What do you think?
Rate this book
Not to Read
In Not to Read, Alejandro Zambra outlines his own particular theory of reading that also offers a kind of blurry self-portrait, or literary autobiography. Whether writing about Natalia Ginzburg, typewriters and computers, Paul Léautaud, or how to be silent in German, his essays function as a laboratory for his novels, a testing ground for ideas, readings and style. Not to Read also presents an alternative pantheon of Latin American literature – Zambra would rather talk about Nicanor Parra than Pablo Neruda, Mario Levrero than Gabriel García Márquez. His voice is that of a trusted friend telling you about a book or an author he’s excited about, how he reads, and why he writes. A standard-bearer of his generation in Chile, with Not to Read Alejandro Zambra confirms he is one of the most engaging writers of our time.
‘When I read Zambra I feel like someone’s shooting fireworks inside my head. His prose is as compact as a grain of gunpowder, but its allusions and ramifications branch out and illuminate even the most remote corners of our minds.’
—
Valeria Luiselli, author of The Story of My Teeth
278 pages, Paperback
First published September 1, 2010
218 people are currently reading
3619 people want to read
About the author
Alejandro Zambra
53 books4,016 followersAlejandro Zambra is a Chilean writer. He is the author of Bonsai, The Private Lives of Trees, Ways of Going Home, My Documents, Multiple Choice, Not to Read, Chilean Poet and Childish Literature. His stories have appeared in The New Yorker, The Paris Review, Granta, Harper's, Zoetrope, and McSweeney’s, among other places.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 195 reviews
February 3, 2023
It seems I am enjoying Alejandro Zambra’s non-fiction more than his novels. I am not exactly sure why I started this book, following my not so pleasant experience with Bonsai but I did not regret it. Not to Read is a collection a mostly short essays about literature and writing which were previously published in literature magazines. Some were book reviews, others were discussing a certain author he liked. One part consisted of essays about creative writing and talks given to universities. There were some interesting thoughts, I even added a few more books to my never ending TBR. I believe it is an interesting book for people who love South American Literature or the writer.
May 3, 2022
Kitabın adı her ne kadar “Okumamak” olsa da çok sayıda Latin Amerika’lı yazar ve bir o kadar da diğer ülkelerin edebiyatındaki yazarlardan ve eserlerinden bahsederek okumamak bir yana okumayı teşvik etmek hatta kışkırtmak için yazılmış bence. Edebiyata şiirle başlayıp, gazetede sanat köşesi yazılarıyla devam eden ve nihayet kendisine dünyada tanınırlık sağlayan romanları (Bonzai, Ağaçların Özel Hayatı, Eve Dönüş Yolları) yazan Şili’li A. Zambra bu kitabında denemeye de el atmış, kendisinin “edebi gazeteci” türünde olduğunun üstüne vurgu yaparak.
Hayranlığını hep dile getirdiği Borges ile Bioy Casares’in “Shakespare” çevirmek üzere eve kapanmalarını, Dino Buzatti’nin de kendisi gibi “edebi gazetecilik” denen türün gideceği yönü öngörerek “Yüzyılın Cehennemlerine Yolculuk” adlı novellayı yazdığını ve başkaca ilginç bilgileri tatlı tatlı kitabın ilk bölümünde anlatıyor.
İkinci bölüm yine hayranlık duyduğu bir başka yazarla, memleketlisi R. Bolano ile açılıyor. Onun şair yönünü öne çıkaran 12 sayfalık bir deneme ile kendi şairliğine de gönderme yapıyor açıkça. Gonzalo Millan, Nicanor Parra ve çok ilgimi çeken Julio Ramon Ribeyro hakkındaki denemeler de bal tadında. Benim hiç ısınamadığım Pavese’nin müze evini ziyaret ederek ona saygısını sunarken karışık duygular yaşıyor, “Ay ve Şenlik Ateşi”nin Pavese’sini severken, günlüklerinden oluşan “Yaşama Uğraşı”nın Pavese’sini hiç sevmediğini belirtiyor.
Kitabın sonlarına doğru kısa bir süre önce okuduğum ve siz Goodreads dostlarına hararetle önerdiğim Jorge Baron Biza’nın “Çöl ve Tohumu” adlı romanın Alejandro Zambra’nın da sepetinde olduğunu görmek mutlu etti beni. Edebiyatla daha yakın olmak isteyen ve deneme okumayı sevenlere öneririm.
Hayranlığını hep dile getirdiği Borges ile Bioy Casares’in “Shakespare” çevirmek üzere eve kapanmalarını, Dino Buzatti’nin de kendisi gibi “edebi gazetecilik” denen türün gideceği yönü öngörerek “Yüzyılın Cehennemlerine Yolculuk” adlı novellayı yazdığını ve başkaca ilginç bilgileri tatlı tatlı kitabın ilk bölümünde anlatıyor.
İkinci bölüm yine hayranlık duyduğu bir başka yazarla, memleketlisi R. Bolano ile açılıyor. Onun şair yönünü öne çıkaran 12 sayfalık bir deneme ile kendi şairliğine de gönderme yapıyor açıkça. Gonzalo Millan, Nicanor Parra ve çok ilgimi çeken Julio Ramon Ribeyro hakkındaki denemeler de bal tadında. Benim hiç ısınamadığım Pavese’nin müze evini ziyaret ederek ona saygısını sunarken karışık duygular yaşıyor, “Ay ve Şenlik Ateşi”nin Pavese’sini severken, günlüklerinden oluşan “Yaşama Uğraşı”nın Pavese’sini hiç sevmediğini belirtiyor.
Kitabın sonlarına doğru kısa bir süre önce okuduğum ve siz Goodreads dostlarına hararetle önerdiğim Jorge Baron Biza’nın “Çöl ve Tohumu” adlı romanın Alejandro Zambra’nın da sepetinde olduğunu görmek mutlu etti beni. Edebiyatla daha yakın olmak isteyen ve deneme okumayı sevenlere öneririm.
March 22, 2022
zambra’nın denemelerini daha önce de okumuştum, uzun yıllar gazetelerde yazdığı bu yazılar da yine kendi halinde, iddiasız olmayı hedefleyen ve başaran, fikirlerden çok duygulardan yola çıkarak yazılmış yazılar. ben de bu nedenle akademik eleştirilerden, referans dolu makalelerdense böyle içten denemeleri seviyorum.
ama okurken şuna kahrettim çocuk gibi. türkçeyle okuyabildiğimiz kaç ülke edebiyatı var? türkiye ve kktc edebiyatı. oysa zambra kitapta ana dilinden okuyabildiği şili, peru, arjantin, meksika, ispanyol edebiyatlarından ve yazarlarından bahsediyor. elbette nüanslar var ama hepsi okunabiliyor sonuçta, çevrilmesini beklemiyor.
ve ispanyolca edebiyat o kadar geniş ki… boom kuşağından, hiç bilmediğimiz yazarlardan, kitaplardan, şairlerden bahsediyor uzun uzun zambra. bizi latin amerikalılara benzetenlere de ayrı gıcığım. minnacık şili’nin edebi varlığı türk edebiyatını ona katlar benim anladığım.
sonuç olarak evet, epey bilmediğimiz yazar ve kitap var. ne fark eder? zambra okumaya, yazmaya, şiire, öyküye ve romana dair öyle laflar ediyor ki sanırım bir defter dolusu not edeceğim şey var. yazmak, neden yazdığımız, aileler, edebiyat… bunlar aslında evrensel. bu da yetiyor da artıyor.
zambra’nın o olmayan yazar egosunu, kendisini göklerde görmemesini, içtenliğini, yaptığı saçmalıkları da arkadaşımızmış gibi anlatmasını çok seviyorum. o nedenle bu kitabı da meltem gürle’nin kırmızı kazak’ının yanına koyuyorum, gönlümün en özel köşesindeki deneme bölümüne ❤️
hep bilmediğimiz yazarlar yok elbet, bolano, natalia ginzburg, pavese, tanizaki, a.m. homes, luiselli, onetti, cortazar, coetzee, lispecter bize el sallıyor. ve tabii yine yapmak zorunda kaldığımız okunacak kitaplar listeleri de.
ve canım arkadaşım çiğdem yine muhteşem çevirmiş. hele pedro mairal’ın erotik sonelerini…
ama okurken şuna kahrettim çocuk gibi. türkçeyle okuyabildiğimiz kaç ülke edebiyatı var? türkiye ve kktc edebiyatı. oysa zambra kitapta ana dilinden okuyabildiği şili, peru, arjantin, meksika, ispanyol edebiyatlarından ve yazarlarından bahsediyor. elbette nüanslar var ama hepsi okunabiliyor sonuçta, çevrilmesini beklemiyor.
ve ispanyolca edebiyat o kadar geniş ki… boom kuşağından, hiç bilmediğimiz yazarlardan, kitaplardan, şairlerden bahsediyor uzun uzun zambra. bizi latin amerikalılara benzetenlere de ayrı gıcığım. minnacık şili’nin edebi varlığı türk edebiyatını ona katlar benim anladığım.
sonuç olarak evet, epey bilmediğimiz yazar ve kitap var. ne fark eder? zambra okumaya, yazmaya, şiire, öyküye ve romana dair öyle laflar ediyor ki sanırım bir defter dolusu not edeceğim şey var. yazmak, neden yazdığımız, aileler, edebiyat… bunlar aslında evrensel. bu da yetiyor da artıyor.
zambra’nın o olmayan yazar egosunu, kendisini göklerde görmemesini, içtenliğini, yaptığı saçmalıkları da arkadaşımızmış gibi anlatmasını çok seviyorum. o nedenle bu kitabı da meltem gürle’nin kırmızı kazak’ının yanına koyuyorum, gönlümün en özel köşesindeki deneme bölümüne ❤️
hep bilmediğimiz yazarlar yok elbet, bolano, natalia ginzburg, pavese, tanizaki, a.m. homes, luiselli, onetti, cortazar, coetzee, lispecter bize el sallıyor. ve tabii yine yapmak zorunda kaldığımız okunacak kitaplar listeleri de.
ve canım arkadaşım çiğdem yine muhteşem çevirmiş. hele pedro mairal’ın erotik sonelerini…
October 15, 2024
#another year of Zambra #1
4,5*
What I hope for now, as a reader, is exactly what I was looking for when I was nine years old: not to get bored. I can say it in just a slightly more sophisticated way: what I look for is to forget that I am reading.(…)What I seek is to fall into the trap, and for that it’s necessary that I not be able to recognize it. I guess that in more than one way, I’ve been ruined, corrupted by literature.
Alejandro Zambra é o meu queridinho e não há nada a fazer. Com ele, sinto-me um bocado como a Jessica Rabbit quando lhe perguntaram por que gostava do Roger Rabbit. Embora não me faça propriamente rir, diria que ele me faz cócegas no cérebro.
Books say no to literature. Some. Others, the majority, say yes. They obey the market or the holy spirit of governments. Or the placid idea of a generation. Or the even more placid idea of a tradition. I prefer books that say no. Sometimes, even, I prefer the books that don’t know what they are saying.
Mas por mais estimulantes que os ensaios de Zambra sejam, “Not to Read” é sobretudo um livro para quem já sabe muito sobre literatura hispano-americana ou queira aprofundar os seus conhecimentos nessa área, como eu, que fiquei com uma lista infindável de referências a explorar futuramente. Além dos autores que dão título aos textos (Julio Cortázar, Manuel Puig, Roberto Bolaño, Josefina Vicens, Alejandra Costamagna, Pedro Lemebel, Jorge Luis Borges, Nicanor Parra, Juan Ramon Ribeyro) há vários outros mencionados a propósito dos temas abordados, fornecendo aos leitores um manancial de factos, curiosidades e citações. Para quem aprecia a ficção de Zambra, “Not to Read” apresenta, antes de mais, os seus anos de formação, com ensaios como “Obligatory Readings”…
"Madame Bovary" was one of the few novels we had at my house, so I started reading that very same night, following the emergency method my father had taught me: read the first two pages and right away skip to the final two, and only then, once you know how the novel begins and ends, do you continue reading in order. ‘Even if you don’t finish, at least you know who the killer is,’ said my father, who apparently only ever read books about murders.
…“In Praise of the Photocopy”, “Erasing the Reader”, “Traveling with Books”, “Festival of the Long Novel”, abordando também o seu processo de escrita com ironia e desprendimento, como por exemplo em “An Empty Book”, “Wrapped Trees”, “Novels - Forget it”, “The Novel I Lost”:
When "Bonsai" was published, in February 2006, some writers reacted irately towards the novel, arguing that it was not a novel but just a long short story. Defining the novel as a genre is impossible, but in any case the idea persists that it is a long story, two hundred pages or more (and the longer the better, the more a novel it will be). I hadn’t wanted, strictly speaking, to write a novel, but rather a kind of simulacrum or summary of a novel: the same way that a bonsai is and isn’t a tree, I wanted a book that was and wasn’t a novel.
Com especial carinho li as partes em que facilmente me identifico com o autor, nomeadamente com os audiobooks…
Sometimes I think a literary work is only good if it passes the test of being read aloud, subjected to someone else’s patience or one’s own ticklish ear. That’s why I like audio books, which recover the old custom of listening to words, of receiving their rhythm as well, the delayed music of the narration.
…a péssima caligrafia…
What has definitely changed is handwriting, as is clear when I have to correct tests: they’re filled with some real hieroglyphics, shaky signs that are intricate and unintelligible. I’m not complaining, though. Quite the contrary: I identify with those scrawls, since I never achieved the sophisticated, fluid, and well-crafted handwriting that abounds in my generation and even more in those of our parents and grandparents. Although I never stopped writing by hand, my handwriting didn’t improve.
…e a controversa bigamia literária.
For years now I’ve had the habit of combining readings, of submerging myself more or less simultaneously in several books, usually of different natures, as if maliciously making them compete with each other, or as if reading were a mysterious and complex concoction that was prepared, for example, with one hundred morning pages of "The Book of Disquiet", three stories by Clarice Lispector in the afternoon, and some poems by César Vallejo before drifting off.
“Not to Read” compila ensaios, palestras e artigos desde 2007 até à data de publicação desta versão vertida para inglês, uma amostra bastante rica da bagagem do autor chileno, que ele lança para o papel sem qualquer pretensão ou soberba, revelado em inúmeras ocasiões o seu “sallero”, como no texto que dá título ao livro, sobre aquilo que decidimos não ler, e dando várias cotoveladas nos rins dos seus colegas de profissão.
The writer Marcelo Mellado – who recently proclaimed himself enemy number one for Chilean poets – accused them of ‘writing downwards’ and not left to right. The poets responded humourlessly, maybe confirming Mellado’s caricatures of them(…). The charge of writing downwards is funny but also accurate, since many poets forget that writing a verse is a bit more complex than adding words to a shopping list.
4,5*
What I hope for now, as a reader, is exactly what I was looking for when I was nine years old: not to get bored. I can say it in just a slightly more sophisticated way: what I look for is to forget that I am reading.(…)What I seek is to fall into the trap, and for that it’s necessary that I not be able to recognize it. I guess that in more than one way, I’ve been ruined, corrupted by literature.
Alejandro Zambra é o meu queridinho e não há nada a fazer. Com ele, sinto-me um bocado como a Jessica Rabbit quando lhe perguntaram por que gostava do Roger Rabbit. Embora não me faça propriamente rir, diria que ele me faz cócegas no cérebro.
Books say no to literature. Some. Others, the majority, say yes. They obey the market or the holy spirit of governments. Or the placid idea of a generation. Or the even more placid idea of a tradition. I prefer books that say no. Sometimes, even, I prefer the books that don’t know what they are saying.
Mas por mais estimulantes que os ensaios de Zambra sejam, “Not to Read” é sobretudo um livro para quem já sabe muito sobre literatura hispano-americana ou queira aprofundar os seus conhecimentos nessa área, como eu, que fiquei com uma lista infindável de referências a explorar futuramente. Além dos autores que dão título aos textos (Julio Cortázar, Manuel Puig, Roberto Bolaño, Josefina Vicens, Alejandra Costamagna, Pedro Lemebel, Jorge Luis Borges, Nicanor Parra, Juan Ramon Ribeyro) há vários outros mencionados a propósito dos temas abordados, fornecendo aos leitores um manancial de factos, curiosidades e citações. Para quem aprecia a ficção de Zambra, “Not to Read” apresenta, antes de mais, os seus anos de formação, com ensaios como “Obligatory Readings”…
"Madame Bovary" was one of the few novels we had at my house, so I started reading that very same night, following the emergency method my father had taught me: read the first two pages and right away skip to the final two, and only then, once you know how the novel begins and ends, do you continue reading in order. ‘Even if you don’t finish, at least you know who the killer is,’ said my father, who apparently only ever read books about murders.
…“In Praise of the Photocopy”, “Erasing the Reader”, “Traveling with Books”, “Festival of the Long Novel”, abordando também o seu processo de escrita com ironia e desprendimento, como por exemplo em “An Empty Book”, “Wrapped Trees”, “Novels - Forget it”, “The Novel I Lost”:
When "Bonsai" was published, in February 2006, some writers reacted irately towards the novel, arguing that it was not a novel but just a long short story. Defining the novel as a genre is impossible, but in any case the idea persists that it is a long story, two hundred pages or more (and the longer the better, the more a novel it will be). I hadn’t wanted, strictly speaking, to write a novel, but rather a kind of simulacrum or summary of a novel: the same way that a bonsai is and isn’t a tree, I wanted a book that was and wasn’t a novel.
Com especial carinho li as partes em que facilmente me identifico com o autor, nomeadamente com os audiobooks…
Sometimes I think a literary work is only good if it passes the test of being read aloud, subjected to someone else’s patience or one’s own ticklish ear. That’s why I like audio books, which recover the old custom of listening to words, of receiving their rhythm as well, the delayed music of the narration.
…a péssima caligrafia…
What has definitely changed is handwriting, as is clear when I have to correct tests: they’re filled with some real hieroglyphics, shaky signs that are intricate and unintelligible. I’m not complaining, though. Quite the contrary: I identify with those scrawls, since I never achieved the sophisticated, fluid, and well-crafted handwriting that abounds in my generation and even more in those of our parents and grandparents. Although I never stopped writing by hand, my handwriting didn’t improve.
…e a controversa bigamia literária.
For years now I’ve had the habit of combining readings, of submerging myself more or less simultaneously in several books, usually of different natures, as if maliciously making them compete with each other, or as if reading were a mysterious and complex concoction that was prepared, for example, with one hundred morning pages of "The Book of Disquiet", three stories by Clarice Lispector in the afternoon, and some poems by César Vallejo before drifting off.
“Not to Read” compila ensaios, palestras e artigos desde 2007 até à data de publicação desta versão vertida para inglês, uma amostra bastante rica da bagagem do autor chileno, que ele lança para o papel sem qualquer pretensão ou soberba, revelado em inúmeras ocasiões o seu “sallero”, como no texto que dá título ao livro, sobre aquilo que decidimos não ler, e dando várias cotoveladas nos rins dos seus colegas de profissão.
The writer Marcelo Mellado – who recently proclaimed himself enemy number one for Chilean poets – accused them of ‘writing downwards’ and not left to right. The poets responded humourlessly, maybe confirming Mellado’s caricatures of them(…). The charge of writing downwards is funny but also accurate, since many poets forget that writing a verse is a bit more complex than adding words to a shopping list.
May 11, 2022
Zambra’nın denemeleri bahsettiği çoğu Güney Amerikalı yazarı tanımasak, bizde çevrilmediği için okuyamasak da bir yol haritasından fazlasını vaat ediyor. Bir okurun edebiyata dair içten beklentileri, gözlemleri ve yazmaya dair üsttencilikten uzak yorumlarını okumak iyi geliyor. Bolaño ve Cortazar’a özel bölümlerden Buzzati’nin öykülerinden söz ettiği bölüme, Clarice Lispector’ı anmasına, Borges, Llosa, Tanizaki sevgisine, Coelho ve öncüllerine yine tepeden bakmadan laf atmasına kapılıp gitmemek elde değil. Çiğdem Öztürk’ün kıvrak çevirisi de özenle anılmalı.
September 14, 2022
Zambra, benim çok sevdiğim yazarlardan bir tanesi. Ancak kitapları arasında seçim yapmam gerekirse, denemelerini okumayı kurgu kitaplarından çok daha fazla seviyorum. O yüzden Okumamak da Serbest Kürsü’de olduğu gibi diğer kitaplarından önde geliyor.
Beni bir süredir tanıyorsanız, Latin Amerika edebiyatı ile mesafeli bir ilişkim olduğunu biliyorsunuzdur. İşte o mesafenin azalmasına ve Latin Amerika edebiyatı ile yeniden bir ilişki kurmaya başlamamın sebeplerinden birisi kendisidir. Ancak Eve Dönmenin Yolları, Ağaçların Özel Hayatı ve Bonzai ile kendisini okumayı sevsem de, bende bu etkiyi yaratan kitap Serbest Kürsü idi. Daha önceden de bahsettiğim gibi, ben kitaplar üzerine teorik yorumlar ve eleştiriler okumaktan çok, kitap ile gerçek hayatı birbirine kaynaştırarak yazılan eleştiri ve denemeleri okumayı seviyorum. Zambra da bunu muazzam yapanlardan. Okuduğu kitapları kişisel tarihiyle ve geçmiş okumalarıyla o kadar güzel birleştiriyor ki okur-yazar mesafesini iki dost statüsüne indirgiyor. Ben bu kitabı nisan ayında okumaya başladım. Ancak anlattığı kitaplardan evde bekleyip hala okumadıklarımı okumak için o kadar sık mola verdim ki ancak geçtiğimiz hafta bitirdim. (Bana okuttuğu kitapları fotoğrafları kaydırarak görebilirsiniz.) Bu uzayan okuma süreci de Zambra’yı, zaman zaman buluşup kitaplar üzerine sohbet ettiğim bir arkadaşım gibi görme hissini pekiştirmiş olabilir tabii. Zambra’nın Şili’de çeşitli gazete ve dergilerde yayınlanan edebiyat eleştirileri, okuma listeleri, kişisel hikayeleri, yazar anıları ve sevdiği yazarlara olan tutkusuyla sizi içine çeken, bazı ön yargılarınızı yıkan ve yepyeni kitaplara, okuma deneyimlerine kapınızı açan bir kitap. Beni üzen tek şey, Latin Amerika ve İspanyol edebiyatının bu kadar ilgi gördüğü bir ülkede, bu kitapta anılan ve yüceltilen çoğu yazarın dilimizde çevirisi olmaması. Umarım bu kitapta adı geçen o isimler bir gün bir yayıncının radarına düşer. Özetle kitap okumayı ve okudukları üzerine konuşmayı seven herkesin çok seveceği bir kitap. Yepyeni listeler yapmaya ya da raflarda bekleyip duran kitaplarınızı indirmeye hazırsanız, mutlaka okuyun
Beni bir süredir tanıyorsanız, Latin Amerika edebiyatı ile mesafeli bir ilişkim olduğunu biliyorsunuzdur. İşte o mesafenin azalmasına ve Latin Amerika edebiyatı ile yeniden bir ilişki kurmaya başlamamın sebeplerinden birisi kendisidir. Ancak Eve Dönmenin Yolları, Ağaçların Özel Hayatı ve Bonzai ile kendisini okumayı sevsem de, bende bu etkiyi yaratan kitap Serbest Kürsü idi. Daha önceden de bahsettiğim gibi, ben kitaplar üzerine teorik yorumlar ve eleştiriler okumaktan çok, kitap ile gerçek hayatı birbirine kaynaştırarak yazılan eleştiri ve denemeleri okumayı seviyorum. Zambra da bunu muazzam yapanlardan. Okuduğu kitapları kişisel tarihiyle ve geçmiş okumalarıyla o kadar güzel birleştiriyor ki okur-yazar mesafesini iki dost statüsüne indirgiyor. Ben bu kitabı nisan ayında okumaya başladım. Ancak anlattığı kitaplardan evde bekleyip hala okumadıklarımı okumak için o kadar sık mola verdim ki ancak geçtiğimiz hafta bitirdim. (Bana okuttuğu kitapları fotoğrafları kaydırarak görebilirsiniz.) Bu uzayan okuma süreci de Zambra’yı, zaman zaman buluşup kitaplar üzerine sohbet ettiğim bir arkadaşım gibi görme hissini pekiştirmiş olabilir tabii. Zambra’nın Şili’de çeşitli gazete ve dergilerde yayınlanan edebiyat eleştirileri, okuma listeleri, kişisel hikayeleri, yazar anıları ve sevdiği yazarlara olan tutkusuyla sizi içine çeken, bazı ön yargılarınızı yıkan ve yepyeni kitaplara, okuma deneyimlerine kapınızı açan bir kitap. Beni üzen tek şey, Latin Amerika ve İspanyol edebiyatının bu kadar ilgi gördüğü bir ülkede, bu kitapta anılan ve yüceltilen çoğu yazarın dilimizde çevirisi olmaması. Umarım bu kitapta adı geçen o isimler bir gün bir yayıncının radarına düşer. Özetle kitap okumayı ve okudukları üzerine konuşmayı seven herkesin çok seveceği bir kitap. Yepyeni listeler yapmaya ya da raflarda bekleyip duran kitaplarınızı indirmeye hazırsanız, mutlaka okuyun
April 4, 2022
Edebiyata dair bu biçimde yazılmış eserleri çok seviyorum. Büyük analizler yapmadan, büyük iddialar ortaya koymadan, yapısöküm filan işlerine girmeden: hisler, kitaplardan kalan duygular, tetikledikleri düşünceler, o kitaba dair kişisel hatıralar… Edebiyat üzerine yazılacaksa böyle yazılmalı bence. Okumamak, Zambra’nın, çoğu vaktiyle gazetede yayımlanmış küçük denemelerinden müteşekkil bir kitap. Zambra okumak her zaman güzel; yazıların önemli bir bölümü dilimize çevrilmemiş ve/veya okumadığım yazarların eserleriyle ilgili olsa da her birinden ayrı tat aldım. Okumaya ve yazmaya & bunların motivasyonlarına ve bıraktıklarına dair bunca kafa yoran Zambra’nın lezzetli kelimelerini okumak nefisti. Okumanın tuzaklarına ve edebiyatın hayatıma sızdığı yerlere dair çok aydınlatıcı bir okumaydı benim için. (Bir de bundan hemen önce okuduğum Jorge Barón Biza eseri Çöl ve Tohumu’na burada rastlamak ne güzel bir tesadüf oldu!)
February 18, 2019
Buenísimo. Me provocó ganas de leer y de escribir. Me hizo reír. Me presentó autores nuevos y me hizo sentir curiosidad por libros y escritores que sin su recomendación jamás habría leído.
November 11, 2024
Alejandro Zambra, Okumamak’ta kitaplardan bahsediyor bize. Kitapların hayatına etkisinden, ufak detaylardan kurulan sağlam bağlantılara geniş bir perspektif sunuyor. Bunu yaparken de öyle uzun uzadıya analizlere başvurmuyor. Kitapların kendisinde ne hissettirdiğini paylaşıyor. Bu tür denemeleri çok kıymetli buluyorum. Hem sevilen yazarlara haklarını teslim edilirken hem de okumaya dair olan tutkuyu hissediyoruz her sayfada. Üstüne adını dahi duymadığım bir sürü yazar öğrendim bu kitap sayesinde. Bazılarını şimdiden çok merak ediyorum. Zambra okumak her zaman iyi geliyor.
December 20, 2021
Creo que disfrutaría de leer hasta la lista del supermercado de Zambra.
April 30, 2025
‘Madame Bovary sounded like porn; everything French sounded like porn to me. In that regard the movie was disappointing, but I watched it twice—I never again trusted movie versions, and ever since then I have thought that the cinema lies and literature doesn’t (I have no way of demonstrating this, of course). I read Flaubert’s novel much later—I tend to reread it every year, more or less when the first flu hits. There’s no mystery in changing tastes; these things happen in the life of any reader.’
No doubt that I will read this again at some point. This is really, really fucking fantastic. But bear in mind that I also really, really fucking love Latin American literature (also, I never really understood why I have always unashamedly preferred them to French literature (even the ones that I consider as my favourite 'French' authors/writers are Algerians), and Zambra basically wrote my feelings out so accurately in (various points of) the book). Also I love how Zambra thinks that ‘he doesn’t even drink (yerba) mate’ is a proper ‘insult’. Made me laugh. And on top of all its brilliance, the entire book is well seasoned with ‘dark humour’, which I obviously (always) enjoy very much as well. Full RTC later.
Some chunks of excerpts from the book that I really, really enjoyed reading below:
‘Extremely intelligent children, I tell myself with certain indulgence, don’t read the books that adults make them read: they don’t want to be extremely intelligent, since wanting to be intelligent is extremely unintelligent. Intelligent children dominate to perfection the art of playing dumb, and thus they reach adulthood absolutely unscathed, perfectly free of the harsh punishments that intelligence tends to bring.’
‘My generation grew up believing that Chilean literature was brown, and that there was no such thing as Latin American literature. When, at the beginning of the nineties, we started seeing literature of exile and Latin American books and books by gringos and Europeans and Japanese, we read our own writers as if they were foreign and the foreigners as if they were our own. Yukio Mishima was our Severo Sarduy. César Vallejo was our Paul Celan. Macedonio Fernández was our Laurence Sterne. Raymond Carver was our Raymond Chandler. Álvaro Mutis was our grandpa. Robert Creeley was our mute friend. Marguerite Duras was our Delmira Agustini and Delmira Agustini our Edgar Allan Poe. Emily Dickinson was our first love. And Borges was our Borges—It’s no joke: a lot of Chilean writers thought it was a tragedy that Bolaño was Chilean. Maybe it bothered them that he didn’t renounce his nationality. I’m not exaggerating if I say that most Chileans don’t want to read Chileans, much less Latin Americans.’
‘Some years ago I wrote a pretty unfavourable review about Carla Guelfenbein’s first book, and in light of the current commentary about El Resto es Silencio [The Rest is Silence], her most recent novel, I was wrong back then. It’s too late to find out, I have to say, since no one is going to deprive me of the pleasure it gives me not to read certain books, and the truth is I wouldn’t read another novel by Carla Guelfenbein even if Coetzee himself recommended it to me.’
‘There are many Bolaño stories I like, and it would be hard for me to choose just one, but there’s no doubt when it comes to choosing the one I like the least. When I read ‘Buba’ the first time, I thought it was clear that Bolaño was not a football fan, and that impression stayed with me until I reread it an hour ago and discovered there was nothing in the story that would allow the inference that Bolaño was uninterested in football. The problem was, rather, that we his readers are too interested in the sport.
The problem with ‘Buba’ is a problem with reality: we find it ultimately unrealistic that a Chilean could ever have a record like that of Acevedo, who has gone to several consecutive World Cups. It’s painful to accept, but the truth is that if Acevedo were Argentine or Uruguayan, the story would seem irreproachable to us. Bolaño knew this and laughs affectionately at us as he bestows on us great, imaginary triumphs. We have one consolation, minor but perhaps useful in facing the game this afternoon: we wouldn’t believe the story, either, if Acevedo were Peruvian.’
November 14, 2018
Notas de lectura. Intensas, eruditas, arbitrarias en algunos casos, interesantes en todos. Zambra lee y escribe. Lee para escribir y escribe para leerse. Es un furibundo lector chileno, es decir, lo geopolítico lo sitúa en el lugar menos latinoamericano de Latinoamérica. Aún así, la marca de Bolaño -más catalán que español, más español que mexicano, más mexicano que chileno- es latinoamericana. Zambra sostiene con un extraño orgullo que hay autores que no lee. La negación como autoafirmación. En particular se refiere a Jorge Edwards, La casa de Dostoievski. No puedo opinar al respecto, no he leído ese libro. Aunque por falta de ocasión, no tanto por decisión. Lo mejor de estos ensayos literarios de Zambra es el tono personal, casi confesional, que contrasta con un ímpetu histriónico de publicación. Es como esas personas tímidas que se obligan a tomar clases de teatro como estrategia contra la timidez. El conjunto hace una lectura agradable, una guía de lecturas, un espacio de discusión. Un interés literario expansivo.
April 29, 2022
Saat kavramını unutturan uzun bir sohbet, soğumuş kahveler ve keyifle ilgili.
İlkbaharın henüz ilk günleri.
Bi' dost.
Eskimeyen şarkılar ve bi' duygu:
Muhtemelen minnet.
Hiçbiri ve binlercesi.
Okumamak, aslında okumak ve Zambra.
İlkbaharın henüz ilk günleri.
Bi' dost.
Eskimeyen şarkılar ve bi' duygu:
Muhtemelen minnet.
Hiçbiri ve binlercesi.
Okumamak, aslında okumak ve Zambra.
Want to read
August 16, 2018
October 7, 2022
"Üniversitenin ikinci yılında belki de bir çeşit ceza olarak bir ay boyunca korkunç - ve bayağı gerçek- bir zatürreeye katlanmak zorunda kaldım, öyle ki Joyce'un Ulysses'ini azar azar ve isteksizce okuyabildim."
January 5, 2022
NOT TO READ (2018) is a collection of essays, reviews and some lectures written by Alejandro Zambra, a renowned Chilean writer who is becoming increasingly popular and for very good reasons.
The mischievous title reflects his particular theory of reading which he describes with humor in several essays. Zambra writes with authority and charm, and his texts are unpretentious, amusing and very personal.
The first part of this book compiles short essays and reviews initially published in Chilean media; the last chapters are lengthier discussions on reading and writing. He writes about authors like Roberto Bolaño, Mario Levrero, Natalia Ginzburg, Nicanor Parra, Hebe Uhart, Dino Buzzati, among many others. Personally, I was very moved by his heartfelt homage to Pedro Lemebel, a brilliant, brave, unforgettable, almost untraslatable Chilean writer. But then, anyone who loves Lemebel is in my good books.Unsurprisingly, Zambra is casually dismissive of prominent names such as Mario Vargas Llosa, Pablo Neruda or Gabriel García Márquez, which shows he is not afraid of being iconoclastic.
Zambra focuses a great deal on Latin American literature and it is very tempting to track down the work of the writers mentioned in this book. Even if you're not really interested in Latin American literature, this collection of essays is a joy to read.
The mischievous title reflects his particular theory of reading which he describes with humor in several essays. Zambra writes with authority and charm, and his texts are unpretentious, amusing and very personal.
The first part of this book compiles short essays and reviews initially published in Chilean media; the last chapters are lengthier discussions on reading and writing. He writes about authors like Roberto Bolaño, Mario Levrero, Natalia Ginzburg, Nicanor Parra, Hebe Uhart, Dino Buzzati, among many others. Personally, I was very moved by his heartfelt homage to Pedro Lemebel, a brilliant, brave, unforgettable, almost untraslatable Chilean writer. But then, anyone who loves Lemebel is in my good books.Unsurprisingly, Zambra is casually dismissive of prominent names such as Mario Vargas Llosa, Pablo Neruda or Gabriel García Márquez, which shows he is not afraid of being iconoclastic.
Zambra focuses a great deal on Latin American literature and it is very tempting to track down the work of the writers mentioned in this book. Even if you're not really interested in Latin American literature, this collection of essays is a joy to read.
May 26, 2022
Zambra'yı ne kadar çok sevdiğimi her fırsatta dile getiriyorum, o yüzden Okumamak hakkında pek bir şey söylememe gerek yok sanki.
Her denemede yazarın edebiyata, okumaya nasıl büyük bir tutku duyduğu anlaşılıyor. Gazete köşesi için incelediği kitaplardan, Şili'deki edebiyat dünyasından, kendi yazma tecrübesinden, hayran olduğu yazarlardan, Pessoa'dan, Borges'ten, Shakespeare'den, Bolano'dan, Lispector'dan ve daha onlarca isimden bahsediyor Zambra. Zambra'nın denemeleri de romanları gibi içten yazılmış, büyük laflar etmeden okuru etkisi altına alıyor. Sanki yanı başınızdaymış da sohbet ediyormuşsunuz gibi okuyorsunuz, bu açıdan Meltem Gürle'nin muazzam kitabı Kırmızı Kazak'ı da hatırlattı bana.
Açıkçası kitap incelemelerindense genel olarak edebiyattan, okur olmaktan, Şili'den ve hayranlık duyduğu yazarlardan bahsettiği denemeleri daha çok sevdim. Bunda incelediği birçok kitabın dilimize çevrilmemiş olmasının etkisi de büyük. Gerçi bahsettiği ve daha önce hiç duymadığım bazı yazarları kenara not aldım, böyle bir faydası da oldu bana. Çiğdem Öztürk'ün çevirisi ise yine kusursuz.
Aklıma takılan tek nokta acaba kitaptaki denemeler Türkçe baskı için yeniden sıralanabilir miydi oldu. Böyle derlemelerde -eğer kronolojik sıra gözetilmiyorsa- denemeler okura kolaylık sağlayacak belli bir akışa göre sıralanıyor, ancak Şili'de yaşayan biriyle Türkiye'de yaşayan biri için aynı sıralamanın kullanılması mantıksız bence. Adını duymadığım, Türkçeye çevrilmemiş yazarların kitap incelemelerini üst üste okuyunca kitaptan biraz koptum çünkü. Kitaba yeniden bir editörlük yapılması doğru mudur, yazar ya da orijinal yayıncı kabul eder mi bilmiyorum ama okur olarak böyle bir şey işime gelirdi benim.
Zambra hep yazsın, Çiğdem Öztürk çevirsin, biz hep okuyalım. Çağdaş edebiyatta okurken bu kadar keyif aldığım, böylesine sevdiğim çok az yazar var.
Her denemede yazarın edebiyata, okumaya nasıl büyük bir tutku duyduğu anlaşılıyor. Gazete köşesi için incelediği kitaplardan, Şili'deki edebiyat dünyasından, kendi yazma tecrübesinden, hayran olduğu yazarlardan, Pessoa'dan, Borges'ten, Shakespeare'den, Bolano'dan, Lispector'dan ve daha onlarca isimden bahsediyor Zambra. Zambra'nın denemeleri de romanları gibi içten yazılmış, büyük laflar etmeden okuru etkisi altına alıyor. Sanki yanı başınızdaymış da sohbet ediyormuşsunuz gibi okuyorsunuz, bu açıdan Meltem Gürle'nin muazzam kitabı Kırmızı Kazak'ı da hatırlattı bana.
Açıkçası kitap incelemelerindense genel olarak edebiyattan, okur olmaktan, Şili'den ve hayranlık duyduğu yazarlardan bahsettiği denemeleri daha çok sevdim. Bunda incelediği birçok kitabın dilimize çevrilmemiş olmasının etkisi de büyük. Gerçi bahsettiği ve daha önce hiç duymadığım bazı yazarları kenara not aldım, böyle bir faydası da oldu bana. Çiğdem Öztürk'ün çevirisi ise yine kusursuz.
Aklıma takılan tek nokta acaba kitaptaki denemeler Türkçe baskı için yeniden sıralanabilir miydi oldu. Böyle derlemelerde -eğer kronolojik sıra gözetilmiyorsa- denemeler okura kolaylık sağlayacak belli bir akışa göre sıralanıyor, ancak Şili'de yaşayan biriyle Türkiye'de yaşayan biri için aynı sıralamanın kullanılması mantıksız bence. Adını duymadığım, Türkçeye çevrilmemiş yazarların kitap incelemelerini üst üste okuyunca kitaptan biraz koptum çünkü. Kitaba yeniden bir editörlük yapılması doğru mudur, yazar ya da orijinal yayıncı kabul eder mi bilmiyorum ama okur olarak böyle bir şey işime gelirdi benim.
Zambra hep yazsın, Çiğdem Öztürk çevirsin, biz hep okuyalım. Çağdaş edebiyatta okurken bu kadar keyif aldığım, böylesine sevdiğim çok az yazar var.
January 21, 2025
Kitabı değerlendirirken yapacağım bir çok ekleme olacak sadece iyiydi yada şunlar şunlar vardı diyerek kısa kesilecek bir eser değil daha sonra detaylıca yazacağım diyeceğim tek şey mutlaka okunmalı bence.
https://edebiyatdanostalji.blogspot.c...
https://edebiyatdanostalji.blogspot.c...
April 19, 2020
“I tell you i am sad,i tell you i am alone. I tell you i am dead. I need a coffin and a ridiculous speech” Violet Parra says in a heart-rending letter to Gilbert Favre....When we read other people’s letters, we are looking for a zone of necessity that is often absent in fiction. No clamouring narrators no startling characters. In short, it does is good every once in a while to pause happily for a while on the steps that lead up to literature
.
.
“The discovery of a great new writer somehow changes everything we knew or though we knew: those books were always right there waiting for us, and we feel a little dumb for being so late to meet them”
.
.
.
Not to read by Alejandro Zambra is a revelatory and enigmatic collection of essays and musings on ironically the topic of what to read or how we read and why. He discusses authors from Cortázar, to Bolańo, from Neruda to Natalia Ginsburg. He breaks down the large tome’s and why we read them, why we read the collected letters of authors, why we read things just because everyone else is talking about it ( bookstagram before it existed)
.
.
Spanning about 40 essays (most only about 2-4 pages Zambra sheds light on so many unknown or lesser known South American writers and Latin American authors who have shaped his reading, the Chilean literary scene, to the Scandinavian literary circles he touches on it all, I will continue to underline and read this amazing work and if you want your mind to expand and your to be read pile to as well then I highly suggest this book.
.
.
“The discovery of a great new writer somehow changes everything we knew or though we knew: those books were always right there waiting for us, and we feel a little dumb for being so late to meet them”
.
.
.
Not to read by Alejandro Zambra is a revelatory and enigmatic collection of essays and musings on ironically the topic of what to read or how we read and why. He discusses authors from Cortázar, to Bolańo, from Neruda to Natalia Ginsburg. He breaks down the large tome’s and why we read them, why we read the collected letters of authors, why we read things just because everyone else is talking about it ( bookstagram before it existed)
.
.
Spanning about 40 essays (most only about 2-4 pages Zambra sheds light on so many unknown or lesser known South American writers and Latin American authors who have shaped his reading, the Chilean literary scene, to the Scandinavian literary circles he touches on it all, I will continue to underline and read this amazing work and if you want your mind to expand and your to be read pile to as well then I highly suggest this book.
June 13, 2019
In addition to being an essay collection about reading and writing in general, Not to Read is a wonderful excursion into the works of many lesser-known Latin American authors – plus a few Hungarians, Poles, Italians, Spaniards etc. – most of which I will probably never read because they haven’t been translated into languages I know. Yet, Zambra’s writing is always such a pleasure to read that by no means you have to have read any of the books he’s talking about in order to enjoy Not to Read. This is only the second book I’ve read from him, but there’s something in his style that speaks to me (be it fiction or, like here, non-fiction), prompting me to declare him as one of my favorite writers. I don’t know exactly why, put picking up a book of his is always a joy.
Mimi has written an excellent review with which I agree completely, including the point that an index would’ve been very useful. (Maybe it’s just too much editorial work for a small press, I don’t know). Considering the extent to which Zambra is involved ‘in the scene’, having worked together with so many authors and having read so much, I could imagine Not to Read to be an important contribution to the field, and hopefully it will remain in print for future generations.
Mimi has written an excellent review with which I agree completely, including the point that an index would’ve been very useful. (Maybe it’s just too much editorial work for a small press, I don’t know). Considering the extent to which Zambra is involved ‘in the scene’, having worked together with so many authors and having read so much, I could imagine Not to Read to be an important contribution to the field, and hopefully it will remain in print for future generations.
January 29, 2023
La angustia que me da saber que este es el último libro que me quedaba por leer de Zambra!
Aprovecho para comentar lo circunstancial que son mis ratings acá: de haber sido este el primer libro de Zambra que leía le hubiera puesto 5 estrellas seguro. Sin embargo, después de haberlo leído todo, dándole 4 solo quiero decir que no es mi preferido.
Mi preferido de los no ficción: Tema libre
Espero que escriba mucho más.
Aprovecho para comentar lo circunstancial que son mis ratings acá: de haber sido este el primer libro de Zambra que leía le hubiera puesto 5 estrellas seguro. Sin embargo, después de haberlo leído todo, dándole 4 solo quiero decir que no es mi preferido.
Mi preferido de los no ficción: Tema libre
Espero que escriba mucho más.
December 18, 2023
poco que añadir te amo alejandro zambra. la única pega es la desproporción absoluta entre reseñas y textos sobre autores y las poquísimas autoras que menciona o analiza, pero la mayoría de textos son un goce, he disfrutado mucho con los dos sobre ribeyro y sobre todo con los del final sobre bonsai y la vida privada de los árboles <3
May 25, 2021
Gran libro de ensayos y crónicas, un manifiesto de su amor por la lectura y los buenos libros. Nos reafirma en los gustos por autores que tendemos a olvidar como Cortazar o Ribeyro, y nos permite conocer a otros como Buzzati o Ginzburg o Levrero. Altamente recomendable esta edición aumentada.
November 5, 2022
me he dicho bueno lee un par de ensayitos de Zambra aunque esto no toque ahora y he ido a por ellos distraído y casi en secreto y de algún modo ya es medianoche y no me queda ni libro ni nada entre las manos
Read
June 20, 2020While this isn't a bad book of newspaper columns, reviews, and occasional talks, it's not anything that's steadily essential, insightful, amusing, provocative, etc. "We know that very likely, absolutely no one reads our columns. At first it hurts, but now it makes us happy," Zambra writes in "Relevance of Hamlet in the Modern Age." He goes on: "Because how exhausting it would be to think, on the contrary, that what one does is important, that many people are going to read what we say in the newspaper. That we have a responsibility." That could sum up how this collection might be viewed.
Yet that quotation underlines a disengagement that seems understandable given the Chilean context Zambra writes within, but also a bit blind. What we do is important, and we have responsibilities that are hidden, obvious, and in between. Zambra is only writing about words in a paper, but is he aware of the implications? What he said sounds like a level opinion, but if applied elsewhere it can be disastrous to personal relationships, work relationships, our view on duties we have to perform (I hope a mechanic has assiduously checked any vehicle I'm in), and so on. I think reviewers have responsibilities, even if we're never sure who reads our work. We have a responsibility to make the best sentence possible in the circumstances, at one level, and to present fairly what we (think we) see in someone else's work.
While I dog-eared some pages, there's nothing much that remains of his writing in my head. Is it him? The translation? Both? Predominantly, I think it's Zambra. Whatever is in here that's slightly amusing (or slightly something or other) isn't fresh or original or so well-phrased it pushes expressions of a similar thought, phrased differently, out of the mind. I had higher hopes for Not to Read.
Yet that quotation underlines a disengagement that seems understandable given the Chilean context Zambra writes within, but also a bit blind. What we do is important, and we have responsibilities that are hidden, obvious, and in between. Zambra is only writing about words in a paper, but is he aware of the implications? What he said sounds like a level opinion, but if applied elsewhere it can be disastrous to personal relationships, work relationships, our view on duties we have to perform (I hope a mechanic has assiduously checked any vehicle I'm in), and so on. I think reviewers have responsibilities, even if we're never sure who reads our work. We have a responsibility to make the best sentence possible in the circumstances, at one level, and to present fairly what we (think we) see in someone else's work.
While I dog-eared some pages, there's nothing much that remains of his writing in my head. Is it him? The translation? Both? Predominantly, I think it's Zambra. Whatever is in here that's slightly amusing (or slightly something or other) isn't fresh or original or so well-phrased it pushes expressions of a similar thought, phrased differently, out of the mind. I had higher hopes for Not to Read.
October 16, 2018
A veces 3, muchas otras 5
October 26, 2025
Uno se va con muchos títulos pendientes y otras formas de ver lo ya leído tras terminar No leer, un poco lo esperable en este tipo de recopilaciones, pero que, en este caso, más allá de lo que uno pueda concordar o rebatir, resulta en una experiencia lectora sumamente agradable y fluida gracias a lo ameno de la prosa de Zambra, muy identificable para los que han leído sus novelas.
Debo decir que el libro se disfruta mucho más si uno ya está relativamente inmerso en el panorama literario latinoamericano -aunque abarca también otros autores internacionales-. Sin duda me gustaría volver a cada texto una vez hecha la tarea de leer -o releer- el libro o autor objeto de los monólogos de Zambra, creo que eso es uno de mis aspectos favoritos de este tipo de lecturas, que nos permiten cierta intermitencia en su lectura, ideal para leerlo de un tirón y volver a él con el tiempo, o empezar visitándolo de a poco, a la par que las lecturas propias o la curiosidad coincidan con los ensayos de Zambra. La brevedad de los textos hizo de este libro mi acompañante ideal para esos periodos en que cuesta encontrar el tiempo para leer. Mi único tema es que algunas de las anécdotas, que son las que generalmente estructuran estos ensayos, me sonaban a ocurrencias demasiado ideales (por no decir inverosímiles) que terminaban rompiendo mi inmersión, no sé si era una fina capa de ficción para que todo terminara de amarrar o yo soy muy incrédulo, en fin, todo eso no le resta mucho a este gran libro.
Debo decir que el libro se disfruta mucho más si uno ya está relativamente inmerso en el panorama literario latinoamericano -aunque abarca también otros autores internacionales-. Sin duda me gustaría volver a cada texto una vez hecha la tarea de leer -o releer- el libro o autor objeto de los monólogos de Zambra, creo que eso es uno de mis aspectos favoritos de este tipo de lecturas, que nos permiten cierta intermitencia en su lectura, ideal para leerlo de un tirón y volver a él con el tiempo, o empezar visitándolo de a poco, a la par que las lecturas propias o la curiosidad coincidan con los ensayos de Zambra. La brevedad de los textos hizo de este libro mi acompañante ideal para esos periodos en que cuesta encontrar el tiempo para leer. Mi único tema es que algunas de las anécdotas, que son las que generalmente estructuran estos ensayos, me sonaban a ocurrencias demasiado ideales (por no decir inverosímiles) que terminaban rompiendo mi inmersión, no sé si era una fina capa de ficción para que todo terminara de amarrar o yo soy muy incrédulo, en fin, todo eso no le resta mucho a este gran libro.
September 21, 2025
reconec que no soc imparcial
January 4, 2024
Nihayet bitirdim!
Yanlış anlaşılmasın gayet zevk alarak ve hatta bitmesin diye aralara başka kitaplar da alarak okuduğum için bu kadar uzun sürdü. Zambra’nın evvelce dört kitabını okumuş ve çok beğenmiştim. Aynı durum denemeleri için de geçerli oldu. Özellikle Latin Amerika edebiyatından tanımadığım şair ve yazarları okutması bir yana tanıdıklarıma da tekrar göz atmama neden oldu zira insanın sevdiği bir yazarın denemelerini okuması akıl hocası ile sohbet etmesi gibi bir şeymiş.
Okurlar için tam bir ziyafet olmasının yanında yazarlar için de çok değerli tanımlar var. Mesela; “Çünkü gerçekten yazmak sevdiklerimize ve nefret ettiklerimize cepheden bakarak, hepsinden önemlisi bedeli ne olursa olsun ya da insanın canı ne kadar acırsa acısın kendi kendimizin içine bakmak, hep açılmak anlamına gelir”
Sonlara doğru Bonzai’nin filme çekilme sürecinden ve karmaşık duygularından bahsetmiş. Orada yaptığı şu benzetme de çok hoşuma gitti “Kitap yayınlamanın çocukların evden ayrılmasına benzediğini düşünmek hoşuma gidiyor: Bahtlarının açık olmasını istiyoruz ama onlar için yapabileceğimiz çok az şey var, hatta hiçbir şey yok.” Bu duyguyu sadece yazarlar değil yaratıcı bir iş yapıp eserini topluma bırakan her kişi yaşıyor sanırım ancak çoğu bu duyguyla baş edemiyor ve egosuna yenik düşüyor. Ben Zambra’nın başka bir esere dönüşen ‘çocuğu’ yani Christian Jimenez’in çektiği sinema filmi ile ilgili samimiyetle ve büyük bir olgunlukla yaptığı şu duygu paylaşımına bayıldım:
“Hala filmi ilk seyrettiğimde ne hissettiğimi çözemedim. Beyazperde bir bakıma aynıydı, çünkü o karakterlerin dediği pek çok cümleyi ben yazmıştım ya da yaşamıştım. Tabii haliyle önümde duran şey benim değildi, Christian’ındı, oyuncularındı, filmde çalışan herkesindi. Mutlulukla sükunet karışımı bir şey hissettim. Ve bu hikayeyi kaybettiğimden emin oldum. Çünkü onu kaybettim: Eğer Bonzai şimdi bana aitse, yeni, müşterek bir biçimde ait. Bu hem bunaltıcı, hem tuhaf, hem de muhteşem.”
Okumayı (ve yazmayı) seven herkesin bu denemeleri okumasını hararetle tavsiye ederim.
Yanlış anlaşılmasın gayet zevk alarak ve hatta bitmesin diye aralara başka kitaplar da alarak okuduğum için bu kadar uzun sürdü. Zambra’nın evvelce dört kitabını okumuş ve çok beğenmiştim. Aynı durum denemeleri için de geçerli oldu. Özellikle Latin Amerika edebiyatından tanımadığım şair ve yazarları okutması bir yana tanıdıklarıma da tekrar göz atmama neden oldu zira insanın sevdiği bir yazarın denemelerini okuması akıl hocası ile sohbet etmesi gibi bir şeymiş.
Okurlar için tam bir ziyafet olmasının yanında yazarlar için de çok değerli tanımlar var. Mesela; “Çünkü gerçekten yazmak sevdiklerimize ve nefret ettiklerimize cepheden bakarak, hepsinden önemlisi bedeli ne olursa olsun ya da insanın canı ne kadar acırsa acısın kendi kendimizin içine bakmak, hep açılmak anlamına gelir”
Sonlara doğru Bonzai’nin filme çekilme sürecinden ve karmaşık duygularından bahsetmiş. Orada yaptığı şu benzetme de çok hoşuma gitti “Kitap yayınlamanın çocukların evden ayrılmasına benzediğini düşünmek hoşuma gidiyor: Bahtlarının açık olmasını istiyoruz ama onlar için yapabileceğimiz çok az şey var, hatta hiçbir şey yok.” Bu duyguyu sadece yazarlar değil yaratıcı bir iş yapıp eserini topluma bırakan her kişi yaşıyor sanırım ancak çoğu bu duyguyla baş edemiyor ve egosuna yenik düşüyor. Ben Zambra’nın başka bir esere dönüşen ‘çocuğu’ yani Christian Jimenez’in çektiği sinema filmi ile ilgili samimiyetle ve büyük bir olgunlukla yaptığı şu duygu paylaşımına bayıldım:
“Hala filmi ilk seyrettiğimde ne hissettiğimi çözemedim. Beyazperde bir bakıma aynıydı, çünkü o karakterlerin dediği pek çok cümleyi ben yazmıştım ya da yaşamıştım. Tabii haliyle önümde duran şey benim değildi, Christian’ındı, oyuncularındı, filmde çalışan herkesindi. Mutlulukla sükunet karışımı bir şey hissettim. Ve bu hikayeyi kaybettiğimden emin oldum. Çünkü onu kaybettim: Eğer Bonzai şimdi bana aitse, yeni, müşterek bir biçimde ait. Bu hem bunaltıcı, hem tuhaf, hem de muhteşem.”
Okumayı (ve yazmayı) seven herkesin bu denemeleri okumasını hararetle tavsiye ederim.
May 22, 2019
part I : 2-4 page long columns - impressions about books, writers, reading literature
part II : longer essays on (dead) writers
part III : musings on Zambra's own work, his writing and reading (including some speeches and small lectures)
"It's true that some of the writers mentioned here have not been translated into English, or have appeared only rarely. But you don't have to be familiar with the books discussed here in order to enjoy reading - Zambra's voice is that of a trusted friend telling you about a book he's excited about, and why. The fact that this friend is also one of the most interesting authors working today mkes this peek into his reading life all the more fascinating." (from the foreword by Megan McDowell, translator)
This collection of "non-fiction" work can be seen as Zambra's literary autobiography. It shows the reader what Zambra was reading and thinking about when he wrote his novels. More than this it feels also like a biography of a whole generation. Writing always is about belonging, Zambra says somewhere in this book. And perhaps that's the greatest strength of Not To Read, the more you read into the bundle, you - the reader - becomes more to belong to the 'we' the writer, Zambra, is writing about.
part II : longer essays on (dead) writers
part III : musings on Zambra's own work, his writing and reading (including some speeches and small lectures)
"It's true that some of the writers mentioned here have not been translated into English, or have appeared only rarely. But you don't have to be familiar with the books discussed here in order to enjoy reading - Zambra's voice is that of a trusted friend telling you about a book he's excited about, and why. The fact that this friend is also one of the most interesting authors working today mkes this peek into his reading life all the more fascinating." (from the foreword by Megan McDowell, translator)
This collection of "non-fiction" work can be seen as Zambra's literary autobiography. It shows the reader what Zambra was reading and thinking about when he wrote his novels. More than this it feels also like a biography of a whole generation. Writing always is about belonging, Zambra says somewhere in this book. And perhaps that's the greatest strength of Not To Read, the more you read into the bundle, you - the reader - becomes more to belong to the 'we' the writer, Zambra, is writing about.
Displaying 1 - 30 of 195 reviews