В історичному романі відомого сучасного нідерландського письменника Яна ван Акена розповідається про події, що відбуваються в XI сторіччі. Твір, що набув широкого розголосу в Європі, критики порівнюють із книжкою Умберто Еко «Бавдоліно», який з’явився майже одночасно з ним, на ту саму тему — про монастир та про німецького імператора — і вважають вдалішою версією, ніж в Умберто Еко. Для українського читача, зокрема, буде цікаво те, що нідерландський письменник торкається української теми часів Володимира-Хрестителя. Книжка читається легко і захоплююче.
Ik heb geen idee of Jan van Aken dit boek bedoeld heeft als een avontuurlijk jeugdboek, want ik kan het echt niet anders zien. Het verhaal is te onwaarschijnlijk om serieus genomen te worden. Ik had verwacht tenminste een sfeertekening te krijgen van de tijd waarin het speelt, de eerste millennium wisseling, wat toch echt een interessante tijd moet zijn geweest, maar helaas had het verhaal zich net zo goed eeuwen eerder of later kunnen afspelen. De held van het verhaal komt ergens uit de Betuwe, niet ver van Nijmegen, en is de zoon van een oersterke smid en een geschaakte Viking koningsdochter. Hij wordt raadsheer en vriend van werkelijk alle belangrijke mensen uit zijn tijd. We hebben het hier over twee opvolgende pausen, de keizer van het Roomse Rijk en de kalief van Cordoba naast talloze hertogen en wat diens meer zij. Zijn avonturen behelsen meestal zo'n anderhalve pagina en gaan maar door en door. Ik heb werkelijk geen idee waarom ik deze dikke pil toch heb uitgelezen. Ik vermoed dat ik momenteel geen bezwaar had tegen een avonturenboek en dat het hijgerige 'en toen, en toen' mij toch nieuwsgierig genoeg hield om het uit te lezen. Zo, dat was Jan van Aken, geprobeerd, maar hier blijft het bij.
Dit boek kwam onder mijn attentie door de vermelding van de auteur in het boek van Peter Steinz, "Gids voor de wereldliteratuur": Steinz: gids voor de wereldliteratuur
Ik hou van historische fictie, dus dit boek leek me geschikt om als eerste boek van Jan van Aken te lezen. Op de omslag wordt de auteur als 'Nederlandse Umberto Eco' vermeld. Nou, dat belooft me wat.
Kan dit boek deze uitspraak waar maken? Ik kan er twee kanten mee op. Als je een gedistingeerd boek in de stijl van Umberto Eco verwacht, dan kom je bedrogen uit. Het is zeker geen werk wat een standaard in de Nederlandse literatuur zal zetten. Is het dan een slecht boek? Nou, dat ook weer niet.
Dit boek is een heerlijke schelmenroman, is grappig en geeft een goed tijdsbeeld weer.
Het hangt er dus maar van af wat je er vantevoren van verwacht. Het is zeker geen Umberto Eco, maar als roman is het goed geslaagd.
Hield je als kind van "Kruistocht in Spijkerbroek", dan zal je dit boek ook zeker als volwassene kunnen waarderen.
Zelden heb ik zo'n ongeloofwaardig verhaal gelezen, maar gelukkig heet de schrijver ervan Jan van Aken. Hij vertel het verhaal met smaak, humor en liefde voor taal, waardoor je pagina na pagina door blijft lezen.
Voor de een wegen onwaarschijnlijkheden en toevalligheden zwaarder dan de alleraardigste manier waarop de levensloop van Hroswith is beschreven, voor de ander is het andersom. Ik behoor tot het laatste kamp. Het steekt mij niet dat het een honderdjarige is die zijn autobiografie heeft opgetekend. Het hogere doel, een inkijk in het midden van de Middeleeuwen, kan aldus goed worden gediend. Dat in een tijd van minder snelle communicatiemiddelen dan de onze allerlei ontmoetingen over grote afstand doorgaans lukken, fantastisch. De reikwijdte van de belangrijke personen die de hoofdpersoon ontmoet en met wie hij betekenende relaties heeft, het is om de roman een zowel geografisch als chronologisch voldoende samenhangende en logische ontwikkeling te laten bieden van de betreffende geschiedenis-periode. Ook de vertelwijze vind ik boeiend en bovendien vermakelijk. De historiciteit wordt bereikt met de beroepshalve geïnstigeerde eruditie en verder aangezet door terminologie, de aardigheid en avontuurlijkheid door de verteltoon, mèt humor gebracht. JM
Twintig jaar geleden las ik dit boek voor het eerst. Als student geschiedenis vond ik het een fantastisch, grappig en meeslepend verhaal. Mijn interesse voor deze periode was gewekt en is niet meer verdwenen. Nu 20 jaar later het boek opnieuw gekocht en gelezen. Ook dit keer weer vijf sterren. Geweldig boek!!!
Zelden een boek gelezen dat me zo veel plezier verschafte, zowel qua verhaallijn als taalgebruik. Jan van Aken heeft met De Valse Dageraad een waar meesterwerk afgeleverd. Hulde!
Epische roman over het leven van Hroswith van Wikala, dat zich afspeelt rondom de eerste millenniumwisseling. Hroswith is een intellectueel begaafde zoon van een smid, gespecialiseerd in het maken van gevechtszwaarden. Hij moet op de vlucht nadat zijn moeder beschuldigd is van hekserij en maakt enorme omzwervingen naar Denemarken, via de binnenlanden van Rusland naar Kiev en beland uiteindelijk in Damascus. Uiteindelijk moet hij daar ook weer op de vlucht en keert terug naar Europa, waar hij betrokkenen raakt bij het hof van Keizer Otto III. Uiteindelijk vindt hij hier zijn levensdoel in het tot stand brengen van een unieke bibliotheek, die alle kennis van de wereld, religieus, kennis van en uit de oudheid en alle wetenschappelijke kennis moet bevatten. Daarmee geraakt hij in het midden van de stagnerenede intellectuele klimaat van de middeleeuwen. De keizer en vooral de door hem aangestelde paus willen vooruit, maar er is weerstand vanuit aller kanten. Als de keizer uiteindelijk, mede als gevolg van extreme ascese, overlijdt, stort het kaartenhuis ineen en verdampen alle ambities om vooruitgang tot stand te brengen. De eerste helft is vooral een avonturenroman, de tweede helft meer een verhaal over politieke en intellectuele vernieuwing, die door allerlei tegenkrachten niet van de grond komt.
Bijzonder boek over een wereldreiziger en geleerde rond het jaar 1000, deels op waarheid berustend. Avonturenboek met vele boeiende historische details uit die donkere periode, zowel over keizers en pausen, als over gewone burgers.
Класична пригодницька книга: там де герой потрапляє в халепу, якось з неї виплутується для того щоб потім потрапити в нову халепу і так до нескінченності. З приємним бонусом: більшість персонажів - реальні історичні фігури, їх можна загуглити, і в цьому випадку стаття в Вікіпедії не буде спойлером, бо ще на початку сказано що вони всі помруть.
Добра половина нагадує Vikings: Valhalla від Netflix. І за локаціями, і за динамікою, і за тим що схожі речі трапляються з героями +/- в тих же місцях. Іноді ловив себе на думці що це одна й та сама історія багато разів переказана і спотворена так що деякі елементи все ще схожі, але що там насправді відбулося і з ким - то вже хто його зна. Так само як в серіалі - декорації X століття, але герої розмовляють сучасною мовою, з відносно сучасним поглядом на проблеми, жартують сучасні жарти.
Якщо коротко про сюжет: головний герой, якому б особливо в житті нічого не світило, вимушено вирушає в мандри, мандрує всім відомим у X столітті світом, потрапляє в неприємності, знайомиться з відомим людьми того часу, бухає, веде розмаїте і трохи мізогінне сексуальне життя, і.. читає книжки. Часом події досить криваві, а повороти сюжету відверто жорстокі, але автор не загострює на цьому уваги.
Написано легко, без оцих-от довгих описів на декілька сторінок, з мільйоном подробиць, з яких ніхто крім автора не може собі уявити того що він описує, та й автор може виключно тому що дивиться на зображення :)
Книга перекладена/видана в 2005’му році і її ще можна купити нову, якось прям не дуже заслуженно.
Ik ben absoluut niet onder de indruk van dit verhaal. Het leek af en toe zelfs alsof ik een jeugdroman aan het lezen was. Het deed me denken aan een minder originele versie van 'De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween' van Jonas Jonasson. Het begint ook met een oude man die terugblikt op zijn leven vol avonturen waar hij gek genoeg steeds de juiste mensen tegenkomt, op wonderlijke wijze aan valse landheren ontsnapt en schone maagden verleidt. Het deed me denken aan de non-literatuur van Ildefonso Falcones, en dan toch stiekem ietsje minder goed. Kortom, 'meh'.
One of my all time favorites. A compelling story about the travels of Hroswith, during the medieval period. Abducted by vikings from the low countries creating legendary swords and traveling in the companionship of Abu al-Fath al-Iskandari to more farther parts of the world. The story is told by the man himself, whilst trying to write it down in secret, scrapping away parts of a bible in an old cloister, to write down his own epos.
Все ж це далеко не Умберто Еко- ні стилістично, ні за історичною глибиною, ні за химерністю постмодерної гри. Найцікавіше в цій книзі- поверхневий опис середньовічного Києва.
Finished quite a while ago, but I'm a bit behind on my Goodreads admin... So another Jan van Aken. I think I liked this one a bit better than De ommegang, because it's less pretentious. But my objections are the same: the protagonist is once again good at everything and if he's not, he'll master it in about a few hours. His travels are unlikely at best, and women are just decoration and/or plaything, and that's it. Even that one 'strong woman' is just there to fall for the protagonist and to steer him towards the right places when it's needed. She may act feisty and all, but there's still no real character there. But, same as De Ommegang, I still kind of liked it. I was entertained, and learned about some historical stuff. So it was ok, I guess!
Ik twijfel tussen 4 en 5 sterren. Dit boek levert zonder meer een fantastische leeservaring op. Ik ga er maar vanuit dat Jan van Aken goed onderzoek heeft gedaan en dat het verhaal een mooi beeld van de Middeleeuwen geeft. Daarnaast leest het als een avonturen roman of jongensboek. Mooi gegeven, het voorop stellen van kennis boven geloof. Een absolute aanrader voor liefhebbers van historische romans.
Jan van Aken is snel mijn favoriete Nederlandse schrijver aan het worden. Al lijkt dit boek wel erg veel op De Ommegang. Ook deze keer is er sprake van een onbetrouwbare verteller die terugkijkt op zijn leven. Een leven waarin de verteller een lange reis maakt en de ene na het andere meemaakt, historische figuren tegenkomt en vooral de lezer meeneemt naar een ver verleden.
De tekst (steekt Umbrrto Eco naar de kroon) op het boek van het NRC geeft hoge verwachtingen, maar die komen niet uit. Aardig boek, maar niet geweldig.
Ik begon vol goede hoop aan dit boek, omdat ik De ommegang met veel plezier had gelezen. Bij De valse dageraad zat ik snel in het verhaal en heb ik de eerste hoofdstukken vlot doorgelezen. Daarna kreeg ik echter moeite het leestempo erin te houden. De onwaarschijnlijkheid van de avonturen en het gevoel dat deze elkaar alsmaar opvolgen zonder duidelijke overkoepelende spanningsboog maakte dat ik het boek steeds minder snel pakte. Ook begon het me tegen te staan dat de vrouwelijke personages in het boek weinig diepgang hadden en dat soms het enige wat we over hen te weten komen de vorm van hun borsten is. De zin "Haar borsten gluurden als nieuwsgierige diertjes over haar gekruiste armen en ik moest mij bedwingen om ze niet over hun spitse snuitjes te aaien." was daarbij voor mij de druppel, hierna was ik er wel klaar mee en heb ik het boek weggebracht naar de kringloop.
Die Lebensgeschichte von Hroswith ist eine ungewöhliche wenn man bedenkt das er der Sohn eines Schmiedes und eine entführten dänischen Prinzessin ist. Als Kind nenn man ihn oft Teufelskind. Durch die Umstände reist er durch viele fremde Länder und lernt wie von selbst deren sprachen. Die der Dänen, Rus, Araber, Griechen.... . Durch Zugfall wird er vertrauter des Kaiser Otto, der schon als Kind die NAchfolge seines Vaters antritt. Obwohl Heinrich der Zänker ihn entführt hat seine Mutter Theophanu, eine sog pupurgeborene, aus Konstantinopel, von klein auf großen Einfluss auf ihn. Er liebt es als Hausierer verkleidet in Kneipen rumzusitzen und macht sich den ein oder anderen Spass mit dem Volk. Obwohl Hroswith viel rumreist schafft er es eine Familie zu gründen die in Utrecht lebt und seine Frau(en) betreiben erfolgreich handel.
Mitte seines Lebens, erhält Hroswith den Auftrag seines Lebens. Er soll eine Bibiothek so groß und umfrangreich wie die legendäre Bibliothek von Alexandria erschaffen. Damit ist er einige Zeit beschäftigt. Der Tod Kaiser Ottos beendet diese Aufgabe für ihn.
Ins Kloster kommt er, weil seine Söhne, alles Klerikale, meinen er wäre dort besser aufgehoben.
Alles in allem, trotz der Länge, ein schöner Roman. Der nur kurz vor Ende einerseits etwas zäh wurde aber andereseit auch etwas aufs Ende zuhetzte....
This entire review has been hidden because of spoilers.
Het zijn niet mensen, maar boeken die een cultuur vooruithelpen: iedereen heeft zijn eigen versie en uiteindelijk overleeft het mooiste verhaal. Belevingstijd is bovendien belangrijker dan levenstijd. Maar het boek berust nogal op toeval en bevat weinig diepgang ten aanzien van de hoofdpersoon, wat aan medeleven in de weg staat.
Wat een heerlijk boek; een verhaal voor bij het kampvuur. Laatste gedeelte wat minder door ingewikkelde intriges. Maar over het algemeen een goed geschreven, humoristisch, boeiend boek.