فروشنده‌ی دوره‌گرد

by Peter Handke, آرزو اقبالی (Translator)

پتر هاندکه (۱۹۴۲) يکی از بزرگ‌ترين نويسندگانِ ادبياتِ آلمانی ‌زبان است. اين نويسنده‌‌ی اتريشی و برنده‌‌ی جايزه‌ی فرانتس کافکا در سالِ ۲۰۰۹ را يکی از آوانگاردهای بزرگ ادبياتِ آلمانی ‌زبان می‌دانند و رمان‌هايش هم در ساختار، هم در انتخابِ موضوع از بداعت برخوردارند. هاندکه رمانِ فروشنده‌‌ی دوره‌گرد را سالِ ۱۹۶۷ منتشر کرد، رمانی که براساسِ قواعدِ ژانرِ پليسی و در استقبال از آثار ريموند چندلر نوشته شده اما فراتر از ژانر مذکور حرکت می‌کند. رمان داستانِ يک فروشنده است که شاهدِ جنايت است، مردی که می‌تواند ببيند و برای همين در هر لحظه و تکه‌ای از متن مخاطب با رازها و رمزهايی که او به آن‌ها اشاره می‌کند همراه می‌شود مگر کليد حلِ معما را بيابد. يک رمان درخشان و البته مهيج که قرار است خواننده‌ خود را غافلگير کند... هاندکه نويسنده‌‌ی فيلم‌‏نامه‌‌ی مشهورِ برلين زيرِ بالِ فرشتگان است که ويم وندرس آن را کارگردانی کرد. هم‌چنين داستانِ ترس دروازه‌بان از ضربه‌‌ی پنالتي. پيش از اين رمانِ محاکمه از او نيز با ترجمه‌ی آرزو اقبالی از آلمانی به فارسی منتشر شده بود و حال درکِ اين رمان مخاطبانِ اين نويسنده را با وجهِ ديگری از جهانِ او آشنا می‌کند. هاندکه در حوزه‌‌ی فاشيسم نيز مطالعات و آثار مهمی دارد که جوايز معتبری را هم نصيب او کرده است.

138 pages, Paperback

First published August 28, 1967

About the author

Peter Handke (* 6. Dezember 1942 in Griffen, Kärnten) ist ein österreichischer Schriftsteller und Übersetzer.

Peter Handke is an Avant-garde Austrian novelist and playwright. His body of work has been awarded numerous literary prizes, including the Nobel Prize in Literature in 2019. He has also collaborated with German director Wim Wenders, writing the script for The Wrong Move and co-writing the screenplay for Wings of Desire.

Reviews

[Delara H F · Rating 2 out of 5]

Such a hard read! Honestly I didn’t get this book at all.

[Nafis · Rating 1 out of 5]

هرچی سعی کردم نتونستم باش ارتباط بگیرم به شدت گنگ و نامفهوم بود و درک نمیکنم هدف نویسنده ازین نوع نوشتن چی بوده.

[Sarah · Rating 3 out of 5]

گرچه این قالب داستانی چندان موردعلاقه‌م نبود و سخت خوندمش اما باز هم به نظرم کتاب جالبی اومد ولی کشف اتفاقات زمان می‌بره

[Maryam Mousavi · Rating 2 out of 5]

۴۰صفحه آخرو حتی با انگیزه دادن به خودم و مجبور کردم خودم هم نتونستم بخونم.اصلا جذب نکرد این کتاب منواز اولش.اصلا نتونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. تو لیستم خوندن «ترس دروازه بان از ضربه پنالتی» رو گذاشته بودم که الان با خوندن این کتاب مطمئن نیستم بخوام برم سراغش.اصلا سبکشو‌دوست نداشتم.فقط اون قسمت های ایتالیک اول بخش ها برام خوندنی بود.

[Hamidreza Jafarsalehi · Rating 2 out of 5]

نسخه ی الکترونیکی موجود در طاقچه رو خوندم. در نتیجه این ستاره ی نسبتا پایین مختص این ورژن است.

[Marco Rodas · Rating 3 out of 5]

No es que sea un mal libro, de hecho requiere destreza para escribir ese tipo de detalle y leer entre lineas la historia. Pero si es denso y para mi, difícil de disfrutar. Parece mas un experimento que una novela.

[Nicolas Malmendier · Rating 2 out of 5]

"Der Hausierer" ist ein Kriminalroman, der bewusst mit den herkömmlichen Erzählkonventionen bricht. Die Struktur des Buches ist in zwölf Kapitel unterteilt, wobei jedes aus einem kursiven Teil besteht, der die traditionellen Elemente von Mordgeschichten dekonstruiert, und einem recten Teil, der die eigentliche Handlung vorantreibt. Der kursive Teil erläutert auf theoretische Weise die narrativen Grundlagen von Kriminalromanen, wodurch der Leser schon im Voraus Einblicke in die verschiedenen Phasen der Mordgeschichte erhält und was im Handlungsteil erwartet werden kann. Dadurch fordert Peter Handke die Leserschaft dazu heraus, über das gängige Schema von Kriminalgeschichten nachzudenken, anstatt sich einfach von der Handlung mitreißen zu lassen. Der recte Teil hingegen ist nur schwierig zu folgen. Die Sätze stehen meist in keiner logischen Beziehung zueinander, was die Verfolgung des eigentlichen Erzählstrangs erschwert. Dieses bewusst konstruierte Element zwingt die Leser dazu, aktiv die einzelnen Sätze zu verknüpfen und so ihre eigene Erzählung aus den fragmentierten Momenten zu formen.

Ort und Zeit werden in "Der Hausierer" bewusst nicht präzisiert. Beschreibungen von Gegenständen sind vorhanden, jedoch reichen sie nicht aus, um die Handlung in einer bestimmten räumlichen oder zeitlichen Umgebung zu verankern. Außerdem sind die Figuren der Handlung schematisch und anonym, ohne individuelle Merkmale oder Namen. Diese Abstraktion macht sie universell und austauschbar, passend für jede x-beliebige Mordgeschichte. Sie sind reine Instrumente, die dazu dienen, die narrative Struktur zu demonstrieren, indem sie Schlüsselrollen wie Verfolger, Mörder und Opfer einnehmen. Da die Sätze lediglich einzelne Bilder oder Momente wiedergeben, gibt es auch keinerlei Information zu den Motiven der Protagonisten. Diese bewusste Beschränkung verstärkt die Trennung zwischen Fiktion und Realität und verdeutlicht die immergleiche Struktur, die solche Erzählungen durchzieht.

Peter Handke wendet sich mit "Der Hausierer" gegen den literarischen Realismus der 60er Jahre, der von führenden deutschen Autoren postuliert wurde. Er hinterfragt die traditionellen Erzählmodelle, da sie lediglich das Bekannte wiedergeben, und sucht nach innovativen Ansätzen. Sein Interesse liegt nicht darin, die Realität exakt zu replizieren, sondern vielmehr seine eigene subjektive Wahrnehmung der Realität widerzuspiegeln. Dabei setzt er darauf, die Wirklichkeit stets zu hinterfragen, anstatt sie als endgültige Wahrheit zu präsentieren.

Ich bin mir dessen bewusst, dass es Handke's poetologischen Ansatz entspricht, den Roman auf diese Weise zu konzipieren. Seine Poetik bricht bewusst mit traditionellen Erzählstrukturen, indem er die Leser aktiv in den Schöpfungsprozess der Erzählung einbezieht. Trotzdem war die Lektüre von "Der Hausierer" für mich persönlich eine Herausforderung. Handkes Darstellungen haben mich oft ratlos zurückgelassen, da es mir schwerfiel, eine kohärente Erzählung daraus zu formen. An einigen Stellen erwog ich sogar, das Buch abzubrechen, da nur wenige Eindrücke haften blieben. Dies scheint im Widerspruch zu Handkes literarischem Anspruch zu stehen, der besagt, dass Literatur die Leser verändern kann. Abgesehen von Leuten, die sich gerne mit literaturtheoretischen Fragen auseinandersetzen, würde ich dieses Buch niemandem weiterempfehlen.

[Hossein Shiravi · Rating 3 out of 5]

فروشنده ی دوره گرد
پتر هاندکه | آرزو اقبالی
انتشارات چشمه | چاپ اول | قیمت 12000
نویسنده تو این کتاب سعی کرده یه رمان معماگونه ی کاراگاهی بنویسه. دو نکته اول باید بگم : یک این که خیلی کم پیش میاد کتابی اینقدر بد باشه که من نتونم تا اخر بخونم این کتاب تونست این کار رو بکنه و باید از نویسنده ش تشکر کنم بخاطر همچین توانایی که در نوشتن داره و نکته ی دوم این که من خودم شدیدا مخالف توصیف های سنگین هستم یکی از دلیل هایی که علاقه ای به ادبیات کلاسیک روسیه مثل گوگول یا حتی تولستوی ندارم همینه که اینقدر درگیر توصیف جزئیات میشن که توانایی انعطاف رو از خواننده میگیرن و خواننده رو سردرگم میکنن تو خوندن و جلو رفتن با داستان این کتاب دقیقا نقطه ی مقابل این رفتار در نوشتنه.
کتاب دو بخش داره. اول هر فصل یه متن هست که بنظرم بهترین بخش کتابه که میاد یه کلید گشایش مسئله ای که در اصل داستان میخواد مطرح کنه به خواننده ارائه میده، ازین بخش نمیشه ایرادی گرفت بنظرم نویسنده خیلی خوب تونسته مشتاق کنه خواننده رو برای مواجه شدن با اصل مسئله ولی اصل داستان که همون مسئله هست و در ادامه میاد به حدی بده که خواننده دلسرد میشه.
وقایع طی 4 فصلی که من خوندم قبل رها کردن کتاب تو یه منطقه ی شهریه . اول هیچ توصیفی از منطقه به شما داده نمیشه، شما نمیدونین در چه زمانی هستین تو دهه 50 میلادی این یا تو قرن 21 ام!! در طول متن داستان جملات کوتاه توصیفی میان که خیلی گنگن و برای من خواننده ربط دادنشون بیش از حد ملال آوره. بین هر جمله پرش وجود داره به شکلی که شما متوجه نمیشین این جمله توصیفی برای همون شخص قبلیه یا فرد عوض شده.
این توالی جمله های توصیفی کوتاه من رو خسته میکرد به شکلی که خوندن هر فصل که حجم زیادی هم نداره وقت زیادی میگرفت نه بخاطر سخت بودن متن بلکه بخاطر گنگ بودن توصیفات.
در مجموع برای من اینقدر کتاب ارزش نداشت که تمومش کنم حتی برای همین خوندنش رو به احدی پیشنهاد نمیکنم!
پ.ن: هرجا خواننده گفته شده منظور خودم بودم.

[LaCitty · Rating 2 out of 5]

Handke ha uno stile che trovo ostico. E' il secondo tentativo che faccio con questo autore e mi ritrovo nuovamente con un pugno di mosche.
Nonostante il linguaggio sia semplice, il suo modo di formulare le frasi le rende complicate, difficili da comprendere ad una prima lettura. Necessità di un buon grado di concentrazione, ma, per qualche ragione che non saprei spiegare nemmeno io, dopo un po' la mia attenzione si trovava a fluttuare a chilometri di distanza. Meno di 200 pagine e ho impiegato una vita per leggerle e cercare di ricavarne un senso... purtroppo con risultati modesti.
La struttura è affascinante: ogni capitolo parte con un'introduzione teorica allo svolgimento del giallo in cui spiega la ratio delle scelte narrative che seguiranno, segue il racconto dell'omicidio in cui viene coinvolto l'ambulante del titolo. Ebbene, se la parte teorica non è semplice, quella narrativa è peggio. Mi sono ritrovata spesso a chiedermi chi facesse cosa e perchè. I personaggi non hanno nome sono lei, lui, la donna, ecc. e le loro motivazioni sono oscure.
A questo punto sarei tentata di gettare la spugna. Forse Handke non fa per me. Forse devo lasciare passare qualche anno prima di riprovarci e magari buttarmi su una delle sue opere più conosciute. Magari in quel caso potrebbe andare meglio.

[Maria Laura Rivas · Rating 5 out of 5]

ESPECTACULAR! "El vendedor ambulante" es una novela policial del autor autríaco Peter Handke, ganador del premio nobel de literatura 2019, escrita en 1966. Sin embargo, fue reeditada por la editorial El cuenco de plata en 2019.
.
Esta lectura es completamente diferente a cualquier otra. El lector va uniendo frases y dando significado a las descripciones que hace el autor, creando su propia historia. En la redacción, ninguna oración se relaciona con la siguiente. Es como sumergirse; es entrar un mar de incertidumbres que se vuelve intenso a medida que se avanza en la lectura de cada página. Yo lo viví así.
.
"...ya no se puede relacionar el cuhillo con el pan; la sala, con la puerta; lo horizontal, con lo vertical; lo rápido, con lo lento; el antes, con el después; el después, con el ahora; las palabras, con las palabras; las letras, con las letras."

[زمین · Rating 3 out of 5]

یه گوشه داشتم چخوف امُ می خوندم که یهو هاندکه با این شروع طوفانیش پرید تو وجودم :
پیش از وقوع جنایت چنین بنظر می رسد که هیچ چیز را پایانی نیست. نظم به این دلیل نمایش داده می شود که شکی نیست حادثه ای در راه است.چیزی تغییر خواهد کرد یا تغییر داده خواهد شد. نظمی که نمی شود مدت زیادی تحملش کرد،این نظم نفس حبس شده است قبل از فریاد.

ولی خب مثل خیلی از فیلمایی که شروع طوفانی و فرم آوانگاردشون، از وسطا وا میره و آخر سرم یقه خودشونو می گیره، هاندکه هم از این قاعده مستثنی نبود و با دعوت مترجم، به سقوط آزاد لبیک گفت !

[Feriel · Rating 1 out of 5]

Si je pense avoir compris le style de l’auteur, il est incompréhensible et rend le livre douloureux à lire. J’ai voulu connaître la fin, j’ai donc continué ma lecture mais j’aurai aisément pu m’en passer, la fin n’apporte rien. Cet auteur a reçu le prix Nobel de littérature, et j’étais très intéressée de lire son œuvre, malheureusement j’arrête ici de le découvrir.

[Zara Karami · Rating 3 out of 5]

#تحلیل_کتاب
اولین کتابی که از پیتر هانتکه "کاوشگر حاشیه‌ها" خواندم.
داستان فروشنده‌ی دوره‌گرد لایه‌های زیادی دارد. هر جمله در هر فصل کتاب، به این لایه‌ها اضافه می‌کند. این لایه‌ها جدا از هم هستند. کلمات شسته‌رفته و بدون لحن، تصویرهای بریده بریده‌ای خلق می‌کنند. جنایتی رخ داده، قاتل و مقتولی وجود دارند که بیش از آن‌که شخصیت‌پردازی بشوند، ماهیت علت و معلولی‌شان در روایت اهمیت دارد. نفر سوم، نظاره‌گر است. یک فروشنده‌ی دوره‌گرد که وقایع اطرافش را می‌نگرد. جزئیاتی را می‌بیند که از نگاه دیگران پنهان مانده. دوره‌گرد، متفاوت است. وصله‌ای است ناجور در محیط وقوع جرم.
داستان بیشتر از آن‌ که به دنبال قصه‌گویی یک جنایت باشد و بخواهد لابه‌لایش پیام‌های فلسفی بدهد، برعکس عمل می‌کند. می‌شود مثالی خوب برای آن‌چه پل ریکور در سه‌گانه‌ی "زمان و حکایت" گفته است. صدای نویسنده از متن شنیده می‌شود که مرتب روند معمول داستان‌گویی را بر هم می‌زند. او آگاهانه با تاکید بر زمان و ارائه‌ی جزئیات خرد و به ظاهر بی‌اهمیت کلیشه‌‌شکنی می‌کند.

#گزیده_کتاب
حالا نوبت داستان بی‌نظمی است که وقتی داستان نظم داشت برای فریب خواننده پیش می‌رفت، مسکوت گذاشته شده بود.
کسی که وارد معرکه‌ی داستان شده و داستان از او سرچشمه می‌گیرد منحرف شده چون فقط به وقایع توجه کرده است، نه به عامل یا عوامل وقایع. در لحظه‌ی جرم، قاتل جزئی از وقایع بوده است.
این موضوعِ مبهم حالا او را مضطرب می‌کند. این که او نتیجه‌ی حرکتی را دیده ولی خود حرکت را ندیده مضطربش می‌کند. این که نقطه‌ی شروع یک خط معلوم نیست مضطربش می‌کند.
بعد از پرسیدن از خودش شروع می‌کند به پرسیدن از دیگران.

[Vahid_me · Rating 1 out of 5]

نمیدونم چی شد که این کتاب رو گذاشتم تو لیست خریدم، شاید مهمترین عامل طرح برچسبی روی جلد کتاب با عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۹ بود و از طرفی اعتماد به نشر چشمه که فکر میکردم کتاب بدی چاپ نکرده باشه و حداقل ارزش یک بار خوندن رو داشته باشه. وقتی خلاصه معرفی کتاب رو خوندم و فهمیدم داستان در زمینه ژانر جناییه ناخودگاه حس کردم میتونه خیلی جذاب باشه ولی زمانی که شروع به خوندن کتاب کردم از همون ابتدا دلسردم کرد، بجز بخش‌های اولیه هر فصل که توضیحات خوبی در مورد ساختار داستان‌های جنایی میده و خوندنشون برام جالب بود، کتاب چیز دیگه‌ای برای عرضه نداره.
یک داستانِ سراسر مبهم و آشفته که هر چقدر هم سعی کردم حوصله به خرج بدم و با دقت بخونم تا متوجه داستان بشم و حتا ازش لذت ببرم، متاسفانه اینطور نشد. متن داستان (البته اگه اسمشو بشه گذاشت داستان) به شدت اذیت‌کننده و سخت‌خوان بود برام و حتا یه جاهایی باعث سردردم شد واقعا.
با اینکه به شدت برام سخت بود ولی کتاب رو تا آخر خوندم و تمومش کردم.
در پایان توصیه میکنم وقتتون رو با خوندن این کتاب هدر ندید چون گزینه‌های خیلی جذاب‌تر و مفیدتری برای مطالعه وجود داره، و در این کتاب اصلا چیزی برای فهمیدن وجود نداره که قرار باشه کسی بفهمدش.

[محمدحسین · Rating 1 out of 5]

اولین کتابی که از آقای هاندکه خوندم «اتهام به خود» بود که خیلی دوست داشتم. بعد از اون هر چیزی که ازش خوندم نشد لذتی که موقع خوندن این تجربه کرده بودم برام تکرار شه ولی کرم خوندن یه اثر دیگه ازش بعد از هر کدوم موند توم. احساس میکنم ایشون همه‌مونو گیر آورده با نوشتن «فروشنده‌ی دوره‌گرد». یه سری جمله‌های کوتاه‌کوتاه مبهم بی‌ارتباط با هم که هر چی زور میزدی نمیتونستی وصلشون کنی به هم. یه ذره ابهام خوبه تو اثر ولی این لای چند هکتار ابهام چهار تا نخود قابل فهم هم گذاشته بود. شاید آخرین کتابی باشه که ازش میخونم.

[Ali Nazifpour · Rating 2 out of 5]

فروشنده دوره‌گرد رمانی متافیکشن، پست مدرن، و تجربی است که با قواعد ژانر رمان جنایی بازی می‌کند. هر فصل با توصیفی تئوریک از قواعد ژانر رمان جنایی شروع می‌شود و سپس داستانی بسیار مبهم روایت می‌شود. فهم داستان بسیار دشوار است چون رابطه منطقی بین جملات و اتفاقات ظاهرا وجود ندارد و هیچ یک از شخصیت‌ها اسم ندارند و باید بارها پاراگراف‌ها و جملات را دوباره خواند تا متوجه شد که سر و ته کجا هستند. نکته مهم این است که درنهایت در پس این همه ابهام و بازی‌های فرمی داستان جالب و عمیقی وجود ندارد و رمان چیزی به زندگی خواننده نمی‌افزاید. بنابراین واقعا نمی‌توانم این کتاب را با وجدان راحت توصیه کنم

[Jenny · Rating 4 out of 5]

Nach allem, was ich über Peter Handke gehört hatte, bin ich davon ausgegangen, seine Bücher wären schwer zu lesen. Aber ich habe mich getäuscht! Handkes "Mordgeschichte" ist eines der ungewöhnlichsten Bücher, die mir je untergekommen sind. Nichtsdestotrotz fand ich seine Sprache sehr zugänglich und gut lesbar. Ich habe bei dieser Lektüre so einiges gelernt und bin der Meinung, sämtliche angehenden Krimiautoren sollten "Der Hausierer" lesen.

[Jesper Nordström · Rating 2 out of 5]

Well since i've read 17 of his books i have to say this is just because of a more dry academic interest but no...im glad this was his young "lets me show you how avant garde I can be" book written at the age of 27 but from a nobel prize winner I expect more depth and...well wisdom..and that came more in his 1980ies period This is a typical book for literary science , not for the plain reader

[eugenio yarce · Rating 4 out of 5]

Un escritura diferente, frases cortas que me permiten imaginar lo que sucede, un juego con los artículos y pronombres que requiere un gran dominio de la técnica

[امیرمحمد حیدری · Rating 1 out of 5]

ممنون از نویسنده، به این استفراغ نیاز داشتم.

[Negar Afsharmanesh · Rating 2 out of 5]

راستش کتاب رو زیاد دوست نداشتم. من کتاب های جنایی زیاد خوندم راستش مثل کتاب های آگاتاکریستی که جنایی باشه نبود باید توقع اتون رو حسابی پایین بیارین برای اسن کتاب.نثر و ترجمه اما روان و خوب بود.

[Golsa · Rating 1 out of 5]

زیادی شده بود!
با اینکه کاری که نویسنده می خواست انجام بده و در اصل ایده اش خوب بود ولی در عمل زیادی زیاد شده بود اونچه که اگه به اندازه می بود خواندن کتاب رو نه ملال آور بلکه دل انگیز می کرد

[Dineke · Rating 1 out of 5]

Ongelofelijk saai