یک روز از زندگی زنی که لبخند می‌زند

by Margaret Drabble, شبنم بزرگی (Translator)

شخصيت‌های داستان درابل رنج دانايی را به جان می‌خرند. زنان داستان درابل تاوان می‌دهند. آن‌چه را كه اجتماع و تاريخ محافظه‌كار، شكست‌های بزرگ يك زن می‌داند، می‌پذيرند و در ازای آن دل‌خوشی‌های كوچك زنی را به دست می‌آورند كه می‌تواند بی‌دغدغه خودش باشد؛ با تمام كاستی‌ها و نقص‌های شخصيتی‌اش. زن داستان درابل می‌داند نه كسی بناست پشتوانه پيشرفت فردی او باشد و نه توجيه او برای شكست‌هايش. شخصيت‌ها در طول داستان دست‌خوش تغيير می‌شوند و در پايان داستان روی پاهای خودشان می‌ايستند. درابل آن‌ها را از نو می‌سازد و در پايان انگار در ابتدای مسيری ناشناخته رها می‌كند تا به زندگی جديدشان ادامه بدهند؛

Genres: Short Stories, Fiction, British Literature, Womens, Literature, Contemporary, Literary Fiction

290 pages, Paperback

First published January 1, 2011

About the author

Dame Margaret Drabble was born in Sheffield in 1939 and was educated at Newnham College, Cambridge. She is the author of eighteen novels including A Summer Bird-Cage, The Millstone, The Peppered Moth, The Red Queen, The Sea Lady and most recently, the highly acclaimed The Pure Gold Baby. She has also written biographies, screenplays and was the editor of the Oxford Companion to English Literature. She was appointed CBE in 1980, and made DBE in the 2008 Honours list. She was also awarded the 2011 Golden PEN Award for a Lifetime's Distinguished Service to Literature. She is married to the biographer Michael Holroyd.

Drabble famously has a long-running feud with her novelist sister, A.S. Byatt. The pair seldom see each other, and each does not read the books of the other.

Reviews

[Jenny · Rating 4 out of 5]

I thoroughly enjoyed these stories. I love the way Drabble writes - she is able to put into words small subconscious thoughts and feelings. The first line of the first story in the collection is what made me take a second look at the book: "It was the kind of party at which nobody got introduced."

But my favorite stories were "A Voyage to Cythera" and the title story "A Day in the Life of a Smiling Woman." I thought both were quietly beautiful and spoke to some deep melancholy (or maybe pain?) in women everywhere.

[Cynthia · Rating 4 out of 5]

I’m a Drabble fan and these stories didn’t let me down. They are mostly set in the English countryside beginning from the ‘70’s to the turn of the century. They are quiet and unassuming. Something in Drabble's style reminds me of Barbara Pym’s writing. I felt like I was sitting in a sunny back porch with a cup of tea alternately reading and talking to a long time friend. The stories are each marked with the date they were written and they’re set out in chronological order which enabled me to watch Drabble’s voice grow and become clearer as the years went by. It was nice to watch her development as a writer.

Many if not all of the stories dealt with the central female character’s need to present herself as happy and well meaning person inwardly she often wished just to be alone with her own thoughts and feelings. One of the stories highlights Austen’s character Elizabeth from “Pride and Prejudice” and her famous thoughts of how much she fell in love with Darcy when “first she saw Pemberley”. This love of place parallels many of Drabble’s characters loving their own sense of home (to quote Wolfe ‘a place of one’s own’) in which to be completely themselves without the need for a false front.

This review was based on an egalley provided by the publisher.

4.25/5

[Sub_zero · Rating 4 out of 5]

«Se veía obligada a enfrentarse a la incómoda idea de que era posible y, de hecho, bastante probable, que alguien quisiera escribir sobre su vida más pronto que tarde. No le permitirían descansar en la decorosa oscuridad de una nota a pie de página».

[مجید اسطیری · Rating 4 out of 5]

دو سه هفته پیش بود که من در یک جلسه خیلی خصوصی یک داستان کوتاه خواندم و به دوستان گفتم که اصلا تصمیم نداشتم فعلا این داستان را بخوانم چون به نظر خودم هنوز تمام نشده و گذاشته بودم تا سر فرصت ویرایش و بازنویسی ش کنم
داستان بنده با عنوان «روش‌های تبدیل کردن یک روز بد به یک روز خوب» را میتوانید در صفحه نویسندگی خلاق گودریدز بخوانید
باز هم یادآوری میکنم که این داستان فعلا یک نسخه اولیه است
تنها خانم جلسه بهم گفت که به تازگی این مجموعه داستان را خوانده که مثل داستان من بیشتر داستانهایش مربوط میشود به لحظات کوتاه ولی عمیق کشف و شهود در زندگی که تا سالها بعد شخصیت ها را رها نمیکند. بعد هم خودش زحمت کشید و کتاب را برایم آورد

راستش از همان روز که توصیف این کتاب را برایم کرد منتظر بودم کتاب را بگیرم و بخوانم چون احساس میکردم / میکنم به چنین نوع نگاهی به ادبیات خیلی نیاز دارم / داریم
گذشته به شدت در زندگی ما حضور پررنگی دارد اما در داستان هایمان انگار هیچ گذشته ای نداریم و این به نظرم به خاطر سلطه بوطیقای ادبی امریکایی اتفاق افتاده
شما این نقل قول را شنیده اید
ریموند کارور :
«من بیشتر از پنج دقیقه در هر ماه را صرف یادآوری گذشته نمیکنم.
حقیقتا. گذشته شبیه به یک کشور بیگانه و ناشناخته است
و همه چیز در آنجا به طرز متفاوتی اداره می شود.
اتفاق ها تنها در زمان حال می افتند.»
این نگاهی است که آن بوطیقای آمریکایی را ساخته و درابل دقیقاً مخالف جهت این نگاه حرکت می‌کند و گذشته نقش خیلی پررنگی در داستان هایش دارد. مثل ما شرقی ها است از این جنبه!"
گذشته از این ها شخصیت پردازی ها در این داستانها خیلی عمیق و لایه به لایه و انسانی است. در بیان احساسات صراحت وجود دارد که این هم خلاف بوطیقای امریکایی امثال همینگوی و کارور است. مثلا در داستان "بیوه شاد" که خانمی شوهرش میمیرد و او بی رو در بایستی با خودش کنار آمده که از مرگ شوهرش خوشحال است چون او اگر زنده بود مدام مشغول غر زدن بود:

"تلویزیونی در کار نبود. صاحبان «آسیاب بادی» پوزش طلبانه توضیح داده بودند دره ای که کلبه کوچک در آن قرار دارد برای دریافت فرکانس زیادی عمیق است، کیفیت تصویر آن قدر بد است که ارزش ندارد تلویزیون تهیه کنند. فیلیپ گفته بود مشکلی نیست، اما راستش را نمی گفت. اگر زنده مانده بود و به این تعطیلات در دورست می آمد، بی شک راهکار دیگری پیدا می کرد که بابت نبود تلویزیون غر بزند."

نویسنده با خیال راحت هر جا که شخصیتش در مسئله ای غور میکند وارد ذهن او میشود و پندارهای فلسفی او را بیان میکند که گاهی به خلق سطرهای واقعا درخشان می آنجامد:

"فکر کرد آنهایی که عاشق نیستند می میرند و فراموش می شوند و هیچ به حساب می آیند، اما آنهایی که عاشق اند، آن طور که من بوده ام، نمی توانند نابود شوند. جسم شاید نابود شود اما عشق من از هستی ساقط نمی شود. به من برای وجود احتیاج ندارد؛ من ضروری نیستم. ممکن است در آن بیمارستان مثل یک پوسته کهنه بر زمین بیفتم اما وجود من ضروری نیست، آن سال هایی که بوده ام کافی است. فروید همین را می گوید، همه پیغمبران همین را می گویند."
تنها چیزی که باعث شد به این کتاب پنج ستاره ندهم نگاه تندرو و متعصب ضد مرد بود که مایه تعجب میشود از نویسنده ای به این خوبی. در تمام کتاب یک مرد قابل اعتماد سالم مهربان پیدا نمیشود. همه یا عوضی هستند یا بداخلاق یا خائن. در صورتی که من میتوانم در چند داستان با خیال راحت جای زن و مرد را تغییر بدهم و داستان را بگذارم جلوی خانم درابل و بگویم این طوری نمیشود یعنی؟! اینش خیلی بد بود

[Sherry · Rating 4 out of 5]

"So I brought some magic back with me, and it will keep me through the winter". How can anybody resist a book of short stories with flawed and human characters and intensity of experience? Beautifully written.

[Tahmineh Baradaran · Rating 3 out of 5]

داستانهای کوتاه با زمینه زنانه . به یک بارخواندنش می ارزید ولی اگرنمیخواندم هم چیزمهمی راازدست نمیدادم.

[Bonnie Brody · Rating 5 out of 5]

Margaret Drabble is a well-known English novelist. I have read several of her books and have always enjoyed them. I had no idea that she was also a writer of short stories. A Day in the Life of a Smiling Woman: Complete Short Stories is the first compilation of her stories that has ever been published. They are presented in chronological order beginning in 1964 and ending in 2000. Like her novels, these stories often deal with the plight of women in their times, the socio-cultural aspects of marriage, and the difficulties that women find themselves in while trying to both raise a family and be successful in the business world. The stories are distinctively English and the countryside of England as well as the urban landscapes are vivid throughout. There is a span of thirty-six years between the first short story and the last, giving the themes a relatively large period of time in which to develop.

The first story is entititled `Les Liaisons Dangereuses'. Humphrey had met a man at a pub who invited him to a party and when he came to the door, the host acted like he didn't even know him. "It was the kind of party at which nobody got introduced." The party was comprised of clusters of people who all seemed to know one another and the conversations that Humphrey overheard were artistic and intellectual. Humphrey knew no one and no one tried to make his acquaintance. Humphrey sets his sights on a long-haired red-headed woman who is waxing pontifically to a group gathered around her. He never knew if it was accident or inspiration that caused him to set her hair on fire but this act gained him exalted entrance to the entourage.

In `A Voyage to Cythera' we watch Helen who loves to travel. Whether it's 30 miles or to another country, traveling is Helen's gift in life. She likes the feeling of moving, be it in a car, train, or plane. Traveling opens a new world for her - one of possible intimacy, adventure and the potential of becoming someone other than the lonely, bland person she is.
In `A Pyrrhic Victory', a young woman is adventuring with three others, trying to be what they want her to be. She represses her own needs and expectations. She finds herself taking on the weight and pain of acting according to what others want rather than risk being herself and seeming uncool or gauche.

`Crossing the Alps' is about two lovers who work together and are having an illicit affair. They are planning to travel from England to Yugosolavia. He comes down with a bad cold and sees her strengths and abilities as she cares for him. It is impossible for them to be together outside this week's vacation as he is married. He has a lot of difficulty understanding her strength and resourcefulness in the face of her difficult life.

`The Gifts of War' is about a woman who is in a joyless marriage with an abusive husband. Her son is her only solace, her pride and joy. As she sets off to get him an expensive and totally inappropriate birthday present, she reminisces about the time during the Vietnam War when she not only protested the war, but toys of violence.
A well-known female English playwright meets an even more well-known American literary figure in `A Success Story'. He is known for his womanizing and comes on to her at a party. This coming on means more to her than having an intellectual conversation. She is happily married and things don't go anywhere but she feels good that she is desired. The male character is based on the American novelist Saul Bellow.

`A Day in the Life of a Smiling Woman' is about a woman who gets a job with her husband's help at a television station. With time, she becomes very successful and gets to have her own show. Her husband becomes jealous and begins to despise her, sometimes even hitting her in her sleep. She carries herself well and usually has a smile on her face along with a look of success. Inside, however, she feels physically and emotionally ill. Her only solace is her children who she gets to see very little of because of her grueling work schedule.

`The Merry Widow' is about Elsa who has just been widowed. Her husband was a mean emotionally abusive spouse and Elsa is glad that he is dead. She goes on a vacation alone that they had planned together and has a wonderful time until an old man with a scythe starts working the land. She realizes over time that she has mistaken him for `death' when he's really a representative of `Father Time'. She is then able to enjoy herself again and look forward to the future.

Many of these stories are about the inner lives of women. The action takes place in their thoughts, hopes and dreams. It is very clear that what is seen on the outside is frequently very different from what is going on inside. Some of the stories seem like sketches for Ms. Drabble's novels, ways for her to work out the characterizations. As a fan of Ms. Drabble, I loved this collection and feel privileged to have read it. I hope that more of her short stories come to light.

[Susan · Rating 4 out of 5]

I am the first to admit that I'm not a huge fan of the short story form, probably because I'm such a lousy short story writer. That said, this is a wonderful book for folks like me. Each story (collected from Drabble's ouevre from 1964 to 2000 and in chronological order) is a precise and whole story. Not like today's metafiction wherein things are often left unresolved and hanging, Drabble pinpoints the essence of her characters and gives us a window into their lives at the moment they are being lived. Clearly her short story characters inform those of her larger works, but that analysis would take a lot longer review that this. Grab this book, sit down with a cup of tea and enjoy.

[Dianne · Rating 4 out of 5]

These stories, penned between the years 1964-2000, were mostly inner monologues where the author conveys internal emotion. Kind of melancholy and wistful stories set around the English countryside. They are printed in chronological order when they were written and I thought they became more articulate as time went by. My favorite may have been the title story, A Day In The Life Of A Smiling Woman, where we see the frailties but also the strength of a woman’s spirit.

[sAmAnE · Rating 3 out of 5]

زن گفت:آه آن حس ... آن حس مغلوب شدن.چقدر دوست‌داشتنی بود.هربار که میدیدمت.و چه احساس اطمینانی داشتم،کاملا مطمئن بودم همان چیزی را احساس میکنی که من احساس می‌کنم،آه خدای من،چقدر شبیه بودیم.و فکر کن اولین‌بار که با تو آشنا شدم،اصلا هیچ چیز به ذهنم نمی‌رسید بگویم.آه عزیزدلم،چه فاجعه‌ای است این همه شبیه بودن ما.
#یک_روز_از_زندگی_زنی_که_لبخند_میزند
#مارگارت_درابل
#ترجمه#شبنم_بزرگی
📝این کتاب مجموعه داستانی‌ست که شخصیت‌های اصلی آن اغلب زن هستند و می‌توانیم تمام روزمرگی ‌های آن‌ها را در زندگی خودمان هم تجربه کنیم.و یا شاید تمام آن شخصیت‌ها را به نوعی در زندگی زنانه‌ی خود زندگی کرده باشیم.داستان‌ها فوق‌العاده خاص بودند و حس غریبی پشت شخصیت‌های داستان پنهان بود که شاید فقط یک زن می‌تواند آن‌ها را درک کند.رنج‌هایی از جنس دانایی،کمی کاستی و حتی نقص‌های شخصیتی.ترجمه‌ی کتاب خوب بود و مشخص بود وفادار به متن بوده چون حال‌ و هوای لحن داستان و توصیف مکان‌ها در خور ادبیات انگلیس بود.درابل در انتخاب عنوان و داستانهایش بسیار دقیق بوده و به گفته‌ی مترجم بر اساس تجارب خود درابل هستند البته نه به معنای اتوبیوگرافی.خیلی لذت بردم☺️فقط تاکید میکنم باید به نگارش داستان‌هایی از این سبک علاقه داشته باشید چون سبک نوشتنش مشابه سبک جین آستین معرفی شده

[Brianna Rabe · Rating 4 out of 5]

Honestly, I saw this on a bookshelf and a corner bookstore (aren't those fabulous?) and was drawn to the title and the cover. (I find myself often juding a book by its cover, although we are taught from an early age the dangers of such judgement.) As I have mentioned before, and will mention again, I'm a fan of short stories and vignettes, often drawn into the idea of getting to know a character well and quickly and feeling a story progress despite a chronological narrative. The story begins from a man's perspective about a random woman who's name is hardly introduced. Throughout the story, the reader dives deeper into the psyche of different British women, their lives, their battles, and their victories. By the close of the short story collection, the reader is one with the female narrative and there is not a single male character introduced. Beautifully, beautifully written. I just got one of her novels, The Red Queen, out of the library and cannot wait to begin.

[Laura Warrell · Rating 5 out of 5]

Such a find! The earlier stories are most intriguing; the darker plot twists, the sexy and dangerous inner dramas of the characters. I do like the authorial interventions in the later stories; for some reason I've always enjoyed hearing the author as I read and Drabble does this subtly and beautifully. "A Voyage to Cythera" may be my favorite though the quite short "Les Liaisons Dangereuses" is fun, too. I also love this quote from Drabble, "I'd rather be at the end of a dying tradition, which I admire, than at the beginning of a tradition which I deplore." I'm a fan.

[Elizabeth · Rating 5 out of 5]

These short stories were food to my soul. So beautifully written she has a true gift for languAge and use of words. I kept re-reading certain sentences just because I loved how the words rolled off my lips.

[محمدقائم خانی · Rating 2 out of 5]

.

برای آن که مخاطب، یک‌داستان را پی بگیرد و تا انتها با آن پیش بیاید، نویسنده باید نقاطی در داستان داشته باشد که با پمپاژ انرژی، شور و نشاطِ خواندن را در مخاطب ایجاد کند، یا این‌که عنصری را در کار قرار بدهد که از ابتدا تا انتها، انرژی مورد نیاز خواننده برای پیش‌رفتن را به داستان ببخشد. در عمل البته، حداقل در داستان‌های خوب، هردو صورت انرژی‌بخشی وجود دارد که خواننده را به دنبال‌کردن داستان تشویق می‌کند. هم خط انرژی سرتاسری وجود دارد و هم نقاطی برای پمپاژ آن. این پمپاژ انرژی می‌تواند از طریق مضمون داستان انجام شود، یا دیگر عناصر و ساختار چنین وظیفه‌ای را تقبل کنند. این سؤال را می‌توان از هراثر داستانی بلند یا کوتاهی پرسید که انرژی‌شان را از کجا می‌آورند و مخاطب را چطور نگه می‌دارند. یقیناً خانم «مارگارت درابل» هم در داستان‌هایش چون دیگر نویسندگان با استفاده از عناصر متعدد، سعی کرده این انرژی را حفظ کند و مخاطب را از دست ندهد. «انتشارات ناهید» از همین نویسنده مجموعه‌داستانی منتشر کرده باعنوان «یک‌روز از زندگی زنی که لبخند می‌زند» که عنوان کتاب برگرفته از داستان نهم مجموعه است. می‌توان سؤال بالا را از این خانم نویسنده پرسید: «انرژی داستان‌های او از کجا می‌آیند تا خوانندۀ آن‌ها این کتاب را زمین نگذارد؟»
یکی از مهم‌ترین منابع پمپاژ انرژی به داستان، افزودن بر «کنش‌های داستانی» است. کنش، شخصیت را آشکار می‌کند و زبان را گسترش می‌دهد و پی‌رنگ را می‌سازد. گسترش پی‌رنگ، انرژی را در تمام روایت پخش می‌کند، بدون آن‌که اجازه دهد افت محسوسی در آن پدید آید. مخاطبان آن‌قدر از روبه‌روشدن با کنش داستانی لذت می‌برند و چنان غرق پی‌رنگ می‌شوند که می‌توانند ضعف تألیف یک داستان و یا حتی ضعف ساختاری آن را به نمایش کنش داستانی شخصیت‌هایش ببخشند و با رغبت آن را دنبال کنند. داستانی که فاقد کنش باشد، یک منبع بزرگ جذب انرژی را از دست می‌دهد و باید بتواند از طرق دیگر این کمبود را جبران کند. داستان‌های مجموعۀ خانم درابل هم کنش بسیار کمی دارند. یا اصلاً کنشی ندارند و صرف بیان حالات شخصیت و توصیف موقعیت هستند، یا با یکی‌ـ‌دوکنش در کل داستان (حول‌و‌حوش 20 صفحه)، پی‌رنگ اثر را شکل می‌دهند. بنابراین از همان داستان ابتدایی مخاطب متوجه می‌شود که جذابیتی در عمل داستانی به‌وجود نمی‌آید و عناصری دیگر باید این وظیفه را بر عهده بگیرند.
معمول داستان‌هایی که توجه خاصی به پی‌رنگ ندارند، با تمرکز بر خلق زبانی خاص، انرژی را در سطرسطر داستان تزریق می‌کنند. جمله‌های این نوع داستان‌ها، یا چنان کوبنده‌اند که مخاطب را میخ‌کوب می‌کنند، یا با چنان ظرافتی کنار هم قرار گرفته‌اند که خواننده از خواندن چنان متنی احساس خیلی خوبی پیدا می‌کند و یا این ویژگی را دارد که می‌تواند به زبان، تشخص ببخشد و از روایتی مرده و یک‌نواخت فاصله بگیرد. هرچقدر که اثر بتواند از وضعیت عمومی زبان، فاصله بگیرد و فردیت را به نمایش بگذارد، انرژی بیشتری را به خواننده منتقل می‌کند. در چنین داستان‌هایی، استفاده از نثر گزارشی یا کلمه‌های انتزاعی و کلی، سم مهلکی خواهد بود که احساس را از متن خواهد گرفت و آن را چون متنی سرد و ساکت با فاصله در مقابل مخاطب قرار خواهد داد. چنین متنی نه‌تنها مخاطب را جذب نخواهد کرد، بلکه نزدیک‌شدن آن را سخت می‌کند و انگیزۀ پیگیری داستان را از او خواهد گرفت. داستان‌های خانم درابل این‌گونه نوشته شده‌اند. متن، غرق در توصیف‌های کلی حالات شخصیت است و از کلمه‌های انتزاعی به‌ صورت مداوم استفاده می‌شود. به این‌ها راوی سوم‌شخصی که با فاصله از شخصیت ایستاده، اما از امکانات تصویری این بعد روایی هم استفاده نمی‌کند، اضافه کنید. نثر بسیاری از داستان‌ها شبیه‌به‌هم است و پس از یکی‌ـ‌دو‌داستان، تشابه روایت هم بر سردی داستان‌ها می‌افزاید. 
با این همه، ممکن است داستانی با فاصله‌گرفتن از پی‌رنگ و زبان متشخص، باز هم بتواند انرژی پنهانی را در داستان قرار دهد. نویسنده این انرژی را چگونه آزاد می‌کند و مخاطب را نگه می‌دارد؟ این انرژی در جایی پنهان از چشم مخاطب ذخیره شده است. نویسنده با آزادکردن این انرژی در نقاطی متناسب، می‌تواند انگیزۀ کافی برای ادامۀ داستان را به مخاطب ببخشد، بدون آن‌که از عمل داستانی یا زبان ویژه‌ای کمک بگیرد. خواننده‌ها و حتی بسیاری از نویسنده‌ها به انرژی ذخیره‌شده‌ای که در خود ساختار داستانی وجود دارد، توجه نمی‌کنند. هرچند آثار نوابغ (کلاسیک) از این منبع نیز هم‌چون منابع دیگر برای پمپاژ انرژی به داستان بهره‌مند است، اما این نویسندگان پست‌مدرن بودند که با کشف انرژی ساختار روایت، راهی نو برای تزریق انرژی به کارهای ادبی یافتند. شالوده‌شکنی، ابزار اصلی ایشان برای آزادکردن انرژی نهفته در ساختار بود و تا نزدیک به سه‌دهه نیز توانست به یکی از راهکارهای اصلی ایجاد جذابیت در داستان تبدیل شود. شالوده‌شکنی به نویسنده امکان می‌دهد که دور از چشم خواننده و با غافل‌گیرکردن او بدون این که هیچ‌تغییری در وضعیت شخصیت داستان به وجود بیاورد و یا از زبان ویژه‌ای کمک بگیرد، انرژی زیادی را به روایت تزریق کند. در چنین داستان‌هایی، مخاطب بدون آن‌که بداند از کجا و چگونه، انگیزۀ کافی برای دنبال‌کردن داستان را دارد و از خواندن داستان خسته نمی‌شود. مارگارت درابل در داست��ن‌هایش از شالوده‌شکنی هم پرهیز کرده و هیچ کوششی برای درهم‌ریختن ساختار داستانی انجام نمی‌دهد. پس او از چه مجرایی، انرژی کافی برای پیش‌رفتن داستان را به آن می‌بخشد؟
حتماً راه‌های گوناگونی برای غلبه بر این مشکل نزد نویسنده وجود دارد، اما یقیناً مهم‌ترین منبع او مضمون است. درابل با تمرکز بر چالش‌های همیشگی بین زنان و مردان، انرژی پیش‌برد کار را از آن شکاف می‌گیرد. او برای هرچه بیشتر کردن این انرژی، تیزترین موضع‌ها را در تقابل و یا به‌ عبارت درست‌تر، در تضاد زن و مرد اتخاذ می‌کند تا بتواند همۀ این انرژی نهفتۀ مضمونی را به خدمت پیش‌برد داستان بگیرد. تمام مجموعۀ «یک‌روز از زندگی زنی که لبخند می‌زند» پر است از آه و ناله برای زنان و وضعیت وخیمی که در آن زندگی می‌کنند، ظلمی که همیشه بر آن‌ها رفته و هم‌چنان می‌رود. زندگی زیر پنجۀ خونین مردان چنان سیاه شده که هیچ��راه رهایی برای زنان نمانده است؛ جز خیانت یا مرگ.
زن، هیچ‌آرزویی جز رهایی از موقعیتی که در آن گیر کرده، ندارد و این آزادی هم جز با جنگ یا فرار به‌ دست نمی‌آید. چه چیزی می‌تواند «این زندگی مشترک» را قابل‌ تحمل کند؟ جز نابودی ساختار خانواده و در زنجیرکردن هیولاهایی (به نام مردان) با استفاده از قدرت ورای منافع آن‌ها (چون قانون و پلیس و اقتصاد و...)، هیچ. درابل با وارد شدن به این شکاف و با پیگیری مشخص و کاملاً ایدئولوژیک موضع خویش در این جنگ تمام‌عیار، انرژی فراوانی به دست می‌آورد که تمام سردی و سکون داستان‌ها را زایل می‌کند و به مخاطب انگیزۀ کافی برای ادامۀ روایت را می‌دهد. خواننده دوست دارد بداند در این داستان جدید، این زن چگونه از این نظام ظالمانه فرار می‌کند و یا حداقل کنج عزلتی محفوظ از این نزاع‌ها می‌یابد. او هرباره با زنی همراه می‌شود که حاضر نیست زیر بار این ظلم‌ها برود و با وجود آن‌که کنشی هم ندارد، به ظلم مردان تن نمی‌دهد. نویسنده سعی می‌کند با استفاده از این نفی و قدرت پنهان آن، شخصیت زن خویش را نمایش دهد و مخاطب را به سرنوشت او علاقه‌مند کند. خواننده می‌خواهد بداند که این زن به کجا می‌رسد. آیا در نکبت، غرق خواهد شد و یا می‌تواند حق خود را از این دنیای ظالمانه (که مردان ساخته‌اند) بگیرد یا نه. جالب این‌جاست که نویسنده، مخاطب را ناامید نمی‌کند و راه خروج از این ظلم همیشگی را برای شخصیت خود باز می‌گذارد. این تجربه می‌تواند مورد توجه نویسندگان دیگر هم قرار بگیرد (هم‌چون موارد مشابهی که امروزه در کشور نوشته می‌شوند و جوایز مثلاً معتبری را هم کسب می‌کنند). به جای تمرکز بر طراحی پی‌رنگ یا خلق زبانی زنانه، ویژۀ شخصیت خاص داستانی، بدون نیاز به سختی گلاویزشدن با ساختار داستانی، موضعی تندوتیز در قبال شکاف بین زن و مرد بگیرد و با قدرتی که ایدئولوژی فمینیستی به او می‌بخشد، داستان را پیش ببرد. راهی کم‌هزینه و پرسود است و چرا مورد توجه نویسندگان قرار نگیرد؟ مگر آن‌ها چه چیزی از تاجران کمتر دارند؟
اما این همۀ ماجرای انرژی شکاف بین زن و مرد نیست. تضاد محض نمی‌تواند جذابیت ایجاد کند. چیزی دیگر در کارهای درابل هست که آن انرژی را به جذابیتی در سراسر کار تبدیل می‌کند؛ نشاطی زنانه. زنانگی، هرچند که در تمهید نبرد مطلق با ظالمان نرینه باشد، ظرافت و نشاطی با خود می‌آورد که روایت‌ها را شیرین می‌کند. درکی زنانه از روابط و طبیعت، به همراه آمادگی زن برای پذیرش امر شهودی، خشکی منطق تضاد پایۀ فمینیسم را کنار می‌زند و حال‌وهوایی شیرین به داستان می‌بخشد. انرژی تضاد زنان و مردان، با درکی شهودی یا شخصی از امر جزئی همراه می‌شود که امری عادی در دنیای زنان است، اما منطق متمرکز بر رابطۀ علت و معلولی، درکی از پذیرفتگی و جذابیت آن برای انسان‌ها ندارد. این نشاط و شهود همراه با ظرافت در طرز نزدیک‌شدن به موضوع‌ها است که جذابیت داستان‌های درابل را دوچندان می‌کند. بنابراین هم رانه‌های قدرتمند فمینیستی در داستان‌های او حضور دارند (و انرژی پیش‌برد اثر را تأمین می‌کنند) و هم کششی که درک ظریف و جزئی‌نگرانۀ زنان به نگاه راوی می‌بخشد. این‌دو در کنار هم به مخاطب امکان می‌دهد تا داستان را پی بگیرد و به عاقبت داستان علاقه‌مند باشد.

[Ruth · Rating 4 out of 5]

This is my second foray into the short story genre this year, as my last book was a collection of Alice Munro's stories - and very good they were too. I'm giving this collection four stars as well, being generous for personal reasons.

There was so much recognisable in these stories that I warmed to them immediately on a level which wouldn't exist for everyone. Even the names of the magazines in which the first few were published gave me a little frisson of nostalgia - 'Nova' 'Spare Rib' - what happened to the thinking woman's magazine? And of course these stories are English. They are about the English abroad and at home and contain a good bit of travelling and even some snooping. They look inside English reserve and the internal imagination, various unknown and unrecognised motivations, and moments of curious revelation and understanding.

As this is the collected short stories we are taken through a chronological scheme from the 1960s to 2000. This is almost my era of adulthood - how could it fail? And the female characters are central. They move from the awkward Anne, who can only express her resentment of her pushy, confident friends through destroying the beauty of a rock pool in their presence ('A Pyrrhic Victory'), to the eccentric retired English teacher striding out in pursuit of Wordsworth, strong and independent ('Stepping Westward: A Topographical Tale'). It helped that I studied Wordsworth myself and knew the countryside in question.

One favourite story was 'The Merry Widow' in which a newly widowed woman spends precious solitary time at an idyllic holiday cottage, only to have her peace destroyed by the gardener visiting to cut down the beautiful sweeping paddock grass. She has a revelation which I would love to share - but no spoilers allowed. Another was 'The Caves of God' in which the main character attempts to erase herself from possible appearance in any biographies by making herself as invisible as possible. I loved the idea that in 'letting herself go' she became all the more attractive to others. This story has an interesting twist. Indeed, several of the stories turn out not to be quite about what you thought they would be about - in a gentle way. The title story is powerful and forms a central hinge to the collection - a woman who wears a professional smile and persona coming to terms with her less than benign personal circumstances, and finding her life strangely wanting and empty in consequence. This is a moment in which a new reality dawns and where outside appearance peels itself away from the inner world.

What have I found I like about the short story genre? It tends to leave a lot for the reader to fill in and tell themselves. Good short stories provoke thought and often leave much to the imagination. I love that they tend to deal with small incidents or ordinary lives and give them a significance. Both Drabble and Munro achieve this with consummate style, Munro in a country I do not know but which she describes so well that I think I do, and Drabble in my own territory in more ways than one.

I can further recommend this book in that it has encouraged me to read longer fiction by Drabble, an author who has been on my radar for some time but not until now sampled (thanks to Bearwood Dining Bookgroup).

[Tuck · Rating 4 out of 5]

drabble is the OG of young wo/men mixing it up on the mean streets of love. very mannered, touching almost in their innuendo, stories of uk relationships in '60's (but continues on with a braver, more liberated sense through 2000) where most everything either ends in decay, or is so rotten and putrid you can actually watch the bitterness happen over the morning toast and butter melting. lots of authors have kept to the theme (and could learn a thing or two from margaret drabble) like lorrie moore Like Life , laurie weeks Zipper Mouth , nina-marie gardner I'm Not This Girl, peter stamm Seven Years , leigh stein The Fallback Plan , aurelie sheehan The Anxiety of Everyday Objects , lots.
here's a little excerpt from "faithful lovers" 1968 (narrator is reminiscing about her old lover as she returns from the dentist and returns to "their " old cafe):
"Then she had come out and walked along this street. And as she paused at the cafe door, she knew that she had been thinking of him and of that other year all this time, that she could not very well have avoided the thought of him, among so much familiar scenery. There they had sat in the car and kissed, and endlessly discussed the impossibility of their kissing; there they had stood by that lamp-post, transfixed, unable to move. The pavement seemed still to bear the marks of their feet. And yet is was all so long ago, so thoroughly slaughtered and decayed. It was two years since she had cared, more than two years since she had suffered."
"She was content, she was occupied, she had got her tooth back, everything was under control. And in a way it made her almost happy to be back in this place, to find how thoroughly dead it all was. She saw no ghosts of him here; for a year after their parting she had seen him on every street corner, in every passing car, in shapes of heads and hands and forms of movement, but now he was nowhere any more, not even here. For as long as she had imagined that she saw him, she had imagined that he had remembered. Those false ghosts had been in some way the projected shadows of his love; but now she knew that surely they had both forgotten."

i love it, thoroughly slaughtered, false ghost, 2 years since she had suffered, more than 2 years since she had cared, thoroughly dead. YESSSS

[Francisca · Rating 4 out of 5]

Margaret Drabble nació en el seno de una familia cuyo gen principal sería el de la escritura. Tanto su padre, el novelista John F. Dabble, como su hermana, la afamada escritora A. S. Byatt, acogieron la palabra como el principal protagonista de sus vidas. Por primera vez, en esta edición de Impedimenta, se recogen todos los relatos, 13 exactamente, que Margaret Drabble ha escrito durante todos estos años. Son relatos, ordenados por orden de publicación –desde el año 1964 al 2000–, que nos hablan de la mujer en todas sus facetas. Se podría decir que cada relato es un día en la vida de todas las mujeres que se hallan en este libro. Vidas ordinarias que nos parecen extraordinarias, que buscan los detalles de aquello que hace que la vida valga la pena, aun incluyendo los defectos que podemos encontrar en ella.

Lo cotidiano y lo mundano, en estos relatos, cobran su máximo esplendor, haciendo de este libro algo que nos acompaña en el día a día y algo en lo que entretenernos cuando estos días se tornan sosegados y tranquilos, o no, pues nos anima a pensar sobre la vida y sobre la mujer y todas las facetas que esta nos puede ofrecer. Se puede ver (y declarar) que Margaret Drabble es feminista, y es así como la vemos en este libro. Las historias de cada una de las mujeres que conforman cada relato son sobre ellas y para ellas; y para nosotras y para ellos también, si quieren. Son historias para todos, pero que nos hablan desde un punto de vista ya experimentado que la autora nos ofrece, aun siendo este ficción. Tenemos a una periodista, a una actriz, a una profesora, entre otras maneras de hacer y ver la vida. Mujeres que abogan por y defienden el conocimiento, así como también defienden lo que aman y a lo que se dedican e incluso asumen sus miedos y defectos, aunque estos sean proclives al dramatismo y a la mentira, a la persuasión y la disuasión. Son mujeres con caracteres fuertes y personalidades particulares que, sin embargo, podemos encontrar en la vida real. ¿Acaso las historias, siendo ficción, no pueden tornarse incluso más reales que la propia realidad? Pareciera que Drabble desentraña la vida desde que la escritura tomase parte en su quehacer, desde que la escritura la hiciera, incluso, más humana de lo que ya es.

Un día en la vida de una mujer sonriente, el cual también es un relato que se recoge en el interior de esta bella edición de Impedimenta, es un alegato a favor de la mujer, un discurso que contiene subdiscursos que nos narran de primera mano toda la psicología -mayoritaria en este caso- que podemos encontrar dentro del mundo femenino; aunque la psicología muchas veces no distinga entre sexos. De este modo, estamos ante un libro ameno y perspicaz, que nos llevará de la mano hacia el destino singular de cada protagonista en estos relatos, sin dejar paso al aburrimiento. Estamos, sin duda, ante un libro inspirador y nada presuntuoso que nos invitará a usar el intelecto.

[Lynda · Rating 3 out of 5]

Well what did I think? This is a book of melancholy stories by a writer who has lived most of her life with bouts of depression. It is a book of stories about women at the various stages of their lives experiencing small moments of connection or illumination. Strangely for the most part I found the men much more engaging. Also it I'd a book by a middle class academic woman about middle class academic women who are interested in lichen and Wordsworth and wandering about in the West Country. I read the majority of Drabble's novels in my late teens when my own moodiness and love of English Literature provided a connection, especially when her main characters were involved with the media or theatre. Now I am glad I find most of her main characters dreary and self absorbed, sometimes almost comatose in their lack of connection with the real world of women today who may not have read The Prelude or noted a particular species of plant in an old cottage garden but have diverse and challenging lives that Drabble codes not to conceive of. Despite all this I enjoyed the quaintness and nativity of the stories and celebrated my own difference

[Allyson · Rating 2 out of 5]

This is very English in tone and while her writing is exquisitely beautiful and evocative, these stories are exceedingly melancholy and a little boring. No great insights, just rather rambling along. Also 2/3 of the stories are from the late 1960s and 1970s. Even when they were more recent they still had the same feel.
I was rather anxious to end it, never a good sign.
I feel I missed it's special value however, as if I should have lingered and read only one a day, or night rather than rush through.
Perhaps they were to be savored rather than consumed so my mistake and missed opportunity.
cool cover.

[Elaine · Rating 4 out of 5]

These stories are arranged in chronological order, and grow in strength and depth as they do. The title story in particular will stay with me for a long time. If the early stories seem a bit obsessive about adultery (not something I'd remembered being a huge theme for Drabble before), the later stories are deeply felt depictions of the pain and desperation, but also strength, of women, smiling and otherwise. A worthy side dish to the great main courses that are Drabble's novels.

[Will Ansbacher · Rating 3 out of 5]

Most of these are really good. They are also really short, and although she is so good at developing character in a very few pages, and each story is complete on its own, still they are so short I wanted more. I liked the earlier ones the most, her later stories started to feel a bit forced and artful.

[Ruth · Rating 4 out of 5]

Pulcritud y mordacidad muy británicas. Tribulaciones de clase media alta. La silvestre campiña inglesa. Mujeres de mediana edad obstinadas, suficientes y vitales. Psicologías refinadas, extravagantes o con un gran sentido del deber y de la dignidad. Lectura placentera.

[Julie · Rating 4 out of 5]

Lucky me for receiving this as a GoodReads First Reads giveaway. Otherwise, I may have gone my entire reading life without discovering Margaret Drabble.

Three of the stories, in particular, stood out for me: "Les Liaisons Dangereuses" (one man's attempts at getting noticed at "a party where no one gets introduced"), "Hassan’s Tower" (a honeymooning couple realizes some at times uncomfortable truths about themselves), and the title story (a woman's determination to smile through life's difficulties leaves us asking when is the right time to put one's own needs before those of others).

Drabble mastered the form by packing a lot of emotional punch into few pages. She conveys the feelings we have, but that we don't often express. For example, in one scene in "Hassan's Tower," the new wife turns to her husband and accuses him of something like (and I'm paraphrasing from memory): "When you travel, you want there to be no other people -- just hotels and shops." An astute observation that certainly has rung true for me more than once in my travels.

I recommend this as an end-table book, perfect for using as an occasional read, when the mood strikes.

[For Books' Sake · Rating 4 out of 5]

"Drabble adds a warm, wry sheen of glamour to life’s normalcies simple by drawing our attention to them and this collection will hopefully help her to become accessible to a whole new generation of readers." (Excerpt from full review of A Day in the Life of a Smiling Woman at For Books' Sake)

[Gabrielle · Rating 4 out of 5]

This is the first time I've managed to read a book of short stories all the way through, and I'm really glad I did. Reading these stories felt like glimpsing into different living room windows. This collection is especially fascinating due to the passage of time - the stories are in chronological order and span 4 decades. Highly recommended.

[latner3 · Rating 4 out of 5]

"A fastidious chronicler of the vagaries of women's lives in England since the early nineteen-sixties".

If you have never read Margaret Drabble this is a good place to start. The stories are very good two in particular 'The Gifts of War' and 'A Day in the Life of a Smiling Woman' will stay with me for quite a while. A good read.

[Debbie Zapata · Rating 5 out of 5]

These are wonderful intelligent stories...glad I found them!!

[Lucas Sierra · Rating 5 out of 5]

Cada cuento de este libro es bueno. Drabble crea paisajes y se detiene en detalles con el cariño de quien sabe que la palabra crea, y que al crear comparte, y que al compartir realiza. Cada cuento tiene eso, y es fantástico conocer a sus personajes, y estar con la jubilada viendo el río, o con la pareja en la cima de la torre, o con la profesora de inglés recitando a los románticos mientras camina por la montaña. Cada cuento. Pero hay uno, hay uno que se llama "Los regalos de la guerra" (y que a lo mejor habría valido la pena traducir como "Los presentes de la guerra") que es tramposamente demoledor, preciosamente escrito, y absolutamente imprescindible para leer con gusto cuando uno quiera sentir que el corazón se le arruga de ternura y de dolor. En mi antología personal Drabble entra con ese. Léanla. O lean ese cuento, al menos. Que leer sea comprender.

[Teresa Cameselle · Rating 4 out of 5]

Una autora que acabo de descubrir, y ha sido un placer. Margaret Drabble tiene un estilo propio y una forma de contar las cosas, que hace pensar que muchos de sus relatos tienen origen en vivencias personales. Como su vida es muy interesante, también lo son estos relatos.

[Esther Van Esbroeck · Rating 4 out of 5]

Zij schrijft zo mooi en zet mij als vrouw in mijn poedelnaakt … zo lief in haar zinsbouw en grappig met haar woordkeuze!

“because both tragedie and love are not human possessions, they are not allocated, and they fill the air, they are the backdrop like the pine trees, and there is nobody alive who does not live in these perpetually ebbing and flowing conditions, so that her sorrows were in real sense his, and everyone’s,…”

Dank je mevrouw Drabble ik druk stukjes hieruit als een zegel aan mijn hart <3