Το πολιτικό στη σύγχρονη τέχνη

by Yannis Stavrakakis (editor), Κωστής Σταφυλάκης (editor)

Το βιβλίο επιχειρεί να συνεισφέρει στη συζήτηση πάνω στα πολιτικά διακυβεύματα της σύγχρονης τέχνης μια κριτική και θεωρητικά εναργή οπτική γωνία και να αναδείξει ρηξικέλευθες καλλιτεχνικές πρακτικές που συνομιλούν δυναμικά με τη σύγχρονη θεωρία. Ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με σημαντικούς τόπους της σύγχρονης σκέψης και συναντά κριτικούς στοχαστές που επιχειρούν να μιλήσουν πολιτικά για την τέχνη, σε μια εποχή που ο μεταπολιτικός κυνισμός και η συναινετική λογική επιδρούν καταλυτικά στο πεδίο της κουλτούρας. Η σχέση των καλλιτεχνικών πρακτικών με τη δημόσια σφαίρα και την πολιτική δημοσιότητα, ο ρόλος της ριζοσπαστικής τέχνης στον σύγχρονο κοινωνικό ιστό, οι μορφές συνεργασίας με κοινωνικές ομάδες, η σημασία του ανταγωνισμού και της σύγκρουσης σε μορφές καλλιτεχνικής δράσης, ο ρόλος των ιδρυμάτων και της καλλιτεχνικής επιμέλειας, οι δυνατότητες παρέμβασης στην ηγεμονική κουλτούρα είναι ορισμένες από τις θεματικές που πραγματεύονται τα κείμενα του βιβλίου.

381 pages, Paperback

First published May 1, 2008

Reviews

[Angeliki Μ. · Rating 4 out of 5]

'Το πολιτικό στην τέχνη' είναι μια αρκετά εμπεριστατωμένη εισήγηση στο πώς διαμορφώνονται οι σχέσεις μεταξύ του καλλιτέχνη του έργου και του θεατή μέσα σε ένα κοινωνικό/πολιτικό/οικονομικό πλαίσιο. Δεν θα το συνιστούσα σε κάποιον ο οποίος δεν είναι έστω και λίγο εξοικειωμένος με βασικές γνώσεις σύγχρονης τέχνης καθώς και σύγχρονης πολιτικής φιλοσοφίας, καθώς θα χρειαστεί πολύ περισσότερο χρόνο να κωδικοποιήσει και να κατανοήσει τα γραφόμενα.
Ουσιαστικά είναι μια ανθολογία από διάφορα άρθρα, καλλιτεχνικές δράσεις και συνεντεύξεις που σκιαγραφούν αρκετά κατατοπιστικά ποικίλα ζητήματα που είτε αφορούν καθαρά την πολιτική είτε θίγουν την εμφάνιση νέων 'ειδών' (πολιτικής) τέχνης.
Η οπτική του γωνία (πηγες/βιβλιογραφία)ως επί το πλείστον κατατάσσεται σε μια πιο αριστερή θεώρηση των πραγμάτων. Υπάρχουν αρκετές επαναλήψεις των θεωριών κάποιων συγκεκριμένων προσώπων ακόμη και εννοιών (π.χ Chantal Mouffe) και είναι ίσως και το μόνο αρνητικό που θα έβρισκα στο σύνολο.