Δωμάτια όπου οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο

by Raymond Carver, Γιαννακόπουλος Χαράλαμπος (Translator)

Συμβαίνει κάποτε, σε συγγραφείς που χρησιμοποιούν εξίσου τον ποιητικό και τον πεζό λόγο, να μη γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι, όταν ξεκινάνε να γράψουν μια φράση, αν θα καταλήξουν στη δημιουργία ενός ακόμη ποιήματος ή ενός διηγήματος. Ο Μπόρχες έχει χρησιμοποιήσει σχεδόν παρόμοια διατύπωση για να περιγράψει την προσωπική του εμπειρία, πολλοί επίσης ποιητές και πεζογράφοι, εντελώς διαφορετικοί κατά τ' άλλα μεταξύ τους, έχουν δηλώσει τη φιλοδοξία τους για την υπέρβαση του διαχωρισμού πεζού και ποιητικού λόγου - ο Ρέιμοντ Κάρβερ, συνειδητά ή ασυνείδητα, υπήρξε ένας από αυτούς.

"Πιστεύω πως μια υποτυπώδης πλοκή είναι πολύ σημαντική. Είτε γράφω κάποιο ποίημα είτε γράφω πεζό προσπαθώ πάντα να πω μια ιστορία. Για πολύ καιρό έγραφα ποιήματα γιατί δεν είχα χρόνο για να γράψω διηγήματα. Το ωραίο με τα ποιήματα είναι πως υπάρχει άμεση ικανοποίηση. Κι αν κάτι πάει στραβά, είναι εκεί μπροστά σου."

Ήδη από την πιο πρώιμη φάση του έργου του ομολογεί πως αντιμετώπιζε τη συγγραφή ενός ποιήματος ή ενός διηγήματος -από ορισμένες τουλάχιστον απόψεις- με τον ίδιο τρόπο.
(Από το επίμετρο του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου)

Η μετάφραση των ποιημάτων έγινε από τη συγκεντρωτική έκδοση Raymond Carver "All of us, The collected poems", The Harvill Press, London, 2003.

Genres: Poetry

152 pages, Paperback

Published January 1, 2018

About the author

Carver was born into a poverty-stricken family at the tail-end of the Depression. He married at 19, started a series of menial jobs and his own career of 'full-time drinking as a serious pursuit', a career that would eventually kill him. Constantly struggling to support his wife and family, Carver enrolled in a writing programme under author John Gardner in 1958. He saw this opportunity as a turning point.

Rejecting the more experimental fiction of the 60s and 70s, he pioneered a precisionist realism reinventing the American short story during the eighties, heading the line of so-called 'dirty realists' or 'K-mart realists'. Set in trailer parks and shopping malls, they are stories of banal lives that turn on a seemingly insignificant detail. Carver writes with meticulous economy, suddenly bringing a life into focus in a similar way to the paintings of Edward Hopper. As well as being a master of the short story, he was an accomplished poet publishing several highly acclaimed volumes.

After the 'line of demarcation' in Carver's life - 2 June 1977, the day he stopped drinking - his stories become increasingly more redemptive and expansive. Alcohol had eventually shattered his health, his work and his family - his first marriage effectively ending in 1978. He finally married his long-term parter Tess Gallagher (they met ten years earlier at a writers' conference in Dallas) in Reno, Nevada, less than two months before he eventually lost his fight with cancer.

Reviews

[Sofia · Rating 5 out of 5]

"Δεν μ' αρέσει να είμαι άπληστος-έχω ήδη τοσα για να' μαι ευγνώμων.
Μα θέλω να σηκωθώ νωρίς άλλο ενα πρωινό, τουλάχιστον.
Για να παω στη θέση μου με λίγο καφέ και να περιμένω.
Απλώς να περιμένω, για να δω τι πρόκειται να συμβεί."
Απο τους στίχους που σε αλλάζουν σαν άνθρωπο. Υπέροχη συλλογή, με κάνει να θέλω να διαβάσω όσα έχει γράψει αυτός ο υπέροχος κύριος.

[Makis Dionis · Rating 5 out of 5]

Ο Carver αδει το μεγαλύτερο φόβο του.

Φόβος ότι δεν αγαπάω και φόβος ότι δεν αγαπάω αρκετά

[Γιώτα Τεμπρίδου · Rating 5 out of 5]

Αφήνω αυτό εδώ. Για να το θυμάμαι.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ
Η γυναίκα μου εξαφανίστηκε παίρνοντας κι όλα τα ρούχα της μαζί.
Άφησε πίσω της δυο νάιλον κάλτσες και
μια βούρτσα για τα μαλλιά που ’χε παραπέσει πίσω από το κρεβάτι.
Θα ’θελα τώρα να επιστήσω την προσοχή σας
σε τούτες τις καλοφτιαγμένες κάλτσες και στα δυνατά
σκούρα μαλλιά που είχαν πιαστεί στις τρίχες της βούρτσας.
Πέταξα τις κάλτσες στα σκουπίδια· τη βούρτσα
θα την κρατήσω και θα τη χρησιμοποιώ. Το κρεβάτι μόνο
μοιάζει αλλόκοτο και μου είναι αδύνατο να το δικαιολογήσω.

[Μαρία · Rating 5 out of 5]

"Όλοι μας, όλοι μας, όλοι μας
προσπαθούμε να σώσουμε τις αθάνατες ψυχές μας,
με τρόπους που μοιάζουν καμιά φορά πιο πλάγιοι
και πιο μυστήριοι από άλλους.
Περνάμε ωραία εδώ πέρα.
Όμως ελπίζουμε πως όλα σύντομα θα φανερωθούν."

[Kyriaki]

Δεν είχα ξαναδιαβάσει μεταφρασμένη ποίηση και τον εν λόγω κύριο δεν τον ήξερα. Μου άρεσε ο τίτλος όμως και σκέφτηκα γιατί όχι, ας το δοκιμάσω.
Στην αρχή μου κακοφαίνονταν λίγο....σκεφτόμουν ότι οι λέξεις στο πρωτότυπο μάλλον ακούγονται αλλιώς και πόσο κοντά στο αρχικό κείμενο να είναι άραγε και άλλα παρόμοια........μετά όμως είπα στον εαυτό μου ότι αυτό που διαβάζω δεν είναι μια ποιητική συλλογή του Raymond Carver αλλά μια ποιητική συλλογή του Raymond Carver μεταφρασμένη από τον Χαράλαμπο Γιαννακόπουλο, που είναι διαφορετικό αλλά όχι απαραίτητα κακό και έτσι έπαψε να με ενοχλεί.
Τώρα, αυτό που διάβασα μου άρεσε! Κάποια ποιήματα μάλιστα μου άρεσαν πάρα πολύ!
Θα τον ξαναψάξω τον Raymond Carver και με τα πεζά του αλλά και στο πρωτότυπο.



ΕΥΤΥΧΙΑ

Τόσο νωρίς που έξω είναι ακόμη σκοτεινά.
Στέκω μπρος στο παράθυρο μ' έναν καφέ
και το συνηθισμένο πρωινό μπέρδεμα
που περνιέται για σκέψεις.
Τότε βλέπω εκείνο τ' αγόρι και τον φίλο του
ν' ανεβαίνουν τον δρόμο
για να μοιράσουν τις εφημερίδες.
Φοράνε καπέλα και πουλόβερ
και το ένα αγόρι έχει μια τσάντα στον ώμο του.
Είναι τόσο ευτυχισμένα
που ούτε καν μιλάνε μεταξύ τους, τούτα τ' αγόρια.
Φαντάζομαι πώς, αν μπορούσαν,
θα κρατιόντουσαν απ' το χέρι.
Είναι νωρίς το πρωί,
κι είναι μαζί σ' αυτή τη δουλειά.
Πλησιάζουν, αργά-αργά.
Ο ουρανός όσο πάει και φωτίζεται,
παρόλο που το φεγγάρι ακόμη κρέμεται χλωμό πάνω από
τα νερά.
Είναι τόση η ομορφιά που για μια στιγμή
ο θάνατος και η φιλοδοξία, ακόμη κι η αγάπη,
μένουν έξω από αυτό.
Η ευτυχία. Έρχεται
όταν δεν την περιμένεις. Και ξεπερνάει, στ' αλήθεια,
κάθε πρωινή κουβέντα που μπορεί να πούμε γι' αυτήν.

[Maria · Rating 4 out of 5]

Δροσερές νύχτες του καλοκαιριού.
Ανοιχτά παράθυρα.
Αναμμένα τα φώτα.
Φρούτα μέσα στο μπολ.
Και το κεφάλι σου στον ώμο μου.
Αυτές είναι οι πιο ευτυχισμένες στιγμές της ημέρας.

Και από κοντά οι πρώτες ώρες του πρωινού,
βέβαια. Κι η ώρα
πριν από το μεσημεριανό.
Και το απόγευμα, και
οι πρώτες βραδινές ώρες.
Αλλ' αγαπάω στ' αλήθεια

αυτές τις νύχτες του καλοκαιριού.
Περισσότερο, νομίζω
από τις υπόλοιπες ώρες.
Τελειωμένη η δουλειά της ημέρας.
Και κανείς που να μπορεί να φτάσει ως εμάς τώρα.
Ή και ποτέ.

[Nikolas Koutsodontis · Rating 3 out of 5]

Απλώς η κίνηση του κόσμου έξω απο το παράθυρο του, η επανεξέταση του χώρου που κοιμάται και γράφει, διάφορες ιστορίες λογοτεχνικών του ηρώων, το ίδιο το θέμα του τίτλου, δηλαδή οι ανθρώπινες σχέσεις, το αναπόφευκτο του θανάτου, όπως δραματοποιούνται σε βιωμένες σκηνές μέσα στον χώρο που ζούμε//

Ανοιχτά σε νοήματα τα ποιήματα, απλά στη γραφή με λιτές εικόνες, αφήγηση συχνά πεζογραφική, υπαρξιακή διάθεση, ποιήματα γειωμένα , ρεαλιστικά, με ολίγον ρεμβασμό, χωρίς εκείνο το κάτι, την τρέλα του ονείρου, το εκστατικό, προσωπικά και αυτοαναφορικά, χωρίς μια οξύτερη επαφή με τον κόσμο και την κοινωνία την οποία παρατηρεί μόνο για να αιχμαλωτίσει διάφορες αντιδράσεις σε μια πορεία ως τον θάνατο, νωχελικά, χωρίς ιδιαίτερη δράση συχνά μεταφέρουν μιαν αδιαφορία και ψυχρότητα στο πλαίσιο των ετερόφυλων ερωτικών ή οικογενειακών σχέσεων//

Σκέφτεται, αναρωτιέται, τι έγινε αυτός, τι έγινε εκείνη, όσα πάνε κι όσα έρθουν στην ποίηση του Κάρβερ με τα λίγα διακριτικά σημάδια έρωτα, κομμάτια από άσχημους χωρισμούς, γειτονικοί θάνατοι ατόμων που παρεμπιπτόντως είχε μια ιδέα της καθημερινής τους παρουσίας και συνήθειας ή και άγνωστοι θρήνοι σε τηλεφωνικούς θαλάμους και όλα αυτά στη βάση της δική του βασανισμένης ζωής, έχοντας στο μυαλό την γεμάτη ταλαιπωρίες και βια ζωή των εργατών γονιών του και αγγίζοντας έτσι την ευρύτερη μάζα της αμερικάνικης εργατικής τάξης και του ζόφου στον οποίο ζουν.

Κάποτε δεν με εντυπωσίαζει, καμιά φορά όμως, όπως στις "Τιράντες" είναι συγκλονιστικός. Είναι αυτό που του λέγανε συχνά, δωρικός, μινιμαλιστικός και απλός με εσωτερική φλόγα και μελαγχολία.

[Μαίρη · Rating 4 out of 5]

"Το μυαλό της είναι μια σοφίτα όπου πράγματα
σωρεύονταν στο πέρασμα του χρόνου.
Από καιρό σε καιρό το πρόσωπο της εμφανίζεται
στα μικρά παράθυρα στον επάνω όροφο του σπιτιού.
Το λυπημένο πρόσωπο κάποιου που κλειδώθηκε μέσα
και όλοι τον ξέχασαν μετά."

[Chrisa Giosi · Rating 4 out of 5]

Οι δύο ζωές του Raymond Carver

"Δωμάτια όπου οι άνθρωποι ουρλιάζουν και πληγώνουν ο ένας τον άλλο. Και μετά αισθάνονται πόνο και μοναξιά. Ανασφάλεια. Την ανάγκη για παρηγοριά."
......
"Απέκτησες τελικά, έστω κι έτσι, αυτό που ήθελες από τούτη τη ζωή; Ναι.
Και τι ήταν αυτό που ήθελες; Να μποτώ να πω ότι αγαπήθηκα, να αισθάνομαι πως μρ αγάπησαν πάνω στη γη."

[Kurisuta · Rating 5 out of 5]

Αφήνω απλά αυτό εδώ:

"(...) Η ευτυχία. Έρχεται
όταν δεν την περιμένεις. Και ξεπερνάει, στ' αλήθεια,
κάθε πρωινή κουβέντα που μπορεί να πούμε γι' αυτήν."

[Athena Nt · Rating 4 out of 5]

ΣΤΕΡΝΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Απέκτησες τελικά, έστω κι έτσι,
αυτό που ήθελες από τούτη τη ζωή;
Ναι.
Και τι ήταν αυτό που ήθελες;
Να μπορώ να πω ότι αγαπήθηκα, να αισθάνομαι
πως με αγάπησαν πάνω στη γη.