What do you think?
Rate this book
سوگ سیاوش
سوگ سیاوش نمایشنامهای برگرفته از داستان سیاوش و سودابهٔ شاهنامه است به قلم پری صابری، نویسنده، نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر.
صابری این نمایشنامه را همراه با اجرای موسیقی زنده، همچون دیگر نمایشهایش به روی صحنه برده است.
سیاوش پسر کیقباد پادشاه ایران بود. او سیاوش را در کودکی به رستم دستان که جهان پهلوان بود سپرد تا او را به سیستان برده و بپرورد. رستم پس از ۷ سال سیاوش را که در رزم و بزم سرآمد همه شده بود، به درگاه کاووس بازآورد. کاووس زنی داشت سودابه نام که بیقرار سیاوش شد، ولی سیاوش عشق شهبانو را نپذیرفت و تمهیدات سودابه برای به چنگ آوردن او بیثمر ماند، زیرا سیاوش مظهر پاکی روح نیز بود.
چون سودابه ناکام شد، از ترس رسوایی یه سیاوش تهمت زد و سیاوش این دروغ را گردن ننهاد. کاووس که در این میان نمیدانست حرف سوادبه، که فریفته او بود، یا سیاوش را بپذیرد به اصرار زن پذیرفت که سیاوش برای اثبات بیگناهی خود بنا به آیین از آتش بگذرد، زیرا آتش در پاکان نمیگیرد…
صابری این نمایشنامه را همراه با اجرای موسیقی زنده، همچون دیگر نمایشهایش به روی صحنه برده است.
سیاوش پسر کیقباد پادشاه ایران بود. او سیاوش را در کودکی به رستم دستان که جهان پهلوان بود سپرد تا او را به سیستان برده و بپرورد. رستم پس از ۷ سال سیاوش را که در رزم و بزم سرآمد همه شده بود، به درگاه کاووس بازآورد. کاووس زنی داشت سودابه نام که بیقرار سیاوش شد، ولی سیاوش عشق شهبانو را نپذیرفت و تمهیدات سودابه برای به چنگ آوردن او بیثمر ماند، زیرا سیاوش مظهر پاکی روح نیز بود.
چون سودابه ناکام شد، از ترس رسوایی یه سیاوش تهمت زد و سیاوش این دروغ را گردن ننهاد. کاووس که در این میان نمیدانست حرف سوادبه، که فریفته او بود، یا سیاوش را بپذیرد به اصرار زن پذیرفت که سیاوش برای اثبات بیگناهی خود بنا به آیین از آتش بگذرد، زیرا آتش در پاکان نمیگیرد…
256 pages, Paperback
Published January 1, 2003
8 people want to read
About the author
پری صابری
17 books7 followersPari Saberi was born in Iran, where she spent her childhood and most of her adolescence and high school years.
In 1948 imigrated to Paris France with her family- There, she has finished her high school studies and goes on to pursue cinematography at the Vaugirard School of Cinema. While in university, she also continued to study her own native Persian language (Farsi) and literature under the late Professor Henri Masse and Professor Lazare at the Paris School of Eastern Languages. In 1954, during her final year at Vaugirard, she made a short film about the poetry of Omar Khayam, which obtained the prize for best artistic and technical film. After graduation, she went on to study theater with Mrs. Tania Balachova for 3 more years, until 1958. During those years, she also cooperated with numerous other theater and cinema study groups in Paris. From 1958 to 1960,she has work as an intern student in the laboratory of Paris Cinema.
she returned to Iran in 1962, where she began her career first in cinema, and then in theater. She acted In two movies: "The Night of the Hunchback" by Farrokh Ghaffari, and "Brick and Mirror" by "Ebrahim Gotestan". She also acted in a few plays like"The glass Menagerie" of Tennessee Williams, and "The Seagull" of Anton Chekhov.
From 1964 to 1978,1 directed and staged over 60 plays in Tehran, mostly western plays. She also wrote and translated numerous books. At the same time, she served as the director of The Cultural Activities Center at the Tenran University.
After the Iranian revolution in 1979,1 moved to the United States tor four years. There too, she tried to pursue her carrier in the filed of theater, and also continued to write. She began to write her own scripts. She wrote and staged the play The Voice Alone" based on the life and poetry of Forough Farokhzad, a contemporary Iranian poetess- The play was performed in both Farsi (Persian) and English languages. While writing the script for "The Voice Alone", she discovered an immense source of inspiration in the Iranian literature and poetry in general. This important discovery gave her work a totally new dimension, and her whole career took on a new turn. She also found a whole new personal technique of staging plays by mixing live Iranian music, dance and acting together.
After her return to Iran, She have continued in this new direction, marrying together mysticism, poetry, Iranian sagas, music, dance and theater. My works have been greatly inspired by Iranian mysticism, ageless epic sagas from ancient Iran, the Ta'zia which is the traditional religious theater of Iran. Since 1988, she have written and staged 11 plays in Tehran, some of which have been invited on tours and performed abroad in different countries.
In 1948 imigrated to Paris France with her family- There, she has finished her high school studies and goes on to pursue cinematography at the Vaugirard School of Cinema. While in university, she also continued to study her own native Persian language (Farsi) and literature under the late Professor Henri Masse and Professor Lazare at the Paris School of Eastern Languages. In 1954, during her final year at Vaugirard, she made a short film about the poetry of Omar Khayam, which obtained the prize for best artistic and technical film. After graduation, she went on to study theater with Mrs. Tania Balachova for 3 more years, until 1958. During those years, she also cooperated with numerous other theater and cinema study groups in Paris. From 1958 to 1960,she has work as an intern student in the laboratory of Paris Cinema.
she returned to Iran in 1962, where she began her career first in cinema, and then in theater. She acted In two movies: "The Night of the Hunchback" by Farrokh Ghaffari, and "Brick and Mirror" by "Ebrahim Gotestan". She also acted in a few plays like"The glass Menagerie" of Tennessee Williams, and "The Seagull" of Anton Chekhov.
From 1964 to 1978,1 directed and staged over 60 plays in Tehran, mostly western plays. She also wrote and translated numerous books. At the same time, she served as the director of The Cultural Activities Center at the Tenran University.
After the Iranian revolution in 1979,1 moved to the United States tor four years. There too, she tried to pursue her carrier in the filed of theater, and also continued to write. She began to write her own scripts. She wrote and staged the play The Voice Alone" based on the life and poetry of Forough Farokhzad, a contemporary Iranian poetess- The play was performed in both Farsi (Persian) and English languages. While writing the script for "The Voice Alone", she discovered an immense source of inspiration in the Iranian literature and poetry in general. This important discovery gave her work a totally new dimension, and her whole career took on a new turn. She also found a whole new personal technique of staging plays by mixing live Iranian music, dance and acting together.
After her return to Iran, She have continued in this new direction, marrying together mysticism, poetry, Iranian sagas, music, dance and theater. My works have been greatly inspired by Iranian mysticism, ageless epic sagas from ancient Iran, the Ta'zia which is the traditional religious theater of Iran. Since 1988, she have written and staged 11 plays in Tehran, some of which have been invited on tours and performed abroad in different countries.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 of 1 review
June 9, 2025
*یکی شاخ پیدا کن از تخم من
چو خورشید تابنده بر انجمن
که خواهد از این دشمنان کین من
کند در جهان تازه آیین من
هنر ها و مردی بجای آورد
جهان را سراسر به پای آورد*
همیشه سودای خواندن دریاب سیاوش را داشتم،و سر آن داشتم که اول رساله استاد مسکوب را بخوانم که با این نمایش آشنا شدم،میشود گفت همان سوگ سیاوش است در قالب نمایش منظوم،هرچند که باعث این نمیشود رساله استاد را نخوانم.
حریت خواهی و فرّ و میهن پرستی و چه بسا از خود گذشتگی چیزیست در تخم و بن آدمی که گاه گاه در دل آدمیان گلی از این باب روییده،که به کرات چه در دنیای امروز چه در عهد های پیشین دیدیم،سیاوش نماد مردانگی و آزاد خواهیست،از آنهایی که سودای تاراج و آز برای دنیا و شهوت پرستی در آنها چیزی جز جمع نیست. آنها معنی خود را در رسالت و خداباوری تجلی بخشیدن،از سیاوش بگیر تا یعقوب لیث صفاری و بابک خرمدین تا امام حسین(ع) رسالت فردیت دارد که خود آن در از نغز و مغز است که به گفته در نیاید و به دیده نشود فهمید.
امروزه ام حریت به دست آمدنی نیست با تمام جوش خروش و کین خواهی ها چیست این تارک دنیا که رفتیست؟
*جهان یادگار است و ما رفتنی/به مردم نماند بجز مردمی*
لگام این سخن را به افسار میگیرم و کوتاه اصل مطلب را میگویم، همچنان که میخوانیم بهتر است با رویکردی عملگرا پی آن باشیم سیاوش ها باشیم،در پی حریت و برای آن خود نور باشیم تا امثال گرسیوز ها به دنبال جنجال پراکنی سر پنداری موهوم ماندگاری در این تارک ناپایدار.
*رخت خود را من ز ره برداشتم
غیر حق را من عدم پنداشتم
خون نپوسد گوهر تیغ مرا
باد،از جا کی برد میغ مرا
باد خشم و باد و شهودت باد آز
برد او را که نبود اهل نماز
شیر حقم نیستم شیر هوا
فعل من بر دین من باشد گوا*
چو خورشید تابنده بر انجمن
که خواهد از این دشمنان کین من
کند در جهان تازه آیین من
هنر ها و مردی بجای آورد
جهان را سراسر به پای آورد*
همیشه سودای خواندن دریاب سیاوش را داشتم،و سر آن داشتم که اول رساله استاد مسکوب را بخوانم که با این نمایش آشنا شدم،میشود گفت همان سوگ سیاوش است در قالب نمایش منظوم،هرچند که باعث این نمیشود رساله استاد را نخوانم.
حریت خواهی و فرّ و میهن پرستی و چه بسا از خود گذشتگی چیزیست در تخم و بن آدمی که گاه گاه در دل آدمیان گلی از این باب روییده،که به کرات چه در دنیای امروز چه در عهد های پیشین دیدیم،سیاوش نماد مردانگی و آزاد خواهیست،از آنهایی که سودای تاراج و آز برای دنیا و شهوت پرستی در آنها چیزی جز جمع نیست. آنها معنی خود را در رسالت و خداباوری تجلی بخشیدن،از سیاوش بگیر تا یعقوب لیث صفاری و بابک خرمدین تا امام حسین(ع) رسالت فردیت دارد که خود آن در از نغز و مغز است که به گفته در نیاید و به دیده نشود فهمید.
امروزه ام حریت به دست آمدنی نیست با تمام جوش خروش و کین خواهی ها چیست این تارک دنیا که رفتیست؟
*جهان یادگار است و ما رفتنی/به مردم نماند بجز مردمی*
لگام این سخن را به افسار میگیرم و کوتاه اصل مطلب را میگویم، همچنان که میخوانیم بهتر است با رویکردی عملگرا پی آن باشیم سیاوش ها باشیم،در پی حریت و برای آن خود نور باشیم تا امثال گرسیوز ها به دنبال جنجال پراکنی سر پنداری موهوم ماندگاری در این تارک ناپایدار.
*رخت خود را من ز ره برداشتم
غیر حق را من عدم پنداشتم
خون نپوسد گوهر تیغ مرا
باد،از جا کی برد میغ مرا
باد خشم و باد و شهودت باد آز
برد او را که نبود اهل نماز
شیر حقم نیستم شیر هوا
فعل من بر دین من باشد گوا*
Displaying 1 of 1 review