What do you think?
Rate this book
Z nienawiści do kobiet
Książka najczęściej nagradzanej dziennikarki.
Zbiór reportaży Z nienawiści do kobiet to historie o najważniejszych sprawach, którymi żyła cała Polska.
Książkę otwiera premierowa opowieść syna o Violetcie Villas, artystce, która odniosła ogromny sukces, była podziwiana przez miliony, a zmarła w samotności. Tekst Ksiądz pedofil odprawia dalej to szokująca historia trzynastoletniej dziewczynki podstępem wywiezionej od rodziców i gwałconej przez księdza, a reportaż Z nienawiści do kobiet pokazuje, jak wojsko zamiata pod dywan molestowanie seksualne kobiet przez wysokiej rangi oficera.
Z twórczości Justyny Kopińskiej wyłania się obraz nieskutecznego wymiaru sprawiedliwości i ludzi pozostawionych z poczuciem krzywdy. Po publikacji jej tekstów przestępcy trafiali do więzień, a w prawie wprowadzano zmiany dotyczące bezpieczeństwa w instytucjach zamkniętych.
Zbiór reportaży Z nienawiści do kobiet to historie o najważniejszych sprawach, którymi żyła cała Polska.
Książkę otwiera premierowa opowieść syna o Violetcie Villas, artystce, która odniosła ogromny sukces, była podziwiana przez miliony, a zmarła w samotności. Tekst Ksiądz pedofil odprawia dalej to szokująca historia trzynastoletniej dziewczynki podstępem wywiezionej od rodziców i gwałconej przez księdza, a reportaż Z nienawiści do kobiet pokazuje, jak wojsko zamiata pod dywan molestowanie seksualne kobiet przez wysokiej rangi oficera.
Z twórczości Justyny Kopińskiej wyłania się obraz nieskutecznego wymiaru sprawiedliwości i ludzi pozostawionych z poczuciem krzywdy. Po publikacji jej tekstów przestępcy trafiali do więzień, a w prawie wprowadzano zmiany dotyczące bezpieczeństwa w instytucjach zamkniętych.
224 pages, Paperback
First published March 5, 2018
50 people are currently reading
1472 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 364 reviews
March 8, 2018
Jak będę duża, chcę być Justyną Kopińską.
March 20, 2018
Czuję się, jako czytelnik, oszukany. Powiększona czcionka, przesadnie duże odstępy między wierszami, zabawa enterami, dwa reportaże przedrukowane z poprzedniej książki i niepotrzebny wywiad na koniec. No i mylący tytuł. Tylko aby sprzedać i przekroczyć 200 stron.
March 13, 2018
ocena nie za same reportaże, ale za fakt wrzucenia ich razem, bez składu i ładu
March 12, 2018
No ale ten wywiad na końcu to już naprawdę można było sobie darować.
April 25, 2018
Zbiór przypadkowych (czyt. niewykorzystanych gdzie indziej) reportaży. Czytelnika traktuje się jak debila, więc trzeba mu na początku zaznaczyć najważniejsze cytaty. 20% książki to wywiad z Kopińską (jestem pracowita i zaangażowana), drażniący o tyle, że pytania dotyczą często reportaży niezamieszczonych w książce, ale tylko dzięki temu udało się przekroczyć limit 200 stron. To nie jest książka o problemach kobiet (a przyznam, że tego spodziewałam się po tytule). Wiele reportaży tak powierzchownych, że aż boli, dlatego ma się wrażenie, jakby autorka opublikowała na szybko szkice, wiedząc, że jej nazwisko zagwarantuje dobrą sprzedaż. Niejednokrotnie aż chce się wykrzyczeć pytania, które należałoby zadać; dlaczego autorce nie chciało się sięgnąć do akt sądowych tylko na oślep pyta uczestników procesu; dlaczego sama nie sprawdzi stanu prawnego zamiast zadawać proste pytania rozmówcom, naprawdę nie może sprawdzić, jak wygląda procedura powołania biegłego?; to irytujące wieczne zdziwienie, że ktoś nie odpowiedział na smsa i wyciąganie z braku odpowiedzi masy wniosków.
Podsumowując, warsztatowo, merytorycznie kiepsko. Nie warto tracić czasu na tę lekturę.
Podsumowując, warsztatowo, merytorycznie kiepsko. Nie warto tracić czasu na tę lekturę.
April 14, 2023
Reportaże same w sobie okazały się w porządku. Być może gatunkowi wyjadacze mieliby się do czego przyczepić - ja nie. Strasznie mierzi mnie jednak dobór poszczególnych historii. Rozumiem, że ktoś sięgnął po wielką michę, na oślep wylosował kilka karteczek z tytułami, przekonany, że skleją się w idealną całość. A żeby było ciekawiej, zarzućmy na koniec jakiś wywiad, bo czemu nie?
Można to było lepiej rozwiązać.
Można to było lepiej rozwiązać.
June 26, 2018
Jak "Polska odwraca oczy" zwaliła mnie z nóg, tak tu mam poczucie, że większość reportaży jest skrótowa, czasem srygmatyzująca (jako osoba LGBT czułam tylko negatywne emocje na reportażu o gejach w kościele, bo w moim odczuciu on stygmatyzował nie kościół, a osoby LGBT, które nie wierzą) i niewiele związana z tytułem: Z nienawiści do kobiet.
July 10, 2021
Po tytule spodziewałam się, że będą to reportaże o kobietach, ale otrzymałam chaotyczny zbiór niekoniecznie tematycznie związany z kobietami właśnie. Do tego mam uczucie niedosytu, gdyż reportaże sprawiają wrażenie, jakby jedynie „prześlizgiwały” się przez temat. Chciałam chyba czegoś więcej.
June 24, 2020
Nie rozumiem oficjalnie hype’u na Kopińską - utwierdzam się w przekonaniu, że opiera się po prostu na szokujących historiach i ciężkich przypadkach, od których serce pęka. Żal ocenić książkę nisko skoro opowiada o takich okropieństwach? Nie masz sumienia, człowieku? Ano nie mam.
Reportaże “Z nienawiści do kobiet” są zbiorem niewykorzystanych historyjek, niekoniecznie spinających się pod motywem ‘cierpienia kobiet w Polsce’. Czyli już minus - tytuł jest niejako ‘clickbaitem’.
Historie mam wrażenie są poruszające tylko ze względu na cierpienia bohaterów - nic poza tym, nie czuję by autorka wykonała tutaj jakąś spektakularną wnikliwą robotę.
Reportaże “Z nienawiści do kobiet” są zbiorem niewykorzystanych historyjek, niekoniecznie spinających się pod motywem ‘cierpienia kobiet w Polsce’. Czyli już minus - tytuł jest niejako ‘clickbaitem’.
Historie mam wrażenie są poruszające tylko ze względu na cierpienia bohaterów - nic poza tym, nie czuję by autorka wykonała tutaj jakąś spektakularną wnikliwą robotę.
May 14, 2020
Ciężko się czyta tego typu historie. Trochę odbierają wiarę w drugiego człowieka, w jego uczciwość, sprawiedliwość. Odbierają wiarę w ludzi, którym powinniśmy ufać. I to jest straszne. Że tak musi być.
April 14, 2020
Ta pozycja zdecydowanie bardziej mnie wciągnęła niż poprzednia, którą czytałam od tej autorki. Reportaże były ciekawe i co najważniejsze było ich mniej. Poruszały bardziej mi "bliskie" tematy, które mnie interesują. Nie zgadzam się też z opiniami, że tytuł jest nieadekwatny do tej pozycji, ponieważ jest to nazwa jednego z umieszczonych w nim reportaży. Zdecydowanie polecam zapoznać się z tym zbiorem, jeśli macie taką możliwość.
April 17, 2020
Meeeh. Właściwa ocena to 2 gwiazdki, ale audiobooka czytała pani Krystyna Czubówna, więc dla niej ta dodatkowa gwiazdka. ;)
March 27, 2018
"Polska odwraca oczy", czyli poprzedni zbiór reportaży tej autorki dosłownie powalił mnie na kolana. Ukazana w nich niesprawiedliwość, cierpienie i obłuda niektórych sprawiły, że do dziś niektórych historii nie mogę wyrzucić z pamięci.
Kiedy dowiedziałam się, że dziennikarka wydaje kolejną książkę, byłam prze ogromnie ciekawa i nie mogłam się doczekać. Nie ukrywam, że tytuł oraz fakt, że książka miała swoją premierę w Dzień Kobiet sprawiły, że liczyłam na zbiór reportaży dotyczących kobiet i trochę się jednak zawiodłam. Ale! Przejdźmy do treści.
Reportaże w tym zbiorze są słabe. Jakby wyciągnięto je z dłuższych reportaży, o. Dostajemy sensacyjne i mocne fakty, bez jakiś głębszych przemyśleń, czy zaplecza, tak teoretycznego, jak i dotyczącego życia osób o których opowiadają reportaże. Jedno zdanie, w którym autorka zawiera rok i miejsce urodzenia to absolutnie za mało.
Najdłuższy fragment książki to bodaj wywiad z samą Kopińską. Po co? Nawet nie doczytałam go do końca, bo nie znalazłam w nim niczeog, co choć trochę by mnie zainteresowało.
Szkoda wielka, bo poprzedni zbiór reportaży tej dziennikarki był fenomenalny, a "Z nienawiści do kobiet" to po prostu nudne paplando bazujące na emocjonalności czytelników. Cóż, może jestem zbyt zimnokrwista i mam za duże lodowe serce do tej lektury.
Kiedy dowiedziałam się, że dziennikarka wydaje kolejną książkę, byłam prze ogromnie ciekawa i nie mogłam się doczekać. Nie ukrywam, że tytuł oraz fakt, że książka miała swoją premierę w Dzień Kobiet sprawiły, że liczyłam na zbiór reportaży dotyczących kobiet i trochę się jednak zawiodłam. Ale! Przejdźmy do treści.
Reportaże w tym zbiorze są słabe. Jakby wyciągnięto je z dłuższych reportaży, o. Dostajemy sensacyjne i mocne fakty, bez jakiś głębszych przemyśleń, czy zaplecza, tak teoretycznego, jak i dotyczącego życia osób o których opowiadają reportaże. Jedno zdanie, w którym autorka zawiera rok i miejsce urodzenia to absolutnie za mało.
Najdłuższy fragment książki to bodaj wywiad z samą Kopińską. Po co? Nawet nie doczytałam go do końca, bo nie znalazłam w nim niczeog, co choć trochę by mnie zainteresowało.
Szkoda wielka, bo poprzedni zbiór reportaży tej dziennikarki był fenomenalny, a "Z nienawiści do kobiet" to po prostu nudne paplando bazujące na emocjonalności czytelników. Cóż, może jestem zbyt zimnokrwista i mam za duże lodowe serce do tej lektury.
June 7, 2018
Mocna rzecz. Większość tekstów stoi na naprawdę wysokim poziomie, część wyciska łzy bezsilności z człowieka. Jestem pewna, że jeszcze długo będzie siedzieć mi w głowie.
April 20, 2019
Naprawdę bardzo polubiłam formę reportaży- fakty, nasz świat bez ubarwień. Myślę, że trochę mi czegoś tutaj zabrakło i dałabym 3 gwiazdki, jednak wywiad z autorką na końcu pozwolił mi spojrzeć na to z jej strony i trochę więcej zrozumiałam. Pozycja warta czasu, a reportaż o homoseksualnych w Kościele powinien przeczytać każdy katolik. Polecam, bo cała praca autorki jest dopięta na ostatni guzik i warto znać niedoskonałości w systemie, żeby wiedzieć co należy naprawić.
April 4, 2020
Po nagraniu wrap upa przemyślałam to i daje jednak 1⭐️
November 29, 2023
4.5. Świetne reportaże że strony technicznej jak i merytorycznej. Jedyna uwaga, którą mam to tytuł tego zbioru. Duża część prac poświęcona jest krzywdzie ludzi, nie tylko kobiet oraz niesprawiedliwości i niedociągnięć i zaniedbań instytucji prawnych i publicznych. Uważam, że to dość istotne by tytuł zbioru był jednak w pełni adekwatny. Chociaż do samych reportaży nie mam uwag
Read
July 28, 2024Oczywiście nie ocenie tego gwiazdkowo bo to reportaż ALE po pierwsze tytuł jest bardzo mylący myślałam że dostanę historię kobiet a autorka pisze o wojnie i kościele katolickim a na koniec daje swój własny wywiad nie tego oczekiwałam po drugie każda historia jest tylko rzucona, nierozwiniętą i niewyczerpująca jestem zawiedziona
August 11, 2020
reportaże (same w sobie w większości niezłe) niepasujące do siebie, sklecone byle jak, byle wydać w formie książki. ogromna czcionka, masywna interlinia, mało tekstu na stronie, enterów jak mrówków. całość do przeczytania w dwie godziny. wywiad na końcu tylko przeleciałam wzrokiem, zupełnie był tu niepotrzebny.
dodatkowo ogromny niedobór feminatywów wprost kłuje w oczy - "opiekunka" i "sekretarka" oczywiście obecne, bo to takie przecież śmieszne i niepoważne zawody, w sam raz dla kobiet, ale jak bez przewrócenia oczami przeczytać zdanie, że "prokurator (...) uznała Kazimierza N. za winnego dokonania (...) na chorąży Annie i naruszenia nietykalności cielesnej kapitan Agnieszki"? w jakim to jest języku?
dodatkowo ogromny niedobór feminatywów wprost kłuje w oczy - "opiekunka" i "sekretarka" oczywiście obecne, bo to takie przecież śmieszne i niepoważne zawody, w sam raz dla kobiet, ale jak bez przewrócenia oczami przeczytać zdanie, że "prokurator (...) uznała Kazimierza N. za winnego dokonania (...) na chorąży Annie i naruszenia nietykalności cielesnej kapitan Agnieszki"? w jakim to jest języku?
November 2, 2018
W swoich reportażach Kopińska podejmuje naprawdę trudne tematy i sprawy, które powinny wyjść na jaw dużo wcześniej. Jednakże, w trzeciej książce Justyny Kopińskiej zabrakło mi pogłębienia tych historii. "Z nienawiści do kobiet" zostało rozdmuchane i stało się wydawniczą wydmuszką. To nie treść mi tu przeszkadza, a forma.
February 20, 2020
2.5
Troszkę zawód porównaniu do poprzedniego zbioru reportaży autorki. Gigantyczna czcionka, dziwne formatowanie tekstu - wszystko chyba tylko po to, by książka sprawiała wrażenie większej objętościowo. W dodatku tytuł nijak ma się do zawartości.
Szczególnie rozczarowała mnie rozmowa z synem Villas - zbyt krótki tekst, jakby niepełny.
Troszkę zawód porównaniu do poprzedniego zbioru reportaży autorki. Gigantyczna czcionka, dziwne formatowanie tekstu - wszystko chyba tylko po to, by książka sprawiała wrażenie większej objętościowo. W dodatku tytuł nijak ma się do zawartości.
Szczególnie rozczarowała mnie rozmowa z synem Villas - zbyt krótki tekst, jakby niepełny.
July 31, 2021
3,5/5
Bardzo doceniam to, jak te reportaże realnie pomagają w zmianie pewnych sposobów postępowania na przykład wobec ofiar przestępstw.
Ciekawa lektura. Jedyne, co mi nie pasowało, to reportaż o Violetcie Villas, minął się kompletnie z tematyką pozostałych tekstów. Nie wiem, dlaczego połączono te reportaże w jednej książce.
Bardzo doceniam to, jak te reportaże realnie pomagają w zmianie pewnych sposobów postępowania na przykład wobec ofiar przestępstw.
Ciekawa lektura. Jedyne, co mi nie pasowało, to reportaż o Violetcie Villas, minął się kompletnie z tematyką pozostałych tekstów. Nie wiem, dlaczego połączono te reportaże w jednej książce.
June 20, 2020
„Polska odwraca oczy” zdecydowanie bardziej mi się podobała. Spodziewałam się reportaży tylko dotyczących kobiet, a tego nie dostałam. Bardzo duża czcionka próbująca maskować mała ilość tekstu.
January 10, 2024
⭐️4,5
Bardzo podoba mi się styl autorki, nie ma tam zbędnych informacji, wszystko trzyma się kupy i strasznie wciąga. Widać w tej książce jak dużą pracę musiała włożyć autorka, aby to wszystko tak wyglądało i ja podziwiam bardzo mocno, bo np stanąć oko w oko z księdzem pedofilem;-;
Bardzo podoba mi się styl autorki, nie ma tam zbędnych informacji, wszystko trzyma się kupy i strasznie wciąga. Widać w tej książce jak dużą pracę musiała włożyć autorka, aby to wszystko tak wyglądało i ja podziwiam bardzo mocno, bo np stanąć oko w oko z księdzem pedofilem;-;
March 8, 2018
Kopińska wykonała naprawdę kawał dobrej roboty. Opisuje tu historie ważne, kontrowersyjne i trudne, jednocześnie pomaga zmienić sposób patrzenia na dane sprawy. Zwieńczeniem tego zbioru jest rozmowa z samą autorką. Kopińska w końcu uchyla rąbka tajemnicy na swój temat. Opowiada m.in. o swojej pracy, przygotowaniach do pisania i nawykach z nimi związanych.
April 18, 2018
Po lekturze „Polska odwraca oczy” czy książce poświęconej siostrze Bernadetcie oraz wielu publikowanych tekstach pani Kopińskiej przyznam, że poprzeczka została postawiona bardzo wysoko i sięgając po „Z nienawiści do kobiet” miałam wielkie oczekiwania.
Czy sprostano im?
Pierwszy tekst (wypowiedź syna i synowej) poświęcony Violetcie Villas bardzo mnie rozczarował. Niestety, ale miałam wrażenie, że ktoś zapomniał dodrukować dalszej jego części. Krótko, powierzchownie, bez emocji – tak bym go opisała.
Całe szczęście dalej było już trochę lepiej. Kolejny reportaż zagotował krew w moich żyłach i naprawdę poruszył – było tak jak powinno być przy tekstach tej autorki. Jeśli chodzi o pozostałą treść książki to miała ona chwile wzlotów i upadków.
Z ciężkim sercem muszę stwierdzić, że „Z nienawiści do kobiet” było mniej emocjonującą lekturą niż jej poprzedniczki, nie zmienia to jednak faktu, że jak zawsze autorka porusza ciężkie tematy i problemy.
Co prawda poziom reportaży jest bardzo zróżnicowany. Brakuje w większości z nich emocji i szczegółów dotyczących opisanych sprawy oraz bohaterów. Odnosi się wrażenie, że teksty są niedopracowane i powstały na szybko. Stwierdzam też, że jest to zdecydowanie najsłabsza książka w dorobku pani Justyny, ale nie oznacza to, że nie warto się, mimo wszystko, z nią zapoznać.
Na pewno jednym z ciekawszych elementów w tej pozycji jest sama końcowa rozmowa Szymona Jadczaka z Justyną Kopińską, dzięki której możemy dowiedzieć się trochę więcej na temat powstawania tekstów autorki, jej pracy, ale i zostają przed nami odkryte małe ciekawostki z jej prywatnego życia.
Jeszcze jedna uwaga dotycząca samego wydania książki – z całą pewnością mogłaby być ona dwa razy cieńsza (co zdradza ile jest w niej naprawdę treści). Wydawnictwo sztucznie starało się ją napompować. Wielka szkoda, bo w rezultacie otrzymujemy litery wielkości jak dla dzieci z podstawówki oraz wiele miejsca na własne notatki (rysunki, wykresy itp. również by się zmieściły). Szkoda tylko zmarnowanego papieru.
Podsumowując: nie spodziewajcie się tak dobrej pozycji jak „Polska odwraca oczy” – niestety poziom spadł, jednak na pewno nie zniechęcam Was do sięgnięcia po tę książkę, bo ze względu na same problemy w niej poruszone warto się przyjrzeć tym historiom – nie wspominając już o ogromie pracy jaki musiała włożyć autorka, by przedstawić je nam.
Czy sprostano im?
Pierwszy tekst (wypowiedź syna i synowej) poświęcony Violetcie Villas bardzo mnie rozczarował. Niestety, ale miałam wrażenie, że ktoś zapomniał dodrukować dalszej jego części. Krótko, powierzchownie, bez emocji – tak bym go opisała.
Całe szczęście dalej było już trochę lepiej. Kolejny reportaż zagotował krew w moich żyłach i naprawdę poruszył – było tak jak powinno być przy tekstach tej autorki. Jeśli chodzi o pozostałą treść książki to miała ona chwile wzlotów i upadków.
Z ciężkim sercem muszę stwierdzić, że „Z nienawiści do kobiet” było mniej emocjonującą lekturą niż jej poprzedniczki, nie zmienia to jednak faktu, że jak zawsze autorka porusza ciężkie tematy i problemy.
Co prawda poziom reportaży jest bardzo zróżnicowany. Brakuje w większości z nich emocji i szczegółów dotyczących opisanych sprawy oraz bohaterów. Odnosi się wrażenie, że teksty są niedopracowane i powstały na szybko. Stwierdzam też, że jest to zdecydowanie najsłabsza książka w dorobku pani Justyny, ale nie oznacza to, że nie warto się, mimo wszystko, z nią zapoznać.
Na pewno jednym z ciekawszych elementów w tej pozycji jest sama końcowa rozmowa Szymona Jadczaka z Justyną Kopińską, dzięki której możemy dowiedzieć się trochę więcej na temat powstawania tekstów autorki, jej pracy, ale i zostają przed nami odkryte małe ciekawostki z jej prywatnego życia.
Jeszcze jedna uwaga dotycząca samego wydania książki – z całą pewnością mogłaby być ona dwa razy cieńsza (co zdradza ile jest w niej naprawdę treści). Wydawnictwo sztucznie starało się ją napompować. Wielka szkoda, bo w rezultacie otrzymujemy litery wielkości jak dla dzieci z podstawówki oraz wiele miejsca na własne notatki (rysunki, wykresy itp. również by się zmieściły). Szkoda tylko zmarnowanego papieru.
Podsumowując: nie spodziewajcie się tak dobrej pozycji jak „Polska odwraca oczy” – niestety poziom spadł, jednak na pewno nie zniechęcam Was do sięgnięcia po tę książkę, bo ze względu na same problemy w niej poruszone warto się przyjrzeć tym historiom – nie wspominając już o ogromie pracy jaki musiała włożyć autorka, by przedstawić je nam.
September 22, 2025
Same reportaże są napisane bardzo sprawnie. Ale ich zbiór q tej książce wydaje się skądinąd przypadkowy. Trochę taki groch z kapustą.
December 27, 2021
Przymierzałam się do książek pani Kopińskiej, ale za każdym razem wybierałam jednak coś innego. W końcu zdecydowałam się i padło na tę książkę.
"Z nienawiści do kobiet" to reportaż o kobietach, uczuciach, niesprawiedliwości, krzywdzie. Jednak tytuł może być mylący, ponieważ zawartość książki w połowie zaczyna się rozjeżdżać.
Pokrótce jest opisana historia Villas, którą zniszczył socjalistyczny system, bo zapracowała na sławę oraz bogactwo w Ameryce, a propaganda wskazywała Amerykę jako najgorsze zło. Drugi tekst związany jest z dwunastoletnią dziewczynką, wielokrotnie gwałconą przez księdza i wysoką pogardą instytucji sprawiedliwości (w tym też nabranie wody w usta przez kościół), żeby odpowiednio tego księdza skazać. Trzeci, tytułowy, tekst był dla mnie najbardziej zaskakujący, bo nigdy dotąd nie czytałam o molestowaniu kobiet, przez wojskowych, gdzie brali w tym udział ci z wysoką rangą.
Potem byłam lekko zdziwiona, bo kolejne teksty miały się nijak do tytułu - pojawiła się kwestia homoseksualnych związków wśród mężczyzn, o dyrektorze zakładu karnego, historia pianisty, sprawa morderstwa gdzie opieszałość prokuratury oraz policji powoduje aż ból głowy, a na koniec historia głuchej dziewczyny, która była poniżana przez to, że była niepełnosprawna.
Bardzo podobał mi się styl autorki, bo teksty czytało się bardzo szybko, a ich zawartość była dosłownie w sam raz, ani za dużo, ale też było wyczerpująco. Trochę szkoda, że połowa tekstów nie odnosiła się do tytułu książki, a sam blurb właśnie do tego tytułu nawiązuje, bo zatrzymuje się na molestowaniu w wojsku i nie ma wzmianki o tych dalszych tekstach.
"Z nienawiści do kobiet" to reportaż o kobietach, uczuciach, niesprawiedliwości, krzywdzie. Jednak tytuł może być mylący, ponieważ zawartość książki w połowie zaczyna się rozjeżdżać.
Pokrótce jest opisana historia Villas, którą zniszczył socjalistyczny system, bo zapracowała na sławę oraz bogactwo w Ameryce, a propaganda wskazywała Amerykę jako najgorsze zło. Drugi tekst związany jest z dwunastoletnią dziewczynką, wielokrotnie gwałconą przez księdza i wysoką pogardą instytucji sprawiedliwości (w tym też nabranie wody w usta przez kościół), żeby odpowiednio tego księdza skazać. Trzeci, tytułowy, tekst był dla mnie najbardziej zaskakujący, bo nigdy dotąd nie czytałam o molestowaniu kobiet, przez wojskowych, gdzie brali w tym udział ci z wysoką rangą.
Potem byłam lekko zdziwiona, bo kolejne teksty miały się nijak do tytułu - pojawiła się kwestia homoseksualnych związków wśród mężczyzn, o dyrektorze zakładu karnego, historia pianisty, sprawa morderstwa gdzie opieszałość prokuratury oraz policji powoduje aż ból głowy, a na koniec historia głuchej dziewczyny, która była poniżana przez to, że była niepełnosprawna.
Bardzo podobał mi się styl autorki, bo teksty czytało się bardzo szybko, a ich zawartość była dosłownie w sam raz, ani za dużo, ale też było wyczerpująco. Trochę szkoda, że połowa tekstów nie odnosiła się do tytułu książki, a sam blurb właśnie do tego tytułu nawiązuje, bo zatrzymuje się na molestowaniu w wojsku i nie ma wzmianki o tych dalszych tekstach.
Displaying 1 - 30 of 364 reviews