Open ogen

by Remco Campert

De wereld kwam niet eerder zo hard binnen in de gedichten van Remco Campert.

Ik zag een jongetje zitten
verwezen op een stoeltje
bedekt met bloed
en asgrauw puinstof
onder een huis weggehaald
met bommen bestookt
door Assads moordenaarstroep
dit gedicht helpt hem niet
maar het is genoteerd

Gevoelig voor de tijdgeest raapt Remco Campert de scherven van de wereld op en smelt ze om tot taal. Hij neemt de poëzie mee naar buiten, waar hij met ‘regels dikbuikig van woorden de oude foxtrot’ danst. Met een open blik bevraagt hij de poëzie, daagt haar uit, onderzoekt haar onbeholpenheid. Zo vernieuwt hij zichzelf. Zijn bevlogen gedichten roepen om vrijheid: ‘open die kooi voor het laatst en voorgoed’.

Genres: Poetry

47 pages, Hardcover

First published January 18, 2018

About the author

Remco Campert (28 July 1929 – 4 July 2022) was a Dutch author, poet and columnist.

For more information go here: http://en.wikipedia.org/wiki/Remco_Ca...

Reviews

[Ilse · Rating 2 out of 5]

Dood

Ik denk aan de dood mijn dood
ik denk derhalve aan niets
de dood is het niets
aan niets kun je niet denken
aan sterven kun je denken
maar te pijnlijk te ontwricht
de dood is het uiteindelijke
allesomvattende gedicht

[Merel Donia · Rating 3 out of 5]

Ik ben niet gek van deze bundel. Normaal is Campert niet zo geëngageerd bezig en hij had dat beter zo kunnen houden. Zijn politieke poëzie staat vol met clichés, zoals 'Vijf jaar / van angst en beven / nu allang vrede / komt hij vaak terug' (26). Ook zijn liefdesgedichten zijn vrij saai: 'en nu jij die binnenkomt / ik open als een bloem / een oester een deur / word van ik tot wij' (17). Ik was dus wat teleurgesteld, Campert kan veel beter.

Toch zat er ook een betere kant aan de bundel. Hij bevraagt, tussen de clichématige politiek door, in hoeverre de dichter zich in een gevangenis bevindt. Leuk dat je als dichter vrij zou zijn, maar je bent altijd gebonden door taal en vorm. 'woorden maken als hij niet uitkijkt / alles hetzelfde: straat, plein, stad' (21). Zo haalt hij zowel gemarkeerd als ongemarkeerd Lucebert aan en bekritiseert hij de nieuwe generatie dichters die hun poëzie als een spijkerbom over de bladspiegel laat ontploffen: niets is nieuw, alles is taal, taal is cliché. En wellicht is daar zijn bedoeling met de clichématige taal, hij wil uitersten met elkaar combineren. Van readymades tot Lucebert.

Ja, het idee is leuk. Maar de uitwerking gewoon niet zo heel erg. Ik blijf in het midden dus, drie sterren.

[Levi Van Dartel · Rating 5 out of 5]

remco campert my one and only te vroeg van ons afgenomen

[G · Rating 5 out of 5]

Aangrijpende bundel!

[Amanda · Rating 4 out of 5]

Vrienden
Vandaag is het nu avond
gegeten met liefste vrienden
even ontheven aan poëtische plicht
op lachen gericht van elkaar weten
dat het diepste van de liefde de vriendschap is

Verdriet
Een verdriet komt over me
de weg loopt op
ik zie het einde niet
en verloor het begin
de weg loopt af
soms zon door wolk
dan natte nevel
alles gebed in tijd
verdriet
hoop op slaap eindeloos

Bewegen
Ik beweeg me vrij
in de leeftijd die ik kies
ik beweeg me vrij
zo hoef ik nooit oud te worden

Twijfel
Wind stormt om het huis
soms twijfelt ze aan mijn liefde
het is waar
ik zit opgesloten in mezelf
reik weinig naar buiten
een onmogelijk mens
eens een eenzaam kind
mijn liefde is groot
maar wil er vaak niet uit
bang voor verwonding
hou je nog van me vraag ik
ja zegt ze
maar...

Huis
In dat huis was ik gelukkig
muren omringden me als vanzelf
ramen waar ik uit kon kijken
huis was open en dicht
ik ging naar buiten en naar binnen
wie ben ik?
nooit zal ik het weten
'raar portret in de spiegel'
ik maak een foto van mezelf
nu
bewaar hem voor later
dat steeds dichterbij komt

[Ruben Jespers · Rating 4 out of 5]

Dacht even mooie, rakende en ook fijne om te lezen poëzie van Campert te lezen, maar dit komt binnen als een baksteen. Heel actueel sterke gedichten die je blijven nazinderen en waar je niet zo snel overgaat, alsook heel intense gedichten over verwrongen, gevangen gevoelens binnenin jezelf (die dan soms een kans hebben open te bloeien). Meer en meer begin ik van Campert te houden, hopelijk heb ik zijn beste dingen nog niet gelezen.

[Margriet Schreuders · Rating 5 out of 5]

Zo prachtig, deze bundel. Tijdloos én actueel! Zoals dit gedicht:

Lijken

Actuele lijken in de middellandse zee
water diep en ondoorgrondelijk
europa de droom die een nachtspook werd
geen hemel van licht
een en al licht zoals ik eens hoopte
van een gedicht

[Nelle · Rating 4 out of 5]

De poëzie is me hier en daar wel wat te expliciet, maar hij snijdt mooie onderwerpen aan. Ik vind het mooi dat hij het menselijke aspect van de oorlog in Syrië belicht, vooral omdat daar zo vaak en door zovelen te gemakkelijk aan voorbij wordt gegaan. Daarom toch vier sterren gegeven.

[Kayyy · Rating 2 out of 5]

Ik had meer verwacht van dit boekje maar eerlijk, je halve boekje gebruiken om te schrijven over Syrie (toen nog onder Assad) en hoe europa vluchtelingen behandeld is goed. Het waren geen goede gedichten tho.

[Sarah · Rating 4 out of 5]

Remco Campert weet met zijn woorden te ontroeren. Prachtig omschreven gevoelens gegoten in gedichten.