Magunochi Ippo is an ordinary high school student in Japan. Since he spends most of his time away from school helping his mother run the family business, he doesn't get to enjoy his younger years like most teenagers. Always a target for bullying at school (the family fishing business grants him a distinct odor), Ippo's life is one of hardship. One of these after-school bullying sessions turns Ippo's life around for the better, as he is saved by a boxer named Takamura. He decides to follow in Takamura's footsteps and train to become a boxer, giving his life direction and purpose. Ippo's path to perfecting his pugilistic prowess is just beginning.
My favourite sports manga ever! An amazing series that started in 1989. The protagonist is a 16 year old boy who is bullied everyday and finds his true purpose in boxing after a professional boxer named Takamura saves his from the bullies. And then his progress as a person and as a boxer begins!
Komik tinju tentang anak SMA yang menempuh karier sebagai petinju pro. Untuk genre sport, saya sudah punya parameter sendiri untuk 'mengendus' seberapa bagus/seberapa cocok komik ini untuk saya hanya dari volume pertamanya. Fight!! Ippo... jenis yang dari awal sudah langsung sangat memikat saya melalui gambar, adegan pertarungan, penokohan, dan unsur komedi yang koplak-koplak-adem.
Tokoh utamanya amat sangat gampang untuk disukai dan didukung. Ippo ini anak polos dan kuper yang waktu luangnya habis untuk membantu usaha sewa kapal emaknya tersayang, tipe yang kalau di kelas sangat mengundang untuk didekati dan dibully diajak makan bareng. Walau saya juga penggemar tokoh belagu-belagu-asik seperti Sakuragi (Slam Dunk), saya suka tokoh pemalu seperti Ippo ini. Agak mengingatkan saya pada legenda tinju Indonesia, Chris John, yang bersahaja, murah senyum, dan tidak banyak petantang-petenteng, tapi mampu bicara dengan tinjunya saat di atas ring (*kebetulan mereka sama-sama petinju kelas bulu!). Saya juga suka para senior Ippo di sasana yang gahar-tapi-kocak, Takamura dan Aoki.
Koreografi pertandingan tinju di komik ini benar-benar bagus dan enak dibaca. Duel Ippo vs. Miyata di Volume 2 tergolong seru tanpa mengorbankan realisme. Alurnya tidak hanya sekedar 'tokoh utama digebukin habis-habisan sebelum mengeluarkan jurus deus ex machina semangat pantang mundur untuk menang', melainkan menggambarkan adu strategi dan teknik dengan cara yang mudah dipahami dan gambar yang rapi, sehingga hasil akhirnya pun terasa logis. Dari penggambaran duel pertama yang seperti ini, saya sangat yakin Morikawa-sensei pun mampu menggambar puluhan pertarungan lainnya dengan kualitas dan keseruan tingkat tinggi.
Ah... sebenarnya saya sangat ingin mengoleksi komik ini dan mengikuti perkembangan Ippo menuju puncak perebutan gelar, kekoplakannya dengan berbagai teman dan rival, maupun kisah asmara malu-malu-kucing dengan adik rivalnya. Namun karena SATU DAN LAIN HAL, niat itu pun terpaksa diurungkan dulu.
Buen inicio con un protagonista que muestra su crecimiento consecutivo y no de un genio de un día a otro. Otro punto a favor es que no sobre exageran los combates, cosa que sucede en ciertos mangas de deportes.
Con arte de mangas más estéticos, me costó acostumbrar al de Ippo, pero fuera de eso esta bien.
It starts with Ippo being bullied by those delinquents and a boxer helps him and took pity at his state; and taught him how to punch Boxer style and and they discover that Ippo has a good, no strong punch! And so Ippo slowly starts his boxing life I guess?
1. ippo is your hardworking well-mannered shounen boy who helps his mother at the fish boat store, has excellent grades and goes to the gym to learn boxing 2. Omg he's like the son I never had. 3. This volume introduces us not only to the basics of boxing but also great legend like Tyson and Mohammed Ali 4. Ippo & Miyata are like those friends (do I ship them? Maybeeeee) 5. And when they match Ippo's true punches come to life! 6. And with this fight Ippo gets accepted in the boxing gym and Miyata leaves to promise Ippo that they both will fight again in the East Japan Championship finale! 7. And so the manga begins 8. And I'm in love with boxing.
En un unos meses me chuté 34 años de obra. Se siente raro ponerse al día y saber que la historia aún no termina. Sin duda alguna uno de mis mangas favoritos <3.
Esto debe de valer como por 4-5 libros, pero dejemoslo en uno por ser una historia :).
Ik ga niet alle boeken van deze serie hierop zetten want dat zijn er bizar veel, maar Hajime no Ippo is een magnifieke manga. Ontzettend leuke karakters, spannende wedstrijden waarin je nooit zeker weet wie er wint, en een nostalgische, mooie stijl. Net wanneer de serie een beetje repetitive werd, ging het verhaal een andere kant op, wat ik ontzettend kan waarderen. Wel zijn de grappen soms grof of ouderwets, en zijn de vrouwelijke karakters vaak niet zo goed uitgewerkt als de mannelijke, maar dat zijn mijn enige minpunten. Ik ben benieuwd wat deze manga de komende jaren nog te bieden zal hebben
Una grata sorpresa. Si bien el estilo de dibujo no es lo que acostumbro, la trama lo compensa muy bien. No tengo mucho más que decir, ya que la sinopsis dice todo lo que hay que saber del manga. Pero he estado leyendo los demás volúmenes y me está gustando mucho. Además, la evolución de Ippo está siendo muy satisfactoria. Cada oponente le enseña nuevas formas de pelear y en cada pelea adquiere enseñanzas. ¡Estoy ansiosa por ver la pelea con Miyata!
Feliz de volver a esta obra después de tanto tiempo, este primer tomo es ideal no solo para conocer la introducción de Ippo al boxeo, si no que tan persistente y capaz es de alcanzar aquello que se propone.
Sin duda, una historia que vale la pena conocer, sin sentirse amenazado por su tamaño.
De adolescente desarrollé odio hacia el manga y el anime como formatos de entretenimiento. Algunos motivos fueron que mis lecturas eran basura irredimible, la sobrevaloración de la mierda de Dragon Ball y un otaku cuñado que me estuvo tocando las narices por redes durante años. Sin embargo, han pasado ya muchos años y han entrado unas personas en mi vida que me han hecho pensar: "Oye, ahora que tienes mayor conocimiento, ¿por qué no te animas a leer algo que te suscite la curiosidad? Además, así tienes algo de que hablar con ellas, conocer su mundo". Y así lo hice. Desde aquí le doy las gracias a las chicas de Entrelineasleo por motivarme a retomar los hábitos de lectura y a ampliar mis horizontes dentro de las mismas.
Tengo entendido que esta serie no es conocida, pero tiene que serlo lo suficiente para que yo, una persona que no forma parte del mundillo, relacione boxeo en el manga con el personaje de la portada aún sin haber leído nada suyo. Quizás el hecho de que siga aún publicándose desde 1989 tenga algo que ver. ¿O lo habré visto en aquel juego de la DS de la Jump? No lo sé, pero sí tengo claro que Ippo Makunouchi es la imagen del boxeador por excelencia en el shonen, y ahora sé por qué.
Ippo es un muchacho de 16 años sin amigos en el instituto, ya que siempre está ayudando a su madre con el negocio familiar de botes de pesca. Un día, de vuelta a casa, unos matones lo cogen por la calle y le dan una paliza. Sin embargo, pasaba por allí Takamura, un chico que entrena boxeo, espanta a los abusones y se lleva al inconsciente Ippo al gimnasio donde suele entrenar. A partir de aquí, un joven e inexperto Ippo empieza a interesarse por el boxeo y se determina por llegar a ser un profesional.
Si les soy sincero, el boxeo como deporte real me aburre. Es caótico, sucio, casi que incómodo de ver. Es por eso, por ejemplo, que me gusta más la lucha libre, por su espectacularidad, sus personajes llenos de carisma, sus historias. Sin embargo, en la ficción me encanta, ya sea en videojuegos, películas, tebeos y demás, pues tiene todo eso que el deporte real no me da.
Empecé esta serie esperando encontrarme algo como Rocky, pero encontré algo bastante distinto sin perder de vista que es una historia con los pies en la tierra. Tengo la sensación de que he presenciado el inicio de una gran leyenda, y estoy bastante interesado en conocer lo que vendrá. El dibujo me ha gustado bastante, no es aquel estilo que en su momento me espantó, sino algo mucho más limpio y agradable de ver. Se nota, además, que Morikawa está bastante metido dentro del mundo del boxeo. Como Asperger que soy, una forma de ganarme son los pequeños detalles, y este señor los controla en lo que al boxeo se refiere.
Recomendado si te gustan las historias con temática deportiva y quieres sentir que estás viviendo una gran historia sobre el crecimiento personal.
Ippo Makunouchi é um garoto que sofre bullying na escola devido ao seu trabalho na pescaria de sua família. Depois de apanhar bastante e ser salvo por Takamura Mamoru, o lutador mais forte da academia Kamogawa, Ippo decide praticar boxe na tentativa de descobrir o que significa ser forte. Depois de um mês treinando sozinho, Ippo entra para a academia e enfrenta Miyata, um gênio do boxe de 16 anos, valendo sua admissão Ippo demonstra as suas habilidades apesar de ter perdido sem tocar no Miyata. Tendo o treinador Kamogawa como seu treinador pessoal uma revanche entre eles dois é marcada. Gostei bastante do fato do Ippo ter conseguido demonstrar suas habilidades sem conseguir acertar o Miyata uma única vez. Contudo, o fato do Ippo ter decidido - literalmente do dia para a noite - se tornar pugilista me incomodou um pouco. Não é uma decisão tão simples assim e, com uma dedicação muito rara, ele consegue superar seus primeiros desafios e entrar na academia. Espero que ele perca para o Miyata pois a diferença de nível entre eles é muito grande, mas que seja uma luta equilibrada. Com exceção dessa decisão do Ippo, gostei muito do manga e espero acomoanahr a carreira de boxeador do Ippo pelos próximos capítulos e a relação dele com o Takamura, o Miyata e o seu treinador Kamogawa.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Sono anni che il mitico Sommobuta consiglia in maniera spassionata la lettura di Hajime no Ippo, che pubblicato in Italia forse non lo si vedrà mai, quindi in un moto di follia ho voluto leggere il primo volume. Piccola premessa: dello sport in genere non me ne frega nulla, eppure uno dei miei manga preferiti di tutti i tempi è Slam Dunk, che mi ha fatto lacrimare come un vitello in più di un’occasione. Ciò risponde perfettamente a uno dei mie credi: non è il cosa narri, ma il come. Ippo è un ragazzo buono, con un cuore e un animo gentile, vessato dai bulli della scuola, che si appassiona alla boxe perché vede in essa un modo per rinascere. Ma Ippo è anche un ragazzo dotato di una forza eccezionale e di una fame di imparare invidiabile, che lo porta a non arrendersi neanche sotto i pugni di Miyata (un giovane come lui, con un padre ex pugile professionista, che dopo essersi rotto la mascella durante uno scontro decisivo non è più saluto sul ring), e a rialzarsi sempre dopo ogni colpo quasi micidiale. È solo l’inizio, per Ippo e il suo sogno di diventare un pugile professionista, e io decido di fargli compagnia lungo la strada.
Okay... heme aqui tomando el primer paso al desafío más grande del año.
Soy una persona que le gusta leer y ver ciertos mangas y animes deportivos, además de gustarme las peleas desde el clásico shonnen como Dragon Ball-Naruto-One Piece hasta cosas enfocadas netamente en la pelea y artes marciales como Baki o Kengan. Siguiendo esa línea, Hajime no Ippo deberia ser un punto intermedio que debería agradarme y, hasta el momento, ha sido bastante agradable. Una premisa sencilla ((...) ¿qué se siente ser fuerte?), un personaje sencillo como Ippo con el que creceremos y un camino que empieza hoy y que alcanzare, idealmente, en el lapso de este año.
Cosas importantes a tener en cuenta cuando se anda en estas travesías: No mirar el número final. Esta obra es casi 400 capítulos mas larga que One Piece y entra facilmente en las colecciones más largas que he leeré.
The first volume was truly exceptional. As an amateur boxer, I decided to pick up this book on a whim, and I've quickly grown fond of Ippo's character.
The initial volume brims with promise, and I'm eager to see how the artwork evolves and how Ippo's strength unfolds as I delve further into this mammoth manga of over 1000 chapters.
On a side note, I have a soft spot for likeable antagonists, and Miyata fits the bill perfectly.
Classic . Not only did we get to see Ippo slowly becoming a champion , the manga also focused on the so called supporting characters . I loved how this manga showed us how the side character also grew stronger both physically and mentally . It was more than just a boxing manga , it was seeing how people achieved success through hard work and practice .
An absolute masterpiece. From the fun and interesting characters to the exciting art, this manga brings it all. It's impossible to stop reading. Morikawa brings his expertise in the world of boxing to his work, teaching the reader just as Makunouchi learns new techniques and fights new opponents. A must read for any Shonen enjoyer.
I Always Heard of this manga but I neither read it nor watched the anime. I'm mildly surprised at how much I liked it, even though it's still in the beginning. I will continue with the manga ! let's see hoe far can Ippo go !