Octobre long dimanche

by Guy Vaes

First published in 1956, October Long Sunday tells the story of Laurent Carteras, a sensitive and cultured young man, who gradually discovers that friends and colleagues no longer recognize him. The novel explores Laurent's tormented consciousness as he moves towards an extraordinary destiny. In this poetic and intriguing narrative of mental and physical metamorphosis, the Belgian author Guy Vaes displays a mastery of both realistic and fantastic forms that reflect many of the exciting innovations of modern European fiction.

Paperback

First published January 1, 1956

About the author

Guy Vaes (1927–2012) was a Belgian author whose magic realist fiction also drew on modernist psychological investigation and on existentialist ideas of alienation. An accomplished photographer, Vaes was also a film critic for the Brussels magazine Spécial, and his reviews were published in 2007 as 111 Films: chroniques de cinema (1970–1983).

Reviews

[S̶e̶a̶n̶ · Rating 4 out of 5]

A strange, somnolent story with a pace akin to walking on the floor of a murky sea. Though the book is written in a richly detailed style, the exact nature and full manifestation of Laurent's unsettling dilemma remains obscured, to the benefit of the novel's overall effect. I can see why Cortazar liked this one.

[kitabimkahvem · Rating 5 out of 5]

“Ekim düşüş demektir. Baudelaire’in de korktuğu soğuk karanlıklara dalışın habercisidir. Benim gibi iflah olmaz bir tedirgine varlığın sarsılmasını, benliğin marazi bir şekilde çözülüp dağılmasını çağrıştırır.”

1956 yılında yazılan roman, ismini Guy Vaes’in yukarıdaki dizelerinden alıyor. Çekici ve huzursuz edici, her satırda yazarın dehasına övgüler düzdüğünüz ve aynı zamanda yarattığı anti kahramanın zihnine, içsel yolculuğuna, buğulu şekilde ilerleyen öyküsüne nasıl adlandırırsanız artık, lanet okuduğunuz bir yapıt.
Laurent Carteras adlı gencin yavaş yavaş çevresinden kopuşu; arkadaşlarının zihninden, iş ortamından silinişini konu alan romanda Kafka’nın Gregor Samsa’sı akıllara geliyor. Ama onun aksine Laurent onu kim olarak görmek istiyorlarsa o kişi olmayı kabul ediyor. İnsanlara açıklama yapmaktan imtina etmesi onun gerçekliğini daha da silinir kılıyor.
“Peki ya kendi kişiliği ne olmuştu? Cesedi bir çukur dibinde çürümekte miydi? Yoksa California istikametinde hareket eden bir kargo gemisinde iş mi bulmuştu? Bu soru cevapsız kalsa da kesin olan tek şey vardı: Başkalarının bilinci onunkini istila ediyor, elinde kalan tek şey olan hafızasını temellerinden kemiriyordu.”

Cortázar’ın eseri çok sevdiği ve “kral kanı taşıyan bir yazar keşfettiğim düşüncesiyle dehşete kapılarak dondum kaldım.” cümlelerini kurduğu bir eser için ben naçizane iyi ki bu özel eseri okudum diyorum. Herkese değil, huzurunu bozma pahasına edebiyatın zorlu yollarına girmekten çekinmeyen azınlığa tavsiyemdir♥️

[Emily Van Coolput · Rating 4 out of 5]

Spontanément, pour l'agrément de lecture, je penchais vers trois étoiles, mais cette note ne fait pas complètement justice à un récit qui reste intelligent, recherché et fort bien écrit malgré quelques longueurs. Je monte donc à quatre, mais c'est plutôt un trois et demi.
L'idée de départ, celle d'un personnage qui s'efface de sa propre vie au point de devenir invisible aux yeux de ses proches et tente tant bien que mal de se réinventer, est intéressante et offre certainement matière à réflexion et à analyse. La difficulté réside dans le fait que ce anti-héros mou et fade a quelque chose de franchement antipathique. Vu l'intrigue, on peut supposer qu'il s'agit d'un parti-pris assumé de la part de l'auteur et le choix est sans doute légitime… mais en tant que lecteur, on peine à s'intéresser au quotidien banal et au parcours perdu d'avance de ce quidam en carton-pâte, qui considère avec un même détachement ceux qui l'entourent et ce qui lui arrive.
On sent que Guy Vaes a voulu faire de la Littérature avec un L majuscule en produisant une œuvre mûrement réfléchie, mais on peut se demander s'il n'est pas, finalement, passé à côté de quelque chose d'essentiel. Ceux pour qui le plaisir d'un roman peut être purement intellectuel s'y retrouveront peut-être. Personnellement, j'aurais sans doute apprécié la même intrigue au format "nouvelle", qui lui eût mieux convenu, mais c'est avec soulagement que j'ai terminé ces 350 pages de lecture sans émotion.