What do you think?
Rate this book
Descent: My Epic Fall from Cycling Superstardom to Doping Dead End
The Award-Winning, International Best-Seller “I have success, money, women. I’ve been lionized by the public and the press. The world is at my feet. I’ve spread my wings and here I am, soaring above everything and everyone. But in reality, the descent has already begun.” At age 20, Thomas Dekker was already earning €100,000 a year as an amateur bike racer. The next year, he turned pro and his salary quadrupled then rose again to €900,000 as he established his position as a super-domestique among Europe’s wealthiest superteams. The sport marveled at Dekker’s rise as the young racer set his ambitions on capturing cycling’s biggest prizes for himself. Before long, though, Dekker found himself corrupted by money, dazzled by fame, and cracking under the relentless pressure to perform at a superhuman level. In his tell-all book My Epic Fall from Cycling Superstardom to Doping Dead End, Dekker reveals a sordid way of life full of blood bags, drugs, prostitutes, and money. DESCENT tells the story of a yearslong bender that exposes the brutal truth of his life as a professional cyclist. And Dekker is not alone; he names those who fell with him and those who aided in his downfall. In DESCENT, we take an unflinching look at the European peloton as it roars through its modern boom yearsthe height of the EPO eraand what we see is shocking. You won’t be able to turn away from this page-turning read about one man’s rise, fall, and redemption and what his story reveals about professional sports.
Kindle Edition
First published November 15, 2016
49 people are currently reading
386 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 187 reviews
November 21, 2016
Een heerlijke pageturner, druipend van het vet, maar wel precies volgens het hedendaagse sportboekenrecept: veel quotebaarheden maar toch meer een satellietfoto dan een close-up waardoor het echte spanning mist. Hilarische wetenswaardigheden als Boogerd die zich tijdens een drinkgelag paranoïde in de stuiken verstopt compenseren dat gemis maar deels.
De schrijftrend in de sportliteratuur is nu elke vorm van opsmuk vermijden (zie ook Gijp, Kieft) en hoewel ik Zonneveld een stuk beter vind schrijven dan Van Egmond, komen spannende scènes hierdoor vaak wat droogjes over. Thomas Dekker die de dubieuze medicus Fuentes ontmoet in een hotel voor een bloedtransfusie, of Thomas Dekker die op rockbottom een geleende auto in de prak rijdt en bloedend en te voet wegvlucht omdat hij gedronken heeft; dit soort in potentie magnifieke scènes lijden onder het samenvattende karakter van de tekst.
De schrijftrend in de sportliteratuur is nu elke vorm van opsmuk vermijden (zie ook Gijp, Kieft) en hoewel ik Zonneveld een stuk beter vind schrijven dan Van Egmond, komen spannende scènes hierdoor vaak wat droogjes over. Thomas Dekker die de dubieuze medicus Fuentes ontmoet in een hotel voor een bloedtransfusie, of Thomas Dekker die op rockbottom een geleende auto in de prak rijdt en bloedend en te voet wegvlucht omdat hij gedronken heeft; dit soort in potentie magnifieke scènes lijden onder het samenvattende karakter van de tekst.
November 15, 2016
Oh man. What a story. And I'm green with envy over Thijs Zonneveld's incredible writing.
July 18, 2024
Voor een 'sportboek' niet slecht en gevuld met interessante, smeuïge en grappige details over de Rabobank-ploeg en wielrennen in het doping tijdperk. Je krijgt er spontaan zin van om een zak met EPO in je arm te rammen en een fles wijn te drinken met je ploegmakkers. Gelukkig geen wielrenner, denk ik dan.
July 2, 2022
Met wielrennen heb ik heel weinig. Als 8-jarig jochie bezat ik weliswaar een witte Peugeot-racefiets maar de liefde brokkelde geleidelijk af toen ik rond mijn 10e naar een klein voetbalgek dorp verhuisde.
Ik heb misschien een keer een Tour de France gevolgd maar als kijksport doet wielrennen helemaal niets met me. Toch boeide dit boek me van begin tot eind.
In dit Griekse drama zie je de val van het supertalent Thomas Dekker uit het Noord-Hollandse dorpje Dirkshorn. Dekker kreeg op zijn 17e een contract bij de juniorenploeg van Rabobank, tekende er 4 jaar later een profcontract en begon in zijn tweede op eigen houtje met een vorm van doping die nauwelijks te traceren was.
Thijs Zonneveld, sportjournalist met wielrennen als specialisme, beschrijft Dekkers gedachten, een paar uur na de eerste toediening in een schemerig hotelkamertje als hij in een vliegtuig op weg naar een Italiaanse wielerronde is: 'Ik heb het gedaan. Ik heb mezelf een cadeautje gegeven. Ik kan niet wachten om op mijn fiets te stappen, ik wil weten hoe het voelt...Zodra ik thuis ben (Dekker woont dan in Italië - IO), pak ik mijn fiets. Ik voel het al voordat ik Lucca uit ben gereden. Ik heb power in mijn poten. Ik rij zo makkelijk dat ik er bang van word.'
Junk op een fiets
Dekker wint deze ronde en is vanaf dat moment een junk op een racefiets. Hij gebruikt epo, testosteronpleisters en zijn eigen bloedzakken. En in zijn gedrag begint hij op verwende, ontspoorde voetballers als Paul Gascoigne en Fernando Ricksen te lijken. Pas in 2008 wordt hij betrapt. Zonneveld zit dan op 60% van het verhaal.
In de resterende 40% dist Zonneveld anekdotes op waaruit blijkt dat Dekker echt van God los is (dit boek heeft veel weg van de autobiografie van Fernando Ricksen, een Nederlandse voetballer die ook moeite had om van drank, drugs en vrouwen af te blijven) en laat hij zien hoe Dekker schoon schip maakt.
Kindertaal
Het boek is vermakelijk, soepel geschreven en beschrijft een belangrijke periode in de wielersport: de laatste dopingjaren. De kinderboekentaal van de eerste hoofdstukken maakt geleidelijk plaats voor een rijkere taal met wielrenjargon en metaforen. Pas later begrijp ik deze keuze. Zonneveld beschrijft Dekkers tienerjaren in kindertaal.
Man in de put
Na dit lichte tussengerecht ga ik weer verder met de hoofdmaaltijd. Een verhaal dat toevallig ook gaat over een man die flink in de put heeft gezeten en er weer uit is gekomen: de Opwindvogelkronieken van Haruki Murakami.
Ik heb misschien een keer een Tour de France gevolgd maar als kijksport doet wielrennen helemaal niets met me. Toch boeide dit boek me van begin tot eind.
In dit Griekse drama zie je de val van het supertalent Thomas Dekker uit het Noord-Hollandse dorpje Dirkshorn. Dekker kreeg op zijn 17e een contract bij de juniorenploeg van Rabobank, tekende er 4 jaar later een profcontract en begon in zijn tweede op eigen houtje met een vorm van doping die nauwelijks te traceren was.
Thijs Zonneveld, sportjournalist met wielrennen als specialisme, beschrijft Dekkers gedachten, een paar uur na de eerste toediening in een schemerig hotelkamertje als hij in een vliegtuig op weg naar een Italiaanse wielerronde is: 'Ik heb het gedaan. Ik heb mezelf een cadeautje gegeven. Ik kan niet wachten om op mijn fiets te stappen, ik wil weten hoe het voelt...Zodra ik thuis ben (Dekker woont dan in Italië - IO), pak ik mijn fiets. Ik voel het al voordat ik Lucca uit ben gereden. Ik heb power in mijn poten. Ik rij zo makkelijk dat ik er bang van word.'
Junk op een fiets
Dekker wint deze ronde en is vanaf dat moment een junk op een racefiets. Hij gebruikt epo, testosteronpleisters en zijn eigen bloedzakken. En in zijn gedrag begint hij op verwende, ontspoorde voetballers als Paul Gascoigne en Fernando Ricksen te lijken. Pas in 2008 wordt hij betrapt. Zonneveld zit dan op 60% van het verhaal.
In de resterende 40% dist Zonneveld anekdotes op waaruit blijkt dat Dekker echt van God los is (dit boek heeft veel weg van de autobiografie van Fernando Ricksen, een Nederlandse voetballer die ook moeite had om van drank, drugs en vrouwen af te blijven) en laat hij zien hoe Dekker schoon schip maakt.
Kindertaal
Het boek is vermakelijk, soepel geschreven en beschrijft een belangrijke periode in de wielersport: de laatste dopingjaren. De kinderboekentaal van de eerste hoofdstukken maakt geleidelijk plaats voor een rijkere taal met wielrenjargon en metaforen. Pas later begrijp ik deze keuze. Zonneveld beschrijft Dekkers tienerjaren in kindertaal.
Man in de put
Na dit lichte tussengerecht ga ik weer verder met de hoofdmaaltijd. Een verhaal dat toevallig ook gaat over een man die flink in de put heeft gezeten en er weer uit is gekomen: de Opwindvogelkronieken van Haruki Murakami.
January 27, 2023
Ik ga eerlijk zijn door te zeggen dat ik Thomas Dekker nooit heb gevolgd of hoe zijn leven eruit ziet/heeft gezien. Ook heb ik persoonlijk niks met wielrennen. Dan komt de vraag misschien bij je op: “waarom heb je dit boek dan gelezen? Wat was de aanleiding dat je het boek las?” En het antwoord hierop is dat mijn vader gek was op wielrennen.
Altijd keek hij op de bank naar wielrennen. Urenlang. Het verveelde hem nooit terwijl ik dan op een gegeven moment vroeg: “mag ik nu televisie kijken?” of ik viel op een gegeven moment in slaap terwijl hij wielrennen aan het kijken was. Deze week is het een jaar geleden dat hij overleden is en ik miste hem enorm. Ik had net een boek uit en wist niet goed welk boek ik moest gaan lezen. Ik keek in de boekenkast, zag eigenlijk niet veel soeps liggen totdat er een boek uitsprong. Dit boek. Hij had dit boek cadeau gegeven aan mijn moeder een paar jaar terug en mijn zus en ik hadden “Thomas Dekker: Koersen op Geluk” afgelopen kerst aan mijn moeder gegeven.
Ik had hem in de Ako zien liggen bij Eindhoven station en het was ook wat symbolisch om dit deel dan aan haar te geven afgelopen kerst. Anders had papa het waarschijnlijk voor haar gekocht.
Ik trok dit boek uit de kast en de herinneringen kwamen terug van papa die zo fanatiek over het wielrennen was. Misschien idioot om een boek te lezen waarvan je bij voorbaat al denkt dat je het waarschijnlijk toch niks zult vinden maar een van de laatste films die ik met papa had gezien was de film: The Program en toen ik die film had gezien, had dit veel indruk op mij gemaakt. Ook was dit boek een van de weinige boeken die hij ooit had gelezen. Hij las namelijk nooit. Toen ik hem dus uit de boekenkast visde, dacht ik van “fuck it. Ik lees hem gewoon en kijk wel.” Ook gaf het me wat troost om te lezen over het wielrennen. “Wielrennen” is namelijk een van de eerste drie woorden die naar boven poppen als ik hem zou moeten omschrijven. Papa en ik leken wel op elkaar kwa karakter. Als hij iets leuk vond, vond ik dat 9 van de 10 keer ook en wat ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen! Nu snap ik waarom het indruk heeft gemaakt op hem!
Het is een indrukwekkend verhaal en veel respect voor Thomas Dekker dat hij de ballen heeft gehad om alles open te gooien en ook dit boek tot stand heeft gebracht! Door dit als boek uit te laten geven heeft hij ook weer de herinneringen naar boven moeten halen dus ook daarvoor veel respect voor hem.
Het oprakelen van herinneringen en het door iemand laten opschrijven is 1 ding. Er een boek van maken en dit uit te brengen is een ander. Je geeft jezelf hierdoor bloot, iedereen kan je onzekerheden/angsten zien en je kan niks meer verbergen.
Je moet maar dapper genoeg zijn om dit te kunnen en de moed hiervoor te hebben dus Thomas als je dit mocht lezen (gaat never nooit gebeuren maar hé je weet het maar nooit) heel veel respect voor jou🙏🙏
Het volgende boek dat ik dan ook ga lezen is “Thomas Dekker: Koersen Op Geluk.” Ik ben benieuwd hoe je nu in het leven staat Thomas en ik gun je al het geluk toe voor in de toekomst. Ik hoop dat je de moeilijkste en grootste gevechten met jezelf hebt gehad en dat je nu meer lichtpuntjes in je leven ziet/hebt als dat je toen had. Het ga je goed!!
Altijd keek hij op de bank naar wielrennen. Urenlang. Het verveelde hem nooit terwijl ik dan op een gegeven moment vroeg: “mag ik nu televisie kijken?” of ik viel op een gegeven moment in slaap terwijl hij wielrennen aan het kijken was. Deze week is het een jaar geleden dat hij overleden is en ik miste hem enorm. Ik had net een boek uit en wist niet goed welk boek ik moest gaan lezen. Ik keek in de boekenkast, zag eigenlijk niet veel soeps liggen totdat er een boek uitsprong. Dit boek. Hij had dit boek cadeau gegeven aan mijn moeder een paar jaar terug en mijn zus en ik hadden “Thomas Dekker: Koersen op Geluk” afgelopen kerst aan mijn moeder gegeven.
Ik had hem in de Ako zien liggen bij Eindhoven station en het was ook wat symbolisch om dit deel dan aan haar te geven afgelopen kerst. Anders had papa het waarschijnlijk voor haar gekocht.
Ik trok dit boek uit de kast en de herinneringen kwamen terug van papa die zo fanatiek over het wielrennen was. Misschien idioot om een boek te lezen waarvan je bij voorbaat al denkt dat je het waarschijnlijk toch niks zult vinden maar een van de laatste films die ik met papa had gezien was de film: The Program en toen ik die film had gezien, had dit veel indruk op mij gemaakt. Ook was dit boek een van de weinige boeken die hij ooit had gelezen. Hij las namelijk nooit. Toen ik hem dus uit de boekenkast visde, dacht ik van “fuck it. Ik lees hem gewoon en kijk wel.” Ook gaf het me wat troost om te lezen over het wielrennen. “Wielrennen” is namelijk een van de eerste drie woorden die naar boven poppen als ik hem zou moeten omschrijven. Papa en ik leken wel op elkaar kwa karakter. Als hij iets leuk vond, vond ik dat 9 van de 10 keer ook en wat ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen! Nu snap ik waarom het indruk heeft gemaakt op hem!
Het is een indrukwekkend verhaal en veel respect voor Thomas Dekker dat hij de ballen heeft gehad om alles open te gooien en ook dit boek tot stand heeft gebracht! Door dit als boek uit te laten geven heeft hij ook weer de herinneringen naar boven moeten halen dus ook daarvoor veel respect voor hem.
Het oprakelen van herinneringen en het door iemand laten opschrijven is 1 ding. Er een boek van maken en dit uit te brengen is een ander. Je geeft jezelf hierdoor bloot, iedereen kan je onzekerheden/angsten zien en je kan niks meer verbergen.
Je moet maar dapper genoeg zijn om dit te kunnen en de moed hiervoor te hebben dus Thomas als je dit mocht lezen (gaat never nooit gebeuren maar hé je weet het maar nooit) heel veel respect voor jou🙏🙏
Het volgende boek dat ik dan ook ga lezen is “Thomas Dekker: Koersen Op Geluk.” Ik ben benieuwd hoe je nu in het leven staat Thomas en ik gun je al het geluk toe voor in de toekomst. Ik hoop dat je de moeilijkste en grootste gevechten met jezelf hebt gehad en dat je nu meer lichtpuntjes in je leven ziet/hebt als dat je toen had. Het ga je goed!!
December 5, 2021
Ontstijgt op het nippertje AVI-Uit, maar wel best vermakelijk hoor.
March 6, 2018
Leest enorm vlot, grappige anekdotes. Schetst een beeld over doping vanuit de ogen van de renner zelf. Het nadeel van het boek vind ik dat het niet door Dekker zelf geschreven is maar door Zonneveld. Niets tegen Thijs Zonneveld of zijn schrijfstijl, maar nergens in het boek komt Dekker écht tot leven. Misschien was dit ook wel zo, maar Dekker leek bij niets wat er in zijn leven gebeurde echt stil te staan... Dit beeld wordt versterkt door de snelheid van het verhaal: dertig jaar verteld in een dun boek.
Het meest beklijvende deel van het boek - meer door de gebeurtenis zelf dan door het schrijven erover - vond ik de ultieme poging van Dekker om toch nog profrenner te blijven. Bij zijn werelduurrecordpoging, door de sportpers onterecht een beetje gebanaliseerd, liet Dekker zien niet alleen een pure klasbak te zijn, maar ook karakter te hebben, meer dan hij waarschijnlijk zelf vermoedde. Zelf schat ik de prestatie van Dekker hier (door het mentale aspect bij de voorbereiding en de uitvoering) zelfs hoger in dan die van Sir B. Wiggins.
Het meest beklijvende deel van het boek - meer door de gebeurtenis zelf dan door het schrijven erover - vond ik de ultieme poging van Dekker om toch nog profrenner te blijven. Bij zijn werelduurrecordpoging, door de sportpers onterecht een beetje gebanaliseerd, liet Dekker zien niet alleen een pure klasbak te zijn, maar ook karakter te hebben, meer dan hij waarschijnlijk zelf vermoedde. Zelf schat ik de prestatie van Dekker hier (door het mentale aspect bij de voorbereiding en de uitvoering) zelfs hoger in dan die van Sir B. Wiggins.
October 22, 2018
I've read quite a few cycling books, including some by dopers. This one does a better than average job describing the parties, the excesses, the how-to of doping, but Dekker doesn't come across as a very likable guy after sharing all this. In fact, this reminded me more of "The Buy Side", a book on excesses of a Wall Street trader, more than other professional cycling books. The author obviously relished his bad-boy activities, and that's the focus of this book. There's also the bragging about his easy wins throughout his career. This also left a bad impression. I didn't get as much out of this as I expected going into it.
June 21, 2020
Leest (gelukkig) heel vlot weg en geeft een interessant kijkje achter de schermen. (Hoe kunnen ze ooit elke avond flessen wijn zuipen tijdens een grote ronde??)
Vind wel dat het boek volstaat met zelfmedelijden. En dat hij veel anderen mee de afgrond intrekt om zelf zijn verhaal te kunnen doen, trek ik ook slecht. Maar anders was het een vrij saai verhaal geworden waarschijnlijk.
Vind wel dat het boek volstaat met zelfmedelijden. En dat hij veel anderen mee de afgrond intrekt om zelf zijn verhaal te kunnen doen, trek ik ook slecht. Maar anders was het een vrij saai verhaal geworden waarschijnlijk.
May 24, 2018
Ik las Thomas Dekker, mijn strijd door Thijs Zonneveld, de schandaalbiografie van ex-wielrenner Dekker die een boekje open doet over zijn carrière als profwielrenner. Kort samengevat: seks en drugs en fietsen. Vorig jaar goed voor een lekker relletje omdat Dekker er niet voor terugschrikt om ook anderen bij naam te noemen. Ook de smeuïge details over prostituees en drankgelagen deden het goed in de media.
Geschreven in de eerste persoon enkelvoud vertelt Dekker zijn verhaal. Over hoe hij als tiener een veelbelovend talent was, en alles opzij zette voor het fietsen. Zelfs zijn eindexamen liet hij ervoor schieten. Wat volgt is een typisch verhaal van de piepjonge topsporter die al vroeg veel geld verdient, onder hoge druk staat om te presteren, en zich mee laat slepen in een wereld van overdag hard weken, en ’s avonds hard zuipen en feesten, compleet met foute manager. Zodra hij een profcontract op zak heeft merkt hij dat hij niet de enige met talent is, het winnen gaat minder makkelijk, hij blijkt minder uitzonderlijk dan hij dacht. En dan is de stap naar doping snel gemaakt. In detail wordt beschreven hoe dat gaat: de codenamen, de afspraken in anonieme hotels waar zakken bloed worden afgetapt voor later in het seizoen. Fascinerend leesvoer.
Tot halverwege het boek gaat het Dekker voor de wind, de doping werkt, hij leeft een droomleven van vrouwen en feesten. Onvermijdelijk komt natuurlijk de val: hij wordt positief getest, hij wordt op een zijspoor gerangeerd, probeert terug te komen, de hele dopingaffaire komt definitief uit, en dan is er geen redden meer aan.
Het boek leest als een trein. Zonneveld weet het allemaal goed op papier te zetten. Wat ik wel mooi vind is dat Dekker zichzelf niet spaart. Hij heeft inmiddels wel door dat hij een ontzettende lul is geweest, niet alleen met die doping, maar ook op persoonlijk vlak, tegen zijn ouders en (ex-)vriendin. Er is veel te doen geweest over dat hij Michael Boogerd met naam en toenaam heeft genoemd als partner in crime met doping, maar ook met de prostituees en het gefeest. Ik weet het niet. Dat Boogerd ook doping heeft gebruikt is bewezen (en al eerder dan dit boek uitkwam), en ik zou niet goed weten waarom de rest dan niet zou kloppen. Een soort van gedeeld schandaal is half schandaal? Dekker beschrijft Boogerd als een goede vriend in het peloton, en zegt ook expliciet dat Boogerd hem weliswaar heeft geholpen met allerlei minder frisse dingen, maar dat hij nog altijd zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen daden. Niemand heeft hem ooit gedwongen doping te nemen, het was zijn eigen keuze. Dat pleit wel weer voor Dekker vind ik, dat hij de schuld echt bij zichzelf legt.
Het kwam op mij wel oprecht over, maar wat zegt dat? Het zou ook voor de bühne kunnen zijn, om met een schone lei aan een nieuwe carrière te kunnen beginnen. Maar goed, het is al heel mooi dat er weer wat meer openheid is over doping, want van die omerta wordt natuurlijk ook niemand beter.
Een beetje schandaallezen dit, maar wel lekker.
Geschreven in de eerste persoon enkelvoud vertelt Dekker zijn verhaal. Over hoe hij als tiener een veelbelovend talent was, en alles opzij zette voor het fietsen. Zelfs zijn eindexamen liet hij ervoor schieten. Wat volgt is een typisch verhaal van de piepjonge topsporter die al vroeg veel geld verdient, onder hoge druk staat om te presteren, en zich mee laat slepen in een wereld van overdag hard weken, en ’s avonds hard zuipen en feesten, compleet met foute manager. Zodra hij een profcontract op zak heeft merkt hij dat hij niet de enige met talent is, het winnen gaat minder makkelijk, hij blijkt minder uitzonderlijk dan hij dacht. En dan is de stap naar doping snel gemaakt. In detail wordt beschreven hoe dat gaat: de codenamen, de afspraken in anonieme hotels waar zakken bloed worden afgetapt voor later in het seizoen. Fascinerend leesvoer.
Tot halverwege het boek gaat het Dekker voor de wind, de doping werkt, hij leeft een droomleven van vrouwen en feesten. Onvermijdelijk komt natuurlijk de val: hij wordt positief getest, hij wordt op een zijspoor gerangeerd, probeert terug te komen, de hele dopingaffaire komt definitief uit, en dan is er geen redden meer aan.
Het boek leest als een trein. Zonneveld weet het allemaal goed op papier te zetten. Wat ik wel mooi vind is dat Dekker zichzelf niet spaart. Hij heeft inmiddels wel door dat hij een ontzettende lul is geweest, niet alleen met die doping, maar ook op persoonlijk vlak, tegen zijn ouders en (ex-)vriendin. Er is veel te doen geweest over dat hij Michael Boogerd met naam en toenaam heeft genoemd als partner in crime met doping, maar ook met de prostituees en het gefeest. Ik weet het niet. Dat Boogerd ook doping heeft gebruikt is bewezen (en al eerder dan dit boek uitkwam), en ik zou niet goed weten waarom de rest dan niet zou kloppen. Een soort van gedeeld schandaal is half schandaal? Dekker beschrijft Boogerd als een goede vriend in het peloton, en zegt ook expliciet dat Boogerd hem weliswaar heeft geholpen met allerlei minder frisse dingen, maar dat hij nog altijd zelf verantwoordelijk is voor zijn eigen daden. Niemand heeft hem ooit gedwongen doping te nemen, het was zijn eigen keuze. Dat pleit wel weer voor Dekker vind ik, dat hij de schuld echt bij zichzelf legt.
Het kwam op mij wel oprecht over, maar wat zegt dat? Het zou ook voor de bühne kunnen zijn, om met een schone lei aan een nieuwe carrière te kunnen beginnen. Maar goed, het is al heel mooi dat er weer wat meer openheid is over doping, want van die omerta wordt natuurlijk ook niemand beter.
Een beetje schandaallezen dit, maar wel lekker.
November 16, 2016
In dit boek laat Thomas Dekker geen spaan heel van de facade die de wielerwereld in de afgelopen 30 jaar heeft opgebouwd. Pijnlijk is dat hij man en paard noemt en daarbij niemand ontziet. Ergens bekruipt het gevoel dat het een geraffineerde rancuneuze afrekening is met de mensen die hem groot gemaakt hebben en, in zijn ogen, na de schandalen hebben laten vallen.
Bij het lezen van het boek verbaasde ik me over de rol die hij speelt binnen Expeditie Robinson. In het boek is de narcistische, haast borderline achtige dynamiek die pagina na pagina wordt beschreven. Op het eiland zie ik een schikkende afwachtende jongeman. In zijn schrijven stelt hij dat hij een kameleon is, waar hij is daar past hij zich aan. Zeer herkenbaar, of zou zijn deelname een poging zijn zijn imago op te vijzelen voor het uitkomen van zijn boek?
Na het lezen bekruipt me het gevoel dat Thomas een jongetje was in een wereld die vroeg om volwassenheid en daardoor totaal ontspoorde. Hoewel hij verantwoordelijkheid neemt voor zijn daden is daar toch ook het 'vingertje' naar anderen. Thomas was een waanzinnig talent maar zoals zo vaak blijkt is talent alleen niet genoeg.Ook het hebben/bouwen van een sterk karakter is essentieel om de top te bereiken en vast te houden.
Bij het lezen van het boek verbaasde ik me over de rol die hij speelt binnen Expeditie Robinson. In het boek is de narcistische, haast borderline achtige dynamiek die pagina na pagina wordt beschreven. Op het eiland zie ik een schikkende afwachtende jongeman. In zijn schrijven stelt hij dat hij een kameleon is, waar hij is daar past hij zich aan. Zeer herkenbaar, of zou zijn deelname een poging zijn zijn imago op te vijzelen voor het uitkomen van zijn boek?
Na het lezen bekruipt me het gevoel dat Thomas een jongetje was in een wereld die vroeg om volwassenheid en daardoor totaal ontspoorde. Hoewel hij verantwoordelijkheid neemt voor zijn daden is daar toch ook het 'vingertje' naar anderen. Thomas was een waanzinnig talent maar zoals zo vaak blijkt is talent alleen niet genoeg.Ook het hebben/bouwen van een sterk karakter is essentieel om de top te bereiken en vast te houden.
June 27, 2024
An easy but gripping read. Opens your eyes to the world of professional cycling specifically the doping era of the 2000s
December 16, 2016
Thomas Dekker heeft samen met Thijs Zonneveld alle kanten van zijn verhaal, zijn strijd, op papier gezet. Het heftige verhaal van een jonge jongen die graag wil fietsen, maar die destructieve afleiding vindt in de 'grote professionele wereld'. Het verhaal wat iedereen wil lezen, want laten we wel wezen we willen allemaal een inkijkje in een wereld waar je anders niks over hoort. Maar het is ook erg dubbel, bijna iedereen wordt bij naam en toenaam genoemd en dat voelt soms niet helemaal eerlijk. Het is immers het verhaal van Thomas en de genoemde mensen kunnen niet hun kant laten horen. Maar eerlijker en rauwer dan dit zul je het niet snel krijgen gok ik.
Het verhaal leest vlot weg en is soms erg beeldend. Juist natuurlijk om nog eens de media te zoeken en de wielerwereld destructief te verlaten. Laten we eerlijk zijn, de timing tijdens expeditie Robinson is natuurlijk niet toevallig.
Het verhaal leest vlot weg en is soms erg beeldend. Juist natuurlijk om nog eens de media te zoeken en de wielerwereld destructief te verlaten. Laten we eerlijk zijn, de timing tijdens expeditie Robinson is natuurlijk niet toevallig.
June 3, 2017
Vermakelijk boek met een bijzondere inkijk in het leven van een profwielrenner. de schrijfstijl van Thijs Zonneveld sleept je daarbij in 1 ruk door het boek.
Het blijft soms wel een worsteling om het gebrek aan zelfreflectie van Thomas Dekker te moeten aanzien. Ook blijft het lezen van zijn eerdere boek wel een beetje een gedrocht geweest te zijn.
Desalniettemin voor wielerliefhebbers of voor liefhebbers van bijzondere verhalen een echte aanrader.
Het blijft soms wel een worsteling om het gebrek aan zelfreflectie van Thomas Dekker te moeten aanzien. Ook blijft het lezen van zijn eerdere boek wel een beetje een gedrocht geweest te zijn.
Desalniettemin voor wielerliefhebbers of voor liefhebbers van bijzondere verhalen een echte aanrader.
December 9, 2017
Always interested in how ruthlessly we (humans) can destroy our own lives.
This was about what the title described. Appreciate the self-awakening which Thomas went through and the fact he was unflinching in taking full responsibility for everything which happened.
Cycling in the era covered here certainly was a cesspool. Glad he survived generally intact, and appreciate that he had the strength to confront his past squarely. Interested in what he’ll do from here.
Good (albeit quick) read.
This was about what the title described. Appreciate the self-awakening which Thomas went through and the fact he was unflinching in taking full responsibility for everything which happened.
Cycling in the era covered here certainly was a cesspool. Glad he survived generally intact, and appreciate that he had the strength to confront his past squarely. Interested in what he’ll do from here.
Good (albeit quick) read.
June 1, 2018
I just finished reading Phil Gaimon's book and I wanted to be friends with him. Dekker, on the other hand, I'd just like to punch in the face. No part of me feels sorry for him. He repeatedly made the worst possible choices in search of fame and money. I'm glad he got himself turned around, but I'm don't feel bad for him that his life went to hell. He chose.
March 13, 2023
De eerste hoofdstukken lezende was ik blij dat ik het eerste boek (schoon genoeg) van Thomas zelf had gelezen, waardoor ik me een aardige en onzekere jongen herinnerde, die foute keuzes in zijn leven heeft gemaakt. De eerste hoofdstukken van dit boek portretteert en arrogant jochie, behoorlijk “entitled”, maar door het andere boek, las ik door. Zijn eerste boek gaf ik 4 sterren, deze 5. Dat komt omdat hij in dit boek eindelijk echt eerlijk en open zijn verhaal vertelt. Na boek 1 blijf je toch achter met het gevoel dat het niet klopt, dat hij er toch omheen draait. Dat blijkt na het lezen van dit boek ook het geval. Wat een onthullingen! De reden dat hij het eerste boek meer gesloten was komt ook terug, nobel van hem om anderen te beschermen. Niets meer van dat in dit boek. Jammer te lezen dat hij zo’n puinhoop van zijn leven en carriere heeft gemaakt, echter hebben veel “volwassenen”, de rolmodellen in zijn leven, hier toch flink aan bijgedragen en gefaald om hem op een juiste manier te begeleiden. Mooi om dit openhartig en reflecterend verhaal te lezen.
September 13, 2017
Ontzettende page-turner; ik heb dit boek in enkele uurtjes uitgelezen. Ik heb de legendarische Tour de France met de uitval van Rasmussen en het hele dopingschandaal toentertijd op de voet gevolgd (mijn ouders, zus en ik zaten toen op Terschelling en onze dagen bestonden uit ochtenden strand en middagen Tour kijken met drankjes en hapjes). Thomas Dekker ken ik echter vooral van Expeditie Robinson; ik vond het toen een zeer sympathieke maar vooral ontzettend fanatieke deelnemer. Heel bizar om te lezen hoe het leven van een wielrenner toentertijd was; fietsen, zuipen, seks en vooral heul veul geld er doorheen jassen.
January 1, 2018
Och wat een heerlijk sensationeel boek. Je vliegt er doorheen. Qua technische kennis over wielrennen leer je zelfs nog meer van Ventoux dan van dit boek, maar dit verhaal brengt je alle ‘dirt’ die er maar is in de wielrenwereld.
Dekker lapt zonder gene zijn ex-maatje Boogerd erbij. Die ging volgens hem nogal vaak naar de hoeren en gaf hem tips over dopinggebruik. Hij spaart zichzelf ook niet, maar echt blij van zijn karakter word je niet in dit verhaal. Zonneveld heeft het heel erg goed opgeschreven. Chapeau.
Dekker lapt zonder gene zijn ex-maatje Boogerd erbij. Die ging volgens hem nogal vaak naar de hoeren en gaf hem tips over dopinggebruik. Hij spaart zichzelf ook niet, maar echt blij van zijn karakter word je niet in dit verhaal. Zonneveld heeft het heel erg goed opgeschreven. Chapeau.
September 27, 2017
Iets wat we allemaal al wisten: je rijd de Tour de France niet op twee bruine boterhammen en een glas melk. Thomas geeft een open kijk in het leven van een prof wielrenner met zijn successen en de zwarte momenten. Prettige schrijfstijl zorgt voor vlotte doorleesbaarheid.
Ik wens Thomas het allerbeste toe.
Ik wens Thomas het allerbeste toe.
August 6, 2020
Een boek dat je in een uurtje of drie uitleest. Een ontluisterende kijk in de schimmige dopingwereld van het wielrennen. Wat een gedoe. En natuurlijk het leven van Thomas Dekker, maar dat vond ik iets minder interessant, maar ook wel weer een tikkie treurig.
August 28, 2023
Interessant en geeft een kijkje in de keuken over professioneel wielrennen. Boek leest makkelijk weg, in het begin haast in te simpele taal geschreven. Dat wordt gedurende het boek beter. Samenvattend komt het neer op fietsen, drugs, drank en seks. Geen literair hoogstandje maar best vermakelijk.
January 25, 2019
Fascinating insight into the world of doping in cycling and one person's journey of self-annihilation. Quickest I've read a book in some time; a testament to the roller-coaster story
October 23, 2023
Mee gepakt uit de kringloop, maar geen aanrader. Simpel taalgebruik, slechte constructies, en overdadig bloemig geschreven waar dat niet nodig is/past.
Verhaal zelf is leuk om eens zo te lezen. Ook als je hem nu in podcasts hoort en ziet hoe hij na dit boek toch verder verandert is.
Verhaal zelf is leuk om eens zo te lezen. Ook als je hem nu in podcasts hoort en ziet hoe hij na dit boek toch verder verandert is.
December 31, 2021
A short, punchy depiction of a young Dutch cyclist consumed by the doping world of professional cycling, a lifestyle of excess and in doing so, a tale of unfulfilled potential. Honest, open and more engaging than similar topical autobiographies such as Tyler Hamilton's 'The Secret Race'.
Dekker himself admits to having entered professional cycling as an over-eager, ambitious teenager who then spirals in a world of performance enhancing drugs, alcohol, women and his own ego and narcissism. He also admits to being immature, naïve, easily led astray and a purveyor of poor judgments, but possibly his greatest downfall, is an inability to simply say no to these vices in an effort to fit within a culture of a professional cycling team - train hard by day, party hard by night, win at all costs.
Interesting the book covers Dekker's arrival to professional cycling (alongside serial dopers Armstrong, Hamilton, Rasmussen, Boogerd etc.), but then also his attempt to re-enter cycling later his career post-doping ban (alongside a new generation of hyperdisciplined, anti-drug cyclists e.g. Lachlan Morton), potentially highlighting how the culture of pro cycling (or sensitivity of drug testing) has evolved rapidly in the past decade post-Armstrong.
As a translation from Dutch, this version may partially simplify some of the expression originally used by Dekker. It appears the book has been developed over the course of a 9 year journalistic relationship with Zonneveld, and given the many tales of excess recounted by Dekker, each chapter is packaged as a condensed, impactful recount of a particular event, series of events or behavioural transition, yet never feels like it is short-changing on detail.
The book was captivating from start to finish, and I finished it within a week.
He never quite reaches redemption, but the book and his attempts at renewal would have possibly been lesser accounts had he done so. A recommended read.
Dekker himself admits to having entered professional cycling as an over-eager, ambitious teenager who then spirals in a world of performance enhancing drugs, alcohol, women and his own ego and narcissism. He also admits to being immature, naïve, easily led astray and a purveyor of poor judgments, but possibly his greatest downfall, is an inability to simply say no to these vices in an effort to fit within a culture of a professional cycling team - train hard by day, party hard by night, win at all costs.
Interesting the book covers Dekker's arrival to professional cycling (alongside serial dopers Armstrong, Hamilton, Rasmussen, Boogerd etc.), but then also his attempt to re-enter cycling later his career post-doping ban (alongside a new generation of hyperdisciplined, anti-drug cyclists e.g. Lachlan Morton), potentially highlighting how the culture of pro cycling (or sensitivity of drug testing) has evolved rapidly in the past decade post-Armstrong.
As a translation from Dutch, this version may partially simplify some of the expression originally used by Dekker. It appears the book has been developed over the course of a 9 year journalistic relationship with Zonneveld, and given the many tales of excess recounted by Dekker, each chapter is packaged as a condensed, impactful recount of a particular event, series of events or behavioural transition, yet never feels like it is short-changing on detail.
The book was captivating from start to finish, and I finished it within a week.
He never quite reaches redemption, but the book and his attempts at renewal would have possibly been lesser accounts had he done so. A recommended read.
October 3, 2023
N.a.v. Een tv programma waarin Thomas te gast was werd ik nieuwsgierig naar zijn verhaal. Knap dat Thomas zo eerlijk heeft durven zijn op ieder vlak. Je gaat mensen toch op een andere manier bekijken en over sommigen wordt alleen maar bevestigd wat ik altijd gedacht had.
July 11, 2021
3,5 ster, omdat het naast een roddelboek, ook een openhartige ode is aan Thomas’ ouders.
February 4, 2017
In twee dagen uitgelezen, want wat een verhaal! De arrogante wielrenner die zo veel meer had kunnen worden dan hij nu is. En toch is het zo ontzettend eerlijk verteld dat ik er als lezer respect voor heb. Zonneveld heeft een prachtig boek geschreven dat als een sneltrein leest. Iets kleinere regelafstand en meer tekst had het boek ook nog steeds goed gedaan.
February 11, 2017
Egoïst pur sang. Zo… Thomas maakt schoon schip en laat de rest met de bagger zitten. Dat hij bij allerlei excessieve randzaken anderen erbij betrekt, vind ik nogal laag. In het boek profileert hij zich als een enorme egoïst die zijn carrière naar de filistijnen hielp, maar nu tot inkeer is gekomen. Met het uitgeven van dit boek blijkt dat ie nog een lange weg heeft te gaan. Het boek is een opsomming van ‘feiten’ zonder al te diep in te gaan op zijn belevingswereld. Wellicht was er ook weinig diepgang te bekennen, want hij maakt niet de indruk ook maar ergens over na te denken.
November 25, 2016
Dit boek spaart niemand in de wielerwereld. Thomas deelt rake klappen uit met dit verhaal. Maar vooral, hij spaart zichzelf ook totaal niet. Je komt het niet vaak tegen dat iemand zo open en eerlijk over zichzelf is. Verder is het boek een echte pageturner, een opmerkelijk levensverhaal die de echte wielerwereld laat zien.
Displaying 1 - 30 of 187 reviews