What do you think?
Rate this book
PM's Outspoken Authors #6
Τα άγρια κορίτσια και άλλα...
Η Ούρσουλα Λε Γκεν δεν χρειάζεται συστάσεις. Η φαντασία της και η πένα της άλλαξαν τον τόνο και το πρόσωπο της λογοτεχνίας της επιστημονικής φαντασίας και του φανταστικού. Στο βιβλίο αυτό ξαναδουλεύει ένα πολύ όμορφο βραβευμένο διήγημα της, στο οποίο μας διηγείται την ιστορία δυο κοριτσιών που προέρχονται από την κάστα του λαού του χώματος, που έχουν πιαστεί όμηροι μιας άλλης κάστας, σε μια κοινωνία σπαθιού και μεταξιού. Μας διηγείται την αποφασιστικότητα τους στη διεκδίκηση της δυνατότητας δημιουργίας ενός χώρου δικαιοσύνης ακόμα και εκεί που κάτι τέτοιο δείχνει παντελώς ανέφικτο.
Το βιβλίο περιλαμβάνει δυο δημόσιες παρεμβάσεις της. Η πρώτη έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στον αγγλόφωνο κόσμο μιας και ασκεί κριτική στη βιομηχανία των εκδόσεων μέσα στον καπιταλισμό. Η δεύτερη παρέμβαση είναι χαρακτηριστική της θεματολογίας της Λε Γκεν που, σε λογοτεχνικό επίπεδο, συνέβαλε στην ανάδειξη των ζητημάτων φύλου και την καθιέρωσε σε κατεξοχήν εκπρόσωπο και φορέα μιας γενιάς συγγραφέων που έφεραν την κοινωνική κριτική στο προσκήνιο της φαντασίας. Τέλος, περιλαμβάνεται μια ακυκλοφόρητη και όχι ιδιαίτερα συνηθισμένη στον τρόπο της συνέντευξη.
Το βιβλίο περιλαμβάνει δυο δημόσιες παρεμβάσεις της. Η πρώτη έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στον αγγλόφωνο κόσμο μιας και ασκεί κριτική στη βιομηχανία των εκδόσεων μέσα στον καπιταλισμό. Η δεύτερη παρέμβαση είναι χαρακτηριστική της θεματολογίας της Λε Γκεν που, σε λογοτεχνικό επίπεδο, συνέβαλε στην ανάδειξη των ζητημάτων φύλου και την καθιέρωσε σε κατεξοχήν εκπρόσωπο και φορέα μιας γενιάς συγγραφέων που έφεραν την κοινωνική κριτική στο προσκήνιο της φαντασίας. Τέλος, περιλαμβάνεται μια ακυκλοφόρητη και όχι ιδιαίτερα συνηθισμένη στον τρόπο της συνέντευξη.
126 pages, Paperback
First published May 1, 2011
153 people are currently reading
2906 people want to read
About the author
Ursula K. Le Guin
1,045 books30.1k followersUrsula K. Le Guin published twenty-two novels, eleven volumes of short stories, four collections of essays, twelve books for children, six volumes of poetry and four of translation, and has received many awards: Hugo, Nebula, National Book Award, PEN-Malamud, etc. Her recent publications include the novel Lavinia, an essay collection, Cheek by Jowl, and The Wild Girls. She lived in Portland, Oregon.
She was known for her treatment of gender (The Left Hand of Darkness, The Matter of Seggri), political systems (The Telling, The Dispossessed) and difference/otherness in any other form. Her interest in non-Western philosophies was reflected in works such as "Solitude" and The Telling but even more interesting are her imagined societies, often mixing traits extracted from her profound knowledge of anthropology acquired from growing up with her father, the famous anthropologist, Alfred Kroeber. The Hainish Cycle reflects the anthropologist's experience of immersing themselves in new strange cultures since most of their main characters and narrators (Le Guin favoured the first-person narration) are envoys from a humanitarian organization, the Ekumen, sent to investigate or ally themselves with the people of a different world and learn their ways.
She was known for her treatment of gender (The Left Hand of Darkness, The Matter of Seggri), political systems (The Telling, The Dispossessed) and difference/otherness in any other form. Her interest in non-Western philosophies was reflected in works such as "Solitude" and The Telling but even more interesting are her imagined societies, often mixing traits extracted from her profound knowledge of anthropology acquired from growing up with her father, the famous anthropologist, Alfred Kroeber. The Hainish Cycle reflects the anthropologist's experience of immersing themselves in new strange cultures since most of their main characters and narrators (Le Guin favoured the first-person narration) are envoys from a humanitarian organization, the Ekumen, sent to investigate or ally themselves with the people of a different world and learn their ways.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 389 reviews
January 20, 2021
Una historia muy triste sobre dos hermanas que son esclavizadas y despojadas de toda su cultura para cumplir los roles que esa nueva sociedad tiene destinados para ellas.
Un relato corto pero como siempre pasa con Le Guin, se queda rondándote por la mente mucho después de haberlo terminado.
***La edición me encanta
Un relato corto pero como siempre pasa con Le Guin, se queda rondándote por la mente mucho después de haberlo terminado.
***La edición me encanta
August 5, 2023
Kısa ama etkileyici bir hikaye, peşine Ursula'nın yayıncılık sektörünü eleştirdiği bir denemesi, ardından Ursula'yla yapılan çok hoş bir röportaj... Devamında neler olduğunu okurken görün. ^.^ Kitap yazarın sevenleri için sürprizlerle dolu, farklı yazıları karşınıza çıktıkça mutlu oluyorsunuz. Yaban Kızlar'ın öyküsünden ziyade - ki öykü kısa ve vurucuydu - Ursula'yla yapılan söyleşiyi sevdim. Kitap vesilesiyle yazarın Mr. Darcy ve Alan Rickman'ı beğendiğini öğrendim ve çok sevindim! Hatta Alan Rickman için söylediklerini direkt aktarayım:
"...Çello sesli Alan - neydi soyadı?- gibi birisini beğenmemem mümkün değil."
Yaban Kızlar yazarın hayranlarının beğenerek okuyacağı bir kitap, Ursula K. Le Guin ile tanışacak olanları ise Yerdeniz Serisi'ne yönlendireyim. Bu kitabı yazarı benimsedikten sonra okumak daha güzel olur, o zaman kendinizi Yerdeniz'in ücra bir köşesinde kıymetli bir şey keşfetmiş gibi mutlu hissedebilirsiniz. Ve son olarak Yaban Kızlar'dan değerli bir alıntı:
"Yaban kızlara kentte nasıl yaşanacağını öğretme işini Nata üstlendi ve görevini içtenlikle yaptı. Kuralları öğretti, neye inanıldığını öğretti. Kurallar adalet içermediğinden adaleti öğretmedi."
"...Çello sesli Alan - neydi soyadı?- gibi birisini beğenmemem mümkün değil."
Yaban Kızlar yazarın hayranlarının beğenerek okuyacağı bir kitap, Ursula K. Le Guin ile tanışacak olanları ise Yerdeniz Serisi'ne yönlendireyim. Bu kitabı yazarı benimsedikten sonra okumak daha güzel olur, o zaman kendinizi Yerdeniz'in ücra bir köşesinde kıymetli bir şey keşfetmiş gibi mutlu hissedebilirsiniz. Ve son olarak Yaban Kızlar'dan değerli bir alıntı:
"Yaban kızlara kentte nasıl yaşanacağını öğretme işini Nata üstlendi ve görevini içtenlikle yaptı. Kuralları öğretti, neye inanıldığını öğretti. Kurallar adalet içermediğinden adaleti öğretmedi."
February 11, 2018
Dün kitabevinde görüp alışveriş sepetine atıverdiğim Ursula mucizesi!
İlk hikaye olan vahşi kızları soluğumu tutarak okudum, derin, keyifli, bilinçaltını tetikleyen bir yönü var. İkinci bölümde edebiyata ve yayinevlerim dair yerinde tespitler vardı. Şiirler bölümu tadımlık, kısacık... Bitişteki röportajı da samimi buldum.
Her şeyden biraz bulabileceğiniz bi eseri Ursula K. Le Guin hayranları özellikle sevecektir.
#94 Mütevazi olmanın zayıf noktası, diğer insanlarda kibirliliğe müsade edebilmesidir. Güçlü noktasıysa, uzun vadede kibrin onu kandıramamasıdır.
#95 Mütevazi sohbet insanları bir arada tutan şeydir. Reklamın tersidir, iletişimdir.
İlk hikaye olan vahşi kızları soluğumu tutarak okudum, derin, keyifli, bilinçaltını tetikleyen bir yönü var. İkinci bölümde edebiyata ve yayinevlerim dair yerinde tespitler vardı. Şiirler bölümu tadımlık, kısacık... Bitişteki röportajı da samimi buldum.
Her şeyden biraz bulabileceğiniz bi eseri Ursula K. Le Guin hayranları özellikle sevecektir.
#94 Mütevazi olmanın zayıf noktası, diğer insanlarda kibirliliğe müsade edebilmesidir. Güçlü noktasıysa, uzun vadede kibrin onu kandıramamasıdır.
#95 Mütevazi sohbet insanları bir arada tutan şeydir. Reklamın tersidir, iletişimdir.
July 10, 2018
"The Wild Girls" was a re-read... I remembered it immediately because it is an uncomfortable story. I keep reading it as "hurt begets hurt" but this second time around I realize it's probably more accurately described as a story about justice - two women who deserve justice, in a society where that simply doesn't exist for them. Do they find it? Maybe. But the end seems more tragedy than just to me. A good story, but not an easy one.
My favorite pieces here are the two essays, "Staying Awake While We Read" (because of course I want to hear what Le Guin has to say about unsustainable capitalistic publishing practices and why that's wrong but books and readers will survive) and "The Conversation of the Modest" (about, of all things!, modesty and perhaps why it gets short shrift but really is a glue for society...? Hey, I'm on board with this idea now!).
Then there is a short interview, which is mostly fluff. I feel like Terry Bisson asked a bunch of "either/or" and "yes/no" questions and boring things akin to "where do you get your ideas? where do you start first?" and Le Guin replied with a lot of non-answers, some of which are funny, but mostly I wonder if she was annoyed about being asked black-and-white things ... or having fun because she could reply in quips. (David Naimon's recent interviews with her in Conversations on Writing are a lot more insightful, IMO).
There are also 4 poems, and I would have liked more.
So basically this is a very slim hodge-podge of completely unrelated items by Le Guin and all of them are good.
My favorite pieces here are the two essays, "Staying Awake While We Read" (because of course I want to hear what Le Guin has to say about unsustainable capitalistic publishing practices and why that's wrong but books and readers will survive) and "The Conversation of the Modest" (about, of all things!, modesty and perhaps why it gets short shrift but really is a glue for society...? Hey, I'm on board with this idea now!).
Then there is a short interview, which is mostly fluff. I feel like Terry Bisson asked a bunch of "either/or" and "yes/no" questions and boring things akin to "where do you get your ideas? where do you start first?" and Le Guin replied with a lot of non-answers, some of which are funny, but mostly I wonder if she was annoyed about being asked black-and-white things ... or having fun because she could reply in quips. (David Naimon's recent interviews with her in Conversations on Writing are a lot more insightful, IMO).
There are also 4 poems, and I would have liked more.
So basically this is a very slim hodge-podge of completely unrelated items by Le Guin and all of them are good.
Read
October 14, 2013An eclectic mixture of things has been poured into this slender volume: the longest piece is a short story, there are some poems, an essay, an interview...
THIS REVIEW HAS BEEN CURTAILED IN PROTEST AT GOODREADS' CENSORSHIP POLICY
See the complete review here:
http://arbieroo.booklikes.com/post/33...
But here's a bonus Goodreads-only bit:
There's an interview in here in which LeGuin bemoans the state of the modern publishing industry as it attempts to mass market to the lowest common denominator. Now - can you think of any way in which this might be spreading and contaminating all book-related activities and how it might lead to attempted censorship and the defeat of the purpose of reading in the first place - the free exchange of ideas.
Answers in the comments please! ;-)
THIS REVIEW HAS BEEN CURTAILED IN PROTEST AT GOODREADS' CENSORSHIP POLICY
See the complete review here:
http://arbieroo.booklikes.com/post/33...
But here's a bonus Goodreads-only bit:
There's an interview in here in which LeGuin bemoans the state of the modern publishing industry as it attempts to mass market to the lowest common denominator. Now - can you think of any way in which this might be spreading and contaminating all book-related activities and how it might lead to attempted censorship and the defeat of the purpose of reading in the first place - the free exchange of ideas.
Answers in the comments please! ;-)
Read
April 27, 2025I am not a progressive. I think the idea of progress an invidious and generally harmful mistake. I am interested in change, which is an entirely different matter.
Le Guin, na entrevista conduzida pelo diretor da coleção Outspoken authors, Terry Bisson
Ursula K. Le Guin andava no meu radar há muito. Mas a indecisão quanto ao ponto onde começar a leitura de uma obra maioritariamente dedicada a ficção científica/especulativa foi adiando a empresa.
Finalmente, a falta de tempo veio em meio auxílio e levou-me a pegar neste pequeníssimo volume #6 de uma coleção dedicada a escritores com obra manifestamente crítica/política. E o resultado não poderia ter sido melhor.
Dentre a seleção de ficção, ensaio, entrevista e poesia que aqui se apresentam, destaco o texto "Staying Awake While We Read", uma reflexão bem pertinente sobre a história da leitura e uma dura crítica à mercantilização da literatura:
(...)not very many people ever did read much. Why should we think they do, or ought to, now? For a long, long time most people couldn’t read at all. Literacy was not encouraged among the lower classes, laymen, or women. It was not only a demarcator between the powerful and the
powerless, it was power itself. Pleasure was not an issue. The ability to maintain and understand commercial records, the ability to communicate across distance and in code, the ability to keep the word of God to yourself and transmit it only at your own will and in your own time—these are formidable means of control over others and aggrandizement of self. Every literate society began with literacy as a constitutive prerogative of the ruling class.
E o texto que dá nome ao livro, Wild Girls, - vencedor do prémio Nebula - um conto terrivelmente arguto e pertinente, sobre a maldade inerente à humanidade, que começa num cenário tribal com Bela ten Belen e cinco dos seus companheiros guerreiros a partir numa incursão sangrenta a uma povoação vizinha de casta inferior. O prémio: nada mais, nada menos do que as ditas raparigas selvagens que dão nome à história:
“Get the girls,” Bela shouted to the others, and they all ran at the children, seizing one or another.(...)
Each soldier caught one or two and dragged them back to the center of the village where the old men and women lay in their blood in the sunlight.
Modh e Mal (nomes com que são batizadas pelo seu captor), são duas das crianças levadas como saque. Presas numa sociedade patriarcal que vê as mulheres como moeda de troca, são educadas sob um severo conjunto de regras e uma docilidade enganadora, destinadas a cumprir um papel sobre o qual não são chamadas a pronunciar-se. Após a menarca, expostas como gado ao olhar lúbrico de futuros compradores, são licitadas e levadas como futuras esposas, prostitutas ou criadas por aquele que fizer a melhor proposta:
Mal was thirteen. (...) In the evening of that day she wore her new clothing. Dirt people even when they lived with Crowns could not wear sewn garments, only lengths of cloth; but there are many graceful ways of draping and gathering unshaped material, and though the spidersilk could not be hemmed, it could be delicately fringed and tasseled. Mal’s garments were undyed silk, with a blue-green overveil so fine it was transparent. When she came in, Bela looked up, and looked at her, and went on looking.
Mal é uma das infelizes arrematadas, mas Modh é uma irmã mais velha que leva o dever de proteção muito a sério. Tudo fará para salvar Mal. O que acontecerá quando a sua abnegação não for mais capaz de proteger a sua irmã?
Num texto conciso e riquíssimo, Le Guin explora as potencialidades e limitações da sororidade de forma espantosa. [Re]criando uma sociedade hostil às mulheres, permite-se discutir questões perturbadoras como violação, rapto, escravidão e várias outras formas de violência e crueldade perpetradas contra as crianças, as mulheres e os desprotegidos sob a capa de uma estrutura hierarquizada de poder masculino.
Wild Girls é um título obviamente irónico e brilhante.
Sozinhos, qualquer destes textos merecia edição. Compilados de forma eclética, como aqui, resultam ainda mais apetecíveis.
Le Guin, na entrevista conduzida pelo diretor da coleção Outspoken authors, Terry Bisson
Ursula K. Le Guin andava no meu radar há muito. Mas a indecisão quanto ao ponto onde começar a leitura de uma obra maioritariamente dedicada a ficção científica/especulativa foi adiando a empresa.
Finalmente, a falta de tempo veio em meio auxílio e levou-me a pegar neste pequeníssimo volume #6 de uma coleção dedicada a escritores com obra manifestamente crítica/política. E o resultado não poderia ter sido melhor.
Dentre a seleção de ficção, ensaio, entrevista e poesia que aqui se apresentam, destaco o texto "Staying Awake While We Read", uma reflexão bem pertinente sobre a história da leitura e uma dura crítica à mercantilização da literatura:
(...)not very many people ever did read much. Why should we think they do, or ought to, now? For a long, long time most people couldn’t read at all. Literacy was not encouraged among the lower classes, laymen, or women. It was not only a demarcator between the powerful and the
powerless, it was power itself. Pleasure was not an issue. The ability to maintain and understand commercial records, the ability to communicate across distance and in code, the ability to keep the word of God to yourself and transmit it only at your own will and in your own time—these are formidable means of control over others and aggrandizement of self. Every literate society began with literacy as a constitutive prerogative of the ruling class.
E o texto que dá nome ao livro, Wild Girls, - vencedor do prémio Nebula - um conto terrivelmente arguto e pertinente, sobre a maldade inerente à humanidade, que começa num cenário tribal com Bela ten Belen e cinco dos seus companheiros guerreiros a partir numa incursão sangrenta a uma povoação vizinha de casta inferior. O prémio: nada mais, nada menos do que as ditas raparigas selvagens que dão nome à história:
“Get the girls,” Bela shouted to the others, and they all ran at the children, seizing one or another.(...)
Each soldier caught one or two and dragged them back to the center of the village where the old men and women lay in their blood in the sunlight.
Modh e Mal (nomes com que são batizadas pelo seu captor), são duas das crianças levadas como saque. Presas numa sociedade patriarcal que vê as mulheres como moeda de troca, são educadas sob um severo conjunto de regras e uma docilidade enganadora, destinadas a cumprir um papel sobre o qual não são chamadas a pronunciar-se. Após a menarca, expostas como gado ao olhar lúbrico de futuros compradores, são licitadas e levadas como futuras esposas, prostitutas ou criadas por aquele que fizer a melhor proposta:
Mal was thirteen. (...) In the evening of that day she wore her new clothing. Dirt people even when they lived with Crowns could not wear sewn garments, only lengths of cloth; but there are many graceful ways of draping and gathering unshaped material, and though the spidersilk could not be hemmed, it could be delicately fringed and tasseled. Mal’s garments were undyed silk, with a blue-green overveil so fine it was transparent. When she came in, Bela looked up, and looked at her, and went on looking.
Mal é uma das infelizes arrematadas, mas Modh é uma irmã mais velha que leva o dever de proteção muito a sério. Tudo fará para salvar Mal. O que acontecerá quando a sua abnegação não for mais capaz de proteger a sua irmã?
Num texto conciso e riquíssimo, Le Guin explora as potencialidades e limitações da sororidade de forma espantosa. [Re]criando uma sociedade hostil às mulheres, permite-se discutir questões perturbadoras como violação, rapto, escravidão e várias outras formas de violência e crueldade perpetradas contra as crianças, as mulheres e os desprotegidos sob a capa de uma estrutura hierarquizada de poder masculino.
Wild Girls é um título obviamente irónico e brilhante.
Sozinhos, qualquer destes textos merecia edição. Compilados de forma eclética, como aqui, resultam ainda mais apetecíveis.
March 8, 2018
Vahşi Kızlar'da Le Guin, iki köle kız kardeşin öyküsünü anlatıyor. Yarattığı evrende yazar çeşitli kültürel öğeleri birleştirmiş. Cinsiyet algısı, adalet kavramı ve toplumsal katmanların ilişkisini sorgulayan yazar bunu 50 sayfaya sığdırmış.
Kitapta ayrıca şiirlerinin olduğu bir bölüm, iki adet söyleşi ve "okurken uyanık kalmak" isimli bir de denemesi var. Özellikle kitap-edebiyat-yayınevleri-kapitalizm ilişkisini incelediği bu denemesi harika.
Kitapta ayrıca şiirlerinin olduğu bir bölüm, iki adet söyleşi ve "okurken uyanık kalmak" isimli bir de denemesi var. Özellikle kitap-edebiyat-yayınevleri-kapitalizm ilişkisini incelediği bu denemesi harika.
September 3, 2021
Kısa ama kurgusu doyurucu bir metin. Bu kısa hikaye bittikten sonra okurları başka sürprizler de bekliyor 🎉
March 24, 2020
Las niñas salvajes narra la historia de unas niñas que son raptadas por un grupo de jóvenes. Las arrancan de su tribu natal y las llevan a su ciudad, donde se convierten en esclavas. Allí se las educa en la cultura de la Ciudad y se las mantiene a salvo (esto es, sin que mantengan relaciones sexuales) hasta que llegan a la edad adulta, momento en que pasarán a ser esposas de sus captores para dar a luz a dioses.
Es un relato amargo, duro, descarnado y árido sobre la esclavitud y la colonización, pero que viene muy bien acompañado por un pequeño ensayo de la propia le Guin sobre las virtudes de la modestia, además de un artículo de Layla Martínez sobre feminismo y ciencia ficción que comentaré más adelante e ilustraciones de Adara Sánchez. La introducción de Arwen Curry es mejor que esta reseña, aunque yo recomendaría leerla al final si no queréis saber nada de la novelette con anterioridad.
Lo recomiendo muchísimo.
Podéis leer la reseña completa aquí: https://lanaveinvisible.com/2020/03/2...
Es un relato amargo, duro, descarnado y árido sobre la esclavitud y la colonización, pero que viene muy bien acompañado por un pequeño ensayo de la propia le Guin sobre las virtudes de la modestia, además de un artículo de Layla Martínez sobre feminismo y ciencia ficción que comentaré más adelante e ilustraciones de Adara Sánchez. La introducción de Arwen Curry es mejor que esta reseña, aunque yo recomendaría leerla al final si no queréis saber nada de la novelette con anterioridad.
Lo recomiendo muchísimo.
Podéis leer la reseña completa aquí: https://lanaveinvisible.com/2020/03/2...
September 7, 2021
Le Guin tells a story about a patriarchy that is built around the idea that the "civilised" citydwellers go out and literally steal women from the surrounding "uncultured" villages.
The story is brutal at times, and doesn't sugarcoat the horrors of such a society. That said, it's all beautifully written, and very convincing.
(Picked up a review copy through Edelweiss)
The story is brutal at times, and doesn't sugarcoat the horrors of such a society. That said, it's all beautifully written, and very convincing.
(Picked up a review copy through Edelweiss)
September 20, 2018
bu sene lavinia ile kadınlar, rüyalar, ejderhalar’ını okudum ursula k. le guin’in. bu kitap ikisinin sıkıştırılmış hali gibi. öykü o kadar kısa ama bir o kadar da yoğun ki, sanki 50-60 sayfalık bir kısa roman değil 200 sayfalık bir kitap okumuş gibi doygun hissediyorsunuz. sonraki bölümdeki röportaj ve şiirler bana pek hitap etmedi ama kitaplarla ilgili yazıya bayıldım. kitap okumanın zevki anca bu kadar güzel anlatılır.
July 20, 2022
Las chicas salvajes es una historia perturbadora publicada originalmente en Asimov, que trata sobre el secuestro, el abuso y la esclavitud de un par de hermanas, Mal y Modh, en una sociedad patriarcal extremadamente jerárquica. No ofrece garantías ni ofrece consuelo: es una historia dolorosa y desgarradora, que termina en una tragedia que pasará desapercibida y no cambiará nada en la sociedad.
En cierto modo, lo llamaría una historia de terror; no en la forma en que generalmente usamos el término, sino en el sentido de una historia llena de cosas terribles La crueldad deliberada de la gente de la ciudad hacia las tribus nómadas, a las que se refieren como gente de tierra, es omnipresente y se vuelve profundamente personal. Después de todo, Mal y Modh son robadas cuando eran niños para ser esclavas.
La crueldad y la ceguera deliberada por parte de la sociedad patriarcal provocan la aparición de la locura, que solo la hermandad había mitigado previamente, aunque fuera un poco. Implícitas en los terrores de la historia están las críticas de Le Guin a la jerarquía, el patriarcado y el racismo. A pesar de la dificultad que presenta emocionalmente, o quizás por eso, es una historia hermosa e intensa. La prosa de Le Guin es impresionante, y la historia que cuenta también lo es, aunque de una manera diferente.
En cierto modo, lo llamaría una historia de terror; no en la forma en que generalmente usamos el término, sino en el sentido de una historia llena de cosas terribles La crueldad deliberada de la gente de la ciudad hacia las tribus nómadas, a las que se refieren como gente de tierra, es omnipresente y se vuelve profundamente personal. Después de todo, Mal y Modh son robadas cuando eran niños para ser esclavas.
La crueldad y la ceguera deliberada por parte de la sociedad patriarcal provocan la aparición de la locura, que solo la hermandad había mitigado previamente, aunque fuera un poco. Implícitas en los terrores de la historia están las críticas de Le Guin a la jerarquía, el patriarcado y el racismo. A pesar de la dificultad que presenta emocionalmente, o quizás por eso, es una historia hermosa e intensa. La prosa de Le Guin es impresionante, y la historia que cuenta también lo es, aunque de una manera diferente.
March 29, 2021
"Qadın yazıçılar oxumaq" israrım davam edir.
Amma Ursula Le Guin hərhansısa istedadlı qadın yazıçı deyil, Le Guin ədəbiyyatın bir neçə il öncə itirdiyi, cinsiyyətiylə yox, həqiqi istedadı, dərinliyi ilə ədəbiyyatda silinməsi çətin iz qoyan şəxslərdəndi.
Kitab gözəl bir seçmələr toplusudu.
İlk hissə mükafatlara boğulan "Vəhşi Qızlar" hekayəsidi. Fərqli bir ierarxiyası olan cəmiyyətdə evlənmək üçün Bela Ten Belen vəhşi torpaqlardan 2 bacı əsir gətirir. Bacıların bir-birinə sığınaraq, bir-birlərini qoruyaraq keçirdiyi həyatının necə dramaya çevrildiyindən danışır. Hekayə hardasa 60 səhifədi və 60 səhifə içində Le Guin nənə yeni bir cəmiyyət yaradır, sizi o cəmiyyətlə tanış edə bilir, öyrəşdirir və ora ən azı 5 personajın dramasını yerləşdirməyi bacarır. Bu həqiqi istedaddır, dostlar. Yüzlərcə səhifə yazıb bunu ağıllı-başlı edə bilməyən sürüylə yazıçı var.
Kitabda 2 məqalə, Terry Bisson'un Le Guin'dən götürdüyü reportaj və bir neçə şeir də var.
İlk məqalə kitab oxumağın mahiyyəti haqqındadı. Çox savadlı mətndir, adamda oxumaq, yaratmaq ehtiyacı alovlandırır.
İkinci məqalə təvazökarlıq üzərinə çox gözəl mülahizələr ortaya qoyur.
Terry Bisson'la olan reportaj isə Le Guin'u yaxından tanımağa çox gözəl kömək edir.
Şeirlərdən danışmıram, çünki mən şeir qavramıram, xüsusən də avro-amerikan şeiri. :D
Açıq deyim, çox ağıllı qadınlardan çəkinirəm. Özümə görə səmimi bir səbəbim də var:
Çünki xoşbəxt ola bilmirlər, çox aqressiv və radikal yön alırlar. Bu məni kədərləndirir və narahat edir.
Çox ağıllı, dünyagörüşlü, dərinliyi olan kişi üçün dünya daha gözəl yerdir - ayağının apara bildiyi qədər uzaqlara yola bilir, önünə çıxan imkanları müdrikcə dəyərləndirir. Çünki.. "this is a man's world".
Amma qadınla eyni deyil vəziyyət. Müdrik, çox ağıllı, dünyagörüşlü qsdınçün dünya daha.. klostrofobikdi. İnsan əlindəki bilgi ilə qadın kimliyində daha çox zincirlərə vurulduğunu, dar bir dünyaya sıxılıb qaldığını daha asan görür. Kişi üçün açılan imkanlar qadın üçün açılmır. Belə bir klostrofobik yerdə çox ağıllı olmaq sizi aqressivləşdirər, radikallaşdırar. Ona görə çəkinirəm çox ağıllı qadınlardan. Ursula Le Guin həmin qadınların sırasında öndə gəlir. Hər dəfə ona aid nə oxusam, o narazılığını, içindəki alovu hiss edirəm. Yazdığı kitablar, dilə gətirdiyi fikirlər qarşısında ovsunlanıram və onun kimi birinin klostrofobik dünyada olmasa, sadəcə kitablar yazan yox, mədəniyyətlərə daha uzunmüddətli yön verən müthiş bir ucalığa sahib olacağını düşünürəm.
Ursula Le Guin paralel dünyaların birində Tanrıçadır və ona aid qurban daşları əsərlərindən olan frazaların al qırmızı rəngində parıldayır.
Amma Ursula Le Guin hərhansısa istedadlı qadın yazıçı deyil, Le Guin ədəbiyyatın bir neçə il öncə itirdiyi, cinsiyyətiylə yox, həqiqi istedadı, dərinliyi ilə ədəbiyyatda silinməsi çətin iz qoyan şəxslərdəndi.
Kitab gözəl bir seçmələr toplusudu.
İlk hissə mükafatlara boğulan "Vəhşi Qızlar" hekayəsidi. Fərqli bir ierarxiyası olan cəmiyyətdə evlənmək üçün Bela Ten Belen vəhşi torpaqlardan 2 bacı əsir gətirir. Bacıların bir-birinə sığınaraq, bir-birlərini qoruyaraq keçirdiyi həyatının necə dramaya çevrildiyindən danışır. Hekayə hardasa 60 səhifədi və 60 səhifə içində Le Guin nənə yeni bir cəmiyyət yaradır, sizi o cəmiyyətlə tanış edə bilir, öyrəşdirir və ora ən azı 5 personajın dramasını yerləşdirməyi bacarır. Bu həqiqi istedaddır, dostlar. Yüzlərcə səhifə yazıb bunu ağıllı-başlı edə bilməyən sürüylə yazıçı var.
Kitabda 2 məqalə, Terry Bisson'un Le Guin'dən götürdüyü reportaj və bir neçə şeir də var.
İlk məqalə kitab oxumağın mahiyyəti haqqındadı. Çox savadlı mətndir, adamda oxumaq, yaratmaq ehtiyacı alovlandırır.
İkinci məqalə təvazökarlıq üzərinə çox gözəl mülahizələr ortaya qoyur.
Terry Bisson'la olan reportaj isə Le Guin'u yaxından tanımağa çox gözəl kömək edir.
Şeirlərdən danışmıram, çünki mən şeir qavramıram, xüsusən də avro-amerikan şeiri. :D
Açıq deyim, çox ağıllı qadınlardan çəkinirəm. Özümə görə səmimi bir səbəbim də var:
Çünki xoşbəxt ola bilmirlər, çox aqressiv və radikal yön alırlar. Bu məni kədərləndirir və narahat edir.
Çox ağıllı, dünyagörüşlü, dərinliyi olan kişi üçün dünya daha gözəl yerdir - ayağının apara bildiyi qədər uzaqlara yola bilir, önünə çıxan imkanları müdrikcə dəyərləndirir. Çünki.. "this is a man's world".
Amma qadınla eyni deyil vəziyyət. Müdrik, çox ağıllı, dünyagörüşlü qsdınçün dünya daha.. klostrofobikdi. İnsan əlindəki bilgi ilə qadın kimliyində daha çox zincirlərə vurulduğunu, dar bir dünyaya sıxılıb qaldığını daha asan görür. Kişi üçün açılan imkanlar qadın üçün açılmır. Belə bir klostrofobik yerdə çox ağıllı olmaq sizi aqressivləşdirər, radikallaşdırar. Ona görə çəkinirəm çox ağıllı qadınlardan. Ursula Le Guin həmin qadınların sırasında öndə gəlir. Hər dəfə ona aid nə oxusam, o narazılığını, içindəki alovu hiss edirəm. Yazdığı kitablar, dilə gətirdiyi fikirlər qarşısında ovsunlanıram və onun kimi birinin klostrofobik dünyada olmasa, sadəcə kitablar yazan yox, mədəniyyətlərə daha uzunmüddətli yön verən müthiş bir ucalığa sahib olacağını düşünürəm.
Ursula Le Guin paralel dünyaların birində Tanrıçadır və ona aid qurban daşları əsərlərindən olan frazaların al qırmızı rəngində parıldayır.
May 5, 2020
'Las niñas salvajes' es una historia dura. Aquí no hay poesía ni bellas metáforas. Es la descarnada historia de dos jóvenes nómadas que son raptadas de su poblado por unos bravos guerreros. Han sido despojadas de sus costumbres, de su cultura y de su sociedad a golpe de espada. Es la historia de Modh y Mal, dos hermanas unidas por la sangre que deben sobrevivir y adaptarse a una nueva realidad: ahora viven en la Ciudad. Es el relato de un fantasma del pasado, que nunca las dejará en paz y cada noche las atormentará. Es la opresiva narración de una sociedad compleja y patriarcal de castas, donde un sistema insalvable de trueques domina el mundo.
Con una prosa árida, amarga y dura -a la que quizá cueste adaptarse y entrar un par de páginas- Ursula guía el camino de este sencillo relato en su apariencia, pero terrible en su significado. Le Guin persigue los intersticios de nuestro cerebro y lo activa, de forma perturbadora y sin tregua, para hacernos pensar sobre la pérdida de identidad -propia y social- ante la autoridad. Muestra la autora, más que contar, como el ser humano tiende a adaptarse a las condiciones que el sistema le impone. Como nos doblegamos, cual ciegos esclavos, ante lo impuesto. Dejamos de lado lo que somos con pasmosa facilidad, aceptamos comportamientos antes monstruosos como normales, y perdonamos como si nada hubiera pasado. Es un relato amargo, que habla directamente de la esclavitud y la colonización. Un ejemplo perfecto de lo que es la ciencia ficción social con pequeños toques de fantasía.
Reseña más extensa en el blog: https://boywithletters.blogspot.com/2...
Con una prosa árida, amarga y dura -a la que quizá cueste adaptarse y entrar un par de páginas- Ursula guía el camino de este sencillo relato en su apariencia, pero terrible en su significado. Le Guin persigue los intersticios de nuestro cerebro y lo activa, de forma perturbadora y sin tregua, para hacernos pensar sobre la pérdida de identidad -propia y social- ante la autoridad. Muestra la autora, más que contar, como el ser humano tiende a adaptarse a las condiciones que el sistema le impone. Como nos doblegamos, cual ciegos esclavos, ante lo impuesto. Dejamos de lado lo que somos con pasmosa facilidad, aceptamos comportamientos antes monstruosos como normales, y perdonamos como si nada hubiera pasado. Es un relato amargo, que habla directamente de la esclavitud y la colonización. Un ejemplo perfecto de lo que es la ciencia ficción social con pequeños toques de fantasía.
Reseña más extensa en el blog: https://boywithletters.blogspot.com/2...
May 26, 2011
The Wild Girls contains a few things: a short story of that name, an essay on reading which criticises the publishing industry's expectations of book-buying, a handful of poems (barely enough to get your teeth into), and an interview with the author.
The short story is not unexpected, for Le Guin: a story from a society set up in an entirely different way to ours, with three types of people, Dirt people, Crown people, and Root people. There are various rules about marriage between the people: a Crown man has to marry a Dirt woman, a Crown woman has to marry a Root man, a Root woman has to marry a Dirt man... The Dirt people are at the bottom of the social pecking order, the Crown people are at the top. The Dirt people are slaves and people stolen in raids. Out of this social background, Ursula Le Guin writes about two girls who are taken captive as children and how they grow up, and how they die. It's quite a tragic and haunting story.
The essay is, like I said, a bit of a criticism of the idea that books can really be an industry -- a criticism of the idea that people have ever read that much, too.
The poems are, like I said, not really enough to get your teeth into. I don't like her poetry as much as I expected to -- I haven't read any truly special poems by her, anyway.
The interview with the author made me laugh a little -- I loved her responses, but thought some of the questions were odd/silly.
The short story is not unexpected, for Le Guin: a story from a society set up in an entirely different way to ours, with three types of people, Dirt people, Crown people, and Root people. There are various rules about marriage between the people: a Crown man has to marry a Dirt woman, a Crown woman has to marry a Root man, a Root woman has to marry a Dirt man... The Dirt people are at the bottom of the social pecking order, the Crown people are at the top. The Dirt people are slaves and people stolen in raids. Out of this social background, Ursula Le Guin writes about two girls who are taken captive as children and how they grow up, and how they die. It's quite a tragic and haunting story.
The essay is, like I said, a bit of a criticism of the idea that books can really be an industry -- a criticism of the idea that people have ever read that much, too.
The poems are, like I said, not really enough to get your teeth into. I don't like her poetry as much as I expected to -- I haven't read any truly special poems by her, anyway.
The interview with the author made me laugh a little -- I loved her responses, but thought some of the questions were odd/silly.
June 25, 2019
Ursula, beni yakasında karanfille değil ellerinde kılıç tutan kızlarla karşıladı. İşte bu sebeple seveceğimi biliyordum,beni şaşırtacağını ve bana elli sayfada dahi,başka bir evrende misafir olma keyfini yaşatacağının farkındaydım.
‘Bela ten Belen, beş arkadaşıyla birlikte yağma yapmaya gitmişti.’ cümlesiyle başladı Vahşi Kızlar.
İnsanların bedenlerini yağmalanmasıyla.
Ve yağmalanan her bedenin bir karşılığının olacağıyla devam etti.
Başlangıcı gibi sonu da gerçeküstü ancak soğuk bir gerçeklikle oldu.
.
Vahşi Kızlar hikayesinin ardından; yazarın günümüz okumaları üzerine ‘okurken uyanık kalmak’ başlıklı yazısı,bazı şiirleri, ‘açıksözlü bir söyleşi’ değerlendirmesi ve Terry Bisson ile sohbeti yer alıyor~ özellikle son sohbeti okumak,zeki bir kurnazlık dili örneği görmek pek keyifliydi ~
.
Kitabın çevirisi Seda Taş’a,kapak illüstrasyonu ise çizgilerine aşina olduğum Berat Pekmezci’ye ait~
‘Bela ten Belen, beş arkadaşıyla birlikte yağma yapmaya gitmişti.’ cümlesiyle başladı Vahşi Kızlar.
İnsanların bedenlerini yağmalanmasıyla.
Ve yağmalanan her bedenin bir karşılığının olacağıyla devam etti.
Başlangıcı gibi sonu da gerçeküstü ancak soğuk bir gerçeklikle oldu.
.
Vahşi Kızlar hikayesinin ardından; yazarın günümüz okumaları üzerine ‘okurken uyanık kalmak’ başlıklı yazısı,bazı şiirleri, ‘açıksözlü bir söyleşi’ değerlendirmesi ve Terry Bisson ile sohbeti yer alıyor~ özellikle son sohbeti okumak,zeki bir kurnazlık dili örneği görmek pek keyifliydi ~
.
Kitabın çevirisi Seda Taş’a,kapak illüstrasyonu ise çizgilerine aşina olduğum Berat Pekmezci’ye ait~
September 6, 2018
Bana böyle güzelliklerle gelin.
Kısacık bir kitap içinde oluşturulan enteresan bir dünya. Ursula ablamız fazla ayrıntıya girmeden, bizleri tuhaf bir senaryonun içine atıyor ve sayfalar hızla bitiveriyor.
Bu kitapta güzel hikayenin dışında sona eklenmiş söyleşi ve deneme yazıları çok ilginç. Özellikle "okurken uyanık kalmak" başlıklı yazı çok çarpıcı. Biz kitapsever insanların fark ettiği fakat okumayı sevmeyenlerin ve özellikle kapitalist dünya içerisinde kendini ve benliğini kaybetmiş yayıncıların artık görmez olduğu bazı detay durumlar hakkında eleştirel ve son derece haklı bir yazı. Kesin okuyun. Kitabı almasanız da bir kitapçıda sonunu açın okuyun. Öyle söyleyeyim.
Kitap fantastik kurgu türünde değil ama ecnebilerin "fantasy" diye çerçevesini çizdiği daha genel bir yazın türünün tipik bir örneği. Ursula K. Le Guin'e giriş için okunabilecek bir eser.
Nur içinde yatsın.
Kısacık bir kitap içinde oluşturulan enteresan bir dünya. Ursula ablamız fazla ayrıntıya girmeden, bizleri tuhaf bir senaryonun içine atıyor ve sayfalar hızla bitiveriyor.
Bu kitapta güzel hikayenin dışında sona eklenmiş söyleşi ve deneme yazıları çok ilginç. Özellikle "okurken uyanık kalmak" başlıklı yazı çok çarpıcı. Biz kitapsever insanların fark ettiği fakat okumayı sevmeyenlerin ve özellikle kapitalist dünya içerisinde kendini ve benliğini kaybetmiş yayıncıların artık görmez olduğu bazı detay durumlar hakkında eleştirel ve son derece haklı bir yazı. Kesin okuyun. Kitabı almasanız da bir kitapçıda sonunu açın okuyun. Öyle söyleyeyim.
Kitap fantastik kurgu türünde değil ama ecnebilerin "fantasy" diye çerçevesini çizdiği daha genel bir yazın türünün tipik bir örneği. Ursula K. Le Guin'e giriş için okunabilecek bir eser.
Nur içinde yatsın.
December 6, 2018
Kurallar aynıydı, sadece Şehir'deki her şeyde olduğu gibi, daha da büyütülmüş ve karmaşık hale getirilmişti.
June 3, 2011
A slim volume, filled with good stuff, The Wild Girls has the title story plus a few essays, poems, and an interview. It was lovely! I hope UKL publishes whatever comes out of her pen, long or short, fiction or essay, from now on. I can't bear to wait years between the big novels, you know.
The title story was wonderful though too short. I want a whole novel about these people, this world. I cared about them from the very start through the tragic end. The story makes me ask why is life like this? Why does it have to be like this? It's painful and true, and there is a sense in which it is overcome simply by seeing, knowing, understanding, and recognizing the truth.
The essays were good and to the point. She's such a wise person. I enjoy sitting at the feet of the master, listening to her observations. Her poetry, though so far it has never captured me and become part of my favorite poetry, is enjoyable to read. Maybe if I read it more I would find more in it. But for now I read them once and think "yes, that's nice" and pass on. Her prose is quite poetic, and some of her prose passages and turns of phrase that stick in my mind through the years are among the best poetry I know. So I should probably read her poetry with more attention. But so far I find them good but not riveting. I'd love to hear if others have seen more, and if they have favorites to point out.
The title story was wonderful though too short. I want a whole novel about these people, this world. I cared about them from the very start through the tragic end. The story makes me ask why is life like this? Why does it have to be like this? It's painful and true, and there is a sense in which it is overcome simply by seeing, knowing, understanding, and recognizing the truth.
The essays were good and to the point. She's such a wise person. I enjoy sitting at the feet of the master, listening to her observations. Her poetry, though so far it has never captured me and become part of my favorite poetry, is enjoyable to read. Maybe if I read it more I would find more in it. But for now I read them once and think "yes, that's nice" and pass on. Her prose is quite poetic, and some of her prose passages and turns of phrase that stick in my mind through the years are among the best poetry I know. So I should probably read her poetry with more attention. But so far I find them good but not riveting. I'd love to hear if others have seen more, and if they have favorites to point out.
October 9, 2020
Las niñas salvajes es una novela corta redonda, desde su planteamiento, pasando por su asfixiante nudo y hasta su desenlace. Una novela triste, cargada de melancolía, un canto al amor fraternal. La verdad es que éste es el ejemplo de cómo se puede mostrar lo duro que es el mundo o la vida de muchas personas sin recurrir a la casquería, la sangre o a un amplio repertorio de escenas de violencia. No, al contrario, exceptuando un par de momentos en el arranque de la historia, en realidad Ursula K. Le Guin es capaz de mostrar la crudeza de quienes nacen o se crían en la desigualdad y/o esclavitud a través de una escritura bella, poética en ocasiones, de metáforas y de momentos que nos ahogan por dentro. Hacía tiempo que no leía algo tan bueno, algo tan breve e intenso. Me quito el sombrero ante la maestra Ursula K. Le Guin.
Read
April 29, 2020He tenido el placer de leer a Le Guin varias veces, aunque menos de las que me gustaría, y cada una de ellas ha sido una experiencia completamente diferente. Ursula K. Le Guin tenía muchos poderes: era sabia, ingeniosa, incisiva, afectuosa. Es, sin atisbo de duda, una de las personas que mejor ha escrito ciencia ficción en toda la historia. Que mejor ha escrito, en general. Y en cuanto a eso, tenía otro poder: poner el estilo al servicio de la historia y el tono que esta exigía. Sabía cuándo ser seca, cuando ser poética, sabía cómo hacer que las palabras se deslizasen delicadamente o como un torrente arrollador. Todavía recuerdo cómo me fascinó aquel primer capítulo de La mano izquierda de la oscuridad. En Las niñas salvajes me ha sorprendido por su precisión y desnudez. No ha debido ser una traducción fácil para Arrate Hidalgo, a la que felicito enormemente por su trabajo.
Le Guin tenía la técnica, la experiencia y una ingente cantidad de temas que le preocupaban y que aparecen de una forma u otra en sus obras. Quienes busquen lecturas apolíticas (o que lo parezcan, porque dudo que existan) no encontrarán en esta autora un refugio. Su preocupación por el género, los sistemas sociales y económicos, la esclavitud, su crítica al racismo, a la colonización, su reivindicación de la naturaleza… todo esto se puede encontrar en su ficción y también en su no ficción y todo esto es político. Incluso una historia tan breve como Las niñas salvajes es incapaz de huir de las obsesiones de su creadora y de su poder para exponer una situación de forma que sea le lectore quien se encargue de juzgarla.
La apuesta de Virus editorial es arriesgada. Por eso me parece importante destacar la labor de las editoriales independientes para rescatar la obra de Le Guin, cuyas grandes sagas ( El ciclo del Ekumen e Historia de Terramar) están descatalogadas (aunque previsiblemente este año se reeditarán algunas de ellas). Catwings, publicado por Flambloyant; El día antes de la revolución, publicado por Nórdica; Contar es escuchar, publicado por Círculo de Tiza y, recientemente, Conversaciones sobre la escritura , que encontraréis en Alpha Decay. Las niñas salvajes, sin embargo, no es una antología para niños, ni el spin-off de una obra maestra, ni una recopilación de ensayos y pensamientos. Es un relato amargo, duro, descarnado y árido sobre la esclavitud y la colonización, pero que viene muy bien acompañado por un pequeño ensayo de la propia le Guin sobre las virtudes de la modestia, además de un artículo de Layla Martínez sobre feminismo y ciencia ficción que comentaré más adelante e ilustraciones de Adara Sánchez. La introducción de Arwen Curry es mejor que esta reseña, aunque yo recomendaría leerla al final si no queréis saber nada de la novelette con anterioridad. Yo voy a centrarme más en los temas que en la trama, porque, si no, me temo que podría escribir un libro más largo que la propia historia.
Las niñas salvajes narra la historia de unas niñas que son raptadas por un grupo de jóvenes. Las arrancan de su tribu natal y las llevan a su ciudad, donde se convierten en esclavas. Allí se las educa en la cultura de la Ciudad y se las mantiene a salvo (esto es, sin que mantengan relaciones sexuales) hasta que llegan a la edad adulta, momento en que pasarán a ser esposas de sus captores para dar a luz a dioses.
Continúa en... https://lanaveinvisible.com/2020/03/2...
Le Guin tenía la técnica, la experiencia y una ingente cantidad de temas que le preocupaban y que aparecen de una forma u otra en sus obras. Quienes busquen lecturas apolíticas (o que lo parezcan, porque dudo que existan) no encontrarán en esta autora un refugio. Su preocupación por el género, los sistemas sociales y económicos, la esclavitud, su crítica al racismo, a la colonización, su reivindicación de la naturaleza… todo esto se puede encontrar en su ficción y también en su no ficción y todo esto es político. Incluso una historia tan breve como Las niñas salvajes es incapaz de huir de las obsesiones de su creadora y de su poder para exponer una situación de forma que sea le lectore quien se encargue de juzgarla.
Considero que mi trabajo es abrir puertas, ventanas —me contó en el documental que realicé en 2018 sobre su vida y obra—. Quién vaya a cruzar la puerta o lo que tú vayas a ver por las ventanas, eso ya no lo puedo saber.
La apuesta de Virus editorial es arriesgada. Por eso me parece importante destacar la labor de las editoriales independientes para rescatar la obra de Le Guin, cuyas grandes sagas ( El ciclo del Ekumen e Historia de Terramar) están descatalogadas (aunque previsiblemente este año se reeditarán algunas de ellas). Catwings, publicado por Flambloyant; El día antes de la revolución, publicado por Nórdica; Contar es escuchar, publicado por Círculo de Tiza y, recientemente, Conversaciones sobre la escritura , que encontraréis en Alpha Decay. Las niñas salvajes, sin embargo, no es una antología para niños, ni el spin-off de una obra maestra, ni una recopilación de ensayos y pensamientos. Es un relato amargo, duro, descarnado y árido sobre la esclavitud y la colonización, pero que viene muy bien acompañado por un pequeño ensayo de la propia le Guin sobre las virtudes de la modestia, además de un artículo de Layla Martínez sobre feminismo y ciencia ficción que comentaré más adelante e ilustraciones de Adara Sánchez. La introducción de Arwen Curry es mejor que esta reseña, aunque yo recomendaría leerla al final si no queréis saber nada de la novelette con anterioridad. Yo voy a centrarme más en los temas que en la trama, porque, si no, me temo que podría escribir un libro más largo que la propia historia.
Las niñas salvajes narra la historia de unas niñas que son raptadas por un grupo de jóvenes. Las arrancan de su tribu natal y las llevan a su ciudad, donde se convierten en esclavas. Allí se las educa en la cultura de la Ciudad y se las mantiene a salvo (esto es, sin que mantengan relaciones sexuales) hasta que llegan a la edad adulta, momento en que pasarán a ser esposas de sus captores para dar a luz a dioses.
Continúa en... https://lanaveinvisible.com/2020/03/2...
January 26, 2018
Ataerkil toplulukların kadına bakış açısını fantastik bir dille, biraz buruk bir hikayeyle dillendirmiş Ursula. Vicdanın sesine kulak verebiliyor olmanın bir zayıflık olarak görüldüğü dünyamızdan birçok benzerlik yakaladım bu hikayede. Bekaretin kadının değerini biçme ölçütü olduğu, kadının misyonunun erkek tanrılar doğurması olduğu, anne olabiliyorsa kölelikten ‘kısmen’ kurtulduğu bir dünya... Tanıdık geldi mi? Bunlar yaşadığımız dünyanın gerçekleri. Sizin bu gerçeklerle yaşamıyor olmanız onların gerçekliğini değiştirmiyor, hala eşit bir dünyada değiliz. Ne yazık ki...
October 30, 2022
This little book is a rather odd, almost-random-seeming collection. However, there is a enough of a thematic connection between the fragments that I can see why this was at the anarchist bookseller's table where I found it!
'The Wild Girls' is a long short story that is...pseudo-historical fiction with a smidge of magical realism? The social structure described doesn't quite map onto any real society that I'm aware of, but the conflicts between the people of the cities and the nomads, the pervasiveness of slavery, the way city women are sequestered in a part of the house known as a "hanan" had me picturing early Mesopotamia. I liked the pair of sisters it focused on, and I had hoped that their rebellion might be bigger or their story less tragic. However, I should have been warned by this:
"Modh did not say, ‘But-‘. It was perfectly clear to her that it was a system of exchange, and that it was not fair exchange…any slave can see the system with an undeluded eye. But Modh did not know of any other system…that possible even when unattainable space in which there is room for justice, in which the word ‘but’ can be spoken and have meaning.”
'Staying Awake While We Read' is a terrific essay that makes so many excellent sarcastic points that to share them all would require re-typing the entire thing. Le Guin starts out by noting how weird it is that newspapers seem to delight in pointing out statistics like "27% of Americans haven't read a book all year". She notes that reading for pleasure is a rather recent phenomenon; that for centuries whole classes of people were often forbidden from learning to read or didn't have the opportunity, with literacy being a tool to control history, religion, taxation, etc. If there was a high point in people reading books, it was in the 19th century, when more people COULD, there weren't many other sources of entertainment, and there were particular books that people latched onto as a shared social experience. Then she turns on the publishing industry and how it has come to treat books as a commodity, and she is SAVAGE:
"[To corporations] a 'good book' means a high gross and a 'good writer' is one whose next book can be guaranteed to sell better than the last one. That there are no such writers is of no matter..."
and
"The relationship of art to capitalism is, to put it mildly, vexed. It is seldom a happy marriage. Amused contempt is about the pleasantest emotion either partner feels for the other. Their definitions of what profiteth a man are too different."
My favorite bit might be this, though, because it is such a multi-directional burn:
"The occasional exception proves my rule: the genuine grassroots bestseller, like the first Harry Potter book. It hit a slot the PR people didn't even know existed: adults hungry for the kind of fantasy they'd stopped reading at ten. This was a readership Tolkien, despite his permanent bestsellerdom...couldn't satisfy, because Tolkien's trilogy is for grownups, and these grownups didn't want grownup fantasy. They wanted a school story, where you can look down on outsiders because they're all despicable Muggles. And they wanted to talk to each other about it. When the kids really got in on it, this became the extraordinary phenomenon, fully exploited by the book's publishers of course but neither predictable nor truly manageable by them..."
I think she hits an interesting point here, because although many kids of course loved 'Harry Potter', eleven year olds don't have much disposable income - adults do. I've heard it said that that's the demand fueling the boom in YA fantasy books: Not so much teenagers as adults who want books that make them feel like teenagers again. Which is NOT a bad wish, BTW. While I have ZERO desire to feel like a teenager, I do enjoy a good children's book, because the best ones - for me not including HP, which even at 14 I thought was merely OK - provide that innocent whimsy and are simple without being simplistic.
On the positive-thoughts end: "And readers recognize their pleasure as different from that of simply being entertained...A book won't move your eyes for you...It won't move your mind unless you give it your mind, or your heart unless you put your heart into it"
Then there are a few poems...which are fine, but illustrate why Le Guin is known as an SFF novelist, not a poet!
'The Conversation of the Modest' is an essay noting that, because of the unfortunate linkage of "modesty" to the control of women, we are neglecting quite a nice virtue: not over-estimating your worth (excessive pride) or under-estimating it (groveling humility) but sitting comfortably with who you are.
Finally, there is an interview of the 80-year-old Le Guin conducted by Terry Bisson. It is quite tongue-in-cheek. My favorite bits:
TB: "What have you got against Amazon?"
UL: "Nothing, really, except profound moral disapproval of their aims and methods, and a simple loathing of corporate greed."
...
TB: "...Do you like [Aeneas] better than Ulysses? Or Achilles?"
ULG: "Ulysses is way too complicated to just like or dislike, but Achilles really turns me off. Sulky little egocentric squit..."
...
TB: "Would you describe yourself as an anarchist (politically)?"
ULG: "Politically, no; I vote, I'm a Democrast. But I find pacifist anarchist thought fascinating, stimulating, endlessly fruitful."
'The Wild Girls' is a long short story that is...pseudo-historical fiction with a smidge of magical realism? The social structure described doesn't quite map onto any real society that I'm aware of, but the conflicts between the people of the cities and the nomads, the pervasiveness of slavery, the way city women are sequestered in a part of the house known as a "hanan" had me picturing early Mesopotamia. I liked the pair of sisters it focused on, and I had hoped that their rebellion might be bigger or their story less tragic. However, I should have been warned by this:
"Modh did not say, ‘But-‘. It was perfectly clear to her that it was a system of exchange, and that it was not fair exchange…any slave can see the system with an undeluded eye. But Modh did not know of any other system…that possible even when unattainable space in which there is room for justice, in which the word ‘but’ can be spoken and have meaning.”
'Staying Awake While We Read' is a terrific essay that makes so many excellent sarcastic points that to share them all would require re-typing the entire thing. Le Guin starts out by noting how weird it is that newspapers seem to delight in pointing out statistics like "27% of Americans haven't read a book all year". She notes that reading for pleasure is a rather recent phenomenon; that for centuries whole classes of people were often forbidden from learning to read or didn't have the opportunity, with literacy being a tool to control history, religion, taxation, etc. If there was a high point in people reading books, it was in the 19th century, when more people COULD, there weren't many other sources of entertainment, and there were particular books that people latched onto as a shared social experience. Then she turns on the publishing industry and how it has come to treat books as a commodity, and she is SAVAGE:
"[To corporations] a 'good book' means a high gross and a 'good writer' is one whose next book can be guaranteed to sell better than the last one. That there are no such writers is of no matter..."
and
"The relationship of art to capitalism is, to put it mildly, vexed. It is seldom a happy marriage. Amused contempt is about the pleasantest emotion either partner feels for the other. Their definitions of what profiteth a man are too different."
My favorite bit might be this, though, because it is such a multi-directional burn:
"The occasional exception proves my rule: the genuine grassroots bestseller, like the first Harry Potter book. It hit a slot the PR people didn't even know existed: adults hungry for the kind of fantasy they'd stopped reading at ten. This was a readership Tolkien, despite his permanent bestsellerdom...couldn't satisfy, because Tolkien's trilogy is for grownups, and these grownups didn't want grownup fantasy. They wanted a school story, where you can look down on outsiders because they're all despicable Muggles. And they wanted to talk to each other about it. When the kids really got in on it, this became the extraordinary phenomenon, fully exploited by the book's publishers of course but neither predictable nor truly manageable by them..."
I think she hits an interesting point here, because although many kids of course loved 'Harry Potter', eleven year olds don't have much disposable income - adults do. I've heard it said that that's the demand fueling the boom in YA fantasy books: Not so much teenagers as adults who want books that make them feel like teenagers again. Which is NOT a bad wish, BTW. While I have ZERO desire to feel like a teenager, I do enjoy a good children's book, because the best ones - for me not including HP, which even at 14 I thought was merely OK - provide that innocent whimsy and are simple without being simplistic.
On the positive-thoughts end: "And readers recognize their pleasure as different from that of simply being entertained...A book won't move your eyes for you...It won't move your mind unless you give it your mind, or your heart unless you put your heart into it"
Then there are a few poems...which are fine, but illustrate why Le Guin is known as an SFF novelist, not a poet!
'The Conversation of the Modest' is an essay noting that, because of the unfortunate linkage of "modesty" to the control of women, we are neglecting quite a nice virtue: not over-estimating your worth (excessive pride) or under-estimating it (groveling humility) but sitting comfortably with who you are.
Finally, there is an interview of the 80-year-old Le Guin conducted by Terry Bisson. It is quite tongue-in-cheek. My favorite bits:
TB: "What have you got against Amazon?"
UL: "Nothing, really, except profound moral disapproval of their aims and methods, and a simple loathing of corporate greed."
...
TB: "...Do you like [Aeneas] better than Ulysses? Or Achilles?"
ULG: "Ulysses is way too complicated to just like or dislike, but Achilles really turns me off. Sulky little egocentric squit..."
...
TB: "Would you describe yourself as an anarchist (politically)?"
ULG: "Politically, no; I vote, I'm a Democrast. But I find pacifist anarchist thought fascinating, stimulating, endlessly fruitful."
May 24, 2020
La edición de Virus es maravillosa, con las ilustraciones de Adara Sánchez, la introducción de Arwen Curry y el epílogo sobre ci-fi feminista de Layla Martínez. El relato me ha encantado pero también me ha roto el corazón.
Queremos más de Úrsula.
Queremos más de Úrsula.
August 31, 2017
Vrelo Bosne'de tembel bir öğleden sonrada okudum. Kısa ve bomba etkisinde.
November 12, 2021
Maravilla. Es increíble la capacidad de Le Guin para trasmitir tanto en tan pocas líneas y crear mundos tan vivos e imaginativos.
Este relato es duro y cruel y a la vez de una sensibilidad abrumadora. Nos cuenta una historia terrible acerca de unas niñas nómadas raptadas y despojadas de su identidad para ser criadas como esclavas en una civilización patriarcal de castas, pero lo hace valiéndose de la perspectiva del amor incondicional entre las dos hermanas raptadas. De esta forma, logra hacer de un relato crudo y desgarrador una historia que toca la fibra sensible a cualquiera. Y es que para esto Le Guin es toda una maestra.
En la sociedad que plantea la autora hay 3 castas: las Copas (crown people) que tienen tierra y esclavos y básicamente son considerados como dioses en el mundo, la gente de la Tierra (dirt people) que son los esclavos y las Raíces (root people), que tienen esclavos y cultivos en propiedad, pero no tierras ni tampoco casas (todos los bienes inmuebles pertenecen a las Copas). Además, hay una serie de normas estrictas sobre el matrimonio: los hombres Copa tienen que casarse con mujeres de la Tierra, las mujeres Copa tienen que hacerlo con hombres de la Raíz y las mujeres de la Raíz con hombres de la Tierra.
Todos ellos conviven en la Ciudad y fuera de ella hay poblaciones nómadas salvajes (gente de la Tierra) que pueden ser capturados como esclavos. Y eso es precisamente lo que les ocurre a un grupo de niñas nómadas; son brutalmente asaltadas por una incursión de Copas, capturadas y esclavizadas (con miras a ser futuramente vendidas y desposadas con Copas). Entre ellas, nuestra protagonista se deja capturar voluntariamente para permanecer con su hermana pequeña y protegerla.
Esta edición, además, es espectacular. Con un brutal ensayo añadido sobre la modestia ("La conversación de los modestos") y un epílogo de Layla Martínez sobre ciencia ficción y feminismo en el que hace un repaso rápido sobre las autoras del género desde el Frankenstein de Shelley hasta la tercera ola del feminismo de finales del siglo XX. Y todo ello acompañado de unas ilustraciones preciosas de Adara Sánchez en una edición muy cuidada y con un formato atípico.
Muy pero que muuuuy recomendable.
Este relato es duro y cruel y a la vez de una sensibilidad abrumadora. Nos cuenta una historia terrible acerca de unas niñas nómadas raptadas y despojadas de su identidad para ser criadas como esclavas en una civilización patriarcal de castas, pero lo hace valiéndose de la perspectiva del amor incondicional entre las dos hermanas raptadas. De esta forma, logra hacer de un relato crudo y desgarrador una historia que toca la fibra sensible a cualquiera. Y es que para esto Le Guin es toda una maestra.
En la sociedad que plantea la autora hay 3 castas: las Copas (crown people) que tienen tierra y esclavos y básicamente son considerados como dioses en el mundo, la gente de la Tierra (dirt people) que son los esclavos y las Raíces (root people), que tienen esclavos y cultivos en propiedad, pero no tierras ni tampoco casas (todos los bienes inmuebles pertenecen a las Copas). Además, hay una serie de normas estrictas sobre el matrimonio: los hombres Copa tienen que casarse con mujeres de la Tierra, las mujeres Copa tienen que hacerlo con hombres de la Raíz y las mujeres de la Raíz con hombres de la Tierra.
Todos ellos conviven en la Ciudad y fuera de ella hay poblaciones nómadas salvajes (gente de la Tierra) que pueden ser capturados como esclavos. Y eso es precisamente lo que les ocurre a un grupo de niñas nómadas; son brutalmente asaltadas por una incursión de Copas, capturadas y esclavizadas (con miras a ser futuramente vendidas y desposadas con Copas). Entre ellas, nuestra protagonista se deja capturar voluntariamente para permanecer con su hermana pequeña y protegerla.
Esta edición, además, es espectacular. Con un brutal ensayo añadido sobre la modestia ("La conversación de los modestos") y un epílogo de Layla Martínez sobre ciencia ficción y feminismo en el que hace un repaso rápido sobre las autoras del género desde el Frankenstein de Shelley hasta la tercera ola del feminismo de finales del siglo XX. Y todo ello acompañado de unas ilustraciones preciosas de Adara Sánchez en una edición muy cuidada y con un formato atípico.
Muy pero que muuuuy recomendable.
October 28, 2021
Pequeña y cruda novela sobre el rapto y los matrimonios infantiles forzados. Una maravilla contada con el increíble talento de LeGuin.
La capacidad y el don para contar historias de Ursula K LeGuin es increíble.
La edición es una preciosidad y tanto el artículo de inicio, sobre la autora como el ensayo final, sobre el género, son estupendos. Me ha gustado más el primero, ya que el pequeño ensayo final lo he notado un poco caótico. Aún así, me han gustado mucho.
La capacidad y el don para contar historias de Ursula K LeGuin es increíble.
La edición es una preciosidad y tanto el artículo de inicio, sobre la autora como el ensayo final, sobre el género, son estupendos. Me ha gustado más el primero, ya que el pequeño ensayo final lo he notado un poco caótico. Aún así, me han gustado mucho.
July 29, 2019
Kısacık ama etkileyici bir öykü. Öykünün ardına eklenen Ursula'nın yayıncılıkla ilgili makalesi çok güzel 👍
November 19, 2018
Vahşi Kızlar-Ursula K. Leguin
Ayrıntı bilimkurgu serisinden okuduğum üçüncü kitap. Kitaptaki öyküyü çok sevdim. Farklı olmak üzerine, sömürü üzerine, kölelik üzerine birşeyler söyleyen hikaye akıcı ve derli topluydu. Okurken Uyanık Kalmak yazısı ise kesinlikle nitelikli okur olmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha hatırlatan cinstendi. Söyleşiyi ise çok sevemedim çünkü yazar oldukça ketumdu.
Ayrıntı bilimkurgu serisinden okuduğum üçüncü kitap. Kitaptaki öyküyü çok sevdim. Farklı olmak üzerine, sömürü üzerine, kölelik üzerine birşeyler söyleyen hikaye akıcı ve derli topluydu. Okurken Uyanık Kalmak yazısı ise kesinlikle nitelikli okur olmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha hatırlatan cinstendi. Söyleşiyi ise çok sevemedim çünkü yazar oldukça ketumdu.
September 10, 2020
4,25/5 La edición se compone de una introducción, el cuento en sí, un ensayo de doña Ursula y un epílogo. Te recomiendo encarecidamente saltarte la introducción y leerla solo cuando acabes el relato porque te lo destripará por completo (y ya que estás, ves el documental Los mundos de Ursula K. Le Guin, en Filmin, de la misma autora que esta introducción). De hecho, probablemente habría tenido más sentido intercambiar epílogo por introducción, pues el primero sirve más como puesta en contexto que el segundo, que se centra en el cuento principal. Por otra parte, entiendo por qué se ha escogido este ensayo sobre la modestia (que además estaba inédito, creo), pero con el relato principal quizá habría encajado más Los que abandonan Omelas, aunque este ya sea bastante conocido. El epílogo de Layla Martínez, genial, por otra parte. Hasta aquí mi labor taxista-cuñadil criticando decisiones editoriales que escapan a mis capacidades.
El cuento que da nombre al librito es conciso y certero: no se va por las ramas y no estira el chicle innecesariamente. Se agradece, aunque queramos conocer más de este mundo y de los personajes que lo poblan. Y sí, es directo, desgarrador y no hace concesiones, pero tampoco es melodramático. Te toca la patata. Básicamente, es la historia de dos hermanas a las que raptan de su poblado para llevarlas a la ciudad como esclavas. Y luego pasan cosas. ¿Cosas bonitas? Alguna hay, sí: la vida no es solo sufrimiento. Pero no son muchas. Hay encuentro de civilizaciones y choque cultural. Hay diferencias de poder y ejercicio del deber. Hay vida diaria en el secreto mundo de los mujeres. Hay adaptación para sobrevivir. La vida es dura, al fin y al cabo.
Actualización 10/09/2020: Se me olvidó comentar que la traducción de Arrate Hidalgo es excelente, como siempre. Garantía de calidad.
El cuento que da nombre al librito es conciso y certero: no se va por las ramas y no estira el chicle innecesariamente. Se agradece, aunque queramos conocer más de este mundo y de los personajes que lo poblan. Y sí, es directo, desgarrador y no hace concesiones, pero tampoco es melodramático. Te toca la patata. Básicamente, es la historia de dos hermanas a las que raptan de su poblado para llevarlas a la ciudad como esclavas. Y luego pasan cosas. ¿Cosas bonitas? Alguna hay, sí: la vida no es solo sufrimiento. Pero no son muchas. Hay encuentro de civilizaciones y choque cultural. Hay diferencias de poder y ejercicio del deber. Hay vida diaria en el secreto mundo de los mujeres. Hay adaptación para sobrevivir. La vida es dura, al fin y al cabo.
Actualización 10/09/2020: Se me olvidó comentar que la traducción de Arrate Hidalgo es excelente, como siempre. Garantía de calidad.
Displaying 1 - 30 of 389 reviews