What do you think?
Rate this book
The Art of Thinking
1928. Contents: On thinking; How to estimate thought; Real thinking; Possibility of an Art of Thinking; Obsessions or Inferiority Complexes; Thought weakened by life; Living one's life; Living one's life on a higher plane; Elaboration of Data in the Mind; Creation; The root of creation. Idea; How we can get at our own ideas; Be yourself; Find yourself; and Literary production possible to all.
202 pages, Mass Market Paperback
First published January 1, 1928
87 people are currently reading
672 people want to read
About the author
Ernest Dimnet
58 books14 followersErnest Dimnet (1866-1954), French priest, writer and lecturer, is the author of The Art of Thinking, a popular book on thinking and reasoning during the 1930s. Born in France, he moved to the United States after the First World War. The Art of Thinking was on the best-seller lists in the US in the 1930s, alongside Dale Carnegie's self-help works, but it is mostly forgotten today. Dimnet's "The art of thinking" invites the reader into a state of honesty where he evaluates himself as a thoughtful human being. Dimnet brings up the fact that we too often only "think of thinking" about something instead of actually thinking. He provides useful tips and advice on how to improve ones' concentration, and even endeavors to answer some timeless and all-important questions such "how do I find myself." Finding an answer to these questions, Dimnet explains, is crucial to the production of any original thought. We must know ourselves in order to think for ourselves.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 38 reviews
April 28, 2010
Very old book that I read long ago and want to re-read someday. Here are some pointers from this author - which you may or may not agree with. Keep in mind that his goal is to teach you to think:
1. Make use of the little bits of time you have - eg: waiting at Dr. office. Always have a writing pad or good book.
2. Never read inferior books or books that don’t interest you.
3. Make a list of great books that you want to read.
4. Only keep great books in your library
5. Only read what gives you the greatest pleasure
6. Do not read good books. Only read the best.
7. Never read; always study. Study nothing that does not interest you.
8. Whatever we read from intense curiosity gives us the model for how we should always read.
9. Sometimes you can read a table of contents to see what the book is about.
10. Sometimes you can get more of a friend’s analysis of a book than out of direct reading.
11. Whatever we read we must first comprehend and when we have comprehended, criticize.
12. Acquire habit not to receive anything as true or beautiful, but consider everything as a problem.
13. Comprehension is criticism and criticism or judgment is a mere synonym for thought.
14. Treat newspapers as lessons in history. Just looking for business, society, sporting news will not teach you to think.
15. Put thoughts in writing. Don’t depend on memory.
1. Make use of the little bits of time you have - eg: waiting at Dr. office. Always have a writing pad or good book.
2. Never read inferior books or books that don’t interest you.
3. Make a list of great books that you want to read.
4. Only keep great books in your library
5. Only read what gives you the greatest pleasure
6. Do not read good books. Only read the best.
7. Never read; always study. Study nothing that does not interest you.
8. Whatever we read from intense curiosity gives us the model for how we should always read.
9. Sometimes you can read a table of contents to see what the book is about.
10. Sometimes you can get more of a friend’s analysis of a book than out of direct reading.
11. Whatever we read we must first comprehend and when we have comprehended, criticize.
12. Acquire habit not to receive anything as true or beautiful, but consider everything as a problem.
13. Comprehension is criticism and criticism or judgment is a mere synonym for thought.
14. Treat newspapers as lessons in history. Just looking for business, society, sporting news will not teach you to think.
15. Put thoughts in writing. Don’t depend on memory.
April 26, 2019
یک اصل مشهورهمواره بر فعالیتهای فکری یک انسان حاکم بوده است: کتابهای خوب را بخوانید. اما چون عمر ما کوتاه است لذا فقط بهترین کتابها را مطالعه نمایید. اگر شما می خواهید که نیروی تفکرتان را صرف اندیشیدن درباره افکار واقعی نمایید و هنگام مطالعه حتی یک لحظه خسته کننده نداشته باشید، تصمیم قاطع بگیرید که کتابهایی را که در شمار بهترین ها نیستند را کنار بگذارید.
مردم قادر به تشخیص این موضوع نیستند که هیجان و سر و صدای شدید برای مطالعه بسیاری از کتابهای جدید فقط جنبه تجارتی دارد و از سوی ناشران آن کتابها ایجاد شده است.
روش واقعی مطالعه آن است که با شور و شوق و سرعت صورت گیرد و کنجکاوی انسان را برانگیزاند. درک معنی، گام نخستین و اساسی در مطالعه است. اگر شما دو زبان را خوب می دانید به شما توصیه می کنم که اگر می توانید روزانه فقط چهار سطر را ترجمه نمایید. عادت کردن به درک کامل معنای یک چیز مزایای زیادی را به همراه دارد.
کتاب جالبی نبود. سبک نوشتن نویسنده و یا ترجمه نه چندان خوب خواندن کتاب را سخت می کرد. توالی منطقی بین مطالب وجود نداشت. در هر فصل چند جمله قابل تامل وجود داشت و مابقی فصل به مثالها و گفتگوهایی می پرداخت که کمکی به یادگیری مطالب نمیکرد. یکی از کتابهایی بود که به سختی و فقط به دلیل اینکه دچار عذاب وجدان نشوم تمام کردم.
مردم قادر به تشخیص این موضوع نیستند که هیجان و سر و صدای شدید برای مطالعه بسیاری از کتابهای جدید فقط جنبه تجارتی دارد و از سوی ناشران آن کتابها ایجاد شده است.
روش واقعی مطالعه آن است که با شور و شوق و سرعت صورت گیرد و کنجکاوی انسان را برانگیزاند. درک معنی، گام نخستین و اساسی در مطالعه است. اگر شما دو زبان را خوب می دانید به شما توصیه می کنم که اگر می توانید روزانه فقط چهار سطر را ترجمه نمایید. عادت کردن به درک کامل معنای یک چیز مزایای زیادی را به همراه دارد.
کتاب جالبی نبود. سبک نوشتن نویسنده و یا ترجمه نه چندان خوب خواندن کتاب را سخت می کرد. توالی منطقی بین مطالب وجود نداشت. در هر فصل چند جمله قابل تامل وجود داشت و مابقی فصل به مثالها و گفتگوهایی می پرداخت که کمکی به یادگیری مطالب نمیکرد. یکی از کتابهایی بود که به سختی و فقط به دلیل اینکه دچار عذاب وجدان نشوم تمام کردم.
December 28, 2014
به نظرم کتاب به دست نویسنده ی وطن پرست فرانسوی نوشته شده که این قضیه کمی روی قضاوت ها و نوشته هاش تاثیر داره و هر چند گاهی ممکنه به نظر برسه حرف جدیدی نمی زنه اما از نظر مرتب کردن ذهنم توی این مسئله تاثیر کتاب فوق العاده بود. بخش هایی از کتاب که دوست داشتم:
فرزانه ای گفته است که کتابها دو نوعند: کتاب هایی که به یک بار خواندن می ارزند و کتاب هایی که باید همیشه آنها را خواند.
کمتر کسی است که این کتاب را بخواند و تشخیص ندهد که علل نارساییهای ذهنیش بیشتر ناشی از تنبلی، وابستگی انگل گونه به دیگران، بی سلیقگی و نواقص مشابه شخصیتی بوده و نقش کمبودهایی که به طرز بارزی ریشه فکری دارند، اندک است. – جان دیوئی
ذهن انسان نظیر یک رنگ درخشان و یک اتاق کاملا منظم نیست، بلکه بیشتر شبیه به یک اتاق زیر شیروانی و مسدود است که در نور کمرنگ آن، پروانه ها به دنیا می آیند و بزرگ می شوند. این پروانه ها در واقع افکار ما هستند، ولی به محض این که در را می گشاییم تا پروانه ها را بهتر ببینیم، آن پروانه های کوچک و خاکستری رنگ ناپدید می شوند.
هیچ امری بدون یک علت یا یک علت کافی روی نمی دهد. (معروف به قانون علیت)
معیارهای سنجش فکر یک انسان عبارتند از: نخست، نقش هایی که الهام بخش طرز تفکر هستند. دوم، خواست ها و ناخواستنی های پاسخگو به نقش ها. و بالاخره نیروی فکری که به ما قدرت می دهد تا حقایق عقلی را با کامیابی نسبی توام کنیم.
همدردی ها ضعیف هستند، در حالی که نفرت ها قوی می باشند. نیرومند بودن نفرت ها، از جمله خصایصی است که موجب تحقیر و سرافکندگی انسان می شوند، زیرا ما بر اثر تحریک اتفاقی برخی صفات معدود و انگشت شمار، زود به خشم می آییم، در حالی که بیداری حس قدرشناسی در ما با کندی صورت می گیرد.
نشانه یا علت دیگر وجود تمایلات بدبینانه در ما، ناشی از حضور عادات ذهنی ملال آور در آگاهی های ماست، که پیروان فروید آنها را عقده ها می نامند.
درون نگرری را می توان با کمک دو نوع اطلاعات تکمیل و کنترل کرد:
1-نامه های خصوصی ما
2- نداهای درونی ما که بیانگر افکار واقعی ما می باشند. هر دو نوع اطلاعات یاد شده را می توان در پرتو آگاهی کاملا بیدار مورد وارسی قرار داد و نیازی به تحقیق درباره ی آنان از راه فرآیندهای روانی نمی باشد. نداهای درونی ما چه می گویند؟ آیا ما از شنیدن نداهای بیرونی و درونی سینمای وجود خویش خوشنود هستیم؟ (این اتومبیل خیلی سریع حرکت می کند...ای کاش ما یک اتومبیل تندرو داشتیم...احساس می کنم که کاملا آماده نوشیدن چای هستم) به همان ترتیب، آیا نامه های خصوصی ما سرشار از درد دل ها و جزئیات پیش پا افتاده نیست، و آیا تنها تفاوتش با حرف های یک فرد بسیار عادی، فقط از لحاظ دستور زبان و تلفظ کلمات است؟ آیا لذت ما از انتقاد کردن- به جای قدر دانی نمودن- در جملات بسیاری ظاهر نمی شود که بدین سان آغاز می شوند: (من نفرت دارم، من بیزارم، من اکراه دارم، من متنفرم و... امثال آنها؟) اگر براستی چنین است. پس ما نمی توانیم از حکمی که درباره ی خودمان صادر کرده ایم، فرار کنیم، یعنی باید بپذیریم که افرادی عادی و معمولی هستیم.
سومین عنصری که باید در امر درون نگری مورد توجه قرار گیرد، عبارت است از جهندگی فکری، سلامت و روانی کلام و گفتار، اعتماد به نفس و داشتن یک حافظه نیرومند.
به گفته ی مونتنی: ما افراد تنبلی هستیم که قادر به حل مشکلات بزرگ نیستیم و اندیشمندان کوچکی هستیم.
اغلب نقاش ها چنین چشم هایی دارند، چشم هایی که به قول مردم « ساخته شده اند تا واقعیت را دوست بدارند و نه این که مستقیما به سراغ اصول آن بروند. –دگا
آن چشم ها جهانی را می بیند که دیگران نمی بینند.
رمز قدرت یک ناپلئون یا حتی یک موسولینی در چیست؟ قدرت محض نیست، بلکه قدرت جاذبه آن است و می دانیم که قدرت جاذبه نیرومند تر از قدرت محض است. چنین مردانی می بینند، آنان مقتضیات عصر و زمان را می بینند و وای بر کسانی که همچون آنان نمی بینند! چرا که به موجودات خزنده ای می مانند که دیدگان عقاب گونه ی آن مردان، با تحقیر بر آنان دوخته شده است.
نبوغ جانسون در سخنرانی هایش بود و نه نگارش آثاری چون فرهنگ لغت زبان انگلیسی.
لئون دوده در یک پیشنهاد مارسل پروست می گوید: ما یک گفتگوی سرشار از گل ها و ستارگان را دوست داریم، ستارگان افکار نادرند و گل ها تجلی جذاب آنان به شمار می آیند.
اندیشمند، به گونه ای برتر و ممتازتر، انسانی است که جایی را می بیند که دیگران نمی بینند. تازگی آنچه که او می گوید و گیرایی آن، به مثابه نوعی افشاگری حقایق و جذابیت وابسته به آن، همه آنها از این حقیقت نشات می گیرند که اندیشمند می بیند.
استقلال فکری واژه ای است که بیانگر جنبه اخلاقی و معنوی میزان بینش او است. چیزی جالب تر از نبودن استقلال فکری در اکقر انسان های نیست: انسان ها در عقیده و رفتار خویش مشترکند و از تکرار فرمول ها کاملا خشنود هستند. در حالی که اکثر انسان ها چنین هستند، اندیشمند با متانت به پیرامون خویش می نگرد و به استقلال فکری خویش فرصت جولان می دهد. او شاید با اتفاق عقیده که مشهور به افکار عمومی است، موافق باشد، ولی نه به خاطر این که عموم مردم به آن معتقدند. حتی آن چیز واجب الحرمت و مقدس که عقل سلیم نامیده می شود، کافی نیست که او را بترساند تا همرنگ جماعت بشود.
در واقع دنیا روی کلمات قراردادی زندگی می کند و آنها را آن قدر تکرار می کند تا این که یک اندیشمند و یا یک تجربه ی تکرار شده بتواند سوراخی در دیوار محکم عاری از احساس این الگوی یکنواختی پدید آورد.
کسانی که برای خودشان فکر می کنند غالبا افراد متکبر و از خود راضی به نظر می رسند، چرا که همیشه از خودشان راضی هستند و به خودشان احترام می گذارند، چون این افراد بت های فکری و عقیدتی دیگران را می شکنند، لذا چاره ای جز لذت بردن از راه انداختن افکار دیگران ندارند. مردان اندیشمندی چون برنارد شاو اگر ببینند که همه ابلهان به اندازه ی آنها خردمند شده اند، آشکارا تاسف خواهند خورد! نفرت داشتن از نادانی و بلاهت دیگران و برخورد نسبتا بی رحمانه ای با آن، یک ورزش سالم برای برخی اندیشمندان است. انجیل انباشته از این نوع موارد است. اندیشمندان نیز مزاج مستعدی برای دیکتاتوری دارند تا بدین سان مردم را ناگزیر به پیروی از خط فکری خویش بنمایند. این اندیشمندان دلیل تراشی می کنند که چون قادر به دیدن حقیقت- که نام دیگر آن رستگاری است- هستند و قاطبه مردم از درک آن عاجزند، لذا رفتار آمرانه ای را با مردم در پیش می گیرند.
یک سرشت آموزگارگونه ای دارند و عمر خویش را صرف موعظه در باب حقیقتی می کنند که شخصا آن را می بینند.
دانشمندان معمولا در جستجوی مقلدان هستند و نه محققان، در حالی که اندیشمند واقعی چه بخواهد و چه نخواهد طبعا یک رهبر و پیشوا است.
بیداری در شب( پیش از این که به خستگی بیانجامد) عموما موجب یک حالت روشن بینی در انسان می گردد که قابل مقایسه با تفکرات عادی نیست و شب زنده داری های اهل ادب نیز گواهی بر این حقیقت است. تنهایی مداوم و امساک در خوردن غذا، دو صفت دیگری هستند که به ایجاد روشن بینی کمک می نمایند.
شباهت زیادی میان اندیشه های یک کودک و یک اندیشمند وجود دارد.
برخی از مردم نقش شخصیتی را بازی می کنند که جدا از شخصیت آنان است و این موضوع سبب می شود که فعالیت مغزیشان به طرز نا امید کننده ای مختل گردد.
تظاهر به علم و دانش نیز یکی از مصادیق نداشتن تفکر سالم است.
مسئله تظاهر و وانمود کردن به چیزی که در شخص وجود ندارد، می تواند حتی موجب تباهی یک تفکر عقلانی بشود.
چنین به نظر می رسد که گویی نویسندگان به طور حرفه ای تربیت شده اند تا فعالیت های ذهنی اشان را نظاره کنند و چنانکه نظری بر دست نویس های آنان افکنده شود ملاحظه خواهد ش�� که زمینه های قوی یک هنر اندیشیدن در آنها وجود دارد و طبعا بایستی آزاد و رها از اشباحی( موانع فکری) باشند که قبلا درباره ی آنها سخن گفتیم.
نویسنده کسی است که حیات درونیش(دنیای افکار و اندیشه هایش) برای ��رضه کردن به مردم در نظر گرفته شده است. مادام که یک نویسنده به اندازه کافی احساس قدرت نکرده است تا این آزمون(لزوم عرضه اندیشه ها و افکارش به مردم) را به عنوان یک امر عادی و طبیعی تلقی نماید، گرفتار دو فکر در یک زمان واحد خواهد شد: یعنی افکار و اندیشه هایی برای شخص خودش دارد و می خواهد آنها را حفظ کند، لکن از سوی دیگر حرفه نویسندگی ایجاب می کند که این افکار را بی اختیار در قالب نوشتن به آگاهی مردم برساند.
نویسنده، همواره با اشباح(موانع تفکر سالم) روبرو است. یکی از این اشباح عبارت است از هراس و بیم از داوری خوانندگان.
وابستگی یک نویسنده به گذشته و تلاش برای متصور ساختن آن در آثارش، گاهی اوقات حالت یک وسواس را پیدا می کند. چه بسیارند نویسندگانی که گرفتار وسواس شدند و به تکرار چیزهایی پرداختند که می بایست در گذشته بارها گفته می شد و بدین سان استعدادهای ادبی خویش را تباه کردند.
هنر نوشتن به نفسه موجب پیدایش اشباح (وسواس ها و عقده ها) است که برای تفکر منطقی خطرناک بشمار می آیند. نویسنده ای که با آمادگی روحی نمی نویسد، بهتر است که دست به قلم نبرد. مشکل کار در اینجاست که نویسندگان حرفه ای فقط به نفس نوشتن می اندیشند و توجه زیادی به حالت روحی خویش ندارند. با این وصف باید گفت که هر کس از نوشتن لذت می برد، چرا که موجب نوعی آرامش در وجود او است.
وقتی یک داستان نویس تبدیل به یک منتقد هنری می شود، شخصیت اصلی خویش را از دست می دهد چرا که دو آگاهی متفاوت در ذهنش پدید می آید و مثل این است که کسی بخواهد در زمان واحد دو شی مختلف را ببیند.
انگل های روانی چگونه به وجود می آیند:
الف- تقلید و همرنگ جماعت شدن
مشهور است که دموکراسی موجب یکسانی افراد می گردد.
ب- تعلیم و تربیت
یک انسان هر چه بیشتر بیاندیشد با فکر کردن بیشتر خو می گیرد لذا اگر تعلیم و تربیت به ایجاد روش علمی تفکر نگردد، در این صورت ارزشی نخواهد داشت.
کسی که ذهن و فکر قوی داشته باشد، لغات و کلماتی که در آثار کلاسیک ادبی فرا گرفته است برایش سودمند خواهد بود. چنانکه فاقد یک ذهن نیرومند باشد، در این صورت معلومات لغوی و ادبی وی فقط وسیله ای خواهد بود که برتری وی را بر افراد فاقد آن معلومات نشان دهد.
افلاطون می گوید: تجربه بیشتر از آنکه قوه تفکر را تقویت کند، موجب کاهش آن می گردد، جوانان بیشتر تحت تاثیر تجربه قرار می گیرند تا پیران. ( اشاره به راساله فیدون و نیز کتاب جمهور که می گوید معرفت استوار بر حس و وهم را نمی توان معرفت واقعی دانست لکن عوام الناس چنین تصوری دارند معرفت واقعی آن است که انسان را به تفکر و تعقل وا دارد.
زندگینامه نویسان آنان آماده اند تا این تصور نادرست و بی رحمانه را القا نمایند که نویسنده و هنرمند خوب کسی است که رنج گرسنگی را کشیده باشد. واقعیت این است که ثروت به هنر آسیب می رساند، ولی هنرمند قادر نیست که با فقر زندگی کند تا استعدادهایش شکوفا شوند. هرگز ثابت نشده است که شکست و اضطراب موجب پرورش بهترین استعدادهای یک انسان بوده، بلکه غالبا نتیجه معکوس داشته است، یعنی انسان به ضدیت با بشریت یا افراط و تفریط پناه می برد.
بدترین این میکروب ها شاید پیدایش این فکر است که یک فرد در حالی که قادر نیست درباره ی هر کتاب اظهار نظر نماید، اما باید تظاهر به ابراز عقیده نماید.
هنر فکر کردن عبارت است از هنر خود بودن. این هنر را فقط زمانی می توان یاد گرفت که فرد خودش باشد.
تنهایی همواره موجب انبساط آگاهی(آگاهی درونی ما از هر نوعی که باشد) می گردد.
تنهایی درونی را تمرکز می نامند.
اگر ما خسته یا افسرده باشیم، انجام تمرکز ناممکن است.
تفکر درباره ی زندگی بزرگان بهترین درمان ابتذال فکر ناشی از شهوات پست ما است.
یک آرمان اخلاقی مثل عشق یا آرمان دوستی می تواند به تفکر عمیق تر کمک کند.
وقتی عشق و علاقه در انسان به وجود می آید، عقده های حقارت مانند برف آب می شوند و روح از آزادی کامل برخوردار می گردد.
اگر دلتان می خواهد کتابی را به عنوان یک وسیله ی کمک فکری بکار برید، آن کتاب باید از نوعی نباشد که فقط شما را سرگرم کند یا ذهن شما را بخواب ببرد، بلکه برعکس باید ذهن شما را کاملا بیدار و هشیار نگه دارد و فکر شما را بکار اندازد.
افکار افراد متفکر خود بخود می اندیشد.
کتابی ما را وادار به فکر کردن می کند که پس از خواندن یک صفحه از آن قادر به بستن آن نباشیم زیرا مجذوب حرف هایی شده ایم که نویسنده ی کتاب به ما می گوید. یا کتابی است که پس از خواندن صفحه ای از آن، آن را روی زانوهایمان می گذاریم تا به مطالب آن بیندیشیم و به پرسش های جذاب آن پاسخ گوییم. هیچ کس نمی تواند هیچ عنوان یا نوعی از کتاب را برای شما تعیین کند و فقط خود شما هستید که باید این انتخاب را بعمل آورید.
هنر فکر کردن فقط هنر وجود داشتن است. هرگز یک کتاب را فقط بخاطر اسلوب نگارش آن مطالعه نکنید.
اسلوب نگارش در عرف مردم به معنای مطالعه ی کلمات محض یا دقت محض در حرکات بیان یک نویسنده است.
کتاب های خوب را بخوانید. اما چون عمر ما کوتاه است، لذا بهترین کتابها را مطالعه کنید.
فقط چیزی را بخوانید که بیشترین لذت را به شما بدهد.
تصمیم قاطع بگیرید که کتابهایی را که در شمار بهترین ها نیستند، کنار بگذارید.
شوپنهار در کتاب جهان همچون اراده و تصور: نخوانید بلکه بیندیشید!
هرگز نخوانید بلکه همواره مطالعه کنید.
هر آنچه با کنجکاوی شدید می خوانیم، می تواند الگوی مناسبی از شیوه ی مطالعه به ما ارزانی دارد.
ما باید میان آنچه برای تکمیل اطلاعاتمان می خواهیم و آنچه که برای رشد فکریمان به آن نیاز داریم، آشکارا تفاوت بگذاریم.
به شما توصیه می کنم که وارد کار براستی هوشمندانه و هنرمندانه ترجمه بشوید و حتی اگر می توانید روزانه فقط چهار سطر ترجمه کنید. عادت کردن به درک کامل معنای یک چیز، مزایای زیادی را بهمراه دارد.
انتقاد فقط جزئی از تلاش برای درک معنی است، زیرا این کلمه از نظر فقه اللغه (علم وجه اشتقاق یا ریشه شناسی) به معنای داوری کردن بوده است و نه یک داور خرده گیر. بسیار دشوار است که شخصی بتواند اطلاعات شفاهی یا کتبی یا عقیده خاص خود را در قبال یک فکر یا یک شعر یا یک آیین و یا یک اثر هنری را حفظ کند و در عین حال موضوع مورد انتقاد را همان طور که هست یا وضوح کامل ببیند. اکثر مردم در ابتدا بیان کرد، آنها نیز طوطی وار گفته وی را تکرار می نمایند. این نقطه ضعف مردم را در عرف اجتماعی چنین بیان کرده اند: مردم فکر نمی کنند. این عبارت سه کلمه ای بیانگر ترس ذهنی یا رکود ذهنی است که اکثر مردم را به تقلید محض وا می دارد. چنین روحیه انفعالی را نمی توان خیلی زود خنثی و بی اثر کرد.
ادبیات یعنی اینکه کسی حرف دلش را بزند و این معنی مترادف با فردیت است، در حالی که فردیت ما به خود ما تعلق دارد و بایستی علاقه اصلی ما را تشکیل دهد. ولی ما با فردیت و شخصیت مان چه کرده ایم؟ عمری را در جستجوی مال و منال سپری می کنیم و زندگیمان را تلف می کنیم و بدین سان آن قدر از شخصیت مان می دزدیم که دیگر چیزی باقی نمی ماند.
هر یک از ما می تواند خودش باشد، یعنی خلاق باشد، چنین فردی به همنوعانش علاقمند می شود و نسبت به افرادی که دست به هر کاری می زنند و نخود هر آش می شوند، بی علاقه می گردد.
فرزانه ای گفته است که کتابها دو نوعند: کتاب هایی که به یک بار خواندن می ارزند و کتاب هایی که باید همیشه آنها را خواند.
کمتر کسی است که این کتاب را بخواند و تشخیص ندهد که علل نارساییهای ذهنیش بیشتر ناشی از تنبلی، وابستگی انگل گونه به دیگران، بی سلیقگی و نواقص مشابه شخصیتی بوده و نقش کمبودهایی که به طرز بارزی ریشه فکری دارند، اندک است. – جان دیوئی
ذهن انسان نظیر یک رنگ درخشان و یک اتاق کاملا منظم نیست، بلکه بیشتر شبیه به یک اتاق زیر شیروانی و مسدود است که در نور کمرنگ آن، پروانه ها به دنیا می آیند و بزرگ می شوند. این پروانه ها در واقع افکار ما هستند، ولی به محض این که در را می گشاییم تا پروانه ها را بهتر ببینیم، آن پروانه های کوچک و خاکستری رنگ ناپدید می شوند.
هیچ امری بدون یک علت یا یک علت کافی روی نمی دهد. (معروف به قانون علیت)
معیارهای سنجش فکر یک انسان عبارتند از: نخست، نقش هایی که الهام بخش طرز تفکر هستند. دوم، خواست ها و ناخواستنی های پاسخگو به نقش ها. و بالاخره نیروی فکری که به ما قدرت می دهد تا حقایق عقلی را با کامیابی نسبی توام کنیم.
همدردی ها ضعیف هستند، در حالی که نفرت ها قوی می باشند. نیرومند بودن نفرت ها، از جمله خصایصی است که موجب تحقیر و سرافکندگی انسان می شوند، زیرا ما بر اثر تحریک اتفاقی برخی صفات معدود و انگشت شمار، زود به خشم می آییم، در حالی که بیداری حس قدرشناسی در ما با کندی صورت می گیرد.
نشانه یا علت دیگر وجود تمایلات بدبینانه در ما، ناشی از حضور عادات ذهنی ملال آور در آگاهی های ماست، که پیروان فروید آنها را عقده ها می نامند.
درون نگرری را می توان با کمک دو نوع اطلاعات تکمیل و کنترل کرد:
1-نامه های خصوصی ما
2- نداهای درونی ما که بیانگر افکار واقعی ما می باشند. هر دو نوع اطلاعات یاد شده را می توان در پرتو آگاهی کاملا بیدار مورد وارسی قرار داد و نیازی به تحقیق درباره ی آنان از راه فرآیندهای روانی نمی باشد. نداهای درونی ما چه می گویند؟ آیا ما از شنیدن نداهای بیرونی و درونی سینمای وجود خویش خوشنود هستیم؟ (این اتومبیل خیلی سریع حرکت می کند...ای کاش ما یک اتومبیل تندرو داشتیم...احساس می کنم که کاملا آماده نوشیدن چای هستم) به همان ترتیب، آیا نامه های خصوصی ما سرشار از درد دل ها و جزئیات پیش پا افتاده نیست، و آیا تنها تفاوتش با حرف های یک فرد بسیار عادی، فقط از لحاظ دستور زبان و تلفظ کلمات است؟ آیا لذت ما از انتقاد کردن- به جای قدر دانی نمودن- در جملات بسیاری ظاهر نمی شود که بدین سان آغاز می شوند: (من نفرت دارم، من بیزارم، من اکراه دارم، من متنفرم و... امثال آنها؟) اگر براستی چنین است. پس ما نمی توانیم از حکمی که درباره ی خودمان صادر کرده ایم، فرار کنیم، یعنی باید بپذیریم که افرادی عادی و معمولی هستیم.
سومین عنصری که باید در امر درون نگری مورد توجه قرار گیرد، عبارت است از جهندگی فکری، سلامت و روانی کلام و گفتار، اعتماد به نفس و داشتن یک حافظه نیرومند.
به گفته ی مونتنی: ما افراد تنبلی هستیم که قادر به حل مشکلات بزرگ نیستیم و اندیشمندان کوچکی هستیم.
اغلب نقاش ها چنین چشم هایی دارند، چشم هایی که به قول مردم « ساخته شده اند تا واقعیت را دوست بدارند و نه این که مستقیما به سراغ اصول آن بروند. –دگا
آن چشم ها جهانی را می بیند که دیگران نمی بینند.
رمز قدرت یک ناپلئون یا حتی یک موسولینی در چیست؟ قدرت محض نیست، بلکه قدرت جاذبه آن است و می دانیم که قدرت جاذبه نیرومند تر از قدرت محض است. چنین مردانی می بینند، آنان مقتضیات عصر و زمان را می بینند و وای بر کسانی که همچون آنان نمی بینند! چرا که به موجودات خزنده ای می مانند که دیدگان عقاب گونه ی آن مردان، با تحقیر بر آنان دوخته شده است.
نبوغ جانسون در سخنرانی هایش بود و نه نگارش آثاری چون فرهنگ لغت زبان انگلیسی.
لئون دوده در یک پیشنهاد مارسل پروست می گوید: ما یک گفتگوی سرشار از گل ها و ستارگان را دوست داریم، ستارگان افکار نادرند و گل ها تجلی جذاب آنان به شمار می آیند.
اندیشمند، به گونه ای برتر و ممتازتر، انسانی است که جایی را می بیند که دیگران نمی بینند. تازگی آنچه که او می گوید و گیرایی آن، به مثابه نوعی افشاگری حقایق و جذابیت وابسته به آن، همه آنها از این حقیقت نشات می گیرند که اندیشمند می بیند.
استقلال فکری واژه ای است که بیانگر جنبه اخلاقی و معنوی میزان بینش او است. چیزی جالب تر از نبودن استقلال فکری در اکقر انسان های نیست: انسان ها در عقیده و رفتار خویش مشترکند و از تکرار فرمول ها کاملا خشنود هستند. در حالی که اکثر انسان ها چنین هستند، اندیشمند با متانت به پیرامون خویش می نگرد و به استقلال فکری خویش فرصت جولان می دهد. او شاید با اتفاق عقیده که مشهور به افکار عمومی است، موافق باشد، ولی نه به خاطر این که عموم مردم به آن معتقدند. حتی آن چیز واجب الحرمت و مقدس که عقل سلیم نامیده می شود، کافی نیست که او را بترساند تا همرنگ جماعت بشود.
در واقع دنیا روی کلمات قراردادی زندگی می کند و آنها را آن قدر تکرار می کند تا این که یک اندیشمند و یا یک تجربه ی تکرار شده بتواند سوراخی در دیوار محکم عاری از احساس این الگوی یکنواختی پدید آورد.
کسانی که برای خودشان فکر می کنند غالبا افراد متکبر و از خود راضی به نظر می رسند، چرا که همیشه از خودشان راضی هستند و به خودشان احترام می گذارند، چون این افراد بت های فکری و عقیدتی دیگران را می شکنند، لذا چاره ای جز لذت بردن از راه انداختن افکار دیگران ندارند. مردان اندیشمندی چون برنارد شاو اگر ببینند که همه ابلهان به اندازه ی آنها خردمند شده اند، آشکارا تاسف خواهند خورد! نفرت داشتن از نادانی و بلاهت دیگران و برخورد نسبتا بی رحمانه ای با آن، یک ورزش سالم برای برخی اندیشمندان است. انجیل انباشته از این نوع موارد است. اندیشمندان نیز مزاج مستعدی برای دیکتاتوری دارند تا بدین سان مردم را ناگزیر به پیروی از خط فکری خویش بنمایند. این اندیشمندان دلیل تراشی می کنند که چون قادر به دیدن حقیقت- که نام دیگر آن رستگاری است- هستند و قاطبه مردم از درک آن عاجزند، لذا رفتار آمرانه ای را با مردم در پیش می گیرند.
یک سرشت آموزگارگونه ای دارند و عمر خویش را صرف موعظه در باب حقیقتی می کنند که شخصا آن را می بینند.
دانشمندان معمولا در جستجوی مقلدان هستند و نه محققان، در حالی که اندیشمند واقعی چه بخواهد و چه نخواهد طبعا یک رهبر و پیشوا است.
بیداری در شب( پیش از این که به خستگی بیانجامد) عموما موجب یک حالت روشن بینی در انسان می گردد که قابل مقایسه با تفکرات عادی نیست و شب زنده داری های اهل ادب نیز گواهی بر این حقیقت است. تنهایی مداوم و امساک در خوردن غذا، دو صفت دیگری هستند که به ایجاد روشن بینی کمک می نمایند.
شباهت زیادی میان اندیشه های یک کودک و یک اندیشمند وجود دارد.
برخی از مردم نقش شخصیتی را بازی می کنند که جدا از شخصیت آنان است و این موضوع سبب می شود که فعالیت مغزیشان به طرز نا امید کننده ای مختل گردد.
تظاهر به علم و دانش نیز یکی از مصادیق نداشتن تفکر سالم است.
مسئله تظاهر و وانمود کردن به چیزی که در شخص وجود ندارد، می تواند حتی موجب تباهی یک تفکر عقلانی بشود.
چنین به نظر می رسد که گویی نویسندگان به طور حرفه ای تربیت شده اند تا فعالیت های ذهنی اشان را نظاره کنند و چنانکه نظری بر دست نویس های آنان افکنده شود ملاحظه خواهد ش�� که زمینه های قوی یک هنر اندیشیدن در آنها وجود دارد و طبعا بایستی آزاد و رها از اشباحی( موانع فکری) باشند که قبلا درباره ی آنها سخن گفتیم.
نویسنده کسی است که حیات درونیش(دنیای افکار و اندیشه هایش) برای ��رضه کردن به مردم در نظر گرفته شده است. مادام که یک نویسنده به اندازه کافی احساس قدرت نکرده است تا این آزمون(لزوم عرضه اندیشه ها و افکارش به مردم) را به عنوان یک امر عادی و طبیعی تلقی نماید، گرفتار دو فکر در یک زمان واحد خواهد شد: یعنی افکار و اندیشه هایی برای شخص خودش دارد و می خواهد آنها را حفظ کند، لکن از سوی دیگر حرفه نویسندگی ایجاب می کند که این افکار را بی اختیار در قالب نوشتن به آگاهی مردم برساند.
نویسنده، همواره با اشباح(موانع تفکر سالم) روبرو است. یکی از این اشباح عبارت است از هراس و بیم از داوری خوانندگان.
وابستگی یک نویسنده به گذشته و تلاش برای متصور ساختن آن در آثارش، گاهی اوقات حالت یک وسواس را پیدا می کند. چه بسیارند نویسندگانی که گرفتار وسواس شدند و به تکرار چیزهایی پرداختند که می بایست در گذشته بارها گفته می شد و بدین سان استعدادهای ادبی خویش را تباه کردند.
هنر نوشتن به نفسه موجب پیدایش اشباح (وسواس ها و عقده ها) است که برای تفکر منطقی خطرناک بشمار می آیند. نویسنده ای که با آمادگی روحی نمی نویسد، بهتر است که دست به قلم نبرد. مشکل کار در اینجاست که نویسندگان حرفه ای فقط به نفس نوشتن می اندیشند و توجه زیادی به حالت روحی خویش ندارند. با این وصف باید گفت که هر کس از نوشتن لذت می برد، چرا که موجب نوعی آرامش در وجود او است.
وقتی یک داستان نویس تبدیل به یک منتقد هنری می شود، شخصیت اصلی خویش را از دست می دهد چرا که دو آگاهی متفاوت در ذهنش پدید می آید و مثل این است که کسی بخواهد در زمان واحد دو شی مختلف را ببیند.
انگل های روانی چگونه به وجود می آیند:
الف- تقلید و همرنگ جماعت شدن
مشهور است که دموکراسی موجب یکسانی افراد می گردد.
ب- تعلیم و تربیت
یک انسان هر چه بیشتر بیاندیشد با فکر کردن بیشتر خو می گیرد لذا اگر تعلیم و تربیت به ایجاد روش علمی تفکر نگردد، در این صورت ارزشی نخواهد داشت.
کسی که ذهن و فکر قوی داشته باشد، لغات و کلماتی که در آثار کلاسیک ادبی فرا گرفته است برایش سودمند خواهد بود. چنانکه فاقد یک ذهن نیرومند باشد، در این صورت معلومات لغوی و ادبی وی فقط وسیله ای خواهد بود که برتری وی را بر افراد فاقد آن معلومات نشان دهد.
افلاطون می گوید: تجربه بیشتر از آنکه قوه تفکر را تقویت کند، موجب کاهش آن می گردد، جوانان بیشتر تحت تاثیر تجربه قرار می گیرند تا پیران. ( اشاره به راساله فیدون و نیز کتاب جمهور که می گوید معرفت استوار بر حس و وهم را نمی توان معرفت واقعی دانست لکن عوام الناس چنین تصوری دارند معرفت واقعی آن است که انسان را به تفکر و تعقل وا دارد.
زندگینامه نویسان آنان آماده اند تا این تصور نادرست و بی رحمانه را القا نمایند که نویسنده و هنرمند خوب کسی است که رنج گرسنگی را کشیده باشد. واقعیت این است که ثروت به هنر آسیب می رساند، ولی هنرمند قادر نیست که با فقر زندگی کند تا استعدادهایش شکوفا شوند. هرگز ثابت نشده است که شکست و اضطراب موجب پرورش بهترین استعدادهای یک انسان بوده، بلکه غالبا نتیجه معکوس داشته است، یعنی انسان به ضدیت با بشریت یا افراط و تفریط پناه می برد.
بدترین این میکروب ها شاید پیدایش این فکر است که یک فرد در حالی که قادر نیست درباره ی هر کتاب اظهار نظر نماید، اما باید تظاهر به ابراز عقیده نماید.
هنر فکر کردن عبارت است از هنر خود بودن. این هنر را فقط زمانی می توان یاد گرفت که فرد خودش باشد.
تنهایی همواره موجب انبساط آگاهی(آگاهی درونی ما از هر نوعی که باشد) می گردد.
تنهایی درونی را تمرکز می نامند.
اگر ما خسته یا افسرده باشیم، انجام تمرکز ناممکن است.
تفکر درباره ی زندگی بزرگان بهترین درمان ابتذال فکر ناشی از شهوات پست ما است.
یک آرمان اخلاقی مثل عشق یا آرمان دوستی می تواند به تفکر عمیق تر کمک کند.
وقتی عشق و علاقه در انسان به وجود می آید، عقده های حقارت مانند برف آب می شوند و روح از آزادی کامل برخوردار می گردد.
اگر دلتان می خواهد کتابی را به عنوان یک وسیله ی کمک فکری بکار برید، آن کتاب باید از نوعی نباشد که فقط شما را سرگرم کند یا ذهن شما را بخواب ببرد، بلکه برعکس باید ذهن شما را کاملا بیدار و هشیار نگه دارد و فکر شما را بکار اندازد.
افکار افراد متفکر خود بخود می اندیشد.
کتابی ما را وادار به فکر کردن می کند که پس از خواندن یک صفحه از آن قادر به بستن آن نباشیم زیرا مجذوب حرف هایی شده ایم که نویسنده ی کتاب به ما می گوید. یا کتابی است که پس از خواندن صفحه ای از آن، آن را روی زانوهایمان می گذاریم تا به مطالب آن بیندیشیم و به پرسش های جذاب آن پاسخ گوییم. هیچ کس نمی تواند هیچ عنوان یا نوعی از کتاب را برای شما تعیین کند و فقط خود شما هستید که باید این انتخاب را بعمل آورید.
هنر فکر کردن فقط هنر وجود داشتن است. هرگز یک کتاب را فقط بخاطر اسلوب نگارش آن مطالعه نکنید.
اسلوب نگارش در عرف مردم به معنای مطالعه ی کلمات محض یا دقت محض در حرکات بیان یک نویسنده است.
کتاب های خوب را بخوانید. اما چون عمر ما کوتاه است، لذا بهترین کتابها را مطالعه کنید.
فقط چیزی را بخوانید که بیشترین لذت را به شما بدهد.
تصمیم قاطع بگیرید که کتابهایی را که در شمار بهترین ها نیستند، کنار بگذارید.
شوپنهار در کتاب جهان همچون اراده و تصور: نخوانید بلکه بیندیشید!
هرگز نخوانید بلکه همواره مطالعه کنید.
هر آنچه با کنجکاوی شدید می خوانیم، می تواند الگوی مناسبی از شیوه ی مطالعه به ما ارزانی دارد.
ما باید میان آنچه برای تکمیل اطلاعاتمان می خواهیم و آنچه که برای رشد فکریمان به آن نیاز داریم، آشکارا تفاوت بگذاریم.
به شما توصیه می کنم که وارد کار براستی هوشمندانه و هنرمندانه ترجمه بشوید و حتی اگر می توانید روزانه فقط چهار سطر ترجمه کنید. عادت کردن به درک کامل معنای یک چیز، مزایای زیادی را بهمراه دارد.
انتقاد فقط جزئی از تلاش برای درک معنی است، زیرا این کلمه از نظر فقه اللغه (علم وجه اشتقاق یا ریشه شناسی) به معنای داوری کردن بوده است و نه یک داور خرده گیر. بسیار دشوار است که شخصی بتواند اطلاعات شفاهی یا کتبی یا عقیده خاص خود را در قبال یک فکر یا یک شعر یا یک آیین و یا یک اثر هنری را حفظ کند و در عین حال موضوع مورد انتقاد را همان طور که هست یا وضوح کامل ببیند. اکثر مردم در ابتدا بیان کرد، آنها نیز طوطی وار گفته وی را تکرار می نمایند. این نقطه ضعف مردم را در عرف اجتماعی چنین بیان کرده اند: مردم فکر نمی کنند. این عبارت سه کلمه ای بیانگر ترس ذهنی یا رکود ذهنی است که اکثر مردم را به تقلید محض وا می دارد. چنین روحیه انفعالی را نمی توان خیلی زود خنثی و بی اثر کرد.
ادبیات یعنی اینکه کسی حرف دلش را بزند و این معنی مترادف با فردیت است، در حالی که فردیت ما به خود ما تعلق دارد و بایستی علاقه اصلی ما را تشکیل دهد. ولی ما با فردیت و شخصیت مان چه کرده ایم؟ عمری را در جستجوی مال و منال سپری می کنیم و زندگیمان را تلف می کنیم و بدین سان آن قدر از شخصیت مان می دزدیم که دیگر چیزی باقی نمی ماند.
هر یک از ما می تواند خودش باشد، یعنی خلاق باشد، چنین فردی به همنوعانش علاقمند می شود و نسبت به افرادی که دست به هر کاری می زنند و نخود هر آش می شوند، بی علاقه می گردد.
December 1, 2011
هذا الكتاب الرائع لا يعيبه سوى ترجمته التي في كثير من الأحيان لا تعطي المعنى المناسب ولا تمكنك من استخلاص الفائدة، لكنه على كل حال مفيد جدا إذا ما أردت أن تتعلم الكثير عن التفكير وطرقه ومفاتحه، كما أن من أكثر ما اعجبني فيه تناوله الفكرة والتفكير عند الأدباء وإن كان الكاتب نفسه ينكر أن يكون كاتبا أو أديبا إلا أنه أتقن وصف حالة الشاعر أو الأديب عند تناوله لقضية ما بالتفكير ليخرج منها بعمل أدبي..
أنصح بنطالعته ولو مطالعة ترفيهية.. لكنني أؤكد لك أنها ستكون نافعة كثيرا.
أنصح بنطالعته ولو مطالعة ترفيهية.. لكنني أؤكد لك أنها ستكون نافعة كثيرا.
December 12, 2019
“The happiness of most people we know is not ruined by great catastrophes or fatal errors, but by the repetition of slowly destructive little things.” 😎👍🏻
October 30, 2021
O livro é um conjunto de reflexões do autor sobre a arte de pensar. Não se trata de propor um método, mas um princípio para um método, que deve ser pessoal. Há uma série de conselhos práticos e considerações espalhadas por todo o livro que poderá despertar de forma diferente os diferentes espíritos, mas a partir de 2 ou 3 destes insights poderá se descortinar um mundo novo de possibilidades. Acima de tudo, o livro expressa a importância do pensamento profundo, que se liga com nossa intimidade e nos leva ao auto-conhecimento É este tipo de pensamento que nos eleva e nos torna um verdadeiro pensador, que implica em uma atitude verdadeiramente moral.
November 20, 2012
کتابی مناسب کسانی که می خواهند متفاوت بیاندیشند. به خصوص نویسندگان و اندیشه پردازن. کتاب بیشتر خواننده را تشویق می کند تا به خود برگردد و ماهیت اصیل خود را بازیابد و با خواندن کتاب های عمیق و اندیشیدن در مورد مسائل مختلف، به نحوه دیگر اندیشیده و انها را ثبت کند.
اگر چه این کتاب را تمام کردم اما احساس می کنم هر از چند گاهی لازمه دوباره بهش یه نگاهی بیاندازم. خواندن متونش، محرک و انگیزه بخش است البته نه از نوع انگیزه بخشی خیلی از کتاب های روانشناسی که با اغراف همراه است.
اگر چه این کتاب را تمام کردم اما احساس می کنم هر از چند گاهی لازمه دوباره بهش یه نگاهی بیاندازم. خواندن متونش، محرک و انگیزه بخش است البته نه از نوع انگیزه بخشی خیلی از کتاب های روانشناسی که با اغراف همراه است.
August 16, 2010
This book has been republished many time because it is simply one of the best ones out there. I wish some of it would stick.
July 7, 2018
كتاب ليس عالمستوى المتوقع منه
February 23, 2021
I did not get much out of this book. I found his train of thought difficult to follow. He frequently would refer to authors, artists or historical figures only by last name, which sometimes made it impossible to know who he was talking about. He would also insert statements in other languages without giving the meaning.
There were some statements he made that were worthwhile. Over all the book was boring and mostly a waste of my time. I should have followed his advice on what books to read. “DO NOT READ GOOD BOOKS—life is too short for that—ONLY READ THE BEST. This simple recipe is as infallible as good air and good food are in physical hygiene.” I would not even put this in the good book category much less the best book category.
There were some statements he made that were worthwhile. Over all the book was boring and mostly a waste of my time. I should have followed his advice on what books to read. “DO NOT READ GOOD BOOKS—life is too short for that—ONLY READ THE BEST. This simple recipe is as infallible as good air and good food are in physical hygiene.” I would not even put this in the good book category much less the best book category.
October 11, 2023
Great book.
August 20, 2013
A quick but profound read. Docked a star off it due to the abysmal disregard of the author for fiction, which I found disagreeable and myopic, considering the erudite nature of the book.
March 30, 2015
قرأت عن الكتاب اكثر ما قرأت في صفحاته
الترجمه سيئه جداً لدرجة انها خليتني ادور على
notes & Summary
اعتقد انه يستحق تقييم اعلى من كده لكن انا تقييمي على النسخه المترجمه
الترجمه سيئه جداً لدرجة انها خليتني ادور على
notes & Summary
اعتقد انه يستحق تقييم اعلى من كده لكن انا تقييمي على النسخه المترجمه
Read
November 9, 2021My grandfather’s companion as a prisoner of war in 1941.
August 22, 2025
7/10
This could have been rated either 1 stars or 5 stars depending on the page, and depending on which topic Dimnet was discussing. This was published in 1928 however it feels like it was published even earlier than that as the entire book is steeped in a 19th century, French aristocratic worldview. While reading, it is obvious that Dimnet subscribes to the outdated view that society has definite hierarchies, and that the nobility and aristocratic class, to which Dimnet no doubt places himself, are inherently better and smarter than the commoners.
It's obvious that Dimnet thinks VERY highly of himself and the entire book is dripping with condescension. For instance, he routinely goes on tirades against novels, just novels in general, and says in no unceratin terms that novels numb the intellect and should only be read by dullards. He also routinely mocks casual conversation of all things. It's a bit silly. Dimnet also constantly name drops his friends who I guess were prominent 19th century French poets and authors, but no one reading this book in the last 50 years will have heard of most of them. The last annoying thing he does is that he will often provide a relevant quote in French or Latin, but then he won't give you the translation. It's infuriating.
Now with all that out of the way, this still gets 4 stars because because when Dimnet is not just hyping himself and friends up, he actually does provide extremely introspective and illuminating guidance, such as the following: "How can you do anything that will really be yours if you are not conscious of your own personality, if you are somebody else, or even everybody else, or if you are not quite the man you know you could be?" and "There are kind, thoughtful men whose names will never be known to the world, but whose lives appear as masterpieces to those who knew them well." Simple. Elegant. True.
This entire book can be summed up by the following advice: Only read the best books, write everything down, and don't be a fuckin poser.
This could have been rated either 1 stars or 5 stars depending on the page, and depending on which topic Dimnet was discussing. This was published in 1928 however it feels like it was published even earlier than that as the entire book is steeped in a 19th century, French aristocratic worldview. While reading, it is obvious that Dimnet subscribes to the outdated view that society has definite hierarchies, and that the nobility and aristocratic class, to which Dimnet no doubt places himself, are inherently better and smarter than the commoners.
It's obvious that Dimnet thinks VERY highly of himself and the entire book is dripping with condescension. For instance, he routinely goes on tirades against novels, just novels in general, and says in no unceratin terms that novels numb the intellect and should only be read by dullards. He also routinely mocks casual conversation of all things. It's a bit silly. Dimnet also constantly name drops his friends who I guess were prominent 19th century French poets and authors, but no one reading this book in the last 50 years will have heard of most of them. The last annoying thing he does is that he will often provide a relevant quote in French or Latin, but then he won't give you the translation. It's infuriating.
Now with all that out of the way, this still gets 4 stars because because when Dimnet is not just hyping himself and friends up, he actually does provide extremely introspective and illuminating guidance, such as the following: "How can you do anything that will really be yours if you are not conscious of your own personality, if you are somebody else, or even everybody else, or if you are not quite the man you know you could be?" and "There are kind, thoughtful men whose names will never be known to the world, but whose lives appear as masterpieces to those who knew them well." Simple. Elegant. True.
This entire book can be summed up by the following advice: Only read the best books, write everything down, and don't be a fuckin poser.
Currently reading
May 9, 2025This book bored me and intrigued me. It’s old (1928), so some of the content feels dated and overstated, but I also feel an importance to the overall message for today’s smart phone/AI world more than in previous generations.
Some points strike me and I thought I’d start to make note of them. I’ll continue to update this review as I continue to read, and as points strike me.
In general, the book is about using your powers of thinking instead of drifting aimlessly. While some points are poignant, I think there’s a lot of unclear rambling, for example, here’s the author’s quote on the book itself.
“The Art of Thinking is largely the finding out what gives our intellect its satisfaction without any effort or any restlessness.”
This is after talking about absent-mindedness and inattention and concentration. I’m not sure it makes much sense to me.
He does make the point that most people don’t actually think. They just regurgitate what they’ve heard someone else say. I can say I’ve seen this and experienced it in myself before I really started paying attention.
But I do like this. He’s talking about keeping order and not wasting time, and also about hesitation. I like this quote:
“Be the Lindbergh of whatever little ocean you have to cross.”
Some points strike me and I thought I’d start to make note of them. I’ll continue to update this review as I continue to read, and as points strike me.
In general, the book is about using your powers of thinking instead of drifting aimlessly. While some points are poignant, I think there’s a lot of unclear rambling, for example, here’s the author’s quote on the book itself.
“The Art of Thinking is largely the finding out what gives our intellect its satisfaction without any effort or any restlessness.”
This is after talking about absent-mindedness and inattention and concentration. I’m not sure it makes much sense to me.
He does make the point that most people don’t actually think. They just regurgitate what they’ve heard someone else say. I can say I’ve seen this and experienced it in myself before I really started paying attention.
But I do like this. He’s talking about keeping order and not wasting time, and also about hesitation. I like this quote:
“Be the Lindbergh of whatever little ocean you have to cross.”
January 26, 2021
Brilliant Book
Ernest Dimnet gets to the heart of thinking, & understanding of what thinking is. He has some great tips for the budding writer. Individuality us the key!
For some reason, I can only give this book 1 star..? This is NOT my rating for this book. I give it 5 stars 🌟🌟🌟🌟🌟
Ernest Dimnet gets to the heart of thinking, & understanding of what thinking is. He has some great tips for the budding writer. Individuality us the key!
For some reason, I can only give this book 1 star..? This is NOT my rating for this book. I give it 5 stars 🌟🌟🌟🌟🌟
November 7, 2019
One of my least favorite, uneasy to relate to books I’ve read in a long time. Had arguments for self visualization, actuation, and an argument for not reading truly great books. Of which is this is not one. Wouldn’t recommend.
September 4, 2024
Um ótimo livro. Realmente ele cumpre com o que promete, que é instigar e fazer o leitor se apaixonar por pensar. Não é para quem procura métodos. Porém se você der o devido valor a essa caixa de surpresas, você irá perceber que está cheia de tesouros em forma de conselhos.
November 13, 2025
كتاب فن التفكير لأرنست دمنيه، من الكتب التي ظلمتها الترجمة. اتهمتُ عقلي أولا لأني لا أكاد أفهم ما أقرأ، فلما نظرت إلى النص الإنجليزي وجدتُ الكلام سهلا واضحا؛ ولما نظرت إلى موقع GoodReads وجدت القرّاء يشتكون من سوء الترجمة، لذلك اصرفوا النظر عنه حتى يقيض الله من ينقله نقلا سليما.
May 13, 2020
Everyone should read it.
April 15, 2022
En resumen, lo que debes hacer para aprender a pensar es leer libros geniales. Guau, ¡gracias!
October 3, 2022
Um livro para ordenar seus pensamentos e fazer eles trabalhem a seu favor.
This entire review has been hidden because of spoilers.
March 27, 2023
2 1/2 stars to be more accurate.
Has some interesting thoughts, but sadly no empirical evidence for nothing the author writes.
Has some interesting thoughts, but sadly no empirical evidence for nothing the author writes.
December 15, 2023
Helpful
September 16, 2024
such a nice read; Although it requires some culture to deeply grasp the feeling the author wanted to describe in some parts, you can easily understand the message.
April 18, 2022
Trata-se de reflexões do autor sobre como pensamos e como pensaram os grandes intelectuais e gênios humanos. Na primeira parte parte do livro, o autor discorre sobre sua teoria das imagens e contingência de ideias. Também, ele se mostra um crítico do 'aprender fácil' e da educação utilitarista. Não há aprendizado sério e significativo que seja fácil, pois o verdadeiro conhecimento é complexo e dado a múltiplas significações e usos. O foco para cada pessoa deve ser aprender o que tem mais interesse e facilidade dentro da gama de conhecimentos complexos.
O autor defende que a leitura deve ser acompanhada de um estudo pormenorizado da obra, o que implica a leitura de poucos livros, mas com máxima aprendizagem. Há também ênfase na mudança comportamental que se deve ter: evitar apego excessivo a assuntos inúteis, pessoas frívolas, cultivar o silêncio e o recolhimento, a autoconsciência, a concentração, a memória e exercícios mentais. Também recomenda que só se leiam as melhores obras, o cânone das ciências, literatura e artes.
Como método para auxílio no pensamento, sugere a organização, a criação de rotinas, tanto para melhor lidar com imprevistos, como para não perder tempo com superficialidades. Ler biografias, tomar notas, manter um caderno de anotações (nunca leia, sempre estude) e, principalmente, só se dedicar aquilo que representa um interesse íntimo e genuíno competam a lista de orientações para a arte do pensamento.
Enfim, A Arte de Pensar não é uma obra-prima, mas uma introdução a outras obras do assunto, como A Educação da Vontade (Jules Payot), A Vida Intelectual (Sertillanges) e O Trabalho Intelectual (Jean Guitton). Se você não leu nenhum destes, a obra de Ernst Dimnet pode ser uma bom resumo dos demais.
O autor defende que a leitura deve ser acompanhada de um estudo pormenorizado da obra, o que implica a leitura de poucos livros, mas com máxima aprendizagem. Há também ênfase na mudança comportamental que se deve ter: evitar apego excessivo a assuntos inúteis, pessoas frívolas, cultivar o silêncio e o recolhimento, a autoconsciência, a concentração, a memória e exercícios mentais. Também recomenda que só se leiam as melhores obras, o cânone das ciências, literatura e artes.
Como método para auxílio no pensamento, sugere a organização, a criação de rotinas, tanto para melhor lidar com imprevistos, como para não perder tempo com superficialidades. Ler biografias, tomar notas, manter um caderno de anotações (nunca leia, sempre estude) e, principalmente, só se dedicar aquilo que representa um interesse íntimo e genuíno competam a lista de orientações para a arte do pensamento.
Enfim, A Arte de Pensar não é uma obra-prima, mas uma introdução a outras obras do assunto, como A Educação da Vontade (Jules Payot), A Vida Intelectual (Sertillanges) e O Trabalho Intelectual (Jean Guitton). Se você não leu nenhum destes, a obra de Ernst Dimnet pode ser uma bom resumo dos demais.
May 25, 2024
The method is ours.
It took me a long time to really delve into this book. In my younger years I skimmed and started, but now as an adult I yearn to have finished sooner. A delightful lecture from an old worldly writer, although many of the references are not relative to myself I understood clearly the intent and sentiment of Dimnet's prose. Philosophy truly is finding sympathy and I am thankful for these insights.
It took me a long time to really delve into this book. In my younger years I skimmed and started, but now as an adult I yearn to have finished sooner. A delightful lecture from an old worldly writer, although many of the references are not relative to myself I understood clearly the intent and sentiment of Dimnet's prose. Philosophy truly is finding sympathy and I am thankful for these insights.
August 10, 2013
1928. Contents: On thinking; How to estimate thought; Real thinking; Possibility of an Art of Thinking; Obsessions or Inferiority Complexes; Thought weakened by life; Living one's life; Living one's life on a higher plane; Elaboration of Data in the Mind; Creation; The root of creation. Idea; How we can get at our own ideas; Be yourself; Find yourself; and Literary production possible to all.
February 7, 2015
اعطيت لهذا الكتاب ثلاث نجوم رغم اني لم استمتع به والسبب هو ركاكة الترجمة لدرجة أن هناك مقاطع لم أفهم منها أي شيئ
موضوع الكتاب مهم جدا وهو كيف يمكن أن تصبح مفكرا وما هي العوامل التي تجعل الإنسان مبدعا
وكيف تستطيع أن تستفيد من مطالعة الكتب والصحف
استفدت من بعض الأشياء في الكتاب واعتقد انني كنت سأستفيد منه أكثر لو كنت قرأته بالانجليزية
موضوع الكتاب مهم جدا وهو كيف يمكن أن تصبح مفكرا وما هي العوامل التي تجعل الإنسان مبدعا
وكيف تستطيع أن تستفيد من مطالعة الكتب والصحف
استفدت من بعض الأشياء في الكتاب واعتقد انني كنت سأستفيد منه أكثر لو كنت قرأته بالانجليزية
Displaying 1 - 30 of 38 reviews