آرامش از نوعی دیگر

by Tom Stoppard, هوشنگ حسامی (Translator)

دفتر بیمارستان سالمندان بیچ‌وود. پشت میز بخش پذیرش، پرستار یونیفورم پوشیده‌ای نشسته است. ساعت دو و سی دقیقه صبح است. صدای توقف اتومبیلی از بیرون شنیده می‌شود. جان براون وارد می‌شود. مردی است تنومند، حدودا پنجاه ساله. چهره‌اش ترکیب جالبی است؛ آرام، بشاش و آشتی ناپذیر. کت و شلوار و پالتوئی توصیف‌ناشدنی پوشیده و دو ساک زیپ‌دار با خود حمل می‌کند…

Genres: Plays, Short Stories

52 pages, Paperback

First published January 1, 1969

About the author

Sir Tom Stoppard was a Czech-born British playwright and screenwriter. He has written for film, radio, stage, and television, finding prominence with plays. His work covers the themes of human rights, censorship, and political freedom, often delving into the deeper philosophical thematics of society. Stoppard has been a playwright of the National Theatre and is one of the most internationally performed dramatists of his generation. He was knighted for his contribution to theatre by Queen Elizabeth II in 1997.

Born in Czechoslovakia, Stoppard left as a child refugee, fleeing imminent Nazi occupation. He settled with his family in Britain after the war, in 1946, having spent the previous three years (1943–1946) in a boarding school in Darjeeling in the Indian Himalayas. After being educated at schools in Nottingham and Yorkshire, Stoppard became a journalist, a drama critic and then, in 1960, a playwright.

Stoppard's most prominent plays include Rosencrantz and Guildenstern Are Dead (1966), Jumpers (1972), Travesties (1974), Night and Day (1978), The Real Thing (1982), Arcadia (1993), The Invention of Love (1997), The Coast of Utopia (2002), Rock 'n' Roll (2006) and Leopoldstadt (2020). He wrote the screenplays for Brazil (1985), Empire of the Sun (1987), The Russia House (1990), Billy Bathgate (1991), Shakespeare in Love (1998), Enigma (2001), and Anna Karenina (2012), as well as the HBO limited series Parade's End (2013). He directed the film Rosencrantz and Guildenstern Are Dead (1990), an adaptation of his own 1966 play, with Gary Oldman and Tim Roth as the leads.

He has received numerous awards and honours including an Academy Award, a Laurence Olivier Award, and five Tony Awards. In 2008, The Daily Telegraph ranked him number 11 in their list of the "100 most powerful people in British culture". It was announced in June 2019 that Stoppard had written a new play, Leopoldstadt, set in the Jewish community of early 20th-century Vienna. The play premiered in January 2020 at Wyndham's Theatre. The play went on to win the Laurence Olivier Award for Best New Play and later the 2022 Tony Award for Best Play.

Reviews

[Saman · Rating 4 out of 5]

3.5

آرامش حلقه مفقوده زندگی اکثر ماهاست. انگار مثل کارتون میگ میگ هر چی سمتش میریم بهش نمیرسیم، اگرم برسیم موقت و گذراست. حالا آقای براون، شخصیت اصلی این نمایشنامه هم دنبال آرامش میگرده. آرامش از نوعی دیگر. آرامشی به سبک خودش! من تونستم براون رو درک کنم. منی که مثل براون دنبال این لعنتی میدوم.!

[Dream.M · Rating 4 out of 5]

تو رفتی
شهر در تو سوخت
باغ در تو سوخت
اما دو دست جوانت
بشارت فردا،
هر سال سبز می‌شود
و با شاخه‌های زمزمه‌گر در تمام خاک
گل می‌دهد
گلی به سرخی خون…
حقیقت آن دو دست جوان بود، آن دو دست جوان
که زیر بارش یکریز برف مدفون شد
و سال دیگر، وقتی بهار
با آسمان پشت پنجره همخوابه می‌شود
و در تنش فوران می‌کنند
فواره‌های سبز ساقه‌های سبک بار
شکوفه خواهد داد ای یار...

[Negin Hdzdh · Rating 4 out of 5]

آقای براون کسی که دنبال معبدی برای بی اعتقادها و بیمارستانی برای سالم ها میکرده. فکر کنم یک مدتی شخصیت مورد علاقه ام باقی بمونه.

[Lili · Rating 3 out of 5]

دلم خواست بگردم و بقیه‌ی کارهات رو هم پیدا کنم و بخونم آقای استوپارد.

[Hasan Abbasi · Rating 3 out of 5]

یک کمدسذخلاقانه دیگه از استوپارد . مردی که بدون اینکه مزیض یا درمانده بشه علاقه منده در بیمارستان گذران عمر کنه . ایده یک جور شوریدن مفهوم تنبلی و پوچی در مقابل کار و تلاش مداوم و معنادار بودنه . دیالوگ ها ساده و کوتاه هستند . مفهوم بسیار سر راست منتقل میشه . مفهوم عشق به غریزه تنبلی و اسودگی که شاید نقطه ای باشه که جامعه مدرن کاملا فراموش کرده .

[Ghazal_Ra · Rating 4 out of 5]

بیمارستان آدم های سالم....کاش بود واقعا....آدم میرفت برای یه مدتی از زندگی کردن استعفا میداد و استراحت میکرد...

[Parnian Setoodeh · Rating 5 out of 5]

امروز مجدد خوندمش؛ از بس که این روزا به چنین بیمارستانی نیاز دارم؛ یک مرخصی واقعی از زندگی!

[Yasaman · Rating 4 out of 5]

آقای براون دوست داشتنی!!

همدردیم

[Mercedé Khodadadi · Rating 3 out of 5]

A man running away from real life and trying to live in a hospital with no special disease.

[Anton Segers · Rating 3 out of 5]

Een origineel startidee: een man wil van alles af zijn - plichten, sociale druk, het leven zoals verwacht wordt door de anderen - en laat zich, gezond en al in een ziekenhuis opnemen, om niets meer te hoeven doen, tot verbijstering van allen, die daar tegen optreden.
Meer is het niet, Stoppards held wil zijn motivatie niet echt kwijt, wat het universeel herkenbaar houdt, maar diepere uitwerking verhindert.

[Cheeman Validi · Rating 3 out of 5]

آه آقای براون😔

چقد ترسناکه ببینی نهایت آرامش برای یه آدم توو عصر هیاهو رفتن به یه بیمارستان خصوصی باشه😏😔
شاید یه روزی بشه جزی از آرزوهای دسته جمعی مون😏

[MAhdis · Rating 3 out of 5]

هرچقدر بقیه آقای براون رو درک نکردن، من با پوست و استخونم درکش کردم
منم خیلی وقتا دلم می‌خواست چند روزی از زندگی استعفا بدم و تنهایی برم جایی و فقط هیچ کاری نکنم. همین.

[Negar · Rating 5 out of 5]

A good and short play with well-balanced sentences and proper character development.
یک نمایشنامه خوب و کوتاه با جمله بندی های به اندازه و درست و شخصیت پردازی مناسب

[Arman Zhegal · Rating 4 out of 5]

نمایشنامه‌ی "آرامش از نوع دیگر" اثر تام استاپارد را دوست داشتم. تجربه‌ای کوتاه و خواندنی که در نظرم به تمامت نمایش یک "لحظه‌ی پروستی" بود؛ تلاش برای زنده کردن طعم آرامشی که در کشاکش جنگ چشیده شده بود؛ آرامشی در لباس ملال و اسارت. نمایشی که مرا به یاد حفره‌های امن خود خواسته‌ی زندگی انداخت‌. حفره‌های کاویده شده در دل جنگل تاریک زندگی.
جان براون با چمدانی انباشته از پول فارغ از کوچک‌ترین ناخوشی به بیمارستان آمده و ‌می‌خواهد اتاقی خصوصی داشته باشد و در پی آن پرسنل در کشف چرایی این تصمیم‌‌اند.

الف.ژ
11 March 2024

[Fatemeh RP · Rating 3 out of 5]

آرامش از نوعی دیگر را نمی‌دانم طی چهار سال گذشته چندبار خواندم و نقش‌خوانی کردم، اما هر کتاب و مخصوصا نمایشنامه‌ای بعد از چندبار خواندن محبوب می‌شود، برای من هم.
اثر موجز تام استاپارد فرصت خیلی خوبی برای نمایشنامه‌خوانی-و حتی اجرا- و دست‌کم شروع نمایشنامه‌خوانی است، چه فردی و چه جمعی. البته این به معنای کم‌اهمیت بودن یا ساده بودن خود نمایشنامه یا شخصیت‌هایش نیست‌. روان بودن و انعطاف‌پذیری شخصیت‌ها برای همراهی با آن‌ها دو ویژگی مهم آرامش از نوعی دیگرند برا شروع.
داستان؟ مردی میانسال می‌خواهد در یک بیمارستان خلوت مخصوص سالمندان اقامت کند، بدون هیچ بیماری و درد و مرضی. دکتر، پرستار و پلیس که مشکوک می‌شوند و می‌خواهند سر از کار مرد دربیاورندپرستاری به نام مگی را مخصوصا نزد او می‌فرستند تا نیت مرد را کشف کند...
این که هدف مرد واقعا چیست؟ بین مرد و پرستار چه می‌گذرد و دیگران چه فکری درباره مرد می‌کنند را توی نمایشنامه بخوانید و اگر این اولین مواجهه‌تان با «آرامش از نوعی دیگر» است، موقع خواندن شخصیت مگی من را یاد کنید:دی
فیلم‌تئاتر آن را می‌توانید با یک جست‌وجوی ساده در آرشیو شبکه ۴ ببینید.

[sabisteb aka callisto · Rating 5 out of 5]

Mr Brown beschließt, sich in ein Krankenhaus einzuweisen und es sich dort gemütlich zu machen. Da er privat zahlt, wird man ihn auch nicht wirklich los und er scheint sich wohler als in einem Hotel zu fühlen. Die Spannung in diesem Stück ist eigentlich nur, herauszufinden wer Mr. Brown ist und warum er im Krankenhaus leben will.
Unterhaltsam, voller Wortwitz, viel zum interpretieren, definitiv eher Uniniveau und nicht unbedingt Schulniveau.

[Maryam · Rating 4 out of 5]

اقای جان براون کودکیش تو این بیمارستان بوده بعد حالا بعد جنگ و اسارت دوباره اومده بود اینجا نقاشم بوده هیچ مریضی هم نداشت ☹️☹️☹️ البته فکر کنم منظور این بود میخواسته از جهان و اتفاقاتش مثل سیل و زلزله و جنگ و اسارت و... در امان باش اومده جایی که در کودکی بوده و احساس امنیت میکرده حتی میگ اینجا اب و برق هم قطع نمیش کاش حداقل با پرستار ازدواج میکرد خوشش اومده بودا

https://taaghche.com/book/79594

[Anne · Rating 3 out of 5]

جنگ همیشه باهات میمونه، هیچوقت رهات نمیکنه. وحشتش انقدریه که دور شدن ازش حتی اگه به قیمت اسیر شدن باشه، آرامش‌بخشه؛ آرامشی از نوعی دیگه....

[Reyhan · Rating 2 out of 5]

کتاب جالبی بود کوتاه و مختصر با دیالوگ های پر معنا و زیبا
در کل برای یه مسیر کوتاه از خونه تا سرکار چیز جالبی بود

[Maahava صدای ما را از ماه می‌شنوید · Rating 3 out of 5]

نمایش صوتی آرامش از نوع دیگر را با بازی و اجرای بهرام ابراهیمی، معصومه عزیز محمدی، مینا درودیان، نازنین بابایی، راضیه هاشمی و رضا عمرانی از ماه آوا بشنوید؛
http://maahava.com/7HUW

نمایش صوتی به سبک ماه آوا

[Robert · Rating 3 out of 5]

This play flirts with absurd drama, but is not. It is very good in its flow and dialog and when it ended I felt like I stopped for a short moment.

It is one of those pieces of literature that make me want to weep for the banal senselessness of most of life.

It seemed to me to be a play about losing the will to live without gaining the desire to die.