What do you think?
Rate this book
De ommegang
In het vroege voorjaar van 1415 heeft de geheugenkunstenaar en magister Isidorus van Scarborough een ontmoeting die zijn leven totaal verandert. Isidorus’ zoektocht naar kennis, die hem al tot aan de rand van de wereld had gebracht, is daarmee voltooid. Hij besluit met zijn verworven inzichten naar het Duitse stadje Konstanz te reizen, waar op dat moment de groten der aarde bijeenkomen om Europa van de ondergang te redden. Maar zullen ze luisteren naar de ideeën van Isidorus?
De ommegang is een meeslepende historische roman over de mogelijkheden en beperkingen van het geheugen, met op de achtergrond het Concilie van Konstanz, dat plaatsvond op initiatief van koning Sigismund: een bepalende episode in de Europese geschiedenis.
De ommegang is een meeslepende historische roman over de mogelijkheden en beperkingen van het geheugen, met op de achtergrond het Concilie van Konstanz, dat plaatsvond op initiatief van koning Sigismund: een bepalende episode in de Europese geschiedenis.
628 pages, Paperback
First published February 27, 2018
33 people are currently reading
741 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 153 reviews
May 13, 2018
De Ommegang start fantastisch, maar eindigt een tikkie teleurstellend. Daarom vier sterren.
Wat het begin (ik gok de eerste vijfhonderd pagina's) te gek maakt, is de Umberto Eco-eske eruditie en kennis die Jan van Aken heeft over de vroege middeleeuwen, zonder zich (zoals Eco wél doet) daarin te verliezen en de lezer kwijt te raken. De hoofdpersoon is dan niet de meest aardige jongen (het is nogal een doelgerichte en koelbloedige autist, en dan druk ik me rustig uit), maar door zijn ogen krijg je wel een heel mooi beeld van de mensen en gebeurtenissen rond 1400, inclusief de complexe machtsstrijd tussen de vele pausen, keizers, koningen en exotische overheersers, maar ook de bizarre rituelen rondom seks, geweld en eten. En doordat de schrijver zich verre houdt van subjectieve oordelen, verschijnt en verdwijnt alles op een rustig tempo aan het oog, vol mooie, tot leven wekkende details.
Ook de gebeurtenissen zelf rondom hoofdpersoon Isidoor zijn fascinerend. De vele mensen die hij tegenkomt tijdens zijn wereldreis, de magische gebeurtenissen, maar bovenal zijn rust en kalmte tijdens dat alles, aangezien hij elke keer enkel het grotere doel voor ogen heeft, ongeacht of hij de liefde van zijn leven tegenkomt of piramides van mensenhoofden passeert.
De verteltrant van Van Aken, met twee lijnen in verschillende tijden, is ook heel plezierig. Korte hoofdstukken maken het heel overzichtelijk, terwijl de afwisseling tussen de twee tijden veel fijne variatie geeft.
Maar aan het einde gaat het mis. Er is nog maar één verhaallijn, de gebeurtenissen in Konstantz worden wel erg gedetailleerd en complex uitgelegd (welke paus? Welk dogma? Welke koning? Welke infiltrant? Welke zonde? What what what?), waarbij de personages niet tot leven komen. Blijkbaar heeft Van Aken zich hier overstrekt, want een kort verhaal vertellen is wat anders dan in detail een wereld op één plek scheppen.
Ook het einde zelf is zo zo. Het is niet zo teleurstellend als, zeg, de donkere toren (ga terug naar start, u ontvangt geen bonus), maar je blijft wel met tamelijk lege handen achter.
Niet helemaal trouwens, want als lezer gun je het Isidoor ook wel dat hij door de mand valt en ten onder gaat aan zijn eigen, blijkbaar vooral zelfverklaarde, genialiteit. Na zoveel doden in zijn spoor, all for his greater good, mag hij ook weleens lijden.
Wat nog wel speciale vermelding verdient, is hoe knap Van Aken aannemelijk maakt dat macht zorgt voor blinde devotie. Vooral zijn laatste partner, de voorbeeldige voormalige hoer, gun je een beter beeld einde dan deze afvoer via de achterdeur. Dat dit me zo frustreert, geeft goed aan hoe goed Van Aken deze dynamiek neerzet.
Het moraal van dit verhaal: volg mensen nooit, hoe slim ze ook zijn of lijken. Beter kies je voor jezelf. Weer wat geleerd!
Wat het begin (ik gok de eerste vijfhonderd pagina's) te gek maakt, is de Umberto Eco-eske eruditie en kennis die Jan van Aken heeft over de vroege middeleeuwen, zonder zich (zoals Eco wél doet) daarin te verliezen en de lezer kwijt te raken. De hoofdpersoon is dan niet de meest aardige jongen (het is nogal een doelgerichte en koelbloedige autist, en dan druk ik me rustig uit), maar door zijn ogen krijg je wel een heel mooi beeld van de mensen en gebeurtenissen rond 1400, inclusief de complexe machtsstrijd tussen de vele pausen, keizers, koningen en exotische overheersers, maar ook de bizarre rituelen rondom seks, geweld en eten. En doordat de schrijver zich verre houdt van subjectieve oordelen, verschijnt en verdwijnt alles op een rustig tempo aan het oog, vol mooie, tot leven wekkende details.
Ook de gebeurtenissen zelf rondom hoofdpersoon Isidoor zijn fascinerend. De vele mensen die hij tegenkomt tijdens zijn wereldreis, de magische gebeurtenissen, maar bovenal zijn rust en kalmte tijdens dat alles, aangezien hij elke keer enkel het grotere doel voor ogen heeft, ongeacht of hij de liefde van zijn leven tegenkomt of piramides van mensenhoofden passeert.
De verteltrant van Van Aken, met twee lijnen in verschillende tijden, is ook heel plezierig. Korte hoofdstukken maken het heel overzichtelijk, terwijl de afwisseling tussen de twee tijden veel fijne variatie geeft.
Maar aan het einde gaat het mis. Er is nog maar één verhaallijn, de gebeurtenissen in Konstantz worden wel erg gedetailleerd en complex uitgelegd (welke paus? Welk dogma? Welke koning? Welke infiltrant? Welke zonde? What what what?), waarbij de personages niet tot leven komen. Blijkbaar heeft Van Aken zich hier overstrekt, want een kort verhaal vertellen is wat anders dan in detail een wereld op één plek scheppen.
Ook het einde zelf is zo zo. Het is niet zo teleurstellend als, zeg, de donkere toren (ga terug naar start, u ontvangt geen bonus), maar je blijft wel met tamelijk lege handen achter.
Niet helemaal trouwens, want als lezer gun je het Isidoor ook wel dat hij door de mand valt en ten onder gaat aan zijn eigen, blijkbaar vooral zelfverklaarde, genialiteit. Na zoveel doden in zijn spoor, all for his greater good, mag hij ook weleens lijden.
Wat nog wel speciale vermelding verdient, is hoe knap Van Aken aannemelijk maakt dat macht zorgt voor blinde devotie. Vooral zijn laatste partner, de voorbeeldige voormalige hoer, gun je een beter beeld einde dan deze afvoer via de achterdeur. Dat dit me zo frustreert, geeft goed aan hoe goed Van Aken deze dynamiek neerzet.
Het moraal van dit verhaal: volg mensen nooit, hoe slim ze ook zijn of lijken. Beter kies je voor jezelf. Weer wat geleerd!
July 31, 2020
24 uur geluisterd!
Een 15de eeuwse avonturenroman met interessante en minder interessante gedeeltes. Knap geschreven, maar het was me iets te lang.
Een 15de eeuwse avonturenroman met interessante en minder interessante gedeeltes. Knap geschreven, maar het was me iets te lang.
February 22, 2022
Heerlijke roman over een bijdehante monnik, die op zijn reizen verschillende avonturen beleeft. Het brengt hem van middeleeuws Engeland naar Frankrijk, Italië, Turkije en Mongolië. Uiteindelijk keert hij terug en ontmoet op zijn reis een oude bekende die hem van een groot geheim deelgenoot maakt. Aangekomen in Konstanz werkt hij zichzelf alsnog in de nesten om vervolgens erachter te komen dat hij verdwaald is in zijn zelf gecreëerde ommegang.
Geweldig om te lezen. Jan van Aken dompelt ons onder in de Middeleeuwse leefwereld, met zijn geloofstwisten en machtstrijd tussen keuzers en koningen maar op zulk een wijze, dat het nooit te overheersend of erudiet wordt.
Geweldig om te lezen. Jan van Aken dompelt ons onder in de Middeleeuwse leefwereld, met zijn geloofstwisten en machtstrijd tussen keuzers en koningen maar op zulk een wijze, dat het nooit te overheersend of erudiet wordt.
May 11, 2018
Hoewel het einde een beetje een afknapper is, geef ik dit boek toch vier sterren omdat het zo goed geschreven is. De auteur is een rasverteller en heeft een prachtige stijl die soms net zo barok is als die van Ilja Pfeijffer maar dan zonder diens luchtledige, zichzelf feliciterende l’art pour l’art. Bij Van Aken past het altijd precies bij het verhaal. De belevenissen zijn interessant genoeg om door te blijven gaan met lezen, ook al zakt het verhaal als geheel wel eens in of vervalt het in herhaling. Ik ruil La Superba graag in voor deze ommegang.
April 14, 2019
Mocht ‘De Ommegang’ niet op de shortlist voor de Libris Literatuurprijs gestaan hebben, dan zou ik het boek waarschijnlijk niet gelezen hebben – ik wil nog té veel andere boeken lezen.
Uit nieuwsgierigheid naar de beweegredenen van de juryleden heb ik het boek dus wel gelezen. Gelukkig schrijft Jan Van Aken zeer vlot en het verhaal leest gemakkelijk door maar voor mij is het geen ‘kathedraal van een boek’ en is het niet omdat je een lijvig, erudiet boek over de middeleeuwen schrijft, dat je dan de Umberto Eco van de lage landen bent – zoals ik hier en daar in besprekingen lees.
Ik hou van het idee van een parallelle wereld naast de zichtbare en kenbare werkelijkheid. In ‘De Ommegang’ schept het hoofdpersonage in zijn hoofd een compleet nieuwe wereld waarin hij weken kan ronddolen. ‘Het geheugenpaleis’, het vergaren van kennis als machtsmiddel, de hele zoektocht naar kennis die niet altijd tot inzicht leidt en het inzicht dat altijd net buiten ons bereik ligt, vond ik het boeiendste onderdeel van dit boek.
‘De Ommegang’ neemt de lezer mee op een reis door Europa en door het Byzantijnse rijk in de periode voor de val van 1453. Op het vlak van de middeleeuwse geschiedenis ben ik een leek en dus gemakkelijk te imponeren met interessante feiten. Het boek friste mijn geheugen op en ik herinnerde me de geschiedenislessen: het is een periode geteisterd door opeenvolgende oorlogen en machtswissels, het christendom in Europa verkeert in grote crisis, plots zijn er 3 pausen, er heerst overal chaos, de Kerk is een oord van corruptie, verraad, losbandigheid, er is chaos en ketterij alom.
Enorm boeiend allemaal en ik heb veel bijgeleerd!
Maar Jan Van Aken wil anderzijds ook veel te veel vertellen en vanaf het moment dat het hoofdpersonage in Konstanz aanbelandt, raakte ik de draad kwijt, sloeg de verveling toe en bleef ik me toch een aantal zaken afvragen: spelen Maelgys en Lorea plots geen enkele rol meer? Wie zijn al die mannen die Isidoor nu weer ontmoet? Welke rol hebben ze in deze geschiedenis? Wanneer kom ik nu eindelijk eens te weten waarom Isidoor in die kerker zit? … De vele uitspattingen in Isidoors stamcafé ‘De Friedel Ziere’ mochten, mijns inziens, geschrapt worden.
Bovendien heb ik het na ‘Grand Hotel Europa’ en ‘De Ommegang’ gehad met schrijvers die een wereld scheppen waarin vrouwen enkel leeghoofdige, seksuele wezens zijn die zich vol wellust overgeven aan hen en/ of aan hun hoofdpersonages.
Uit het boek onthou ik wel volgende wijze raad: ‘We moeten matigheid betrachten maar om te bepalen waar de grens is, moeten we eerst de onmatigheid verkennen.’
( Misschien lieten zowel Ilja Leonard Pfeiffer als Jan Van Aken zich hierdoor leiden in het schrijven van hun vuistdikke romans met te veel ideeën en te veel herhalingen.)
Uit nieuwsgierigheid naar de beweegredenen van de juryleden heb ik het boek dus wel gelezen. Gelukkig schrijft Jan Van Aken zeer vlot en het verhaal leest gemakkelijk door maar voor mij is het geen ‘kathedraal van een boek’ en is het niet omdat je een lijvig, erudiet boek over de middeleeuwen schrijft, dat je dan de Umberto Eco van de lage landen bent – zoals ik hier en daar in besprekingen lees.
Ik hou van het idee van een parallelle wereld naast de zichtbare en kenbare werkelijkheid. In ‘De Ommegang’ schept het hoofdpersonage in zijn hoofd een compleet nieuwe wereld waarin hij weken kan ronddolen. ‘Het geheugenpaleis’, het vergaren van kennis als machtsmiddel, de hele zoektocht naar kennis die niet altijd tot inzicht leidt en het inzicht dat altijd net buiten ons bereik ligt, vond ik het boeiendste onderdeel van dit boek.
‘De Ommegang’ neemt de lezer mee op een reis door Europa en door het Byzantijnse rijk in de periode voor de val van 1453. Op het vlak van de middeleeuwse geschiedenis ben ik een leek en dus gemakkelijk te imponeren met interessante feiten. Het boek friste mijn geheugen op en ik herinnerde me de geschiedenislessen: het is een periode geteisterd door opeenvolgende oorlogen en machtswissels, het christendom in Europa verkeert in grote crisis, plots zijn er 3 pausen, er heerst overal chaos, de Kerk is een oord van corruptie, verraad, losbandigheid, er is chaos en ketterij alom.
Enorm boeiend allemaal en ik heb veel bijgeleerd!
Maar Jan Van Aken wil anderzijds ook veel te veel vertellen en vanaf het moment dat het hoofdpersonage in Konstanz aanbelandt, raakte ik de draad kwijt, sloeg de verveling toe en bleef ik me toch een aantal zaken afvragen: spelen Maelgys en Lorea plots geen enkele rol meer? Wie zijn al die mannen die Isidoor nu weer ontmoet? Welke rol hebben ze in deze geschiedenis? Wanneer kom ik nu eindelijk eens te weten waarom Isidoor in die kerker zit? … De vele uitspattingen in Isidoors stamcafé ‘De Friedel Ziere’ mochten, mijns inziens, geschrapt worden.
Bovendien heb ik het na ‘Grand Hotel Europa’ en ‘De Ommegang’ gehad met schrijvers die een wereld scheppen waarin vrouwen enkel leeghoofdige, seksuele wezens zijn die zich vol wellust overgeven aan hen en/ of aan hun hoofdpersonages.
Uit het boek onthou ik wel volgende wijze raad: ‘We moeten matigheid betrachten maar om te bepalen waar de grens is, moeten we eerst de onmatigheid verkennen.’
( Misschien lieten zowel Ilja Leonard Pfeiffer als Jan Van Aken zich hierdoor leiden in het schrijven van hun vuistdikke romans met te veel ideeën en te veel herhalingen.)
November 1, 2020
Historische avonturenroman over een man die zo’n beetje alle zonden begaat die er zijn totdat hoogmoed en ijdelheid hem de das om doen. Heerlijk boek met prachtige nieuwe woorden.
July 6, 2021
Jan van Aken neemt je in de ommegang mee op een fantastisch avontuur wat zich afspeelt de middeleeuwen. We reizen mee met Isidorus van Rillington, de halve wereld rond. Het verhaal legt een nadruk op de kracht van het geheugen en een groot inzicht die het christendom zal redden.
Dit werk van van Aken (en de Valse Dageraad gepubliceerd in 2001) heb ik in één adem uitgelezen. Zijn schrijfstijl, vol proza, steekt kundig in elkaar en de spannende wendingen in de verhaallijnen maakten dat het me vasthield en ik snel verder wilde lezen.
Het einde van het verhaal bracht een grote glimlach op mijn gezicht. Ik kan iedereen die van historische fictie houdt de ommegang aanraden. Het hoort thuis in je collectie ;)
Dit werk van van Aken (en de Valse Dageraad gepubliceerd in 2001) heb ik in één adem uitgelezen. Zijn schrijfstijl, vol proza, steekt kundig in elkaar en de spannende wendingen in de verhaallijnen maakten dat het me vasthield en ik snel verder wilde lezen.
Het einde van het verhaal bracht een grote glimlach op mijn gezicht. Ik kan iedereen die van historische fictie houdt de ommegang aanraden. Het hoort thuis in je collectie ;)
February 20, 2024
De roman ‘De ommegang’ van Jan van Aken beschrijft de levensloop van Isidorus van Rillington. Het vertelde heden is het jaar 1415, wanneer Isidoor een vriend van vroeger, Maelgys, met zijn dochter Lorea ontmoet, op weg naar Konstanz, waar in opdracht van koning Sigismund een concilie wordt gehouden. Deze zich in 1415 afspelende episoden worden in de eerste helft van de roman afgewisseld met hoofdstukken, waarin wij over de opvoeding en leertijd van Isidoor vernemen. Hij is een briljant student op diverse universiteiten in West-Europa. Ook heeft hij een fenomenaal geheugen, dat hij constant traint – aan de manier waarop hij dat doet, ontleent de roman zijn titel. Op zijn geografische omzwervingen komt hij terecht in onder meer Engeland, Frankrijk, Duitsland, Italië, Spanje, Griekenland, Turkije, Oezbekistan, China. In de tweede helft van de roman concentreren de gebeurtenissen zich in Konstanz.
De roman heeft een grote avonturenrijkdom en laat zich vlot lezen. De hoofdpersoon wordt doorgaans gerespecteerd, zowel om zijn feitenkennis als om zijn kunde – dat betreft vooral geneeskunde en architectuur annex bouwkunde. Hij heeft daardoor en door zijn karakter een hoge dunk van zichzelf, en hij weet zich aldoor te bewijzen, ook al vertrekt hij niet overal uit vrije wil voor verdere reizen. Wegens het avontuurlijke karakter van de meeste gebeurtenissen doet de hoofdpersoon denken aan Tijl Uilenspiegel, maar die gedachte laat zich ook weer makkelijk opzijschuiven, omdat Isidoor een geleerde is. Op een bepalend moment wijdt Maelgys hem in het ‘grote inzicht’ in. Dat draagt hij tot het eind van het boek met zich mee.
Zijn er minpuntjes? Een paar kleintjes: het refrein van ‘de ommegang’ heeft een hoge frequentie en een groot aantal; de mogelijkheden van mentale beïnvloeding van personen in zijn nabijheid – wegens het belang dat gemoeid is met hoe Isidoor zich de afwikkeling van zijn zaken voorstelt, raakt dit aan de grenzen van geloofwaardigheid.
Afgezien van deze twee kleinigheden is het boek een prachtige schildering van de periode rond het begin van de vijftiende eeuw in West-Europa, die ook een context buiten Europa heeft. Van Aken heeft naast gruwelijkheden ook veel humor verwerkt in dit opus, zowel narren-potsenmakerij als subtieler in situaties met vrienden onder elkaar en in uitgekiende woordgrappen. Ook wat dat betreft is de roman een fraai amalgaam van allerlei graden van spot. Ook intimiteiten in het dagelijkse leven laat de auteur vrijelijk aan bod komen. Kerkelijke autoriteiten zijn lang niet altijd van onbesproken gedrag, terwijl deze functionarissen wel oordelen vellen over mensen over wie getuigd wordt dat zij ketters zijn of zich maatschappelijk onbetamelijk gedragen hebben. In deze roman lijkt het er sterk op dat aangeklaagden niet veel gelegenheid voor weerwoord hebben. De artsenij in die dagen kan niet veel doen voor patiënten; de roman geeft blijk van realiteitszin van doktoren, tevens is de artsenroeping duidelijk waarneembaar in de opstelling van dokter Isidoor.
En over roeping gesproken, ik heb nog weinig romans gelezen, waarin zo de liefde voor boeken en hun waardevolle inhoud zich zo duidelijk manifesteert. JM
De roman heeft een grote avonturenrijkdom en laat zich vlot lezen. De hoofdpersoon wordt doorgaans gerespecteerd, zowel om zijn feitenkennis als om zijn kunde – dat betreft vooral geneeskunde en architectuur annex bouwkunde. Hij heeft daardoor en door zijn karakter een hoge dunk van zichzelf, en hij weet zich aldoor te bewijzen, ook al vertrekt hij niet overal uit vrije wil voor verdere reizen. Wegens het avontuurlijke karakter van de meeste gebeurtenissen doet de hoofdpersoon denken aan Tijl Uilenspiegel, maar die gedachte laat zich ook weer makkelijk opzijschuiven, omdat Isidoor een geleerde is. Op een bepalend moment wijdt Maelgys hem in het ‘grote inzicht’ in. Dat draagt hij tot het eind van het boek met zich mee.
Zijn er minpuntjes? Een paar kleintjes: het refrein van ‘de ommegang’ heeft een hoge frequentie en een groot aantal; de mogelijkheden van mentale beïnvloeding van personen in zijn nabijheid – wegens het belang dat gemoeid is met hoe Isidoor zich de afwikkeling van zijn zaken voorstelt, raakt dit aan de grenzen van geloofwaardigheid.
Afgezien van deze twee kleinigheden is het boek een prachtige schildering van de periode rond het begin van de vijftiende eeuw in West-Europa, die ook een context buiten Europa heeft. Van Aken heeft naast gruwelijkheden ook veel humor verwerkt in dit opus, zowel narren-potsenmakerij als subtieler in situaties met vrienden onder elkaar en in uitgekiende woordgrappen. Ook wat dat betreft is de roman een fraai amalgaam van allerlei graden van spot. Ook intimiteiten in het dagelijkse leven laat de auteur vrijelijk aan bod komen. Kerkelijke autoriteiten zijn lang niet altijd van onbesproken gedrag, terwijl deze functionarissen wel oordelen vellen over mensen over wie getuigd wordt dat zij ketters zijn of zich maatschappelijk onbetamelijk gedragen hebben. In deze roman lijkt het er sterk op dat aangeklaagden niet veel gelegenheid voor weerwoord hebben. De artsenij in die dagen kan niet veel doen voor patiënten; de roman geeft blijk van realiteitszin van doktoren, tevens is de artsenroeping duidelijk waarneembaar in de opstelling van dokter Isidoor.
En over roeping gesproken, ik heb nog weinig romans gelezen, waarin zo de liefde voor boeken en hun waardevolle inhoud zich zo duidelijk manifesteert. JM
February 24, 2020
DNF 55% 😴
October 31, 2020
Voor wie vroeger van Thea Beckman hield, maar dan wel met minder sterke vrouwelijke personages.
August 31, 2020
Aangename lektuur. Mooi verhaal. Rasverteller.
Alhoewel het einde is een beetje een anti-climax is.
De vertelling deed mij soms denken aan Lawrence Norfolk (De neushoorn van de paus), wat een compliment is.
Vele uurtjes gegarandeerd leesplezier.
Alhoewel het einde is een beetje een anti-climax is.
De vertelling deed mij soms denken aan Lawrence Norfolk (De neushoorn van de paus), wat een compliment is.
Vele uurtjes gegarandeerd leesplezier.
February 26, 2025
Een geweldig boek, meeslepend geschreven en verteld, met een hoofdpersoon die ondanks dat hij gaandeweg mijn sympathie verspeelde, blijft boeien. Erudiet zonder opsmuk.
April 30, 2023
Krachtige spanningsopbouw aan het begin, mede door de twee verhaallijnen die elkaar afwisselen. Naar het einde toe zwakt het verhaal wat af en wist het me minder mee te slepen.
September 12, 2023
? Het eerste boek van het nieuwe jaar van mijn leeskring Nederlandse literatuur van de Volksuniversiteit Leiderdorp.
🤔 Het grote aantal bladzijdes stond mij al een tijdje tegen, ook de mindere ervaring met mijn vorige boek van deze omvang (Otmar's Zonen van Buwalda) zal meegespeeld hebben. Mijn verwachtingen waren dus niet hooggespannen. Interessant vond ik de stukjes over het vastleggen van gebeurtenissen, boeken, films, ontmoetingen, etc. in een soort van geheugensysteem dat eeuwenoud is dus en waar ik zelf een flink aantal jaren geleden ook een keer een voorbeeld van heb geprobeerd door een verhaal of een boek te koppelen aan bijvoorbeeld 20 vaste punten in mijn huiskamer. Ik was benieuwd naar de ervaringen van de hoofdpersoon in China en het grote inzicht waarover vaak gesproken is, maar als je daarover meer wilt weten, moet je het boek zelf maar lezen...
p239: 'je kent toch de Ad Herennium? Ik heb mijn eigen geheugen gebouwd met de aanwijzingen van dat boek. Het zijn straten met tempels en huizen en paleizen, waarin ik alles heb weggeborgen."
p334 'Deze bamboe heeft nog meer eigenschappen. Met de grootste en dikste stengels bouwen we steigers, die het mogelijk maken om nog rondom de hoogste minaret te kunnen werken. En, mits aangescherpt, leveren deze grassen harde, scherpe speren op, die zich uitstekend lenen voor het spietsen van falende dienaren. Zeker voor architecten is het een passende dood, vindt u ook niet?
=> Ondanks het grote aantal bladzijdes vond ik het toch een boeiend boek, maar voorlopig heb ik wel weer even genoeg Jan van Aken gelezen, dus misschien ooit nog "De Afvallige", maar dat gaat nog wel een paar jaartjes duren schat ik nu in😉
=> Naar aanleiding van de discussie in de leeskring heb ik 'Het geheugenpaleis' van Joshua Foer bij de bieb gereserveerd...
MW 20/9/21
🤔 Het grote aantal bladzijdes stond mij al een tijdje tegen, ook de mindere ervaring met mijn vorige boek van deze omvang (Otmar's Zonen van Buwalda) zal meegespeeld hebben. Mijn verwachtingen waren dus niet hooggespannen. Interessant vond ik de stukjes over het vastleggen van gebeurtenissen, boeken, films, ontmoetingen, etc. in een soort van geheugensysteem dat eeuwenoud is dus en waar ik zelf een flink aantal jaren geleden ook een keer een voorbeeld van heb geprobeerd door een verhaal of een boek te koppelen aan bijvoorbeeld 20 vaste punten in mijn huiskamer. Ik was benieuwd naar de ervaringen van de hoofdpersoon in China en het grote inzicht waarover vaak gesproken is, maar als je daarover meer wilt weten, moet je het boek zelf maar lezen...
p239: 'je kent toch de Ad Herennium? Ik heb mijn eigen geheugen gebouwd met de aanwijzingen van dat boek. Het zijn straten met tempels en huizen en paleizen, waarin ik alles heb weggeborgen."
p334 'Deze bamboe heeft nog meer eigenschappen. Met de grootste en dikste stengels bouwen we steigers, die het mogelijk maken om nog rondom de hoogste minaret te kunnen werken. En, mits aangescherpt, leveren deze grassen harde, scherpe speren op, die zich uitstekend lenen voor het spietsen van falende dienaren. Zeker voor architecten is het een passende dood, vindt u ook niet?
=> Ondanks het grote aantal bladzijdes vond ik het toch een boeiend boek, maar voorlopig heb ik wel weer even genoeg Jan van Aken gelezen, dus misschien ooit nog "De Afvallige", maar dat gaat nog wel een paar jaartjes duren schat ik nu in😉
=> Naar aanleiding van de discussie in de leeskring heb ik 'Het geheugenpaleis' van Joshua Foer bij de bieb gereserveerd...
MW 20/9/21
January 14, 2025
Mooie, kloeke historische roman over Isidorus van Rillington die aan het eind van de 14de en begin van de 15de eeuw door de wereld reist, van Oxford naar Parijs, Bologna, Trebizonde (in Turkije), naar Samarkand (Oezbekistan) en uiteindelijke naar China. En dan wandelt hij terug naar Konstanz om daar het Concilie bij te wonen (1414-1418) waarin de eenheid van de Kerk moet worden hersteld. Onze hoofdpersoon is een pre-moderne man die kennis nastreeft en arts en architect wordt en probeert als zodanig een plaats in de wereld te veroveren. Uiteindelijk loopt hij op tegen grotere machten, het geloof en de, toentertijd, dunne lijn tussen een kritische houding ten opzichte van de wereld en ketterij...
July 25, 2018
Ja het is mooi geschreven en ja, het voelt alsof ik dingen heb geleerd over geheugenpaleizen en de middeleeuwse elite. Maar lieve hemel wat is Isidoor een verschrikkelijk vervelende man. Een betweter, een arrogante, emotioneel gemankeerde egocentrist met een zeer beperkt vrouwbeeld. Is dit wat Van Aken bedoelde? Of is dit Van Aken? Er zit niets anders op: ik moet nog iets van deze schrijver lezen. Dat komt im ieder geval mijn woordenschat ten goede.
O en anderen hebben geklaagd over het einde?
Ik vond het prima. Welverdiend, zelfs.
O en anderen hebben geklaagd over het einde?
Ik vond het prima. Welverdiend, zelfs.
April 12, 2019
Jan van Aken heeft met "De Ommegang" een mooie roman over de vroeg 15e eeuw geschreven. De hoofdpersoon is niet altijd even sympathiek, hetgeen hem juist als personage geloofwaardiger maakt maar komt soms wat te modern over in zijn denken, iets wat ik weer wat minder kan rijmen met de vroeg 15e eeuw. Dat van Aken het einde open heeft gelaten vind ik absoluut niet erg. Het boek was een mooie reis door de tijd en ik heb van de personages genoten. Een aanrader.
August 6, 2021
Het boek begon fantastisch. Over EUropa in de 15e eeuw. Met al zijn machtsstrijd, onzekerheid, avontuurlijkheid. Maar ook over het belang van het geloof.
Eindigde echt met een saaie laatste 100 pagina’s. Raakte draad van het verhaal kwijt terwijl het juist alleen nog maar in Konstanz afspeelt. Blijkbaar is de schrijver beter in het neerzetten van een ingewikkeld verhaal (twee verhaallijnen, tientallen locaties en personages) dan in een verhaallijn in een stad met een paar verschillende personages maar heel veel verschillende (niet-relevante en slecht uitgetelde en vooral totaal onoverzichtelijke) gebeurtenissen. 4,5 ster voor tm blz 400. 2 voor het einde. Afronden, wikken, wegen, elleboog op tafel. Stift. 3!
Eindigde echt met een saaie laatste 100 pagina’s. Raakte draad van het verhaal kwijt terwijl het juist alleen nog maar in Konstanz afspeelt. Blijkbaar is de schrijver beter in het neerzetten van een ingewikkeld verhaal (twee verhaallijnen, tientallen locaties en personages) dan in een verhaallijn in een stad met een paar verschillende personages maar heel veel verschillende (niet-relevante en slecht uitgetelde en vooral totaal onoverzichtelijke) gebeurtenissen. 4,5 ster voor tm blz 400. 2 voor het einde. Afronden, wikken, wegen, elleboog op tafel. Stift. 3!
February 25, 2024
Ik heb mijn tijd genomen om deze schitterende historische geschiedkundige roman te lezen. De schrijver neemt je mee naar de Middeleeuwen waarin de hoofdpersoon je mee laat reizen, de halve wereld rond. Prachtig taalgebruik, en voorzien van veel historische gebeurtenissen.
November 1, 2022
Intrigerend boek met twee verhaallijnen die zich tot elkaar verhouden als een tweestemmige canon. De verteller en hoofdpersoon wist me telkens opnieuw te boeien door zijn belevenissen in de context van de Middeleeuwen te plaatsen en tegelijkertijd zijn persoonlijkheid en zijn perspectief op zichzelf en de wereld om hem heen te schetsen. Zo ontstaat een boeiend beeld van wat zich afspeelt op het wereldtoneel van de Middeleeuwen en hoe mensen zich in die tijd tot elkaar verhielden.
June 29, 2020
Prachtige (en omvangrijke) historische roman, dit keer niet spelend in de Oudheid maar in de middeleeuwen (begin 15e eeuw). Jan van Aken is naar mijn opvatting de beste Nederlandse schrijver van historische romans van dit moment. Meeslepend, filosofisch, tot nadenkend stemmend in al zijn romans. De lezer wordt ook hier weer ondergedompeld in een tijd die ver van ons staat. We reizen mee door de hele toenmalig bekende wereld. Te rijk en te complex om het hier tot zijn recht te laten komen. Aanbevolen.
April 16, 2019
Dit boek bracht veel verwarring met zich mee... Om eerlijk te zijn weet ik niet zo goed wat ik ervan moet denken. Het heeft twee kanten naar mijn gevoel: elementen die ijzersterk waren, en een aantal die ik eerlijk gezegd ondermaats vond.
De auteur was voor mij onbekend. Na het lezen kan ik wel vaststellen dat zijn schrijfstijl me niet ligt. Dit is volledig smaakbewust. Voor mijn gevoel gebruikte hij teveel woorden om de eenvoudigste dingen te benoemen. Er werd teveel rond de pot gedraaid waardoor je soms geen idee had wat er bedoeld werd.
Het boek had tweehonderd pagina's korter kunnen zijn, had de auteur er niet zo'n langdradige schrijfstijl op nagelaten.
Tot mijn verbazing was het boek (en dus de plot) niet zo langdradig als ik verwacht had. Er waren momenten waar het verhaal naar mijn gevoel een dipje kende, waar eigenlijk zo weinig gebeurde dat het geen belang had. Maar deze gingen ook snel voorbij waardoor het op zich toch best nog vlot las.
Ondanks de niet zo toegankelijk schrijfstijl zat er toch nog vaart in.
De personages waren voor mij een beetje dubbel. De hoofdpersoon was een egocentrisch typ. Ik kon op geen enkele manier een band met hem scheppen. Op momenten dat medelijden opgewekt werd, kon ik dit ook niet voor hem opbrengen.
Dit in tegenoverstelling van de andere personages. Waar er veel personages de mood van het verhaal bepaalde. Voor mij maakte de andere personages dit verhaal net interessant. Hun vertellen (uiteraard door de ogen van de hoofdpersoon) deed mij veel meer. Ze waren ook een stuk unieker dan de eentonige hoofdpersoon.
Wat mij opviel was dat de nevenfiguren vaak vollere personages waren dan de hoofdpersoon. Iets dat ik toch vrij uniek vond.
Historisch correct is het volgens mij wel. In het nawoord zie je ook wat bronnen en informatie.
Met de kennis die ik zelf heb, kan ik toch bevestigen dat een zeer groot deel van deze roman werkelijkheid bevat. In feiten van de omgeving en tijd uiteraard. Er zijn ook enkele zaken waar ik geen kennis over heb, dus daar kan ik geen uitspraak over doen.
Voor een waarheidsgetrouwe historische roman is dit zeker een aanrader. Het zit goed in elkaar en neemt je ook echt wel mee door een lange periode aan geschiedenis.
Al speelt die veelvuldigheid aan informatie en gebeurtenissen ook in z'n nadeel. Soms was het echt teveel en bijna niet meer geloofwaardig dat de hoofdpersoon zijn reis verder kon zetten.
De setting van dit boek vond ik het sterkste. Die was goed opgebouwd en bevatte ook veel meer dan wat oppervlakkigheden. Je kon als lezer de wereld van die tijd goed volgen en zelf opbouwen.
Ook de tijdsgeest wordt mooi in die sfeer van het verhaal gebracht. Zeker op vlak van gebouwen en het belang in die tijd, komt ten goede voor de setting.
Uiteraard komt dit mede door de uitgebreide schrijfstijl van de auteur. Die ervoor zorgt dat er zoveel bijvoeglijke naamwoorden worden gebruikt dat je plekken bijna zou kunnen ruiken.
Zeker iets wat ik aan dit boek kon waarderen en waar ik mijn complimenten voor wil geven!
Een duidelijke mening heb ik dus niet. Er is altijd een 'dit vond ik goed, maar...' mening bij zowat elk aspect. Het was geen slecht boek, maar de schrijfstijl en hoofdpersoon lagen me niet zo.
Het is voor mij een boek dat wat in een grijze zone valt. Al zou ik 'm zeker aanraden als je eens een historische roman wil lezen van enkele eeuwen geleden. Die zie je namelijk wat minder. Ik vrees dat het kwestie van smaak is, om dit boek te kunnen omarmen.
De auteur was voor mij onbekend. Na het lezen kan ik wel vaststellen dat zijn schrijfstijl me niet ligt. Dit is volledig smaakbewust. Voor mijn gevoel gebruikte hij teveel woorden om de eenvoudigste dingen te benoemen. Er werd teveel rond de pot gedraaid waardoor je soms geen idee had wat er bedoeld werd.
Het boek had tweehonderd pagina's korter kunnen zijn, had de auteur er niet zo'n langdradige schrijfstijl op nagelaten.
Tot mijn verbazing was het boek (en dus de plot) niet zo langdradig als ik verwacht had. Er waren momenten waar het verhaal naar mijn gevoel een dipje kende, waar eigenlijk zo weinig gebeurde dat het geen belang had. Maar deze gingen ook snel voorbij waardoor het op zich toch best nog vlot las.
Ondanks de niet zo toegankelijk schrijfstijl zat er toch nog vaart in.
De personages waren voor mij een beetje dubbel. De hoofdpersoon was een egocentrisch typ. Ik kon op geen enkele manier een band met hem scheppen. Op momenten dat medelijden opgewekt werd, kon ik dit ook niet voor hem opbrengen.
Dit in tegenoverstelling van de andere personages. Waar er veel personages de mood van het verhaal bepaalde. Voor mij maakte de andere personages dit verhaal net interessant. Hun vertellen (uiteraard door de ogen van de hoofdpersoon) deed mij veel meer. Ze waren ook een stuk unieker dan de eentonige hoofdpersoon.
Wat mij opviel was dat de nevenfiguren vaak vollere personages waren dan de hoofdpersoon. Iets dat ik toch vrij uniek vond.
Historisch correct is het volgens mij wel. In het nawoord zie je ook wat bronnen en informatie.
Met de kennis die ik zelf heb, kan ik toch bevestigen dat een zeer groot deel van deze roman werkelijkheid bevat. In feiten van de omgeving en tijd uiteraard. Er zijn ook enkele zaken waar ik geen kennis over heb, dus daar kan ik geen uitspraak over doen.
Voor een waarheidsgetrouwe historische roman is dit zeker een aanrader. Het zit goed in elkaar en neemt je ook echt wel mee door een lange periode aan geschiedenis.
Al speelt die veelvuldigheid aan informatie en gebeurtenissen ook in z'n nadeel. Soms was het echt teveel en bijna niet meer geloofwaardig dat de hoofdpersoon zijn reis verder kon zetten.
De setting van dit boek vond ik het sterkste. Die was goed opgebouwd en bevatte ook veel meer dan wat oppervlakkigheden. Je kon als lezer de wereld van die tijd goed volgen en zelf opbouwen.
Ook de tijdsgeest wordt mooi in die sfeer van het verhaal gebracht. Zeker op vlak van gebouwen en het belang in die tijd, komt ten goede voor de setting.
Uiteraard komt dit mede door de uitgebreide schrijfstijl van de auteur. Die ervoor zorgt dat er zoveel bijvoeglijke naamwoorden worden gebruikt dat je plekken bijna zou kunnen ruiken.
Zeker iets wat ik aan dit boek kon waarderen en waar ik mijn complimenten voor wil geven!
Een duidelijke mening heb ik dus niet. Er is altijd een 'dit vond ik goed, maar...' mening bij zowat elk aspect. Het was geen slecht boek, maar de schrijfstijl en hoofdpersoon lagen me niet zo.
Het is voor mij een boek dat wat in een grijze zone valt. Al zou ik 'm zeker aanraden als je eens een historische roman wil lezen van enkele eeuwen geleden. Die zie je namelijk wat minder. Ik vrees dat het kwestie van smaak is, om dit boek te kunnen omarmen.
August 13, 2018
Inderdaad, zoals ergens gelezen, een kathedraal van een boek (vijftig leesuren). Ik las het op mijn e-reader waardoor je niet het gewicht van het 628 pagina's tellend boek voelt. Heel soms dacht ik: brei er maar een einde aan. Vaker dwaalde ik echter met de hoofdpersoon Isidorus mee in zijn fysieke wereld, de vroege middeleeuwen, en vooral ook in zijn geesteswereld (zijn ommegang). Fysiek reist hij vanuit een kleine abdij in Bellalande, via Oxford, Parijs, Bologna naar Constantinopel en nog verder, naar Azië. Steeds op zoek naar kennis over de sterren, geneeskunde, bouwkunde, etc. Deze kennis slaat hij op in bouwwerken in zijn hoofd. Regelmatig maakt hij een ommegang in zijn geest en houdt zo zijn kennis binnen handbereik (wow!).
Isodoris werkt als heelmeester maar zijn grote droom is het bouwen van een kathedraal. Uiteindelijk komt hij terecht in Konstanz. Hier komt het verhaal tot een hoogtepunt. Door het lezen met een e-reader kon ik steeds namen en gebeurtenissen googelen. De personages hebben bestaan en gebeurtenissen vonden echt plaats:
In Konstanz vond tussen 1414 en 1418 het Concilie van Konstanz plaats. Tijdens dit concilie, waar honderden hoogwaardigheidsbekleders uit heel Europa aan deelnamen, werd de Tsjechische theoloog en reformator Johannes Hus, rector van de Praagse universiteit, die gezien werd als een bedreiging voor de eenheid en leer van de Rooms-Katholieke Kerk, ter dood veroordeeld en levend verbrand. Dit ondanks een vrijgeleide die hij van keizer Sigismund had gekregen.
Het einde ... Lees het boek zelf. Een aanrader. Leerzaam.
Isodoris werkt als heelmeester maar zijn grote droom is het bouwen van een kathedraal. Uiteindelijk komt hij terecht in Konstanz. Hier komt het verhaal tot een hoogtepunt. Door het lezen met een e-reader kon ik steeds namen en gebeurtenissen googelen. De personages hebben bestaan en gebeurtenissen vonden echt plaats:
In Konstanz vond tussen 1414 en 1418 het Concilie van Konstanz plaats. Tijdens dit concilie, waar honderden hoogwaardigheidsbekleders uit heel Europa aan deelnamen, werd de Tsjechische theoloog en reformator Johannes Hus, rector van de Praagse universiteit, die gezien werd als een bedreiging voor de eenheid en leer van de Rooms-Katholieke Kerk, ter dood veroordeeld en levend verbrand. Dit ondanks een vrijgeleide die hij van keizer Sigismund had gekregen.
Het einde ... Lees het boek zelf. Een aanrader. Leerzaam.
November 30, 2018
De eerste helft van dit boek vond ik ronduit fantastisch.
Het wervelende verhaal over een jongeman die de halve wereld rondreist op zoek naar kennis blijft gedurende die eerste 3 à 400 bladzijden enorm boeien. Bovendien uitstekend geschreven, ik was onder de indruk.
Alleen zo jammer dat die sterkte niet aangehouden wordt.
Voor mij was het kantelpunt wanneer het hoofdpersonage plots twee doden op zijn geweten heeft. Daarna speelt het verhaal zich nog enkel af in één stad (Konstanz) tegen de achtergrond van een lopend concilie en verdwijnt de gelaagdheid uit het verhaal.
Bovendien een zwak en snel afgehaspeld plot (precies alsof de bladzijden op waren).
Jammer, dit had een klassieker kunnen zijn.
Het wervelende verhaal over een jongeman die de halve wereld rondreist op zoek naar kennis blijft gedurende die eerste 3 à 400 bladzijden enorm boeien. Bovendien uitstekend geschreven, ik was onder de indruk.
Alleen zo jammer dat die sterkte niet aangehouden wordt.
Voor mij was het kantelpunt wanneer het hoofdpersonage plots twee doden op zijn geweten heeft. Daarna speelt het verhaal zich nog enkel af in één stad (Konstanz) tegen de achtergrond van een lopend concilie en verdwijnt de gelaagdheid uit het verhaal.
Bovendien een zwak en snel afgehaspeld plot (precies alsof de bladzijden op waren).
Jammer, dit had een klassieker kunnen zijn.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 31, 2019
Je wordt helemaal de 15e eeuw ingezogen en dat is precies wat je wil van een historische roman. Er is echter wel een probleem met het verhaal (plot), dat is namelijk niet heel veel aan. Met name de eerste 400 bladzijden lijken los te staan van de rest. Van Aken wil wat mij betreft te veel en de hoofdpersoon gaat zonder duidelijke reden heel wat plaatsen af. Na bladzijde 400, wanneer wordt ingezoomd op de periode in Konstanz, werd ik weer helemaal de Middeleeuwen ingezogen, maar het einde van deze episode was ook niet helemaal bevredigend. Tel daarbij op dat ik me stoorde aan de grappig bedoelde anachronismen (bijv. over lasagne) en je komt op mijn teleurstellende score uit.
September 14, 2018
Een echte historische roman. Boeiend om te lezen, de omzwervingen van het hoofdpersonage, een atheistische arts die kathedralen wil gaan bouwen. De manier waarop de maatschappij in elkaar zat ten tijde van de driepausenperiode, de verschillende volkeren, de soorten ketters, het kon mij best boeien. Misschien eens wat meer doen, historische romans lezen
January 5, 2021
Schitterend boek. Zo knap om een wereld uit het verleden zo levendig neer te zetten voor mij als lezer. Wat dat betreft is het lezen van dit boek een Ommegang op zich. Het boek zet aan tot denken over kennis en macht. Het bouwen van geheugenpaleizen is tot kunst verheven. Helaas, vond ook ik het einde niet zo sterk. Na de ontsnapping uit Samarkand verliest het verhaal zijn grip.
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 12, 2019
Prachtig boek. Ik heb dan ook een voorliefde voor vervelende/moeilijke personages en dat was onze 'held' zeker. Daarnaast ben ik zelden een boek met zo een goed einde tegengekomen, het verhaal was gewoon af.
January 7, 2019
Het verhaal heeft zeker veel goede elementen en een aantal hoofdstukken zou ik misschien wel 5 sterren geven. Als geheel bezien kom ik echter niet boven de 3 uit omdat sommige hoofdstukken ontspoorden in details en traagheid en de schrijver er mijne inziens niet in slaagde om die details en traagheid functioneel te maken.
Het boek geeft zeker stof tot nadenken en dat vind ik een groot pluspunt
Het boek geeft zeker stof tot nadenken en dat vind ik een groot pluspunt
April 29, 2019
Gewoon een fijn vakantieboek:)
Displaying 1 - 30 of 153 reviews