What do you think?
Rate this book
Fins de siècle #1-2
Kraj epohe
1979: dok teroristi ekstremne ljevice svom snagom tuku Zapadnu Europu, skupina bivših boraca Međunarodnih brigada, usprkos reumi još uvijek puna iluzija, nastavlja borbu protiv bande fašista koja sije smrt gdjegod prođe. Veličanstvena i gorka epopeja natopljena krvlju ... to su te godine objavljene FALANGE CRNOGA REDA.
1983: dok SSSR, domovina "realsocijalizma", tone u stagnaciju, iza zatvorenih vrata zagušljive dače zametnute sred snježnoga prostranstva okuplja se niz aparatčika "bratskih zemalja". Kako bi očuvali, nadaju se, ono što se još uvijek usude zvati "svijetlom budućnošću", spremni su i na političko ubojstvo ... to je LOVAČKA DRUŽINA, objavljena dok su redom umirali starci iz Politbiroa.
1990: Berlinski zid je pao, sovjetsko se carstvo urušilo, olovne su godine završile, a s njima i Hladni rat, stare se ideologije rune, a njihovi nositelji samo su sjene kojima slijedi zaborav ... to je EPITAF, kojim tiho završava jedno užasno poglavlje povijesti.
U tri priče objedinjene KRAJEM EPOHE, Enki Bilal i Pierre Christin upotrijebili su u stripu dotad neviđena narativna i estetska sredstva kako bi stvorili fresku koja će se pokazati vizionarskom.
1983: dok SSSR, domovina "realsocijalizma", tone u stagnaciju, iza zatvorenih vrata zagušljive dače zametnute sred snježnoga prostranstva okuplja se niz aparatčika "bratskih zemalja". Kako bi očuvali, nadaju se, ono što se još uvijek usude zvati "svijetlom budućnošću", spremni su i na političko ubojstvo ... to je LOVAČKA DRUŽINA, objavljena dok su redom umirali starci iz Politbiroa.
1990: Berlinski zid je pao, sovjetsko se carstvo urušilo, olovne su godine završile, a s njima i Hladni rat, stare se ideologije rune, a njihovi nositelji samo su sjene kojima slijedi zaborav ... to je EPITAF, kojim tiho završava jedno užasno poglavlje povijesti.
U tri priče objedinjene KRAJEM EPOHE, Enki Bilal i Pierre Christin upotrijebili su u stripu dotad neviđena narativna i estetska sredstva kako bi stvorili fresku koja će se pokazati vizionarskom.
196 pages, Hardcover
First published August 1, 2006
4 people are currently reading
53 people want to read
About the author
Pierre Christin
209 books117 followersPierre Christin was a French comics creator and writer.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 16 of 16 reviews
December 7, 2020
Historii mám rád, přestože ji nemám příliš nastudovanou. Právě proto mám rád i knihy a komiksy, které mě přimějí si o ní něco víc vyhledat a přečíst. To je případ i této knihy. Pierre Christin a Enki Bilal v ní vyprávějí dva příběhy, které vás přinutí se alespoň zamyslet nad minulostí, kterou si mnozí ještě mohou pamatovat.
“Falangy černého řádu” jsou zajímavá historka, která reflektuje ozvěny občanské války ve Španělsku a společenské nálady z doby, kdy tento komiks poprvé vyšel. Kniha obsahuje také rozhovor s oběma autory, ve kterém Pierre Christin zmiňuje, že měl potřebu reagovat na společenskou shovívavost k levicovým teroristům, která jej pobuřovala. V příběhu sledujeme levicové extremistické dědky (bývalé interbrigadisty), jak přes celou Evropu pronásledují fašistické teroristické dědky (bývalé frankisty), aby je postříleli. Je docela zajímavé je při tom sledovat a pozorovat, jak jim postupně dochází dech. Hlavní pointou pak je zřejmě to, že extremismus je vždy extremismus, bez ohledu na to, jaká ideologie se za ním schovává.
Druhý příběh “Na lovu” se tváří jako něco, co je zasazeno do konkrétních historických událostí s konkrétními historickými postavami. Celé je to podpořeno i přiloženými fiktivními medailonky aktérů. Jsem docela zklamaný z faktu, že je to úplně celé smyšlené. Bez skutečného historického základu je to jen příliš ukecaný příběh.
Je to pro mě první Bilalova kniha a tak i první setkání s jeho kresbou. Ta je vymakaná a detailní. Až na stínování obličejů ve Falangách ji nemám co vytknout. Je v ní vidět určitý Bilalův vývoj mezi Falangami a Lovem. Ve Falangách mě i přes své kvality nedokázala příliš nadchnout, ale v Lovu už jsem byl spokojenější.
“Falangy černého řádu” jsou zajímavá historka, která reflektuje ozvěny občanské války ve Španělsku a společenské nálady z doby, kdy tento komiks poprvé vyšel. Kniha obsahuje také rozhovor s oběma autory, ve kterém Pierre Christin zmiňuje, že měl potřebu reagovat na společenskou shovívavost k levicovým teroristům, která jej pobuřovala. V příběhu sledujeme levicové extremistické dědky (bývalé interbrigadisty), jak přes celou Evropu pronásledují fašistické teroristické dědky (bývalé frankisty), aby je postříleli. Je docela zajímavé je při tom sledovat a pozorovat, jak jim postupně dochází dech. Hlavní pointou pak je zřejmě to, že extremismus je vždy extremismus, bez ohledu na to, jaká ideologie se za ním schovává.
Druhý příběh “Na lovu” se tváří jako něco, co je zasazeno do konkrétních historických událostí s konkrétními historickými postavami. Celé je to podpořeno i přiloženými fiktivními medailonky aktérů. Jsem docela zklamaný z faktu, že je to úplně celé smyšlené. Bez skutečného historického základu je to jen příliš ukecaný příběh.
Je to pro mě první Bilalova kniha a tak i první setkání s jeho kresbou. Ta je vymakaná a detailní. Až na stínování obličejů ve Falangách ji nemám co vytknout. Je v ní vidět určitý Bilalův vývoj mezi Falangami a Lovem. Ve Falangách mě i přes své kvality nedokázala příliš nadchnout, ale v Lovu už jsem byl spokojenější.
September 16, 2018
Zajímavý kousek z edice Mistrovská díla evropského komiksu (MDEK). Přiznám se, že z tvorby Enkiho Bilala bych víc ocenil jeho fantasy/sci-fi tvrobu, ale i realistický kousek Teorie rozpadu je silný opus.
Album obsahuje dva samostatné, nesouvisející příběhy, které spojuje jen velmi volné téma - temné (krvavé) stíny minulosti odcházející generace, říznuté tehdy aktuální politikou.
Falangy černého řádu popisují jak se někdejší interbrigadisté, nyní značně zestárlí, mění z někdejších bojovníků za "správnou" věc (ono to nebylo tak černobílé, jak by se mohlo zdát z četby Hemingwaye) stávají teroristé a vlastně jsou ve výsledku k nerozlišení podobní od svých úhlavních nepřátel.
Druhý příběh Na lovu popisuje setkání vysokých komunistických kádrů, tahajících z přítmí za nitky, na loveckém zámečku, kde v houstnoucí atmosféře dojde k dramatickým událostem. Obrovskou devizou tohoto příběhu je kresba (až malba) a charakteristika doby - kdo to zažil, nezapomene. Plus se mi neustále vtíraly na mysl Snyderovy Krvavé země.
Pátou hvězdu jsem nedal - přece jenom, komiks velmi lehce zestárnul a je tak spíše dokumentem doby, ať už komiksové, tak reálné. Ale do MDEK je zařazen plným právem - je to milník.
Velkým bonusem je pak doslov Ondřeje Neffa a zejména retrospektivní rozhovor s oběma autory.
Album obsahuje dva samostatné, nesouvisející příběhy, které spojuje jen velmi volné téma - temné (krvavé) stíny minulosti odcházející generace, říznuté tehdy aktuální politikou.
Falangy černého řádu popisují jak se někdejší interbrigadisté, nyní značně zestárlí, mění z někdejších bojovníků za "správnou" věc (ono to nebylo tak černobílé, jak by se mohlo zdát z četby Hemingwaye) stávají teroristé a vlastně jsou ve výsledku k nerozlišení podobní od svých úhlavních nepřátel.
Druhý příběh Na lovu popisuje setkání vysokých komunistických kádrů, tahajících z přítmí za nitky, na loveckém zámečku, kde v houstnoucí atmosféře dojde k dramatickým událostem. Obrovskou devizou tohoto příběhu je kresba (až malba) a charakteristika doby - kdo to zažil, nezapomene. Plus se mi neustále vtíraly na mysl Snyderovy Krvavé země.
Pátou hvězdu jsem nedal - přece jenom, komiks velmi lehce zestárnul a je tak spíše dokumentem doby, ať už komiksové, tak reálné. Ale do MDEK je zařazen plným právem - je to milník.
Velkým bonusem je pak doslov Ondřeje Neffa a zejména retrospektivní rozhovor s oběma autory.
Read
August 26, 2021Fins de Siecle to kolejna porcja twórczości legendy komiksowego świata Enki Bilala, która pojawia się na naszym rynku nakładem wydawnictwa Egmont w ramach serii Mistrzowie Komiksu. Jeśli więc ktoś pragnie dojrzałego dzieła naznaczonego silnym akcentem polityczno-społecznym, to zdecydowanie powinien zainteresować się tym tytułem.
Album składa się z dwóch odrębnych i niepowiązanych ze sobą historii, które pierwotnie były wydane jako osobne dzieła powstałe w różnych okresach twórczości artysty. Obie części łączy jednak pewna tematyka i mocno nietuzinkowy klimat będący znakiem rozpoznawczym dzieł Bilala.
Falangi Czarnego Porządku to sięgnięcie po sprawdzony motyw „zemsty” i osadzenie go w realiach Hiszpanii, która z wielkim trudem podniosła się po wyniszczającej wojnie domowej i następujących po niej rewolucjach społecznych (dziesiątkujących ludzi stawiających się po jednej ze stron ideologicznych barykad). Dzieło skupia się na brutalnym mordzie dokonanym na mieszkańcach niewielkiej wioski w Aragonii. Miejscu, które kiedyś najdłużej opierało się siłą faszystowskim. Czterdzieści lat po zakończeniu wojny domowej, grupa identyfikująca się jako Falanga Czarnego Porządku decyduje się na ostateczne rozprawienie się z tamtejszymi „komunistami”. Krwawa zbrodnia nie może zostać niezauważona przez ich przeciwników, którzy już dawno powinni odłożyć waśnie na bok i cieszyć się w miarę spokojną starością. „Zemsta” przyćmiewa jednak zdrowy rozsądek i staje się podwaliną do ponownego sporu, który nie może zakończyć się dobrze dla nikogo.
Rozdział zatytułowany Polowanie przenosi z kolei nas w bardziej swojskie klimaty, bo do położonej w Bieszczadach rezydencji, w której to planowane jest polityczne zabójstwo. W urokliwym otoczeniu przyrody grupka partyjnych działaczy jest zdeterminowana, aby zrobić wszystko aby tylko nie dopuścić do nadchodzących zmian w układzie sił w Europie. Przyszłość maluje się bowiem dla nich w naprawdę przykrych barwach, a wspaniały komunizm może przestać istnieć. Dla kogoś, kto „totalitarny” system wykorzystuje dla własnych korzyści, widmo „wolności” jest niebywale przerażające.
Tak jak zostało to już wspomniane, dzieła Bilala mocno przesiąknięte są jego własnymi przekonaniami. Jak mało który twórca potrafi on pokazywać w swoich komiksach skrajne nurty ideologiczne, które prędzej czy później prowadzą do zniewolenia i wyniszczenia jednostki. Nie inaczej jest w przypadku opisywanych tutaj historii, w których to zawarł on komiksowe odbicie historycznej prawdy dodatkowo mocno nacechowane politycznymi i społecznymi elementami.
W „Falangi Czarnego Porządku” stara się on głównie pokazać niegasnący ogień ideologicznej nienawiści, która trawiła wiele krajów Europy. Pokusił się on również tutaj o mniej jasne ukazanie zmian zachodzących w bohaterach, którzy uświadamiają sobie, że ich młodzieńcze ideały dawno już przestały mieć znaczenie, nie potrafią się oni jednak ich wyzbyć. Tytułowi temu na pewno nie można odmówić dużej złożoności i niejednoznaczności treści. Pomimo tego nie każdemu przypadnie on do gustu, szczególnie jeśli porówna się go bezpośrednio z historią „Polowanie”. Być może wpływ na mocno pozytywną ocenę drugiej historii ma okres czasu, w którym się dzieje i bardziej „swojskie” klimaty. Trudno jednak nie docenić świetnej i co najważniejsze udanej próby ukazania tutaj powolnego upadku Związku Radzieckiego, czego świadomi byli prominentni politycy. Bilal idealnie obrazuje tu również realia bloku wschodniego, głównie dzięki temu, że sam ich doświadczył.
https://popkulturowykociolek.pl/recen...
Album składa się z dwóch odrębnych i niepowiązanych ze sobą historii, które pierwotnie były wydane jako osobne dzieła powstałe w różnych okresach twórczości artysty. Obie części łączy jednak pewna tematyka i mocno nietuzinkowy klimat będący znakiem rozpoznawczym dzieł Bilala.
Falangi Czarnego Porządku to sięgnięcie po sprawdzony motyw „zemsty” i osadzenie go w realiach Hiszpanii, która z wielkim trudem podniosła się po wyniszczającej wojnie domowej i następujących po niej rewolucjach społecznych (dziesiątkujących ludzi stawiających się po jednej ze stron ideologicznych barykad). Dzieło skupia się na brutalnym mordzie dokonanym na mieszkańcach niewielkiej wioski w Aragonii. Miejscu, które kiedyś najdłużej opierało się siłą faszystowskim. Czterdzieści lat po zakończeniu wojny domowej, grupa identyfikująca się jako Falanga Czarnego Porządku decyduje się na ostateczne rozprawienie się z tamtejszymi „komunistami”. Krwawa zbrodnia nie może zostać niezauważona przez ich przeciwników, którzy już dawno powinni odłożyć waśnie na bok i cieszyć się w miarę spokojną starością. „Zemsta” przyćmiewa jednak zdrowy rozsądek i staje się podwaliną do ponownego sporu, który nie może zakończyć się dobrze dla nikogo.
Rozdział zatytułowany Polowanie przenosi z kolei nas w bardziej swojskie klimaty, bo do położonej w Bieszczadach rezydencji, w której to planowane jest polityczne zabójstwo. W urokliwym otoczeniu przyrody grupka partyjnych działaczy jest zdeterminowana, aby zrobić wszystko aby tylko nie dopuścić do nadchodzących zmian w układzie sił w Europie. Przyszłość maluje się bowiem dla nich w naprawdę przykrych barwach, a wspaniały komunizm może przestać istnieć. Dla kogoś, kto „totalitarny” system wykorzystuje dla własnych korzyści, widmo „wolności” jest niebywale przerażające.
Tak jak zostało to już wspomniane, dzieła Bilala mocno przesiąknięte są jego własnymi przekonaniami. Jak mało który twórca potrafi on pokazywać w swoich komiksach skrajne nurty ideologiczne, które prędzej czy później prowadzą do zniewolenia i wyniszczenia jednostki. Nie inaczej jest w przypadku opisywanych tutaj historii, w których to zawarł on komiksowe odbicie historycznej prawdy dodatkowo mocno nacechowane politycznymi i społecznymi elementami.
W „Falangi Czarnego Porządku” stara się on głównie pokazać niegasnący ogień ideologicznej nienawiści, która trawiła wiele krajów Europy. Pokusił się on również tutaj o mniej jasne ukazanie zmian zachodzących w bohaterach, którzy uświadamiają sobie, że ich młodzieńcze ideały dawno już przestały mieć znaczenie, nie potrafią się oni jednak ich wyzbyć. Tytułowi temu na pewno nie można odmówić dużej złożoności i niejednoznaczności treści. Pomimo tego nie każdemu przypadnie on do gustu, szczególnie jeśli porówna się go bezpośrednio z historią „Polowanie”. Być może wpływ na mocno pozytywną ocenę drugiej historii ma okres czasu, w którym się dzieje i bardziej „swojskie” klimaty. Trudno jednak nie docenić świetnej i co najważniejsze udanej próby ukazania tutaj powolnego upadku Związku Radzieckiego, czego świadomi byli prominentni politycy. Bilal idealnie obrazuje tu również realia bloku wschodniego, głównie dzięki temu, że sam ich doświadczył.
https://popkulturowykociolek.pl/recen...
May 10, 2025
Century's End, written by Pierre Christin and illustrated by Enki Bilal, collects two separate stories: The Black Order Brigade (1979) and The Hunting Party (1983). While unrelated in plot, both showcase the political and psychological ambitions of European graphic novels at the time.
I’m a little partial in my rating. On one hand, Bilal’s artwork is exemplary. The Black Order Brigade features a large cast of characters, yet Bilal manages to render each one with clarity and distinction. The story spans numerous European locations—many of which I’ve visited—and I can attest to how well Bilal captures the atmosphere and character of each region. In The Hunting Party, the focus shifts more toward what Christin has described as “interior comics”, emphasizing the characters’ internal monologues and ideological reflections. Bilal’s visualizations of their inner worlds are haunting and thought-provoking.
On the other hand, both stories are very much products of their time. In The Black Order Brigade, I wasn’t sure if it was meant to make a political statement or serve as a broader reflection on violence in general. It felt somewhat dated, and I’m unsure how well it resonates with readers unfamiliar with the historical context, which the genre doesn’t allow for a deep dive into. The Hunting Party faces similar challenges; while it feels more contemplative and nuanced, I’m not certain how its themes apply today. Ultimately, the main emotional impact for me came from the art, not the story.
That said, I appreciate how these works demonstrate that comics are not constrained by conventional narrative forms. Christin and Bilal push at the boundaries of the medium in meaningful ways.
Bottom line: four out of five stars. There is real greatness here, especially in the visuals, but time has dulled the edge of its political relevance.
I’m a little partial in my rating. On one hand, Bilal’s artwork is exemplary. The Black Order Brigade features a large cast of characters, yet Bilal manages to render each one with clarity and distinction. The story spans numerous European locations—many of which I’ve visited—and I can attest to how well Bilal captures the atmosphere and character of each region. In The Hunting Party, the focus shifts more toward what Christin has described as “interior comics”, emphasizing the characters’ internal monologues and ideological reflections. Bilal’s visualizations of their inner worlds are haunting and thought-provoking.
On the other hand, both stories are very much products of their time. In The Black Order Brigade, I wasn’t sure if it was meant to make a political statement or serve as a broader reflection on violence in general. It felt somewhat dated, and I’m unsure how well it resonates with readers unfamiliar with the historical context, which the genre doesn’t allow for a deep dive into. The Hunting Party faces similar challenges; while it feels more contemplative and nuanced, I’m not certain how its themes apply today. Ultimately, the main emotional impact for me came from the art, not the story.
That said, I appreciate how these works demonstrate that comics are not constrained by conventional narrative forms. Christin and Bilal push at the boundaries of the medium in meaningful ways.
Bottom line: four out of five stars. There is real greatness here, especially in the visuals, but time has dulled the edge of its political relevance.
January 8, 2019
We ran into this book in the small comic book store in Washington D.C. and it was on discount, too. As a long time fans of Bilal (especially my wife) it was a perfect memento for that visit.
I have read the Hunting party before and was quite impressed with the way Bilal and Christin handled the intricacies of the Eastern bloc and all the subtleties of the human souls living there before and after the Second World War (including idealism, naivete, political machinations, subversions, pogroms, betrayals, pretensions and the dealing with power). The inner world of the main character creeps and seeps into the real world, often in blood, making an intense and memorable impression. It was a pleasure reading it again.
Black order brigade I read for the first time. It is a story of a group of older people belonging to the far left running after a counterpart from the far right who just committed a huge terrorist act. It was the opportunity for authors to move the story all over the Europe, from Barcelona to Rome to Amsterdam, Paris, and other smaller places in a series of events running more and more banal. Even the protagonists start to reflect on the whole meaning of it (or the lack of it). As such it is a bit too exaggerated, especially in their relentless continuation and in the pure number of the people involved and the length of the time span.
From the perspective of reading it in 2018 it reminded me of the movie RED with Bruce Willis and Morgan Freeman, only without the humor.
The real jewel of this edition is the interview with both Bilal and Christin giving insight into the start and the extent of their collaboration. They explain the way the worked together and how the stories came into being, always an interesting read in the afterword.
I have read the Hunting party before and was quite impressed with the way Bilal and Christin handled the intricacies of the Eastern bloc and all the subtleties of the human souls living there before and after the Second World War (including idealism, naivete, political machinations, subversions, pogroms, betrayals, pretensions and the dealing with power). The inner world of the main character creeps and seeps into the real world, often in blood, making an intense and memorable impression. It was a pleasure reading it again.
Black order brigade I read for the first time. It is a story of a group of older people belonging to the far left running after a counterpart from the far right who just committed a huge terrorist act. It was the opportunity for authors to move the story all over the Europe, from Barcelona to Rome to Amsterdam, Paris, and other smaller places in a series of events running more and more banal. Even the protagonists start to reflect on the whole meaning of it (or the lack of it). As such it is a bit too exaggerated, especially in their relentless continuation and in the pure number of the people involved and the length of the time span.
From the perspective of reading it in 2018 it reminded me of the movie RED with Bruce Willis and Morgan Freeman, only without the humor.
The real jewel of this edition is the interview with both Bilal and Christin giving insight into the start and the extent of their collaboration. They explain the way the worked together and how the stories came into being, always an interesting read in the afterword.
April 6, 2025
"You and your political blather bore me!" Quite. In one of these two different stories, we see a One More Mission Against All Common Sense story, as an International Brigade reunites to get revenge on people getting revenge for forty-year old political differences. In the other, the same team have disparate blokes from all across the Warsaw Pact yack away about things while in the snowy woodlands of Eastern Europe for the titular hunting party. Now, I can see these tales aren't too bad – but I could also see how they just weren't my kind of thing. And the volume is dreadful at honouring them, not telling us when they first came out, what the context was etc, and only giving us an interview with the creatives when it's too late. For someone like me who'd never heard of either creative, nor the acclaim the stories received in the late 70s and 80s when first seen, everything deserved more. I still wouldn't have found it within me to recommend this, mind.
June 26, 2017
EN/CZ
An intriguing collection of two graphical novels. Both address the question of the past and how to deal with it. The theme is greatly supported by Bilal's drawing style. Past catching up with the two different actor groups of the 20th century history becomes a surreal experience. Both stories speak about the confrontation with a mirror image. Certainly worth reading.
CZ:
Dva příběhy pojednávající o dějinách 20. století, jejich aktérech a vyrovnání s minulostí. Bilalova kresba jen dotváří surreálnost a drsnost příběhu - ať je to boj starých interbrigadistů proti starým fašistům nebo lov komunistických elit. Kniha v českém vydání má i skvělý rozhovor s autory a komentář od Ondřeje Neffa.
An intriguing collection of two graphical novels. Both address the question of the past and how to deal with it. The theme is greatly supported by Bilal's drawing style. Past catching up with the two different actor groups of the 20th century history becomes a surreal experience. Both stories speak about the confrontation with a mirror image. Certainly worth reading.
CZ:
Dva příběhy pojednávající o dějinách 20. století, jejich aktérech a vyrovnání s minulostí. Bilalova kresba jen dotváří surreálnost a drsnost příběhu - ať je to boj starých interbrigadistů proti starým fašistům nebo lov komunistických elit. Kniha v českém vydání má i skvělý rozhovor s autory a komentář od Ondřeje Neffa.
December 30, 2017
A fantastic reissue of two works by Pierre Christin and Enki Bilal that were originally published in French in 1979 and 1983. Both The Black Order Brigade and The Hunting Party deal with issues of the past and revenge in a Europe that was still divided by the Iron Curtain and festering with memories of the Spanish Civil War (The Black Order Brigade) and the machinations of the leaders of the Soviet Union and their satellite states. Essential reading.
December 8, 2018
Les fleuves sont malades. L'histoire aussi.
September 15, 2022
Black Order Brigade is good, but The Hunting Party is a world-class masterpiece.
February 27, 2023
Kresba 3/5
Příběh 1/5
Tohle mě vrcholně nudilo, dokonce se mi podařilo u knížky zaspat.
Příběh 1/5
Tohle mě vrcholně nudilo, dokonce se mi podařilo u knížky zaspat.
May 22, 2023
Those two stories contained in this book make me feel sad...sad for their creators and how miserable they were back then.
July 31, 2023
Δηθενιά και αντιεπαναστατικότητα, συνδυασμός που σκοτώνει (τα νεύρα μας).
Read
January 13, 2012Pictures of horrifying beauty. The odor of decay breathing from every page. Brutal, hardened faces that have seen too much and done too much to forget. Political, yet personal. Fiction, but capturing a mood that is, I want to think, historically accurate. Highly recommended.
This volume contains two independent stories, "Les phalanges de l'ordre noir", that deals with old protagonists from the Spanish civil war who find themselves fighting one last battle in their twilight years, and "Partie de chasse", which I have only just started. P.d.c. is set in the latter years of the Soviet empire, but both stories present characters who have lived through, and partaken in, long, violent, bloody stretches of history.
Readable in French even with my rudimental language skills, but also available in English (and German, for that matter).
This volume contains two independent stories, "Les phalanges de l'ordre noir", that deals with old protagonists from the Spanish civil war who find themselves fighting one last battle in their twilight years, and "Partie de chasse", which I have only just started. P.d.c. is set in the latter years of the Soviet empire, but both stories present characters who have lived through, and partaken in, long, violent, bloody stretches of history.
Readable in French even with my rudimental language skills, but also available in English (and German, for that matter).
August 25, 2021
El comic de Las Ordenes del Orden Negro, al principio esta bien, pero el desarrollo es un tanto lento y desengancha un poco. El final es inesperado y esta interesante. Y Partida de caza, casi o entendía la historia pero aun así era entretenido y el complot de al final esta muy bien y totalmente inhesperado.
December 5, 2016
Both scenario and the animation used to retold the bloody story of politically motivated death squads was entertaining and informative. I reccomend this work to everyone who enjoys history, politics and espionage stories from long gone days of cold war.
Displaying 1 - 16 of 16 reviews