Hijikata Tatsumi and Ohno Kazuo

by Sondra Fraleigh

This compact, well-illustrated and clearly written book unravels the contribution of two of modern theatre’s most charismatic innovators. Hijikata Tatsumi and Ohno Kazuo is the first book to As a first step towards critical understanding, and as an initial exploration before going on to further, primary research, this addition to the Routledge Performance Practitioners series is unbeatable value for today's student.

Genres: Theatre, Nonfiction

192 pages, Paperback

First published January 1, 2006

About the author

Sondra Fraleigh is founding director of the Eastwest Somatic Institute for Dance and Movement Studies and the author of six books on dance and movement philosophy published by university presses. She is professor of dance emeritus, and chaired the Department of Dance at the State University of New York at Brockport for nine years, later directing the graduate dance program there. Fraleigh is certified in the Feldenkrais Method of Somatic Education. She has also been an elected Faculty Exchange Scholar for the State University of New York. Fraleigh is ERYT with Yoga Alliance, Experienced Registered Yoga Teacher at the advanced 500-hour level. She teaches yoga, depth-movement dance, and somatic workshops at several locations in the United States, Europe, Japan, and New Zealand. Fraleigh’s home and that of Eastwest Somatics is in the beautiful Red Rock country of Southwest Utah.

Reviews

[Hanieh Sadat Shobeiri · Rating 4 out of 5]

وسطای کتاب می‌خواستم خودم هم کم‌کم بلند شم و شروع کنم به بوتو رقصیدن.
اگه این کتاب رو شروع کردین، وسطش بزنید فیلم اجراهاشون رو هم ببینین. کازو اونو آدمو مسحور خودش میکنه :))
ترجمه‌ش هم با نام "هیجیکاتا و اونو" توسط نشر نو به چاپ رسیده.

[Hamlet · Rating 1 out of 5]

من این کتاب رو به فارسی با عنوان هیجی‌ کاتا و اونو، ترجمه‌ی نیاز اسماعیل پور و علیرضا اسماعیل پور از نشر نو خوندم. فصل اول اطلاعات تاریخی‌ای داره و خوبه، فصل‌های بعدی بی‌اساس ترین شکل نوشتن یک کتاب در حوزه‌ی مطالعات تئاتر و اجراست. تعریف و تمجید نویسنده و تفاسیری که از اساس تنها یک برداشت آزادانه‌ی شهودی‌ از ماهیت وجودی بوتوست که بر هیچ ساختار علمی یا آکادمیکی تکیه نمی‌کنه. مستند ۱ ساعته‌ی بوتو اطلاعات بهتری به شما می‌ده‌.
درک من از این‌ کتاب جا زدن شیوه‌ی نگاه هنرمندان بوتو به یک حقیقت عینی از پیش موجوده که مواجهه‌ رو مهم می‌دونه اما به صورت ضمنی با صورت بندی نگاه "درست" هنرمند بوتو اون‌ رو کتمان می‌کنه نه ساختار بخشی یک طریقت برای درک عناصر این رقص.
برای همین هر نوع تقلیدی از بوتوی‌ هیجی‌کاتا و اونو با این شکل از قالب کردن حقیقت از پیش تعیین شده به افراد متفاوت تنها به تقلیدی میمون وار منجر می‌شه که کار رو مضحک می‌کنه.
فصل آخر این کتاب قابل تحمل تر بود به این علت که جزئی نگرتره و از پراگماتیک بیشتری برخورداره، حداقل تلاشش رو برای ارائه‌ی یک متد مبتنی بر نسبت ما با بدن و احساس به عنوان ابزارهایی در رقص بوتو انجام می‌ده.

[Azin · Rating 3 out of 5]

رقص بوتو بعد از جنگ جهانی دوم توسط هیجی کاتا در ژاپن ابداع و بعدها با همکاری کازو اونو گسترده تر شد و ادامه یافت..
بوتو درد و رنج و اندوه بازماندگان و آسیب دیدگان جنگ را به تصویر میکشد..
تصویری که شاید خلق آن، از عهده ی رقص و تئاتر سنتی ژاپن(کابوکی) و رقص مدرن و تئاتر نوی تحت تاثیر از فرهنگِ غرب، برنمی آمد..

[Guelan · Rating 5 out of 5]

Author-dancers Fraleigh and Nakamura not only masterfully reveal the essential dark void at the heart of Hijikata and Ohno’s invention, Ankoku Butoh, but also their brand of transcendent discipleship: only the best students know not to elucidate the words of the sensei, but only to repeat them, and further darken their mystery. Butoh-fu as a literary document of the dance, appears to be equally a somatic experience as butoh itself, to follow Fraleigh and Nakamura, chronicling without choreographing, explications through enigma — and their book behaves much the same way (how rarely does research behave like poetry!) Their intellectual and critical touch weaves more layers of koan, refusing to fall into the trap of denuding and interpreting, for Fraleigh and Nakamura only know too well that the void, the darkness, the death intrinsic to butoh is nothing else but unadulterated, essential, unbodied poetics; pure, moving, dying poetics.

[امیرمحمد حیدری · Rating 1 out of 5]

این کتاب با عنوان هیجی‌کاتا و اونو ترجمه و‌ منتشر شده است. تنها فایده‌اش، آشنایی‌ام با سبک خاص تئاتر رقص‌آمیز ژاپنی‌ست که به ازای هر کارگردان، سبک خاص وجود دارد.

[aya · Rating 4 out of 5]

As always, it's frustrating and difficult to read about dance, especially when videos of the dances described in the book are not widely available. Nevertheless, a solid introduction to Butoh which elucidates the differences between the dancing of Hijikata and Ohno.
Fraleigh's prose can be a trifle new age-y and irritating at times, but for the most part, it does not get in the way.

[meeners · Rating 3 out of 5]

basic introduction to butou, with emphasis on the word "basic." what's kind of neat is that the book gears itself more towards practitioners than academics, and contains a lot of interviews / butou-fu / photos you might not necessarily find in a scholarly book.