یه کتاب بسیار مختصر و به شدت خواندنی و مفید دربارۀ قحطی های ایران. کتاب به فصل های مختلف تقسیم شده؛ در فصل اول به بررسی علت های کلی و اقلیمی می پردازه و با آمار و ارقام نشون میده که اصولاً اقلیم ایران به دلیل شرایط جوّی حاد و نامتعادل همیشه برای بروز قحطی آماده بوده. خیلی از قحطی ها بعد از سیل ها یا بارش ها و شرایط اقلیمی غیر عادی حادث شدن، چون چنین شرایطی منجر به نابودی محصولات کشاورزی و خوراکی شده. در فصل های بعدی، کتاب به قحطی های جدیدتر در ایران می پردازه و اصولاً در این دوران جدید، دو کلمه بر تارک هر قحطی ای که ایران رو در نوردیده می درخشیده: احتکار و استعمار. احتکارگران - که گاهی خود شاه هم شاملشون میشده - با بی رحمی و سودجویی هرچه تمام تر، در خیلی از موارد باعث ایجاد قحطی میشدن و در سایر موارد هم با احتکار به قحطی دامن میزدن. استعمار هم، طبق اسناد و مدارکی که در کتاب آورده شده، در دوران قاجار و پهلوی ید طولایی در غارت اموال کشاورزی داشته. در یکی از موارد، که با جزئیات و شرح تکان دهنده و به شدت خواندنی بیان شده، قوای انگلیس مقادیر زیادی غلّه و مواد خوراکی رو از چنگ مردم قحطی زدۀ شهر در میارن و اونها رو به بیابان میبرن و به نفت آغشته میکنن که قابل مصرف نباشه. فهرست منابع انتهای کتاب بسیار غنی و جالب و مفید برای علاقه مندان و محققانه. بسیار توصیه میشه