De gedichten in Insect Redux vormen een veld van signalen waarin het contact met de werkelijkheid verbrokkelt. De ‘ik’ verzamelt fragmenten, beelden en stemmen. Hij zoekt naar patronen. Steeds meer lijkt hij bestuurd te worden door een macht van buiten waartegen hij zich niet kan verweren. Er duikt een personage op dat luistert naar de naam: ‘Jim’.
Poëzie als een ruimte die tegen je blijft fluisteren in vervormde echo’s. Een ruis waarin keer op keer nieuwe vormen ontstaan.
Daniël Vis (1988) publiceerde eerder de bundel Crowdsurfen op laag water. In 2014 won hij het NK Poetry Slam. Gedichten van hem verschenen in diverse tijdschriften. Hij treedt regelmatig op en is te vinden op poëziepodia in binnen- en buitenland.
Daniël Vis (1988) schrijft gedichten en treedt op. Hij publiceerde in onder meer Strak!, Het liegend konijn en Plebs. Dit jaar won hij de finale van het NKPoetry Slam, en ook stond hij op podia als iPoetry, Lowlands, Het gedichtenbal en de Zwarte Cross. Crowdsurfen op laag water is zijn langverwachte debuutbundel.
Een unieke dichtbundel. De ik-persoon richt een microscoop en wetenschappelijk denkapparaat op totaal irrationele geestelijke fenomenen. Hij laat 105 pagina's lang een soort psychotisch-wetenschappelijk blik los op de werkelijkheid, waarin die ik-persoon zowel het wegzakken in psychose als allerlei psychiatrische behandelingen beschrijft, maar ook allerlei elementaire biologische en mechanische processen in zijn omgeving. Opvallend is de vrijwel volledige afwezigheid van personages, van biografieen. De maniakale analytische blik laat op een prachtige manier de onmacht zien van het intellect bij het grip krijgen op betekenis en zingeving. Alle mensen, inclusief de ik-figuur, worden gereduceerd tot een verzameling verschijnselen die slechts op de abstracte wijze samenhangen, met verontrustende en onheilspellende implicaties. Alle dagelijkse psychologische betekenis en samenhang lost op. Op de achtergrond staan angst, eenzaamheid en isolatie levensgroot in de schaduw, ze zijn zichtbaar in hun afwezigheid. Ik vond de bundel erg interessant, schrijnend, soms schokkend, en de nauwgezetheid van de denkstappen vond ik erg aangenaam en op een vreemde manier rustgevend. Een unieke bundel. Het helpt denk ik als je een beetje een beta-denker of parttime autist bent, om echt te genieten van deze bundel.
De kille, zakelijke toon en de overdaad aan observeren doen denken aan Peter Verhelst, maar dan met een hallucinerend ik-figuur dat zich geconfronteerd ziet met een fragmenterende, vervagende werkelijkheid waar hij desondanks grip op tracht te krijgen door patronen te ontwaren en gebeurtenissen te benoemen - maar wat is het benoemde? Een dichtbundel met een spannende ontknoping, ook bijzonder.