? Когато спре да се люлее и застане точно в средата, в точката на равновесие. Разбери, че всяко нещо се опитва да направи точно това, да застане в идеалното равновесие. Винаги когато видиш хаос или беда, погледни на тях като на нещо, което търси спокойната си среда. Без значение дали е човек, животно, ситуация, държава или планета, винаги действа този космически закон. Не е редно да съдим пътеката, по която друг си е избрал да върви. Запомни, хората, които са ядосани, обезверени, разочаровани или пък на места, където убиват, мамят и лъжат, вече са толкова прекрасни, колкото ще бъдат някога, само че още не са намерили равновесието. Позволи му да намери равновесие по неговия си начин. Независимо дали са нужни хиляда живота или само един, всички в крайна сметка го намираме.”
I am actually struggling with finding a way to review this book as, even after turning the last page, I’m still not entirely sure what it’s about. It felt, to me, like the book wanted to be a sprawling, epic book about a woman who was married off for money in Malaysia and set over nearly 100 years, but here it really falls short: there wasn’t enough depth there and I still feel, in a way, that I don’t know the characters well enough. I can’t quite decide whether it was mean to be a family saga, a book about finding true love, a book about spiritualism, a book about WW2, I just don’t know. I sort of feel that the story never really found its true identity.
The story starts in Ceylon in 1916, with the birth of Parvathi to a very poor and lazy father and a doting mother. Her father is told by an astrologer on the day of her birth that she will marry into great wealth and when a marriage broker appears 16 years later trying to find a wife for a hugely wealthy Malaysian businessman, Parvathi’s father gives him a picture of a beautiful girl who is not his daughter and her fate is sealed.
Crossing the sea by herself she is thrust straight into the marriage with this man who is more than 2 decades her senior and who is angry and humilitated at being decieved. He decides to send Parvathi straight back but for reasons that are never especially clear, he doesn’t. She remains in the house where she is happy but unloved. Several years into the marriage, her husbands love-child is brought to live with them after her mother (and her husbands lover) dies and then Parvathi herself gets pregnant and gives birth to a child; a son. These two children are the most rude, selfish, brattish, vile kids and both of them deserved a damn good slap in my opinion! GRRRR!!!
When WW2 breaks out and the Japanese descends on Malaysia, Parvathi is taken to be a lover for a Japanese General and there she finds true love.
It sounds simple enough, right? So it shouldn’t have confused me, but it did. I did enjoy The Japanese Lover but I just didn’t fall in love with it. I didn’t find enough forward momentum with it: I enjoyed it for the most part while reading it but had no real compulsion to pick it up again when I wasn’t reading it. I never really felt like there was anything to cling on to in terms of wanting to know what happened – I felt as though the book couldn’t decided wether to be plot driven (which I don’t think it really was) or character driven (again, there were none whom I felt I knew well enough for this).
Pues me ha parecido una muy buena historia, ya no solo a nivel histórico (de la cuál aprendes mucho de la historia del pueblo malayo e hindú), sino que la trama en sí es casi una oda a la vida y al amor, pero al AMOR en todas sus manifestaciones. Muy buena lectura!
Wow, this was one of the most confusing books ever, and not in a good way. I'm not really sure what it was about. A poor girl from a small village in India becomes the wife of a Malay millionaire in the beginning of the 20th century, then witnesses all the political & historical & cultural changes... except she doesn't.
All the characters speak in the same highfalutin style, and the wise woman Maya spouts prophecies about "media" and "globalization" (in the 1920s, mind). The main character Parvathi is forced to accept amorous advances (oh look alliteration) of a Japanese general during the occupation, but actually it's a love at first sight for both of them. In the meanwhile some folks are tortured in the basement, but who cares. The Japanese general dresses Parvathi in kimonos and paints her face so that she resembles a geisha (because geisha are obviously an embodiment of female beauty for the Japanese). He also addresses her as "Anata" which made me laugh sadly. This eponymous Japanese lover takes about 20% of the book and is a pretext to introduce about every platitude on Japanese culture known to man.
The only part I liked were references to Hinduism and Indian and Malayan customs, which I don't know much about, but I'm not sure if they can be trusted.
Este é um romance envolvente repleto de magia, mitos e que relata a história de um amor incondicional. Aborda a História da Malásia. Com personagens envolventes que nos marcam no coração.
Por fiiiiin lo acabé. Fue un desafío, honestly. Estuve a punto de abandonarlo como cuatro veces.
Bueno, siento la obligación de (tratar de) explicar por qué lo odié tanto.
En primer lugar, la protagonista. ¡Ah! Parvathi era, sencillamente, insoportable. Creo que no me habría molestado tanto su presencia de no ser porque un par de veces la autora trata de convencerte de que su personalidad es como una pantera del desierto (o algo así), que era astuta, calculadora y... En fin, que tenía el tipo de características que la hacían una mujer admirable, inteligente y poderosa. Mentira. Parvathi apenas tiene una personalidad a la cuál aferrarse. Es ignorante, ingenua y torpe, y se comporta de la misma manera a lo largo de tooooda la historia. No evoluciona en lo absoluto, a no ser de que pueda considerarse su (supuesto) pobre y patético despertar a la sensualidad como una evolución. Ja. Nunca tomó una decisión sensata, se dejaba manipular por todos. Relegaba todas sus responsabilidades a otras personas y no le interesaba hacer nada productivo. . Cada una de sus acciones me enervaba y me daban ganas de entrar en la historia solo para darle una buena bofetada. Una cosa que de verdad me dejó desconcertada fue que tomara clases de inglés siendo que ni siquiera sabía escribir bien en su propio idioma (nunca me quedó claro si era o no analfabeta). Supongo que quizás si es posible aprender otro idioma apenas sabiendo el tuyo, pero bueno...
Otro personaje que me pareció aborrecible fue la co-protagonista: Maya. Con este personaje queda al descubierto la necesidad de la autora de escribir un libro de autoayuda. Sinceramente, no sé por qué se molestó en inventarse el rollo del "amante japonés" si este al final no es más que un relleno. En realidad, toda esta historia (trata de) hablar sobre la energía mística del mundo, de la reencarnación, del culto a los dioses, del espíritu, de la religión, de los templos sagrados... Puaj. De solo recordarlo me dan ganas de vomitar porque ¿saben qué? No es que esos temas me molesten como tales, pero me molesta la manera de exponerlos. Maya era así como una erudita encubierta, una enciclopedia de lo místico. Vez que hablaba, vez que salía lo místico, la reencarnación y toooda esa bullshit. Nunca dijo nada normal en toda la historia, por el amor de Dios. Me imagino preguntándole sobre el tiempo y ella respondiéndome con un sermón de una hora sobre los astros y la energía solar. Sinceramente, no sé como terminó siendo la sirvienta de un millonario si pudo haber sido la 1era mujer profeta del mundo ¿? Meh, supongo que su gran cualidad era la humildad. Ja. Maya terminó estresándome más que Parvathi, y odié la forma en cómo su palabra era tomada por todos como la verdad suprema.
La verdad, nunca pude meterme en la cabeza el hilo argumental de la historia. Como que ni siquiera había uno, porque como dije, todo al final giraba en torno a lo místico. Todo lo demás era relleno, absolutamente todo.
Comencé a leer con la esperanza de encontrarme con una historia romántica del tipo histórica y me encontré con una verborrea mística, una historia de amor salida de la nada y minúsculos datos históricos.
En fin. Esta clase de libros; quiero decir, novelas provenientes de la zona oriental del planeta no son para mí. Su cultura no calza con la mía, su manera de ver el mundo no calza con la mía, su todo no calza con el mío.
Mientras más lo pienso, menos me gusta este libro. La escasa empatía que hacen que el lector desarrolle por la protagonista al inicio, luego es eliminada mediante una narración acelerada en la segunda parte del libro y las actitudes despreocupadas e irritantes de casi todos los personajes. Una 'heroína' que se vuelve egoísta; humana, sí; ¿justificable? no. Una sirvienta/curandera que da el toque de sabiduría y teológico, y añade más confusión al tema del libro (¿romance?, ¿histórico?, ¿espiritual?). Hijos engreídos e insufribles, y un general japonés que aparece y desaparece sin ton ni son, y menos gloria. Lo que rescataría sería el interés que siembra por la cultura malaya y la claridad sobre la xenofobia entre los pueblos asiáticos.
Un libro sorpresivamente bueno. Lo leí en busca de cubrir otro país en mi reto personal de leer un libro de un autor de cada país, en este caso Malasia.
Un interesantísimo retrato de la cultura de Malasia a principio del siglo pasado (XX), de sus mujeres, del choque de culturas (malasia, india - hindú, japonesa e inglesa), de la invasión cultural y la resistencia local (más que resistencia, aguante), de la transculturalización globalizante, de la sabiduría local y su resiliencia, de lo femenino (como fuerza y unión) y lo masculino (como violencia y rendición). Un retrato del largo camino que aún falta por recorrer en el mundo para lograr la equidad femenino / masculino, en un mundo donde los géneros pierden sentido.
El romance "desenfrenado", estilo geisha, entre la mujer de Malasia y el soldado japonés, fue lo que menos me gustó y algunas descripciones filosóficas / religiosas.
I truly feel like this book has no identity. With ambiguous, opaque purpose, it definitely doesn’t grow on you as much as you’d like a book to grow. What really bothered me towards the end, is how spineless, weak and irrational Parvati became, even though her character did feel one-dimensional throughout the whole book. Maya’s character though, felt completely implausible, very peculiar and non convincing. I mean, please, how many subjects can a person be expert in? I’d say skip this book, would not recommend it.
The Japanese Lover is the second book by this name that I've read this year (this by Rani Manicka, the other by Isabel Allende). What is it with Japanese lovers?
Both books are set during WWII (one in the US, the other in Malaysia), so explore issues of privilege, oppression, and racism. Interestingly, in Manicka's book, the Japanese lover is in a privileged position relative to the Malays. In Allende's book, he was interned in a concentration camp; his upper class white lover is unwilling to risk marrying him, to risk losing everything. In Manicka's book, Parvathi, is willing to risk everything for Hattori. In both books, the relationship remains a secret, even well after the lover's death.
In both books, there is a supernatural component. In Manicka's book, this is tied to and follows from the characters' spiritual beliefs, so worked for me. The supernatural pieces of Allende's book didn't make sense to me and didn't seem to follow from the characters, so interfered with my appreciation for that book.
On the other hand, it was very clear why Allende's characters fell in love with each other, even though we saw her lover primarily in letters – but such letters! Manicka's Parvathi falls in love with Hattori although she was conscripted into this relationship – and arguably was raped (although she does not see herself as raped). Hattori's men took over her house; he runs hot and cold and is often emotionally guarded with her; and Malays are tortured and killed in the basement while Hattori and Parvathi make love. Why would she choose him? (He is also loving toward her, and sensitive in his understanding of music and ideas.)
Manicka's book is often sweet (not saccharine), but the characters in the central family do not always make sense in ways that aren't only attributable to the significant cultural differences between Parvathi and myself. Why does Parvathi's husband fail to see her for herself? Why does her son turn out badly, her stepdaughter refuse her throughout her life? I don't buy it, nor do I see how Manicka is building larger themes.
However, I liked the Manicka's discussions of Hinduism and traditional medicine. These discussions often center around Maya, initially a servant in Parvathi's household and a traditional healer. Maya is the one character who consistently acts with integrity and respect. She sees the larger picture and helps Parvathi see parts of it.
That both Japanese Lovers came out in such a short period suggests that love across difference, despite oppression, is an important theme for our time. Unfortunately – or fortunately? – neither of these books is the final story.
Preciosa novela de Isabel Allende, que he demorado durante muchos años, por la estúpida creencia de que iba a encontrarme una historia acaramelada, obviando que la escritora chilena no es propensa a subir azúcar en sangre ni a utilizar clichés, ella se limita a mostrar el alma humana en toda su verdad. . Varios son los protagonistas: Irina (es la más joven) ayuda a Alma en su día a día, quien a sus 80 años vive modestamente en una residencia de ancianos, a pesar de ser muy, muy rica. Allí puede seguir disfrutando de su libertad, de su independencia y de su amante secreto, Ichimei (el que da título a la obra). . También conocemos a Seth, nieto de Alma (bebe los vientos por Irina), Nathaniel (el esposo), Isaac (el mejor tío del mundo) y Lenny (el amigo que nunca falla). . Página a página iremos conociendo sus secretos, disfrutando de sus recuerdos y aprendiendo historia, porque vamos a ser testigos de cómo fueron tratados los japoneses que vivían y nacían en EE.UU.mientras ocurría la guerra en Europa. (Es curioso que se hable tanto de los campos de exterminio de los alemanes pero no de los campos de concentración estadounidenses). Uno de los campos más famosos fue "Topaz", donde alojaron a más de 120.000 japoneses durante más de 3 años. Cierto que no les asesinaron, pero les pribaron de todos sus derechos y estuviero confinados. Ironías sin sentido del ser humano que, mientras luchaban por liberar a unos, les hicieran algo parecido a otros. . Pero volviendo a la historia principal.... "El amante japonés" es una de esas novelas que no se olvidan fácilmente y que te guardas cerquita para acercarte a ella en otros momentos. . Me ha encantado conocer a Alma y su bello oficio de pintar pañuelos de seda al estilo tradicional.
This is a story about a young woman wanting to find love. Being sent to Malaya during 1916 from Ceylon, Parvathi then married Kasu Marimuthu, a man a decade of her age. Experiencing the new cultures, Parvathi learned to adapt to her new surrounding. It is really interesting reading about Malaya's people during that time, which bit by bit already had British influence in it. The Japanese invasion started in the middle of the story. This was when Parvathi started to fall for the enemy and having a secret affair every night. There's really not much on what happened in Malaya at that time. There's one part where people were being tortured at the basement of the house but it was slightly mentioned.
I don't like the writing style. The scenes kept jumping from one to the other that made it hard to enjoy and more confusing. Some parts just seem like info dumping; part where Maya was having conversation about the US government, Statue of Liberty, etc with Kasu; then at the end about Hindraf.
I really want to like this book but I find it confusing. I am a big fan of historical fiction and I was excited to read this since it sets in Malaysia during WWII. But I find that there's really not much about it.
Overall, it was okay. Doesn't make me want to read it again.
É um pouco difícil encontrar algo a dizer sobre esta leitura.
O livro chamou-me à atenção e a sua história parecia promissora, no entanto fiquei um pouco desiludida. Esperava uma narrativa com um fio condutor organizado, mas tal não aconteceu. Por vezes, a narrativa saltava para acontecimentos precipitados e desconexos dos mencionados anteriormente, o que me deixava confusa, e um pouco desmotivada.
Descrevo a história como um pouco surreal e mística. Para além da narrativa se iniciar com um nascimento, e o futuro desse nascimento ser lido nos astros, ao longo da história encontramos epis��dios fabulosos de misticismo, deuses e religião. Esta vertente da história é-nos transmitida pela personagem Maya, que confesso que é a minha personagem favorita.
Recomendo a leitura, pois é um livro apaixonado, faz-nos refletir as nossas convicções pessoais e cósmicas.
This is my first time in Malaysia. I've never had read something related to this country, especially during the WWII period and that´s why I read it in the first place.
I was secretly hoping that it would be an epic romance adventure, with a lot of great and idyllic sacrifices and a lot of pain and overcoming and all that, but it wasn't.
Not that is not a good book, nevertheless, it kind of disappointed me a bit.
It has a good storyline, good characters, and great descriptions from both the scenario and its intervenients, but I feel like something is missing. That´s why I not going to rate it 5*
“I’m so sorry. She’s just like that, mean about the mouth. Please don’t feel bad.’ ‘Why should I? Women like her are a gift: they hold in their hands the keys to heaven. Although at first glance it may seem they are our enemies, in reality, they have undertaken to provide us with valuable opportunities to be gentle and patient. To act with love. They do this at great cost to themselves – all the tears I cry she will wipe from her own eyes. It is the law of the universe that as you stretch your hand to give to another, you give to yourself. If today she happens to look askance at me, tomorrow, the day after, the following year, or a decade later, when even she has forgotten she once did the same, she will endure an equally disparaging sideways glance.”
Um retrato delicioso do Ceilão no início do séc. XX, e que beleza de tradições... a cada vez que pego no livro sinto-me invadida pelas fragrâncias do oriente. É daqueles livros que cria um ambiente acolhedor, colorido, perfumado, misterioso, para o qual queremos voltar a refugiar-nos a cada minutinho livre. Agora que o terminei, lamento o facto de a personagem principal, Parvathi, ser uma vitima voluntária. Estava constantemente a ser enganada e traída pela família, e aceitava-o com tal condescendência que me senti ofendida com a sua passividade. Não é uma história sobre enfrentar os problemas, mas sobre aceitar a inevitabilidade dos obstáculos que temos que enfrentar em cada reencarnação.
A delicious portrait of Ceylon during the 20th century, such beautiful and rich traditions. Each time I took the book on my lap I felt invaded by the fragrancies of the orient. It's one of those books that recriates a confortable atmosphere, colorful, perfumed, misterious... to which we keep wanting to go back on each free moment. Now that've finished it, though, I regret the fact that the main character, Parvathi, is more of a voluntarious victim herself. She keeps on being cheated and betrayed by family and she allows it with such condescendence that I felt offended by her passivity. The story is not about facing problems, but about accepting the inevitability of the obstacles one must pass through each living existance.
The blurb on the cover of this one makes it sound like soft porn - all that love with complete abandon and experiencing sexual ecstasy... Actually, it's a really good read, if a little surface-level on some of the heavier issues - Parvathi's an endearing character and there's plenty of interesting back story extending from Ceylon in 1916, into Malaysia through the Japanese invasion and into the 80s. Some nice mystical touches too - just a bit of a shame the Japanese lover wasn't as well drawn as he should've been, and, other than the obvious, it's sometimes difficult to see the attraction...
La novela nos relata la vida de Parvathi desde su nacimiento hasta su muerte. Poco hay del amante japonés en la historia, el título es engañoso. De todas maneras es una buena novela que retrata la cultura malaya y su historia. Por momentos nos envuelve en una especie de realismo mágico bellísimo, me vi sumergida en las selvas de Malasia, en sus rituales, en sus creencias. Eso es lo que más me gustó de la novela.
Es la primera vez que leo a una autora de ese país y fue una buena experiencia. Le resto una estrella por algunos clichés pero la recomiendo de todas formas.
Тази книга за мен бе абсолютно разочарование след "Оризовата майка". Ако не знаеш кой е авторът, трудно можеш да повярваш, че двете книги са писани от един и същ човек. Не си губете времето.
Vale aclarar que la autora del libro es Rani Manicka y no Isabel Allende, por si alguien, inadvirtiendo, comienza a leer la reseña y se siente desubicado, debido a que ambas autoras titularon sus obras igual.
La novela es envolvente e incluye hechos históricos, leyendas y misticísmo; dentro de un compéndio de conocimientos etnicos, culturales y raciales sobre Malásia, India y algo de Japón, en una isla malaya a mediados del siglo XX.
Comienza relatando la visita de una periodista a la casa de una anciana, con el deseo de solicitar un testimonio sobre la invasión japonesa en la isla de Malaka, durante la Segunda Guerra Mundial. Después, muestra una rápida reflexión de esta señora sobre el pasado, mientras continua su día, se acuesta a dormir y despierta a la mañana siguiente con tanto cansancio que regresa a la cama, duerme de nuevo y sueña con personas y cosas que conoció en otros tiempos.
Súbitamente, el siguiente capítulo se transporta al momento del nacimiento de Parvathí, la anciana india e hindú presentada en el primer capítulo con el nombre de Marimuthu-Mami. Describe a los miembros de su núcleo familiar, una profecía sobre la vida de la niña y las condiciones de pobreza en que viven.
Así, narra cómo su padre la entrega en matrimonio a un rico comerciante 25 años mayor, cuando apenas es una adolescente; cómo éste desea repudiarla, porque había sido engañado por el padre de la jóven respecto a su apariencia, pero finalmente la acepta como esposa; al igual que las exuberancias y lujos modelados al estílo occidental (principalmente inglés) de Kasu Marimuthu (esposo de Parvathí) y otros millonarios y funcionarios públicos de la sociedad de Malaka.
Pese al respeto y aprecio que siente por su esposa, Kasu Marimuthu la rechaza por su color de piel y falta de voluptuosidad, encanto europeo e instrucción; avergonzandose a tal punto que siempre evitó mirarla a los ojos y nunca la besó. Aunque no la trataba mal abiertamente, ella lo notaba, pues la subestimaba demasiado; no obstante, en su lecho de muerte, le confiesa cariño y arrepentimiento por perseguir el estandar de belleza europeo y no haberla apreciado más.
La muerte de Marimuthu coincide con la invasión japonesa de la isla; por esto, él le deja indicaciones exáctas a Parvathí, en su testamento, de cómo disponer de las propiedades y negocios, a dónde ir y una suma cuantiosa para asegurar la vida de sus dos hijos en fidecomisos separados. Pero, en medio del luto, la familia no se apresura a tomar tales medidas y una mañana el ejército japonés toca a su puerta para expropiar la mansión, los empleados y parte de las tierras ubicadas en Malaka.
Ante el peligro de muerte y la amenaza de violación a su hijastra de 12 años, Parvathí se ofrece en lugar de esta como concubina del comandante Hiroito-san, acudiendo en secreto todas las noches a su antigua casa para pasar la velada juntos.
Contrario a lo que se cree en primer momento, la primera noche Hiroito le confiesa que no tenía interés en la niña y que no es un abusador, por tanto le da la opción de irse sin represálias. Sin embargo, Parvathí siente curiosidad en medio de la huída, por lo que regresa y se entrega a la aventura; viviendo los momentos más eróticos y emocionantes de la historia, donde se dan a conocer algunos aspectos de los conceptos de cuerpo, sensualidad, sexo, romance, matrimonio y amor de este personaje japonés.
Cuando la guerra acaba Hiroito-san abandona la isla con la promesa de regresar el día en que Malásia se declarare independiente de Inglaterra; para lo cual, se fija lugar hora y plan de ida.
La partida del comandante japonés sumerge a Parvathí en profunda tristeza, dejándola inherte frente al deber de reconstruir su vida y la de sus hijos después de la guerra, por esto vemos a una mujer adulta que pierde el ímpetu, siente el peso de los años y no desea lidiar con tremenda responsabilidad.
Dentro de cada estadio de la vida de Parvathí se presentan pequeños análisis de: realidades sociales, culturas, religiones, belleza, amor, espiritualidad, poder y política. También muestra la cotidianidad de la vida de una mujer que, inmersa en determinadas reglas y principios, vive en extrema pobreza y extrema riqueza; es esposa, viuda, madre, amiga, amante. Así que no puede haber decepciones si la protagonista no se convierte en la super heroína que libera a su pueblo de la opresión, se empodera, trabaja arduamente hasta ser millonaria de nuevo y acaba el libro triunfante, apartada de todo malestar.
Siento que es atractivo escapar de los inconvenientes de la vida y por esto la pobreza, el empobrecimiento intempestivo, la vejez, la enfermedad, la muerte y la pérdida, pueden ser algo pesados dentro de una novela.
Yo veo: la descripción del racismo, xenofóbia y segregación racial en las colonias inglesas del siglo XX; el proceso de ser objeto y blanco de guerra; la tediosa emancipación; la herida en la cosmovisión e ideosincracia de un pueblo; y el esfuerzo por levantarse de las cenizas.
También veo la influencia del machismo, la supremacia de pueblos, el racismo, la religión y las costumbres (todos productos psicológicos) en la vida de una mujer.
No me que más que recomendarla y hacer especial hincapíe en los dialogos de Maya, el personaje más interesante para mi.
PORTUGUÊS
Contexto: 🇮🇳🇲🇾 Autora: 🇲🇾
Vale esclarecer que a autora do livro é Rani Manicka e não Isabel Allende, caso alguém, inadvertidamente, comece ler a resenha e se sinta extraviado, pois as duas autoras intitularam seus trabalhos da mesma forma.
O romance é envolvente e inclui eventos históricos, lendas e misticismo; como um pequeno compêndio de conhecimentos étnicos, culturais e raciais da Malásia, Índia e do Japão, em uma ilha malaia a meados do século XX.
Inicia contando a visita de uma jornalista à casa de uma senhora idosa, com o desejo de solicitar um depoimento sobre a invasão japonesa à ilha de Malaka, durante a Segunda Guerra Mundial. Depois, mostra uma rápida reflexão desta senhora sobre o passado, à medida que continua o seu dia, vai dormir e acorda na manhã seguinte tão cansada que volta para a cama, dorme novamente e sonha com pessoas e coisas que conheceu em outros tempo.
De repente, o próximo capítulo transportado para o momento do nascimento de Parvathí, a velha índia e hindu apresentada no primeiro capítulo com o nome de Marimuthu-Mami. Descreve aos membros do seu núcleo familiar, uma profecia sobre a vida da menina e as condições de pobreza em que vivem.
Assim, narra como seu pai a dá em casamento a um rico comerciante 25 anos mais velho, quando ela era apenas uma adolescente; como o marido deseja renegá-la, por ter sido enganado pelo pai da menina quanto à sua aparência, mas finalmente a aceita como sua esposa; bem como as exuberâncias e luxos modelados no estilo ocidental (principalmente inglês) de Kasu Marimuthu (marido de Parvathí) e outros milionários e servidores públicos da sociedade de Malaka.
Apesar do respeito e apreço que sente por sua esposa, Kasu Marimuthu a rejeita por causa da sua cor de pele e falta de volúpia, charme europeu e instrução; envergonhado a tal ponto que sempre evitou olhar nos olhos dela e nunca a beijou. Embora ele não a maltratasse abertamente, ela se sente rejeitada, pois ele a subestima demais; no entanto, em seu leito de morte, o Kasu confessa afeto e arrependimento por seguir o padrão de beleza europeu e não tê-la apreciado mais.
A morte de Marimuthu coincide com a invasão japonesa da ilha; por isso, deixa indicações precisas a Parvathí, em seu testamento, de como se desfará de slguns bens e negócios, para onde deve-se dirigir em caso de perigo e uma grande soma para garantir a vida do seus dois filhos em fideicomissos distintos. Mas, em meio ao luto, a família não tem pressa em tomar tais medidas e uma manhã o exército japonês bate à sua porta para desapropriar a mansão, os funcionários e parte do terreno localizado em Malaka.
Diante do perigo de morte e da ameaça de estupro de sua enteada de 12 anos, Parvathí se oferece em seu lugar como concubina do Comandante Hiroito-san, indo secretamente para sua antiga casa todas as noites para passar a noite juntos.
Ao contrário do que se pensava inicialmente, na primeira noite Hiroito dize a Parvathí que não estava interessado na menina e que não é um agressor, por isso lhe da a opção de ir embora sem retaliação. Porém, Parvathí se sente curiosa e enquanto escapava pelas escadas, para e retorna para entregar-se à aventura; vivenciando os momentos mais eróticos e emocionantes da história, onde você poderá aprender sobre alguns aspectos dos conceitos de corpo, sensualidade, sexo, romance, casamento e amor deste personagem japonês.
Quando a guerra acaba, Hiroito-san deixa a ilha com a promessa de retornar no dia em que a Malásia declarar independência da Inglaterra; marcando, local, horário e plano de partida.
A ausência do comandante japonês leva a Parvathí à profunda tristeza, deixando-a inerente ao dever de reconstruir sua vida e a de seus filhos depois da guerra, por isso vemos uma mulher adulta que perde o ímpeto, sente o peso dos anos e não quer lidar com uma grande responsabilidade.
Em cada etapa da vida de Parvathí, a autora faz análises sobre: realidades sociais, culturas, religiões, beleza, amor, espiritualidade, poder e política. Mostra também o cotidiano de uma mulher que: imersa em certas regras e princípios, vive em extrema pobreza e extrema riqueza; é uma esposa, viúva, mãe, amiga e amante. Portanto, não pode haver decepção se a protagonista não se tornar em super-herói que liberta seu povo da opressão, ganha poder, trabalha duro até ficar milionária novamente e termina o livro triunfante e afastado de todo desconforto.
Sinto que é atraente escapar dos inconvenientes da vida e, portanto, pobreza, empobrecimento prematuro, velhice, doença, morte e perda juntos, podem ser algo pesado em um romance.
Eu vejo: a descrição do racismo, xenofobia e segregação racial nas colônias inglesas do século XX; o processo de ser objeto e alvo de guerra; a tediosa emancipação; a ferida na ideosincracia de um povo; e o esforço para renascer das cinzas.
Também vejo a influência do machismo, a supremacia dos povos, o racismo, a religião e os costumes (todos produtos psicológicos) na vida de uma mulher.
Tudo o que tenho a fazer é recomendá-lo e colocar ênfase especial nos diálogos da Maya, o personagem mais interessante para mim.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Interesante, aunque falla bastante al final. Mi primera novela de un escritor de Malasia. Me cuesta trabajo clasificarla como "romántica", pues los temas que trata son sumamente amplios, complejos y a veces dispares. Manicka es una buena narradora y me propongo leer algo más de ella.